บทที่4

ฉันหัวเราะออกมา

ฉันมองไปที่ต้วนซวี่ซวี่แล้วพูดว่า: "ใช่ ฉันเกือบลืมเธอไปได้ยังไง?"

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ! เอาแต่หมุนวนอยู่รอบๆ ผู้ชายที่มีภรรยาแล้ว..."

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ! ทำไมเหนียนเหนียนถึงได้...!"

"เธอ...!" ฉันยังพูดไม่หมด เย่ซ่านเหวินก็รีบดึงต้วนซวี่ซวี่ไปซ่อนด้านหลังเขา ยกมือขึ้นเหมือนคิดจะตบฉันอีกครั้ง

ฉันปาดเลือดที่มุมปาก ลุกขึ้นยืนจ้องเย่ซ่านเหวินด้วยดวงตาที่แดงก่ำ "เย่ซ่านเหวิน คุณต้องการให้เหนียนเหนียนมาจริงๆ ใช่ไหม?"

ไม่รอให้เขาตอบ ฉันเปิดกระเป๋าที่วางอยู่ตรงหน้าเขาแล้วหยิบโกศของเหนียนเหนียนออกมา

ต้วนซวี่ซวี่อุ้มลูกถอยไปเต็มก้าว ตัวสั่นสะท้าน ส่วนคนอื่นๆ ในกองดับเพลิงก็มองหน้ากันด้วยความตกใจ

ทุกคนรู้ว่าในนั้นคืออะไร

นอกจากเย่ซ่านเหวิน ที่ยังทำเป็นไม่รู้เรื่อง "เฉินเสี่ยวอวี่ เธอเล่นเล่ห์อะไรอีก?"

ฉันพูดอย่างชัดเจนด้วยดวงตาแดงก่ำ "เหนียนเหนียนอยู่ที่นี่แล้ว เธออยู่ในกล่องใบเล็กๆ ใบนี้!"

"เธอทำแบบนี้ตั้งใจจะทำให้ฉันขายหน้าตอนงานเลี้ยงใช่ไหม?!" เย่ซ่านเหวินลุกพรวดขึ้น ชี้มาที่ฉันอย่างโกรธจัด ราวกับฉันเป็นคนผิดมหันต์

ต้วนซวี่ซวี่ดูเหมือนกลัวภาพตรงหน้า เธอกอดลูกไว้แน่น หลบหลังเย่ซ่านเหวินแต่ยังคงโผล่หน้าออกมาและพูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า: "พี่เสี่ยวอวี่ อย่าทำแบบนี้เลย...จะทำให้เด็กตกใจ"

ฉันหัวเราะเยาะ น้ำตาไม่อาจหยุดไหลออกมาได้อีกต่อไป "ต้วนซวี่ซวี่ อย่ามาทำเป็นแยแสเลย!"

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเอาแต่เกาะติดเย่ซ่านเหวิน เขาจะไม่สนใจความปลอดภัยของเหนียนเหนียนเพื่อไปช่วยลูกสาวของเธอหรือ?!"

"ฉัน...ฉันไม่ได้..." ต้วนซวี่ซวี่หน้าซีด ดวงตาของเธอเริ่มแดง น้ำตาเตรียมจะไหลออกมา

"พอได้แล้ว!" เย่ซ่านเหวินตบโต๊ะอย่างแรง "เฉินเสี่ยวอวี่ ฉันเป็นนักดับเพลิง! ถ้าเธอเอาแต่ก่อเรื่องแบบนี้ ฉันจะช่วยคนได้ไหม?!"

"ช่วยคน?!"

ฉันรู้สึกเหมือนฟังเรื่องตลกใหญ่โต ฉันชี้ไปที่ลูกสาวในอ้อมแขนของต้วนซวี่ซวี่แล้วพูดเสียงดังว่า "แล้วลูกสาวของคุณไม่ใช่คนหรือไง! คุณช่วยเธอหรือยัง!"

"คุณไม่ได้ช่วย! ฉันบอกคุณแล้วว่าเหนียนเหนียนอยู่ในห้องเต้นรำที่ชั้นสอง!"

"พอได้แล้ว! เฉินเสี่ยวอวี่!" เย่ซ่านเหวินตะโกนใส่อย่างกะทันหัน พร้อมกับปัดโกศใส่กระดูกที่อยู่ตรงหน้าให้ตกลงไปที่พื้น

เสียงทึบของโกศใส่กระดูกตกพื้น พร้อมฝาที่กระเด็นออก เผยให้เห็นเถ้ากระดูกภายใน

ฉันมองเขาด้วยความไม่อยากเชื่อ น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่หยุด "เย่ซ่านเหวิน...คุณ...นั่นคือเหนียนเหนียนนะ...!"