บทที่ 111 เจ้าคิดจะออกจากวังอีกหรือ

“กระหม่อมขอถวายบังคมฝ่าบาท”

อินชิงเสวียนยกเสื้อคลุมยาวขึ้น พลางคุกเข่าลง

เย่จิ่งอวี้เปล่งเสียงอืม และเดินเข้าไปในวังเย็น

หลี่เต๋อฝูและคนอื่นๆ รีบรุดเดินขึ้นมา ถือตะเกียงส่องไฟ

แสงเทียนอ่อนๆ ส่องให้เห็นฉากที่ทรุดโทรม เย่จิ่งอวี้ย่นคิ้วโดยไม่รู้ตัว

แม้เขาจะเกิดในตระกูลราชวงศ์ กลับไม่เคยย่างกรายเข้ามาที่นี่เลย ตอนเด็กๆ เคยมาเล่นสนุกที่นี่ด้วยความสงสัย เมื่อถูกเหล่าข้าหลวงหญิงเฒ่าจับได้ เขาก็จะถูกพาตัวออกไปในทันที

วังเย็นสองคำนี้ เป็นคำต้องห้ามในวังหลัง พูดถึงไม่ได้ และยิ่งไม่ควรถามถึง

เย่จิ่งอวี้รู้สึกอยู่เสมอว่าวังเย็นเป็นเพียงแค่สถานที่ที่มีผู้คนเข้าออกน้อย เมื่อได้เห็นในวันนี้จึงได้รู้ว่ามีสถานที่ทรุดโทรมเช่นนี้ในพระราชวัง

ไม่แปลกที่อินซื่อจะทนไม่ไหว!

เมื่อสตรีคนนั้นที่ไม่รู้ว่าเป็นคนอย่างไร คิ้วของเย่จิ่งอวี้ก็ขมวดแน่นขึ้นอีก

แต่เดิมการแต่งงานครั้งนี้เป็นผลจากการต่อสู้เพื่ออำนาจของฮ่องเต้ ทั้งสองฝ่ายต่างไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น ซึ่งบอกไม่ได้ว่าใครผิดใจต่อใคร

หากไม่ใช่เพราะการสมคบคิดระหว่างอินจ้งและเจียงวู เขาไม่มีทางผลักไสอินซื่อเข้าสู่วังเย็นแน่ ตอนนี้ทุกคนล้วนก