เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 116 ไม่เล่นถึงตาย
บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 117 กองทัพม้าจากแมนจูช่างน่าภูมิใจนัก
“ข้าบอกสัดส่วนในการผสมกับพวกเจ้าแล้วมิใช่หรือ เหตุใดจึงมีปัญหาได้”เย่จิ่งอวี้หยุดฝีเท้าลง สายตาแหลมคมดั่งมีดฉินไฮ่ฉิวก้มศีรษะลง “ทรงทำตามสัดส่วนแล้วจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ แต่มันกลับไม่แข็งแรงเหมือนที่ขันทีน้อยว่าไว้ ตอนนี้มีการขุดแม่น้ำเป็นระยะทางหลายร้อยลี้ ต้องการประตูเพื่อควบคุมการไหลของน้ําอย่างเร่งด่วน จึงจะสามารถแยกคูน้ําออกจากแม่น้ําได้ ถ้าประตูไม่สามารถยืนหยัดในแม่น้ําได้ เมื่อเกิดภัยพิบัติน้ําท่วม เขื่อนจะแตกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขอฝ่าบาทโปรดอนุญาต ให้กระหม่อมได้พูดคุยกับขันทีน้อยสองสามคํา”เย่จิ่งอวี้ขมวดคิ้วแน่น ริ้วรอยใบหน้าก็ตึงขึ้นเล็กน้อยเขาเพิ่งปิดตายเสี่ยวเสวียนจื่ออยู่ในวังเย็น หากไม่ให้บทเรียนแก่เขา ก็จะเป็นเหมือนกับการเติมพลังความเย่อหยิ่งให้แก่เขาเพียงแค่ขันทีตัวน้อยๆ คิดอยากจะจัดการกับเขาก็ง่ายดายราวกับบี้มดให้ตาย แต่หากผู้ที่มีความสามารถระดับนี้ตายไป จะเป็นความสูญเสียอันใหญ่หลวงต่อต้าโจวเมื่อนึกถึงใบหน้าที่เหมือนดั่งหญิงสาว เย่จิ่งอวี้อดไม่ได้ที่จะปวดศีรษะปล่อยไม่ได้ ฆ่าก็ไม่ได้!สรุปว่าควรจัดการอย่างไร?ครุ่นคิดอยู่นาน เย่จิ่งอวี้พูดขึ้นอย่างเย็
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 118 ความสัมพันธ์ทางสายเลือดที่น่ากลัว
เย่จิ่งอวี้เดินไปยังพระตำหนักกลางคืนนี้เขาสวมเสื้อคลุมสีม่วงเข้ม มีเข็มขัดสีเดียวกันผูกรอบเอว บนศีรษะ มีหมวกสีม่วงทองรั้งไว้อยู่ มีเชือกสีม่วงสองเส้นห้อยลงมาจากหมวก ทำให้เขาดูหล่อเหลาและสง่างามอินชิงเสวียนสะดุ้งตกใจ รีบยัดมือถือสับปะรดไว้ใต้หมอนเสี่ยวหนานเฟิงกำลังดูเย่จิ่งอวี้ที่อยู่ในจอ รู้สึกว่าน่าสนุกเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าอินชิงเสวียนเอามือถือออกไปแล้ว จึงยื่นมือเล็กๆ ออกมาทันที เขาเอาแต่ชี้ไปที่หมอนและเริ่มพูดอื้อๆ อ้าๆ ขึ้นมา“หนานเฟิงเป็นเด็กดีนะ พวกเราไม่ดูแล้ว พ่อจะพาเจ้าออกไปชมพระจันทร์”อินชิงเสวียนจงใจพูดเสียงดัง เมื่อออกจากห้อง ก็มองเห็นเย่จิ่งอวี้ที่กำลังเข้ามาจากด้านนอกทั้งสองเดินมาเจอกันพอดีแสงเทียนอ่อนๆ สะท้อนบนใบหน้าของเย่จิ่งอวี้ ทำให้ดูสว่างและมืดอย่างประหลาด“ไม่เจอกันสองวัน เจ้าจำข้าไม่ได้แล้วหรือ?”เสียงทุ้มต่ำพ่นออกมาจากริมฝีปากบาง เมื่อมาพร้อมกับแสงสลัวๆ ก็มีความรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูกอินชิงเสวียนกระชับนิ้วของนาง พร้อมโค้งคำนับและพูดว่า “กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท”“ลุกขึ้นเถิด”เย่จิ่งอวี้เดินเข้าไปในตำหนัก และนั่งลงบนเก้าอี้ที่ท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 119 คำสัญญาของสุภาพชน
เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลง แสงสุกสว่างภายใน ล่องลอยไม่หยุดนิ่งราวกับกำลังคิดว่าจะจัดการกับเสี่ยวหนานเฟิงอย่างไรอินชิงเสวียนก็กลั้นหายใจ และบรรยากาศก็ซบเซาลงในพริบตาในช่วงเวลาที่ตึงเครียดอย่างยิ่งนี้ จู่ๆ เสี่ยวหนานเฟิงก็หัวเราะเอิ๊กอ๊ากออกมาเขาปล่อยผมของเย่จิ่งอวี้ออก และไปลูบหน้าของเขาแทนปากเล็กพูดอื้อๆ อ้าๆ ไม่รู้ว่ากำลังพูดสิ่งใดบรรยากาศตึงเครียดก็มลายหายไปเย่จิ่งอวี้หลบหลีกหลีกมือของเด็กและเดินไปที่หน้าต่างเมื่อมองดูค่ำคืนอันมืดมิดนอกหน้าต่าง เขาพูดขึ้นว่า “หากเขาเป็นลูกของเจ้าจริงๆ ข้าจะขอแสดงน้ำใจและไว้ชีวิตเขา หากเกิดจากนางสนมคนคนในวัง จะเป็นพระคุณอย่างสูงที่เจ้าได้ช่วยเหลือไว้ และข้าจะทำให้ศีรษะของเขาร่วงลงพื้น”อินชิงเสวียนรีบพูดขึ้นว่า “หากฝ่าบาทไม่เชื่อ สามารถตรวจเลือดพิสูจน์ได้พ่ะย่ะค่ะ”แม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นเรื่องไร้สาระอย่างแท้จริง เนื่องจากไม่สามารถทดสอบดีเอ็นเอในสมัยโบราณได้ ก็ลองถูๆ ไถๆ ดูเย่จิ่งอวี้ชำเลืองมอง “เจ้าไม่กลัวงั้นหรือ”อินชิงเสวียนพูดอย่างตรงไปตรงมา “ลูกของกระหม่อม เหตุใดกระหม่อมต้องกลัว”เมื่อมองดูดวงตาที่มุ่งมั่นของนาง เย่จิ่งอว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 120 จะต้องหาโอกาสในการทดลองเขา
หลี่เต๋อฝูกำลังตามหาฝ่าบาททั่วทุกสารทิศเพียงเวลาแค่สิบห้านาที ฝ่าบาทจะหายไปได้อย่างไรถามผู้ใครก็ไม่มีใครเห็น หลี่เต๋อฝูเหงื่อไหลท่วมอย่างอดไม่ได้ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าที่ประตู เย่จิ่งอวี้ก็เดินเข้ามาจากด้านนอกพระราชวังภายใต้แสงจันทร์หลี่เต๋อฝูรีบคุกเข่าลงที่พื้น พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ฝ่าบาท ท่านไปไหนมา กระหม่อมตกใจมากพ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้พูดเสียงเรียบ “ข้าเห็นว่าแสงจันทร์สวยดี จึงออกมาเดินเล่น”หลี่เต๋อฝูพูดในใจว่าดวงจันทร์ซ่อนอยู่ในเมฆหมดแล้ว จะมีแสงจันทร์มาจากที่ใด เมื่อเงยหน้าขึ้น จู่ๆ ก็พบกับอินชิงเสวียน จึงเข้าใจในทันทีฝ่าบาทปล่อยเขาไปไม่ได้จริงๆแต่ไม่รู้ว่าเขาคือขันทีน้อยจริงๆ หรือพระสนมอินแห่งวังเย็นจะต้องหาโอกาสในการทดสอบเขาเสียหน่อยแล้วหลี่เต๋อฝูเปลี่ยนความคิดและลุกขึ้นและพูดว่า “กระหม่อมได้เปลี่ยนชาใหม่แก่ฝ่าบาทแล้ว สาส์นกราบทูลที่ยังอ่านไม่จบก็ให้พวกเขายกเข้ามาที่ตำหนักเฉิงเทียนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้ก้าวเข้ามาในพระตำหนัก“ทำได้ดี คนอื่นออกไปเถอะ”คนอื่นที่ว่า แน่นอนว่าหมายถึงอินชิงเสวียนหลี่เต๋อฝูโบกไม้โบกมือให้เขา อินชิง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 121 เต็มไปด้วยความสงสัย
ณ โรงเตี๊ยมมีสุขคุณชายน้อยที่สวมเสื้อคลุมยาวสีเขียว ถือสุราอู่เหลียงเย่หนึ่งขวดเดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมคนผู้นี้ก็คืออินชิงเสวียนที่ตั้งใจไปร้านเสื้อผ้าเพื่อซื้อชุดในเมื่อจอมพลเฒ่าชอบร่ำสุรา เช่นนั้นก็ต้องสนองความต้องการเสียหน่อยเมื่อเห็นอินชิงเสวียนสวมชุดภูมิฐาน ลูกจ้างก็รีบมาต้อนรับ“คุณชายน้อย อยากสั่งอะไรขอรับ”“ข้าหาคนก่อน อีกสักครู่จะสั่ง”อินชิงเสวียนเดินมาถึงชั้นสอง และเห็นจอมพลเฒ่ากวนอยู่ตรงที่นั่งติดหน้าต่างขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงวันพอดี ในร้านจึงแน่นไปด้วยลูกค้าอินชิงเสวียนลังเลเล็กน้อย พร้อมเดินเข้าไปถาม “ผู้อาวุโส ข้าขอร่วมโต๊ะด้วยได้หรือไม่”แม้กวนฮั่นหลินจะเคยไปสนามฝึกอยู่บ้าง แต่ไม่ได้สังเกตอินชิงเสวียนอย่างละเอียดเขาในฐานะนักรบ มีความหยิ่งในศักดิ์ศรี ขันทีเหล่านี้แทบไม่อยู่ในสายตาของเขาเมื่อได้ยินว่าจะมีคนร่วมโต๊ะด้วย ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นอินชิงเสวียนพูดพลางยิ้มหวาน “ข้ามีสุราดี ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสอยากลองชิมหรือไม่”เมื่อเห็นอินชิงเสวียนอุ้มขวดกระเบื้องสีขาวในมือ กวนฮั่นหลินเลิกเปลือกตาเล็กน้อย“เจ้าอายุเพียงนี้ แต่รู้จักการชิมสุรา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 122 วางแผนแล้วค่อยลงมือ
จอมพลเฒ่ากวนพยักหน้า“หลังจากที่พี่ชายของเจ้าหายตัวไป ข้าก็ได้เขียนจดหมายตัดสัมพันธ์กับภรรยา ถึงองค์ชายสิบสามซึ่งประจำการอยู่เมืองซุ่ยหาน แต่ข้าไม่เคยได้รับจดหมายตอบกลับ ข้าส่งคนไปที่นั่นด้วยตัวเอง แต่กลับไม่มีร่องรอยของเขาเลย”เขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่งและพูดขึ้นว่า “อีกไม่นานก็จะถึงวันครบรอบวันเกิดห้าสิบปีของไทเฮา องค์ชายสิบสามน่าจะกลับมาเมืองหลวงเพื่ออวยพระพรให้แก่ไทเฮา ถึงตอนนั้นข้าจะสอบถามเขาเอง”อินชิงเสวียนถามขึ้นอย่างประหลาดใจ “องค์ชายสิบสามคือผู้ใด หรือว่าเป็นน้องชายแท้ๆ ของฝ่าบาท?”จอมพลเฒ่ากวนพูดว่า “ไม่เป็นเช่นนั้น องค์ชายสิบสามคือน้องชายแท้ๆ ของฮ่องเต้องค์ก่อน และเป็นเสด็จอาของฝ่าบาทองค์ปัจจุบัน สกุลเย่ นามว่าจั้น”อินชิงเสวียนร้องเสียงอ๋อ และถามขึ้นอีกว่า “ในเมื่อเป็นเสด็จอาของฝ่าบาท เหตุใดจึงต้องประจำการในสถานที่ที่ห่างไกลเช่นนี้?”จอมพลเฒ่ากวนส่ายหัวไปมา“ได้ยินว่าพระองค์ทรงอยากไปเอง เรื่องในราชวงศ์ข้าเองก็ไม่ค่อยรู้ชัดเจนนัก”จากนั้นก็กำชับอีกว่า “ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร เจ้าต้องรักษาชีวิตที่เหลืออยู่ อย่าทำเรื่องที่โง่เขลาเด็ดขาด ไม่แน่ว่าตระกูลอินอาจย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 123 พวกเราไปอาบน้ำกัน
อินชิงเสวียนยิ้มอย่างเหยียดหยาม แต่ก็แค่เสียงเห่าที่ไร้ความสามารถในตอนที่ยังมีประโยชน์ต่อไทเฮาอยู่ ลู่จิ้งเสียนก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้ รอวันที่นางหมดคุณค่าก็คงไม่อยู่ในพระราชวังแล้วเมื่อสัมผัสจี้หยกเลือดไก่ที่หน้าอก หัวใจของอินชิงเสวียนก็อบอุ่นขึ้นในทันทีในการเดินทางข้ามมิติของนางที่แสนยาวนาน จอมพลเฒ่ากวนเป็นคนเดียวที่คอยดูแลนางโดยไม่ขอสิ่งใดตอบแทนแน่นอนว่าอวิ๋นฉ่ายและยายหลี่ก็เป็นเช่นกันเมื่อถอนหายใจเบาๆ อินชิงเสวียนก็ยกชุดคลุมขึ้น และคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเคารพ“กระหม่อมเสี่ยวเสวียนจื่อ ขอถวายบังคมไทเฮา”“ลุกขึ้นเถอะ”ไทเฮาเดินมายังหน้ประตู ใบหน้าแฝงไปด้วยความอบอุ่นและรอยยิ้ม“ได้ข่าวว่าช่วงนี้เจ้าฝึกทหารอยู่นอกวัง ลำบากเจ้าแล้วจริงๆ”“กระหม่อมคลายกังวลให้ไทเฮาและฝ่าบาทได้ ถือเป็นสิ่งที่กระหม่อมพึงกระทำพ่ะย่ะค่ะ”การไปมาหาสู่กับคนในราชวงศ์ตลอดทั้งวัน อินชิงเสวียนพูดคำราชาศัพท์ได้คล่องแคล่วขึ้นมาก“เจ้าช่างมีน้ำใจเสียจริง ข้าอยากฟังเรื่องการฝึกทหาร เจ้าตามข้าเข้ามาสิ”“พ่ะย่ะค่ะ”อินชิงเสวียนเดินตามไทเฮาเข้าไปในพระราชวัง ไทเฮาสั่งให้คนอื่นๆ ออกไปเมื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 124 ราวกับเคยพบกัน
จู่ๆ อินชิงเสวียนก็นึกถึงหนังโบราณที่ตัวเองเคยดู ซึ่งดูเหมือนจะมีคำพูดที่ว่าให้หยุดอาบน้ำสามวันทุกเดือนจึงพูดปฏิเสธทันที “ข้าเหนื่อยมาก พวกเจ้าไปอาบเถอะ”นางใช้น้ำพุวิญญาณอาบน้ำทุกวัน ร่างกายของนางสะอาดอย่างมากอีกอย่าง นางไม่สามารถอาบน้ำพร้อมขันทีเป็นโขยงได้ หากถูกคนอื่นพบว่านางเป็นผู้หญิง เดี๋ยวความจะแตกเอาได้“เพราะเหนื่อยถึงต้องไปอาบไงเล่า แช่ตัวในอ่างให้สบาย เป็นการกำจัดความเหนื่อยได้ดีที่สุดแล้ว”เสียงของหลี่เต๋อฝูดังมาจากด้านหลัง ดวงตาเล็กๆ คู่หนึ่งมองดูนางด้วยรอยยิ้มที่ไม่เหมือนรอยยิ้ม โดยมีเจตนาชั่วร้ายแฝงอยู่เล็กน้อยจู่ๆ อินชิงเสวียนก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ตาเฒ่านี่ต้องจงใจแน่นอนและเมื่อนึกได้ว่าหลี่เต๋อฝูรู้จักกับเจ้าของร่างเดิมก็ใจเต้นขึ้นมาเขาต้องสงสัยอย่างแน่นอน และแย่ไปกว่านั้นคือ ไม่แน่ว่าเขาอาจสังสัยเสี่ยวหนานเฟิงด้วยเช่นกันถ้ารู้ว่าชายชราคนนี้เจ้าเล่ห์มากเช่นนี้ ก็ควรให้ไทเฮานางแม่มดเฒ่าผู้ชั่วร้ายจัดการไปแล้วแต่ปากกลับยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณในความเป็นห่วงของหลี่กงกง ข้าไม่ต้องการจริงๆ และร่างกายของข้าก็ผิดแผก จึงไม่ใคร่อาบน้ำร่วมกับเพื่อนๆ”หลี
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1540 สองพระองค์ครองราชย์ จบบริบูรณ์
ปีที่สามของการครองราชย์ในราชวงศ์ต้าโจวฮองเฮาให้กำเนิดพระธิดา ได้รับพระราชทานนามว่าองค์หญิงเจ๋อเทียน นามว่าเจิน มีชื่อเล่นว่าฝูเอ๋อร์ในเดือนเก้าของปีเดียวกัน เย่จิ่งอวี้และอินชิงเสวียนปกครองร่วมกัน แบ่งกันปกครองบ้านเมืองและการดำรงชีวิตของผู้คน ราษฎรเคารพทั้งสองในฐานะพระองค์ฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา ประวัติศาสตร์ได้บันทึกช่วงเวลานี้ไว้ด้วยถ้อยคำที่งดงามที่สุด และเรียกช่วงเวลานี้อย่างเคารพว่า ยุคที่สององค์ปกครอง!ห้าปีต่อมา เครื่องกำเนิดพลังงานลมเครื่องแรกปรากฏขึ้นด้วยฝีมือความสามารถของชาวต้าโจว ซึ่งก้าวล้ำหน้าสมัยโบราณที่ล้าหลังไปอย่างมากด้วยก้าวที่ยิ่งใหญ่นักเรียนจากทั่วแคว้นได้แสดงความสามารถ พัฒนาสิ่งที่ล้ำหน้าต่างๆ ผ่านความรู้ทางคณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ และเคมีใหม่ล่าสุด บุปผานับร้อยบานสะพรั่งพร้อมกัน ก่อให้เกิดยุครุ่งเรืองของราชวงศ์ต้าโจวตอนนี้อาหารไม่ขาดแคลน ราษฎรไม่ต้องทนทุกข์กับความหิวโหยอีกต่อไป ยิ่งไม่มีการอพยพย้ายถิ่นฐาน โครงการคลองส่งน้ำก็สำเร็จลุล่วง ด้วยการคมนาคมสะดวกระหว่างภาคเหนือและภาคใต้ ก็สามารถแลกเปลี่ยนสิ่งที่ต้องการได้ในที่สุด อ่างเก็บน้ำที่สร้างขึ้นยังสามารถเปลี่ยนเส้นท
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1539 เสวียนเอ๋อร์ขอบคุณเจ้านะ
ตำหนักจินอู๋อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาราวกับกระแสน้ำ แต่ไม่กล้าโคจรกำลังภายในต้านทานไว้ เพราะกลัวว่าจะทำร้ายลูกของนางเมื่อเห็นนางกัดริมฝีปากล่างแน่น มีเหงื่อไหลอาบหน้า หัวใจของเย่จิ่งอวี้ก็รู้สึกเหมือนถูกมีดคมๆ นับพันทิ่มแทง รู้สึกเจ็บปวดอย่างยิ่ง“ต้องทำอย่างไรถึงจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาได้ ต้องปล่อยให้นางเจ็บปวดทนทุกข์เช่นนี้หรือ”หมอตำแยกล่าวอย่างกล้าหาญว่า “สตรีคลอดบุตรก็เป็นเช่นนี้เพคะ อดทนไว้ แล้วจะดีเอง”เย่จิ่งอวี้พูดด้วยความโกรธ “ฮองเฮาของข้าจะเทียบได้กับสตรีทั่วไปได้อย่างไร รีบหาทางบรรเทาความเจ็บปวดของฮองเฮาเดี๋ยวนี้”“ข้าไม่เป็นไร อาอวี้ออกไปก่อนเถอะ!”เสียงของอินชิงเสวียนนั้นอ่อนแรง แม้จะเป็นสามีภรรยากัน แต่ถูกเห็นเข้าในสถานการณ์เช่นนี้ก็น่าอายอยู่เหมือนกันเย่จิ่งอวี้เดินก้าวเดียวก็ไปถึงเตียง จับมือของนางแน่นๆ แล้วพูดอย่างกระวนกระวายใจ “ข้าไม่วางใจ มีวิธีถ่ายทอดความเจ็บปวดให้ข้าได้ไหม เจ้าอยู่กับลั่วสุ่ยชิงมานานแล้ว ไม่ได้เรียนวิชาอาคมอะไรจากนางบ้างหรือ”อินชิงเสวียนเจ็บปวดเจียนตายอยู่แล้ว เมื่อได้ยินคำนี้ก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1538 ไท่เฟยไท่ผินออกจากวัง
อินชิงเสวียนอดทนต่อความเจ็บปวดและกล่าวว่า “ฝ่าบาทไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่ วันนี้เป็นวันแต่งงานของไห่ถัง ในฐานะพี่ชาย ควรเป็นประธานงานแต่งของนางด้วยตนเอง หากไม่มีคนในราชวงศ์ไป ไห่ถังจะผิดหวังได้”แม้น้องสาวจะเป็นญาติ แต่ก็ไม่ชิดเชื้อเท่ากับภรรยา ลูกคนแรกเกิดในตำหนักเย็น ซึ่งทำให้เย่จิ่งอวี้รู้สึกผิดไปครึ่งชีวิตแล้ว ยากนี้เด็กคนนี้คือสมบัติล้ำค่าที่แท้จริงระหว่างพวกเขา ในฐานะพ่อของลูก เขาจะจากไปได้อย่างไรเมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางซีด มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดพรายขึ้นเต็มขมับของนาง เย่จิ่งอวี้ก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปลอบนาง “ไม่เป็นไร มีแม่ทัพอินและจอมพลกวนอยู่ด้วย ไห่ถังก็ไม่นับว่าเสียเกียรติอะไรนัก”อินชิงเสวียนคว้าแขนของเขา“จะได้อย่างไร หากไม่มีใครจากในวังไป มันจะกลายเป็นปมในใจของไห่ถังอย่างแน่นอน นี่คือวันที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนาง”ไม่ว่าอย่างไรเย่จิ่งอวี้ก็ไม่ยอมไป แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้น้องสาวเสียหน้าได้ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย มีความคิดอยู่ในใจ“เจวี๋ยอิ่ง ไปเชิญไท่เฟยไท่ผินทุกท่าน ให้พวกนางออกจากวัง ร่วมงานเสกสมรสขององค์หญิงเดี๋ยวนี้”ทุกคนตกตะลึง ไม่มีใครคาดคิดว่าเย่จิ่งอวี้จ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1537 ฮองเฮาทรงมีพระประสูติการ
เย่ไห่ถังยังคงมีความสุข แต่จู่ๆ เสียงของหลี่เต๋อฝูก็ทำให้นางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อเปิดประตู เห็นเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้ยืนอยู่ที่กลางเรือน น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา“ไห่ถังคารวะเสด็จพี่ เสด็จพี่สะใภ้เพคะ!”เย่ไห่ถังกำลังจะคุกเข่าลง แต่เย่จิ่งอวี้ก็ปราดเข้าประคองนางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ในฐานะสตรีที่ออกเรือนแล้ว ทุกสิ่งต้องคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวม จะทำตัวเหลวไหลซุกซนเหมือนอยู่ในวังไม่ได้ หากใช้ชีวิตนอกวังจนเบื่อแล้ว ก็สามารถกลับมาได้ตลอดเวลา วังหลวงจะเป็นบ้านของเจ้าตลอดไป”อินชิงเสวียนก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ถ้าพี่รองของข้ารังแกเจ้า เจ้าก็บอกข้าได้เลย ข้าจะทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าแน่นอน”ถ้าคนที่เย่ไห่ถังแต่งงานด้วยไม่ใช่อินปู้อวี่ เย่จิ่งอวี้คงพูดคำนี้ไปนานแล้วเย่ไห่ถังสูดจมูก“ขอบพระทัยเสด็จพี่และเสด็จพี่สะใภ้เพคะ ตอนแรกข้าค่อนข้างมีความสุข แต่ตอนนี้ไม่อยากจากไปเลย”เมื่อเห็นว่าจมูกของเย่ไห่ถังแดง กำลังจะร้องไห้อีก เย่จิ่งอวี้จึงตีหน้าขรึมพูดทันที “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นข้าจะให้คนไปแจ้งอินปู้อวี่ ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่มีแล้ว หลี่เต๋อฝู!”หลี่เต๋อฝูก็เป็นคนเจ้าเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1536 องค์หญิงกำลังจะเสกสมรส
ในวันที่หนึ่งเดือนสี่ ลำดับการสอบการต่อสู้ชี้ให้เห็นว่า เฉินเซียงเยว่ที่อินชิงเสวียนสนใจ สอบได้ลำดับหนึ่ง คนผู้นี้หน้าตาดูดุร้ายและน่าเกลียด แต่กลับมีจิตใจอ่อนโยนดังเช่นสตรี ไม่เพียงแต่วรยุทธ์ดีเลิศเท่านั้น แต่ยังเก่งในเรื่องการจัดขบวนทัพด้วย เป็นยอดแม่ทัพที่หาได้ยากนางได้ลำดับหนึ่งก็คือจอหงวนด้านวิชาการต่อสู้ ไม่มีใครไม่ยอมรับเลย แค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็ดูฮึกเหิมมีพลังมากกว่าผู้ชายทุกคนในตอนนั้นเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งแซ่หลิวมีชื่อว่าเยว่ ก็ได้รับเลือกให้ติดอยู่ในสามอันดับแรก รั้งอยู่ในเมืองหลวงฝ่าบาทขานรายชื่อสตรีมามากขนาดนี้ เหล่าขุนนางข้าราชบริพารก็อดไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้ ต่างรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องตามระเบียบประเพณี แต่ก็กล้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์เป็นการส่วนตัวเท่านั้น ต้าโจวในวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ที่ฝ่าบาทยินดีฟังพวกเขา ก็ถือเป็นการให้เกียรติพวกเขาแล้ว หากฝ่าบาทไม่อยากฟัง ถึงพูดมากไปก็ไร้ผลแต่ไม่มีใครกล้าพูดว่าเย่จิ่งอวี้เป็นทรราช ฝ่าบาททรงงานปกครองบ้านเมืองอย่างหนัก แม้ว่าพระองค์จะทรงปฏิรูปครั้งใหญ่ แต่ก็ทำเพื่อประชาชนในราชวงศ์ต้าโจวเท่านั้น ขณะนี้แผ่นดินสงบสุข มีธัญพืชอุดมสมบูรณ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1535 เหลวไหลจริงๆ
เสียงเรียกว่าท่านพี่นั้นทำให้เย่จิ่งอวี้ใจอ่อนลงมากโข ความโกรธทั้งหมดพลันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันทีไม่เช่นนั้นจะทำอะไรได้อีก ภรรยาที่เลือกมาเอง มีแต่ต้องตามใจเองเท่านั้น“เจ้าคนโกหกตัวน้อย กลับไปสามีจะคิดบัญชีเจ้าหนักๆ ถอนกำลังภายในของเจ้าออก สามีจะทำแทนเจ้าเอง ประเดี๋ยวจะทำร้ายลูกในท้องเอา”เสียงของเย่จิ่งอวี้เชื่อมโยงเป็นเส้น ไหลผ่านกระทบโสตประสาทของอินชิงเสวียนคำต่อคำอย่างแจ่มชัดนางยกมุมปากขึ้น เผยเป็นรอยยิ้มภาคภูมิใจเมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเย่จิ่งอวี้ นางจึงเปิดโสตประสาท เหตุผลที่ขอให้เย่จิ่งอวี้ช่วย ก็เพราะว่ากำลังภายในในร่างกายของนางซับซ้อนเกินไป ยากต่อการควบคุม ในงานที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ จะให้เกิดข้อผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาดเย่จิ่งอวี้ไม่เหมือนกัน เขาบำเพ็ญตบะกำลังภายในของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ทั้งยังประสานพลังแห่งฟ้าดิน แม้ว่าอินชิงเสวียนจะมีพลังลมปราณของหลายสำนัก แต่ก็ไม่สามารถเทียบกับกำลังภายในอันบริสุทธิ์และทรงพลังของฮ่องเต้ได้ในชั่วพริบตา กำลังภายในดุจธารานิ่งลึกหลั่งไหลเข้ามาจากด้านนอกประตู เหมือนโลกลึกล้ำ โอบกอดและยืดหยุ่น บรรยากาศที่มืดมนในห้องโถงคล้ายจะถูก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1534 ท่านพี่ช่วยข้าได้ไหม
“ฟางรั่วเข้าวัง?”เย่จิ่งอวี้หยุดฝีเท้าหลี่เต๋อฝูโค้งคำนับและพูดว่า “กระหม่อมถามองครักษ์ที่เฝ้าหน้าประตูวังแล้ว แม่นางฟางรั่วเข้ามาเมื่อสามชั่วยามที่แล้ว”เจวี๋ยอิ่งคุกเข่าลงและพูดว่า “กระหม่อมเห็นฟางรั่วเข้าไปในตำหนักจินอู๋ แต่ไม่เห็นนางและฮองเฮาออกมา”เย่จิ่งอวี้หรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาคล้ายจะสดใสและมืดมน กำลังตกอยู่ในอาการครุ่นคิดด้วยวรยุทธ์ของฟางรั่ว ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะทำอันตรายต่ออินชิงเสวียน นางยังมีใบมีดแห่งมิติอยู่ในมือ แม้ว่าเหล่าเทพเซียนจะลงมาเอง แต่นางก็ยังสามารถต่อสู้ได้จากมุมมองนี้ ควรไม่ใช่การหายตัวไปง่ายๆ นางเรียกฟางรั่วมา ต้องมีเหตุผลอื่นเป็นแน่เจวี๋ยอิ่งโค้งคำนับและถามว่า “ต้องการให้กระหม่อมปิดล้อมพระนคร สืบหาที่อยู่ของฮองเฮาอย่างถี่ถ้วนหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”เย่จิ่งอวี้เหลือบมองเจวี๋ยอิ่ง“ไม่ต้อง หลี่เต๋อฝู ไปเชิญกวนเซี่ยวเข้ามาด้วย”ครู่ต่อมา กวนเซี่ยวก็วิ่งเหยาะๆ มาถึงประตูตำหนัก ยกเสื้อคลุมขึ้นและคุกเข่าลงกับพื้น“กวนเซี่ยวถวายบังคมฝ่าบาท ฝ่าบาททรง...”เย่จิ่งอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็รำคาญ โบกมือห้าม“ตามสบาย เจ้ารู้ไหมว่าทำไมฟางรั่วถึงมาที่วัง”กวนเซี่ยว
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1533 เจ้าน่ะ ยังมีนิสัยดื้อรั้นเหมือนเดิม
“ในเมื่อเจ้าเตรียมตัวพร้อมแล้ว เช่นนั้นก็ตามข้าไปที่อื่น”อินชิงเสวียนดีดปลายเท้าขึ้น ร่างนั้นก็กระโดดออกจากตำหนักจินอู๋ ท่วงท่ากิริยาเบาบางและสง่างาม ราวกับเทพธิดาในวังพระจันทร์ที่ทิ้งร่องรอยความงดงามไว้บนโลกมนุษย์ฟางรั่วติดตามอย่างใกล้ชิด พลางชื่นชมในใจอินชิงเสวียนเป็นคนพิเศษจริงๆ!ราวสิบห้านาที ร่างที่สง่างามทั้งสองก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักฉือหนิงหลังจากไทเฮาสิ้นพระชนม์ สถานที่แห่งนี้ก็ว่างเปล่า ขณะนี้มีไท่เฟยและไท่ผินเพียงไม่กี่คนที่เหลืออยู่ในวัง ที่พักอาศัยมีมากมาย เหตุผลที่อินชิงเสวียนเลือกสถานที่นี้ ก็เพราะเย่จิ่งอวี้จะไม่มาจากนั้นก็นึกในใจ ครั้นแล้วถังไม้ขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า และในพริบตาเดียว มันก็เต็มไปด้วยน้ำพุวิญญาณที่ใสสะอาด“เข้าไปสิ สิ่งนี้สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้ในระดับสูงสุด”“เพคะ”ฟางรั่วก้าวเข้าไปในถังโดยไม่ลังเลใดๆ แม้เป็นฤดูหนาว น้ำในถังนี้กลับไม่เย็น แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ปกคลุมผิวหนังและเส้นลมปราณทั้งหมดของนางอินชิงเสวียนตามเข้ามา จากนั้นนั่งตรงข้ามนางแม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น น้ำพุวิญญาณก็สามารถรับรองความปลอดภัยในชีวิตขอ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1532 คืนชีวิตให้ท่านแล้วจะเป็นไร
“เจ้าลุกขึ้น ข้าหมายถึงอาจจะทำได้ แต่จะมีโอกาสฟื้นตัวได้มากเพียงใด ข้าก็ไม่แน่ใจ เรื่องนี้ เจ้าควรปรึกษากับกวนเซี่ยวก่อนดีกว่า ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเจ้าเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับเขาด้วย”อินชิงเสวียนพยุงฟางรั่วด้วยมือทั้งสองข้าง และอธิบายข้อดีข้อเสียฟางรั่วพยักหน้า“ข้าเข้าใจ เพียงแต่ สุขภาพของฮองเฮา”อินชิงเสวียนท้องโตขนาดนี้ หากมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา นางไม่สามารถรับผิดชอบไหวอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ร่างกายของข้าแข็งแรงมาก ไม่เป็นไร เจ้าคิดดีแล้วก็มาหาข้าที่วังหลวงได้เลย”“เพคะ”ขณะที่กำลังคุยกัน ทั้งสองคนก็เดินไปที่แท่นประลองข้างๆ แล้วเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งอายุสิบห้าหรือสิบหกปี ถือดาบคู่อยู่ในมือ กระโดดขึ้นลงด้วยท่าทางที่เบาและกล้าหาญ บีบชายที่อยู่ตรงข้ามหลังให้ล่าถอยทีละก้าว จนตกแท่นประลอง ล้มลงต่อหน้าผู้ชม อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะชื่นชมมัน“ทำได้ดีมาก!”ใบหน้าของฟางรั่วแสดงถึงความภาคภูมิใจ“เด็กหญิงคนนี้ชื่อหลิวซู่เยว่ เมื่อก่อนเป็นลูกสาวของหัวหน้าคณะละคร นางมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง หลังจากที่บิดาเสียชีวิต นางไม่สามารถดูแลคณะละครได้ จึงมาที่เมืองหลวง เข้ามาเรี
