บทที่ 1286 ทิวทัศน์สวยงามมากมาย

เสียงนั้นดังขึ้นซ้ำๆ ราวกับเสียงปีศาจที่ดังก้องอยู่ในหู เสียงดังกล่าวนี้ทำให้เย่จิ่งหลานตื่นตระหนก อดไม่ได้ที่จะตะโกนขึ้น

“หุบปากซะ!”

ซึ่งขณะนี้ทุกคนใช้วิธีต่างๆ เพื่อทดสอบทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ เมื่อได้ยินสิ่งนี้ต่างก็หันกลับมา

เย่จิ่งหลานรู้สึกเขินอาย รีบประกบมือขอโทษขอโพย

“ขออภัย ขออภัย”

จากนั้นเขาก็ลากหวังซุ่นไปนั่งอีกด้านหนึ่ง

“นายท่าน ท่านเป็นอะไรงั้นรึ”

หวังซุ่นถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล

เย่จิ่งหลานมองดูเขาแล้วถามว่า “เจ้าไม่ได้ยินอะไรเลยหรือ”

หวังซุ่นส่ายหัวด้วยความสับสน

“ไม่มีนะ นายท่านได้ยินอะไรกันแน่”

เย่จิ่งหลานโบกมืออย่างรำคาญ

“ไม่มีอะไร”

ทันทีที่เขาพูดจบ รองเท้าผ้าพื้นสีดำสลับเทาคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา ในเวลาเดียวกันเสียงของเฮ่อยวนก็ดังขึ้นจากเหนือศีรษะ

“จอมยุทธ์น้อยเย่รู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”

เฮ่อยวนรู้ว่าเขาคือน้องชายแท้ๆ ของลูกเขย จึงต้องต้องดูแลเป็นพิเศษ เมื่อมองไปรอบๆ ฝูงชนก็ไม่เห็นลูกสาวกับลูกเขย จึงถามอีกครั้ง “แล้วชิงเสวียนกับจิ่งอวี้ล่ะ?”

เดิมทีเย่จิ่งหลานต้องการจะหยิบบุหรี่ออกมาสูบเพื่อสงบจิตใจ แต่แล้วก็รีบยัดกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“พ