Share
บทที่ 281
Related chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 282
ซ่งซีซีกลับไปนอนดึกมาก เป่าจู่มารายงานแต่เช้า โดยบอกว่ายี่ฝางอยู่นอกจวนเพื่อขอพบ นางร้องอาละวาดมาก จะไล่ยังไงก็ไม่ไป เลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องมาปลุกนางซ่งซีซีลุกขึ้นจากเตียง มึนงงอย่างงัวเงียอยู่พักหนึ่ง กล้ามาจริงๆนางตื่นได้สติมากขึ้น สงบลงและฟังด้วยกำลังภายในของนาง ข้างนอกเสียงดังจริงๆ เป็นเสียงของยี่ฝางมันยังมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูดังก้อง หากนางยังสร้างโกลาหลเช่นนี้ จะรบกวนรุ่ยเอ๋อร์เข้าแน่ๆ แม้ว่ารุ่ยเอ๋อร์จะดีขึ้นมากแล้ว แต่เขาก็ยังกลัวเสียงอันดุร้ายนี้ปฏิกิริยาแรกของซ่งซีซีคือกระโดดขึ้นและถือหอกดอกท้อไว้พยายามไล่ยี่ฝางออกไปทว่า แถวจวนเสนาบดีกั๋วกงล้วนเป็นตระกูลชั้นสูง ไม่ว่ายี่ฝางจะอาละวาดยังไง นางในตอนนี้ยังเป็นผู้นำของจวนเสนาบดีกั๋วกง ให้ผู้นำออกไปขับไล่เอง มันจะสูญเสียสถานะได้ก็ได้ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจนถึงบัดนี้แล้ว ยังมาหาเรื่องนางถึงบ้าน มีเรื่องอะไรกันแน่?"พานางไปที่ห้องโถงด้านข้างของลานด้านนอก ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็จะไป" ซ่งซีซียืนขึ้นแล้วพูดแม้ว่าเป่าจูจะรู้สึกว่าโชคร้ายมากที่ได้พบกับคนๆ นั้น แต่หากปล่อยให้นางก่อโกลาหลทั้งอย่างนั้นก็ไม่ใช่ทางออกที่ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 283
หลังจากที่นางพูดเช่นนี้ ยี่ฝางก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "เจ้านี่ไม่กล้าพูดความจริงด้วยซ้ำ ซ่งซีซี เจ้าจะบอกว่าตนเองเป็นคนกล้าหาญได้อย่างไร? เสแสร้ง!"ซ่งซีซีไม่สนใจนาง และพูดต่อ "ประการที่สอง ข้ายังจำสิ่งที่เจ้าพูดอย่างหยิ่งยโสเมื่อเจ้ามาหาข้า เจ้าดูถูกผู้หญิงถึงที่สุด ข้าไม่อิจฉาเจ้าหรอก ข้าแค่ดูถูกเจ้าเท่านั้น พวกเราต่างเป็นผู้หญิงด้วยกัน แต่เจ้าไม่เห็นใจผู้หญิงแม้แต่น้อย นิสัยใจคอน่าเป็นห่วงจริงๆ"ยี่ฝางตะคอกอย่างเย็นชา "งั้นเหรอ? แต่ศิลปะการต่อสู้ของเจ้านั้นเก่งขนาดนั้น ในเมื่อไม่ถูกใจข้า เหตุผลไม่ออกมือสู้กับข้าล่ะ""เพราะข้าไม่สน!" ดวงตาของซ่งซีซีมืดมนราวกับหมึก "ในสายตาของข้า เจ้าในตอนนั้นเป็นแค่ตัวตลก ข้าไม่อยากเสียแรงไปสู้กับเจ้า อีกอย่างเจ้าแค่พูดก้าวร้าวกับข้า ข้าก็โต้กลับไปแล้ว คนที่ทรยศต่อสัญญาเป็นจ้านเป่ยว่าง ข้าไม่พอใจกับเขาก็เท่านั้น""ไม่สนงั้นเหรอ ข้าไม่เชื่อว่าตอนนั้นเจ้าไม่อยากฆ่าข้า" นางยังคงพูดอย่างเย็นชา "ข้ารู้ว่าคุณหนูจากตระกูลชั้นสูงอย่างพวกเจ้า มักจะเสแสร้ง แสร้งทำเป็นว่าสูงส่ง แต่จิตใจของพวกเจ้าแคบยิ่งกว่าอะไร เจ้าไม่ได้หาเรื่องกับข้า เพราะต้องการรักษาชื่อเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 284
ซ่งซีซียืนขึ้นและเหยียบลงบนน้ำบนพื้น เดินไปหานางทีละก้าว โน้วตัวเข้าหานาง และกระซิบข้างหูนางว่า "การแก้แค้นของซูลันจียังไม่ทำให้เจ้าตื่นสติเหรอ? เจ้ายังคิดว่าตนเองเป็นแม่ทัพหญิงแห่งโลกนี้หรือ ยี่ฝาง เจ้าไม่มีค่าอะไรเลย จ้านเป่ยว่างแต่งงานกับเจ้าเพียงเพราะเขาคิดว่ามันแปลกใหม่ดี ถ้าเขารักเจ้าจริงๆ เขาควรจะให้ตำแหน่งภรรยาเอกแก่เจ้าแทนที่เป็นแค่ภรรยาเท่าเทียมกัน"ใบหน้าของยี่ฝางซีดเผือดลง "นั่นเป็นเพราะเขาเต็มใจที่จะไว้หน้าเจ้า ส่วนข้าไม่สำคัญกับชื่อเสียงและตำแหน่ง"ซ่งซีซีคว้าคอเสื้อของนาง จากนั้นปล่อยลงและลูบคอเสื้อของนางเบาๆ เสียงของนางเต็มไปด้วยความเย็นชา "เจ้าคิดว่าข้าต้องให้เขาไว้หน้าให้หรือไม่ ที่เจ้าบอกว่าไม่สนใจชื่อเสียงและตำแหน่ง แล้วได้อะไรมาบ้างล่ะ ที่เจ้ามาอวดดีต่อหน้าข้าในวันนี้ คือคิดว่าข้าจะห่วงใยชื่อเสียงแล้วปล่อยให้เจ้าก่อวุ่นวายหรือ"นิ้วของนางบีบคางของยี่ฝาง กระดูกนิ้วของนางออกแรงมากขึ้น ทำให้คางของยี่ฝางเกือบจะหักอยู่แล้ว ความเจ็บปวดทำให้นางน้ำตาคลอเบ้า "ฆ่าเจ้า มันง่ายมาก แต่ข้าอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่อย่างดี เจ้าดูถูกผู้หญิง ดูหมิ่นผู้หญิงที่อยู่ฝ่ายในอย่างยากลำบาก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 285
คำว่า "ต่ำต้อย" ทำให้ยี่ฝางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟนางลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและเตะท้องน้อยของซ่งซีซี ซ่งซีซี ไม่ได้หลบด้วยซ้ำ แต่ใช้ข้อศอกฟาดที่กระดูกน่องของนาง และยี่ฝางกรีดร้องออกมา และความเจ็บปวดจากกระดูกหักทำให้นางร้องออกมาซ่งซีซีจับคอเสื้อของนาง ผลักนางลงบนเก้าอี้ โน้มตัวลงมาและจ้องมองนางอย่างเย็นชา "มาลงไม้ลงมือที่จวนของข้า เจ้าคิดว่าตนเองเก่งแค่ไหนเชียว จุดประสงค์ที่เจ้ามาวันนี้คืออะไร"ยี่ฝางพยายามดิ้นรนอย่างหนัก แต่กลับไม่สามารถหลุดออกจากมือของนางได้กลับทำเอาผ้าคลุมหน้าของตนเองหลุดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่น่าเกลียดครึ่งหนึ่งของนางเมื่อเห็นซ่งซีซีจ้องมองที่ใบหน้าของนาง นางก็สติแตกจนตะโกนว่า "เป็นเจ้าเอง ที่ข้ามาที่นี่ในวันนี้เพื่อเอาเรื่องเจ้า ตอนนั้นเจ้าสามารถนำกองทหารมาช่วยข้าได้ แต่เจ้าไม่ได้ทำ เจ้ายังห้ามจ้านเป่ยว่างไปช่วยข้า ซ่งซีซี เจ้าเกลียดข้าที่แย่งชิงทุกอย่างของเจ้าไป ดังนั้นเจ้าเลยจงใจให้ซูลันจีมาทำให้ข้าอับอาย เจ้าไม่พอใจข้า เจ้าเกลียดข้า เจ้ายังไม่ยอมรับอีกเหรอ เสแสร้งจริงๆ""เป็นเจ้าเอง เจ้าทำให้เราสามีภรรยาแตกคอกัน เขาไม่แม้แต่จะแตะต้องข้าเลยตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เจ้าห
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 286
ซ่งซีซีเตะเข่าหลังของนาง และนางก็คุกเข่าลงเสียงดัง"เจ้ารู้ไหมว่าพวกเขาตายอย่างไร? แต่ละคนถูกฟันด้วยมีดสิบแปดครั้ง ทำไมจึงเป็นสิบแปดครั้ง? เจ้าคิดให้ดี!""ไม่!" ใบหน้าของยี่ฝางซีดอย่างผิดปกติ นางกลืนน้ำลายเต็มปากและกลอกตาไปมา นางจำได้ว่าหัวหน้าทหารจากราชวงศ์เมืองซีจิงนั้นถูกจับกุม และพวกเขาได้ฟันเขาถึงสิบแปดครั้ง ทั้งยังตอนเขา…"มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นอาชญากรรมที่ชาวซีจิงทำไว้ ครอบครัวของเจ้าถูกสังหารโดยสายลับเมืองซีจิง มันไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเลย ไม่แม้แต่น้อยเลย"นางต้องการยืนขึ้นและวิ่งหนีออกไป แต่ซ่งซีซีจับไหล่ของนางไว้แน่น ทำให้นางคุกเข่าทั้งอย่างนั้นและขยับไม่ได้"เพราะสิ่งที่เจ้าทำในชายแดนเฉิงหลิง จนทำให้จวนโหวเจิ้นเป่ยของข้าไม่เหลือใครอีก แม้แต่หลานชายตัวน้อยของข้ายังไม่รอด ร่างกายเล็กๆ ของเขาอ่อนแอมาตั้งแต่เกิด และเขาต้องกินยาทุกวัน ถูกฟันสิบแปดครั้ง ร่างกายถูกสับเป็นชิ้นๆ เลือดไหลไปทั่ว จวนโหวเจิ้นเป่ยเต็มไปด้วยเลือด นี่เป็นกรรมที่เจ้าสร้างไว้ ยี่ฝาง เจ้าว่าขาจะเกลียดเจ้าหรือไม่"ดวงตาของซ่งซีซีเจ็บเมื่อนางพูดอย่างนั้น แต่กลับไม่มีน้ำตาไหลแม้แต่หยดเดียว ความเจ็บปวดที่แสนเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 287
ยี่ฝางนึกถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในสนามรบเขตหนานเจียง นางได้ทบทวนมาแล้วรอบนึง และพบว่านางติดกับดักจริงๆเรื่องบางเรื่อง นางเดาได้ นางรู้อยู่ในใจ แต่นางไม่อยากจะเชื่อ นางพยายามหาข้อแก้ตัวและเหตุผลเหตุผลหลักๆ ก็คือ เป่ยหมิงอ๋องต้องการสนับสนุนซ่งซีซีให้เลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นเขาจึงต้องการกำจัดผลงานของนางทั้งหมด เลยพูดไปก่อนว่านางจะไม่มีโอกาสได้สร้างผลงานแต่ซ่งซีซีบอกรายละเอียดทั้งหมดให้นาง นางหนีไปไหนไม่ได้ นางได้แต่ขดตัวที่ข้างๆ ประตูแล้วส่ายเสียดอยู่ที่นั่นพลางพึมพำ "ไม่ นั่นไม่ใช่อย่างนัน"ซ่งซีซี ยืนอยู่หน้า ป้ายวิญญาณ โดยมีโคมไฟดอกบัวอยู่ข้างหลัง นาง ทำให้ใบหน้า นาง ไม่ชัดเจน "ยี่ฝาง คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณควรจะพอใจ"เสียงของนางแผ่วเบา "แต่ครอบครัวของข้าจะไม่มีวันกลับมาอีกเลย ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า เจ้าคิดว่าข้าเกลียดเจ้าหรือไม่ ข้าทนมันมานานมากแล้ว ข้าไม่อยากลงมือกับเจ้า แต่ทำไมเจ้าถึงต้องหาข้าถึงบ้าน ที่เจ้าสรเางผลงานที่ชายแดนเฉิงหลิง ก่อนที่ความจริงมาถึงหูข้า ต่อให้เจ้ากับจ้านเป่ยว่างขอพระราชทานอภิเษกสมรส ข้ายังนับถือเจ้าที่เป็นผู้หญิง แต่กลับยอมออกศึกเพื่อ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 288
นางไม่กล้าสบตากับซ่งซีซีอีกเลย ซึ่งสายตานั้นเย็นชาราวกับมีดคำพูดทุกคำที่ซ่งซีซีพูดนั้นนางไม่ชอบฟังทั้งนั้น แต่มีคำนึงที่นางพูดถูกนางปรารถนาที่จะสร้างผลงานสงครามชายแดนเฉิงหลิง นางคิดว่าตนเองสร้างผลงานทางทหาร แถมยังเป็นผลงานสำคัญ นางจะไม่ใช่ลูกสาวของทหารเก่าอีก นางเป็นแม่ทัพยี่ฝางนางเย่อหยิ่ง และดูหมิ่นทุกสิ่ง แต่ในใจของนาง นางยังรู้สึกต้อยกว่าคนอื่นมิฉะนั้น ด้วยผลงานของนาง ให้แต่งเป็นภรรยาที่เท่าเทียมของจ้านเป่ยว่าง คนส่วนใหญ่จะไม่ยอมทั้งนั้นนางเต็มใจ หนึ่งคือเพราะนางมีใจให้จ้านเป่ยว่าง สองคือนางรู้ดีว่าหากไม่ใช่ที่ตนเองสร้างผลงานไว้ นางไม่มีวันเกาะจวนแม่ทัพได้นางบอกว่าตนเองไม่สนใจเรื่องการแย่งชิงอำนาจของฝ่ายใน และอยากจะเป็นผู้หญิงที่ออกศึกได้ สร้างผลงานให้บ้านเมือง ทำสงครามทุกที่ คำพูดนี้นางแค่พูดให้จ้านเป่ยว่างฟัง และจ้านเป่ยว่างก็เชื่อด้วย สายตามี่เขามองนางก็ฉายแววความนับถือและชื่นชมนางต้องการให้จ้านเป่ยว่างรู้ว่านางแตกต่างออกไปนางทำได้แล้ว และมอบตัวให้กับเขาก่อนจะกลับมาเมืองหลวง หากทำเช่นนี้อย่างน้อยก็ต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพอย่างแน่นอนส่วนภรรยาเอกอย่างซ่งซีซี ในตอน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 289
สองวันต่อมา เฉินฟูไปที่จวนแม่ทัพพร้อมผู้พิทักษ์สองคนหลังจากที่ยี่ฝางกลับมาเมื่อวานนี้ นางก็มีไข้สูง ได้ตามหาหมอประจำจวนในตอนเย็น พอดื่มยาและหลับนอนไปพักหนึ่ง นางฝันร้ายอยู่ตลอดเวลา และวันนี้ถึงได้ดีขึ้นมากแต่นางไม่ได้เก็บเรื่องที่มีใบเก็บหนี้ห้าสิบตำลึงไว้ในใจเลย โดยคิดว่าซ่งซีซีแค่ทำให้นางอับอายก็เท่านั้นห้าสิบตำลึง สำหรับซ่งซีซีมันมีค่าอะไร? นางจะเรียกร้องเงินห้าสิบตำลึงนี้ถึงจวนได้อย่างไร?แต่นางเอาจริงเมื่อนางได้ยินรายงาน นางก็ละอายใจมากจนไม่มีที่ซ่อนและรู้สึกว่าร่างกายของตนเองร้อนขึ้นอีกครั้งวันนี้ จ้านเป่ยว่างไม่เข้าเวรและอยู่ในจวนเขาไม่รู้ว่ายี่ฝางได้ไปที่จวนเสนาบดีกั๋วกงเพื่อก่อปัญหาในเมื่อวันก่อน และเขาไม่ได้สังเกตเห็นด้วยซ้ำว่านางออกไปข้างนอก ช่วงนี้พวกเขามักจะทะเลาะกัน และเขาก็อยู่ในห้องหนังสือตลอด ที่เขากลับจวนก็เพื่อตกแต่งเรือนเหวินซีก็เท่านั้น เพื่อแต่งคนใหม่เข้าจวนเมื่อเขาได้ยินมาว่ามีคนจากจวนเสนาบดีกั๋วกงมาทวงหนี้ ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขากำลังจัดการบัญชีเก่าอยู่ เขาจึงส่งคนไปเชิญเฉินฟูไปที่ห้องหนังสือ เพื่อไม่ให้รบกวนท่านแม่ของเขาเฉินฟูหยิบใบเก็บหนี้ออกมา
Latest chapter
