Share
บทที่ 153 ฝ่าบาทไม่ควรมาจะดีกว่า
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 154 ถนอมตัวให้ดี รอวันพบกันอีกครา
ความรู้สึกสนิทสนมคุ้นเคยผุดขึ้นมาจากใจ อินชิงเสวียนเกือบจะอุทานออกมาร่างนี้เป็นพี่ชายใหญ่ในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมอย่างแน่นอนอินสิงอวิ๋นยังไม่ตายจริงๆ เขายังอยู่ในเมืองหลวงจริงๆ!อินชิงเสวียนดึงบังเหียนม้าอย่างตื่นเต้น จับท้องของม้าแล้วไล่ตามร่างนั้นไปหลังจากไล่ตามจนมาถึงตรอกเล็กๆ ก็พบว่าไม่มีผู้ใดอยู่ข้างหน้าหรือข้างหลังความเงียบงันในบรรยากาศทำให้อินชิงเสวียนรู้สึกกังวลเล็กน้อยนางไม่ควรแยกจากฉินเทียนและหลี่ชีจริงๆ ถ้าเกิดมีคนวางแผนลอบทำร้ายจะทำอย่างไรแล้วจึงเร่งควบม้าออกจากตรอกทันที แต่ได้ยินผู้ใดบางคนตะโกนด้วยความประหลาดใจ "เสี่ยวเสวียนจื่อกงกง!"เมื่ออินชิงเสวียนหันกลับมา ก็เห็นกวนเซี่ยวทันทีที่สวมเสื้อคลุมสีเขียวอ่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก กระโดดลงจากหลังม้าแล้วพูดว่า "คุณชายน้อยกวน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"ขณะที่กวนเซี่ยวกำลังจะพูดตอบ จู่ๆ ก็มีหญิงผู้หนึ่งปรากฏตัวที่ประตูหลัง และยื่นมือออกไปจับเขา"คุณชายกวน ท่านจะออกไปแล้วรึ"ทันใดนั้นใบหน้าของกวนเซี่ยวก็เปลี่ยนเป็นสีแดง รีบผลักนางออกไป"ไม่ต้องพูดแล้ว รีบเข้าไป"เมื่อเห็นเขายัดหญิงผู้นั้นกลับเข้าไปในประตูเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 155 ข้ามีคนรัก
"หรือว่าเขาก็คือเสด็จอาสิบสามของฝ่าบาท เย่จั้น?" อินชิงเสวียนเอ่ยถามด้วยความประหลาด ใจฉินเทียนพยักหน้ากล่าวว่า "ใช่ เมื่อครู่ข้าเพิ่งออกไปดู ทหารอารักขาล้วนสวมชุดเกราะสีชาด ยกเว้นค่ายเปลวเพลิงสีชาดของท่านอ๋องสิบสามแล้ว ต้าโจวของเราก็ไม่มีผู้ใดสวมเสื้อเกราะประเภทนี้อีก"อินชิงเสวียนร้องอ้อออกมาคำหนึ่ง แล้วพูดว่า "ฟังดูแข็งแกร่งมาก""ย่อมเป็นเช่นนั้น มีท่านอ๋องสิบสามเฝ้าประจำการอยู่ในเมืองซุ่ยหาน หลายปีมานี้จึงไม่มีผู้ใดกล้ากระทำผิดใดๆ"ฉินเทียนยกย่องเย่จั้นเป็นอย่างมาก กล่าวถึงด้วยรอยยิ้มอันภาคภูมิใจบนใบหน้าเมื่อได้ยินคำว่า ‘เมืองซุ่ยหาน’ อินชิงเสวียนก็จำได้ว่านั่นคือสถานที่ที่บิดาของเจ้าของร่างเดิมอาศัยอยู่จะต้องหาโอกาสไปพบกับเย่จั้น แล้วถามว่าครอบครัวของเจ้าของร่างเดิมมีชีวิตความเป็นอยู่เป็นอย่างไรบ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยพวกเขาขจัดความอยุติธรรมได้ในขณะนี้ แต่ถ้าสามารถส่งเงินให้ได้บ้างก็เป็นการดี เพื่อเอาไว้ให้จับจ่ายใช้สอย"ท่านอ๋องสิบสามจะไปพำนักอยู่ที่ใดรึ"ฉินเทียนกล่าว "ในเมืองหลวงมีจวนจิ้งอ๋ฮงอยู่หลังหนึ่ง ที่นั่นเป็นที่พำนักของท่านอ๋องสิบสาม แม้ว่าท่านอ๋องสิบสามจะไม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 156 ดาวเด่นแห่งเรือนจุ้ยหง
แววตาของทั้งสองคนเริ่มคลุมเครือทันที"สมแล้วที่เป็นเสี่ยวเสวียนจื่อกงกง มีคนรักด้วยแน่ะ""ดูจากรูปร่างหน้าตาของเสี่ยวเสวียนจื่อกงกงแล้ว คนรักของเจ้าจะต้องเป็นดาวเด่นของเรือนจุ้ยหงแน่นอน"อินชิงเสวียนหัวเราะแหะๆ แล้วพูดว่า "แน่อยู่แล้ว เรามีเงินไม่ขาด จะหาสตรีทั้งทีย่อมหาผู้ที่ดีที่สุด ตกลงพวกเจ้าสองคนจะไปหรือไม่"พวกเขาทั้งสองทำงานในวังตลอดทั้งวัน ไม่เคยไปสถานที่แบบนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะอยากลองสักหน่อย"เพียงแต่ว่า ถ้าฝ่าบาทรู้เข้าล่ะ..." ฉินเทียนยังคงไม่กล้าอินชิงเสวียนตบไหล่เขาแล้วพูดว่า "พวกเราไม่พูด เขาจะรู้ได้อย่างไร เร็วเข้าเถอะ"อินชิงเสวียนจับม้าด้วยท่าทีเร่งรีบ ตะโกนบอกจังเถี่ยและสวีเหลียง "พวกเจ้าฝึกซ้อมกันให้ดีนะ ข้ามีงานอย่างอื่นต้องทำ"ทั้งสองโบกมือทันที "เสี่ยวเสวียนจื่อกงกงกลับดีๆ นะ"อินชิงเสวียนปีนขึ้นไปบนหลังม้า ม้าของนางใส่โกลนม้าไว้แล้ว ทำให้ขึ้นขี่ม้าได้อย่างสบาย และสิบห้านาทีต่อมา ทั้งสามคนก็มาถึงเรือนจุ้ยหงเมื่อแม่เล้าเห็นแขก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยริ้วรอยก็ยิ้มแฉ่งราวกับดอกเบญจมาศใกล้โรยรา"เชิญทั้งสามท่านเข้าไปด้านในก่อน"แล้วถามด้วยรอยยิ้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 157 ท่านนี่มันใช้ได้จริงๆ
เหงื่อหยดหนึ่งไหลออกมาบนหน้าผากของอินชิงเสวียนสถานที่แบบนี้นางจะไม่มาอีกแน่นอน และตอนนี้นางก็แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนี ช่างน่าอึดอัดจริงๆโชคดีที่เสียงร้องโหยหวนดังอยู่ได้ไม่นาน ในช่วงเวลาแห่งความเงียบเชียบนี้ ลมหายใจของอินชิงเสวียนก็สงบลงมากยืนขึ้นแล้วพูดว่า "ขอบคุณแม่นางฟางรั่วสำหรับคำแนะนำดีๆ หากไม่มีสิ่งใดแล้ว ข้าคงไม่กลับมาอีก เช่นนั้นก็ขอตัวลาก่อน"อินชิงเสวียนรีบผลักประตูเปิด แล้วฉินเทียนก็เดินออกมาพอดีเมื่อเห็นอินชิงเสวียน เขาก็ยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ"เอ่อ...สหายเสี่ยวเสวียนจื่อก็เสร็จแล้วเหมือนกันหรือ""เสร็จแล้ว จะรีบร้อนหรือพิถีพิถันก็มีความสุขเช่นกันมิใช่หรือ ข้าจะลงไปจ่ายเงิน เจ้าไปเรียกหลี่ฉี"หลังจากที่อินชิงเสวียนพูดจบ นางก็ออกวิ่งราวกับกำลังหนีอะไรบางอย่างฟางรั่วที่เดินมาถึงประตูแล้ว สายตาของนางจ้องมองไปที่แผ่นหลังของอินชิงเสวียนและฉินเทียนที่เห็นสายตานั้นก็เชื่อจริงๆ ว่านางคือคนรักของอินชิงเสวียน ไม่งั้นทำไมถึงแสดงท่าทางอาลัยอาวรณ์เช่นนี้เพียงแต่สงสัยว่าเสี่ยวเสวียนจื่อกงกงใช้ทักษะใดในการเอาชนะใจสตรี หรือว่าเขาได้ฝึกฝนพลังวิเศษเพียงปลายนิ้วสัมผัส?ขณะ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 158 คำถามที่ยากจะตอบ
"ด้วยพระบารมีของฝ่าบาท ที่ไม่ให้ตระกูลอินทั้งครอบครัวถูกล่ามตรวน ตอนนี้ครอบครัวของพวกเขากำลังทำนาในเมืองซุ่ยหาน โดยที่มีอาหารและเครื่องนุ่งห่มครบครัน"น้ำเสียงของเย่จั้นสงบ มุมปากปรากฏรอยยิ้มบางๆ"เหตุใดฝ่าบาทจึงคิดถามถึงตระกูลอิน"สีหน้าของเย่จิ่งอวี้เปลี่ยนไป "อินจ้งทั้งตระกูลนับว่าเป็นขุนนางอาวุโสถึงสองรัชสมัย กล่าวได้ว่ากรำศึกเพื่อต้าโจวจริงๆ แม้ว่าความดีจะไม่สามารถชดเชยความไม่ดีได้ แต่คุณงามความดีนั้นลบล้างไม่ได้ ที่ข้าถามถึงพวกเขา ก็เพราะเห็นแก่คุณงามความดีเมื่อครั้งเก่าก่อน"เย่จั้นถอนหายใจกล่าวว่า "อินจ้งเป็นแม่ทัพที่หายากจริงๆ ทั้งยังเป็นคนตรงไปตรงมา จนตอนนี้ข้ายังไม่เชื่อว่าเขาจะทรยศต่อแคว้น"เขาหยุดชั่วครู่แล้วพูดว่า "หลังจากที่อินจ้งมาถึงเมืองซุ่ยหาน ข้าก็ถามเขาเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับการทรยศ แต่อินจ้งไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ข้าดูท่าทางของเขา ก็ดูไม่เหมือนว่ากำลังโกหกเลย ถ้าอินจ้งมีความสัมพันธ์กับราชวงศ์เจียงวูจริงๆ แล้วเหตุใดเขาจึงเป็นผู้นำรบเดินทางไกลไปทำศึกถึงเจียงวู""ข้ารู้ว่าฝ่าบาทเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ มีบางสิ่งอาจไม่เป็นไปตามที่ต้องการ รู้ด้วยว่าที่ฝ่าบาทเนรเทศตระก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 159 มนุษย์ลูกผู้น่ารัก
"ท่านนี้คือนายหญิงจากหอสุ่ยอวิ้นที่ฝ่าบาททรงโปรด เจ้าช่วยผ่อนผันให้หน่อยเถิด"หลังจากได้ยินคำพูดของอินชิงเสวียน องครักษ์ก็ยังไม่สะทกสะท้าน"ไม่ได้ ถาจะเข้าเจ้าก็ต้องเข้าไปคนเดียว"จุ๊ๆ เชื่อฟังดีจริงๆแต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ดีเช่นกัน จะได้ป้องกันไม่ให้พวกลูกหมาลูกแมวมาลักพาตัวเสี่ยวหนานเฟิงไป"เช่นนั้นก็ได้ งั้นเราไปคุยกันที่อื่นดีกว่า"ซ้ายมือของตำหนักจินหวูมีสวนกล้วยไม้อยู่ อินชิงเสวียนเดินนำทั้งสองคนเข้าไปในสวน และนั่งลงที่บันไดตอนหนึ่ง"ระยะนี้นายหญิงเป็นอย่างไรบ้าง"หานปิงกำลังจะพูด แต่ถูกสายตาของสวีจือย่วนหยุดไว้"ก็ดี หานปิง เจ้าไปเฝ้าอยู่ตรงนั้นนเถอะ ข้ามีเรื่องจะคุยกับเสี่ยวเสวียนจื่อ"หานปิงตอบรับแล้วเดินไปเฝ้าอยู่อีกด้าน จากนั้นสวีจือย่วนก็คว้ามือของอินชิงเสวียนไว้"เรื่องตระกูลอิน เจ้าวางแผนไว้ว่าจะทำอย่างไร"อินชิงเสวียนอึ้งกับการถูกถามไปชั่วขณะนี่ไม่ใช่เรื่องที่นางจะสามารถทำตามที่ตัวเองคิดได้ตระกูลอินทั้งครอบครัวไม่ได้ถูกล่ามตรวน เย่จิ่งอวี้ก็ไม่ได้สืบสาวราวเรื่องของตระกูลอินเพราะเรื่องของอินสิงอวิ๋น นี่นับว่าเป็นความโชคดีท่ามกลางความโชคร้ายแล้ว"เรื่องนี้ต
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 160 การขายแบบลดกระหน่ำ
อินชิงเสวียนตั้งใจจะเตรียมเงินไว้ให้อินจ้งหนึ่งหมื่นตำลึง เมื่อคำนวณทั้งหมดแล้ว ตอนนี้ก็เหลือเพียงไม่กี่พันตำลึงก็จะครบหนึ่งหมื่น สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการหาเงินให้ได้เร็วๆนางไปหาซูฉ่ายเวย ไม่ใช่เพราะนางต้องการไปถอนขนแกะ แต่เป็นเพราะซูฉ่ายเวยมีสถานะสูงสุดในบรรดานายหญิงเหล่านี้ และยามว่างเหล่าหญิงงามก็มักจะไปรวมตัวกันที่ตำหนักของนางระหว่างทาง อินชิงเสวียนเข้าไปในร้านค้าคะแนนสะสม หยิบยกทรงและชุดชั้นในออกมาเก็บไว้ในอกเสื้อจำนวนหนึ่ง นางยังเอาสติ๊กเกอร์ น้ำหอมและผงหอมมาใส่ไว้ในอกเสื้อด้วยจากนั้นก็เดินไปที่หอฉงฮวาเมื่อเข้ามาถึงประตูก็ได้ยินเสียงหัวเราะครื้นเครง เมื่อขันทีน้อยเห็นอินชิงเสวียน เขาก็เข้าไปรายงานทันทีซูฉ่ายเวยและผู้อื่นกำลังเย็นชุดเด็ก ในใจก็กำลังคิดกันอยู่ว่าเสี่ยวเสวียนจื่อไม่ได้มาที่นี่หลายวันแล้ว ถ้าเขาอยู่ยังพอจะสอบถามอะไรได้บ้างตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กอายุเท่าใด ไม่รู้ว่าเป็นชายหรือหญิง จึงได้แต่คลำทางไปตามความรู้สึกของตัวเองเท่านั้นเมื่อได้ยินว่าเขากำลังมา ก็รีบพูดอย่างตื่นเต้นทันที "เร็วเข้า ให้เขาเข้ามา"อินชิงเสวียนหอบท้องอันใหญ่โตเดินตัวโยกเข้าไป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 161 กำไรเล็กน้อย
เพียงพริบตาคนเหล่านี้ก็หายไปอินชิงเสวียนตกตะลึง คนเหล่านี้ไปทำอะไรในวังเย็น แถมยังสวมชุดพรางตัวอีกนางไม่มีความกล้าที่จะเข้าไปตรวจสอบ สุดท้ายแล้วถ้านางไม่แสวงหาความตายก็จะไม่ตาย ดังนั้นนางจึงรีบเข้าไปในหอฉงฮวาทันทีเมื่อเห็นเสื้อผ้านุ่มๆ สองชุดนี้ ซูฉ่ายเวยก็ชอบมากจนวางไม่ลงทั้งฝีมือการตัดเย็บและเนื้อผ้า ดูดีกว่าชุดที่นายหญิงพวกนั้นเย็บอีกนางไม่สนใจถามด้วยซ้ำว่าสิ่งเหล่านี้มาจากที่ใด เพียงฮ่องเต้โปรดก็พอถึงอย่างไรทุกคนที่อยู่ในวังมีทางของตัวเอง และแม้ว่าจะถามไป อินชิงเสวียนก็ไม่บอกเช่นเดิม"ไม่ทราบว่าเสื้อผ้าสองชุดนี้?"อินชิงเสวียนพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "ถ้าพระสนมชอบ ก็จ่ายให้ข้าห้าร้อยตำลึงก็พอ"อิงตามราคาของเสื้อผ้า ชุดเล็กๆ สองชุดนี้เรียกได้ว่าราคาแพงมาก แต่สิ่งที่เสี่ยวเสวียนจื่อขายนั้นย่อมแตกต่างจากผู้อื่น และซูฉ่ายเวยก็เต็มใจที่จะจ่ายเงินพวกนี้"เช่นนั้นก็ต้องขอบใจแล้ว"ซูฉ่ายเวยยกริมฝีปากขึ้นยิ้มแล้วพูดว่า "ฝ่าบาทต้องเลือกเสื้อผ้าเหล่านี้แน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น..."อินชิงเสวียนพูดอย่างรู้ใจว่า "บ่าวย่อมเลือกของพระสนมอยู่แล้ว"ซูฉ่ายเวยยิ้มด้วยความพึงพอใจและพูดว
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1324 นักพรตเทียนชิง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1323 ใช้วิธีเดิมอีกครั้ง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1322 เคร่งขรึมจริงจัง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1321 ชั่วร้ายกับใสซื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1320 พูดผิดไป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1319 ตื่นจากฝันโดยไร้ร่องรอย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1318 ฝันหวาน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1317 บ้านดองพบกัน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1316 คนตายไม่อาจฟื้นคืนชีพได้
