บทที่9

ต้วนถงถงนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อเห็นฉัน เธอก็ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นอ้าปากกว้างทำท่าจะตะโกน

ฉันรีบพูดก่อน ชี้ไปที่คนสองคนที่กอดกันที่ริมแม่น้ำว่า "ถงถง เห็นไหม ลุงซ่านเหวินกำลังจะอยู่กับแม่ของหนูแล้ว"

ถงถงเกาะติดหน้าต่างรถ ตาโตมองด้วยความสนใจ

ฉันพูดต่อว่า "ถงถง ลุงซ่านเหวินต่อไปอาจจะรักแต่แม่ของหนูคนเดียวนะ...อาจจะไม่รักหนูแล้วด้วย"

"พวกเขาอาจจะมีลูกของตัวเองหลายคน แล้วตอนนั้น..."

"เธอโกหก!" ในที่สุดต้วนถงถงก็ตอบสนอง โต้กลับอย่างเสียงดัง

ฉันลูบหน้าต้วนถงถงแล้วพูดว่า "ถ้าไม่เชื่อ ลองคิดดูสิว่าถ้าหนูกับแม่ของหนูเจออันตรายพร้อมกัน ลุงซ่านเหวินจะช่วยใคร?"

พูดจบฉันก็ลงจากรถ

เพราะฉันรู้...

ต้วนถงถงรักเย่ซ่านเหวินมาก เป็นความรักในแบบที่มากเกินจนผิดปกติ เธอต้องการให้เย่ซ่านเหวินเป็นพ่อของเธอเพียงคนเดียว

ไม่นานนัก ถงถงก็ลงมาจากรถและเดินไปทางเย่ซ่านเหวินกับต้วนซวี่ซวี่

ทั้งคู่ยังคงยื้อดึงกันอยู่ ไม่ได้สังเกตว่าต้วนถงถงเดินไปถึงพวกเขาแล้ว

ต้วนถงถงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วจู่ๆ ก็ผลักต้วนซวี่ซวี่ลงไปในแม่น้ำ จากนั้นก็กระโดดตามลงไปด้วย

แม่น้ำเหอผิงนั้น น้ำลึกจริงๆ

ต้วนถงถงตีขาน้ำอย่างบ้าค