-04- ของแถมจากคืนนั้น

-04- ของแถมจากคืนนั้น

มิลล่าขับรถกลับมาถึงคอนโดฯ ก็ได้รับสายจากมารดา ว่าให้กลับบ้านด่วน เธอไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากเตรียมเก็บของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าเดินใบใหญ่ แล้วให้ รปภ. เรียกแท็กซี่ไปสนามบินอย่างไม่ลังเล

"มาหาใครคะ" เสียงของป้านภาแม่บ้านเก่าแก่เอ่ยถามผู้มาใหม่

"มาหาใครดีน๊า~" มิลล่าถอดแว่นตากันแดดออกแล้วเดินเข้าไปสวมกอดป้านภาทันที เธอสนิทกับป้านภามาก

"โธ่.. หนูมิล ป้าตกใจหมดเลย สวยขึ้นจนป้าจำแทบไม่ได้"

"นภา ใครมาจ๊ะ เอะอะโวยวายอะไรกัน" คุณรินลณี เดินเข้ามาถามแม่บ้านคนสนิท

"มิลเองค่ะแม่ มามะ มาให้หอมแก้มซะดีๆ ฟอด~ ฟอด~ ฟอด~"

"ยัยมิลทำไมไม่โทรมาบอกละว่าจะมาวันนี้เลย แม่จะได้ให้คนไปรับ"

"อยากมาเซอร์ไพรส์ไงคะ คุณพ่ออยู่ไหนคะ ไม่เห็นมาต้อนรับลูกสาวกลับบ้านเลย น่าน้อยใจจริงๆ" มิลล่าบ่นอุบ พร้อมทำหน้างอ

"คุณพ่อไปประชุมที่อำเภอตั้งแต่เที่ยงแล้วลูก น่าจะกลับเย็นๆโน้นแหละ" คุณรินลณีว่าพรางจูงมือลูกสาวเข้าไปในบ้าน

"มิลล่าลูกรัก กลับมารอบนี้อยู่ยาวเลยไหมคะ คุณแม่เหง๊าเหงา ลูกชายก็ไปทาง ลูกสาวก็ไปทาง"

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ อยู่ให้เบื่อกันไปเลย" พูดพลางกอดแขนมารดาออดอ้อน

 

@สองเดือนต่อมา

อ๊วกกก อ๊วกก อ๊วก..

เสียงอาเจียนของมิลล่าดังจนทำให้คุณรินลณีต้องรีบมาดูด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพฯคราวนั้นลูกสาวของเธอก็อาเจียนบ่อย และทานอะไรไม่ค่อยได้ มันคุ้นๆกับอาการเหล่านี้เหลือเกิน แต่ไม่อยากปักใจเชื่อ เพราะต่อให้ลูกสาวของเธอแต่งตัวเปรี้ยวจี๊ด ทำตัวก๋ากั่นสักแค่ไหนเธอก็รู้จักลูกสาวดีว่าไม่นอกลู่นอกทางแน่นอน

"มิล ลองทานอะไรเปรี้ยวๆหน่อยไหมลูก แม่เอามาให้จ๊ะ" คุณรินลณีเดินมาพร้อมกับจานมะม่วงเปรี้ยว ยื่นให้ลูกสาวทานเพื่อดับอาการคลื่นไส้

"กำลังเปรี้ยวปากพอดีเลยค่ะแม่ รู้ใจหนูที่สุดเลย คริคริ" มิลล่าหยิบมะม่วงเปรี้ยวเคี้ยวตุ้ยๆ จนมารดาเสียวฟันแทน

"เอ่ออ คือ มิลอาการเหมือนตอนแม่ท้องเลย แต่คงไม่ใช่หรอกเนอะ" คุณรินลณีเอ่ยติดตลกกับลูกสาวแต่มิลล่ากลับเงียบ หน้าซีดเผือดจนคนเป็นแม่เริ่มใจไม่ดี

"มะ..ไม่ใช่หรอกค่ะแม่ มิลขอตัวก่อนนะคะ ตอนเที่ยงๆจะเข้าไปตรวจบัญชีที่รีสอร์ทสักหน่อย" พูดจบมิลล่าก็เดินขึ้นไปบนห้องนอนทันที เธอลืมไปได้ยังไง หลังจากปาดี้ดั๊บโอ๊เยกับซีโร่ไปเมื่อสองเดือนก่อนเธอยังไม่มีประจำเดือน และที่สำคัญ หมอนั่นแทงสด งดถุง โอ๊ยยย ตายแน่ยัยมิลเอ๊ย!!!

หลังจากนั่งถกเถียงกับตัวเองเสร็จ มิลล่าก็ขับรถออกมาที่คลินิคใกล้บ้านเพื่อตรวจให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย

"ยินดีด้วยครับ คุณแม่ตั้งครรภ์ได้ 8 สัปดาห์แล้ว จะฝากครรภ์เลยไหมครับ หรือจะพาคุณพ่อมาด้วย" วิ๊ง วิ๊ง ตอนนี้ในหัวเธอว่างเปล่า คำพูดของคุณหมอแทบจะไม่เข้าหัวอีกเลย

ท้อง..ท้อง..ท้อง โอ๊ย... นี่เธอได้ของแถมมาจากซีโร่เรอะ เอาวะ กะอีแค่เด็กคนเดียว ทำไมจะเลี้ยงไม่ได้ มิลล่าซะอย่าง

 

@ บ้านเมอร์สัน

"เมื่อไหร่แม่จะเลิกจับคู่ให้ผมสักที" ซีโร่โดนคุณหญิงญาตาวีพาเหล่าลูกหลานเพื่อนพ้องมาให้ดูตัวไม่เว้นวัน ทำเอาหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขาเบื่อเต็มทน แต่ไม่กล้าขัดใจแม่กลัวจะโดนงอนเหมือนที่แล้วๆมา

"โธ่ คุณลูกขา อายุก็ปาไป 30 แล้ว คุณแม่อยากมีหลานค่ะ คุณลูกเล่นลอยไปลอยมาแบบนี้ เมื่อไหร่คุณแม่จะสมหวังละคะ" ถึงลูกชายของเธอจะเงียบๆขรึมๆ แต่ใช้ผู้หญิงเปลืองมาก คุณหญิงญาตาวีรู้ คุณหญิงญาตาวีมีสายสืบส่วนตัว!

"ผมขอเวลาหน่อยนะครับ ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะมีใคร"

"เห้ออ ก็ได้ค่ะ แต่ถ้านานเกินไป คุณแม่จะจัดการเองนะคะคุณลูก"

“ครับๆ ผมยังไม่เจอคนที่ถูกใจ" ถูกใจหรอ! ทำไมพูดถึงคำนี้แล้วทำให้นึกถึงสาวน้อยพรหมจรรย์คนนั้น นี่ก็ผ่านมา 2 เดือนแล้ว ไม่เห็นเจ้าหล่อนมาที่ผับเลย สงสัยมีเป้าหมายใหม่แล้ว คิดแล้วเสียดายจริงๆ

"ผมไปทำงานก่อนนะครับ ไอ้แดนโทรมาตามแล้ว"

"บอสครับ ช่วงนี้จำศีลหรอ ไม่เอาเด็กช่วยผ่อนคลายหน่อยหรอครับ" ดินแดน หรือ แดน ลูกน้องคนสนิทของซีโร่ เดินออกมาทักทายด้วยคำถามเดิมๆ หลังจากผ่านค่ำคืนเร่าร้อนกับมิลล่า เขาไม่ได้เรียกใช้บริการจากผู้หญิงคนไหนเลย น่าแปลกจริงๆ เขากลับโหยหาแต่เธอ

"ว่างมาสินะ กูจะหางานเพิ่มให้"

"แหม เกรี้ยวกราดจังเลยนะครับ ใครกันที่ทำให้บอสของไอ้แดนหงุดหงิดใจ" พูดเสร็จก็รีบวิ่ง ไม่งั้นคงได้เจอรองเท้าจากเจ้านายบินเป็นแน่

 

หลังจากกลับจากคลินิค มิลล่าก็สารภาพกับพ่อแม่ตามตรงว่าเธออยากมีประสบการณ์เลยหาผู้ชายมาทดลอง ทำเอาคุณรินลณีลมแทบจับ ไม่คิดว่าลูกสาวจะกล้าทำอะไรแบบนี้ ถ้าไม่ติดว่าตั้งท้องหลานของเธออยู่ คงโดนตีก้นลายแน่ๆ ส่วนคุณอคิน บิดาของมิลล่านั่งนิ่ง ทำเอาเธอเริ่มจะหวั่นใจ

"ลูก ...ไม่ได้ไปล่อลวงเขามาใช่ไหมมิล" คุณอคินเอ่ยถามบุตรสาวเสียงเรียบ ท่านยังตกใจไม่หายกับความเฮี้ยวของมิลล่า

"เปล่าค่ะ ครั้งแรกเขาสมยอมนะคะคุณพ่อขา เขาไม่ขัดขืนด้วย" มิลล่าตอบบิดาตามความจริง มิลล่าใช้คำว่า ครั้งแรก แปลว่ามีครั้งที่สองด้วยงั้นสิ คนเป็นพ่อฟังแล้วเส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบๆ

"คุณคะ ดีจะตายจะได้มีเด็กมาวิ่งเล่นที่บ้าน"

"เห้อออ ครับ ดีก็ดี" ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ทำอะไรไม่ได้ คงต้องทำใจเผชิญหน้ากับความจริงเท่านั้นสินะ