ทันทีที่ฮุ่ยไทเฟยเข้ามาในวัง นางก็แทบรอไม่ไหวที่จะไปที่หาเต๋อกุ้ยไทเฟยและฉีกุ้ยไทเฟยเพื่อไปเดินเล่นในสวน ถึงอย่างไรชุดและการแต่งหน้าสีทับทิมก็ขับสีผิวมากจริงๆ ต้องให้ทุกคนได้เห็น ทางที่ดีคือดูให้ชัดเจนเป็นพิเศษเซี่ยหลูโม่กับซ่งซีซีถวายพระพรไทเฮาอยู่ในตำหนัก และอยู่สนทนากับไทเฮา สตรีชั้นสูงทั้งภายในและภายนอกก็รวมตัวกันถวายพระพรไทเฮาบังเอิญว่าลู่ซูเหรินมารดาของเจ้าสิบเอ็ดฝางก็เข้ามาถวายพระพรฮองเฮาในวังเช่นกัน ไทเฮาก็ถามถามถึงการแต่งงานของเจ้าสิบเอ็ดฝางต่อหน้าสตรีชั้นสูงจำนวนมากหัวใจของลู่ซูเหรินเต็มไปด้วยความขมขื่น แต่ไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าไทเฮา แค่แสร้งทำเป็นมีความสุขและพูดว่า “ทูลไทเฮา เรื่องการแต่งงานไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนเพคะ”ไทเฮาก็ถอนหายใจ “ลำบากเขาแล้ว อยู่ดีๆ ก็ถูกลากเข้าไปพัวพัน ตระกูลฝางของเจ้ามีเมตตา กรุณามากที่สุดแล้ว แต่กลับถูกคนกลุ่มหนึ่งทำให้เกิดความวุ่นวายอลหม่าน”จากนั้นลู่ซูเหรินก็รู้ว่าทำไมจู่ๆ ไทเฮาจึงถามคำถามนี้ ที่แท้นางกำลังพยายามชี้แจงแทนเจ้าสิบเอ็ดฝาง และชี้แจงแทนตระกูลฝางฟังนางรู้สึกประทับใจจนน้ำตาคลอเบ้า พูดเสียงสั่นเครือว่า “ดูเหมือนเขาจะไม่มีบุญวาสนาพ
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน หรงไทเฟยผู้ชราก็ส่งคนไปเชิญซ่งซีซีให้หาเป็นการส่วนตัวซ่งซีซีถามไทเฮา เมื่อได้รับอนุญาตจากไทเฮา นางจึงออกไปหรงไทเฟยผู้ชราเป็นพระสนมของจักรพรรดิเหวิน เดิมทีควรติดตามลูกชายออกไปเพลิดเพลินกับความสุข แต่ตอนนี้กลับพักอยู่ตามลำพังในตำหนักอันห่างไกลในพระราชวังเมื่อซ่งซีซีติดตามเกากงกงเข้าไปในตำหนักหนิงโซ่ว นางรู้สึกว่าบรรยากาศที่นี่เย็นชาอ้างว้างอย่างมาก ไม่มีบรรยากาศงานเทศกาลเลย ดูเหมือนไม่เพียงแต่ถูกกั้นไว้ด้วยกำแพงตำหนักไม่กี่แห่งเท่านั้น แต่รวมกับถูกแยกกันคนละโลกหลังจากเข้าฤดูหนาว อาการของหรงไทเฟยผู้ชราแย่ลง เซี่ยหรูหลิงลูกชายของอ๋องเยี่ยนรั้งอยู่ในเมืองหลวง วันนี้เข้าวังมาอยู่กับเสด็จย่าของเขาด้วยเมื่อเห็นซ่งซีซีมาถึง เขาก็ยืนขึ้นและทักทายว่า “พระชายามาแล้ว”ซ่งซีซีเหลือบมองเขานิ่งๆ แล้วพูดว่า “คุณชายใหญ่ก็อยู่ที่นี่ด้วย”“ใช่ มาอยู่กับเสด็จย่า” เมื่ออยู่ต่อหน้าซ่งซีซี เซี่ยหรูหลิงมักรู้สึกอยู่เสมอว่าไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้น ดังนั้นจึงไม่กล้ามองนางเลยซ่งซีซีไม่สนใจเขา ก้าวไปถวายพระพรหรงไทเฟยผู้ชราหรงไทเฟยผู้ชรากำลังเอนกายอยู่บนเตียง โดยมีหมอนผ้านุ่มๆ สอ
“หรูหลิง คุกเข่าลง!” จู่ๆ หรงไทเฟยผู้ชราก็ขึ้นเสียง พูดกับเซี่ยหรูหลิงว่า “เจ้าอกตัญญู ขอให้นางอภัยให้เจ้า ในเมื่อนางเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้า และเป็นพี่สะใภ้ของเจ้า หากนางบอกว่าให้อภัยเจ้า เจ้าถึงจะมีคำอธิบายให้วิญญาณแม่ของเจ้าในสวรรค์ได้”เซี่ยหรูหลิงกำลังจะคุกเข่าลง ซ่งซีซีกลับจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “เจ้าลองคุกเข่าให้ข้าดูสิ? “คำพูดนั้นเยือกเย็นมาก จนเซี่ยหรูหลิงที่กำลังงอเข่าก็ยืดเข่าขึ้นด้วยความตกใจซ่งซีซียืนขึ้นแล้วพูดว่า “ถ้าไทเฟยไม่มีอะไรแล้ว ข้าก็ขอตัวก่อน”หลังจากพูดจบนางก็เดินออกไป เสียงของไทเฟยชราดังจากด้านหลังอย่างเร่งรีบ “พระชายา ขอร้องล่ะ ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ช่วยปกป้องลูกหลานชายหญิงของข้าด้วย”ซ่งซีซียืนนิ่ง จู่ๆ ก็หันกลับมามองนางแล้วพูดอย่างเย็นชา “ไทเฟยช่างมีจิตใจเมตตากรุณาจริงๆ น่าเสียดายที่ป้าของข้าไม่เคยได้รับความเมตตาจากไทเฟย ตอนนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ต้องการความสงสารและการปกป้องจากใครอีก”ไทเฮาตะโกนด้วยเสียงร่ำไห้ “พระชายา เห็นแก่ที่ครั้งหนึ่งได้เป็นญาติกัน พวกเขาทั้งหมดเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจ้า จะไม่สนใจพวกเขาไม่ได้”“พวกเขาดูแลตัวเองได้ ยังต้องใ
คำว่า “หลูโจว” ทำให้เซี่ยหลูโม่และซ่งซีซีรีบตรงดิ่งกลับจวนอ๋องหลังจากเสร็จสิ้นงานเลี้ยงในห้องประชุม มีการกางแผนที่ หลูโจวตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมียงเจียงหนาน ซึ่งเป็นที่ดินพระราชทานของหลี่อ๋องในขณะนั้น หลี่อ๋องเป็นพี่น้องของจักรพรรดิเหวินแม่ทัพเจิ้นกั๋วเป็นเพียงตำแหน่ง ไม่มีอำนาจทางทหาร ปัจจุบันแม่ทัพเจิ้นกั๋วมีชื่อว่าเซี่ยเทียนหลาน ใช้ราชสกุลของราชวงศ์ กินเงินเดือนหลวง แต่มาถึงรุ่นนี้ สวัสดิการลดลงไปเยอะมากในระหว่างการคัดกรองครั้งก่อน ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้รับการคัดกรอง แค่รู้สึกว่าแม้ว่าหลูโจวจะค่อนข้างมั่งคั่ง แต่ก็ค่อนข้างห่างไกลจากเยี่ยนโจวและอำเภอหยง ในการเคลื่อนย้ายกองทหารไปยังหลูโจว จะต้องใช้ความพยายามอย่างมากนอกจากนี้เซี่ยทิงหลานผู้นี้ไม่มีความทะเยอทะยานมากนัก ทั้งดื่มสุราการพนันค้าประเวณีเขาล้วนทำทุกอย่าง ทรัพย์สมบัติที่สะสมมาจากบรรพบุรุษเกือบจะถูกเขาทำลายหมดจากการสอบสวนคนเหล่านี้ก่อนหน้านี้ เขามีหนึ่งภรรยาและอนุสามสิบสองคน มีสาวงามไม่ต่ำกว่าห้าสิบหรือหกสิบคนในบ้านของเขา ตราบใดที่เขามีข้อมูลของสาวงามได้ บ้างก็จะซื้อมา ไม่ก็หลอกมา ถ้าซื้อหรือหลอกมาไม่ได้ ก็จะปล้นเอามาดัง
เซี่ยหรูหลิงเข้ารับตำแหน่ง ในตอนแรกเขากลัวจริงๆ ว่าจะมีคนถามถึงเรื่องพ่อของเขา แต่เมื่อผ่านไปหลายวัน เขาไม่เห็นหน้าของเซี่ยหลูโม่ด้วยซ้ำ และไม่มีใครถามเขาสักคน เขาก็ค่อยๆ กังวลน้อยลงกลับเป็นเส้าชิงเฉินยี่แห่งหอต้าหลี่ที่เข้ามาพูดคุยกับเขา เส้าชิงเป็นคนใจดี ให้คำแนะนำแก่เขาทุกเรื่อง ซึ่งเขาก็ซาบซึ้งยิ่งนัก หากไม่เข้าใจตรงไหนเข้าก็จะเข้าไปถามเฉินยี่เขาโตจนป่านนี้แล้ว ไม่เคยทำงานจริงมาก่อน เขาหวังว่าจะได้เป็นหัวหน้าผู้คุมเรือนจำ ดังนั้นเขาจึงต้องเรียนรู้มากมาย และยังต้องจัดการผู้คุมให้ดีด้วย ดังนั้นจึงยุ่งทุกวันเซี่ยหลูโม่บอกเฉินยี่ว่าอย่าเพิ่งถามเขา แต่ให้เขาตั้งใจทำงานอย่างจริงจังก่อน หากเขาไม่เข้าใจก็ช่วยเขา ให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จ จากนั้นให้เขาชั่งน้ำหนักว่าต้องเลือกทางใด ตั้งแต่วันเหมายัน แม่สื่อก็เริ่มแห่กันไปที่บ้านตระกูลฝางซึ่งปกติลู่ซูเหรินก็เร่งรัดอยากหาภรรยาให้เจ้าสิบเอ็ดฝางเร็วๆ ยังไม่ต้องพูดถึงการลูกหลาน ถึงอย่างไรเขาต้องมีคนอยู่ข้างกายคอยดูแลใส่ใจเขานับตั้งแต่ลูกชายรอดพ้นจากความตาย ลู่ซูเหรินก็ไม่สนใจเรื่องทายาทเท่าใดนัก ตราบใดที่เขามีชีวิตที่ราบรื่น นั่นก็ดีกว
เหลียนกงกงเก็บตั๋วเงิน หยิบชาไป แต่ดูเหมือนจะถูกเย็บปากไว้ “เข้าวังไปพบฮองเฮา ก็จะทราบแล้วไม่ใช่หรือ? ฮูหยินเป็นฮูหยินตราตั้ง จะเสียมารยาทไปได้อย่างไร?”พ่อบ้านยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ๆ ท่านกงกงพูดมีเหตุผล”แม้ว่าเขาจะยิ้ม แต่ก็สาปแช่งอยู่ในใจ เว้นแต่จะเป็นอันตรายถึงชีวิต ทำไมถึงไม่ยอมเปิดเผยอะไรเลย?เดิมทีซ่งซีซีจะไปสถาบันการศึกษาสตรี ฉีซี่หลี่คนนั้นเริ่มก่อปัญหาอีกแล้ว กั๋วไท่ฮูหยินส่งคนไปแจ้งนางเมื่อคืนนี้ ขอให้นางไปช่วยจัดการให้สงบบ้างแต่ทันทีที่นางออกไป ก็เห็นเกี้ยวของตระกูลฝางมาถึงแล้ว คนแบกเกี้ยววิ่งเร็วมาก ราวกับว่ามีเรื่องสำคัญ นางจึงรีบเข้าไปถามว่า “มาจากตระกูลฝางหรือเปล่า”ฮูหยินฝางเปิดม่านแล้วพูดอย่างเร่งรีบ “พระชายา ฮองเฮาเชิญอาสะใภ้เข้าวัง เกรงว่าจะเป็นเรื่องการแต่งงานระหว่างฉีซี่หลี่ของบ้านสี่ฉีกับเจ้าสิบเอ็ด อาสะใภ้บอกว่ากลัวว่าฮองเฮาจะออกพระราชเสาวนีย์ให้สมรสโดยตรง”ซ่งซีซียังไม่รู้เรื่องนี้ นางตกตะลึงเล็กน้อย “ฉีซี่หลี่? ฉีซี่หลี่จากสถาบันการศึกษาสตรีหญ่าจวิน?”“เรียนที่สถาบันการศึกษาสตรีหญ่าจวิน” ฮูหยินฝางพูดอย่างกังวล “เมื่อวานส่งคนมาคุยเรื่องแต่งงาน แต่อาสะใภ้ไม
ฮองเฮายิ้มและพูดว่า “ไทเฮาจำชื่อของนางได้ ช่างวเป็นวาสนาของนางโดยแท้ ปีนี้น้องสาวหลี่ถึงวัยปักปิ่นจริง ตอนนี้นางอายุสิบห้าปีครึ่ง จริงสิ อาสะใภ้กำลังจะหางานแต่งงานให้นาง จึงมาหาหม่อมฉันเพคะ”“อื้ม ข้าก็ได้ยินมาว่า อาสะใภ้เจ้าพอใจลูกชายคนที่สามของตระกูลโหวกวางหลิง ข้าส่งคนไปสอบถามเป็นพิเศษ เขามีความสามารถ ประพฤติตนดี เป็นลูกเขยที่ดีได้ นอกจากนี้พวกเขายังอายุไล่เลี่ยกัน จึงเหมาะสมมาก”ทันใดนั้นสีหน้าของฮองเฮาก็เปลี่ยนไป ภายใต้สายตาอันคมกริบของไทเฮา นางรู้สึกว่าความคิดทั้งหมดของตัวเองถูกเปิดโปง ทว่านางยังคงพยายามแก้ไขสถานการณ์ พูดอ้อมแอ้ม “การแต่งงานเป็นเรื่องใหญ่จะเร่งรีบไม่ได้ ต้องให้น้องสาวหลี่ชอบถึงจะเหมาะสม”ไทเฮาพยักหน้า “นั่นก็มีเหตุผล ดังนั้นข้าจะไม่ให้ประทานสมรสให้นางแล้ว ให้นางตัดสินใจด้วยตัวเอง ถ้ามีคนที่ชอบจริงๆ ก็มาขอจากข้าได้ ข้าเห็นแก่หน้าฮองเฮา จึงยินดีจะประทานสมรสให้”ใบหน้าของฮองเฮาบิดเบี้ยวเหยเก แบบนี้ก็หมายความว่านางไม่อนุญาตให้ประทานสมรสใช่ไหม?ใครกันแน่ที่เป็นคนมาฟ้อง? เรื่องนี้เพิ่งส่งไปยังตระกูลฝางเมื่อวาน เช้าวันนี้ก็เรียกลู่ซูเหรินเข้าวัง ยังไม่ได้พูดอะไร ไท
นางโกรธจนทุบแก้วใบหนึ่ง “นางช่างขวางมือขวางเท้าจริงๆ มักสร้างปัญหาให้ข้า”ป้าหลานเจี่ยนอยู่ด้านข้างกล่าว “เหนียงเหนียง ตั้งแต่นางสร้างสถาบันการศึกษาสตรีตามพระประสงค์ของไทเฮา ก็ได้รับการยกย่องจากสตรีน้อยใหญ่ในเมืองหลวง ตอนนี้เกรงว่ามีครอบครัวผู้มีอำนาจครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงเคารพนางอยู่หลายส่วน จัดการได้ไม่ง่ายเลย”ฮองเฮาฉีนึกถึงวันเหมายันวันนั้น สนมของฮ่องแต้เหล่านั้นยกย่องซ่งซีซีอย่างมาก ไม่ใช่ยกย่องพวกเขาสามีภรรยารักใคร่ แต่เป็นยกย่องที่นางมีความสามารถ เป็นตัวอย่างที่ดีงามของสตรีนางเป็นตัวอย่างที่ดีงามของสตรี แล้วฮองเฮาอย่างนางเป็นสิ่งใด?คิดถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเกลียดชังเพิ่มหลายส่วน“ไทเฮาเคยตรัสว่ายี่ฝางผู้นั้นเป็นตัวอย่างของสตรี แต่ตอนนี้นางได้ชื่อเสียงนี้แล้ว นางไม่รู้สึกรังเกียจหรือ?”ป้าหลานเจี่ยนกล่าว “เหนียงเหนียง นางตอนนี้คุ้นเคยกับการเป็นจุดสนใจ จุดสนใจกำลังรุ่งเรืองเต็มที่ อย่าจงใจไปยั่วโมโหนางในเวลานี้ เพียงแต่ ทุกเรื่องเมื่อถึงจุดสูงสุดก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อถึงวันที่เวลาย้อนกลับมาทำร้าย จุดสนใจก็จะกลายเป็นหายนะ บวกกับไทเฮาปกป้อง ท่านอย่าไปยั่วโมโหนางตอนน