LOGINShare
บทที่ 164
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 165
นางเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น รีบลุกขึ้นดึงตัวจางรั่วรั่วถอยหลังไปหลายก้าว พลางจับตามององค์หญิงจิ่นซิ่วอย่างระแวดระวังความวุ่นวายครั้งนี้ใหญ่โตนัก ผู้คนในงานเลี้ยงหลายคนต่างหันมามอง แม้แต่ฝ่าบาทและฮองเฮาก็ทรงหันพระพักตร์มาทอดพระเนตรฮูหยินอ๋องเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น นึกในใจว่าเจียงซุ่ยฮวนคงก่อเรื่องอีกแล้ว ทั้งโกรธทั้งรำคาญ จึงหาข้ออ้างออกจากงานเลี้ยงไปเสียท่านอ๋องกำลังดื่มสุรากับเพื่อนขุนนาง ได้ยินเสียงอึกทึกจึงเหลือบมองผ่านๆ ก็เห็นเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ตรงนั้น เบื้องหน้าคือองค์หญิงจิ่นซิ่วที่ทรงพระพิโรธเพื่อนขุนนางกล่าวว่า "ท่านอ๋อง สตรีผู้นั้นหน้าตาคล้ายธิดาแท้ๆ ของท่าน"ท่านอ๋องแค่นเสียงเย็นชา พลางหันหน้าหนี "ข้ามีเม่ยเอ๋อร์เพียงธิดาเดียว!"เพื่อมิให้พัวพัน ท่านอ๋องดื่มสุราในถ้วยจนหมด แล้วก็ออกจากงานเลี้ยงไปจิ่นซิ่วอาศัยฤทธิ์สุราตวาดเสียงดัง "ชางอี้ เจ้าทำอะไร?"ชางอี้ตอบอย่างนอบน้อม "องค์หญิง พระองค์ทรงมึนเมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ""ข้าไม่ได้มึนเมา! คืนถ้วยมาให้ข้า ข้าจะขว้างอีกครั้ง" จิ่นซิ่วตวาดด้วยความโกรธชางอี้ไม่ยอมคืนให้ จิ่นซิ่วโกรธจนพลิกโต๊ะตรงหน้า เหล้าและอาหารบนโต๊ะหก
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 166
องค์หญิงจิ่นซิ่วน้ำตาคลอ ก้มหน้าพูดว่า "เข้าใจแล้วเพคะ"กู้จิ่นสีหน้าเย็นชา กล่าวเสียงเย็น "ส่งองค์หญิงจิ่นซิ่วกลับไป""พ่ะย่ะค่ะ!"องครักษ์สองนายก้าวออกมา เตรียมคุ้มกันองค์หญิงจิ่นซิ่วกลับตำหนัก"ไม่ต้องส่ง ข้าจะกลับเอง!" องค์หญิงจิ่นซิ่วผลักพวกเขาออก วิ่งออกไปทั้งน้ำตาฮองเฮาทรงเป็นห่วงว่าองค์หญิงจิ่นซิ่วจะเป็นอันตราย รีบรับสั่งนางกำนัลด้านหลัง "เร็วเข้า ไปดูแลจิ่นซิ่ว อย่าให้นางทำอะไรโง่ๆ"ฝ่าบาททอดพระเนตรฮองเฮาแวบหนึ่ง มิได้ทรงห้าม แม้องค์หญิงจิ่นซิ่วจะมิใช่พระธิดาของฮองเฮา แต่พระบิดาของนาง แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ เป็นลูกพี่ลูกน้องของฮองเฮา ฮองเฮาจึงทรงปฏิบัติต่อองค์หญิงจิ่นซิ่วเสมือนพระธิดาแท้ๆ มาโดยตลอดหลังจากองค์หญิงจิ่นซิ่ววิ่งออกไป กู้จิ่นก็หันมามองเจียงซุ่ยฮวน พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "เจ้านั่งข้างองค์หญิง แต่ไม่ห้ามองค์หญิงดื่มสุรา สมควรถูกลงโทษ ริบเบี้ยหวัดสามปี คืนนี้ห้ามร่วมงานเลี้ยงอีก กลับไปนั่งหันหน้าเข้ากำแพงทบทวนความผิดหนึ่งคืน"แต่เดิมผู้คนเบื้องล่างยังสงสัยว่ากู้จิ่นกับหมอหลวงหญิงมีความสัมพันธ์ผิดปกติ จึงแกล้งพูดว่ารังเกียจหมอหลวงหญิงเพื่อปิดบังความสัมพันธ์ของทั้งส
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 167
กู้จิ่นมิได้เอ่ยวาจาใด เพียงนั่งลงดื่มสุรา ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นผู้คนที่อยู่ในที่นั้นล้วนเป็นคนเจ้าปัญญา เมื่อเห็นฮ่องเต้และกู้จิ่นไม่พูดอะไร ทุกคนก็กลับสู่สภาพก่อนเกิดเหตุวุ่นวาย บ้างก็ดื่มสุรา บ้างก็สนทนา หรือไม่ก็จ้องมองนางระบำเริงระบำอย่างไม่กะพริบตาเพียงชั่วพริบตา บรรยากาศก็กลับมาครึกครื้นกลมเกลียว ราวกับเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อครู่เป็นเพียงละครฉากหนึ่งแม้หลายคนจะจำได้ว่าหมอหลวงเจียงผู้นี้คือเจียงซุ่ยฮวน ธิดาแท้ๆ ของจวนหย่าโหว และเป็นอดีตพระชายาองค์แรกขององค์ชายหนานหมิงฉู่เจวี๋ย แต่เมื่อฮ่องเต้ไม่ตรัสสิ่งใด พวกเขาก็ไม่กล้าวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าผู้คนฉู่เจวี๋ยนั่งอยู่ที่แถวองค์ชาย จ้องจอกสุราตรงหน้า ดวงตาวูบไหว เขาได้ยินเจียงเม่ยเอ๋อร์เล่ามาแล้วว่าเจียงซุ่ยฮวนอาศัยกู้จิ่นได้เป็นหมอหลวง และยังแทรกตัวเข้ามาในงานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงหลายวันมานี้เขาหนักใจเรื่องของเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่หาย ในเมืองหลวงมีข่าวลือว่าทารกในครรภ์ของเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวร้าย ไม่ว่าจะพยายามระงับข่าวอย่างไรก็ไม่สำเร็จ แต่เดิมตั้งใจพาเจียงเม่ยเอ๋อร์มาร่วมงานล่าสัตว์เพื่อคลายความทุกข์ ใครจะรู้ว่าสตรีในวังล้วนรั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 168
ฉู่เจวี๋ยไม่ชอบให้ใครพูดถึงเจียงเม่ยเอ๋อร์ในแง่ร้าย สีหน้าบึ้งตึง "พี่ใหญ่อย่าได้ล้อเล่นเลย ข้ากับเม่ยเอ๋อร์รักกันจริงๆ นางไม่ได้มอมยาข้า""จุๆ ข้าว่าไม่ใช่เช่นนั้น" รัชทายาทส่ายพระเศียร "ได้ยินว่าเด็กในท้องเจียงเม่ยเอ๋อร์เป็นดาวอัปมงคล ข้าเห็นเจ้าเปลี่ยนไปเช่นนี้ คงเกี่ยวข้องกับดาวอัปมงคลนั่นกระมัง ฟังพี่ชายสักคำ จะหย่านางก็ได้ หรือไม่ก็ให้นางแท้งบุตรในท้องเสีย มิเช่นนั้นหากเด็กโตขึ้นเป็นดาวอัปมงคลจริง จะกำจัดก็สายเกินไป"ฉู่เจวี๋ยกำหมัดทุบโต๊ะอย่างแรง ตวาดด้วยความโกรธ "องค์รัชทายาท ข้าเคารพท่านในฐานะพี่ใหญ่ หากเป็นผู้อื่นพูดเช่นนี้กับข้า ข้าคงไม่ปล่อยไว้แน่!"รัชทายาทเบ้พระโอษฐ์ ไม่ตรัสอะไรอีกเวลาที่ฉู่เจวี๋ยแยกจากเจียงเม่ยเอ๋อร์ใกล้จะเกินสองชั่วยามแล้ว ยามนี้ร่างกายเริ่มรู้สึกไม่สบาย เขาลูบแขนเสื้อแรงๆ ก่อนจะผละจากงานเลี้ยงด้วยสีหน้าโกรธจัดรัชทายาทเอนพระวรกายอย่างไม่สำรวม ตรัสกับองค์ชายเจ็ดฉู่เลี่ยน "เห็นหรือไม่เจ้าเจ็ด สอนคนที่ควรตายช่างยากเย็นนัก"แม้ฉู่เลี่ยนจะอายุห่างจากรัชทายาทหลายปี แต่ทั้งสองมีนิสัยคล้ายกัน ปกติก็พูดคุยกันได้บ้างแต่วันนี้ฉู่เลี่ยนกลับไม่เห็นด้วยกับร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 169
กู้จิ่นเอ่ยว่า "องค์ชายยังทรงจำได้หรือไม่ เมื่อหลายเดือนก่อน ข้าถูกลอบทำร้ายที่ป่าช้าร้าง"ฮ่องเต้ขมวดพระขนง ตรัสว่า "จำได้ แมงป่องพิษยุยงคนข้างกายเจ้า ลอบโจมตีเจ้าที่ป่าช้าร้างในยามที่เจ้าไม่ทันระวังตัว เกือบทำให้เจ้าต้องจบชีวิตที่นั่น""แต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับหมอหลวงเจียงด้วย"สีหน้ากู้จิ่นอ่อนลง อธิบายว่า "ผู้มีวิชาที่ช่วยชีวิตข้าที่ป่าช้าร้างในวันนั้น ก็คือนางนั่นเอง""นางหรือ?" ฮ่องเต้ทรงประหลาดพระทัยยิ่งนัก "นางเป็นเพียงสตรี เหตุใดจึงไปปรากฏตัวที่ป่าช้าร้างได้"กู้จิ่นนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนส่ายหน้าตอบว่า "ข้าก็ไม่ทราบ คงเพราะผ่านมาพอดีกระมัง"แม้เขาจะรู้ความจริง แต่เมื่อนึกถึงว่าเจียงซุ่ยฮวนปิดบังเรื่องนี้จากฮ่องเต้ เขาจึงจำต้องบอกว่าตนไม่รู้"น่าแปลกนักที่เจ้าให้ความสำคัญกับนางถึงเพียงนี้ คนที่มีความสามารถหาได้ยากเช่นนี้ สมควรรักษาไว้ให้ดี"ฮ่องเต้ทรงเอ่ยอย่างรำพึง ก่อนจะตรัสถามอีกว่า "แต่เจ้าริบเงินเดือนนางไปสามปี ไม่กลัวหรือว่านางจะโกรธจนไม่อยากเป็นหมอหลวงอีก""ไม่กลัวหรอก นางคงไม่ทำเช่นนั้น" กู้จิ่นยิ้มบาง เขารู้จักเจียงซุ่ยฮวนดี การเป็นหมอหลวงของนางมิใช่เพื่อเงินเดื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 170
สิ่งสีขาวนั้นมีรูปทรงสี่เหลี่ยม ดูเป็นมงคลยิ่งนัก ดังที่เจียงซุ่ยฮวนคาดไว้ มันคือตั๋วเงินมูลค่าพันต้าเหลียงคงเป็นตั๋วที่กู้จิ่นสอดผ่านช่องประตูมาเมื่อคืน เจียงซุ่ยฮวนยิ้มพลางหยิบตั๋วเงินใส่ถุงเก็บไว้ต่างจากตั๋วเงินห้าแสนตำลึงที่กู้จิ่นส่งองครักษ์ลับมามอบให้ เงินพันตำลึงนี้คือเบี้ยหวัดสามปีของนาง นางจึงรับไว้อย่างสบายใจได้เงินพันตำลึงแต่เช้า เจียงซุ่ยฮวนอารมณ์ดียิ่งนัก ฮัมเพลงพลางเปลี่ยนเสื้อคลุมกระโปรงสีครามเข้ม แม้สีจะเรียบง่าย แต่กระโปรงปักลายดอกหิมะด้วยด้ายสีเดียวกัน ชายกระโปรงขลิบขนสัตว์โดยรอบ ดูงามสง่าและประณีตเจียงซุ่ยฮวนอดชื่นชมในใจไม่ได้ว่ากู้จิ่นช่างมีรสนิยมดีเหลือเกินนางหยิบเสื้อขนจิ้งจอกที่กู้จิ่นให้ขึ้นมา แต่แล้วก็วางลง เสื้อขนจิ้งจอกเป็นของที่กู้จิ่นให้ หากผู้อื่นจำได้คงไม่ดี อีกอย่าง เสื้อขนจิ้งจอกดูโอ่อ่าเกินไป ไม่เหมาะกับสถานะหมอหลวงของนางแต่สวมแค่เสื้อคลุมกระโปรงก็คงหนาว เจียงซุ่ยฮวนค้นตู้เสื้อผ้า นางมีเพียงผ้าคลุมสีแดงผืนเดียวที่พกมา คืนนั้นใช้แกล้งหลอกฉู่เหลี่ยนไปแล้ว ไม่อาจนำออกมาใส่อีกโชคดีที่กู้จิ่นเตรียมผ้าคลุมไว้ให้ เจียงซุ่ยฮวนหยิบผ้าคลุมสีขาวมาคล
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 171
เจียงซุ่ยฮวนพูดจบก็พุ่งชนไหล่พวกนาง ก้าวยาวๆ เดินจากไปเบื้องหลัง ชุนหลิวตะโกนด้วยความไม่พอใจ "เจ้าจะเชิดใส่อะไรนักหนา!"เจียงซุ่ยฮวนหยุดฝีเท้า หันกลับมา ดวงตาลึกล้ำ "เจ้าว่าอะไรนะ?"ชุนหลิวกัดริมฝีปาก นางอาศัยที่ตนมีรูปโฉมงดงาม ไม่เพียงเป็นที่โปรดปรานของฮองเฮา แม้แต่ฝ่าบาทก็ยังทรงปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี นางฝันหวานทุกวันว่าจะได้รับเลือกเป็นพระสนม จะทนให้เจียงซุ่ยฮวนปฏิบัติต่อนางเช่นนี้ได้อย่างไรแต่แรกนางเกรงกลัวเจียงซุ่ยฮวน เพราะเข้าใจผิดว่าเจียงซุ่ยฮวนมีกู้จิ่นเป็นที่พึ่ง แต่เมื่อรู้ว่ากู้จิ่นไม่ชอบเจียงซุ่ยฮวน นางก็ไม่กลัวเจียงซุ่ยฮวนอีกต่อไปชุนหลิวพูดอย่างดูแคลน "เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ? เจ้าไปทำให้องค์ชายเป่ยโม่ขุ่นเคืองเข้า มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน องค์ชายเป่ยโม่ต้องการให้เจ้าดูแลสตรีในงานล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง ถึงได้พระราชทานป้ายหมอหลวงให้ พองานล่าสัตว์จบ เจ้าต้องตายแน่!"เจียงซุ่ยฮวนฟังคำขู่ของชุนหลิวแล้วไม่สะทกสะท้าน "อย่างนั้นหรือ? งั้นเราก็รอดูกันไป"นางยักไหล่แล้วก้าวเท้าออกจากลานเรือนเมื่อมาถึงลานว่างหลังคฤหาสน์บนเขา เจียงซุ่ยฮวนถึงกับตะลึงกับภาพตรงหน้าเห็นได้ว่าบนล
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 172
ในชั่วขณะถัดมา เขาสะบัดแส้ม้าในมือฟาดลงบนก้นม้าขาวที่ฮ่องเต้ทรงม้าขาวร้องคำรามหนึ่ง ยกกีบหน้าเร่งความเร็ว เพียงชั่วพริบตาก็วิ่งนำไปข้างหน้า ฮ่องเต้ทรงพระสรวล ตรัสดังๆ: "ไปๆ!"กู้จิ่นยิ้มน้อยๆ แล้วควบม้าตามไปเจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่หลังฝูงชน มองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น ในใจทอดถอนใจว่าวิชาขี่ม้าของกู้จิ่นนับว่าเป็นเลิศขณะที่นางสังเกตกู้จิ่นอยู่นั้น ก็บังเอิญเห็นว่าจางรั่วรั่วก็เป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขัน จางรั่วรั่วขี่ม้าสีน้ำตาลแดง แม้จะพยายามอย่างเต็มที่ แต่ก็ค่อยๆ ตกอยู่ท้ายฝูงชนเจียงซุ่ยฮวนมีลางสังหรณ์ไม่ดี แม้ในบรรดาผู้เข้าแข่งขันจะมีสตรีหลายคน แต่จางรั่วรั่วเป็นคนที่ตัวเล็กบอบบางที่สุด นางกังวลว่าจางรั่วรั่วจะทนไม่ไหวไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ร่างของผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดก็หายลับเข้าไปในป่า ผู้คนที่เหลือไม่ได้ยืนรออยู่ที่เดิม บ้างก็กลับไปพักที่คฤหาสน์ บ้างก็เข้าไปในกระโจมเจียงซุ่ยฮวนเดินไปยังบริเวณกระโจม กระโจมขนาดใหญ่ที่สุดเป็นของฮองเฮาและพระสนม รอบๆ มีองครักษ์อย่างน้อยสิบคนเฝ้าอยู่ กระโจมที่เหลือเป็นของภรรยาขุนนาง มีองครักษ์ห้าหกคนเฝ้าอยู่รอบๆกระโจมของหมอหลวงอยู่ด้านหลังสุด เจี
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
