บทที่ 1240

นางขี่ม้าตรงไปยังจวนอ๋อง ถึงที่ประตูวังก็ลงจากม้า ให้คนเฝ้าประตูช่วยจับม้า นางจับแส้แล้ววิ่งเข้าไป

"พระชายากลับมาแล้ว" มีคนตะโกน คงเป็นเสิ่นว่านจือที่ให้คนไปรอที่ประตู และรายงานทันทีที่นางกลับมา

ทันทีที่ซ่งซีซีเพิ่งพ้นผนังหินอ่อนสีขาว ก็เห็นร่างสีแดงเพลิงพุ่งเข้ามาหานาง เมื่อนางเดินมาถึงตรงหน้าประมาณสามก้าวก็กระโดดขึ้นมาทันที ซ่งซีซียื่นมือไปรับนาง ทั้งสองคนหมุนตัวไปรอบๆ ในที่เดิมซ้ำๆ เสียงของเฉินเฉินเต็มไปด้วยความสุขตะโกนข้างหูว่า "ท่านกลับมาได้เสียทีนะ นายท่านผู้ผดุงความยุติธรรมของข้า ใต้เท้าซ่ง"

ซ่งซีซีวางนางลง แล้วใช้มือทั้งสองขยี้ที่แก้มกลมๆ ของนางอย่างแรง ดวงตาทั้งคู่เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น "เฉินเฉิน เจ้าอ้วนขึ้นแล้ว"

เฉินเฉินผลักนาง เชิดริมฝีปากขึ้นอย่างงอนๆ "ไม่รู้จักคุยกับคนรึไง? พอเจอหน้ากันก็แทงใจดำกันเลย"

ซ่งซีซียิ้มแล้วพูดว่า "ไม่อ้วน แค่กลมนิดหน่อย แต่ยังสวยมาก"

“คนที่อ้วนจริงๆ ยังไม่ปรากฏตัวเลย” เฉินเฉินยิ้มและคว้าแขนของนางไว้ ทั้งสองคนก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วก็เห็นเสิ่นว่านจือกับหมั่นโถวเดินช้าๆ เข้ามา

ซึ่งหมั่นโถวกลับไม่ได้อ้วนเหมือนแต่ก่อน แต่แข็งแกร่งขึ้น