เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1036
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-09-18 18:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1037
หัวหน้าลู่ก็กลับมาหลังจากพูดคุยกับพ่อบ้านเฟินเสร็จ โดยบอกว่าเจียอี้รังแกและทุบตีคนรับใช้จริงๆหัวหน้าลู่กล่าวว่าเมื่อเขาพูดถึงนางซู ก็ได้ร้องไห้มารอบหนึ่ง โดยบอกว่าทุกคนในจวนโหวผิงหยางต่างก็ชอบนางซู ถ้าไม่ใช่เพราะมีเจียอี้อยู่ นางก็อาจจะเป็นภรรยาเอกส่วนหงเซียวก็กลับมา ยังไม่ได้ข้อมูลเพิ่มเติมอะไรในขณะนี้ นางยังพยายามถามคนรับใช้ของจวนโหวผิงหยาง แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้นกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือนอกจะคนกลุ่มนั้นที่บอกว่าโดนเจียอี้ทุบตี และต้องการแก้แค้นเจียอี้แล้ว ก็ไม่มีคนอื่นออกหน้ามาพูดอะไรสักคำจะเห็นได้ว่าทางจวนโหวได้ควบคุมคนรับใช้และรักษาความเป็นส่วนตัวฝ่ายในจวนไว้เป็นความลับได้ดีมาก พอมองดูเช่นนี้แล้ว คนกลุ่มนั้นดูเหมือนจงใจมาทำลายชื่อเสียงของเจียอี้"ใช่แล้ว ไม่พบเบาะแสใดๆ ที่จวนโหวผิงหยาง แต่ใช้โอกาสนี้ได้พบว่าสาเหตุที่ข่าวลือข้างนอกได้สร้างกระแสมากก็เป็นเพราะมีคนเขียนบทความเพื่อร้องเรียนโรงงาน และระบุข้อหาที่ทางโรงงานฝ่าฝืนกับกฎระเบียบที่บรรพบุรุษตั้งไว้""ผู้เขียนบทความมีตัวตนอะไรบ้าง? ได้สืบสวนมายัง"หงเซียวพยักหน้า "พบว่าผู้เขียนบทความเหล่านี้ล้วนเป็นนักเรียนของเจ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-18สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1038
แม้ว่าตอนนี้จะดึกแล้วแต่เขายังสั่งคนไปส่งจดหมายขอพบที่จวนเจ้ากรม "จะต่อต้านศิษย์พี่ของข้า คืนนี้เขาอย่าคิดจะนอนหลับฝันดีเลย"ซ่งซีซียกมุมปากขึ้น "พรุ่งนี้ข้าจะไปกับท่าน ไปเยี่ยมฉีฮูหยินใหญ่สักหน่อย""ได้" เซี่ยหลูโม่กอดนางไว้ในอ้อมแขนแล้วจูบนางที่หน้าผาก เสียงแหบแห้งเล็กน้อย "นี่มันเดือนเมษายนแล้ว เรายังไม่ได้ออกไปเที่ยวเลยแม้แต่วันเดียว แต่งงานกับข้ายังไม่ได้ใช้เจ้าใช้ชีวิตสบายๆ เลย"ซ่งซีซีเอาหัวพิงหน้าอกของเขา เมื่อนึกถึงตอนที่เขากลิ้งลงมาจากภูเขา และอดไม่ได้ที่จะพูดล้อเล่นขึ้นมาว่า "เจ้ายังอยากเล่นการเลื่อนหินมะไหมล่ะ บัดนี้คงไม่มีหิมะแล้วนะ""เปล่า เปล่านะ" เซี่ยหลูโม่รู้สึกเขินอายมากจนก้มศีรษะลงเพื่อจูบนางอย่างแรงพอป้าหยินเดินเข้ามาพร้อมกับอาหารมื้อเย็นก็เห็นเป่าจูวิ่งออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ และเกือบจะชนเข้ากับนาง นางจึงดุว่า "เจ้าทำอะไรบุ่มบ่ามขนาดนี้"ป้าหยินก้าวเข้าไปสองก้าว พอเปิดม่านออกก็รีบหันหลังทันที เกือบจะทำให้เอวเจ็ดขึ้นมา จากนั้นเดินออกไปพร้อมอาหารกำลังนัวเนียกันอยู่ แล้วจะมาสนใจอาหารธรรมดาเช่นนี้ได้อย่างไร?ป้าหยินปิดประตูอย่างมีรู้ความ นางเงยหน้าขึ้นมองดว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-19สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1039
ซ่งซีซีรู้ว่านางไม่ได้พูดอย่างขอไปที การขอไปทีกับความจริงใจนางมองออกได้"ฮูหยินใหญ่คือมารดาของฮองเฮา หากโรงงานเย็บปักซู่เจินมีฮองเฮาเป็นผู้นำทางคงจะดีที่สุด"ฉีฮูหยินใหญ่สะดุ้งเล็กน้อย "พระชายา หากโรงงานเย็บปักซู่เจินประสบความสำเร็จได้ ก็จะมีชื่อเสียงที่ดีตลอดกาล เจ้าได้เริ่มแล้ว แม้ว่าจะมีอุปสรรค แต่เชื่อว่ามันจะไม่ได้ยากเกินไปสำหรับพระชายา"ซ่งซีซีกล่าวว่า "จะบอกว่าง่ายแต่ก็ไม่ง่ายเลย ถึงยังไงมันเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนคิดอยู่เลย"ฉีฮูหยินใหญ่พยักหน้าเล็กน้อยและเดินไปข้างหน้าช้าๆ "เป็นเรื่องยากที่จะจัดหารจริงๆ แต่พระชายาก็โดนด่าไปแล้ว ทำไมต้องแบ่งผลงานให้ฮองเฮาด้วยเล่า?"ซ่งซีซียิ้มและกล่าวว่า "ข้าเชื่อว่ามาพูดถึงเรื่องผลงานกับเรื่องนี้มันคงใจแคบไปหน่อย สามารถนำไปทำต่อถึงเป็นสิ่งที่ดีที่เป็นประโยชน์ต่อประชาชน"ฉีฮูหยินใหญ่ไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจได้ และผ่านไปพักใหญ่ถึงชมเชยว่า "ที่พระชายามีความคิดและใจกว้างเช่นนี้ได้หายากจริงๆ""ไม่งั้นฮูหยินใหญ่ลองไปคุุยกับฮองเฮาดีไหม" ซ่งซีซีมาที่นี่ก็มีจุดประสงค์ของนางเอง เรื่องสถาบันการศึกษาสตรีได้รับการสนับสนุนจากไทเฮา หากโรงงานมีฮองเฮาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-19สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1040
เซี่ยหลูโม่พูดช้าๆ "ถ้ามีจุดอ่อนอยู่ในมือของคนอื่น ก็จะถูกคนอื่นควบคุมจริงๆ ข้าไม่ได้เอาเรื่องของเจ้าเผยแพร่ออกไป เป็นเพราะจุดอ่อนต้องใช้ประโยชน์กับโอกาสที่เหมาะสม ถึงเวลาแล้ว ไม่พูดมากความอีก หากไม่ได้มอบบทความให้อาจารย์หยูภายในสองวัน งั้นใต้เท้าฉีก็ให้พวกเขาเขียนบทความเยอะๆ เพื่อช่วยชี้แจงให้เจ้าก็แล้วกัน"ได้ นี่ก็คือการขู่ชัดๆ เจ้ากรมฉีโกรธจัดจนหน้าอกนั้นกระเพื่อม แต่ก็ทำได้เพียงจ้องมองเฉยๆเซี่ยหลูโม่ยังคงทำตัวนิ่งๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้พูดอะไรที่รุนแรง และค่อยๆ ลิ้มรสชาดีๆ จากจวนตระกูลฉี เขาเป็นคนจู้จี้จุกจิกมาโดยตลอด แต่ชาจากตระกูลฉีไม่เลวเลย พวกเขาค่อนข้างมีรสนิยมและมักจะคิดว่าตนเองมีศีลธรรมอันสูงส่งผู้สูงศักดิ์เหล่านี้มักจะทำตัวไม่เห็นหัวผู้ใด แต่จริงๆ แล้วก็จัดการได้ง่าย โดยเฉพาะคนอย่างเจ้ากรมฉีที่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของตนแต่ไม่คำนึงถึงสิ่งที่ตนเองทำก็ยิ่งจัดการได้มากกว่าหลังจากจิบชาอยู่พักหนึ่งแล้ว ซ่งซีซีและฉีฮูหยินใหญ่ก็เดินกลับมาด้วย เซี่ยหลูโม่ยืนขึ้นและพูดกับเจ้ากรมฉี ซึ่งยังมีสีหน้าไม่สู้ดีว่า "วันนี้ยังมีธุระต้องจัดการ ไม่รบกวนแล้ว หวังว่าจะไม่ต้องให้ข้ามาครั้ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-19สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1041
จวนตระกูลฉีเจ้ากรมฉีเหวี่ยงแขนเสื้อแล้วพูดว่า "ฮูหยินช่างไร้เดียงสา จะเชื่อคำหลอกลวงของซ่งซีซีได้อย่างไร ถ้าฮองเฮาออกหน้าสนับสนุนโรงงานจริงๆ นางจะไม่ถูกพวกขุนนางฝ่ายบุ๋นด่ายกใหญ่หรือ ต่อให้ฮองเฮาไม่ทำอะไร องค์ชายใหญ่ต้องได้ตำแหน่งแน่ๆ เขาเป็นบุตรชายของฮองเฮา และเป็นบุตรคนโตด้วย นอกจากเขาแล้วยังมีใครได้อีกเล่า?"ฉีฮูหยินใหญ่นั่งอย่างสงบและถามว่า "ในเมื่อเช่นนี้ ทำไมใต้เท้าถึงต้องเล่นงานโรงงานเล่า"นับตั้งแต่เหตุการณ์ของกู้ชิงเมี่ยว ฉีฮูหยินใหญ่ก็ไม่ได้เรียกเขาว่าท่านสามีอีกเลย เป็นคู่สามีภรรยามาตั้งนาน สุดท้ายก็เกิดความบาดหมางเข้าเจ้ากรมฉีเม้มปากและไม่พูดอะไร แต่สีหน้าดูจริงจังขึ้นมามากฉีฮูหยินใหญ่รู้เหตุผล แต่เมื่อเขาไม่พูดอะไร จึงพูดโดยตรงว่า "ตอนนี้ฝ่าบาทอายุยังน้อยยังแข็งแกร่งอยู่ การแต่งตั้งราชทายาทจึงเป็นเรื่องแสนไกล มีพระสนมมากมายในพระราชวังและในอนาคตจะมีองค์ชายเพิ่มขึ้นมากมาย หากมีคนฉลาดและมีความสามารถมากกว่าองค์ชายใหญ่ แล้วฝ่าบาทจะเลือกคนอื่นหรือไม่ บัดนี้ที่ฝ่าบาทไม่ยอมแต่งตั้งราชทายาทสักที มีเหตุผลอะไรบ้าง เกรงว่าใต้เท้าจะรู้ชัดเจนกว่าข้านะ แต่มีข้อหนึ่งอย่างเลี่ยงไม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-20สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1042
นักวิชาการเหล่านั้นได้ส่งบทความไป อาจารย์หยูไม่จำเป็นต้องส่งส่งให้ท่านอ๋องอ่านก่อน เขาก็ปฏิเสธบทความเหล่านั้น ดูเหมือนถูกบังคับ ยังมีอคติต่อโรงงาน และขนาดคำชี้แจงยังดูฝืนใจมาก"พรุ่งนี้มาส่งให้ใหม่ ถ้ายังเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องมาอีก" อาจารย์หยูพูดอย่างใจเย็นหนึ่งในนั้นที่มีนามสกุลเฉินพูดอย่างขมขื่นว่า "ท่านก็เป็นนักวิชาการด้วย เหตุใดพอมีอำนาจแล้วก็มาเล่นงานนักวิชาการเล่า"อาจารย์หยูใช้คำพูดที่ทั้งสั้นและตรงที่สุดเพื่อแย้งความคิดไม่เอาไหนของพวกเขา "แค่เสียใจที่พวกเจ้าไม่ได้เกิดมาเป็นผู้หญิง และไม่สามารถเข้าใจความยากลำบากของแม่ของพวกเจ้าได้""โรงงานมันเกียวอะไรกับผู้หญิง? นั่นมันสถานที่รับหญิงที่ถูกทอดทิ้ง"อาจารย์หยูพูดอย่างเคร่งขรึม "ถ้าหากมีผู้ชายที่ถูกทอดทิ้งก็ไปได้"พวกเขาต่างตกใจกันว่า "จะมีผู้ชายที่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร คำพูดเช่นนี้น่าขำสิ้นดี"อาจารย์หยูแสดงสายตาดูถูก "ใช่ จะมีผูู้ชายที่ถูกทอดทิ้งได้อย่างไร หรือว่าผู้ชายทุกคนในโลกที่มีศีลธรรมอันสูงส่ง ดีกว่าผู้หญิงมากหรือ?""ผู้ชายก็ยากลำบาก ต้องประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน เลี้ยงดูภรรยาและบุตร มีหรือที่ไม่ได้…"อาจารย์หยูถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-20สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1043
ซ่งซีซีขมวดคิ้ว มันเกี่ยวข้องกับนางซูจริงๆนางไม่อยากให้เป็นนางซูมากที่สุด เพราะรู้ว่าที่ผ่านมานางใช้ชีวิตยากลำบากในจวนโหวด้วย ต้องดูแลบ้านก็ต้องมีลูกและอบรมสั่งสอนลูกๆ ด้วย เจียอี้มักจะวิพากษ์วิจารณ์นางอย่างรุนแรง แม้ว่านางจะเป็นหลานสาวของฮูหยินผู้เฒ่า แต่ว่าไปก็ไม่ใช่ภรรยาเอก ดูแลฝ่ายใน ไปสุงสิงคนภายนอก แต่ก็ยังไม่เหมาะสมสักเท่าไรเสิ่นว่านจือก็ปวดหัวเช่นกัน "ทำอย่างไรดี อย่าบอกนะว่าเป็นนางจริงๆ ถ้าเป็นนางละก็... คนๆ นี้ก็ตายไปแล้ว เมื่อผลออกมาแล้วโหวผิงหยางและฮูหยินผู้เฒ่าจะเชื่อเหรอ อีกอย่างตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าเป็นแผนการของนางซูก่อนตาย แค่คำสารภาพของสาวใช้คนหนึ่งก็ไม่เพียงพอ เรียกได้ว่าสาวใช้คนนั้นถูกข้าบังคับเลย"ซ่งซีซีคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "งั้นให้หัวหน้าลู่ไปชวนพ่อบ้านเฟินมาอีกครั้ง ครั้งนี้ให้เรามาถามเอง""ก็ต้องทำเช่นนี้แล้วแหละ เพราะทุกอย่างได้ถูกจัดการโดยพ่อบ้านเฟิน เขาคงไม่เล่นงานเจียอี้อย่างไร้เหตุผลแน่นอน ข้าคิดว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง"ซ่งซีซีเรียกตัวหัวหน้าลู่มาก่อน จากนั้นทำความเข้าใจพ่อบ้านเฟินให้ดีก่อน พอจะคาดเดาได้บางส่วนแล้วเมื่อหัวหน้าลู่ได้ยิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-20สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1044
ลูกศิษย์ของหมอมหัศจรรย์ดัน มีชื่อเสียงในแวดวงการแพทย์จึงรู่ข่างต่างๆ นานาเร็วกว่าเนื่องจากเหตุดารณ์ของเจียอี้และเรื่องของโรงงานกลายเป็นเรื่องใหญ่เข้า จึงมีหมอมากมายพูดคุยเรื่องนี้อยู่ ทั้งยังมีคนตั้งคำถามว่ากินยาระบายหนึ่งชามก็ทำให้แท้งได้อย่างไรจากนั้นมีคนหนึ่งก็พึมพำว่า "เอาแต่กินแกงหญ้าฝรั่นผสมโสมซานชีมาตลอด จะไม่แท้งได้อย่างไร อาจไม่รอดชีวิตก็ว่าได้"ประโยคนี้ถูกส่งต่อไปๆ มาๆ สุดท้ายก็ถึงหูของหงเชวี่ย มันเกี่ยวข้องกับโรงงานแน่นอนว่าหงเชวี่ยต้องตรวจสอบดู จากนั้นถึงรู้ว่าคนที่พูดคำพูดนี้คือลูกศิษย์ของหมอหลิวที่จ่ายยาให้หมอหลิวถือว่าเป็นหมอประจำจวนของจวนโหวผิงหยางแล้ว แต่เขายังคงมีโรงหมอเล็กๆ เป็นของตัวเองและเลี้ยงศิษย์สองสามคนเอาไว้หงเชวี่ยตรวจสอบและถามถามเพิ่มเติม หลังจากสอบสวนหลายครั้งแล้วถึงพบว่าหมอหลิวได้รับคำสั่งจากบางคน และยาที่จัดส่งไปจวนโหวนั้นได้ใส่โสมซานชีและหญ้าฝรั่นไปบ้าง ผสมกับยาอื่นๆ ใช้ลำไยและพุทราแดงเพื่อกลบรสชาติณ ตึกว่างจิงชายวัยกลางคนที่มีผมหนาเล็กน้อยบนขมับของเขากำลังพูดคุยกับ หัวหน้าลู่ เกี่ยวกับ จวนโหว คำพูดของเขายังคงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "ถ้าไม่ใช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-09-21
บทล่าสุด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1390
จีซูเซิ่นสอบถามอย่างละเอียดว่านางพบเขาได้อย่างไร ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพไหน และเขาพาเด็กมาด้วยหรือไม่ หวังชิงหรูกล่าวว่า “เมื่อวานข้าออกไปซื้อหม้อตุ๋น ตั้งใจจะทำยาบำรุงให้ท่านแม่ พอซื้อเสร็จออกมา เขาก็เดินเข้ามา ตอนนั้นข้าตกใจมาก คิดว่าเป็นคนร้าย เขาเรียกข้าว่าน้องสาม พอได้ยินเสียงข้าก็จำได้ทันที ใบหน้าของเขาดำคล้ำ คิ้วก็ถูกโกนจนหมด ทั้งตัวผอมจนแทบจำไม่ได้ ถ้าไม่เพ่งดูดีๆ ข้าคงไม่เชื่อว่าเป็นพี่ใหญ่” หวังชิงหรูนึกย้อนถึงเมื่อวาน และคำพูดของพี่สะใภ้ใหญ่เมื่อครู่ ก็ยังรู้สึกใจสั่น “เขาไม่ได้พาเด็กมาด้วย มาเพียงลำพัง เขาบอกว่าตอนนั้นถูกบังคับให้หนี ตอนนี้ทุกที่มีหมายจับเขา ติดตัวไม่มีเงิน แถมยังมีลูกต้องเลี้ยง จึงลำบากมาก เขาให้ข้ากลับไปคุยกับท่านแม่เพื่อช่วยหาเงินสามพันตำลึงให้” “ถ้าหาเงินมาได้ จะส่งให้เขาอย่างไร?” จีซูเซิ่นรีบถาม “เขาไม่ได้บอก เพียงแต่ให้ข้าหาเงินมาให้ได้ก่อน แล้วเขาจะหาทางมาหาข้าเอง” หวังชิงหรูกล่าว จีซูเซิ่นด่าในใจว่า เขาไม่ได้ระวังตัวกับคนอื่น แต่กลับใช้ความระมัดระวังทั้งหมดกับคนในครอบครัวตัวเอง นางคิดครู่หนึ่งก่อนถามว่า “เขาไม่มีคิ้วแล้ว?” “ใช่ คงโก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1389
จีซูเซิ่นกำลังเย็บเสื้อผ้าให้ลูกสาว เมื่อตัดเย็บเสร็จ นางก็ปักลวดลายตกแต่งลงไป ทุกวันนี้ลูกสาวของนางอาศัยอยู่ในจวนเป่ยหมิงอ๋อง จึงไม่สมควรให้ข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดมาจากจวนอ๋อง ความคิดของนางยุ่งเหยิง คำพูดของพระชายาอ๋องที่พูดกับนาง นางเชื่อว่ามีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดขึ้น หากหวังเบียวจนตรอก เขาย่อมกลับมายังเมืองหลวง แต่หลังจากเขากลับมาแล้ว เขาจะมาหานางทันทีหรือไม่ ก็ยังไม่แน่นอน เขาน่าจะพยายามหาฮูหยินผู้เฒ่าก่อน และเมื่อรู้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าไม่มีความสามารถช่วยเหลือเขาได้ จึงจะมาหานาง แต่ฮูหยินผู้เฒ่ารักลูกชายมาก นางย่อมพยายามทุกวิถีทาง วันนี้แม้จะเพียงติดตามพวกนางตลอดทางโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าวันพรุ่งนี้หรือวันถัดไปจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น การที่หวังเบียวกลับมายังเมืองหลวง ก็เพียงเพราะต้องการเงิน เขาไม่อาจอยู่ในเมืองหลวงได้เป็นเวลานาน ฮูหยินผู้เฒ่าไม่มีเงินติดตัว แต่การอยู่ในเมืองหลวงมาหลายปี ทำให้นางมีเครือข่ายอยู่บ้าง ยืมจากตรงนั้นเล็กน้อย ตรงนี้เล็กน้อย ก็เท่ากับลากคนอื่นให้ลำบากไปด้วย อย่างไรก็ตาม นางป่วยหนักออกไปไหนไม่ได้ และคงไม่กล้าหน้าห
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1388
นางไม่ได้ไปหา หวังเยว่จาง ในอดีตนางอาจหน้าหนาพอที่จะคิดว่า เขาอย่างไรก็เป็นสายเลือดของจวนป๋อผิงซี เมื่อครอบครัวหรือญาติเกิดปัญหา การช่วยเหลือย่อมเป็นหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ตอนนี้นางจะไม่ทำเช่นนั้นอีก นางเข้าใจความจริงบางประการว่า ในวันที่จวนป๋อผิงซีรุ่งเรือง เขาไม่เคยได้สัมผัสแม้เศษเสี้ยวของเกียรติยศนั้น แต่พอถึงวันที่ล่มจม กลับต้องการให้เขายื่นมือช่วยเหลือ นางทำเช่นนั้นไม่ได้ ส่วนเรื่องว่าจะไปหาพี่สะใภ้ใหญ่เพื่อพูดเรื่องนี้หรือไม่ นางลังเลใจยิ่งนัก เพราะอย่างไรเสีย นางก็ไม่อยากให้พี่ใหญ่ตาย นางนั่งอยู่ใต้ต้นไหว มองเหม่อลอยอยู่นาน พอดีศิษย์พี่ซือโซยกตะกร้าไหมเดินผ่านมา เมื่อเห็นนางก็รีบเลี้ยวหลบไปทางอื่น ท่าทางเหมือนไม่อยากเผชิญหน้ากับนาง หวังชิงหรูนึกถึงเรื่องเข้าใจผิดก่อนหน้านี้ รีบเรียกนางไว้ “ศิษย์พี่ซือโซ ขอโทษเรื่องเมื่อครู่นี้ ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น” ศิษย์พี่ซือโซเหลือบมองนางแวบหนึ่ง “อืม” พูดจบ นางก็เตรียมเดินจากไป หวังชิงหรูคิดถึงนิสัยของหญิงสาวในยุทธภพเหล่านี้ ที่มักซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา ไม่คิดอะไรซับซ้อน จึงถามว่า “ศิษย์พี่ซือโซ ข้าขอพูดคุย
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1387
หวังชิงหรูรู้ว่าศิษย์พี่ซือโซเข้าใจผิด แต่ก็ไม่ได้รีบอธิบาย เพราะในใจยังว้าวุ่น นางปิดประตู ยกยาเข้าไปแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ ดื่มยาก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยคิดหาวิธีแก้ทีหลัง” ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายหน้า มองหน้านางพลางกล่าวว่า “ชิงเอ๋อร์ เจ้าลองถามใจตัวเองดูว่าพี่ชายของเจ้าเคยปฏิบัติกับเจ้าอย่างไร?” หวังชิงหรูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ท่านแม่ พวกเราไม่มีความสามารถจะช่วยเขาได้ พวกเรายังอาศัยอยู่ในโรงงาน เงินที่ใช้ซื้อยาของท่านยังเป็นของแม่นางเสิ่นเลย” ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวว่า “เจ้าคิดผิด เงินเหล่านี้ล้วนเป็นของเยว่จาง เขาแม้จะไม่ได้ยอมรับพวกเรา แต่ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้หยุดช่วยเหลือเราเลย” หวังชิงหรูกล่าวว่า “แม้ว่าเงินจะเป็นของเขา พวกเราก็ไม่มีสิทธิ์จะขอให้เขาเอาเงินไปช่วยพี่ใหญ่ของเรา” “เงินเหล่านั้น” ฮูหยินผู้เฒ่ากัดฟัน กล่าวความจริงออกมาว่า “ไม่ใช่ของเขา ในตอนนั้นที่เขากลับมา พี่สะใภ้ใหญ่ของเจ้าแนะนำให้ชดเชยเขา จึงโอนที่ดินและร้านค้าให้เขาบางส่วน” “ในเมื่อโอนให้เขาไปแล้ว และเขาก็ช่วยเหลือพวกเราอย่างลับๆ เสมอมา ยังจะให้เขาคืนกลับมาอีกหรือ? ท่านแม่ เรื่องนี้ไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเลย” ฮู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1386
จีซูเซิ่นไม่ได้บอกเรื่องนี้แก่ฮูหยินผู้เฒ่าและหวังชิงหรู ในวันรุ่งขึ้นขณะที่พวกนางออกไปตรวจที่ร้านขายยาเย่าหวัง นางแปลงตัวเป็นชาวนาและแอบตามไป เพียงแต่ตลอดทางจากไปจนกลับ ไม่มีใครเข้ามาใกล้รถลาของพวกนาง และระหว่างทางรถลานั้นก็ไม่ได้หยุดเลย หลังจากกลับมาถึงโรงงาน หวังชิงหรูก็เริ่มต้มยา ในโรงงานไม่มีใครคอยรับใช้ ทุกคนต้องผลัดกันทำอาหาร ตอนแรกหวังชิงหรูทำอะไรไม่เป็นเลย แม้แต่การก่อไฟยังต้องใช้เวลาฝึกถึงสามวัน อาหารมื้อแรกที่นางทำถึงกับกินไม่ได้เลย คนในโรงงานช่วยเหลือกัน แต่ก็ล้อกันด้วย พวกเขาหัวเราะเยาะว่านางมีร่างกายเหมือนฮูหยิน แต่โชคชะตาไม่ใช่ฮูหยินตอนแรกนางโกรธและรู้สึกน้อยใจ คิดว่าทำไมต้องมาเจอกับความลำบากเช่นนี้ นางถึงขั้นคิดว่าพวกเขาตั้งใจกลั่นแกล้ง จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อเจียอี้มาที่โรงงานเพื่อเยี่ยม นางลงมือทำอาหารเอง มันอาจจะไม่เลิศรส แต่ก็รสชาติกลมกล่อมพอดี นางนิ่งเงียบไป หวังชิงหรูรู้ดีว่าเจียอี้เคยเป็นคนอย่างไร อดีตท่านหญิงที่หยิ่งยโส แต่หลังจากถูกหย่าแล้วได้รับการพากลับมา นางยังสามารถลดตัวเองลงและลงมือทำอาหารให้กลุ่มสตรีที่ถูกทอดทิ้งเหล่านี้ได้ ที่สำค
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1385
สถานการณ์ของหวังเบียวทำให้ซ่งซีซีแปลกใจไม่น้อย นางคิดว่าเขาจะพาคนสนิทหนีไปซ่อนได้อย่างน้อยสองสามปี ใครจะคาดคิดว่า ระหว่างทางเขาจะถูกปล้นทรัพย์สิน แม้แต่อนุที่รักก็ยังทอดทิ้งเขา ไม่รู้ว่าในเวลานั้น เขาเคยเสียใจต่อความโง่เขลาของตัวเองบ้างหรือไม่ คนวัยกลางคน กลับยังหลงเชื่อในความรักแท้ คิดจะทิ้งภรรยาที่อยู่เคียงข้างและดูแลเขามากว่าสิบปี สุดท้ายกลับถูกคนอื่นทิ้งเสียเอง นับว่าเป็นกรรมที่ตามสนอง แต่กรรมที่เขาได้รับยังไม่หมดเพียงเท่านี้ ด้วยนิสัยของกู้ชิงหวู่ ตอนที่จากไปนางต้องเคยดูถูกเหยียดหยามเขาอย่างแน่นอน เช่นเดียวกับที่นางเคยดูถูกเหลียงเส้า กู้ชิงหวู่ใช้ความงามของตัวเองเป็นเครื่องมือ แต่ในขณะเดียวกันก็เกลียดชังชายที่หลงใหลในความงามของนางอย่างยุติธรรม ในความเป็นจริง ซ่งซีซีคิดว่าหวังเบียวอาจไม่ได้อยู่ที่อำเภอหยง เพราะด้วยสถานะของเขาในฐานะผู้หลบหนี เขาไม่สามารถปรากฏตัวด้วยหน้าตาที่แท้จริง และไม่กล้าพำนักในที่ใดที่หนึ่งนานเกินไป ได้แต่หนีซุกซ่อน เขายังพาลูกไปด้วยอีก ซ่งซีซีคิดว่า หากเขาจนตรอก เขาอาจจะแอบกลับเมืองหลวงหรือไม่?แม้เขาจะโง่ แต่ก็ไม่ถึงกับโง่สิ้นดี เขารู
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1384
กู้ชิงหวู่กำหมัดแน่น ดวงตาเปล่งประกายแห่งความโกรธ "ดังนั้นข้าถึงบอกว่า สวรรค์ไม่ยุติธรรม ไยต้องเป็นเช่นนี้?" "เจ้าพูดเอง ด้วยชาติกำเนิดที่ดีของข้า รวมถึงสตรีหน้าเหลืองที่เจ้ากล่าวถึง นางก็เป็นสตรีผู้สูงศักดิ์" ซ่งซีซีตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่เต็มไปด้วยท่าทีเหนือกว่า กู้ชิงหวู่เกลียดชังท่าทางเช่นนี้ที่สุด มันเหมือนกับอดีตองค์หญิงใหญ่ที่อยู่บนหอคอยสูง ในขณะที่ตนต้องก้มต่ำอยู่ในโคลนตม นางโกรธจัด หน้าอกสะท้อนขึ้นลง "ถึงจะเป็นสตรีผู้สูงศักดิ์แล้วอย่างไร? ก็ยังถูกสามีรังเกียจอยู่ดีมิใช่หรือ?" "หวังเบียวหรือ? นางไม่เคยใส่ใจเขาเลย มีแต่เจ้าที่มองเขาเหมือนสมบัติ" ซ่งซีซีตอบอย่างไม่ใส่ใจ "สำหรับข้า เขาก็ไม่ใช่สมบัติอะไร แค่ขยะชิ้นหนึ่ง" กู้ชิงหวู่ตอบด้วยแววตาดุดัน ซ่งซีซีหัวเราะเยาะ "ข้ารู้ว่าไม่ใช่เช่นนั้น เจ้าถึงกับให้กำเนิดบุตรให้เขา ทั้งที่รู้ว่าการหนีจากสนามรบเป็นความผิดร้ายแรง เจ้ากลับไม่สนใจและหนีตามเขาไป ข้าเคยเจอคนปากไม่ตรงกับใจเช่นเจ้ามานักต่อนัก" "ไร้สาระ!" กู้ชิงหวู่ตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าแดงก่ำ แต่ไม่นานก็หัวเราะเยาะ "ฮะ คิดจะหลอกข้าหรือ? ใช่ ข้ารักเขาจนถ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1383
สถานที่อันเป็นมงคลนี้ถูกเลือกโดยสำนักโหรหลวง เป็นสถานที่ที่งดงามด้วยภูเขาและสายน้ำ มีหมู่บ้านอยู่ใกล้ๆ สองแห่ง แม้จะเรียกว่าด้านข้างพระราชสุสาน แต่ความจริงแล้วห่างจากพระราชสุสานถึงสามสิบลี้ หลังจากงานศพ กู้ชิงหยิงมาพบซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือเพื่อกล่าวลา บอกว่าจะไปสร้างกระท่อมเล็กๆ อยู่ในหมู่บ้านใกล้เคียงเพื่อเฝ้าสุสานของบิดาบุญธรรม เสิ่นว่านจือถามว่านางต้องการความช่วยเหลือเรื่องเงินหรือไม่ นางตอบว่าไม่จำเป็น เพราะนางจะขายเครื่องประดับที่เคยซื้อไว้ ก็เพียงพอจะกลายเป็นคนมีฐานะเล็กๆ ได้ วันที่นางจากไปพอดีกับวันที่เจ้าสิบเอ็ดฝางคุมตัวอ๋องเยี่ยนและคนอื่นๆ กลับเมืองหลวง นางยืนอยู่ที่ประตูเมือง มองเข้าไปในรถนักโทษที่มีอ๋องเยี่ยนและอ๋องฮวย ความเกลียดชังพลันผุดขึ้นในใจ แต่เมื่อเห็นชาวบ้านต่างด่าทอและโยนใบไม้เน่าใส่พวกเขา นางก็รู้สึกคลายความโกรธ เพราะคิดว่าคนชั่วได้กรรมของตนเองแล้ว สำหรับนาง นับจากนี้ก็เป็นอิสระแล้ว ไม่มีใครหรือสิ่งใดมาผูกมัดนางได้อีก ในการคุมตัวครั้งนี้ ยังมีข้าราชการของหนิงโจวและชิวเหมิงถูกนำตัวกลับมาด้วย สิ่งที่ทำให้ซ่งซีซีประหลาดใจคือ นางยังเห็นกู้ชิงหวู่ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 1382
ใช้เวลาห้าวันกว่าจะกวาดล้างเศษซากกบฏได้หมดสิ้น เจ้าสิบเอ็ดฝางและมู่ฉงกุยส่งข่าวชัยชนะมาว่าได้จับชิวเหมิงกบฏตัวสำคัญเป็นเชลย พร้อมนำตัวอ๋องเยี่ยน อ๋องหวย และอู๋เซียงผู้ทรยศกลับมายังเมืองหลวง ซึ่งอีกไม่นานจะมาถึง ยกเว้นเพียงหวังเบียวที่ยังคงหลบหนี นอกนั้นกบฏส่วนใหญ่ล้วนถูกจับกุมได้หมดแล้ว วันที่ 25 เดือนเจ็ด สำนักราชวังจัดพิธีศพให้ท่านอ๋องฮุย เพราะเหตุการณ์กบฏของเซี่ยทิงเหยียน พิธีศพจึงจัดอย่างเรียบง่าย และจักรพรรดิ์ซูชิงทรงเรียกขุนนางมาหารือว่าท่านอ๋องฮุยควรได้ฝังในสุสานอ๋องหรือไม่ แม้ว่าท่านอ๋องฮุยจะบริสุทธิ์ แต่ความผิดของเซี่ยทิงเหยียนเป็นโทษที่เกี่ยวพันถึงทั้งตระกูล ซ่งซีซีไม่ได้รับการเรียกตัวให้เข้าร่วมพิธี นางจึงพาผู้คนจากจวนเป่ยหมิงอ๋องมาร่วมงานศพของอ๋องฮุย พิธีศพจัดอย่างเรียบง่าย ไม่มีขุนนางมาร่วมงาน นอกจากจักรพรรดิ์จะทรงอนุญาตให้อ๋องฮุยฝังในสุสานอ๋อง มิฉะนั้นจะไม่มีใครกล้าเข้าร่วม กู้ชิงหยิงสวมชุดไว้ทุกข์คุกเข่าเผากระดาษหน้าโลงศพ ศพของอ๋องฮุยถูกบรรจุในโลงแล้วแต่ยังไม่ได้ปิดฝา เมื่อซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือมาถึง ยังสามารถไปดูหน้าศพครั้งสุดท้ายได้ มีโลงศพสา
