แชร์
บทที่ 193
บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 194
วันรุ่งขึ้น งานเลี้ยงวันเกิดองค์หญิงใหญ่ตั้งแต่เช้าตรู่ รถม้าจอดอยู่ที่ประตู พรมแดงยาวเหยียดออกไปถึงทางเข้าซอย นอกจวนสามสิบกว่างานมีพื้นที่โล่ง ทำเพิง ตั้งเสื่อน้ำสามสิบไหล ชาวบ้านมาก็แค่รวบรวมคนเต็มก็สามารถกินได้องค์หญิงใหญ่ทำเช่นนี้ทุกปีในงานวันเกิด เรียกว่าสนุกสนานกับผู้คน แต่จริง ๆ แล้วเป็นเพียงข้ออ้างที่จะส่งเสริมชื่อเสียงนางในด้านความมีน้ำใจนอกจากทำเสื่อน้ำแล้ว นางยังเตรียมอาหารมังสวิรัติเพื่อเลี้ยงพระภิกษุอีกด้วย องค์หญิงใหญ่เป็นชาวพุทธ อย่างที่ทุกคนรู้กัน นางบริจาคเงินจำนวนมากให้กับวัดทุกปีคนทำชั่วมากมายมักจะขอพรจากเทพเจ้าและพระพุทธเจ้าเสมอองค์หญิงใหญ่ได้ต้อนรับแขกจำนวนมากในงานเลี้ยงในวันนี้ และแม้แต่แม่ทัพจ้านก็ได้รับเชิญจ้านเป่ยว่างและยี่ฝางไม่ได้มา นับตั้งแต่เขาพบว่าแม่ของเขาและพี่ชายคนโตและพี่สะใภ้ไปที่จวนเสนาบดีกั๋วกงเพื่อก่อปัญหา เขาก็จากไปและไม่เต็มใจที่จะกลับบ้าน ส่วนยี่ฝางไม่อยากมาอย่างแน่นอน ใบหน้าของนางถูกทําลายครึ่งหนึ่งและเสียชื่อเสียงแบบนั้น นางไม่อยากมาถูกคนอื่นหัวเราะแต่ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านมาร่วมงานกับนางหมินลูกสะใภ้คนโต จ้านเป่ยเซินลูกชายคนที่สาม และ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 195
เมื่อฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินนางพูดถึงซ่งซีซี ก็สับสนอยู่ครู่หนึ่ง นางไม่รู้เหตุการณ์ในอดีตระหว่างองค์หญิงใหญ่กับซ่งฮูหยิน คิดเพียงว่าตอนนี้ซ่งซีซีได้ทำผลงานแล้ว ราชวงศ์ก็ให้ความสำคัญกับนางตอนนี้นางกำลังบอกซ่งซีซีกตัญญู กำลังออกหน้าแทนซ่งซีซีหรือเปล่า?แต่เมื่อมองนางที่สายตาอ่อนโยน ก็ดูไม่เหมือนเลยในขณะที่ทำอะไรไม่ถูก ฉีฮูหยินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ยินจึงพูดว่า "องค์หญิงใหญ่ ความกตัญญูนี้ทำให้คนอื่นเห็น หย่าแล้ว แม้แต่ความตายของอดีตแม่สามีก็ไม่สนใจ ความกตัญญูที่ไหน? การกระทำผิวเผินใครทำไม่ได้? ก่อนหน้านี้ฮูหยินผู้เฒ่าก็ทะเลาะกันที่หน้าประตูจวนเสนาบดีกั๋วกงแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าทําอะไรไม่ได้ ใครจะยอมเสียหน้าล่ะ?"ฉีฮูหยินคนนี้เป็นพี่สะใภ้ของครอบครัวมารดาของหวงโฮ่ว ท่านฉีเป็นขุนนางระดับสามและเป็นแกนหลักในราชวงศ์ทันทีที่ฉีฮูหยินพูด ก็มีคนข้างล่างที่ต่างเห็นพ้องต้องกันว่า "ไม่ใช่เพียงเพราะตัวเองทำผลงานทางทหารก็เลยไม่เห็นใครในสายตาเลย? คนเนรคุณเช่นนี้ถูกทุกคนดูหมิ่นหมด""ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าน ได้ยินว่าตอนตระกูลนางถูกกำจัดไป เจ้าดูแลนางอย่างพิถีพิถันและถึงกับอยู่กับนางทั้งวันทั้งคืน กลัวว่านางจะเสี
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 196
แต่นางเชิญแล้ว ตัวเองไม่มา กลับไปไม่รู้ว่านางจะเรียบเรียงอะไร เลยกลั้นลมหายใจไว้แล้วตามมาเมื่อได้ยินพวกนางพูดถึงซ่งซีซี สนมฮุ่ยไทเฟยก็โกรธมากจนแทบจะอาเจียนเป็นเลือดโชคดีที่ทุกคนไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะแต่งงานกับโม่เอ๋อ ถ้ารู้ล่ะก็จะต้องโดนองค์หญิงใหญ่ว่าแน่ นางก็คงต้องอายมากยิ่งขึ้นนางนั่งข้าง ๆ และองค์หญิงใหญ่ก็จงใจไม่สนใจนาง และนางก็ไม่ได้ตั้งใจจะคุยด้วย อย่างไรก็ตาม ท่านหญิงเจียอี้ ลูกสาวคนโตขององค์หญิงใหญ่เห็นสนมฮุ่ยไทเฟยแล้วยิ้มว่า "เฮ้ สนมฮุ่ยไทเฟยก็มาด้วย? เอาของขวัญวันเกิดอะไรมาให้แม่ข้านะ?"ท่านหญิงเจียอี้คว้าตัวนางและถามคำถามนาง โดยไม่ถามคนอื่น เห็นได้ชัดว่ามีความตั้งใจที่ไม่ดีที่จะทำให้นางอับอายก็รู้ว่าการมางานวันเกิดครั้งนี้ต้องถูกกลั่นแกล้ง สนมฮุ่ยไทเฟยไม่เต็มใจพูด "ได้ยินว่าองค์หญิงใหญ่นับถือพระพุทธเจ้า มอบพระพุทธรูปทองคำองค์หนึ่ง โปรดรับด้วย"นางสั่งให้แม่นมเกาส่งของขวัญและมอบให้องค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่เพียงเหลือบมองแล้วพูดอย่างใจเย็น "ถึงแม้จะมีพระพุทธรูปทองคำเช่นนี้มากกว่าสิบองค์ในวังแห่งนี้ แต่ความเมตตาของสนมฮุ่ยไทเฟยข้าจะรับไว้"ทัศนคติที่เย่อหยิ่งนั้
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 197
ซ่งซีซีเข้ามา ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคนฮูหยินขุนนางหลายคนเคยไปเยี่ยมนางแล้ว แต่เมื่อเห็นนางแต่งตัวธรรมดา ก็ยังยากที่จะปกปิดรูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ และยังเพิ่มทัศนคติที่ผิดโลกอีกด้วยลิปสติกสีแดงอ่อนเพิ่มความมีเลือดฝาดให้กับผิว ผิวแก้มที่ดูเรียบเนียนราวกับหยก คิ้วของก็ถูกปัดเบา ๆ และติ่งหูก็ประดับด้วยสีเขียวเล็กน้อย ทำให้พวกมันเปล่งประกายยิ่งขึ้นเหมือนดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ ทำให้หญิงสาวที่แต่งตัวอย่างพิถีพิถันในงานถูกเบียดลงไปวันนี้ท่านหญิงเจียอี้แต่งตัวดีมาก โดยกระโปรงจับจีบปักด้วยด้ายสีทอง เสื้อคลุมสีแดงเข้มปักด้วยผ้าซาตินดอกโบตั๋นและเมฆที่คลุมเข่า ถักเปียสีแดงปักด้วยด้ายสีทองและเงิน มวยผมเหมือนเมฆ มรกตเต็มหัว แพงแค่ไหน หรูหราแค่ไหนแม้ว่าจะแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน แต่ก็ถูกบดบังด้วยความสง่างามและความบริสุทธิ์ของซ่งซีซีนางเป็นคนดื้อรั้นและเอาแต่ใจมาโดยตลอด แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาที่น่าทึ่งของซ่งซีซี ก็ยิ้มอย่างเย็นชาว่า "วันนี้เป็นวันเกิดแม่ข้า เจ้ามาที่นี่โดยแต่งตัวเรียบ ๆ มันแสดงให้เห็นว่าเจ้าไม่มีความตั้งใจที่จะแสดงความยินดีกับแม่ของข้าในวันเกิดของนาง"ซ่งซีซีมองนางแล้วพูดด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 198
ซ่งซีซีที่ได้ยินคำพูดนี้ก็ยิ้มมากขึ้น พัดกรุบกริบและกระจายความอัดอั้นตันใจในห้องโถง "ดูเหมือนว่าท่านหญิงเจียอี้จะไม่กล้ายอมรับความจริง ทำไมข้าพูดความจริงต้องฉีกปากของข้าด้วย เจ้าด่าถึงจะคือเหตุผล? เชื่อว่าวันนี้องค์หญิงใหญ่ได้เชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาด้วย ชายนอกก็อยู่ในเรือนหลัก จะเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาถามไหม?"นางมองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านด้วยสีหน้ามีความหมาย "ฮูหยินผู้เฒ่าจ้าน หากท่านรู้สึกคับข้องใจ สามารถถามหมอมหัศจรรย์ดันด้วยตนเองได้เช่นกัน"ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านมองไปที่ซ่งซีซีอย่างไม่เต็มใจ นาง เคยเป็นคนอ่อนน้อม กตัญญู และเชื่อฟังต่อหน้าตัวเอง แต่ตอนนี้ดวงตาเต็มไปด้วยความเฉยเมยเมื่อมองมาที่ตัวเองนางโทษว่าทั้งหมดนี้เกิดจากซ่งซีซี แม้แต่ภรรยาธรรมดาก็ไม่สามารถรับได้ ยังพูดถึงศีลธรรมสตรีอะไรอีก?แต่นางไม่กล้าพูดอะไร เพราะถ้าเชิญหมอมหัศจรรย์ดันมาจริง ๆ คงจะไม่ขายยาดันเสวี่ยให้นางได้อีกแน่ท่านหญิงเจียอี้ก็ถูกรั้งทำให้แก้ตัวไม่ได้และจ้องมองที่ซ่งซีซีด้วยความโกรธ "แม่หม้ายที่โดนทิ้ง มีอะไรน่าผยอง?"เสียงซ่งซีซีนั้นไม่ใหญ่ไม่น้อย ทำให้ผู้ชมได้ยินพอดี เต็มไปด้วยมั่นใจ "ข้าไม่ใช่แม่หม้ายที่โดน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 199
เสียงซ่งซีซีนุ่มนวล ไม่เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป กล่าวว่า "หม่อมฉันขอให้องค์หญิงใหญ่มีอายุยืนยาว"ดวงตาขององค์หญิงใหญ่ค่อย ๆ ละสายตาจากใบหน้านาง ความคิดและความเกลียดชังที่หลั่งไหลเข้ามาก็ค่อย ๆ ระงับลง "คุณหนูซ่งมีใจแล้ว ใครก็ได้ มารับของขวัญที"คนรับใช้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับม้วนกระดาษ ท่านหญิงเจียอี้ก็พูดอย่างเย็นชา "ดูเหมือนว่าของขวัญนั้นจะเป็นภาพอักษรวิจิตร ข้าสงสัยว่ามันมาจากมือของอาจารย์ท่านไหน? อย่าแค่ซื้อมาจากบนถนนนะ"ซ่งซีซียิ้มเบา ๆ และพูดว่า "ถึงแม้จะซื้อจากบนถนน ก็เป็นน้ำใจจากข้า เช่นเดียวกับตอนที่ท่านพ่อกับท่านพี่ข้าเสีย องค์หญิงใหญ่ส่งอนุสรณ์สืบทอดพรหมจรรย์มาให้ท่านแม่ข้า ก็เป็นน้ำใจจากองค์หญิงใหญ่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?"ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อซ่งซีซีพูดเช่นนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง ทุกคนมีสีหน้าต่างกันออกไป แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหนาวสั่นในใจ นี่มันเลวร้ายเกินไปหรือเปล่า? แม่ทัพซ่งตายเพื่อประเทศ องค์หญิงจะให้วัตถุต้องสาปแช่งได้อย่างไร?สนมฮุ่ยไทเฟยสูดลมหายใจและโพล่งออกมาว่า "อนุสรณ์สืบทอดพรหมจรรย์? นี่มันช่างเป็นคำสาปที่เลวร้ายจริง ๆ? ต้องกา
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 200
ท่านหญิงเจียอี้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อแย่ง "ข้าจะเปิดเอง ซ่งซีซีถ้าเจ้ากล้าสาปแช่งแม่ของข้า ข้าจะให้เจ้าตายโดยไม่มีที่ฝัง"ม้วนกระดาษคลี่ออกอย่างช้า ๆ และทุกคนก็เหยียดคอเพื่อดู สิ่งที่เห็นหลังจากคลี่ม้วนกระดาษออกคือภาพของเหมยเย็นม้วนกระดาษยาวครึ่งฟุตแสดงถึงดอกเหมยที่มีกิ่งก้านที่แข็งแรง ดอกเหมยมีทั้งบานสะพรั่งหรือแตกหน่อ และมีดอกไม้จำนวนมากอยู่บนกิ่งก้านทุกคนตกตะลึงเมื่อเห็นว่ารูปดอกเหมยมีชีวิต ราวกับว่ามีต้นเหมยอยู่ตรงหน้า และแม้แต่รูแมลงบนกิ่งก้านของต้นเหมยก็มองเห็นได้ชัดเจนมีสตรีผู้สูงศักดิ์คนหนึ่งที่รู้จักการวาดภาพและพูดออกมาเบา ๆ ว่า "นี่คือรูปดอกเหมยเย็นของท่านเสิ่นชิงเหอหรือเปล่า? ข้าเคยเห็นท่านเสิ่นชิงเหอภาพวาดดอกเหมยมาก่อน ฝีมือเหมือนกัน ตรานี้ ใช่ เป็นของท่านเสิ่นชิงเหอ"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ก็เกิดความโกลาหลมากมายในที่เกิดเหตุ รูปภาพของเหมยเย็นของท่านเสิ่นชิงเหอ? นั่นคือสิ่งที่หายาก คำพูดของซ่งซีซีไม่สุภาพ แต่ของขวัญวันเกิดที่ให้นั้นมีค่ามากองค์หญิงใหญ่เป็นคนมีศิลปะมาโดยตลอด นางเห็นภาพวาดของเสิ่นชิงเหอ แต่นางจำไม่ได้ แค่รู้สึกว่ามีต้นเหมยต้นใหญ่อยู่ตรงหน้า นาง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 201
พระชายาฉินอ๋องระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที "คุณหนูหยานเจ้าฟังไม่เข้าใจหรือไง แบบอักษรของตราประทับนี้ผิดอยู่แล้ว จะต้องการให้ข้านำภาพดอกบ๊วยเย็นของคุณชายเสิ่นชิงเหอให้เจ้าตรวจดูสักหน่อยหรือไม่"หยานหรูอวี้ทำหน้าจริงจัง "ภาพดอกบ๊วยเย็นที่คุณชายเสิ่นชิงเหอวาดนั้น ที่บ้านหม่อมฉันก็มีสองภาพ อีกทั้งคุณชายเสิ่นชิงเหอวาด ตามดอกบ๊วยหลังบ้านหม่อมฉันด้วยตนเอง ท่านปู่ของหม่อมฉันก็อยู่ด้วย มีสองภาพได้วาดสองต้นดอกบ๊วยอย่างละภาพ ภาพหนึ่งใช้ตราประทับที่เป็นแบบอักษรเสี่ยวจ้วน อีกภาพหนึ่งเป็นแบบอักษรต้าจ้วนทับ ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายเสิ่นมีแบบอักษรตราประทับมากกว่าสองแบบนี้ด้วยซ้ำ"นางเปิดเผยส่วนลายตราประทับออกมาก่อนพูดว่า "ลายตราประทับนี้เหมือนกับภาพวาดที่เก็บไว้ในบ้านของหม่อมฉันทุกประการ วันนี้ท่านปู่ของหม่อมฉันก็มาด้วย เขาอยู่นอกลานบ้านหลัก หากทุกท่านไม่เชื่อ สามารถให้ท่านปู่ของหม่อมฉันมาตรวจดูได้"พระชายาฉินอ๋องสะดุ้ง แต่ส่ายหัว "มันเป็นไปไม่ได้ ภาพวาดทั้งหมดที่ขายโดยคุณชายเสิ่นจะถูกประทับตราด้วยแบบอักษรต้าจ้วน นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้จักกันดี"หยานหรูอวี้กล่าวว่า "ใช่เพคะ ดังนั้นภาพวาดสองภาพในบ้าน
บทล่าสุด
