เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1066 เป็นนาง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1067 เจ้าต้องการหรือไม่
“อินหลี?”เย่จั้นขมวดคิ้วเล็กน้อยนี่มันไม่ถูกต้อง!อินหลีผลักเขาออกไป แล้วเดินไปทางลำธารอย่างดื้อรั้นเย่จั้นเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของอินหลี ทันใดนั้นก็ได้ยินคนถามว่า “นั่นใคร”เย่จั้นจี้สกัดจุดของอินหลีทันที และอุ้มนางเหาะไปที่ถ้ำร้างในเวลานี้ อินชิงเสวียนกลับมาบนเขาแล้วเดิมทีนางคิดที่จะไปหาฉุยอวี้ ลังเลที่ประตูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงล้มเลิกความตั้งใจเฟิงเอ้อร์เหนียงเพิ่งวางยานาง หากพบนางในตอนนี้คงจะรู้สึกอึดอัดแน่ๆ ตอนนี้นางไม่สามารถช่วยฉุยอวี้ได้ในขณะนี้ ไม่สู้ใช้คืนนี้ให้เป็นประโยชน์ ฝึกรวบรวมพลังยุทธ์ ไว้รอรับมือกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้เพื่อไม่ให้เหมยชิงเกอมีคำถามมากเกินไป ดังนั้นอินชิงเสวียนจึงปิดหน้าจอแสดงผลในมิติ และนั่งขัดสมาธิบนเตียงหินนางใช้ความคิดระดมกำลังภายในทั้งหมด รวบรวมไว้ในจุดตันเถียน ทันใดนั้น การฝึกวิทยายุทธ์จำนวนนับไม่ถ้วนก็แวบเข้ามาในหัวของนางเองอินชิงเสวียนไม่เคยศึกษาวิทยายุทธ์เหล่านี้อย่างละเอียด วันนี้สงบจิตใจ ตัดสินใจที่จะพิจารณาให้ละเอียดยิ่งขึ้นในบรรดาวิทยายุทธ์ทั้งหมด มีวิชาฝ่ามือ วิชากระบี่ และวิชาดัชนี อินชิงเสวียนหลับตาเล็กน้อย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1068 วางแผน
สีหน้าท่าทางของฉางเฮิ่นเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย“แม่นางอินหมายความว่า...”อินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน “ทำข้อตกลงกัน เราต่างคนต่างได้สิ่งที่เราต้องการ”ฉางเฮิ่นเทียนลังเล ถามว่า “แม่นางอินต้องการให้ข้าทำอะไร”อินชิงเสวียนพูดอย่างสงบ “ง่ายมาก ยืนอยู่ข้างข้า หลังจากเรื่องนี้เสร็จสิ้น ข้าจะให้น้ำพุวิญญาณแก่เจ้าเท่าที่เจ้าต้องการ”ฉางเฮิ่นเทียนถามอย่างระมัดระวัง “แม่นางอินต้องการเผชิญหน้าสู้กับผู้อาวุโสหัน?”อินชิงเสวียนแค่นเสียงหึเบาๆ “มีเรื่องกันมาขนาดนี้แล้ว เจ้าคิดว่าเขากับข้าจะยังสามารถอยู่อย่างสงบสุขได้งั้นหรือ”“แต่เรื่องการตามหาเด็ก...ยังต้องการกำลังของตำหนักเทพ”ใบหน้าของฉางเฮิ่นเทียนจริงใจ แต่ดวงตามีความสงสัยเล็กน้อยอินชิงเสวียนพูดอย่างเย็นชา “ผ่านมาสองวันแล้ว ถ้าเขาหาเจอ คงจะมีข่าวคราวนานแล้ว ในเมื่อไม่เจอ เช่นนั้นก็หมายความว่าเขาไม่เห็นลูกชายของข้าอยู่ในสายตาเลย”ฉางเฮิ่นเทียนถอนหายใจ “จริงๆ แล้วจะโทษผู้อาวุโสหันทั้งหมดก็ไม่ได้ สองวันที่ผ่านมามีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย วันก่อนข้าได้ยินมาว่าปีศาจที่ถูกคุมขังในผาเฟิงเริ่นหลบหนีไปได้ ผู้อาวุโส
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1069 การคาดเดาที่บ้าบิ่น
หลังจากออกจากบ้านถ้ำ ฉางเฮิ่นเทียนก็แสดงสายตาที่ไม่ระมัดระวังเหมือนก่อนอีกต่อไปเขาแทบรอไม่ไหวที่จะถอดฝาขวดออก และดื่มน้ำพุวิญญาณในอึกเดียวเขาต้องการสิ่งนี้มาก มีเพียงการฟื้นฟูความแข็งแกร่งสูงสุดโดยเร็วที่สุดเท่านั้น ถึงจะสามารถสู้กับเฮ่อยวนได้เขาต้องการทวงคืนทุกสิ่งที่ตัวเองสูญเสียไป ไม่ว่าจะเป็นเพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิง หรือทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ เขาอยากจะถือมันไว้ในมือของเขาตอนนี้สามารถลากอินชิงเสวียนเข้าสู่ตำหนักเทพได้ ก็เท่ากับว่าตัวเองมีเบี้ยต่อรองอันทรงพลัง หากเฮ่อยวนรู้ว่าลูกสาวแท้ๆ อยู่ในมือของเขา เขาจะไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามแน่นอนสำหรับผู้อาวุโสหัน เขาไม่พอใจมานานแล้ว หากสามารถขับเขาออกจากตำหนักเทพได้จริงๆ ก็จะเป็นประโยชน์ไม่มีโทษต่อฉางเฮิ่นเทียนอยู่แล้ว ตาแก่บ้านี่กล้าให้เขาทำงานเป็นวัวเป็นม้า เขาไม่รู้จริงๆ ว่าตู้เยี่ยนในตอนนั้นเลื่องชื่อเพียงใดเมื่อนึกถึงความรุ่งโรจน์ในอดีต ฉางเฮิ่นเทียนก็ค่อยๆ ยกมุมปากขึ้นเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายหลังจากที่เขาจากไป อินชิงเสวียนก็ขมวดคิ้วเช่นกันในเมื่อฉางเฮิ่นเทียนเชี่ยวชาญวรยุทธ์ที่น่ากลัวอย่างเช่นการฝังโลหิต ก็พิสูจน์ได้ว่าเขา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1070 คนเดียวที่ไม่เคยโกหกเขา
ณ เมืองหลวงช่วงนี้เย่จิ่งอวี้ยุ่งมากเขาตื่นขึ้นไปประชุมเช้าทุกเช้า ในช่วงบ่ายก็ไปฟังนักพรตเต๋าเทศน์ที่อารามซ่างชิงกวน เมื่อเขากลับมาก็ขังตัวเองอยู่ในห้องหนังสือ ไม่พบปะใครเลยหลี่เต๋อฝูถูกย้ายกลับมารับใช้หน้าพระพักตร์ ปกติมักจะกลัวว่าฝ่าบาทจะถามนั่นถามนี่ ตอนนี้แม้ว่าฝ่าบาทจะให้เขากลับมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาเลย ซึ่งความแตกต่างนี้ กลับทำให้หลี่เต๋อฝูรู้สึกไม่ชินกว่าเดิม“อาจารย์ มีจดหมายจากเสี่ยวอานจื่อ”หลี่เต๋อฝูกำลังยืดคอมองเข้าไปในห้อง แล้วศิษย์คนหนึ่งก็เข้ามาจากด้านนอกทันใดนั้นหลี่เต๋อฝูแสดงสีหน้าดีใจ รีบส่งสายตาให้ขันทีน้อย บอกเป็นความหมายว่าให้ไปคุยที่อื่นทั้งสองมาที่ด้านข้างของห้องโถง ขันทีน้อยยื่นผ้าที่ซ่อนอยู่ในอ้อมแขนให้หลี่เต๋อฝู แล้วถอยหลังออกไปด้วยความเคารพหลี่เต๋อฝูรีบเปิดอ่านดู แล้วกระซิบกับตัวเองว่า “เป็นเด็กลิงที่ฉลาดจริงๆ รู้จักไปหาครอบครัวของใต้เท้าอินด้วย นี่ก็ไม่มีข่าวคราวจากพวกเขามาหลายวันแล้ว ตอนนี้สบายใจได้แล้ว”เขาอ่านจดหมายซ้ำหลายครั้ง จากนั้นจึงหยิบตะบันไฟขึ้นมา นั่งยองๆ ลงบนพื้นแล้วเผาทิ้ง จากนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่“เฮ้อ คงจะดีไม่น้อยถ้าน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1071 ความคิดของเย่ไห่ถัง
ณ ตำหนักชิงฮว๋าเย่ไห่ถังกำลังเล่นเกมที่เสด็จพี่สะใภ้ของนางมอบให้อย่างเบื่อๆ คนทั้งคนเป็นเหมือนดอกไม้ที่ไม่มีชีวิตชีวา ดวงตาของเขามืดมนคิดถึงเสด็จพี่สะใภ้จัง คิดถึงจ้าวเอ๋อร์จัง!ตั้งแต่ตอนแรกที่รู้จากหลี่เต๋อฝูว่าเสด็จพี่สูญเสียความทรงจำ เสด็จพี่สะใภ้ได้ออกจากวังไปแล้ว เย่ไห่ถังก็ตกใจมาก แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันเป็นเรื่องจริงนางตำหนิหลี่เต๋อฟูด้วยความโกรธ ยืนกรานที่จะถามฝ่าบาทด้วยตนเอง แต่หลี่เต๋อฝูหยุดไว้ด้วยด้วยสีหน้าดื้อดึงจนกระทั่งนางเห็นจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของอินชิงเสวียน และเครื่องเล่นเกมที่สามารถเติมแบตได้เมื่อวางไว้กลางแดด เย่ไห่ถังจึงเชื่อว่าเสด็จพี่สะใภ้ได้จากไปแล้วจริงๆ หลังจากทราบเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างละเอียดแล้ว เย่ไห่ถังก็ทั้งโกรธทั้งหงุดหงิด ต้องการบอกความจริงกับฝ่าบาทหลายครั้ง แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้นี่เป็นสิ่งที่เสด็จพี่สะใภ้เสียสละเพื่อตัวเองและครอบครัว หากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น นางจะกลายเป็นคนบาปไปตลอดกาลอย่างแน่นอนแต่ใจข้ายังว่างเปล่า โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงอินปู้อวี่ที่จากไป ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้นไปอีก“เฮ้อ!”เย่ไห่ถังไม่รู้ว่านางถอนหายใจกี่ครั้ง ดูเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1072 เสด็จพี่สะใภ้เป็นใคร
“เอ่อ เสด็จ...พี่ใหญ่”เย่ไห่ถังดึงชายผ้าห่มอย่างดื้อดึง พร้อมทั้งกรีดร้องออกมาเย่จิ่งอวี้ยื่นมือออกไปสัมผัสหน้าผากของนาง ซึ่งไม่ร้อนเลยสักนิด ดูเหมือนว่านางจะไม่เป็นหวัดเลยยิ่งกว่านั้นเสียงตะโกนยังเต็มไปด้วยพลัง ไม่มีสัญญาณของความเจ็บป่วยบนใบหน้าเลยเขาอดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชา“ข้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ”เย่ไห่ถังรีบดึงผ้าห่มขึ้น เผยให้เห็นเพียงดวงตาคู่หนึ่ง พยายามลดความตื่นตระหนกในใจลง“เปล่า ข้าแค่ไม่คาดคิดว่าเสด็จพี่ฮ่องเต้จะมา ข้า...แปลกใจไปชั่วครู่”“ฮึ่ม เกรงว่าเจ้าจะไม่ได้แปลกใจที่ข้ามา แต่เจ้ากลัว กลัวการปรากฏตัวของข้า”ใบหน้าของเย่จิ่งอวี้เย็นชา พูดตรงเข้าประเด็นเย่ไห่ถังไอแห้งๆ และพูดว่า “เสด็จพี่พูดแบบนี้ได้อย่างไร ทำไมน้องต้องกลัวที่จะเจอเสด็จพี่ด้วย น้องมีแต่จะคิดถึงเสด็จพี่มากกว่า”“ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเจ้าถึงยังแสร้งทำเป็นป่วยอยู่”เย่จิ่งอวี้กางเสื้อคลุมออก แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ผ้าเย่ไห่ถังรู้ว่าตัวเองปกปิดไม่ได้แล้ว นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยกผ้าห่มขึ้นด้วยความเขินอาย บีบนิ้วแล้วพูดว่า “น้องไม่ได้แกล้งป่วย น้องรู้สึกไม่สบายจริงๆ เพ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1073 โซ่ตรวนที่มองไม่เห็น
หลังจากผ่านไปราวๆ สิบห้านาที เย่จิ่งอวี้ก็ปรากฏตัวขึ้นในตำหนักเย็นเมื่อมองดูกำแพงสูงที่มีรอยด่างตรงหน้า จู่ๆ ก็รู้สึกถึงความรู้สึกพิกลที่อธิบายไม่ได้ในใจ แต่เมื่อคิดอย่างละเอียด กลับไม่มีความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนี้เลยหรือว่าที่พวกเขากำลังพูดถึง คืออินชิงเสวียนจริงๆ?ตอนที่เขาเป็นองค์รัชทายาท ฮ่องเต้ผู้ล่วงลับเคยมีราชโองการให้เขาอภิเษกสมรสกับสตรีจากตระกูลอินจริงๆ เดิมทีต้องการปฏิบัติต่อนางเหมือนเป็นแขกคนสำคัญเช่นนี้ไปตลอดชีวิต แต่ไม่คาดคิดว่าจะพบจดหมายการทรยศในตระกูลอินหลักฐานจากทุกฝ่ายได้ข้อสรุปแล้ว ในฐานะฝ่าบาท ย่อมไม่สามารถทนให้พยัคฆ์ร้ายนอนอยู่ข้างๆ เขาได้ ดังนั้นเขาจึงขังนางไว้ในตำหนักเย็นเย่จิ่งอวี้ยืนอยู่ที่ลานเรือน ครุ่นคิดอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่ง แม้ว่าความทรงจำจะพร่ามัว แต่ก็ยังคงเข้าใจความคิดคร่าวๆ ได้เขาจำได้ว่าตัวเองไม่ได้สั่งให้ปฏิบัติอย่างโหดร้ายกับหญิงแซ่อิน แต่ไม่รู้ว่าทำไมนางถึงตาย นอกจากนี้ยังมีขันทีและองครักษ์ผลัดเปลี่ยนเวรยามมาดูแลตำหนักเย็นอยู่ ถ้านางป่วยจริงๆ ทำไมนางไม่แจ้งหมอหลวง?ขณะที่คิดเรื่องนี้ เขาก็เหาะเข้าไปข้างในแล้ว มีเปลญวนหลังหน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1074 เสียการควบคุม
ความเจ็บปวดรุนแรงราวกับคลื่นทะเล ได้ซัดเข้าที่หน้าผากของเย่จิ่งอวี้อย่างต่อเนื่องเป็นความเจ็บปวดในหัวราวกับจะระเบิด เย่จิ่งอวี้รู้สึกว่าดวงตากลายเป็นสีแดงเลือด นภาและพสุธาเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงเขาค่อยๆ รู้สึกสูญเสียการควบคุม ราวกับว่าร่างกายไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไปยอมแพ้ไม่ได้!หากไม่ประสบความสำเร็จในครั้งนี้ ก็จะยังคงสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดในครั้งต่อไปหยกเย็นบนคอปล่อยไอเย็นออกมาอีกครั้ง ซึ่งช่วยให้เย่จิ่งอวี้รักษาจิตใจให้มั่นคงได้ เมื่อรู้ว่าตัวเองจะไม่เสียสติไปอย่างสิ้นเชิง เย่จิ่งอวี้ก็หยุดการป้องกัน ระดมกำลังภายในทั้งหมด พุ่งเข้าสู่ทะเลแห่งจิต หลังจากทำซ้ำหลายครั้ง เสื้อผ้าของเย่จิ่งอวี้ก็เปียกโชกไปหมด แต่โซ่ตรวนที่มองไม่เห็นในใจยังคงดื้อรั้นอย่างยิ่งทำไมถึงเป็นแบบนี้ใครกันที่มีความสามารถเพียงนี้ สามารถติดตั้งการควบคุมร่างกายของเขาไว้อย่างดึงดันเช่นนั้น เหตุใดคนผู้นี้จึงต้องการเอาความทรงจำของเขาออกไปในความทรงจำของเขามีเรื่องน่าอายที่บอกใครไม่ได้กระนั้นหรือความปรารถนาที่จะสำรวจของเย่จิ่งอวี้ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์ เขาคำรามลั่นอย่างทนไม่ไหว“ข้า
บทล่าสุด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1466 ความปรารถนาในใจสำเร็จแล้ว
ไม่ว่าซูเยี่ยจะจำอดีตกับเขาหรือไม่ก็ตาม มันก็ไม่สำคัญสำหรับเย่จิ่งหลานอีกต่อไปแล้วสวรรค์ทำให้เขาได้เจอผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง อาจเป็นเพราะต้องการให้เขาได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของซูเยี่ย ผู้หญิงประเภทนี้ จริงๆ แล้วมันไม่จำเป็นต้องให้เขาเสียเวลาด้วยซ้ำเขาเพิ่งอายุได้ยี่สิบแปดปี อนาคตยังอีกยาวไกล ซูเยี่ยเป็นเพียบใบไหม้ที่ร่วงไปจากชีวิตของเขา ไม่มีความสำคัญอะไรเลยเย่จิ่งหลานกระตุกมุมปากขึ้นยิ้ม ค่อยๆ รู้สึกปลอดโปร่งใจเขาเดินออกจากสวนสาธารณะอย่างช้าๆ และทันใดนั้นก็มีอีกคำถามหนึ่งผุดขึ้นมาใบหน้านี้ไม่ใช่หน้าตาเดิมของเขา ใครเป็นคนทำศัลยกรรมให้เขา?พลังในร่างกาย มาจากไหนกันแน่แล้วผู้หญิงที่อยู่ในหัวของเขา เป็นใครกันแน่หรือว่าเขาฝึกฝนจนสำเร็จเคล็ดวิชาลับบางอย่าง และผู้หญิงคนนั้นคือแก่นวิญญาณของเขา?เย่จิ่งหลานดึงขอบเอวกางเกงของเขาโดยไม่รู้ตัว ไอ้นั่นยังคงอยู่ตรงนั้น ไม่อย่างนั้นเขาคงคิดว่าตัวเองฝึกฝนวิชาจนกลายเป็นตงฟางปุ๊ป้ายในเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักรแล้วแต่การมีสิ่งเหล่านี้จะมีประโยชน์อะไร เอามาใช้กินใช้ดื่มไม่ได้ ตอนนี้ท้องของเขาร้องโครกคราก แต่ไม่มีเงินอยู่ในกระเป๋าเลยขณะที่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1465 คนแพศยามักจะสำออยแบบนี้แหละ
ชายคนนั้นหยิบกระดาษทิชชู่ออกจากกระเป๋า เช็ดนิ้วด้วยความรังเกียจ แล้วเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองซูเยี่ยนั่งบนพื้นร้องไห้เสียงดัง ความฝันที่จะแต่งเข้าไปอยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวย ได้พังทลายอีกครั้งมือที่มีเห็นข้อต่อเด่นชัดยื่นออกไปต่อหน้าซูเยี่ยซูเยี่ยเงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาราวกับดาราทันทีสิ่งที่ทำให้เธอตื่นเต้นยิ่งกว่านั้นคือ ชายคนนั้นสวมเสื้อผ้าแบรนด์ดัง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขามีฐานะที่ดีหากสามารถเกาะเกี่ยวลูกเศรษฐีที่ทั้งหล่อทั้งรวยแบบนี้ได้ ถูกตบหน้าแค่ครั้งเดียวจะเป็นไรไป บางทีนี่อาจเป็นความยากลำบากทั้งหมดที่สวรรค์ส่งมาให้ ที่มาอยู่ที่นี่ ก็เพื่อให้ได้เจอกับคนที่ดีกว่าเธอสูดจมูก จับมือนั้นไว้ เพิ่งยืนขึ้นมาได้ครึ่งตัว มือก็คลายออกซูเยี่ยเสียการทรงตัว และล้มลงกับพื้นอีกครั้งเธอมองเย่จิ่งหลานด้วยความประหลาดใจ ไม่เข้าใจว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่เย่จิ่งหลานยกมุมปากขึ้น คุกเข่าลงต่อหน้าเธอ ถามด้วยรอยยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “รู้สึกยังไงที่ถูกทิ้ง?”“อะไรนะ...คุณหมายความว่ายังไง?”ซูเยี่ยถามด้วยเสียงต่ำ ดวงตาสีแดงทั้งคู่ ทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากกว่าเมื่อก่อนนี่ไม่ใช่ฉากที่ป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1464 แพศยาอย่างเธอ
เย่จิ่งหลานโบกมือ ประตูก็เปิดออกแสงจากด้านนอกประตูส่องเข้าไปในห้องรังสีวินิจฉัย ทุกคนก็เห็นหลี่ไห่ตงนอนอยู่บนพื้นทันที และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอยภัยนอนระเกะระกะอยู่ข้างๆชายหนุ่มรูปหล่อคนนี้เดินออกไปโดยไม่มีร่องรอยเลือด หรือฝุ่นผงบนร่างกายเลยทุกคนก้าวถอยหลัง มองดูเย่จิ่งหลานด้วยสีหน้าหวาดกลัวเย่จิ่งหลานเดินขึ้นไปที่ลิฟต์โดยไม่หรี่ตามองในช่วงที่เขาถูกบีบให้ออกจากโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ แต่ละนาทีแต่ละวินาที เขามักจะจินตนาการถึงการทุบตีหลี่ไห่ตงอย่างรุนแรง ได้ระบายความโกรธ วันนี้ ในที่สุดเขาก็ทำได้แล้ว สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เย่จิ่งหลานไม่อยากคิดอะไรมากเขารีบออกจากโรงพยาบาล มาที่สวนสาธารณะเล็กๆ ใกล้ ๆ มีชายชราคนหนึ่งที่อาบแดดอยู่ เย่จิ่งหลานเหลือบมองเขา และนั่งอีกด้านหนึ่งทั้งสองคนไม่ได้คุยกัน แค่พบกันโดยบังเอิญ ต่างไม่รู้จักกัน และไม่จำเป็นต้องพูดคุยกันเขาค่อยๆ ผ่อนคลายร่างกาย เอนหลังพิงเก้าอี้ หรี่ตาเหมือนที่ชายชราทำ ความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ที่ส่องบนร่างกายของเขาช่างทำให้รู้สึกผ่อนคลายจริงๆหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เย่จิ่งหลานก็คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาพลังลมป
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1463 ฉันชื่อเย่จิ่งหลาน
ความเจ็บปวดจากไฟฟ้า ทำให้เย่จิ่งหลานกลับมามีสติอีกครั้งหลี่ไห่ตงซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาไออย่างบ้าคลั่ง และมองไปที่เย่จิ่งหลานด้วยสีหน้าแห่งความเกลียดชัง“ทุบตีมัน ทุบตีมันให้ตาย ตีมันตายแล้วฉันจะรับผิดชอบเอง”เมื่อเห็นว่าเย่จิ่งหลานไม่ขัดขืน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น กระแสไฟฟ้าสีฟ้าพุ่งใส่ร่างของเย่จิ่งหลาน ทำให้ห้องรังสีวินิจฉัยที่มืดมิดสว่างไสวขึ้นมาเย่จิ่งหลานหลับตา ใช้ประสาทสัมผัสตรวจสอบอย่างระมัดระวัง และยกมุมริมฝีปากขึ้นเล็กน้อยเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเอง แต่สัมผัสได้ ความรุนแรงเท่านี้ไม่สามารถเอาชีวิตเขาได้เลย รู้สึกเหมือนกับถูกแมลงต่อยสองครั้ง ถ้าเขาจะโดนฟ้าผ่า ก็ถือว่าเป็นการได้สัมผัสประสบการณ์ล่วงหน้าเป็นเวลาสิบวินาทีเต็มๆ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาเรียวแคบของเขาเหมือนถูกรายล้อมไปด้วยงูทองคำพ่นไฟ ดุดันน่าเกรงขาม แม้ในความมืดมิดเช่นนี้ ก็สามารถมองเห็นใบหน้าอันน่าเกลียดของทุกคนได้ชัดเจนเขาอาจจะฆ่าคนไม่ได้ แต่สามารถทุบตีพวกเขาได้ และตราบใดที่พวกเขายังหายใจอยู่ ก็ไม่ถือว่าตายเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ค่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1462 ปีศาจในชุดดำ
“แกเป็นใคร ทำไมถึงมาทำร้ายฉัน”หลี่ไห่ตงเมื่อถูกทุ่มลงพื้นก็กรีดร้องอย่างน่าเวทนา ชายหนุ่มรูปงามตรงหน้านี้ เป็นราวกับเจ้าแห่งความตายในนรก ทำให้เขารู้สึกหวาดผวาอย่างสุดซึ้งจนแทบจะรู้สึกได้ถึงความกลัวที่มาจากจิตวิญญาณเขาไม่สงสัยเลยว่าชายคนนี้จะกล้าฆ่าเขาจริงๆหรือไม่“ฉันไม่รู้จักแกเลย แกจำคนผิดหรือเปล่า หรือคนในครอบครัวของแกอยู่ในโรงพยาบาลที่นี่ ถ้าขาดเงิน ฉันช่วยแกแก้ปัญหาได้”หลี่ไห่ตงรู้สึกว่าตัวเองยังพอมีหวัง จึงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสร้างความประทับใจให้กับชายผมดำยุ่งเหยิงตรงหน้าเย่จิ่งหลานมองไปที่หลี่ไห่ตงอย่างเย็นชา ความทรงจำในอดีตก็หลั่งไหลกลับมาเพื่อให้ได้ทำงานในโรงพยาบาลต่อ ถึงจะนอนดึกกว่าหมา ตื่นเช้ากว่าไก่ ทำงานหนักเยี่ยงทาส ทำงานหนักมาสามปีก็ตาม แต่เพราะบังเอิญไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น จึงถูกส่งไปยังโรงพยาบาลเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ตั้งแต่เช้าจรดค่ำก็ไม่เจอใคร การทำงานหนักและค่าตอบแทนทั้งหมดของเขาถูกทำลายลงเพราะไอ้สารเลวยิ่งกว่าหมาคนนี้ เขากลับอยากมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ ในโลกนี้ จะมีเรื่องดีๆ แบบนั้นได้อย่างไรโลกไม่ยุติธรรม เช่นนั้นก็ให้เขาได้ผดุงความยุติธรรม จัดการสัตว์ร้าย
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1461 เศษสวะ
ไอ้ชาติชั่วนี่ ใช้อุบายเก่าๆ ของเขาอีกแล้วเย่จิ่งหลานเหลือบมองแพทย์หญิง แม้ว่าเธอจะสวมหน้ากากปลอดเชื้อสีเขียว แต่ยังคงมองเห็นความไม่เต็มใจและความลังเลในดวงตาที่เหนื่อยล้าของเธอทั้งสองเดินสวนทางกัน แพทย์หญิงก็เดินเข้าไปในห้องรังสีวินิจฉัยข้างๆ เย่จิ่งหลานอุ้มเด็กเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด แต่ยังคงมองย้อนกลับไปที่แพทย์หญิงคนนั้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงคลิก ซึ่งเป็นเสียงล็อคประตู“เด็กคนนี้ได้รับบาดเจ็บที่กระดูกหน้าอก ขาทั้งสองข้างก็ถูกทับ”เย่จิ่งหลานอธิบายอาการของเด็กสั้นๆ จากนั้นรีบเดินไปที่ห้องรังสีวินิจฉัย ดึงที่จับประตูบานใหญ่ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดึงให้เปิดออกเมื่อนึกถึงไอ้คนชาติชั่วคนนั้นที่โรงพยาบาลเดิมใช้เส้นสายสารพัด ทำเหมือนกับว่าตัวเองเป็นแค่หมา สุดท้ายยังถูกเขาส่งไปยังโรงพยาบาลชุมชนที่อยู่ห่างไกลที่ไม่มีโอกาสก้าวหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเขาออกแรง รู้สึกว่ามีแรงแปลกๆ ออกมาจากจุดตันเถียน ไปถึงท่อนแขนของเขาในทันที จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกึก ประตูที่ถูกล็อคก็หักแกเป็นสองท่อนหลี่ไห่ตงกำลังจะกอดแพทย์หญิงคนนั้นทำเรื่องงามไส้ มีสายตามองจากข้างนอกเข้าไป อีกทั้งเรือนผมยาวส
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1460 ความคิดชั่วร้าย
ทันใดนั้นก็มีเสียงเบรกดังมาจากด้านหน้าผู้หญิงคนหนึ่งขี่สกู๊ตเตอร์ชนจนล้มกระแทกพื้น เด็กที่อยู่ข้างหลังก็กระเด็นห่างออกไปหลายเมตรเช่นกันหน้าที่ของแพทย์ทำให้เย่จิ่งหลานเหาะไปข้างหน้า กระโดดไปหลายสิบเมตรในก้าวเดียว และลงจอดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้นรถที่ผ่านไปมาต่างก็อึ้งกันไปหมด นี่กำลังถ่ายหนัง หรือเรื่องจริง?คนนี้ไม่มีสายสลิงผูกอยู่บนตัวนั้นา แล้วทำไมเขาถึงเหาะได้ไกลขนาดนี้ในคราวเดียวล่ะ?เย่จิ่งหลานเองก็สะดุ้งนี้...มันเป็นไปได้อย่างไรเป็นวรยุทธ์งั้นหรือเขาไม่มีเวลาคิด ก้มลงห้ามเลือดของผู้หญิงคนนั้นทันที กลิ่นเลือดปะทะเข้าจมูกของเขา หัวใจพลันสั่นขึ้นมาเล็กน้อยดูเหมือนมีบางอย่างตื่นขึ้นมา ไฝแดงระหว่างคิ้วก็สว่างวาบขึ้นเล็กน้อยมือของเขานิ่งค้าง จากนั้นเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หลายคนก็วิ่งเข้ามา“คุณคนนี้ คุณเป็นหมอเหรอ”เย่จิ่งหลานพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว“ฉันเป็นศัลยแพทย์”คนที่ดูเหมือนพยาบาลกล่าวว่า “คนไข้ได้รับบาดเจ็บสาหัส คุณช่วยตามพวกเราไปที่รถพยาบาล ช่วยรักษาฉุกเฉินได้ไหม”เย่จิ่งหลานสูดหายใจเข้าลึกๆ“ได้”เขาก้าวเข้าไปในรถพยาบาล ผู้หญิงและเด็กถูกพาไปที่เตียงในรถพยาบาล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1459 เรื่องด่วน
“ไม่ ข้าไม่เคยสงสัยเจ้าเลย ข้าแค่คิดว่า เจ้าและชิงฮุยอาจไม่ได้เป็นแค่ราชาแคว้นกับขุนนางธรรมดาแบบนั้น”อินชิงเสวียนหยุดชั่วคราวและพูดว่า “แม้ว่าข้าจะไม่เข้าใจหลักการวิทยายุทธ์ของแคว้นเฟยเหยา แต่รู้ว่าวิทยายุทธ์แบบเดียวกันนั้นมักจะมีรากเหง้าเดียวกันที่สามารถใช้ค้นหาร่องรอยได้ หากเจ้าใช้ความพยายาม ก็ไม่น่าจะยากที่จะพบตัวชิงฮุย แต่ว่า ที่ข้ามาที่นี่ก็ไม่มามาถามเรื่องเขาทั้งหมด”“โอ้?”ลั่วสุ่ยชิงเงยหน้าขึ้น มองไปยังอินชิงเสวียน“ข้าอยากรู้ หากแก่นวิญญาณของเจ้าและแก่นวิญญาณของชิงฮุยมาพบกันในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน จะเกิดผลที่ตามมาอย่างไร”“ไม่แน่ใจ”ลั่วสุ่ยชิงพูดอย่างตรงไปตรงมา“ข้ามีลางสังหรณ์ว่าชิงฮุยอาจทำลายแก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลาน ยึดร่างกายของเขา ดังนั้นจึงซ่อนแก่นวิญญาณของตัวเองไว้ในห้วงทะเลแห่งจิตของเย่จิ่งหลาน โดยใช้วิธีเข้าฝัน...”ลั่วสุ่ยชิงคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดต่อว่า “ตามหลักการปกติทั่วไป แก่นวิญญาณของเย่จิ่งหลานอาจได้รับผลกระทบ ซึ่งอาจทำให้สมองสดใสน้อยลง แต่ไม่ต้องการให้เขาหายตัวไปโดยสิ้นเชิง เมื่อข้าลองใช้วิธีการเข้าฝันอีกครั้ง แต่ข้าไม่สามารถสัมผัสถึงลมปราณของเ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1458 ขายความน่ารัก
เสี่ยวหนานเฟิงกางมือเล็กๆ ออก แล้วถามด้วยน้ำเสียงแหลมใสไร้เดียงสาว่า “ภารกิจอะไรอ่ะ”“ไปหาพี่สาวลั่ว”อินชิงเสวียนหยิบน้ำพุวิญญาณออกมาล้างมือที่สกปรกของเสี่ยวหนานเฟิง จากนั้นเช็ดด้วยผ้าเช็ดทำความสะอาดฆ่าเชื้อ“อีกประเดี๋ยวเจ้าต้องขายความน่ารัก แม่จะถือโอกาสถามอะไรบางอย่าง”เสี่ยวหนานเฟิงดูสับสน กะพริบตาโตแล้วถามว่า “ขายความน่ารักหมายความว่าอย่างไร ต้องขายให้ได้เงินมากไหม”อินชิงเสวียนหัวเราะเบาๆ“ท่าทางตอนนี้ของเจ้าก็น่ารักบ้องแบ๊วอยู่แล้ว ให้เป็นแบบนี้ต่อก็พอแล้ว”เสี่ยวหนานเฟิงตอบว่าอ้อ และทันใดนั้นก็พูดอย่างตื่นเต้น “พี่สาวลั่วทำหน้าอมทุกข์อยู่ตลอด เราเอาให้ลูกกวาดให้นางก็ได้นะ”อินชิงเสวียนพยักหน้าเห็นด้วย“อื้ม นี่เป็นความคิดที่ดี”นางโบกมือและหยิบถุงลูกกวาดมาจากมิติ“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็มอบให้พี่สาวลั่วนะ”“ตกลง”เสี่ยวหนานเฟิงยื่นมือเล็กๆ ออกมาเพื่อหยิบมัน แล้วถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนิ่ม “ลูกได้ยินจากเสด็จพ่อบอกว่าอาจิ่งหลานหายไป ท่านแม่หาลุงเจอไหม”อินชิงเสวียนถอนหายใจ “ไม่รู้ บางทีเขาอาจจะกลับไปยังที่ของตัวเองแล้ว สำหรับเขาแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”เสี่ยวหนานเฟิงเอียง
