บทที่ 793

นายท่านรองมองดูเขาโดยพูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

เจ้ากรมฉีหลับตา เขาคิดอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างใจเย็นว่า "หลังจากจัดที่พักให้นางแล้ว ข้าได้ตรวจสอบแล้ว แต่ไม่พบมีอะเลย จากนั้นก็เกือบลืมนางไป แค่สั่งคนจับตาดูนางเอาไว้ ข้าไม่เคยแตะต้องนางเลย คนรับใช้ที่นั่นสามารถเป็นพยานได้ มันเป็นความประมาทของข้า ข้ายุ่งมาก จนลืมเรื่องเกี่ยวกับนาง แต่ไม่คาดคิดว่านางจะเป็นบุตรีอนุของฝู้หม่ากู้"

จู่ๆ สีหน้าของนายท่านรองก็แสดงความดีใจ แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่านี่เป็นเพียงคำแก้ตัวที่พี่ชายพูดกับโลกภายนอกฟัง และมันไม่ใช่ความจริง

เขารู้จักพี่ชายเป็นอย่างดี หากมีผู้ต้องสงสัยเข้าใกล้ เขาจะให้คนในจวนไปสอบสวน ไม่ว่าผลการสอบสวนจะเป็นเช่นไรก็ไม่มีทางหาที่พักให้ เขาจะขับไล่คนๆ นั้นออกไปหรืออยู่ห่างจากอีกฝ่ายอย่างแน่นอน และจะไม่มีวันเข้าใกล้เลย

"ท่านพี่" นายท่านรองเริ่มหนักใจขึ้นมา และเขายังไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่ชายใหญ่ของเขาจะทำเรื่องแบบนี้ "ทำไม?"

เจ้ากรมฉีเม้มริมฝีปากแน่นและไม่ลืมตา แต่หน้าเขียวคล้ำถมึงทึง

มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะยอมรับว่าเขาจะทำเรื่องโง่ๆ เช่นนี้ ยิ่งทำให้เขายอมรับไม่ได้คือนางกลับเป็นบุ