ทั้งหมดคุยกันเยอะมาก ต่างก็พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกันหลังจากแยกจากกันจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ใหญ่โตเกิดขึ้น นั่นคือเฉินเฉินและหมั่นโถวหมั้นกันทันทีที่มีข่าวนี้หลุดออกมา ซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือก็ตกใจ ลุกขึ้นพรวดพลางจ้องมองทั้งสองคนซ่งซีซีลูบคาง "ไม่ต้องพูดถึงเลย พวกเขาทั้งสองคนตอนนี้ดูหน้าตาคล้ายสามีภรรยากันจริงๆ เลย ทั้งคู่ก็หน้ากลมๆ เหมือนกันอีก"“ถ้าจะพูดแบบนั้น ข้าก็สังเกตว่า ตา หู ปาก จมูก ของพวกเขาดูคล้ายกัน ไม่มากไม่น้อย คงไม่ใช่พี่น้องกันหรอกนะ?” เฉินเฉินหน้าแดง “ถุย พสกท่านน่ะสิเป็นพี่น้องกัน”"แต่เจ้าสองคนตกหลุมรักกันเมื่อไหร่" เสิ่นว่านจือถาม เริ่มคิดว่าจะให้สินสอดหรือสินเดิมดี เฮ้อ ก็ทั้งสองฝ่ายเป็นคนกันเอง ดีไม่ดีนางอาจจะต้องให้ทั้งสินสอด และให้ทั้งสินเดิมด้วยก็ได้ สะใจจริงๆ ไม่ได้ใช้จ่ายเงินอย่างเปิดเผยแบบนี้มานานแล้ว"เฉินเฉินบอกสิ" หมั่นโถวมองไปที่เฉินเฉิน ดูสุขุมกว่าเดิมมากจริงๆ แก้มที่ดูเรียวเล็กลง ก็ดูหล่อมากขึ้นเฉินเฉินพูดอย่างอนๆ "ตกหลุมรักอะไรกัน? พอถึงวัยเหมาะสม อาจารย์บอกว่าน้ำปุ๋ยไม่ไหลไปที่นาของคนอื่น แล้วก็บอกให้ข้าแต่งกับเขา""แล้วน้ำปุ๋ยคือใคร" เส
พวกเขาทั้งสามยังฟังคำชมของผู้คนมากมายต่อซ่งซีซีบอกว่านางก่อตั้งสถาบันการศึกษาสตรี ก่อตั้งโรงงาน ตอนนี้ยังได้กวาดล้างสถานที่สกปรกเช่นนี้ นางคือผู้นำในหมู่สตรีจริงๆแน่นอน เมื่อมีคนชมเชย ก็ต้องมีคนแอบนินทาว่าร้าย เช่น ผู้หญิงควรดูแลสามีและเลี้ยงดูลูก พระชายาเป่ยหมิงตั้งแต่แต่งงานจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีลูกเลยสักคน ผู้หญิงควรทำหน้าที่ของตนให้ดี กลับกลายเป็นว่าไก่ตัวเมียขันแทนไก่ตัวผู้ ทำในสิ่งที่ผู้ชายทำเสิ่นว่านจือได้ยินเรื่องแบบนี้จนชินแล้ว แต่เฉินเฉินกับหมั่นโถวทนไม่ได้ที่มีคนพูดถึงซีซีแบบนี้ ขณะที่กำลังจะโต้แย้ง เสิ่นว่านจือก็ห้ามพวกเขาเสิ่นว่านจือยิ้มและพูดว่า "คำพูดแย่ๆ แค่อย่าสนใจก็พอ ไม่จำเป็นต้องเถียงด้วย เปลืองน้ำลาย ทำให้นางมีภาพลักษณ์ที่ไม่ดี ได้ไม่คุ้มเสีย อีกอย่างย่อมมีคนแก้ต่างแทนนางอยู่แล้ว ซีซีมีผู้ชื่นชมมากมาย” แน่นอน ว่าได้ยินคนโต้แย้งแทนนางเฉินเฉินพูดอย่างมีความสุข "ซีซีเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แล้ว"จวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงมีบางอย่างผิดปกติกับอาจารย์ฉี เขาไม่กินไม่ดื่มทั้งวัน มีไข้สูงในตอนกลางคืน จุดเตาถ่านสองเตา ห่มผ้านวมสองผืน แต่เขาก็ยังตัวสั่น
ทางด้านหมอมหัศจรรย์ดัน ถูกย้ายจากร้านขายยาเย่าหวังไปยังจวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวงหลังจากตรวจวินิจฉัยชีพจรแล้ว เขาก็หยิบขวดยาออกมาให้ดื่ม จากนั้นจึงทำการฝังเข็มประมาณสิบห้านาที เขาก็ตื่นขึ้น ไข้ลดลงเล็กน้อย เหงื่อออกเล็กน้อยหมอมหัศจรรย์ดันออกไปคุยกับซ่งซีซีสองสามคำ“อาการของเขาไม่ค่อยดีจริงๆ สภาพร่างกายก็ย่ำแย่อยู่แล้ว คงไม่ได้กินหรือดื่มอะไรมาสองวันแล้วใช่ไหม? หัวใจ ปอดและระบบทางเดินอาหารไม่ดีเลย ที่สำคัญคือเขาเป็นโรคหัวใจ รักษายาก เขาอยู่ที่นี่ครู่หนึ่ง ก็จะทรมานครู่หนึ่ง ไม่มีโอกาสรอด ควรส่งเขากลับไปรักษาโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะตายในจวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวง”"คำถามคือจะส่งออกไปอย่างไร? นี่ก็เช้าแล้ว" ซ่งซีซีพูดอย่างลำบากใจ "อีกอย่างสุขภาพของเขาก็ย่ำแย่มาก ถ้าออกไปต้องลมหนาวไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ไหว บางทีเขาอาจจะไม่กล้าออกไปด้วยซ้ำ"หมอมหัศจรรย์ดันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เตรียมเตาอุ่นมือหลายๆ เตา แต่งตัวเขาให้หนา แล้วนั่งรถม้าออกไปกับข้า กลับไปที่ร้านขายยาเย่าหวังก่อน จากนั้นให้คนในจวนของเจ้ากรมฉีไปเชิญข้าที่ร้านขายยาเย่าหวัง พูดเสียงด
ซ่งซีซีจะไม่รู้ได้อย่างไร? ตอนนี้ฝ่าบาทได้ตำหนินางแล้วที่ไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า หากอาจารย์ฉีเสียชีวิตในจวนกองกำลังรักษาความสงบเรียบร้อยเมืองหลวง บรรดาพี่น้องทั้งหมดจะถูกลงโทษอย่างแน่นอนแต่ตอนนั้นนางจะแจ้งให้ทราบล่วงหน้าได้อย่างไร? หรือจะให้ส่งคนไปที่จวนเจ้ากรม ให้คนในจวนเจ้ากรมไปบอกอาจารย์ฉีว่า หอหนานเฟิงจะถูกกวาดล้างในไม่ช้า?ถ้าตระกูลฉีไม่โวยวายน่ะสิแปลก คนในตระกูลฉีใครจะเชื่อว่านายท่านผู้เฒ่าจะไปที่หอหนานเฟิง? ถึงเวลานั้น หากอาจารย์ฉีปฏิเสธไม่ยอมรับ เช่นนั้นก็เท่ากับว่านางหาเรื่องเองซ่งซีซีขมวดคิ้วและพูดว่า "ในเมื่อเขาเลือกที่จะไปที่หอหนานเฟิง เช่นนั้นก็ต้องคาดเดาได้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ ในเมื่อเขาไม่สามารถเผชิญหน้าได้ ก็ไม่ควรไปตั้งแต่แรก"นางไปพูดกับเจ้ากรมฉี เจ้ากรมฉีเข้าไปเกลี้ยกล่อมอีกครึ่งชั่วยาม แต่ก็ไม่ได้ผลแม้แต่น้อย ในตอนนี้อาจารย์ฉีทั้งไม่ยอมพูดและไม่ยอมลืมตาเจ้ากรมฉีพยายามป้อนยาป้อนน้ำให้เขา แต่เขาไม่แม้แต่จะอ้าปากเลย ยาและน้ำก็ไหลลงมาที่มุมปาก ไม่มีน้ำยาเข้าคอได้แม้แต่หยดเดียว กลับยิ่งแย่กว่าตอนที่เขาหมดสติอยู่ซ่งซีซีเฝ้าดูอยู่ข้างๆ รู้สึกว่าเขาอาจอยากตายจริ
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าข่าวนี้น่าตกใจหรือไม่ แค่บอกว่าทันทีที่มีข่าวนี้ออกมา ก็ทำให้ผู้ที่ศรัทธาอาจารย์ฉีโกรธเคืองอย่างสิ้นเชิงทั้งเขาและหยานไท่ฟู่เป็นปราชญ์ที่มีชื่อเสียงในราชวงศ์ซาง หยานไท่ฟู่เกษียณอายุ ไม่ได้ควบคุมอำนาจในราชสำนัก ดังนั้นเมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับหยานหรูอวี้ จึงมีคนไม่มากที่พูดแทนตระกูลหยานแต่อาจารย์ฉีนั้นต่างออกไป ลูกชายของเขายังคงรับผิดชอบกรมขุนนาง มีเจ้าหน้าที่ขุนนางหลายคนที่ไม่รู้ความจริง ต้องการประจบประแจงตระกูลฉี ยืนหยัดเพื่อตระกูลฉี การโต้เถียงในการประชุมเช้า เรียกร้องให้มีการสอบสวนและลงโทษอย่างเข้มงวดในจวนโหวกวางหลิงสิ่งนี้คงไม่สร้างปัญหามากนัก แต่เจ้าหน้าที่ขุนนางและทายาทจากตระกูลขุนนางหลายคนถูกจับในวันนั้น แม้ว่าฝ่าบาทจะเห็นแก่หน้าของพวกเขา แต่ประชาชนเข้มงวดมาก ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ได้ยินเสียงคนชี้นิ้วตราหน้าพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะหันเหความสนใจไปเรื่องอื่นดังนั้น ภายในสองวัน บริกรที่หอหนานเฟิงคนที่บอกว่าเคยเห็นอาจารย์ฉีไปที่นั่นจริงๆ และเขาไปที่นั่นทุกสองสามวัน บางครั้งเมื่ออารมณ์ดี ก็อาจจะมาอีกเมื่อสิ่งต่างๆ กลายเป็นเช่นนี้ ก็กลายเป็นว่าไม่สามารถควบคุมได้อ
เจ้ากรมฉีหลั่งน้ำตา คุกเข่าลงบนพื้น “ท่านพ่อ ฝ่าบาทไม่ต้องการพบตระกูลฉีอีกแล้ว เหตุใดท่านถึงให้ลูกไปล่วงเกินที่จวนเป่ยหมิงอ๋องอีกเล่า?”“ถ้าอย่างนั้นให้ข้าตายเถอะ ถ้าข้าตาย พวกเจ้าจะได้หลุดพ้น” หลังจากที่อาจารย์ฉีพูดจบ เขาก็หลับตาลงอีกครั้ง เขาแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้ว แค่คำพูดไม่กี่คำ ได้ใช้เรี่ยวแรงของเขาไปเกือบหมดฮองเฮาฉีเกลียดซ่งซีซีมานานแล้ว ตระกูลฉีที่รุ่งเรือง กลับถูกนางเชือดเฉือนอย่างโหดเหี้ยม หมดเรี่ยวแรงไปมากมายมหาศาล ชื่อเสียงก็ถูกทำลาย นางที่เป็นฮองเฮาก็พลอยได้รับผลกระทบไปด้วยหลังจากที่นางออกไปก็พูดกับผู้เป็นพ่อว่า “ในเมื่อนี่เป็นคำขอจากท่านปู่ เช่นนั้นก็เชิญนางมาเถอะ ทางที่ดีควรเชิญเสนาบดีมู่มาด้วย อย่างน้อยก็ให้ใครสักคนเป็นพยาน ว่านางทำให้ปู่โกรธจนตายได้อย่างไร”ทันใดนั้นเจ้ากรมฉีก็เงยหน้าขึ้นมองดูนาง “ไม่ได้ เจ้าคิดอะไรอยู่? ถ้าทำให้ปู่ของเจ้าโกรธจนตาย แล้วเจ้ามีความสุขหรือ?”“ท่านพ่อ ท่านปู่พูดถูก ถ้าเขาตาย ตระกูลฉีของเราจะหลุดพ้น” ฮองเฮาฉีเช็ดน้ำตา ในแววตาส่วนลึกกำลังชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย “ไม่เช่นนั้นหากเขามีชีวิตอยู่วันหนึ่ง ตระกูลฉีของเราก็จะถูกประณามหนึ่งวัน
เมื่อซ่งซีซีได้รับคำสั่งเรียกจากฮองเฮา นางก็รู้สึกงุนงงมากทำไมถึงให้นางไปหาอาจารย์ฉี? หากต้องการเอาเรื่องให้ถึงที่สุด เช่นนั้นก็ออกคำสั่งเรียกให้นางเข้าวังก็ได้ ทำไมต้องไปเจออาจารย์ฉีที่ตระกูลฉีด้วย?ตอนนี้อาจารย์ฉีป่วยหนัก หากเขาจะดุด่านาง นางก็คงไม่สามารถเถียงกลับได้จริงๆ ไม่เช่นนั้นถ้าตายต่อหน้านาง แม้นางพูดอะไรไปก็ไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจนอยู่ดีเสิ่นว่านจือเล่าสถานการณ์ปัจจุบันของอาจารย์ฉีให้นางฟัง ซึ่งก็ไปได้ยินมาภายในสองวันนี้ บอกว่าเขาไม่กินไม่ดื่ม เป็นเหมือนตะเกียงน้ำมันที่ใกล้จะดับมอด เพียงถูกใครกระตุ้นก็สามารถสิ้นแรงไปได้ตอนนั้นเลย“อาจารย์ฉีคงไม่ได้อยากให้เจ้าไปส่งเขาเป็นครั้งสุดท้ายกระมัง? ตาแก่นี่ใจคอโหดร้ายจริงๆ” เฉินเฉินก็รู้เรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้น นางเป็นคนปากคอเราะรายมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ประกอบกับที่นางรู้มาว่าอาจารย์ฉีเคยวิจารณ์ซ่งซีซี ดังนั้นจึงพูดจาไม่ไว้หน้าเลย“อย่าไป อย่างมากก็แค่ฝ่าฝืนคำสั่ง” หมั่นโถวที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเช่นกัน “คำสั่งของฮองเฮาไม่สำคัญ แค่ไม่ฝ่าฝืนฝ่าบาทก็พอ”ส่วนเสิ่นว่านจือมีวุฒิภาวะมาก “หากไม่ทำตามพระประสงค์ของฮองเฮา ดูเผินๆ ฝ่าบาทอาจไม่
เสนาบดีมู่ประกบมือคำนับ “คำสั่งของฮองเฮา กระหม่อมไม่กล้าฝ่าฝืน ถึงอย่างไรท่านก็เป็นเจ้านาย กระหม่อมเป็นขุนนาง กษัตริย์และข้าเป็นรัฐมนตรี แต่พระชายามาที่นี่เพื่อเยี่ยมไข้ และทั้งสองคนไม่มีความแค้นส่วนตัวใน คิดว่าคงไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เกิดขึ้นอีก”ต่อหน้าสุนัขจิ้งจอกพันปี ฮองเฮาฉีเป็นเพียงพังพอนตัวน้อย แม้จะมีเจตนาร้ายแต่ก็ใช้วิธีการที่ซ้ำซากจำเจอาศัยสถานะฮองเฮา ใส่ร้ายป้ายสีอย่างเปิดเผย แม้จะรู้ว่ามันอาจจะถึงแก่ชีวิตของปู่ แต่นางก็ไม่สนใจเสนาบดีมู่ยินดีที่จะมา แต่จริงๆ แล้วมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ซ่งซีซีคิดเลย เขาจะให้การเป็นพยานและโต้แย้งด้วยเหตุผลนอกจากนี้เขายังมองหน้าคนตระกูลฉีด้วยสีหน้าเย็นชา “ดีนักนะ ลูกหลานกตัญญูทั้งกลุ่ม อาจารย์ฉีคงจะไม่เสียใจเลย”ทุกคนที่เข้าใจในใจก็ก้มหน้าลง ไม่กล้ามองตรงไปที่เสนาบดีมู่ก่อนที่ซ่งซีซีจะพูดอะไร ฉีฮูหยินใหญ่ก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ใต้เท้าซ่ง ขอบคุณท่านมากที่เชิญหมอมหัศจรรย์ดันมารักษานายท่านผู้เฒ่า ใต้เท้าเป็นคนใจดีมีเมตตา ข้ารู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง”ฮองเฮาฉีดูเหมือนจะไม่คาดคิดว่ามารดาจะพูดแบบนี้ ทันใดนั้นสีหน้าก็มืดมนลงพลัน “ท่านแม่ มีแค่หม
ซ่งซีซีนั่งกลับลงบนเก้าอี้ กล่าวว่า “เรื่องที่พวกเจ้าทุจริตนั้น ฝ่าบาททรงทราบดีแล้ว ตอนนี้ที่ทรงให้ข้าสอบสวนเป็นการส่วนตัว ก็เพื่อมอบโอกาสให้พวกเจ้า หากพูดความจริง หัวของเจ้าจะยังปลอดภัย หากให้ข้อมูลที่มีค่าเพิ่มเติม อย่างมากก็แค่ถูกเนรเทศไปทำงานนอกเมือง ยังสามารถโลดแล่นในวงราชการได้”เกาหมิงอวี้ที่มีประสบการณ์ในราชสำนักมานานย่อมรู้ดีว่าให้ข้อมูลที่มีค่ามากขึ้น หมายถึงการขายเจ้านายและผู้ใต้บังคับบัญชาเขาไม่มีข้อสงสัยในคำพูดของซ่งซีซีด้วยสองเหตุผล หนึ่งคือ ช่วงนี้อู๋เยว่และคนของเขาตรวจสอบทางน้ำอยู่เสมอ สองคือ ซ่งซีซีออกหน้ามาสอบสวนด้วยตัวเอง หากไม่มีพระราชโองการจากฝ่าบาท นางไม่จำเป็นต้องลงมือเอง จะส่งใครมาทรมานเขาก็ได้แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าซ่งซีซีวิเคราะห์เขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และคาดการณ์ความคิดของเขาไปก่อนแล้ว“พวกเจ้าทุจริตทั้งระบบ ท่าทีของจินชางหมิงเป็นอย่างไร?”เกาหมิงอวี้ครุ่นคิดก่อนตอบว่า “จะว่าไปจริงๆ แล้ว เขาเป็นคนเริ่มเปิดทางให้เราทุจริต โดยอ้างว่าเป็นค่าเหนื่อยของเรา เมื่อเริ่มต้นแล้ว เราลองเบิกเงินเกินมาเล็กน้อย เขาก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นเรากล้าขึ้นเรื่อยๆ ต่อมาเขาเตือนเ
หลังจากเฝ้าสังเกตอยู่สองวัน ซ่งซีซีตัดสินใจลงมือกับเกาหมิงอวี้ รองหัวหน้ากรมจัดการแม่น้ำเกาหมิงอวี้อายุสามสิบห้าปี รับราชการในกรมโยธามาแล้วห้าปี เขามีพื้นเพมาจากครอบครัวชาวไร่ชาวนา เมื่อยังเยาว์วัยพ่อแม่เสียชีวิต เพื่อให้เขาได้เรียนในสำนักที่ดีที่สุด เขาดูดทรัพย์สมบัติของพี่น้องจนหมดสิ้นหลังสอบจอหงวนได้ เขาเข้ารับราชการ และกลายเป็นคนโลภเงินอย่างที่สุด ขี้เหนียวอย่างยิ่งยวด ทอดทิ้งพี่น้องที่เคยเลี้ยงดูเขาไปเหมือนของไร้ค่า และไม่ติดต่อพวกเขาอีกเลยยังไม่หมดแค่นั้น เขาอ้างความหึงหวงเป็นเหตุผลในการหย่ากับภรรยาคนแรก แล้วแต่งงานกับบุตรสาวของอาจารย์ผู้มีพระคุณอาจารย์ผู้มีพระคุณของเขาคืออธิการสำนักไป๋หยุน ซึ่งปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว ลูกสาวคนเดียวของอาจารย์แต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างดีเขาคือคนไร้ค่าและทรยศทว่าคนไร้ค่าเช่นนี้กลับใช้งานได้ดี เพราะความโลภ โกรธ หลง และความเห็นแก่ตัวของเขา มีจุดอ่อนที่สามารถกดดันจนยอมพูดทุกอย่างคืนนั้น ซ่งซีซีสั่งให้กุ้นเอ๋อร์จับตัวเขามายังเรือนทางตะวันตกของเมือง ขังเขาไว้หนึ่งคืน ให้เขาหวาดกลัวและหิวโหย จากนั้นค่อยสอบสวนในวันถัดไปเกาห
จักรพรรดิซูชิงมีราชโองการให้อู๋เยว่พาคนไปควบคุมงานโดยตรง ทว่า จินชางหมิงรับมือได้อย่างคล่องแคล่ว พาอู๋เยว่ไปตรวจสอบผลสำเร็จด้วยตนเองหลังจากเริ่มงานมาเป็นเวลานาน อ่างเก็บน้ำก็ใกล้เสร็จสมบูรณ์คุณภาพของอ่างเก็บน้ำนั้นยอดเยี่ยม เขื่อนที่สร้างขึ้นมั่นคงดั่งกำแพงทองหลังจากตรวจสอบอ่างเก็บน้ำแล้ว ก็ไปตรวจสอบทางน้ำ ทุกพื้นที่ได้ขุดลอกเสร็จเรียบร้อย ส่วนเขื่อนที่เสียหายก่อนหน้านี้ก็ได้รับการซ่อมแซมและเสริมความแข็งแรงแล้วอู๋เยว่ยังส่งคนไปพูดคุยกับคนงานก่อสร้างทางน้ำ ชายฉกรรจ์แต่ละคนที่ผิวคล้ำแดด ดูซื่อๆ ขัดเขินเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าขุนนางส่วนใหญ่ถามอะไรก็ตอบสิ่งนั้น หากให้พวกเขาบอกความไม่พอใจอะไร พวกเขามักลังเลครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่าอาหารสามารถปรับปรุงได้ไหม โดยเฉพาะเพิ่มหมูติดมันให้หน่อยอู๋เยว่คิดว่าคนเหล่านี้เป็นคนเรียบง่าย ไม่มีปัญหาอะไร และไม่มีความเคียดแค้นในแววตาเขายังพาคนไปดูที่พักชั่วคราวของคนงานก่อสร้างเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกระท่อมไม้และกระท่อมหญ้าแฝก ภายในมีเพียงที่นอนใหญ่ที่รองรับคนได้เจ็ดแปดคน ดูรกเล็กน้อยในกระท่อมไม่มีอาวุธ เครื่องมือที่ต้องใช้ทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในค
ซ่งซีซีแทบจะหัวเสียจนอกแตกตาย นางรู้สึกว่าเส้นผมสีขาวกำลังจะงอกออกมาบนหน้าผาก ไม่แปลกใจเลยที่ขุนนางในราชสำนักแต่ละคนดูแก่ก่อนวัย หรือแม้แต่เสนาบดีมู่ที่อายุเพียงหกสิบกว่า ผมก็หงอกไปกว่าครึ่งนางไปหาเสนาบดีมู่ด้วยความขุ่นเคือง หวังว่าเขาจะช่วยอะไรได้บ้างและกล่าวบางคำสนับสนุนนางต่อหน้าฮ่องเต้เสนาบดีมู่ยิ้มพลางมองนาง "แค่นี้ก็ถึงกับโกรธเลยหรือ?"ซ่งซีซีตอบ "มิกล้าโกรธเจ้าค่ะ แต่เรื่องนี้ชะลอความคืบหน้า และข้ากลัวว่าจะทำให้ผู้ต้องสงสัยตื่นตัว จนถูกชิงโอกาสไป ฝ่าบาทไม่ไว้ใจข้าเลย"เสนาบดีมู่ย้อนถาม "เขาไม่เชื่อเจ้าอย่างสมบูรณ์ก็เป็นเรื่องปกติ ต่อให้เป็นเจ้า หากคนใต้บัญชาไม่ได้ยกหลักฐานมาสนับสนุนคำพูด เจ้าจะเชื่อพวกเขาโดยไม่ตรวจสอบหรือ?"ซ่งซีซีกล่าว "แต่เขาไม่มีหลักฐานว่าท่านอ๋องมีความทะเยอทะยานใดๆ แต่เขาก็ยังระแวงทุกทางมิใช่หรือ?""ก็เพราะไม่มีหลักฐาน เขาจึงระแวง หากมีหลักฐาน เขาคงลงมือไปนานแล้ว" เสนาบดีมู่ถอนหายใจเบาๆ "ความจริงแล้ว หลายเรื่องไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เจ้าคิด โดยเฉพาะการตัดสินใจสำคัญในราชสำนัก ต้องผ่านการหารือและอภิปรายหลายครั้ง บางเรื่องใช้เวลาเป็นปีจึงจะเดินหน้าได้ อีก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โครงการก่อสร้างแม่น้ำได้เกณฑ์แรงงานจากในและรอบๆ เมืองหลวง โดยเป็นกลุ่มคนงานและแรงงานหนักกลุ่มเดียวกันหน่วยงานด้านแม่น้ำทั้งหมดอยู่ภายใต้การนำของจินชางหมิง เขาใช้ข้ออ้างเรื่องการซ่อมแซมแม่น้ำและโครงการระบายน้ำเข้ายึดครองภูเขาและที่ดินจำนวนไม่น้อยบ้านเรือนถูกสร้างขึ้นอย่างกระจัดกระจายในพื้นที่เหล่านี้ โดยไม่ได้จัดเป็นชุมชนที่มีขนาดใหญ่ คนงานแม่น้ำและแรงงานบางส่วนอาศัยอยู่ในบริเวณนี้เส้นทางแม่น้ำที่พวกเขาครอบครองกระจัดกระจายไปในทุกทิศ เมื่ออาจารย์หยูทำเครื่องหมายและเชื่อมจุดบนแผนที่ พบว่าพื้นที่เหล่านี้โอบล้อมพระราชวังหลวงไว้เหมือนตาข่ายที่กางปิดหากพวกเขาเป็นทหารลับของนกต่อ การเฝ้าประตูเมืองจะไร้ประโยชน์ เพราะพวกเขาอยู่ในเมืองหลวงมาตลอด และเมื่อไม่มีงานทำ พวกเขาก็สำรวจภูมิประเทศจนคุ้นเคย แม้แต่ค่ายลาดตระเวนหรือทหารรักษาการณ์อาจยังไม่รู้จักเส้นทางในเมืองหลวงดีเท่าพวกเขาซ่งซีซีมองดูแผนที่ด้วยความตระหนก แต่ก็ยังตั้งคำถามว่า "พวกเขาได้รับที่ดินเหล่านี้ ต้องได้รับการอนุมัติจากกรมโยธาธิการและฝ่าบาทใช่หรือไม่?""ถูกต้อง แต่ถ้าใช้เพื่อการซ่อมแซมแม่น้ำและระบายน้ำ ก
กล่องผ้าไหมสีแดงเข้มชิ้นนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ว่านกงกงเป่าฝุ่นออกก่อนจะใช้แขนเสื้อเช็ด แล้วเปิดกลไกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยิบหยกชิ้นหนึ่งออกมาเขาส่งสัญญาณให้มอบหยกชิ้นนั้นแก่เสนาบดีมู่เสนาบดีมู่รับมาด้วยความสงสัย เมื่อมองดู เห็นว่าหยกทรงวงแหวนชิ้นนี้แกะสลักลวดลายมังกร ชัดเจนว่าเป็นของจักรพรรดิ์องค์ก่อน"ท่านเสนาบดีลองดูด้านหลัง" ว่านกงกงกล่าวเมื่อเสนาบดีมู่พลิกดูด้านหลัง เขาถึงกับตะลึงจนเหมือนร่างแข็งทื่อด้านหลังยังคงมีลวดลายมังกร แต่ลวดลายนี้ห่อหุ้มใบเมเปิลหนึ่งใบ และข้างใบเมเปิลนั้นยังมีอักษร "สือ" เล็กๆ แกะสลักไว้ใบเมเปิลและตัวอักษรแบ่งพื้นที่คนละด้าน ใบหนึ่งใหญ่ ใบหนึ่งเล็กซ่งซีซีก็เห็นเช่นกัน แต่ไม่เข้าใจความหมายเสนาบดีมู่ถอนหายใจและอธิบายเบาๆ "สือจิ้ง เป็นนามอักษรของจักรพรรดิ์องค์ก่อน ส่วนชิวเหมิงเคยเดินทางในยุทธภพช่วงหนึ่ง และได้รับสมญานามว่า 'คุณชายเหล็กแห่งใบเมเปิล'""หยกชิ้นนี้จักรพรรดิ์องค์ก่อนประทานให้แม่ทัพชิว ด้านหลังเดิมมีเพียงลวดลายมังกร แต่ใบเมเปิลและอักษร 'สือ' นั้น แม่ทัพชิวแกะสลักเพิ่มเอง หยกนี้เขาพกติดตัวตลอด ใส่ไว้ในถุงผ้าไหม แต่ไม่รู้อย่างไรถูกจักรพรรดิ
อย่างไรเสีย หัวข้อสนทนานี้เป็นเรื่องที่พูดยาก เสนาบดีมู่จึงดื่มชาสองสามอึกก่อนจะกล่าวว่า "ความจริงเรื่องนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ในตอนนั้นมีการประกาศว่าชิวเหมิงกระทำการหมิ่นพระเกียรติ จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงกริ้วและปลดเขาออกจากตำแหน่ง ก่อนจะพระราชทานยศเจวี๋ยให้แทน มีข่าวลือเล็กๆ น้อยๆ หลุดออกมาจากในวังว่าเขาและอาจารย์ฉีมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือบางอย่าง เมื่อจักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงทราบ ก็ไม่อาจยอมรับเรื่องนี้ได้ ด้วยความโกรธจึงตรัสคำดูหมิ่นเขาอย่างรุนแรง รวมถึงการลดตำแหน่ง ทำให้ชิวเหมิงรู้สึกหมดกำลังใจจนตัดสินใจออกจากเมืองหลวงไป"สำหรับเหตุผลนี้ ซ่งซีซีเคยคาดเดาไว้บ้าง แต่คิดว่าในฐานะคนที่ทำงานใกล้ชิดราชวงศ์ ไม่น่าจะกล้าแสดงความคิดหรือความรู้สึกเช่นนั้นออกมา อีกทั้งนางก็รู้จักอุปนิสัยของจักรพรรดิ์องค์ก่อนดี จึงยิ่งไม่น่าจะไม่ระมัดระวังตัวและหากการลดตำแหน่งเกิดจากเรื่องนี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นการทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่แต่จากที่ได้ฟัง บางทีชิวเหมิงอาจมองจักรพรรดิ์องค์ก่อนเป็นเพื่อนจริงๆ จึงไม่ได้ปิดบังตัวเองมากนัก หรืออาจเพราะเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง ทำให้จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงไม
อาจารย์ฉีมอบหมายให้ซ่งซีซีตามหาบุคคลหนึ่งชื่อชิวเหมิงบรรพบุรุษของตระกูลชิวเคยร่วมรบสร้างแคว้นกับจักรพรรดิ์ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นขุนนางตลอดกาลในฐานติ้งปังโหว แต่ต่อมาชิวเหมิงกลับล่วงเกินจักรพรรดิ์องค์ก่อน และถูกลดตำแหน่งลงเป็นผิงอันป๋อเขาจึงย้ายออกจากเมืองหลวงไปปลีกวิเวกที่แถบเจียงหนาน และดูเหมือนว่าคนในเมืองหลวงที่จำเขาได้คงเหลือน้อยเต็มที"เขาไม่เคยแต่งงานเลยตลอดชีวิต และห้างชิวเจียก็เป็นของเขา"ซ่งซีซีประหลาดใจ "เขาคือเจ้าของเบื้องหลังของห้างชิวเจียอย่างนั้นหรือ?"ห้างชิวเจียในแถบเจียงหนานถือเป็นกิจการใหญ่โต แม้ทรัพย์สินจะไม่เทียบเท่าตระกูลเสิ่น แต่ครอบคลุมหลากหลายอุตสาหกรรมและมีเครือข่ายความสัมพันธ์กว้างขวางในแคว้นซางมีคนแซ่ชิวอยู่ไม่น้อย ประกอบกับชิวเหมิงที่ซ่อนตัวและไม่พบปะใครเลย ทำให้ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเป็นเจ้าของห้างชิวเจียแต่ห้างชิวเจียมีอายุเกินร้อยปี เป็นป้ายเก่าแก่ ก่อนที่ชิวเหมิงจะออกจากเมืองหลวง ก็ไม่เคยมีข่าวว่าครอบครัวเขาทำธุรกิจหงเซียวรีบอธิบาย "เดิมทีห้างชิวเจียไม่ได้เป็นของชิวเหมิง แต่ภายหลังเมื่อเขาไปถึงเจียงหนาน ห้างชิวเจียประส
ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับจินชางหมิงถูกส่งมาถึงมืออาจารย์หยูจินชางหมิง เป็นชาวเยี่ยนโจว อายุ 47 ปี สอบได้ตำแหน่งซิ่วไฉตอนอายุ 13 ปี และจวี่เหรินตอนอายุ 18 ปี ในตอนนั้นเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะในเยี่ยนโจวแต่หลังสอบจวี่เหรินได้ เขาถูกชะลอไม่ให้เดินทางไปสอบในเมืองหลวงเพราะมารดาป่วย เขาจึงหางานทำในสำนักอำเภอที่เยี่ยนโจว และได้ตำแหน่งเลขานุการเส้นทางการเลื่อนตำแหน่งของเขาไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งเยี่ยนโจวและกรมโยธาธิการต่างให้คะแนนว่าเขาเป็นคนมีวิสัยทัศน์และลงมือทำจริงในการประเมินผลสามปีครั้งของกรมการปกครอง เขาได้คะแนนดีเยี่ยมว่ากันว่าการเป็นหัวหน้ากรมแม่น้ำเพียงอย่างเดียวเป็นการฝังพรสวรรค์ของเขา บ้างก็ว่าเขาไม่มีสายสัมพันธ์ที่ดี มิฉะนั้นเขาคงได้รับการเลื่อนตำแหน่งไปเป็นรองเสนาบดีกรมโยธาธิการแล้วแคว้นต้าซางมีข้าราชการแบบเขาอยู่มากมาย ตำแหน่งไม่สูงนัก แต่ทำงานทุกอย่างราบรื่น ไม่มีความทะเยอทะยานมาก และทำงานเงียบๆ อย่างมีประสิทธิภาพเขาไม่ได้โดดเด่น ไม่มีเรื่องให้พูดถึง มีภรรยาหลวงหนึ่งคน ภรรยาน้อยหนึ่งคน ลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน และคนรับใช้สามคน บ้านที่เขาอยู่เดิมเป็นบ้านเช่า เพิ