Share
บทที่ 261
Related chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 262
คนของตระกูลซ่งส่วนใหญ่ทำธุรกิจหรือไม่ก็เป็นเจ้าของที่ดินที่ซื้อทุ่งนาไว้ พวกเขาจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้ยังไงจะรุ่งโรจน์พร้อมกัน หรือไม่ก็ตกอับพร้อมกัน แม้ว่าจวนเสนาบดีกั๋วกงซ่งจะไม่ได้ช่วยเหลืออะไรอย่างแท้จริง แต่การมีจวนเสนาบดีกั๋วกงเป็นที่พึ่งพา หากคนอื่นอยากมาสร้างปัญหาก็คงต้องสำนึกและพิจารณาผลที่ตามมาดังนั้นทุกคนจึงเชื่อฟังสิ่งที่ซ่งไท่กงพูด อีกอย่างตระกูลซ่งก็ถือว่าสามัคคีกันมาโดยตลอด หลังจากจวนเสนาบดีกั๋วกงประสบกับเหตุการณ์ถูกฆ่าสังหารหมู่ เลยไม่มีใครรู้สึกอิจฉาจริงๆไท่กงพูดอะไรมากมาย และรุ่ยเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ ก็ฟังเข้าใจหมดตามหลัการปกติแล้ว เขาซึ่งเป็นเด็กน้อยจะมีคุณสมบัติเข้าร่วมการประชุมตระกูลได้อย่างไร? ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เมื่อได้ยินไท่กงพูดคำพูดดังกล่าวเช่นนี้ ความรู้สึกถึงพันธกิจของครอบครัวก็เกิดขึ้นตามธรรมชาติเขายังไม่รู้ว่าตนเองจะต้องทำอะไร แต่ก่อนอื่นเขารู้ว่าเขาไม่สามารถทำเรื่องผิดพลาดได้ และทำให้ครอบครัวซ่งและท่านพ่อของตนเองเสียหน้าไปเดือนตุลาคม อากาศเริ่มเย็นลงตระกูลขงส่งเสื้อผ้าจำนวนมากไปให้รุ่ยเอ๋อร์ และยังเลือกหนังชั้นดีให้เขาด้วย บัดนี้ไม่ว่าพวกเขาจะได
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 263
หมอมหัศจรรย์ดันพยักหน้า "สิ่งแรกคือการบอกเจ้าเกี่ยวกับการล้างพิษของเขา หลังจากการรักษามาระยะนึง ที่ข้าตรวจชีพจรของเขาและวินิจฉัยในวันนี้ ผลดีกว่าที่คาดไว้ และก้อนในลำคอของเขาก็หายดีไม่น้อย""จริงเหรอ?" แม้ว่าซ่งซีซีจะได้ยินจากหงเชวี่ยบอกว่าความคืบหน้าค่อนข้างดีในเมื่อวานนี้ แต่หลังจากการตรวจชีพจรและวินิจฉัยจากหมอมหัศจรรย์ดัน และเขาก็พูดแบบเดียวกัน ซ่งซีซีก็มีความสุขมากขึ้น "เยี่ยมมาก ขอบคุณหมอหงเชวี่ยจริงๆ นะ"หมอหงเชวี่ยยิ้มเล็กน้อยและไม่ถ่อมตัวอีกต่อไป มาวันเว้นวัน เขารู้สึกเหนื่อยจริงๆหมอมหัศจรรย์ดันจิบชาแล้วพูดต่อว่า "อย่างที่สอง อย่างที่เจ้าบอกเมื่อกี้ว่าร่างกายเกือบจะหายดีแล้วก็ถึงเวลารักษาขา อย่างที่ข้าเคยบอกไปแล้ว การรักษาขาต้องหักกระดูกแล้วกลับมาต่อใหม่"ซ่งซีซีใจเต้นไม่เป็นจังหวะ "ข้ารู้ มันจะต้องเจ็บปวดมาก""ต้องเจ็บปวดมากอยู่แล้ว เจ้าต้องคุยกับเขา และเตรียมใจให้พร้อม ที่นี่ก็มียาแก้ปวดอยู่บ้าง แต่ปวดกระดูกหัก ยาแก้ปวดไม่ค่อยได้ผล แนะนำให้ฝังจุดฝังเข็ม บรรเทาอาการปวดไปเลย""การฝังเข็มเพื่อบรรเทาอาการปวด? เป็นไปได้ไหม?" ซ่งซีซีมีสงสัยเล็กน้อย "ก่อนหน้านี้ท่านไม่เคยพูดถ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 264
หลังจากที่หมอมหัศจรรย์ดันจากไป ซ่งซีซีได้พูดคุยกับรุ่ยเอ๋อร์ก่อน เป็นเรื่องของเขาเอง เขาสามารถให้ความคิดเห็นได้แน่นอนว่าไม่ใช่เขาที่ตัดสินใจ เพียงว่าเขาสามารถให้ความคิดเห็นได้ พอนางไปจวนตระกูลขงก็พูดง่ายหน่อยหลังจากฟังคำพูดของท่านอาแล้ว รุ่ยเอ๋อร์ก็โน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของนางแล้วยิ้ม จากนั้นเขียนคำทีละคำบนฝ่ามือของนาง ว่า "อันที่จริงหมอหงเชวี่ยได้บอกหลานหมดแล้ว ความเจ็บปวดนั้นทนยากมาก ตอนนั้นขาของข้าถูกหัก ข้ารู้สึกเหมือนกำลังจะตายจากความเจ็บปวดอยู่แล้ว"ซ่งซีซีให้เขาเขียนใหม่อีกครั้ง แต่คำบางคำยังอ่านไม่ชัด หลังจากที่เขาเขียนอีกครั้ง นางก็เข้าใจและถามว่า "ดังนั้น หนูอยากจะใช้การฝังเข็มเพื่อบรรเทาอาการปวด ใช่ไหม?"รุ่ยเอ๋อร์กลับส่ายหัวและเขียนต่อ "แต่ หากมีความเสี่ยง อาจยังเป็นง่อยหลังจากได้รับการรักษาในอนาคต แล้วมันจะได้ที่ไหน เมื่อข้าโตขึ้น ข้าจะต้องเป็นผู้นำตระกูล เป็นผู้นำของจวนเสนาบดีกั๋วกงจะเป็นคนง่อยได้อย่างไร?"เขาเงยหน้าขึ้น ใบหน้าเล็กๆ ที่แหลมของเขาตอนนี้ดูอ้วนขึ้นเล็กน้อย และนิ้วของเขายังคงเขียนบนฝ่ามือของท่านอาของเขาว่า "ท่านพ่อได้รับบาดเจ็บเสมอเมื่อเขาไปสนามรบ บาดเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 265
เมื่อมาถึงเรือนของรุ่ยเอ๋อร์ หมิงจูก็ออกมาต้อนรับรุ่ยเอ๋อร์กำลังนอนอยู่บนเตียง รอกินยา เขาตัดสินใจว่าจะไม่เสี่ยงใดๆ เขาต้องการให้ตนเองดีขึ้นเขาเห็นว่าทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตา แถมในดวงตาของพวกเขาแสดงความกังวล ทุกคนต้องการปลอบใจเขา แต่รุ่ยเอ๋อร์กลับแสดงท่าทีให้กำลังใจและเข้มแข็งแก่พวกเขาแทนทุกคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้ามากยิ่งขึ้น เขาอายุเพียงเจ็ดขวบนี่เอง ซึ่งเป็นวัยที่มีผู้คนมากมายมารักเขาตามใจเขาในขณะที่หมอมหัศจรรย์ดันกำลังจะเริ่มการรักษา เซี่ยหลูโม่ก็มาสมาชิกของตระกูลขงต่างรู้ว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตของรุ่ยเอ๋อร์ ดังนั้นในตอนแรกพวกเขาก็ต้องการไปเยี่ยมและแสดงความขอบคุณต่อเขาอยู่แล้ว แต่ไม่ได้คาดคิดว่าที่จะเห็นเขาที่นี่ เลยรีบไปแสดงความเคารพและแสดงความขอบคุณทันทีเซี่ยหลูโม่กดมือของเขาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "มันก็แค่เรื่องบังเอิญ ไม่จำเป็นต้องขอบคุณอะไรมาก ที่ข้ามาที่นี่วันนี้เพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับเขาเวลาเขาได้รับการรักษา เราอย่าพูดอะไรมากนัก ทุกอย่างให้การรักษามาก่อน"ตอนแรกคนของตระกูลขงยังกังวลว่า หากรุ่ยเอ๋อร์ติดตามซ่งซีซี ไปที่จวนอ๋องในอนาคต เมื่อเวลาผ่านไปนานๆ ท่านอ๋องจะร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 266
หมอมหัศจรรย์ดันกำลังนึกถึงเสียงกรีดร้องของรุ่ยเอ๋อร์เมื่อสักครู่นี้ ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดจะส่งผลต่อการฟื้นตัวของเส้นเสียงของเขาด้วยเสียงนี้ทำให้หมอมหัศจรรย์ดันรู้สึกปลาบปลื้มใจสำหรับเรื่องการต่อกระดูกให้หงเชวี่ยทำเองก็ได้ แต่หมอมหัศจรรย์ดันให้ความสำคัญกับรุ่ยเอ๋อร์ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะทำเองสำหรับเขาแล้ว มันคล่องแคล่วมาก ดูเหมือนจะเป็นทักษะที่ฝังอยู่ในใจของเขา เขาเดินตามกระดูกขาทีละนิ้ว และเมื่อเขาไปถึงตำแหน่ง เขาก็ยืดมันให้ตรงอย่างระมัดระวังรุ่ยเอ๋อร์เจ็บปวดทั้งตัว และร่างกายของเขาก็สั่นเทาไม่หยุด เขาคว้าข้อมือของเซี่ยหลูโม่เอาไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง และเล็บของนางก็แทงเข้าเนื้อจนมีเลือดออกความเจ็บปวดของกระดูกหักนี้เจ็บปวดจริงๆยาแก้ปวดมีผลเพียงเล็กน้อย เขายังคงรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดแสนสาหัส แผลอยู่ที่ขา แต่เขารู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่างกายหลังจากยืดขาให้ตรงแล้วก็เริ่มทายาและใช้แผ่นไม้สองแผ่นช่วยประกอบไว้ เขาทำได้เพียงอยู่บนเตียงจนกว่ากระดูกจะงอกขึ้นมาใหม่ยาทาที่หมอมหัศจรรย์ดันออกให้นั้นล้วนได้ผลมาก เขาพัฒนาเองจนไม่สามารถหาซื้อตามร้านขายยาอื่นๆ ได้ จึงจะได้ผลดีม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 267
เซี่ยหลูโม่มองดูการเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังและรวดเร็วของนาง นางก้มศีรษะลงและเห็นว่าขนตาหนาๆ สั่นเล็กน้อยเป็นครั้งคราว ราวกับดอกไม้ที่เบ่งบานในสายลมหัวใจของเขาเต้นรัว เป็นเรื่องยากที่จะเห็นนางมีท่าทีอ่อนโยนขนาดนี้หลังจากที่เห็นมือของเขาถูกพันไว้สองรอบ เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม "ก็แค่อาการบาดเจ็บที่ผิวหนังนิดหน่อยนี่เอง ไม่ขนาดนั้นหรอก""จะไม่ขนาดนั้นได้ยังไง" นางเงยหน้าขึ้น ดวงตาเบิกกว้าง "แผลนี้หากล้างไม่ดี อาจเป็นหนองได้ ข้าเคยผ่านเรื่องนี้แล้ว ท่านดูหลังมือของข้าก็ได้"นางคลี่หลังมือออกและมีรอยแผลเป็นที่หลังมือ ขนาดไม่ใหญ่เท่าความยาวครึ่งนิ้ว หากไม่มองละเอียดก็มองไม่ค่อยออก เหลือสีจางๆ "ตอนนั้นเป็นหนอง ต่อมาอาจารย์ให้ยามา ข้าถึงหายดีได้ แต่ก็ทิ้งแผลเป็นไว้ มือของท่านดูดีเช่นนี้ หากมีรอยแผล งั้นก็ไม่สวย...เออ ก็สวยดี"ขณะที่นางพูดนั้นนางก็นึกได้ว่าตอนที่นางทำความสะอาดบาดแผลให้เขาในเมื่อกี้ เขามีรอยแผลเป็นเล็กๆ มากมายที่หลังมือของเขาด้วยเขาพูดติดตลกด้วยสีหน้าชัดเจน "มือผู้ชายดูดีมีประโยชน์อะไร?"ซ่งซีซีพูดอย่างจริงจัง "ยังดีกว่าไม่สวยไง"เขายิ้ม และเสียงของเขาอดไม่ได้ที่จะอ่อน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 268
นางเงยหน้าขึ้น ขนตาของนางเปื้อนไปด้วยน้ำตา "ไม่ว่ายังไง บุญคุณนี้ข้าจะจดจำไว้ในใจ ไม่ว่าท่านจะให้ข้าทำอะไรในอนาคต ตราบใดที่ไม่ขัดต่อมโนธรรม ข้าจะทำเพื่อท่าน"เซี่ยหลูโม่พูดอย่างจริงจังว่า "ข้าไม่ต้องการให้เจ้าทำอะไรเพื่อข้า ถ้าหากว่ามี งั้นก็คือให้เจ้าใช้ชีวิตที่ดี อยู่อย่างมีความสุข และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เป็นเช่นนี้ เจ้าจะสามารถปลอบโยนจิตวิญญาณของครอบครัวของเจ้าได้ในสวรรค์"หัวใจของนางเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย และน้ำตาหยดหนึ่งหยดลงบนใบหน้าที่สวยราวกับหยกของนางอย่างเงียบๆ ดวงตางดงามที่เปียกชื้นของนางเต็มไปด้วยความสงสัย "ทำไมท่านถึงปฏิบัติต่อข้าอย่างดีขนาดนี้"เซี่ยหลูโม่ทนดูนางทำท่าแบบนี้ไม่ได้ที่สุด และรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะแตกสลายอยู่แล้วเมื่อนึกถึงรูปลักษณ์ที่ดุดันและกล้าหาญของนางในขณะขี่ม้าอยู่ในสนามรบ และเทียบดูรูปลักษณ์ที่ดูอ่อนแอและน่าสงสารของนางในตอนนี้ เขาไม่สามารถซ่อนความอ่อนโยนในดวงตาของตนได้ ดังนั้นเขาจึงต้องมองออกไปแล้วพูดว่า "หรือว่าข้าไม่ควรจะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดีหรือไม่? เจ้าเป็นคู่หมั้นของข้า พวกเราเป็นคนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดชีวิตเลยนะ"ซ่งซีซีควรรู้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 269
เมื่อเห็นนางในสนามรบที่เขตหนานเจียง เขารู้สึกซับซ้อนมากเขามักจะพูดถึงสามีของนางโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่นางก็หลีกเลี่ยงไม่อยากพูดถึงเขา เขาก็เข้าใจทันทีว่า จ้านเป่ยว่างอาจไม่ได้ปฏิบัติต่อนางอย่างดีเนื่องจากเหตุผลนี้ หมัดของเขาจึงกำชักแน่นขึ้นเป็นหลายครั้ง แข็งกระด้างหลายครั้งต่อมาถึงรู้ว่า นาง นางกลับหย่าโดยสันติแล้ว ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เห็นข้อดีๆ ของนาง ช่างเหลวไหล จ้านเป่ยว่าง เขาจดจำชื่อนี้เอาไว้แล้ว ผู้ชายคนนั้นมีตาไร้แววจริงๆตอนนั้นเขาโกรธมากจนอยากจะควักลูกตาของเขาออกมา ถึงกล้าให้นางต้องเจอกับเรื่องไม่เข้าท่าเช่นนี้หลังจากที่เขาโกรธแล้ว แต่แล้วก็ดีใจอย่างผิดศีลธรรมอีกครั้ง แน่นอนว่าพอมองจากภ่ยนอกจะไร้สีหน้าใดๆ จะให้คนนอกรู้ว่าเขาแอบดีใจในใจได้ยังไงในวันที่ร่วมรบกับนาง เขาต้องซ่อนความรู้สึกตลอดเวลาและบอกตัวเองว่าอย่าซ่อนความรู้สึกส่วนตัวไว้ในสายตาของตนเองแม้แต่น้อยช่วงสามปีที่อยู่ในสนามรบที่เขตหนานเจียง อารมณ์ของเขาขึ้นๆ ลงๆ มากแม้ว่าเสด็จพี่จะควบคุมความคิดของเขาหลังจากกลับมาที่เมืองหลวง แต่ก็ไม่สำคัญ ประเทศไม่มีสงคราม เขาไม่ต้องการอำนาจทางทหาร เขาเพียงต้องการนางเท่า
Latest chapter
