บทที่ 1199 ตู้เยี่ยน

“ที่นี่แหละ”

อินชิงเสวียนชี้ไปที่ด้านข้างของภูเขา แล้วกระซิบ

สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากลำธารที่นางได้พบกับอินหลี นางค้นพบสถานที่แห่งนี้โดยบังเอิญ อย่างไรก็ตามหน้าผาค่อนข้างสูงชัน อาจต้องใช้ความพยายามพอสมควรถึงจะปีนขึ้นได้

เย่จิ่งอวี้เงยหน้าขึ้นมองและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีปัญหา ขึ้นหลังข้าสิ”

“นี่...ได้จริงๆ หรือ”

อินชิงเสวียนถามอย่างไม่แน่ใจ

หน้าผาเกือบจะเป็นเส้นตรง ที่ให้ปีนป่ายก็ไม่มีมากนัก

“งั้นเอาแบบนี้ ข้าขึ้นหลังอาอวี้ก่อน แล้วเข้าไปในมิติ แบบนี้ก็ไม่ต้องหนักแล้ว หลังจากอาอวี้ถึงยอดเขาแล้ว ข้าค่อยออกมา”

“ไม่ลำบากขนาดนั้น ข้ายังมีความมั่นใจอยู่บ้าง มาเถอะ”

เย่จิ่งอวี้ย่อตัวลงเล็กน้อย อินชิงเสวียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็ปีนขึ้นไปบนหลังของเขา

“เข้าที่แล้วนะ”

เย่จิ่งอวี้ดึงพลังลมปราณขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดขึ้นไปหนึ่งจั้ง มือทั้งสองยึดข้างจับแง่หิน จากนั้นก็เหนี่ยวกายปีนขึ้นไปอีกหลายเมตร

คนทั้งคนดูเบาราวกับปุยนุ่น เหมือนไร้น้ำหนัก

อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะจุ๊ปากด้วยความประหลาดใจ

บางทีนางอาจจะทำได้ แต่ก็ไม่กล้าลองทำง่ายๆ ลำพังแค่ความสูงเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำ