เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-21 11:46:32“หืม…ว่าไงจ๊ะ” เสียงอบอุ่นของแม่ขานรับคำเรียกนั้น
“ถ้าหนูต้องขึ้นคาน แม่จะอายเขาหรือเปล่า?” “อายทำไม ลูกคนเดียว แม่เลี้ยงได้” ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ปิติญาดาไม่มีวันขึ้นคานอย่างที่พูดออกมาอย่างแน่นอน ใครจะยอมให้ลูกสาวเธอครองตัวเป็นโสดได้ สวยๆ แบบนี้ต้องมีคู่แท้สิ “ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยรู้สึกดีกับการจะขึ้นคานหน่อย” คนเป็นลูกส่งยิ้มให้ สงสัยวันนี้เธอจะจิตตกเข้าขั้นโคม่าเป็นแน่แท้ พอเห็นภคมณแต่งงานไปก็เก็บมากดดันตัวเองซะอย่างนั้น ใช่เรื่องไหมเนี่ย “เด็กโง่ นี่อย่าบอกนะว่ากลัวพ่อกับแม่โกรธที่ลูกยังไม่มีแฟนหรือจะแต่งงานในเร็ววันนี้น่ะ” ศรชัยเอ่ยอย่างรู้ทันความคิดของลูกสาว จะว่าไปเขานั้นไม่เคยเห็นปิติญาดาพูดเรื่องแบบนี้มาก่อน “ก็มันกดดันนี่ค่ะพ่อ บางอารมณ์น้ำมนต์เองก็อยากมีคนรัก อยากมีครอบครัวเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ บ้างอะไรบ้าง เพื่อนๆ ในกลุ่ม นอกกลุ่มก็แต่งงานมีลูกกันเกือบหมดแล้วด้วย พอมองตัวเองก็ เฮ้อ…ปลง!” “เนื้อคู่คนเราบางครั้งก็อาจมาเร็วมาช้า เจอกันวันนี้พรุ่งนี้แต่งงานก็มีให้เห็น” คนเป็นลูกพยักหน้าให้กับคำพูดของแม่ ก่อนจะเอ่ยเสริมเป็นตุเป็นตะ “นั่นน่ะสิคะ แต่สงสัยเนื้อคู่ของน้ำมนต์จะนั่งรถหวานเย็นมาอย่างแน่นอน ป่านนี้ยังไม่เห็นเงาเลย” “เรื่องแบบนี้เดี๋ยวก็มาเอง ถึงวันนั้น ลูกนั่นแหละอย่าวิ่งหนีเชียว” ขณะพูดผกามาศก็สัมผัสหัวไหล่กลมกลึงของลูกสาวไปมาอย่างเอ็นดู พอไปงานแต่งงานเพื่อนกลับมาทีไร ปิติญาดามักจะจิตตกมาพูดแบบนี้จนเธอจับทางได้ ส่วนสามีอาจจะงง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยู่ฟังด้วย “ใครบอก ถ้าเจอคนที่ใช่ขึ้นมา น้ำมนต์จะวิ่งเข้าใส่เขาต่างหากละคะ” ปิติญาดาเอ่ยให้ติดตลก เพราะรู้ว่าเรื่องแบบนี้เปอร์เซ็นต์ที่จะเกิดขึ้นแทบไม่มี แต่ถ้ามี พอเอาเข้าจริง เธอทำไม่ได้แน่นอน วิ่งหนีคนแรกล่ะสิไม่ว่า “เรื่องครอบครัว พ่อกับแม่สิต้องกลัว” “กลัวอะไรคะ” หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะมองหน้าพ่อ ไม่เข้าใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ “อ้าว! ก็กลัวว่าถ้าลูกมีคนรักแล้วจะลืมแม่กับพ่อนะสิ” ศรชัยแกล้งทำหน้าเศร้า ทำเอาภรรยาส่ายหน้าให้กับการแสดงอันสมบทบาทที่ได้เห็น “ไม่มีทาง ถึงจะเป็นคนรัก แต่น้ำมนต์ก็ไม่รักเขาจนตาบอดแล้วลืมแม่กับพ่อได้หรอก สัญญาเลย” นิ้วก้อยเรียวสวยของปิติญาดาส่งมายังแม่เพื่อทำตามที่บอก “จ้าสัญญา” สองแม่ลูกเกี่ยวก้อยกัน ก่อนที่หญิงสาวจะหันไปเกี่ยวก้อยกับคนเป็นพ่อด้วยอีกคน ศรชัยส่งยิ้มให้ลูกสาวที่เขารักอย่างไม่มีเงื่อนไขตรงหน้า “ดึกแล้วน้ำมนต์ไปนอนดีกว่า ฝันดีนะคะแม่ ฝันดีนะคะพ่อ” ว่าแล้วก็โน้มตัวไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ตามด้วยพ่ออีกคนก่อนจะเดินกลับห้อง ผกามาศมองตามลูกสาวไปจนประตูห้องนอนเธอปิดลง แล้วจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ถ้าลูกรู้เรื่องแผนของเรา จนถึงเรื่องคลุมถุงชนนั่นละก็ ฉันไม่อยากคิดเลยว่าแกจะร้องไห้เสียใจมากแค่ไหน” ถึงจะตกลงได้แล้วว่าจะเดินหน้าทำตามแผนต่อ แต่ผกามาศก็ยังหวั่นใจ กลัวว่าลูกสาวจะเสียใจหนัก ศรชัยขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ ก่อนจะรั้งร่างของภรรยาเข้าไปโอบหลวมๆ “ที่เราทำไปเพราะรักลูก น้ำมนต์ต้องเข้าใจว่าพ่อกับแม่พยายามหาสิ่งที่ดีให้แกแล้ว” ผกามาศซบศีรษะลงไปบนหัวไหล่ของสามี ถอนหายใจออกมาเบาๆ หลายครั้ง เธอเฝ้าบอกตัวเองว่าต้องเดินหน้าต่อเท่านั้น คณินนั้นเป็นผู้ชายที่ดีสามารถอยู่ดูแลลูกสาวของเธอไปจนแก่เฒ่าได้อย่างแน่นอน แม้จะไม่มีอะไรเป็นหลักประกัน แต่ความรู้สึกบางอย่างของผกามาศบอกแบบนั้นจริงๆ และเธอก็เชื่อเสียด้วย! เมื่อกลับเข้าห้องนอนตัวเอง ขณะที่กำลังถอดชุดซึ่งใส่ไปงานแต่งงานของภคมณอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์รุ่นใหม่กิ๊กของปิติญาดาก็ดังขึ้น หญิงสาวจึงเอื้อมมือไปรับแต่ก็ถอดชุดไปในตัวด้วย ไม่นานบนร่างสมส่วนของวัยสาวที่เหมือนดอกไม้กำลังบานสะพรั่งไร้มลทินของหมู่ภมร ก็เหลือเพียงบราลูกไม้สีหวานกับบิกีนี่สวมเข้าชุดกันเพียงสองชิ้น “ว่าไงแก โทรมาซะดึก” น้ำเสียงที่เอ่ยถามคล้ายจะแปลกใจ เพราะเธอพึ่งแยกกับเพื่อนไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี้เอง “ตอนอยู่ในงานแต่งของหนูจ๋า ฉันลืมบอกแกไป” ปลายสายเอ่ยบอกเสียงใสเพราะนี่คือเรื่องสำคัญในชีวิตสาวหมวยหน้าจีนแสนเก๋อย่างเธอ “อะไร แกจะตัดหน้าแต่งงานก่อนฉันงั้นเหรอ” คำถามของ ปิติญาดาทำเอาต้องหทัยหัวเราะร่วนออกมา เพราะพักนี้หัวข้อในการสนทนาของพวกเธอหนีไม่พ้นเรื่องแต่งงาน ก่อนจะปฏิเสธตามหลัง “บ้า...แค่จะโทรมาบอก ว่าพรุ่งนี้ฉันจะบินไปเกาหลี เอาอะไรไหม” “เกาหลีอีกละ ที่นั่นมีอะไรแกถึงไปได้ไปดี ไปทุกเดือนเลยมั้งเนี่ย” ขณะถามปิติญาดาก็ยืนหมุนตัวไปมา สำรวจร่างกายของตัวเองผ่านกระจกใบใหญ่ รูปร่างก็ถือว่าดีใช้ได้ ไม่มีไขมันส่วนเกินให้น่าหงุดหงิด ฟิตแอนด์เฟิมส์พร้อมแก่การเป็นแม่คน แต่กว่าจะถึงตอนนั้นจริงๆ คงต้องหาเชื้อของลูกให้ได้เสียก่อน คิดเรื่องนี้หญิงสาวก็หน้ายู่ “ตั้งเยอะแยะ” “แล้วนี่ไปกันกี่คน” “ทริปนี้ฉันมีแค่สามสี่คน ส่วนใหญ่ก็ล้วนเป็นสาวกเกาหลีกันทั้งนั้น แต่ไปแบบแบคแพคนะ ไม่ได้ไปกับทัวร์” คนกำลังบินไปเกาหลียิ้มกว้าง ต้องหทัยนั้นชื่นชอบประเทศนี้มาก มากเสียจนถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากซื้อบ้านไว้ที่นั่นสักหลังเลยด้วยซ้ำ เพื่อนที่ไปครั้งนี้ก็เจอกันตอนไปครั้งแรกกับคณะทัวร์ ติดต่อกันมาเรื่อยๆ เป็นกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มก็ว่าได้
บทที่เกี่ยวข้อง
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 4
“อ้อ...แล้วคราวนี้จะไปกี่วัน ตามรอยซีรี่ย์เรื่องไรอีกยะคุณเพื่อน” “เบื่อคนรู้ทันจริงๆ สงสัยต้องเลิกคบซะแล้วละมั้ง” ต้องหทัยเอ่ยประชดแบบไม่จริงจังนัก ก่อนจะยักไหล่ให้เพื่อนที่รู้ใจไปเสียทุกเรื่อง จะว่าไปอิทธิพลที่ทำให้เธอชอบประเทศเกาหลีจนต้องบินไปกลับมากกว่าประเทศบรรพบุรุษอย่างเมืองจีน เริ่มแรกก็มาจากการดูซีรี่ย์นี่แหละ จากนั้นก็บ้าเข้าขั้นแบบถอนตัวไม่ขึ้น ไปกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ เธอนี่แหละแฟนพันธุ์แท้เกาหลีตัวยง! “ตกลงจะไปกี่วัน” น้ำเสียงคนกึ่งเปลือยเอ่ยถามย้ำ ในคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ “เดือนเดียว” ปลายสายเอ่ยเหมือนแค่ช่วงสั้นๆ “ตั้งเดือน!” ปิติญาดาอุทานจนต้องทหัยยื่นโทรศัพท์ให้ห่างจากหูแทบไม่ทัน ถึงอย่างนั้นก็ยังได้ยินประโยคต่อมา “งานการแกไม่คิดจะทำเลยใช่ไหมเนี่ย ป๊ากับม๊าแกไม่ปวดหัวกับลูกสาวที่บ้าเกาหลีเข้าขั้นโคม่าอย่างแกหรือไง หา ยายหมวย!”“บ่นจริงแม่นางน้ำมนต์” ถึงจะพูดแบบนั้นต้องทหัยก็ยังนั่งยิ้มจินตนาการไปถึงเกาหลีเรียบร้อยโรงเรียนกิมจิ แต่คำทักท้วงของเพื่อนก็ทำเอาฝันแทบสลาย “เดี๋ยวๆ คราวนี้ไปตั้งเดือน แกจะไปงัดดั้งโด่งมาด้วยหรือเปล่า” คนถามทำหน้ายุ่ง เพราะไม่อยากให้เพื่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 5
ปิติญาดานั่งทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ด้วยตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อสินค้าต่างประเทศ หญิงสาวเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลอารายานนท์ ครอบครัวเธอประกอบธุรกิจด้านพลังงานพร้อมให้เข้าไปบริหารได้ทุกเมื่อ แต่หญิงสาวกลับมองว่าตัวเองยังขาดความสามารถที่จะแบกรับภาระอันยิ่งใหญ่ ทั้งเรื่องงานและเรื่องบุคลากรนั่นไว้บนบ่า พอจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจึงขอบิดาออกมาทำงานหาประสบการณ์จากบริษัทภายนอกก่อน พร้อมๆ กับเรียนปริญญาโทด้านบริหารควบคู่กันไปด้วย ซึ่งตอนนี้ทุกอย่างกำลังลงตัว ว่างจากงานบริษัทที่ทำงานอยู่ก็เข้าไปศึกษางานบริษัทของครอบครัว และเธอก็ได้เปรยกับบิดาแล้วว่าอีกสองสามเดือนข้างหน้าจะเข้าไปทำงานที่บริษัทให้เต็มตัวเสียงเคาะประตูห้องทำงานที่ดังขึ้นทำให้ปิติญาดาหยุดความคิดไว้ แล้วเหลือบหันไปมองนิดหน่อยก็เห็นเลขาถือแฟ้มเข้ามา แต่เธอยังไม่มีเวลาจะพูดด้วยเพราะติดสายลูกค้าคนสำคัญอยู่ อันที่จริงสร้อยสุดาจะวางแฟ้มไว้ แล้วกลับออกไปก็ยังได้ แต่หญิงสาวมีเรื่องจะพูดกับผู้จัดการที่เธอรักและเคารพคนนี้ เมื่อเห็นว่าปิติญาดาวางสายไปแล้ว เลขาสาวจึงเอ่ยขึ้น “เอกสารที่ต้องเซ็นค่ะพี่น้ำมนต์” แฟ้มสีดำถูกยื่นมาให้คือเอกสาร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 6
เมื่อเห็นลูกน้องร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ทำเอาต่อมน้ำตาของเจ้านายก็แทบไหลพรากตามไปอีกคน แต่ปิติญาดาก็อดกลั้นไว้สุดกำลัง ขืนร้องไห้เอาตอนนี้ก็เสียชื่อเธอหมดสิ เมื่อปลอบเลขาเรียบร้อย ทั้งสองคนก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองต่อ ปิติญาดานั้นย้ำให้สร้อยสุดาเก็บเรื่องที่รู้เป็นความลับไว้ก่อน เพราะอีกไม่นานเธอจะเป็นคนพูดเอง ซึ่งเลขาสาวก็พยักหน้ารับขณะที่กำลังเปิดอินเตอร์เน็ตเพื่อหาข้อมูลของคู่ค้ารายหนึ่ง ซึ่งเธอสนใจจะนำเข้าสินค้าบางตัวมาขายในประเทศ แต่มือเจ้ากรรมดันไปคลิ๊กเปิดหน้าโฮมเพจโฆษณาหน้าหนึ่งเข้าอย่างไม่ตั้งใจ“อะไรหว่า” หญิงสาวคิ้วขมวดกับหน้าจอโฆษณาที่เห็น อ่านคร่าวๆ คือบริการจัดหาคู่ให้หนุ่มสาวที่ยังโสด อ่านไปอ่านมารู้สึกจี๊ดหัวใจ เพราะเธอเป็นหนึ่งในคนไร้คู่ที่ว่านั่นแน่นอน หญิงสาวไม่ได้แอนตี้เรื่องพวกนี้ แต่ก็ยังมีความคิดว่าเรื่องคู่ครองมาเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น แต่มือกลับสวนทางกับความคิด เพราะเธอเลื่อนไปเปิดอ่านรายละเอียดการสมัครสมาชิกเสียได้ ตั้งใจไว้ว่าจะแค่อ่าน แต่ไปๆ มาๆ ปิติญาดาก็เล่นโทรศัพท์เข้าไปสอบถามข้อมูลกันถึงบริษัทกันเลยทีเดียว หลังจากที่ได้ฟังข้อมูลจากปากของพนักงาน นับว่าเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 7
ยิ่งใกล้เวลานัด ปิติญาดาก็ออกอาการประหม่าอย่างเห็นได้ชัด อยู่ๆจะให้เธอไปออกเดทกับผู้ชายที่ไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยได้ยินเสียง มีเพียงข้อมูลของเขาเท่านั้น ความตื่นเต้นจึงเข้ามาเยือนเป็นระลอก หลังเลิกงานหญิงสาวจึงขับรถตรงไปยังร้านอาหาร ก่อนจะลงจากรถก็แอบสำรวจตัวเองอยู่พักใหญ่ เธอจงใจเข้าไปช้าแต่ไม่มากแค่สองสามนาทีเท่านั้น“โต๊ะคุณโอมค่ะ”“เชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานต้อนรับเอ่ยขึ้น ก่อนจะผายมือให้เพื่อพาแขกไปยังโต๊ะดังกล่าว “เอ่อ...คุณโอมมาหรือยังคะ”“มาแล้วค่ะ” ได้ยินแบบนั้น ปิติญาดาก็แอบเป่าลมออกปากหนักๆ รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อย่างน้อยเขาก็มาตรงเวลา เมื่อเดินมาถึงโต๊ะที่จองไว้ เธอก็มองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เขาสวมสูทสีเข้มดูภูมิฐาน ใบหน้าคมสัน โดยเฉพาะคิ้วเข้มๆนั่นรับกับจมูกโด่งได้เป็นอย่างดี เนี๊ยบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เมื่อเห็นเธอเดินมาเขาก็ลุกขึ้น “สวัสดีครับคุณน้ำมนต์” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยทักอย่างเป็นกันเอง ขณะที่เธอสำรวจรูปลักษณ์ภายนอกของเขาอยู่นั้น ทินกฤตเองก็แอบสำรวจหญิงสาวตรงหน้าไปด้วย เธอเป็นคนสวยมากทีเดียว มีเสน่ห์ คิดไม่ผิดจริงๆที่ขอนัดพบวันนี้ “ขอโทษนะคะ ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 8
“ว่าอะไรนะครับ” แก้วน้ำในมือของทินกฤตแทบร่วงลงพื้น เขาทำอะไรพลาดไปอย่างนั้นเหรอ ทั้งๆที่พยายามเก๊กหล่อเต็มกำลังแล้วแท้ๆ “น้ำมนต์ว่าคุณโอมเป็นเกย์ ชัดไหมคะ” ปิติญาดาเอ่ยอย่างมั่นใจว่าเธอคิดถูก ทินกฤตชะงักไป ก่อนจะพยายามปั้นหน้าให้เหมือนกับว่าเรื่องที่ได้ยินเป็นแค่เรื่องอำเล่น “ทำไมถึงคิดแบบนั้น ผมเนี่ยนะเป็นเกย์” ทินกฤตหัวเราะกลบเกลื่อน ไม่ค่อยกล้าสบตาคู่เดทของวันนี้สักเท่าไหร่นัก “ค่ะ...คุณโอมฟังไม่ผิดหรอก ผู้ชายที่ไหนจะจีบปากจีบคอเรียกผู้หญิงว่านังชะนี” คำตอบของปิติญาดาทำเอาทินกฤตหน้าซีด เธอได้ยินเขาคุยโทรศัพท์เมื่อครู่แน่ๆ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า “คุณน้ำมนต์!”“หรือเมื่อครู่คือการแสดง เอ้...หรือว่าคุณโอมตั้งกล้องแอบถ่ายไว้ เก็บรายละเอียดทุกอย่างจะรอเซอร์ไพรส์น้ำมนต์อยู่หรือเปล่า กล้องอยู่ไหนเอ่ยน้ำมนต์จะได้โบกมือให้” ขณะพูดหญิงสาวก็ทำท่าท่างสอดส่ายสายตามองหากล้องที่ว่านั่นไปในตัว“ไม่มีของแบบนั้นหรอกครับ”“ของจริงล้วนๆ อย่างนั้นสินะคะ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณสำหรับความกระจ่างนี้และขอความกรุณาเหล่าคุณเก้งกวางทั้งหลายว่าอย่าเข้าใจพวกผู้หญิงอย่างเราๆ ผิดไป คิดว่าทุกคนจะโง่ให้หลอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 9
ขาทั้งสองข้างของปิติญาดาสั่นเท้าขณะเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน เธอต้องจับราวบันไดเพื่อพยุงร่างกายของตัวเองไม่ให้ล้มลงไปเสียก่อน เมื่อขึ้นมาถึงชั้นสองก็เห็นบุรุษพยาบาลกับพยาบาลยืนอยู่หน้าห้องนอนพ่อและแม่ บุรุษพยาบาลเหมือนจะรู้งาน เพราะพอเห็นเธอเดินขึ้นมา ชายคนนั้นก็เปิดประตูให้ เสียงร้องไห้ของแม่จึงดังมาเข้าหูสร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่น้อยปิติญาดาค่อยๆ ก้าวเข้าไปภายในห้อง เห็นบิดานอนสงบอยู่บนเตียงเหมือนท่านแค่พักผ่อนธรรมดา ไม่ได้จากเธอไปอย่างที่ได้รับรู้อยู่ตอนนี้ คนที่ยืนอยู่ในมุมห้องอีกคนคือลุงหมอที่ดูแลรักษาครอบครัวเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร จึงสนิทสนมเหมือนญาติคนหนึ่งก็ว่าได้ “น้ำมนต์” คำเอ่ยเรียกของแม่ ทำให้หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งข้างเตียง มองหน้าบิดาอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะกุมมือท่านไว้ ยังรู้สึกอุ่นอยู่เลย“พ่อค่ะ อย่าล้อน้ำมนต์เล่นแบบนี้สิ ลืมตาหน่อยสิคะ นะ...” น้ำเสียงปนสะอื้นเฝ้าร้องขอทั้งน้ำตา ปิติญาดาร้องไห้ออกมาอย่างหนัก หัวใจเธอบอบช้ำกับการสูญเสียที่ไม่ทันตั้งตัวนี้ ก่อนจะกลั้นใจถามแม่ออกไป “แม่ค่ะ...นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อถึงเสียกะทันหันแบบนี้”“อยู่ๆ โรคหัวใจพ่อก็กำเริบ แม่โทรเรียกร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 10
“เดี๋ยวสิ เดี๋ยว พวกนายอย่าพึ่งไป” เสียงเรียกของหญิงสาวดูไร้ความหมาย ปิติญาดากำกระดาษในมือแน่น เธอจะไม่แต่งงานใช้หนี้บ้าๆ นี่แน่นอน ไม่มีทางเกิดเรื่องบ้าๆ นี่กับเธอ แค่พ่อเสียชีวิตไปก็เสียใจมากพอแล้ว แต่นี่กลับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายเพราะต้องแต่งงานกับใครก็ไม่รู้แต่พอชายชุดแรกกลับออกไป นอกบ้านตอนนี้กลับมีชายชุดดำสี่ห้าคนมายืนป้วนเปี้ยนเต็มไปหมด จอยเห็นคนแรกก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงานเจ้านายของเธอ “แย่แล้วค่ะ แย่แล้ว”“เกิดอะไรขึ้นจอย” ผกามาศเอ่ยถาม เพราะไม่รู้จอยจะตกใจอะไรหนักหนา “ที่หน้าบ้านมีใครก็ไม่รู้ยืนอยู่เต็มไปหมดเลยค่ะคุณผู้หญิง คุณหนู” สิ่งที่ได้ยินทำให้ปิติญาดาปรี่ออกไปยืนดูที่หน้าประตู ก็เห็นอย่างที่จอยบอก ต้องเป็นคนของเจ้าหนี้เธอแน่ๆ ที่ส่งคนมาเฝ้า คงกลัวว่าเธอจะคิดหนีล่ะสินะ ทุเรศที่สุด!“ไอ้พวกบ้าเอ้ย!!” ปิติญาดาสบถออกมาอย่างหัวเสีย เธอยกมือขึ้นกุมขมับก่อนจะเดินกลับไปทรุดตัวลงบนโซฟาอย่างหมดทางไป ผกามาศบีบหัวไหล่ของลูกไปมาก่อนจะเอ่ยขึ้น “เราแอบหนีกันไปตอนกลางคืนดีไหมลูก”“แต่ถ้าจับได้ พวกมันจะฆ่าเราไหมคะ” คำพูดโต้งๆ อย่างไม่คิดของจอยที่นั่งอยู่ไม่ห่าง ยิ่งทำให้ปิต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 11
วันเวลาผ่านไปแต่ละวันอย่างหดหู่และอับจนหนทาง น้ำตาที่เคยไหลรินตอนนี้กลับแห้ง มาถึงตอนนี้พึ่งรู้ว่าครอบครัวอารายานนท์นั้นไร้ซึ่งผู้คนให้ขอความช่วยเหลือ หันหน้าไปพึ่งใครก็มีแต่คนปฏิเสธ จนใกล้วันกำหนดใช้หนี้เข้าไปทุกขณะ ปิติญาดานั้นยังมืดแปดด้าน เงินที่จะเอาไปใช้หนี้ตอนนี้ยังไม่มีสักบาท เมื่อไม่มีทางออก เธอก็วิ่งชนปัญหามันเลยแล้วกัน ปิติญาดาตัดสินใจได้แน่วแน่แล้วว่าจะทำอะไรต่อไป จึงเดินไปหาคนส่งสารที่ยืนล้อมรอบๆ บ้านเธออยู่ เสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ ทำให้ชายชุดดำที่ทำหน้าที่เฝ้ารั้วบ้านของหญิงสาวหันมามอง ก็เห็นว่าเป็นใครก็โค้งศีรษะทักทายให้ “ฉันอยากพบเจ้านายของพวกคุณ นัดให้หน่อย”“ครับผมจะแจ้งให้ท่านทราบ” ชายคนนั้นรับปาก“อืม” หญิงสาวเอ่ยรับสั้นๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน ไม่นานข่าวที่ปิติญาดาต้องการพบเจ้าหนี้ก็ไปถึงหูของศรชัย ซึ่งเรื่องนี้เขาก็ได้จัดแจงเตรียมบุคคลเล่นฉากนี้ไว้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน ไม่ถึงชั่วโมงปิติญาดาก็ได้วันเวลาที่จะออกไปพบกับเจ้าหนี้ของเธอ เหมือนจะรู้ว่าหญิงสาวใจร้อน เพราะนัดที่ว่าคือเย็นวันนี้ตอนหนึ่งทุ่มที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งปิติญาดาไปตามนัด หญิงสาวอยากเห็นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-21
บทล่าสุด
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 61
“จริงครับ จริง” เสียงขาดๆ หายๆ ของคณินเอ่ยตอบกลับไป ก่อนจะครางออกมาเมื่อปิติญาดายกสะโพกขึ้นสูงก่อนจะทิ้งตัวลงมาหนักๆ ชายหนุ่มกดสะโพกเธอค้างไว้แบบนั้นก่อน ไม่นานเธอก็ค่อยๆ ขยับอีกครั้ง คงพอใจที่ได้ฟังคำตอบ แต่สำหรับคณินเขามีแผนจะทำให้ปิติญาดาสารภาพรักเขาเช่นเดียวกัน แต่แผนนั้นคงต้องเก็บไปใช้วันอื่นชายหนุ่มออกแรงพลิกตัวปิติญาดาให้ลงไปนอนบนเตียง ก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นทาบทับและพาเธอไปส่งยังจุดหมายปลายทางของความสุขในรักอีกครั้ง จากนั้นจึงตามเธอขึ้นไปสัมผัสความสุขเช่นเดียวกันบ้าง คืนนั้นทั้งคืนกว่าที่ปิติญาดาจะได้ก้าวลงจากเตียงก็ผ่านไปหลายชั่วโมง ตอนเช้าเธอก็ยังได้รับการปลุกด้วยวิธีพิเศษของคณินอีกต่างหาก เรียกได้ว่าแข้งขาอ่อนไปตามๆ กัน พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอก็มายืนส่งค้อนให้เขา“คนบ้าเซ็กส์” พูดจบก็ทุบแผงอกชายหนุ่มไปหลายครั้งอย่างเหลืออด ส่วนคณินได้แต่หัวเราะหึหึในลำคอเท่านั้น ไม่เถียงที่ ปิติญาดาพูดสักคำ ก็เซ็กส์ดีๆ แบบนี้เขาไม่ต้องการก็คงกลายเป็นคนเซ็กส์เสื่อมน่ะสิ แต่ก่อนจะออกจากห้องไป ปิติญาดาก็หันมามองคณินหน้า
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 60
“กลัวพี่เข้ามาในห้องขนาดนั้นเลยหรือน้ำมนต์”“ปะ...เปล่าสักหน่อย ก็นี่เป็นบ้านพี่คิงส์ น้ำมนต์จะทำแบบนั้นกับเจ้าของบ้านได้ยังไงกัน” น้ำเสียงของปิติญาดาแผ่วเบาลงไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวลีบลงไปทุกขณะ หญิงสาวกระชับผ้าขนหนูแน่น หัวใจดวงน้อยสั่นไหวรุนแรง เต้นไม่เป็นส่ำชวนให้เป็นลมเสียเหลือเกิน“แล้วนี่อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ”“เสร็จแล้วค่ะ”“แน่ใจ พี่ยังเห็นคราบสบู่ ติดอยู่บนแก้มน้ำมนต์อยู่เลยนะ”“เอ่อ...งั้นน้ำมนต์ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” พูดจบก็ทำท่าจะตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ ขอให้เข้าไปในนั้นได้ทีเถอะ เธอจะนอนในนั้นเลยคืนนี้ แต่คณินกลับดีดตัวขึ้นจากเตียง เดินเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้าไปขวางหน้าปิติญาดาเรียบร้อยพร้อมรั้งเธอเข้ามากอดแน่น เนื้อสาวนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัส ทำเอาคนหนุ่มหัวใจพองโต“พี่ก็ยังไม่ได้อาบ เอาเป็นว่าเราอาบพร้อมกันดีไหม”“เอ๋...” คนถูกชวนอุทานเสียงสูง ก่อนจะส่ายหน
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 59
ส่วนคู่ฮันนีมูนหวานอย่างภคมณและวศินนั้น หลังจากสิ้นสุดโปรแกรมบนเรือสำราญสุดหรูแล้ว ทั้งคู่ก็ยังไม่มีกำหนดกลับเมืองไทยแต่อย่างใด ขณะเดินลงจากเรือภคมณก็ขอเก็บภาพความประทับใจไว้เสียหน่อย เธอพยายามถ่ายภาพเรือสำราญให้ได้ทั้งลำ ซูมเข้าซูมออกอยู่หลายครั้ง ก่อนจะร้องอุทานออกมาเมื่อพบคนใบหน้าคุ้นๆ ผ่านกล้องถ่ายรูปในมือ“เอ๊ะ...นั่นคุณลุง คุณป้าหรือเปล่า” ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังถ่ายรูปท่านทั้งสองคนไว้ด้วย ทำไมถึงเห็นพ่อและแม่ของปิติญาดาที่นี่ หรือจะมาเที่ยวเติมความหวานให้กันแบบสองต่อสองเพราะไม่เห็นเงาเพื่อนสักนิด คิดแล้วก็อิจฉา ถ้าแก่ตัวไปเธอยังมีวศินคอยจับมืออย่างห่วงใยแบบนั้นก็คงดีเหมือนกัน“ถ่ายอะไรอยู่ครับ”“อ้อ...ความประทับใจน่ะค่ะ ไว้เรามาล่องเรือกันอีกได้ไหมคะ”“ได้...ถ้าหนูจ๋าท้องเมื่อไหร่ พี่จะพามา” ภคมณส่งค้อนให้สามีไปวงใหญ่ ก่อนจะกลับมาตั้งใจถ่ายรูปอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่เห็นพ่อและแม่ของปิติญาดาอยู่ในเฟรมเสียแล้ว อยู่บนเรือลำเดียวกันมาตั้งหลายวัน แต่กลับไม่เจอกันเลย ส
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 58
“นี่น้ำมนต์ฟังนะ” คำเรียกของชายหนุ่มเหมือนมนต์สะกดให้ปิติญาดานิ่ง“เธอ…ไม่ใช่ของเล่น ไม่ใช่ตัวสำรอง แต่เธอคือคนที่ทำให้ฉันรู้สิ่งไหนควรปล่อยวางและสิ่งไหนควรไขว่คว้าต่างหาก”“พูดอะไรของนาย ฉันไม่เข้าใจ”“ก็จริงที่พี่จงใจพาน้ำมนต์ไปงานแต่งงานของบัว ยอมรับว่าพี่เห็นแก่ตัวที่ทำแบบนั้น แต่วันนี้น้ำมนต์ทำให้พี่ได้คำตอบอะไรบางอย่าง”“คำตอบอะไร”“ไม่รู้เหรอ” คณินเลิกคิ้วสูงถาม แต่ปิตญาดาก็ยังจับต้นชนปลายไม่ได้“ถ้าไม่พูดแล้วจะรู้ไหม”“ให้ตายสิ อุตส่าห์ทำไปเป็นชั่วโมงๆ จนน้ำมนต์ร้องครางเป็นลูกแมวยังไม่รู้อีกเหรอ” คำแซวของคณินทำให้ปิติญาดาหน้าแดงซ่าน ก่อนจะทุบอกเขาไปแรงๆ“หยุดพูดแบบนั้นนะคนบ้า”“พี่คิดว่า พี่ชอบน้ำมนต์ได้ยินไหม”“อะ…อะไรนะ ชอบฉัน” คนฟังตาโตเพราะ
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 57
ปิติญาดาทำอะไรไม่ได้เลย หญิงสาวบิดเร้าร่างกายไปมา ยื่นมือไปสัมผัสศีรษะของคณินหวังผลักให้ชายหนุ่มออกห่างส่วนที่หวงแทนแต่การกระทำกลับตรงกันข้าม คณินกลายเป็นคนใจร้านเพราะเขาเฝ้าปรนเปรอจนปิติญาดาต้องเผลอร้องออกมาว่าไม่ไหวแล้วชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก มั่นใจว่าเธอนั้นพร้อมสำหรับเขาจึงขยับตัวขึ้นไปนอนทาบทับ แต่ความคิดยังไม่อยากรุกล้ำเข้าไปในตัวเธอตอนนี้ แม้ใจจะอยากทำแบบนั้นก็ตามที ดวงตาของปิติญาดาหยาดเยิ้มด้วยไฟปรารถนา ที่เขาเป็นคนจุดให้เธอ หญิงสาวละลายคล้ายน้ำผึ้ง คณินจับมือเธอมาสัมผัสส่วนที่พองขยายของตัวเองบ้าง ให้รู้ว่าเขาเองก็ทรมานไม่แพ้เธอในตอนนี้นักหญิงสาวถึงกับตาโต อ้าปากค้าง ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะให้เธอสัมผัสส่วนนั้นของเขา สิ่งที่อยู่ในมือเธอตอนนี้เต้นตุบๆ ร้อนผ่าว กุมแทบไม่มิด ปิติญาดาเขินอายจะดึงมือกลับแต่คณินกลับรั้งมือเธอไว้ ก่อนจะขยับมือบางที่กุมความเป็นชายของตนขึ้นลง ชายหนุ่มนิ่วหน้าเหมือนคนกำลังเจ็บปวด จนปิติญาดาอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอทำให้เขาเจ็บหรือเปล่า“จะ...เจ็บเหรอ” คำถามแบบซื่อๆ ของหญิงสาวทำให้&nb
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 56
“ปล่อยฉันนะ นายจะทำอะไร อย่านะ” คนกลัวร้องโวยวาย เพราะสถานการณ์ช่างล่อแหลมเสียเหลือเกิน หัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่รู้จะหลุดพ้นจากตรงนี้ไปได้ยังไง แต่ปิติญาดายิ่งกลัวเมื่อคณินโน้มตัวลงมาจูบเธออีกครั้ง เสียงร้องห้ามหายเข้าไปในลำคอความหอบหวานที่ได้รับจากหญิงสาวช่างยากที่คณินจะหยุดการกระทำได้ เพราะชอบเป็นทุนเดิมจึงอยากสัมผัสเธอไปเสียทุกส่วน เขาชอบเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ชอบผู้หญิงบ้าๆ คนนี้ตั้งแต่ตอนไหนก็ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ แต่มารู้ใจก็ตอนที่อยู่ในงานแต่งงานของกิ่งดาวนี่เอง ปิติญาดาออกแรงเท่าที่มีผลักชายหนุ่มหวังให้เขาออกห่าง แต่กลับไม่เป็นผลอย่างที่คิดความรู้สึกวาบหวามเกิดขึ้นภายในร่างกายอย่างยากที่จะควบคุม ทั้งสับสนและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน ยิ่งได้สัมผัสคณินก็ยิ่งพอใจ ชายหนุ่มยอมตัดใจถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนไปสัมผัสจุดอื่นบนร่างกายของปิติญาดาบ้าง หญิงสาวถึงกับห่อไหล่หลบสัมผัสนั้น“อย่านะ” เสียงห้ามอันสั่นเครือของคนในอ้อมกอดดังขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเสียแล้ว คณินซุกไซ้ไปตามซอกคอหอมกรุ่นของปิติญาดา เขาช
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 55
“เป็นอะไร” เมื่อเข้ามานั่งในรถได้ชายหนุ่มก็เอ่ยถามเสียงห้วน แต่เธอกลับไม่ตอบอะไรกลับมา คณินสตาร์ทรถแล้วขับออกไปทันที เขาเองก็ไม่ได้สนใจงานแต่งงานนี่สักเท่าไหร่ มาแค่เป็นพิธีเท่านั้น ชายหนุ่มมุ่งหน้าไปยังบ้านของเขา โดยที่ปิติญาดาเอาแต่นั่งกอดอกมองออกไปนอกรถอย่างเดียว แต่พอเห็นประตูรั้วที่ไม่คุ้นตา เธอจึงยอมพูดขึ้น“มาทำอะไรที่นี่”“บ้านฉันไง” ขณะรอให้ประตูอัตโนมัติค่อยๆ เปิดออกคณินก็หันมาตอบ แต่ปิติญาดากลับตีหน้าบึ้งใส่“ไปส่งฉันที่บ้าน ไม่ใช่มาบ้านนาย”“ดึกแล้ว ขี้เกียจขับรถอ้อมไปอ้อมมา เหนื่อย! นอนที่นี่สักคืนจะเป็นไรไป ไหนๆ เราก็แต่งงานกันแล้วนี่” ชายหนุ่มเปลี่ยนแผน หลังจากที่จะกลับลำปางทันทีหลังจากไปงานแต่งงานของกิ่งดาวเสร็จ คงต้องขอพักเอาแรงสักคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยออกเดินทาง“ก็แค่ในนาม” ปิติญาดาอยากจะกรี๊ดให้ดังลั่นรถ อยู่ๆ คณินก็อ้างสิทธิ์บ้านั่นขึ้นมา แต่ดูเหมือนเธอจะขัดอะไรไม่ได้เสียแล้ว เมื่อรถชายหนุ่มค่อยๆ
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 54
“คิงส์...ขอบคุณนะคะที่มา” เสียงที่คุ้นหู ซึ่งดังอยู่ข้างหลังทำให้คณินหันไปมอง วันนี้กิ่งดาวสวยในชุดเจ้าสาวสีหวาน เธอเห็นชายหนุ่มตั้งแต่เข้ามาในงานแล้ว ไม่ชอบใจที่เขาควงผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาด้วย หรือผู้หญิงคนนั้นจะมาดามใจเขา ถึงไม่พอใจแค่ไหน แต่ก็ยังต้องทำเป็นแม่พระไว้ก่อน ทั้งๆ ที่กิ่งดาวตัวจริงไม่ได้เรียบร้อย อ่อนหวานเหมือนท่าทางที่แสดงออกในตอนนี้สักนิด เธอร้ายกาจกว่าที่ใครๆ คิด“ยินดีครับ”“คุณเป็นไงบ้าง ยังโกรธบัวอยู่หรือเปล่า” สีหน้าและแววตาที่กิ่งดาวแสดงออกบ่งบอกว่าเธอยังคงห่วงใยต่อความรู้สึกเขา เรียกได้ว่าตีสองหน้าชัดๆ คณินมองหน้าอดีตคนรักให้เต็มๆ ตา ทำไมการพบกันครั้งนี้เขาถึงไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดทรมานหัวใจอย่างเช่นก่อนหน้าก็ไม่รู้ได้ คงเป็นเพราะได้เห็นเธอมีความสุขในวันที่ต้องการ ซึ่งเขาไม่มีโอกาสได้ทำให้“วันนี้ผมมาแสดงความยินดี คงไม่เหมาะที่จะพูดถึงอดีต” คณินเอ่ยตัดบท เพราะไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาอีก แต่กิ่งดาวก็ยังไม่ยอมหยุดง่ายๆ เพราะจะทำให้คณินเสียดายที่เขาไม่ค
วิวาห์ร้อนซ่อนกลรัก บทที่ 53
คืนนั้นร่างสูงใหญ่ของคณินนอนกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงกว้าง ชายหนุ่มยกมือขึ้นก่ายหน้าผากอย่างคนคิดไม่ตก พรุ่งนี้คือวันแต่งงานของกิ่งดาว เขากำลังคิดว่าจะไปงานนี้ดีหรือไม่ คำพูดของเขตไทยในตอนนั้นย้อนเข้ามา เขาทำใจได้แล้วในระดับหนึ่งแต่ใช่ว่าจะทั้งหมด ผู้ชายเมื่อผิดหวังเรื่องความรักแบบไม่ทันตั้งตัว ก็เจ็บฝังใจไม่ต่างไปจากผู้หญิงแต่อีกหนึ่งใจก็อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง เขากำลังสับสนในรักครั้งเก่าและความรู้สึกแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับปิติญาดา แต่เสียงเคาะประตูห้องนอนที่ดังติดกันหลายครั้งก็ช่วงดึงให้สติชายหนุ่มกลับมาก๊อก! ก๊อก!!ก๊อก! ก๊อก!! ก๊อก!!คณินลุกจากเตียง เดินตรงไปยังประตู พอเปิดออกก็เห็น ปิติญาดายืนยิ้มอยู่ ท่าทางมีความสุขมากถึงมากที่สุด“มีออเดอร์เข้ามาอีกแล้ว” น้ำเสียงดีใจดังขึ้น พร้อมรอยยิ้มที่มีบนใบหน้าสวยที่ไม่ได้แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางใดๆ“หืม...” คนฟังอุทาน ดูท่าออเดอร์ครั้งนี้จะเป็นของจริง เก่งเหมือนกันนี่นา&
