เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 29
บทที่เกี่ยวข้อง
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 30
อู๋เฮ่ามองหลินเฉินอย่างอึ้งๆ แล้วส่ายหัวพลางยิ้มพูดว่า: "ขอโทษด้วย ถ้าคำพูดเมื่อกี้ทำร้ายความภาคภูมิใจของพี่หลิน ผมขอโทษ""ผมแค่รู้สึกว่า สำหรับเด็กสาวจากตระกูลใหญ่อย่างเชี่ยนเอ๋อร์ ควรมีสุภาพบุรุษอยู่ข้างกาย จึงจะเหมาะสมกับสถานะของเชี่ยนเอ๋อร์"แม้ไม่ได้แสดงออกถึงการดูถูกหรือโจมตีอย่างชัดเจน แต่ในน้ำเสียงและคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่าของคนที่มาจากตระกูลใหญ่ และการมองข้ามหลินเฉินอย่างเย็นชาหลินเฉินยิ้มพูด: "สมแล้วที่เป็นคุณชายอู๋ แม้แต่ผมยังต้องยกนิ้วให้เลย""เมื่อครู่ได้ยินคุณชายอู๋พูดว่า วันนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่คลับเซียงซาน คุณชายอู๋จะเป็นคนจ่ายให้ ใช่ไหมครับ?"อู๋เฮ่าชะงักไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าไม่คาดคิดว่าหลินเฉินจะถามเช่นนี้ จึงพยักหน้าตอบ: "ถูกต้อง คุณหลินมาที่นี่ไม่บ่อย อยากดื่มอะไร อยากเล่นอะไร จะเล่นยังไงก็ได้ ผมจะให้ฟรีทั้งหมด!"รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินเฉินยิ่งกว้างขึ้น: "นี่เป็นคำพูดของคุณชายอู๋เองนะ งั้นผมก็ขอรับน้ำใจแล้วกัน!"อู๋เฮ่าหัวเราะเบาๆ แม้แต่จะตอบก็ไม่อยากตอบ พาซูอวี้เหยาเดินจากไปเขาคิดว่าหลินเฉินเป็นแค่คนไม่มีชื่อเสียงที่อยากได้ของฟรี เขาคิด
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 1
“ขอโทษนะหลินเฉิน ฉันคงแต่งงานกับคุณไม่ได้!”ณ ภายในห้องทำงานประธานบริษัทแห่งซูกรุ๊ปซูอวี้เหยา ประธานบริษัทผู้มีสีหน้าเย็นชาสวมชุดเดรสลูกไม้สีดำพูดออกมาอย่างเยือกเย็นตรงข้ามกันกับเธอมีชายหนุ่มผู้หน้าตาหล่อเหลาและแต่งกายอย่างเรียบง่ายนั่งอยู่“อวี้เหยา คุณหมายความว่ายังไง? เราตกลงกันไว้แล้วไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าของหลินเฉินปรากฎความสับสนตามที่ตกลงกันไว้ ในวันที่ซูกรุ๊ปเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์ ทั้งสองจะยุติการหนีตามกันที่ยาวนานมาถึงสามปีของพวกเขาและจะก้าวเข้าสู่เรือนหอสมรสกันอย่างเป็นทางการ“ไม่ว่ายังไง เราทั้งคู่ก็เคยอยู่ด้วยกัน งั้นฉันจะพูดตรงๆเลยแล้วกัน”ซูอวี้เหยาจัดปรอยผมที่ข้างหูให้เรียบร้อย คอขาวดุจหยกและใบหน้าที่สวยงามไร้ที่ติ ในทุกๆการเคลื่อนไหวของเธอล้วนแสดงความสง่างามออกมา“หลินเฉิน ความแตกต่างระหว่างเราในตอนนี้มันใหญ่เกินไปแล้ว คุณไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”“ถึงขั้นพูดว่าแตกต่างกันราวฟ้ากับเหวได้เลย การฝืนอยู่ด้วยกันมันไม่ได้เป็นผลดีอะไรกับคุณเลย แล้วก็จะเป็นภาระกับฉันด้วย!”ภาระเหรอ?หลินเฉินตกตะลึง คาดไม่ถึงว่าซูอวี้เหยาจะพูดคำพูดเช่นนั้นออกมาในอดีต ถ้าไม่ใช่เพราะเขายื่นม
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 2
ณ ภายในลิฟต์ปั๊บ!หลินเฉินเปิดกล่องแหวนเพชรที่ดูไม่สะดุดตาออกจู่ๆ เพชรสีชมพูที่เป็นประกายก็ส่องแสงแวววาวออกมาในทันทีนี่คือแหวนเพชรสุดหรูที่เขาเพิ่งซื้อมาในราคา 250 ล้าน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่รู้จักในฐานะราชาแห่งแหวนเพชรของเจียงตง และมีเพียงเพียงแค่วงเดียวเท่านั้นแต่หลินเฉินไม่รู้ว่าในบัตรธนาคารนั้นมีเงินอยู่เท่าไรเขาเพียงรู้ว่า เงินในนั้นมีมากพอที่จะกว้านซื้อซูกรุ๊ปถึงได้ 10 บริษัทและของพวกนี้ เพียงไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ซูอวี้เหยาและแม่ของเธอไม่ได้คิดที่จะชายตามองมันสักนิดเลย และจางอ้ายยิงยังคิดว่ามันเป็นขยะอีกด้วยประตูลิฟต์เปิดออก หลินเฉินก็ก้าวออกมา“เฮ้ นี่มันคุณชายหลินไม่ใช่เหรอ? สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลยนะ!”มีเสียงเยาะเย้ยที่เป็นเชิงหยอกล้อดังขึ้นต้อนรับเขาหลินเฉินมองไปด้วยสายตาที่สงบ เห็นเพียงชายคนหนึ่งที่อยู่ในชุดสูทผูกรองเท้าหนัง หวีผมปัดไปด้านหลัง และถือช่อดอกกุหลาบสีน้ำเงินกำลังยืนขวางถนนข้างหน้าเขาอยู่ฟางซื่อหาว ทายาทเศรษฐีที่ฉาวโฉ่แห่งเจียงตง หนึ่งในผู้ที่ชมชอบประธานสาวสวยซูอวี้เหยาหลินเฉินไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา ดังนั้นหลินเฉินจึงก้าวไปด้านข้างหนึ่งก้า
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 3
ในขณะนี้ หลินเฉินได้ขึ้นไปบนรถโรลส์รอยซ์คันหนึ่ง และกำลังมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเจียงตงเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หลินเฉินหันไปมองและเห็นว่าเป็นซูอวี้เหยาในเมื่อทั้งสองได้ยุติความสัมพันธ์กันแล้ว หลินเฉินจึงไม่จำเป็นต้องรับสายอีกกริ๊งๆๆ...แต่เสียงโทรศัพท์ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนกำลังเร่งรีบมากหลินเฉินขมวดคิ้ว แล้วจึงกดปุ่มรับสาย“หลินเฉิน ฟังฉันนะ ไปมอบตัวเดี๋ยวนี้!”หืม?คำพูดที่จู่ๆก็โพล่งออกมาของซูอวี้เหยาทำให้หลินเฉินงงงวย“ราชาเพชรเม็ดนี้มีค่าถึง 250 ล้านเลยนะ หลินเฉิน คุณบ้าไปแล้วหรอ ฉันรู้ว่าคุณทำทั้งหมดนี่เพื่อจะทำให้ฉันดีใจ”“แต่คุณได้คิดไหมว่าคุณกำลังทำผิดกฎหมายอยู่?”“ไปมอบตัวเดี๋ยวนี้เลย ตอนนี้ยังทันนะ คุณสบายใจได้ ด้วยอิทธิพลของตระกูลซูในเจียงตง ฉันจะพยายามสุดความสามารถเพื่อไม่ให้คุณต้องติดคุก!”ซูอวี้เหยาพูดด้วยความโกรธเคืองและต่อว่าเขาทางโทรศัพท์อย่างเดือดดาลหลินเฉินเข้าใจขึ้นมาแล้ว ที่แท้อีกฝ่ายก็คิดว่าเขาขโมยราชาเพชรเม็ดนั้นไป“คุณน่าจะเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ได้ขโมยเพชรนี้”หลินเฉินไม่อยากอธิบายให้มากความ จึงพูดออกไปแบบส่งๆซูอวี้เหยาพูดด
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 4
หลังจากบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งเคลียร์ทาง เด็กสาวคนหนึ่งก็ถูกเข็นเข้ามาที่ข้างๆรถเข็น ภายใต้การคุ้มกันของกลุ่มบอดี้การ์ด หญิงผู้เลอโฉมไร้ที่ติรูปร่างสูงเพรียวสวมเลกกิ้งสีดำและมีผมสลวยราวกับน้ำตกกำลังจับมือเด็กสาวตัวน้อยด้วยความกังวลอยู่ และเสียงของเธอสั่นเครือเหมือนกับจะร้องไห้“เชี่ยนเชี่ยน อย่าเป็นอะไรไปเด็ดขาดนะ พี่อยู่ตรงนี้ พี่จะช่วยเธอให้ได้ จะช่วยให้ได้...”แม้ว่าสถานการณ์ในขณะนั้นจะเร่งด่วน แต่คนหลายคนก็ตระหนักได้ในทันทีว่าหญิงสาวคนนี้เป็นใครสตรีผู้สูงศักดิ์แห่งตระกูลซ่งที่มีชื่อเสียงในเจียงตง ผู้เป็นที่รู้จักและได้รับฉายาว่าเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งแห่งเจียงตง ซ่งเสวี่ยเฟยวงการแฟชั่นเจียงตงได้กล่าวถึงซ่งเสวี่ยเฟยไว้สี่คำ: นารีเป็นเหตุ! ! ! “คุณหนูซ่ง ได้โปรดอย่าเพิ่งกังวลไปเลยครับ พวกเราทางโรงพยาบาลอันดับหนึ่งจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยน้องสาวของคุณให้ได้!”จางฉางหมิง รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลตกใจและรีบวิ่งเข้ามาให้คำมั่นในทันทีจะให้ทำอย่างไรได้ สถานะของซ่งเสวี่ยเฟยนั้นไม่ธรรมดาเอาเสียเลย และอิทธิพลของตระกูลซ่งในเจียงตงก็มีมากมายมหาศาลในขณะนี้มีผู้ป่วยจากตระกูลซ่งเข้ามารับกา
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 5
สีหน้าของซ่งเสวี่ยเฟยเปลี่ยนไปในทันที: "คุณพูดว่าอะไรนะ? ผู้อำนวยการจางล่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"จางฉางหมิงและจางเผิงเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่รู้สึกผิด: "ขอโทษจริวๆครับคุณหนูซ่ง อาการของคุณหนูเชี่ยนเชี่ยนร้ายแรงมากจริงๆ พวกเราหมดปัญญาที่จะช่วยแล้ว!"จางเผิงพูดด้วยสีหน้าสลดใจว่า “การรักษาในช่วงแรกราบรื่นดีแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ลมหายใจของคุณหนูเชี่ยนเชี่ยนก็อ่อนลงในชั่วพริบตา”“คุณหนูซ่ง นี่มันไม่ใช่เพราะฝีมือทางการแพทย์ของเราไม่ดีพอนะครับ แต่มันเป็นเพราะเราไม่สามารถฝืนชะตาได้จริงๆ!”เพียะ!ก่อนที่เขาจะได้อธิบายจนจบ ซ่งเสวี่ยเฟยซึ่งกำลังโกรธจัดก็ฟาดฝ่ามือออกไป“คุณหนูซ่ง คุณ...”จางเผิงกุมหน้าครึ่งหนึ่งที่ร้อนผ่าวเอาไว้ เขาโกรธ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้นร่างกายของซ่งเสวี่ยเฟยสั่นระริกด้วยความโกรธจัด: "ไอ้คนโง่เอ๊ย เมื่อกี้คุณไม่ได้เป็นคนป่าวประกาศด้วยความมั่นอกมั่นใจหรอว่าฝีมือทางการแพทย์ของคุณสามารถช่วยชีวิตน้องสาวของฉันได้แน่นอน?"จางเผิงเปิดปากแต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ ทำได้เพียงรู้สึกขายขี้หน้า“ผู้อำนวยการจาง ฉัน ซ่งเสวี่ยเฟยจะถามคุณอีกครั้ง ในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งแห
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 6
หลินเฉินไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้า คิดไม่ถึงว่ารองผู้อำนวยการจางจะพอมีความรู้อยู่บ้างจางเผิงถามพ่อของเขาราวกับคนโง่ “พ่อ การกดจุดฝังเข็มผนึกเส้นเลือดคืออะไรหรอ? ผมว่ามันก็งั้นๆแหละ”สีหน้าของจางฉางหลินมืดลงในทันที เขาแทบอดใจไม่ไหวสะบัดมือไปตบลูกชายที่โง่เขลาคนนี้สักที “ไอ้ลูกโง่ หุบปากไปซะ ยังทำตัวขายขี้หน้าไม่พออีกหรอ?”“การกดจุดฝังเข็มผนึกเส้นเลือดถือเป็นศาสตร์ทางการแพทย์ที่เป็นทักษะในตำนาน”“ฉันเคยได้ยินมาว่าแพทย์สมัยโบราณบางคนที่ไม่ค่อยออกสู่โลกภายนอกสามารถใช้วิธีนี้ในการพรากชีวิตคนได้ในพริบตา ใช้การปิดผนึกเส้นเลือดเพื่อฆ่าคนหรือช่วยชีวิตคนได้ ซึ่งทำมันได้ภายในเสี้ยววิ... "ซ่งเสวี่ยเฟยเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนจริงๆ เมื่อครู่นี้ที่หลินเฉินลงมือ เธอรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมากหนุ่มหน้าหล่อที่ซูอวี้เหยาเลี้ยงไว้ตามที่ลือกันนั้น ฝีมือทางด้านการแพทย์จะต้องดีมากอย่างแน่นอนก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่สูงส่งอย่างเขาถึงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกแมงดาเกาะผู้หญิง...การรักษาใช้เวลาไม่นาน หลังจากผ่านไป 10 นาที การถ่ายเลือดก็เสร็จสิ้นหลังจากที่หลินเฉินปิดแผลให้ผู้ป่วยและทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว เขาก
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 7
น้ำเสียงของเขาสงบมาก ไม่ได้แสดงถึงความหยิ่งยโสหรือข่มขู่แต่อย่างใดในตอนแรก ชายที่มีรอยแผลเป็นและชายฉกรรจ์หลายๆคนที่อยู่ด้านหลังเขาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะโพร่งออกมา“ฮ่าฮ่าฮ่า... ขำจะบ้าตาย ไอ้หน้าหล่อนี่เมื่อกี้นี้พูดว่าอะไรนะ? จะให้ฉันไสหัวไปหรอ?”“ไอ้โง่ ดูละครน้ำเน่ามากไปมั้ง อยากเป็นฮีโร่ที่เข้ามาช่วยสาวสวยสินะ?”“ลูกพี่ จะไปเสียเวลาคุยกับมันทำไม จัดการมันซะ! ลุยเลย!”น้องชายที่อยู่ข้างชายที่มีรอยแผลเป็นฟาดท่อเหล็กในมือไปที่ศีรษะของหลินเฉินพร้อมกับร้องคำรามออกมา เขาลงมืออย่างรุนแรงซ่งเสวี่ยเฟยถอนหายใจในใจ ดูเหมือนว่าเธอคงต้องออกโรงเพื่อปกป้องผู้ชายคนนี้เสียแล้วความกล้าหาญเป็นสิ่งที่น่านับถือ แต่มันค่อนข้างโง่เขลา เขาช่างไม่เข้าใจสถานการณ์เอาเสียเลยแต่ในขณะนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้องที่แหลมสูงเข้ามาในหูหลังจากนั้นก็เห็นเพียงชายฉกรรจ์ที่เป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อนได้ล้มลงไปกับพื้นและดิ้นพลิกตัวไปมาโดยเอามือกุมท้องเอาไว้ท่อเหล็กในมือของเขาไปอยู่ในมือของหลินเฉินตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้จากนั้น......ปัง!ปัง!ปัง!เสียงกระทบของเหล็กดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ท่อเหล็กในมือของ
บทล่าสุด
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 30
อู๋เฮ่ามองหลินเฉินอย่างอึ้งๆ แล้วส่ายหัวพลางยิ้มพูดว่า: "ขอโทษด้วย ถ้าคำพูดเมื่อกี้ทำร้ายความภาคภูมิใจของพี่หลิน ผมขอโทษ""ผมแค่รู้สึกว่า สำหรับเด็กสาวจากตระกูลใหญ่อย่างเชี่ยนเอ๋อร์ ควรมีสุภาพบุรุษอยู่ข้างกาย จึงจะเหมาะสมกับสถานะของเชี่ยนเอ๋อร์"แม้ไม่ได้แสดงออกถึงการดูถูกหรือโจมตีอย่างชัดเจน แต่ในน้ำเสียงและคำพูดนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกเหนือกว่าของคนที่มาจากตระกูลใหญ่ และการมองข้ามหลินเฉินอย่างเย็นชาหลินเฉินยิ้มพูด: "สมแล้วที่เป็นคุณชายอู๋ แม้แต่ผมยังต้องยกนิ้วให้เลย""เมื่อครู่ได้ยินคุณชายอู๋พูดว่า วันนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่คลับเซียงซาน คุณชายอู๋จะเป็นคนจ่ายให้ ใช่ไหมครับ?"อู๋เฮ่าชะงักไปครู่หนึ่ง เห็นได้ชัดว่าไม่คาดคิดว่าหลินเฉินจะถามเช่นนี้ จึงพยักหน้าตอบ: "ถูกต้อง คุณหลินมาที่นี่ไม่บ่อย อยากดื่มอะไร อยากเล่นอะไร จะเล่นยังไงก็ได้ ผมจะให้ฟรีทั้งหมด!"รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินเฉินยิ่งกว้างขึ้น: "นี่เป็นคำพูดของคุณชายอู๋เองนะ งั้นผมก็ขอรับน้ำใจแล้วกัน!"อู๋เฮ่าหัวเราะเบาๆ แม้แต่จะตอบก็ไม่อยากตอบ พาซูอวี้เหยาเดินจากไปเขาคิดว่าหลินเฉินเป็นแค่คนไม่มีชื่อเสียงที่อยากได้ของฟรี เขาคิด
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 29
“คุณชายอู๋ช่วยชีวิตแกไว้ แกไม่ควรขอบคุณเขาหน่อยหรือไง”“ผมรู้แล้ว ไอ้นี่คงอิจฉาคุณชายอู๋ที่ดูดีมีหน้ามีตา เลยอิจฉาริษยา!”ทันใดนั้น คนรอบข้างก็มองหลินเฉินด้วยสายตาเหยียดหยามบางคนถึงกับอยากแสดงความดีต่อหน้าคุณชายอู๋ จัดการหลินเฉินซะซูอวี้เหยาขมวดคิ้ว: “ก็เพราะอู๋เฮ่า เรื่องราววุ่นวายกับนายท่านป้าร์ถึงได้สงบลง หลินเฉิน ไม่ว่ายังไง อู๋เฮ่าก็ช่วยคุณและฉัน ขอบคุณเขาสักคำมันยากนักหรือไง”ก่อนที่หลินเฉินจะได้พูดอะไร อู๋เฮ่าโบกมือ ทำท่าไม่ใส่ใจ“อวี้เหยา อย่าไปบังคับเขาเลย อย่างที่คุณรู้ ผมไม่ใช่คนหวังผลตอบแทน!”เขามองหลินเฉิน ยิ้มแล้วพูดว่า: “หลินเฉินใช่ไหม ก่อนหน้านี้อวี้เหยาเคยเล่าเรื่องของคุณให้ผมฟัง ตลอดสามปีที่ผ่านมา อวี้เหยาได้รับการดูแลจากคุณ ดังนั้นผมต้องขอบคุณคุณด้วย!”“คุณชายอู๋ใจกว้างจริงๆ ไม่เหมือนไอ้หนุ่มคนนั้น ใจกว้างกว่าเยอะ!”“คุณหนูซูฉลาดจริงๆที่ทิ้งไอ้หนุ่มคนนี้ไป เห็นท่าทางเจ้าคิดเจ้าแคลนแบบนั้นทีไรก็โมโหทุกที!”“อย่าพูดเลย ไอ้คนไร้ค่าคนนี้คงรู้สึกแย่ แต่ก็โทษมันเองที่สู้คุณชายอู๋ไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ!”อู๋เฮ่าเป็นฝ่ายขอบคุณเอง ทำให้คนรอบข้างชื่นชมตรงกันข้าม ทุกคนรู้
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 28
“อาเป้า ให้เกียรติฉันหน่อย วางมีดลงซะ!”ขณะที่หวังเป้ากำลังจะลงมือ เสียงทุ้มนุ่มๆเอ่ยขึ้นหวังเป้าหัวเราะเยาะ หันหลังจะพูดว่า มึงเป็นใครวะถึงจะมาสั่งกูได้แต่เมื่อเห็นว่าเป็นคุณชายอู๋ แต่งตัวอย่างดี ดูภูมิฐาน เดินเข้ามาหวังเป้ารีบวางท่าที ยิ้มแห้งๆว่า: “คุณชายอู๋ ทำไมถึงมาที่นี่ครับ”ข้างๆอู๋เฮ่า คือซูอวี้เหยา หญิงสาวสวย เดินตามมาท่ามกลางสายตาของทุกคนชายรูปงามหญิงสวย ราวกับเจ้าชายและเจ้าหญิง!“อาเป้า ฉันกับนายท่านของคุณ หวังป้าร์ สนิทกันเหมือนพี่น้อง วันนี้ผมขอช่วยคนนี้ไว้ เดี๋ยวผมจะโทรไปคุยกับนายท่านของคุณเอง”อู๋เฮ่า ยิ้มบางๆ ราวกับเป็นเรื่องเล็กน้อยแล้วเหลือบมองหลินเฉิน แววตาแปลกๆ แวบขึ้นมาสองครั้งสีหน้าหวังเป้า ดูลำบากใจ: “แต่คุณชายอู๋ คนนี้เมื่อวานทำร้ายลูกน้องของนายท่านป้าร์ถึงสิบกว่าคน ทำให้นายท่านป้าร์เสียหน้ามาก…”อู๋เฮ่าเอ่ยขึ้นเบาๆว่า: “ผมหมายความว่า เรื่องหวังป้าร์ คุณไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการเอง”“แล้วก็เมื่อวาน พวกคุณบอกว่าจะทำร้ายคู่หมั้นของผม ฮึ่ม เรื่องนี้ผมยังไม่ได้ไปเคลียร์กับนายท่านของคุณเลย!”สีหน้าหวังเป้าเปลี่ยนไป ตระกูลอู๋ในเจียงตงนั้นมีอิทธิพลมหาศ
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 27
จู่ๆ ได้ยินหลินเฉินพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า: "วันนี้อารมณ์ผมไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ดังนั้นผมขอเตือนคุณสักคำ อย่าหาเรื่องไม่สบายใจเลย"ดวงตาของหวังเป้าฉายแววอำมหิต: "แกว่าอะไรนะ? พูดอีกทีซิ?"หลินเฉินยิ้มพลางกล่าว: "ผมบอกว่า คุณไปให้ไกลเท่าไหร่ก็ไปเลย วันนี้อารมณ์ผมไม่ดี กลัวว่าถ้าลงมือไปแล้วจะทำให้คุณบาดเจ็บ"หลี่เชี่ยนเอ๋อร์รู้สึกว่าหลินเฉินคนนี้บ้าไปแล้วจริงๆ"หลินเฉิน หุบปากเดี๋ยวนี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าหวังเป้าเป็นลูกน้องคนเก่งที่สุดของนายท่านป้าร์แห่งเมืองหนาน ถ้าคุณยังพูดจาโอหังแบบนี้ ฉันก็ช่วยคุณไม่ได้แล้วนะ"พูดจบ หลี่เชี่ยนเอ๋อร์หันไปทางหวังเป้า พูดเสียงด้วยเครียด: "หวังเป้า คนนี้เป็นเพื่อนของฉันกับซ่งเสวี่ยเฟย ถ้ามีความเข้าใจผิดอะไร เราหาเวลามานั่งคุยกันได้ วันนี้คุณจะปล่อยเขาไปได้ไหม?"แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบหลินเฉิน แต่ชีวิตคนก็สำคัญถ้าหลินเฉินต้องมาตายต่อหน้าเธอ เธอก็คงจะอธิบายกับซ่งเสวี่ยเฟยลำบากหวังเป้ายิ้มอย่างสบายอารมณ์ พูดว่า: "เรื่องนี้ คงจะไม่ได้ครับ""ไอ้หนุ่มคนนี้เมื่อวานได้ทำลายแผนของนายท่านป้าร์ของพวกเรา นายท่านป้าร์สั่งชื่อมาเลยว่าต้องจัดการมัน""ดังนั้นคุณหนูหลี
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 26
"ทุกคนดื่มให้สนุก เล่นให้มีความสุข ค่าใช้จ่ายคืนนี้ ผมจัดการเอง"คุณชายใหญ่แห่งตระกูลอู๋กล่าวพร้อมรอยยิ้ม ท่าทางสง่างาม"คุณชายอู๋ใจกว้างจริงๆ!""คุณชายอู๋ยังคงเป็นคนเดิม ทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจมาก""มีเพียงประธานหญิงงามแห่งตระกูลซูเท่านั้น ที่เหมาะสมกับคุณชายอู๋ผู้หล่อเหลาและร่ำรวยของพวกเรา!"บรรดาชายหญิงในคลับต่างชูแก้วและโห่ร้องไม่หยุดค่าใช้จ่ายที่คลับเซียงซานนั้นแพงลิบลิ่วที่สุดในเจียงตงมีเพียงคุณชายใหญ่แห่งตระกูลอู๋เท่านั้นที่กล้าพูดว่าจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดหลี่เชี่ยนเอ๋อร์มองตามอู๋เฮ่าและซูอวี้เหยาที่หายไปในห้องวีไอพีชั้นสอง แสดงความชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง"ก่อนคุณชายอู๋จะไปเมืองนอก เขาได้ชื่อว่าเป็นหนุ่มรูปงามเจ้าสำราญในเจียงตงของเรา เป็นชายในฝันของสาวน้อยนับไม่ถ้วน""ตอนนี้กลับมาแล้ว ยิ่งเพิ่มความสุภาพและมั่นคง ตระกูลอู๋นี่ มีคนสืบทอดที่ดีจริงๆ คุณหนูซูคนนั้น โชคดีแล้วล่ะ!"หลินเฉินยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้น จิบเบาๆ แล้วพยักหน้าพูดว่า: "เหล้าดีจริง!"หลี่เชี่ยนเอ๋อร์รู้สึกงุนงงเล็กน้อย: "ในเวลาแบบนี้ คุณยังมีอารมณ์นั่งชิมเหล้าอยู่ตรงนี้อีกเหรอ?"ในคลับ ทุกคนกำลั
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 25
หลินเฉินนั่งลง แล้วถามตรงประเด็นหลี่เชี่ยนเอ๋อร์จิ๊ปาก: “มาปุ๊บก็คุยเรื่องงานเลย ผู้ชายไม่มีรสนิยม หลินเฉิน คุณเป็นผู้ชายแบบนี้เสมอเหรอ?”ถึงแม้จะไม่พอใจ เธอก็ยังดันกล่องสวยงาม ไปตรงหน้าหลินเฉินหลินเฉินเปิดดู เห็นโสมอยู่ในกล่อง เมื่อแน่ใจแล้ว เขาก็ลุกขึ้นเดินออกไปหลี่เชี่ยนเอ๋อร์ตะโกน: “รอหน่อยสิ คุณได้ของแล้ว เมื่อไหร่จะรักษาให้ฉัน?”หลินเฉินตอบอย่างง่ายๆ: “คุณบอกเวลามา แต่ก่อนรักษา ผมต้องเตือนคุณสักอย่าง”“ตอนนั้น ผมต้องถอดกระโปรงคุณ”หลี่เชี่ยนเอ๋อร์งง: “ถอดกระโปรงฉัน? หมายความว่ายังไง?”หลินเฉินพูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้า: “โรคของคุณ ไม่ใช่โรคปกติ แต่เป็นโรคที่รุนแรง คุณรู้เรื่องนี้มาก่อนอยู่แล้ว”หลี่เชี่ยนเอ๋อร์นึกถึงอะไรบางอย่าง ใบหน้าค่อยๆ แดงขึ้น มองหลินเฉินด้วยความโกรธและอับอายหลินเฉินทำเป็นไม่เห็น พูดต่อ: “นั่นหมายความว่า โรคของคุณรักษาได้ยาก เพื่อให้แน่ใจว่าจะรักษาให้หาย ผมต้องผ่าตัดเล็กๆ ตรงที่เป็นโรค เข้าใจไหม?”หลี่เชี่ยนเอ๋อร์กัดฟัน: “ผู้ชายกับผู้หญิงไม่ควรแตะต้องกัน คุณคิดว่ามันเหมาะสมเหรอ?”หลินเฉินขมวดคิ้ว: “ต่อหน้าหมอ ไม่มีความแตกต่างระหว่างชายและหญิง ท
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 24
คืนนั้น ในแวดวงชนชั้นสูงของเจียงตง มีสองเหตุการณ์ที่สร้างความฮือฮาอย่างแรก หวังป้าร์ เจ้าเมืองหนาน แพ้เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ขึ้นเป็นใหญ่ แพ้ไม่มากไม่น้อยอย่างที่สอง อู๋เฮ่า คุณชายใหญ่ของตระกูลอู๋ กลับมาจากต่างประเทศอย่างยิ่งใหญ่ เตรียมขึ้นเป็นหัวหน้าของตระกูลอู๋ตระกูลอู๋ในเจียงตง นับเป็นตระกูลชั้นนำสามอันดับแรก ไม่ใช่ตระกูลฟางที่เป็นแค่ตระกูลรองๆส่วนอู๋เฮ่านั้น ยิ่งมีชื่อเสียงมาก เคยเป็นหนึ่งในสี่หนุ่มสุดหล่อของเจียงตง เป็นลูกหลานตระกูลดังที่สุดในเจียงตงเช้าวันรุ่งขึ้น“คุณหมอหลิน ได้ยินว่าเมื่อวานนี้ที่โรงแรมเจียงตง คุณเจอเรื่องนิดหน่อย ถ้าต้องการความช่วยเหลือ บอกได้เลยนะคะ”ซ่งเสวี่ยเฟยโทรมา น้ำเสียงแสดงความห่วงใยหลินเฉินกล่าว: “ขอบคุณครับคุณหนูซ่ง ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกครับ”ซ่งเสวี่ยเฟยหัวเราะ: “รู้แล้วล่ะว่าเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่ใช่เรื่องอะไรสำหรับคุณหมอหลิน เสวี่ยเฟยหวังว่าจะได้ช่วย แล้วคุณหมอหลินจะติดบุญคุณเสวี่ยเฟย”หลินเฉินยิ้ม: “บุญคุณเล็กๆ น้อยๆ ของผม สำหรับคุณหนูซ่ง คงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกครับ”ซ่งเสวี่ยเฟยจิ๊ปาก: “ใครพูด ถ้าได้บุญคุณคุณหมอหลิน เสวี่ยเฟยยอ
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 23
“หลินเฉิน คุณรีบหนีไป ออกจากเจียงตงไปเลย เร็ว!”ซูอวี้เหยาคิดอยู่นาน แล้วพูดออกมา สายตาเต็มไปด้วยความร้อนรนหลินเฉินพูดอย่างสงบ: “ผมคิดว่า ไม่จำเป็น”ซูอวี้เหยาโกรธ: “คุณสร้างปัญหาแล้ว คุณไม่เข้าใจเหรอ? ทำไมถึงไม่จำเป็น?”หลินเฉินหัวเราะเยาะ มองเธอ: “แล้วไง? คุณคิดว่าผมทำให้ตระกูลซูเดือดร้อน ทำให้คุณเดือดร้อนเหรอ?”“ไม่ใช่เหรอ?”คำถามนี้ทำให้หลินเฉินอึ้งไปจางอ้ายยิงเดินเข้ามา ดึงซูอวี้เหยาไป: “อวี้เหยา เราไปกันเถอะ เรื่องวุ่นวายทั้งหมด เป็นเพราะไอ้คนนี้ ไม่เกี่ยวกับเรา ไปกันเถอะ”ซูหย่งก็เร่ง: “พี่สาว เราไปกันเถอะ พรุ่งนี้พี่เขยจะกลับมาจากต่างประเทศ ให้เขาช่วยจัดการ ตระกูลซูจะไม่เดือดร้อนหรอก”ซูอวี้เหยาได้ยินแล้ว รีบพูด: “ใช่ พรุ่งนี้อู๋เฮ่าจะกลับมาจากต่างประเทศ ถ้าเขาออกหน้า ก็คงไม่เป็นไร”เธอมองหลินเฉิน สายตาสับสน: “หลินเฉิน คุณหนีไปเถอะ อย่าห่วง ฉันจะขอให้อู๋เฮ่าจัดการ เพื่อดับความโกรธของหวังป้าร์ คุณจะไม่เป็นไรหรอก แต่คุณอาจจะ... กลับมาเจียงตงไม่ได้อีกแล้ว”หลินเฉินหัวเราะเยาะๆ: “เหรอครับ? คุณหนูซูใจกว้างจริงๆ ขอให้คู่หมั้นของคุณมาช่วยชีวิตอดีตคนรัก”“อย่างนั้น ผมควรจ
ล้มเลิกแต่งงานกลับสู่ความรุ่งเรือง บทที่ 22
“หุบปาก!”ในวินาทีสุดท้าย เสียงตะโกนเย็นชาดังขึ้นมือของคนหัวล้านเพิ่งจะเงื้อออกไป ก็ถูกกระแทกจากด้านหลังอย่างแรงร่างของเขาถูกเตะกระเด็นออกไป ไม่รู้ว่าตายหรือเป็นซูอวี้เหยามองไปทางด้านหลังของคนหัวล้าน แล้วก็เห็นหลินเฉินปรากฏตัวขึ้นสายตาของหลินเฉินตอนนี้ เย็นชาจนน่ากลัว ราวกับจะฆ่าคน“คุณ คุณ คุณ... คุณกลับมาได้ยังไง?”ซูอวี้เหยาพูดติดๆ ขัดๆเดิมทีเธอคิดว่าหลินเฉินไปแล้วตอนนั้นเธอรูสึกผิดหวังมาก คิดว่าหลินเฉินเป็นผู้ชายขี้ขลาด แม้แต่จะเทียบกับฟางซื่อหาวยังไม่ได้“ถ้าผมไม่กลับมา แล้วจะปล่อยให้คุณโดนพวกมันพาไป แล้วทำอะไรต่างๆ นานาเหรอ?”หลินเฉินมองผู้หญิงที่ไร้เดียงสาคนนี้ด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดอย่างไม่พอใจซูอวี้เหยาอึ้งไป รู้สึกว่าหลินเฉินดูแข็งกร้าวเกินไป: “หลินเฉิน ฉันรู้ว่าฉันเข้าใจผิด แต่คุณ...”เธอยังพูดไม่ทันจบ คนหัวล้านที่ถูกเตะกระเด็นไป ก็ตะโกนอย่างโกรธแค้น “เข้าไปจัดการมัน ฆ่ามันให้ตาย ฆ่ามันซะ!”ลูกน้องแต่งชุดดำหลายคน เข้าล้อมหลินเฉิน บางคนถึงกับหยิบอาวุธออกมาฟางซื่อหาวหัวเราะเยาะๆ: “โง่ ไม่รู้จักตาย กล้าทำร้ายคนของนายท่านป้าร์ คราวนี้ตายแน่ๆ ตายแน่ๆ”เขาไ
