เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 159
บทที่เกี่ยวข้อง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 160
รอบด้านคึกคัก มีเพียงไม่กี่คนที่มองฮูหยินอ๋องที่ยืนตะลึง แล้วก็หันหน้าไปอย่างไม่ใส่ใจฮูหยินช่างซูพูดอย่างภูมิใจ "เห็นไหมว่าข้าพูดไม่ผิด คุณหนูเจียงอายุยังน้อยแต่มีวิชาแพทย์สูงส่งถึงเพียงนี้ อนาคตต้องไปไกลแน่ เพียงไม่นานก็จากหมอตำหนักเหยินซ่านขึ้นเป็นหมอหลวงชั้นสูง"ฮูหยินอ๋องไม่ได้ยินคำพูดของฮูหยินช่างซูเลย นางจ้องเจียงซุ่ยฮวนที่ดูสบายอกสบายใจไม่วางตา เชื่อว่าเจียงซุ่ยฮวนต้องใช้เล่ห์เพทุบายเข้ามา ไม่เช่นนั้นด้วยวิชาแพทย์เพียงน้อยนิด จะเป็นหมอหลวงชั้นสูงได้อย่างไร!ฮูหยินช่างซูยังพูดข้างๆ ไม่หยุด "ช่างน่าทึ่งจริงๆ ในวังตอนนี้มีหมอหลวงชั้นสูงกี่คนกัน หมอหลวงมากมายศึกษามาทั้งชีวิตยังเป็นไม่ได้เลย"แต่ฮูหยินอ๋องรู้สึกอับอายยิ่ง แต่ก่อนเจียงซุ่ยฮวนรักษาคนในตลาดก็แล้วไป แต่ที่นี่เป็นอาณาเขตราชวงศ์ นางกลับกล้าแอบปลอมตัวเข้ามา!หากเจียงซุ่ยฮวนรักษาพระญาติเกิดผิดพลาด ฮ่องเต้คงไม่ละเว้นจวนอ๋องฮูหยินอ๋องฉวยจังหวะที่ไม่มีใครสนใจเดินไปหลังเจียงซุ่ยฮวน พูดเสียงเย็น "ซุ่ยฮวน เจ้าออกมากับข้าหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนเห็นฮูหยินอ๋องปรากฏตัวกะทันหันก็ไม่แปลกใจ ยิ้มถาม "งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว หากฮูหย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 161
เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก พลางเอนกายหลบเลี่ยง ยกมือขึ้นบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง ภาวนาขออย่าให้องค์หญิงจิ่นซิ่วจำนางได้เมื่อฝ่าบาทประทับแล้ว งานเลี้ยงจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการในชั่วพริบตา จอกสุราก็เริ่มหมุนเวียน เหล่าขุนนางสนทนากันอย่างครื้นเครง ณ กลางท้องพระโรง หมู่นางระบำในอาภรณ์งดงามกำลังร่ายรำด้วยท่วงท่าอ่อนช้อย พริ้วไหวดั่งระลอกคลื่นเจียงซุ่ยฮวนจดจำคำกำชับของกู้จิ่นไว้แม่น ไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมองไปทางเขา ได้แต่จับจ้องนางระบำเบื้องหน้า หางตาเห็นฮูหยินอ๋องเหลือบมองนางเป็นพักๆ แต่นางก็เลือกที่จะเมินเฉยจางรั่วรั่วถือจอกสุรา แอบย่องอ้อมด้านหลังผู้คน มาเบียดนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนถูกเบียดจนเกือบล้มทับที่นั่งขององค์หญิงจิ่นซิ่ว โชคดีที่องค์หญิงไปคำนับถวายสุรากู้จิ่นอยู่ จึงไม่อยู่ตรงนั้นจางรั่วรั่วคว้าแขนเจียงซุ่ยฮวนไว้ กระซิบว่า "เจ้าดูท่าจะอวบขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ""อีกสองเดือนก็จะคลอดแล้ว จะไม่อวบได้อย่างไร!" เจียงซุ่ยฮวนพึมพำเบาๆ พลางนั่งตัวตรงจางรั่วรั่วไม่ได้ยินว่านางพูดอะไร ยกจอกสุราขึ้นกล่าว "มา ข้าขอดื่มอวยพรเจ้าสักจอก ขอบคุณที่เจ้าช่วยข้าออกจากหอนางโลม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 162
เจียงซุ่ยฮวนมิได้ทันตั้งตัว ร่างนางถูกองค์หญิงจิ่นซิ่วกระชากไปด้านข้าง ท่อนแขนกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะอย่างจัง นางเจ็บจนต้องร้องครางออกมาในท้องพระโรงบรรเลงเสียงพิณแผ่วพลิ้ว ดนตรีไพเราะจับใจ นางระบำร่ายรำอยู่กลางห้อง ทุกคนล้วนหลงใหลในการแสดง มีเพียงหมอหลวงไม่กี่คนที่จับจ้องมองเจียงซุ่ยฮวนองค์หญิงจิ่นซิ่วจ้องกลับไปทีละคน พวกเขาต่างรีบหันหน้าหนี ไม่กล้ามองมาทางนี้อีกกู้จิ่นถือจอกสุราอย่างเกียจคร้าน ดูประหนึ่งกำลังชมระบำอย่างไม่ใส่ใจ แต่แท้จริงแล้วกำลังสังเกตทุกคนในงานเลี้ยงแม้จะไม่ได้ยินเสียงใดๆ แต่ราวกับมีสัมผัสพิเศษ เขาชำเลืองมองไปยังที่นั่งของหมอหลวงเพียงแวบเดียว สายตาของเขาก็หม่นลง ที่แถวหมอหลวง เจียงซุ่ยฮวนกำลังนวดแขนด้วยสีหน้าเจ็บปวด องค์หญิงจิ่นซิ่วจับชุดนางไว้พลางพูดอะไรบางอย่าง ส่วนจางรั่วรั่วที่อยู่ด้านหลังตาโตด้วยความงุนงงกู้จิ่นเกือบจะลุกไป แต่นึกได้ว่าในท้องพระโรงมีคนมากมาย ทุกการเคลื่อนไหวของเขาล้วนสะดุดตาผู้คน จึงต้องอดกลั้นเอาไว้เขางอนิ้วชี้ เคาะโต๊ะเบาๆ สองครั้ง จากนั้นแกล้งมองไปยังที่นั่งหมอหลวงอย่างไม่ตั้งใจชางอี้ที่ยืนอยู่หลังเสาในท้องพระโรงเข้าใจความหมาย ก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 163
เจียงซุ่ยฮวนจิบน้ำตาลแดงในถ้วยอย่างเงียบงัน มิได้เอื้อนเอ่ยวาจาใดกู้จิ่นดื่มสุราในถ้วยด้วยสีหน้าเรียบเฉย เมื่อเห็นองค์หญิงจิ่นซิ่วย่างกรายมาทางนี้ ก็ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก ดีแล้วที่องค์หญิงมิได้รังควานเจียงซุ่ยฮวนมากนักเขาเอ่ยเสียงเย็น "เหตุใดเจ้าจึงมาอีก?"องค์หญิงจิ่นซิ่วกล่าวอย่างขัดเคือง "เสด็จอา หม่อมฉันมาฟ้องเพคะ แม่หมอเจียงที่พำนักอยู่ในเรือนของท่านนั้น นางกล่าวร้ายท่านลับหลัง!""หืม?" กู้จิ่นเลิกคิ้วด้วยความสนใจ "นางว่าข้าเช่นไร?""นางบอกว่าเป็นศัตรูกับท่าน อีกทั้งยังพูดว่าความสัมพันธ์กับท่านไม่ดีอะไรทำนองนี้เพคะ" องค์หญิงจิ่นซิ่วเอ่ยพลางหัวเราะเยาะ "หม่อมฉันเห็นว่านางช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเสียเหลือเกิน หากมิใช่อาอ๋องพานางมา นางคงขึ้นเขาซานชิงไม่ได้ด้วยซ้ำ!"กู้จิ่นสำลักสุราจนไอ เขาให้เจียงซุ่ยฮวนแสดงท่าทีห่างเหินกับเขา แต่ไม่คิดว่าในคำพูดของนางจะกลายเป็นศัตรูคู่แค้นกันไปเสียแล้วองค์หญิงจิ่นซิ่วรีบตบหลังกู้จิ่นเมื่อเห็นดังนั้น "เสด็จอาอย่าทรงโกรธไปเลยเพคะ นางก็แค่หมอหลวงคนหนึ่ง งานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงครั้งนี้มีหมอหลวงมามากมาย ขาดนางไปคนหนึ่งก็มิได้เป็นไร""เสด็
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 164
กู้จิ่นอธิบายอย่างจนใจว่า "ที่ข้าต้องพูดเช่นนี้ ก็เพราะเกรงว่าหากหมอหลวงเจียงสนิทสนมกับข้ามากเกินไป อาจถูกแมงป่องพิษล่วงรู้ แล้วใช้นางมาเป็นตัวประกันข่มขู่ข้า"แมงป่องพิษ คือรหัสที่กู้จิ่นตั้งให้กับฆาตกรที่วางยาพิษไท่ชิงฮองเฮา เขาจึงไม่ได้อธิบายให้เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจอย่างถ่องแท้ เพื่อไม่ให้นางต้องพัวพันเข้ามาแมงป่องพิษเป็นคนที่ซ่อนเร้นตัวตนได้อย่างแยบยล ไม่เคยทิ้งร่องรอยใดไว้ อีกทั้งยังมีองค์กรขนาดใหญ่ชื่อว่า เงาแมงป่องจวบจนบัดนี้ กู้จิ่นสังหารสมาชิกเงาแมงป่องไปแล้วนับร้อย แต่ก็ยังไม่ได้ข้อมูลใดเกี่ยวกับแมงป่องพิษเลยกู้จิ่นเกลียดชังแมงป่องพิษอย่างที่สุด จึงแทบไม่เคยเอ่ยถึงรหัสนี้หลังจากฟังคำกู้จิ่นจบ ฮ่องเต้ทรงหม่นพระพักตร์ ตรัสเสียงต่ำว่า "เป็นความไร้ความสามารถของเรา ที่เป็นถึงเจ้าแผ่นดินต้าเหยียน กลับจับฆาตกรที่สังหารพระมารดาไม่ได้ ฮ่องเต้พระบิดาทรงพระสติฟั่นเฟือนมานานเพียงนี้ เรายังไม่กล้าเข้าเฝ้าพระองค์เลย"กู้จิ่นส่ายหน้า ทูลว่า "องค์ชายอย่าได้ตำหนิพระองค์เอง เป็นความผิดของข้า หากวันนั้นคนที่ดื่มถ้วยยาพิษเป็นข้า องค์ฮ่องเฮาก็คงไม่เป็นอันใด""อนิจจา ฮ่องเต้พระบิดาและองค์ฮ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 165
นางเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น รีบลุกขึ้นดึงตัวจางรั่วรั่วถอยหลังไปหลายก้าว พลางจับตามององค์หญิงจิ่นซิ่วอย่างระแวดระวังความวุ่นวายครั้งนี้ใหญ่โตนัก ผู้คนในงานเลี้ยงหลายคนต่างหันมามอง แม้แต่ฝ่าบาทและฮองเฮาก็ทรงหันพระพักตร์มาทอดพระเนตรฮูหยินอ๋องเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น นึกในใจว่าเจียงซุ่ยฮวนคงก่อเรื่องอีกแล้ว ทั้งโกรธทั้งรำคาญ จึงหาข้ออ้างออกจากงานเลี้ยงไปเสียท่านอ๋องกำลังดื่มสุรากับเพื่อนขุนนาง ได้ยินเสียงอึกทึกจึงเหลือบมองผ่านๆ ก็เห็นเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ตรงนั้น เบื้องหน้าคือองค์หญิงจิ่นซิ่วที่ทรงพระพิโรธเพื่อนขุนนางกล่าวว่า "ท่านอ๋อง สตรีผู้นั้นหน้าตาคล้ายธิดาแท้ๆ ของท่าน"ท่านอ๋องแค่นเสียงเย็นชา พลางหันหน้าหนี "ข้ามีเม่ยเอ๋อร์เพียงธิดาเดียว!"เพื่อมิให้พัวพัน ท่านอ๋องดื่มสุราในถ้วยจนหมด แล้วก็ออกจากงานเลี้ยงไปจิ่นซิ่วอาศัยฤทธิ์สุราตวาดเสียงดัง "ชางอี้ เจ้าทำอะไร?"ชางอี้ตอบอย่างนอบน้อม "องค์หญิง พระองค์ทรงมึนเมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ข้าไม่ได้มึนเมา! คืนถ้วยมาให้ข้า ข้าจะขว้างอีกครั้ง" จิ่นซิ่วตวาดด้วยความโกรธชางอี้ไม่ยอมคืนให้ จิ่นซิ่วโกรธจนพลิกโต๊ะตรงหน้า เหล้าและอาหารบนโต๊ะหก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 166
องค์หญิงจิ่นซิ่วน้ำตาคลอ ก้มหน้าพูดว่า "เข้าใจแล้วเพคะ"กู้จิ่นสีหน้าเย็นชา กล่าวเสียงเย็น "ส่งองค์หญิงจิ่นซิ่วกลับไป""พ่ะย่ะค่ะ!"องครักษ์สองนายก้าวออกมา เตรียมคุ้มกันองค์หญิงจิ่นซิ่วกลับตำหนัก"ไม่ต้องส่ง ข้าจะกลับเอง!" องค์หญิงจิ่นซิ่วผลักพวกเขาออก วิ่งออกไปทั้งน้ำตาฮองเฮาทรงเป็นห่วงว่าองค์หญิงจิ่นซิ่วจะเป็นอันตราย รีบรับสั่งนางกำนัลด้านหลัง "เร็วเข้า ไปดูแลจิ่นซิ่ว อย่าให้นางทำอะไรโง่ๆ"ฝ่าบาททอดพระเนตรฮองเฮาแวบหนึ่ง มิได้ทรงห้าม แม้องค์หญิงจิ่นซิ่วจะมิใช่พระธิดาของฮองเฮา แต่พระบิดาของนาง แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ เป็นลูกพี่ลูกน้องของฮองเฮา ฮองเฮาจึงทรงปฏิบัติต่อองค์หญิงจิ่นซิ่วเสมือนพระธิดาแท้ๆ มาโดยตลอดหลังจากองค์หญิงจิ่นซิ่ววิ่งออกไป กู้จิ่นก็หันมามองเจียงซุ่ยฮวน พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เจ้านั่งข้างองค์หญิง แต่ไม่ห้ามองค์หญิงดื่มสุรา สมควรถูกลงโทษ ริบเบี้ยหวัดสามปี คืนนี้ห้ามร่วมงานเลี้ยงอีก กลับไปนั่งหันหน้าเข้ากำแพงทบทวนความผิดหนึ่งคืน"แต่เดิมผู้คนเบื้องล่างยังสงสัยว่ากู้จิ่นกับหมอหลวงหญิงมีความสัมพันธ์ผิดปกติ จึงแกล้งพูดว่ารังเกียจหมอหลวงหญิงเพื่อปิดบังความสัมพันธ์ของทั้งส
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 167
กู้จิ่นมิได้เอ่ยวาจาใด เพียงนั่งลงดื่มสุรา ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นผู้คนที่อยู่ในที่นั้นล้วนเป็นคนเจ้าปัญญา เมื่อเห็นฮ่องเต้และกู้จิ่นไม่พูดอะไร ทุกคนก็กลับสู่สภาพก่อนเกิดเหตุวุ่นวาย บ้างก็ดื่มสุรา บ้างก็สนทนา หรือไม่ก็จ้องมองนางระบำเริงระบำอย่างไม่กะพริบตาเพียงชั่วพริบตา บรรยากาศก็กลับมาครึกครื้นกลมเกลียว ราวกับเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อครู่เป็นเพียงละครฉากหนึ่งแม้หลายคนจะจำได้ว่าหมอหลวงเจียงผู้นี้คือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาแท้ๆ ของจวนหย่าโหว และเป็นอดีตพระชายาองค์แรกขององค์ชายหนานหมิงฉู่เจวี๋ย แต่เมื่อฮ่องเต้ไม่ตรัสสิ่งใด พวกเขาก็ไม่กล้าวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าผู้คนฉู่เจวี๋ยนั่งอยู่ที่แถวองค์ชาย จ้องจอกสุราตรงหน้า ดวงตาวูบไหว เขาได้ยินเจียงเม่ยเอ๋อร์เล่ามาแล้วว่าเจียงซุ่ยฮวนอาศัยกู้จิ่นได้เป็นหมอหลวง และยังแทรกตัวเข้ามาในงานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงหลายวันมานี้เขาหนักใจเรื่องของเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่หาย ในเมืองหลวงมีข่าวลือว่าทารกในครรภ์ของเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวร้าย ไม่ว่าจะพยายามระงับข่าวอย่างไรก็ไม่สำเร็จ แต่เดิมตั้งใจพาเจียงเม่ยเอ๋อร์มาร่วมงานล่าสัตว์เพื่อคลายความทุกข์ ใครจะรู้ว่าสตรีในวังล้วนรั
บทล่าสุด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 188
เจียงซุ่ยฮวนนิ่งเงียบ จากสีหน้าก็เห็นได้ชัดว่ายามนี้นางอารมณ์ไม่ดีจริงๆหากเป็นผู้อื่นข่มขู่นางก็ช่างเถอะ แต่มารดาท่านเสวียเพิ่งกล่าวขอบคุณนางเมื่อครึ่งชั่วยามก่อน พลันเปลี่ยนท่าทีเช่นนี้ ช่างทำให้รู้สึกหนาวใจยิ่งนักแม้มารดาท่านเสวียจะเป็นมารดาของเสวียหลิง การเป็นห่วงก็เป็นเรื่องปกติ แต่นางก็มิใช่คนร้าย อีกทั้งยังช่วยชีวิตเสวียหลิง เมื่อได้ยินคำข่มขู่เช่นนี้จะให้อารมณ์ดีได้อย่างไร?อธิบดีกรมอาญาสนิทสนมกับมารดาท่านเสวีย อีกทั้งมารดาท่านเสวียเพิ่งหายป่วยหนัก เขาจึงออกมาพูดแทน "แม่หมอเจียง ข้าขอโทษแทนฮูหยินด้วย นางเป็นคนใจร้อน พอร้อนใจก็พูดอะไรออกมาหมด มิได้ตั้งใจ"ยามนี้มารดาท่านเสวียรู้สึกเสียใจยิ่ง เมื่อครู่นางนึกขึ้นได้ว่า แม่หมอเจียงสามารถรักษาปานได้ แผลเป็นธรรมดาจะนับเป็นอะไร นางช่างโง่เขลา ถึงกับลืมเรื่องนี้ไป แล้วยังข่มขู่แม่หมอเจียงอีก!หากเสวียหลิงเป็นแผลเป็นที่หน้าจริงๆ แล้วแม่หมอเจียงโกรธนาง ไม่ยอมรักษาให้เสวียหลิงจะทำอย่างไร?คิดถึงตรงนี้ มารดาท่านเสวียจึงกล่าวอย่างถ่อมตน "แม่หมอเจียง ข้าขอโทษจริงๆ เพื่อชดเชยความผิดของข้า และขอบคุณที่ช่วยชีวิตเสวียหลิง หลังล่าสัตว์ฤดูใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 187
หมอหลวงเมิ่งเข้ามาใกล้ "ใครกัน?"เจียงซุ่ยฮวนจ้องใบหน้าของชายหนุ่มอย่างเขม็ง ขมวดคิ้ว "เสวียหลิง บุตรชายของอธิบดีกรมอาญา"เสวียหลิงมีหน้าตาหล่อเหลา แม้แผลบนใบหน้าจะเย็บไว้อย่างดี แต่ก็กระทบต่อโฉมหน้าเดิม นางไม่กล้าจินตนาการว่าเมื่อมารดาของเขารู้เรื่องจะเป็นอย่างไรเจียงซุ่ยฮวนสูดหายใจลึก หยิบผ้าชุบน้ำยาฆ่าเชื้อออกมาเช็ดมืออีกครั้ง เดินออกไปบอกองครักษ์ชุดแพร "ผู้บาดเจ็บคือเสวียหลิง รบกวนท่านไปเชิญบิดามารดาของเขามาด้วย"นางกลับเข้ากระโจม หมอหลวงเมิ่งมองนางด้วยความกังวล "แย่แล้ว มารดาของเสวียหลิงเป็นพระขนิษฐาของฮองเฮา ฮองเฮาทรงมีพระประสงค์ให้เสวียหลิงแต่งงานกับองค์หญิงจิ่นอวี๋ หากเกิดแผลเป็น นั่นก็คือการทำลายโฉมหน้า ฮองเฮาจะไม่ทรงละเว้นพวกเราแน่"เจียงซุ่ยฮวนชะงัก องค์หญิงจิ่นอวี้เป็นพระธิดาของโจวกุ้ยเฟย เหตุใดฮองเฮาจึงต้องการให้เสวียหลิงและองค์หญิงจิ่นอวี๋อยู่ร่วมกัน?หากเสวียหลิงและองค์หญิงจิ่นอวี้อยู่ร่วมกัน แล้วว่านเมิ่งเยียนจะทำอย่างไร?เจียงซุ่ยฮวนยกมือกุมขมับ อดรู้สึกปวดศีรษะไม่ได้แต่ตอนนี้เรื่องของว่านเมิ่งเยียนต้องพักไว้ก่อน ยังมีเรื่องสำคัญกว่ารอให้นางแก้ไขขณะกำลังคิด
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 186
เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจความหมายของหมอหลวงเมิ่ง แต่เมื่อเทียบกับรูปโฉม ชีวิตย่อมสำคัญกว่านางลุกขึ้น คว้าแขนองครักษ์ชุดไหมคนหนึ่ง ชี้ไปที่ผู้บาดเจ็บบนพื้น กล่าวว่า "รบกวนท่านช่วยนำเขาไปที่กระโจมด้วย"หมอหลวงเมิ่งเบิกตากว้าง "แน่ใจหรือว่าจะเย็บแผลให้เขา?""อืม" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า "ช้าไม่ได้แล้ว""แต่ว่า ถ้าบิดามารดาของเขามาหาเรื่องพวกเราจะทำอย่างไร?" หมอหลวงเมิ่งกังวล รอยย่นบนหน้าผากขมวดเข้าหากันเจียงซุ่ยฮวนดูสงบนิ่งยิ่ง "หากมีปัญหาใด ให้พวกเขามาหาข้า ข้าจะรับผิดชอบเอง"องครักษ์ชุดไหมหามผู้บาดเจ็บเข้ากระโจม หมอหลวงเมิ่งไม่กล้าชักช้า รีบไปล้างมือ เตรียมเย็บแผลให้ผู้บาดเจ็บพอเขาล้างมือเสร็จหันกลับมา กลับพบว่าเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้แล้ว ใช้ผ้าขาวเช็ดมือ แล้วล้วงกล่องเข็มด้ายออกมาจากแขนเสื้อเห็นเจียงซุ่ยฮวนหยิบเข็มด้าย หมอหลวงเมิ่งรีบก้าวไปขวาง อุทานว่า "เจ้าเย็บแผลเป็นด้วยหรือ?""ใช่สิ เย็บแผลง่ายนัก ข้าย่อมทำได้" เจียงซุ่ยฮวนหยุดมือ "มีปัญหาอันใดหรือ?"หมอหลวงเมิ่งตะลึง เขาเรียนแพทย์มาหลายปี อายุสามสิบกว่าถึงกล้าเย็บแผลให้คน แต่เด็กสาวผู้นี้กลับคิดว่าเย็บแผลเป็นเรื่องง่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 185
เจียงซุ่ยฮวนรีบอุ้มหีบยาที่เตรียมไว้ เปิดม่านวิ่งออกไปพร้อมกับหมอหลวงคนอื่นๆด้านนอกมีผู้คนมากมายล้อมอยู่ ล้วนเป็นขุนนางและญาติพี่น้องที่มาร่วมงาน พวกเขากลัวว่าผู้บาดเจ็บจะเป็นบุตรหลานของตน จึงรีบวิ่งมาดูทันทีที่ได้ยินเสียงเจียงซุ่ยฮวนมองไปรอบๆ พบว่าในฝูงชนไม่มีฮองเฮาและเหล่าพระสนมเลย นางสงสัย จึงกระซิบถามหมอหลวงเมิ่งที่อยู่ข้างๆ "เหตุใดฮองเฮาและพระสนมจึงไม่ออกมา แม้แต่นางกำนัลก็ยังไม่เห็น"หมอหลวงเมิ่งตอบ "พลุสัญญาณมีสามสี คือ เหลือง แดง และน้ำเงิน สีเหลืองมีเพียงดอกเดียว ใช้สำหรับฝ่าบาท สีแดงใช้สำหรับองค์ชาย ส่วนคนที่เหลือใช้สีน้ำเงิน"คำตอบของเขาคลุมเครือ แต่เจียงซุ่ยฮวนเข้าใจทันที พลุที่จุดเมื่อครู่เป็นสีน้ำเงิน แสดงว่าผู้บาดเจ็บเป็นบุตรขุนนาง ฮองเฮาและพระสนมจึงไม่ร้อนใจหมอหลวงเมิ่งดันผู้คนที่ขวางหน้าออก เดินเข้าไปกลางฝูงชน "หลีกทางด้วย ข้าเป็นหมอหลวง ขอดูอาการหน่อย"เจียงซุ่ยฮวนเดินตามหลังหมอหลวงเมิ่งเข้าไปเห็นชายผู้หนึ่งนอนสลบอยู่กลางฝูงชน ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด ที่แก้มขวามีแผลลึกสามรอย จากใต้ตาลากยาวถึงคาง ใบหน้าครึ่งหนึ่งแทบจะเหวอะหวะ ไม่อาจเห็นโฉมหน้าเดิมเลือดไหลไม่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 184
"การจะขจัดริ้วรอยบนพระพักตร์ของพระองค์ต้องใช้เครื่องมือพิเศษและยาน้ำ ซึ่งหม่อมฉันไม่ได้นำติดตัวมา"เจียงซุ่ยฮวนพูดพลางล้วงนามบัตรจากแขนเสื้อ ส่งให้นางกำนัลข้างกายนำไปถวาย "หม่อมฉันร่วมหุ้นกับสหายเปิดสถานเสริมความงามแห่งหนึ่ง ยังไม่เปิดให้บริการ เมื่อเปิดแล้วพระองค์เสด็จไปทอดพระเนตรได้ ที่อยู่จารึกไว้บนนามบัตร"นามบัตรนี้นางเขียนเล่นยามว่าง ตั้งใจว่าจะพิมพ์สักพันแปดร้อยใบเมื่อออกไปข้างนอก ไม่คิดว่าจะได้ใช้เร็วถึงเพียงนี้ฮองเฮาทอดพระเนตรนามบัตรในพระหัตถ์ ตรัสถามอย่างสงสัย "สถานเสริมความงามคืออะไร ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน"นี่เป็นโอกาสทองในการโฆษณา เจียงซุ่ยฮวนย่อมไม่อาจพลาดนางแนะนำอย่างกระตือรือร้น "สถานเสริมความงาม ดังชื่อก็คือสถานที่ที่จะช่วยให้โฉมหน้างดงามยิ่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นปานแดง กระ ริ้วรอย หรือรอยสิว ล้วนรักษาได้""ยังช่วยให้ผิวพรรณของพระองค์กระชับ ดูอ่อนเยาว์ลงอย่างน้อยสิบปี หากเสด็จไปเป็นประจำ จะช่วยรักษาความเยาว์วัยได้ตลอดไปเพคะ"เมื่อได้ฟังเช่นนั้น ทั้งฮองเฮาและฮูหยินเสวียต่างเบิกพระเนตรกว้าง แม้แต่นางกำนัลข้างกายก็ยังตื่นเต้นฮองเฮาทรงพลิกนามบัตรในพระหัตถ์ดูซ้ำไปมา ตร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 183
แท้จริงแล้ว เจียงซุ่ยฮวนได้แต่แสดงสีหน้าซาบซึ้ง ประสานมือคำนับ "ขอบพระทัยฮองเฮาเพคะ"มารดาท่านเสวียเดินมาข้างกายฮองเฮา "พี่สาว ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าอยากพบผู้มีพระคุณช่วยชีวิตข้า ข้าถึงได้พานางมา หากท่านยังขู่นางอีก ข้าจะพานางไปแล้วนะ""ดูเจ้าช่างปกป้องเสียเหลือเกิน" ฮองเฮาจ้องมารดาท่านเสวียมารดาท่านเสวียยิ้มตาหยี "ข้าที่ไหนจะปกป้องเท่าท่าน ที่จริงองค์หญิงจิ่นซิ่วรังแกแม่หมอเจียง ท่านไม่ว่ากล่าวองค์หญิงสักคำ กลับมาหาเรื่องแม่หมอเจียงเสียอีก"ฮองเฮาโต้แย้ง "จิ่นซิ่วยังเด็ก แต่ไหนแต่ไรแทบไม่เคยออกจากวัง จิตใจบริสุทธิ์ไม่รู้จักเล่ห์เหลี่ยม นางไม่มีทางรังแกใครก่อนหรอก""ข้าว่านะ ท่านตามใจนางจนเสียคนแล้ว" มารดาท่านเสวียกล่าวอย่างระอา"วันนี้เจ้ามาทำให้เราโกรธเป็นพิเศษหรือ?" ฮองเฮาขมวดพระขนง "หากเป็นเช่นนั้น เราไม่ต้อนรับ"เจียงซุ่ยฮวนเฝ้ามองทั้งสองโต้เถียงกันเงียบๆ สมกับเป็นพี่น้องกัน หากเป็นผู้อื่นกล้าพูดกับฮองเฮาเช่นนี้ คงถูกลากออกไปนานแล้ว"เอาเถอะ ข้าไม่พูดเรื่องนี้กับท่านแล้ว ถึงอย่างไรท่านก็ไม่เคยฟัง" มารดาท่านเสวียเปลี่ยนเรื่อง "หากท่านไม่มีอะไรจะพูดกับแม่หมอเจียง ข้าจะพานางไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 182
เจียงซุ่ยฮวนกะพริบตาปริบๆ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกมารดาของเสวียหลิงลากไปที่กระโจมหลังกลางที่สุดกระโจมนี้ดูเผินๆ ไม่ต่างจากกระโจมรอบข้าง แต่หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าบนยอดกระโจมสีขาวปักรูปหงส์ด้วยด้ายทอง บ่งบอกถึงฐานะอันสูงส่งของผู้อยู่ภายในเจียงซุ่ยฮวนพอจะเดาได้ในใจ นางรีบหยุดฝีเท้า กล่าวว่า: "ฮูหยิน ยามนี้เป็นเที่ยงวัน เกรงว่าการเข้าไปกะทันหันจะรบกวนการพักผ่อนของผู้อยู่ภายใน ข้าน้อยขอมาใหม่ยามบ่ายดีกว่าเพคะ"มารดาของเสวียหลิงยิ้มตาหยี กล่าวว่า: "ไม่เป็นไร พระนางไม่ได้พักกลางวัน"ผู้อยู่ภายในคล้ายได้ยินเสียง นางกำนัลสองคนเดินออกมา คนหนึ่งเลิกม่านด้านหนึ่ง กล่าวอย่างนอบน้อม: "เชิญทั้งสองท่านเข้าด้านในเจ้าค่ะ"เจียงซุ่ยฮวนมองนางกำนัลทั้งสองก่อน อาภรณ์ของพวกนางเหมือนกับชุนหลิวและชุนหยางทุกประการ จากนั้นนางจึงมองผ่านม่านที่เปิดออกเข้าไปดูการตกแต่งภายในภายในกระโจมตกแต่งอย่างหรูหรา ไม่เพียงมีพื้นที่เท่ากับกระโจมของหมอหลวงสองหลังรวมกัน แต่ยังดูมีราคากว่ากระโจมของจีกุ้ยเฟยมากนัก ประดับประดาด้วยของตกแต่งมีค่ามากมายบนเก้าอี้โยกที่แกะสลักอย่างวิจิตร นั่งสตรีในอาภรณ์งดงาม คือฮองเฮาที่นางเห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 181
"อ่อ ก็คือการยกระดับที่ยิ่งใหญ่" เจียงซุ่ยฮวนอธิบาย"เด็กน้อย เจ้าต้องรู้ไว้ ป้ายหมอประจำพระองค์น่ะ ยิ่งมีมากมูลค่าก็ยิ่งต่ำ ตอนนี้ในวังรวมเจ้าด้วยมีหมอประจำพระองค์แค่สามคน ตำแหน่งนี้ถึงได้สูงส่งนัก"หมอหลวงเมิ่งกล่าวว่า "หากเจ้าช่วยให้พวกเราได้เป็นหมอประจำพระองค์กันหมด ต่อไปคำว่าหมอประจำพระองค์ก็คงไม่ยิ่งใหญ่เหมือนตอนนี้""ข้าไม่คิดเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างมั่นใจ "วิชาแพทย์ของข้าเก่งกาจนัก ไปที่ใดก็ย่อมได้รับความเคารพ"หมอหลวงเมิ่งชื่นชมความมั่นใจของเจียงซุ่ยฮวนยิ่งนัก เขาทอดถอนใจ "ต่อไปหากสำนักหมอหลวงมีคนหนุ่มสาวเช่นเจ้ามากขึ้นก็คงดี"เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางกล่าว "ต้องมีเพิ่มขึ้นแน่นอน"หมอหลวงเมิ่งอายุมากแล้ว คุยกันสองสามประโยคก็ต้องกลับกระโจมไปนอน เจียงซุ่ยฮวนไม่มีนิสัยนอนกลางวัน จึงเดินเล่นนอกกระโจมตามอัธยาศัยขณะเดินผ่านกระโจมหลังหนึ่ง มีฮูหยินผู้หนึ่งเดินออกมา เกือบชนกับเจียงซุ่ยฮวนเต็มๆเจียงซุ่ยฮวนหลบไปข้างๆ ไม่ทันเห็นชัดว่าฮูหยินมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร กล่าวคำว่า "ขอโทษ" แล้วเดินต่อไปฮูหยินผู้นั้นกลับคว้าข้อมือนางไว้ ถามว่า "เจ้าคือเจียงซุ่ยฮวนใช่หรือไม่?"เจียง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 180
หมอหลวงหยางวางหีบไม้ในอ้อมแขนลงตรงหน้าเจียงซุ่ยฮวน นางเงยหน้าถาม "นี่คืออะไรหรือ?""เจ้าเปิดดูก็รู้แล้ว" หมอหลวงหยางลูบจมูกอย่างเก้อเขิน ไม่รอให้เจียงซุ่ยฮวนเปิดก็กลับไปนั่งที่เจียงซุ่ยฮวนเปิดหีบไม้อย่างสงสัย ข้างในมีผ้าแดงผืนหนึ่ง ไม่รู้ว่าห่อของอะไรไว้หลังจากเปิดผ้าแดง ดวงตานางก็เป็นประกายวาบภายในผ้าแดงมีโสมอยู่หนึ่งราก โสมเติบโตจนมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ อายุไม่ต่ำกว่าพันปี บนหัวยังผูกเชือกแดงไว้ตามตำนานเล่าว่า โสมที่อายุพันปีจะบำเพ็ญจนกลายเป็นมนุษย์ได้ เมื่อขุดขึ้นมาต้องผูกเชือกแดงไว้ที่หัว มิฉะนั้นโสมจะแอบหนีไปฝูหลิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เห็นแล้วร้องอย่างตกตะลึง "หมอหลวงหยางถึงกับยอมให้ของล้ำค่าของเขากับท่าน!"ได้ยินดังนั้น หมอหลวงทั้งหมดต่างชะโงกหน้ามาดูโสมในมือเจียงซุ่ยฮวน ดวงตาเป็นประกายราวกับหมาป่าหิวเห็นเนื้อหมอหลวงเมิ่งยิ้มอธิบาย "นี่เป็นโสมที่หมอหลวงหยางขุดมาจากภูเขาเมื่อสิบปีก่อน เขาเก็บรักษาไว้เหมือนสมบัติล้ำค่า แม้แต่ให้พวกเราดูก็ยังไม่ยอม ราวกับกลัวว่าโสมจะงอกขาวิ่งหนีไป""ครั้งหนึ่งข้าต้มยา อยากขอรากฝอยสักเส้น แต่ขอนานแค่ไหนเขาก็ไม่ให้ ข้าโกรธจนด่าเขาว่าเป็นคนขี้
