บทที่ 486

พระชายาอ๋องฮวยปิดปากนางแล้วเตือนว่า "อย่าเอ่ยคำว่าหย่าอีก เจ้าเป็นท่านหญิงเจ้ามีเงินเดือนและที่ดินของตนเอง เลี้ยงตัวเองได้ เจ้าไม่ต้องสนใจใครในจวนเฉิงเอินป๋อ ส่วนลูกเขยนั้น แม่เชื่อว่าเขาจะกลับตัวกลับใจ ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นบุตรอนุขององค์หญิงใหญ่ ที่นางเข้ามาจวนนี้มีแผนการของตนเอง"

หลานเอ่อร์รู้สึกผิดหวังมาก นางไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะใช้วิธีสกปรกแค่ไหน ตราบใดที่เหลียงเส้าเชื่อนาง ก็ไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในวันนี้

นางสิ้นหวังกับเหลียงเส้าแล้ว

เมื่อเห็นว่านางนิ่งเงียบ พระชายาอ๋องฮวยก็คิดว่านางเชื่อฟังแล้ว จึงพูดต่อว่า "จงฟังเสด็จแม่นะ เมื่อรอลูกเกิดมา ลูกเขยเห็นแก่เด็กก็จะเปลี่ยนไป แล้วหลังจากที่ฮูหยินผู้เฒ่านั้นเห็นเด็กแล้ว นางจะไม่รักเหลนของตนเองได้ไหม พวกเขาจะดีกับเจ้า แค่อดทนไว้ก่อน ทนผ่านเวลานี้ไปทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง"

"จะว่าไปจริงๆ แล้วเป็นความผิดของหญิงชราคนนั้น พ่อสามีและแม่สามีของเจ้าต่อต้านผู้หญิงต่ำช้าคนนั้นเข้ามา เมื่อวันนี้ที่เสด็จแม่เห็นหน้านาง ไม่แปลกใจที่ลูกเขยจะหลงใหลนางจนหัวปักหัวปำ แม้ว่านางตกอยู่สภาพน่าอนาถ แต่ยังดูมีเสน่