-03- อีกครั้งและอีกครั้ง
หลังจากซดน้ำคาวของซีโร่ไปแล้ว เขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วช้อนตัวเธออุ้มในท่าเจ้าหญิงจนเธอเผลอกอดเขาแน่น เพราะกลัวจะตก "จะ จะไปไหนของนายอ่ะ ซีโร่" "ไปสวรรค์ ของเราสองคนไงจ๊ะ" พูดจบเดินดุ่มๆเขาไปห้องนอนส่วนตัวทันที "มามะ มาสนุกกันเถอะมิลล่าของเฮีย" ยิ่งเห็นใบหน้าสวยมองเขาอย่างอึ้งๆ ปากสวยเดี๋ยวอ้า เดี๋ยวหุบ ยิ่งทำให้ซีโร่อยากแกล้งเธอเข้าไปอีก "จะถอดเอง หรือให้ฉันถอดให้ละ หืม" ไวเท่าความคิด มือบางค่อยๆรูดซิปชุดเดรสรัดรูปลงแล้วถอดบราเซีย จนเห็นอกอวบอูมน่าขย้ำเหลือเพียงแพนตี้ตัวบางลายลูกไม้ที่ปิดนาผืนน้อยไว้แทบไม่มิดอีกปราการสุดท้าย ตอนนี้มิลล่าหมดความเขินอายแล้ว หากเธอไม่ถอด เขาคงกระชากเสื้อผ้าเธอเหมือนครั้งแรกอีกเป็นแน่ ซีโร่ที่ยืนมองร่างบางแต่หน้าอกหน้าใจใหญ่ล้นมืออย่างกระหาย เขารู้ว่ามิลล่าเขิลอาย แต่แล้วยังไงละ ในเมื่อเขาให้โอกาสเธอแล้ว เธอกลับมาหาเขาเอง "มานี่สิ ถอดเสื้อผ้าให้ฉันหน่อยสิมิลล่า" มือสั่นเทาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของชายหนุ่มออกจนเผยให้เห็นแผงอกแน่น มีไรขนอ่อนๆ จนมิลล่าเผลอลูบไล้อย่างลืมตัว วันนั้นมัวแต่เจ็บที่เสียซิง ไม่ได้มองหุ่นอันน่าหลงใหลให้เต็มตาตอนนี้ทั้งเธอและเขาต่างก็เปลือยเปล่าทั้งคู่ มิลล่าหน้าแดงก่ำสร้างความเอ็นดูให้แก่ซีโร่ไม่น้อย ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! "อ๊าา...อ๊ะ..อึก..จะจุก...ซีเบาๆหน่อย ..อ๊าา" ซีโร่กระแทกแก่นกายใส่ร่องสาวอย่างหนักหน่วงความคับแน่นตอดรัดจนเขาแทบจะเสร็จตั้งแต่สอดใส่ ช่างหน้าอายเสียจริงปึก! ปึก! ปึก! "อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าา แรงๆหน่อยซี มิลเสียว~ อ๊าาา" เสียงหวานครางกระเส่า ซีโร่รีบตอบสนองความต้องการของมิลล่าทันที ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งคู่ต่างก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน "อ๊าาาาาาสสส / อ๊ายยยยยยย" ร่างสูงของซีโร่ซบลงบนอกของมิลล่า ทั้งที่แก่นกายยังฝังอยู่ในร่องสาว และไม่นานมันเริ่มจะพองตัวจนมิลล่าที่นอนเหนื่อยหอบถึงกับถลึงตาโตตกใจ ใจคอหมอนี่จะไม่ให้พักหน่อยรึไง "ขึ้นให้หน่อยสิมิลล่า" เสียงทุ้มบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ฉะ...ฉันทำไม่เป็น" มิลล่าตอบพร้อมกับหลบสายตาคู่คมทันที "ขึ้นมาบนตัวฉัน แล้วก็ขย่มแรงๆ" พูดจบซีโร่พลิกตัวมิลล่าให้อยู่บนตัวเขาทันที โดยที่ยังไม่ถอดแก่นกายออกจากกัน "อ๊ะๆๆ...อ๊าา...ซี..มิล สะเสียวว...อ๊ะๆ" "ขย่มแรงๆเลย ทำตามใจเธอเลยมิลล่า" ซีโร่มองดูร่างอรชรโยกย้ายร่ายรำอยู่ข้างบนอย่างน่าหลงใหล ปกติคู่นอนคนอื่นๆเขาไม่เคยต้องเสียเวลาแบบนี้ แค่กระแทกให้น้ำแตกก็จบ "อ๊ะๆ ...อ๊ะ...มิล..จะเสร็จแล้วซี..อ๊ะๆๆ~" "อ๊าสสสส / กรี๊ดดดดดดด" ไม่นานซีโร่ก็ปลดปล่อยสายธารเข้าสู่กายสาวทุกหยาดหยดจนมิลล่ารู้สึกอุ่นวาบในช่องท้อง แต่นาทีนี้เธอคงไม่มีแรงไปทักท้วงอะไร เพราะเพลียจากการขย่มเหลือเกิน มิลล่าค่อยๆซบหน้าลงบนอกของซีโร่ ทั้งที่ยังมีแก่นกายใหญ่ฝังเชื่อมอยู่ "มิล มิลล่า เฮ้ เธอจะมาหลับแบบนี้ไม่ได้นะ" ร่างบางที่ฟุบลงบนอกแกร่งนานจนซีโร่เริ่มเอะใจ และมันก็เป็นแบบที่คิด เจ้าหล่อนหลับคาอกไปแล้ว ส่วนตัวเขายังไม่อิ่มเลยด้วยซ้ำ แม้จะแตกไปสามน้ำแล้วก็ตาม สุดท้ายซีโร่ค่อยๆถอดเจ้าโลกออกจากโพรงอุ่นนุ่มอย่างแสนเสียดาย "อื้อ ~" เขาเผลอยิ้มให้กับคนขี้เซา มือหนาคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างบางลวกๆ แล้วเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานก็กลับมาสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับมิลล่าแล้วโอบกอดเธอและเข้าสู่ห้วงนิทรา@เช้าวันต่อมา มิลล่าที่รู้สึกตัวตื่นค่อยๆลืมตามองรอบๆห้อง และหันกลับมามองที่นอนข้างๆที่มีรอยยับยู่ยี่ของผ้าปูที่นอนบ่งบอกว่าอีกคนเพิ่งลุกออกไปไม่นาน ร่างบางค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆ แล้วถือวิสาสะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ๊ตตัวโคร่งของซีโร่มาสวมใส่ "ไร้มารยาท หยิบของคนอื่นไม่ขออนุญาต หึ" ใบหน้าสวยตวัดสายตาไปมองยังต้นเสียง ซีโร่อยู่ในชุดไปรเวทสบายๆ แต่ออร่าความหล่อยังฟุ้งกระจาย "มองขนาดนี้ หิวอีกหรอ" "นะนายสัญญาแล้วว่าจะลบคลิป หวังว่าคงเป็นลูกผู้ชายพอนะ" มิลล่าบอกด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "แน่นอน เสร็จธุระแล้วก็ออกไปจากห้องได้ละ" ซีโร่บอกอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมกับเดินผ่านหน้ามิลล่าไปอย่างไร้ความรู้สึก หลังจากออกจากห้องทำงานของซีโร่แล้ว เธอเจอกับดินแดน คนสนิทของเขายืนจ้องเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่หน้าห้องจนเธอรู้สึกประหม่า "ขะขอตัวนะคะ" พูดจบมิลล่าก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งจนไปถึงที่รถแล้วขับออกจากผับหรูทันที-04- ของแถมจากคืนนั้นมิลล่าขับรถกลับมาถึงคอนโดฯ ก็ได้รับสายจากมารดา ว่าให้กลับบ้านด่วน เธอไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากเตรียมเก็บของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าเดินใบใหญ่ แล้วให้ รปภ. เรียกแท็กซี่ไปสนามบินอย่างไม่ลังเล"มาหาใครคะ" เสียงของป้านภาแม่บ้านเก่าแก่เอ่ยถามผู้มาใหม่"มาหาใครดีน๊า~" มิลล่าถอดแว่นตากันแดดออกแล้วเดินเข้าไปสวมกอดป้านภาทันที เธอสนิทกับป้านภามาก"โธ่.. หนูมิล ป้าตกใจหมดเลย สวยขึ้นจนป้าจำแทบไม่ได้" "นภา ใครมาจ๊ะ เอะอะโวยวายอะไรกัน" คุณรินลณี เดินเข้ามาถามแม่บ้านคนสนิท"มิลเองค่ะแม่ มามะ มาให้หอมแก้มซะดีๆ ฟอด~ ฟอด~ ฟอด~" "ยัยมิลทำไมไม่โทรมาบอกละว่าจะมาวันนี้เลย แม่จะได้ให้คนไปรับ" "อยากมาเซอร์ไพรส์ไงคะ คุณพ่ออยู่ไหนคะ ไม่เห็นมาต้อนรับลูกสาวกลับบ้านเลย น่าน้อยใจจริงๆ" มิลล่าบ่นอุบ พร้อมทำหน้างอ"คุณพ่อไปประชุมที่อำเภอตั้งแต่เที่ยงแล้วลูก น่าจะกลับเย็นๆโน้นแหละ" คุณรินลณีว่าพรางจูงมือลูกสาวเข้าไปในบ้าน"มิลล่าลูกรัก กลับมารอบนี้อยู่ยาวเลยไหมคะ คุณแม่เหง๊าเหงา ลูกชายก็ไปทาง ลูกสาวก็ไปทาง""แน่นอนอยู่แล้วค่ะ อยู่ให้เบื่อกันไปเลย" พูดพลางกอดแขนมารดาออดอ้อน @สองเดือนต่อมาอ๊วกกก
-05- โลกกลม5 ปีต่อมา"กรี๊ดดดดดดดดดดด คุณยายขา คุณตาขา มันเริศมากค่ะหนูช๊อบชอบ" เสียงกรีดร้องของซีเนียร์ หลานสาวตัวน้อยที่ถูกอกถูกใจกับกระเป๋าใบใหม่ที่คุณลุงมิกซ์พี่ชายของมารดาเพิ่งส่งมาให้ ซีเนียร์หนูน้อยวัย 4 ขวบ น่าตาน่ารักมีแววสวยตั้งแต่เด็ก เธอชื่นชอบการแต่งตัวมาก เรียกได้ว่า แฟชั่นนิสต้าตัวน้อยเลยทีเดียว ตั้งแต่มิลล่าคลอดหนูน้อยซีเนียร์ออกมา บ้านของเธอมีสีสันมากขึ้นคุณตาคุณยายหลงหลานหนักมาก ซีเนียร์อยากได้อะไรไม่เคยขัด ถ้าวันไหนหนูน้อยซีเนียร์ตามมิลล่าไปทำงานที่รีสอร์ทด้วย จะได้ขนมนมเนยติดไม้ติดมือกลับมาทุกวันเพราะหนูน้อยต่างก็เป็นขวัญใจทั้งพนักงานและแขกที่มาพัก "ซีเนียร์ มามี๊บอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่ากรี๊ด" ตั้งแต่มีลูกมิลล่าลดความแก่นเซี้ยวลงและมีความเป็นแม่สูงมากแต่ลูกสาวของเธอกลับสืบทอดนิสัยของเธอไปเต็มๆ มิลล่ากลัวใจเหลือเกิน ถ้าหากวันหนึ่งซีเนียร์ไปให้ท่าผู้ชายแบบที่เธอเคยทำกับซีโร่ เธอคงจะหัวใจวาย ลูกสาวของเธอแสบสัน ตรงข้ามกับหน้าตาบ๊องแบ๋วเหลือเกิน เมื่อเดือนก่อนซีเนียร์นำทีมเพื่อนๆในห้องไปเปิดกระโปรงคุณครูจนต้องเรียกพบผู้ปกครองมาแล้ว เล่นเอาเธอปวดหัวไม่น้อย ล่าสุดซีเนียร์ไ
-06- DNA บนหน้าลูก"ซีเนียร์ มามี๊ตามหากันให้วุ่น ทำไมออกมาไม่บอกมามี๊ล่ะคะ" มิลล่าทำเสียงดุจนหนูน้อยใจแป้ว เพราะกลัวมามี๊ลงโทษ "เอ่อ หนูจ๊ะ อย่าดุหนูเนียร์เลย แกคงไม่ได้ตั้งใจ" คุณหญิงญาตาวีที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ สงสารเด็กน้อยจึงเข้าไปช่วยพูดให้ผู้ปกครองใจเย็นลง"คะ...ค่ะ" มิลล่าที่เห็นหน้าคุณหญิงญาตาวีก็ทำหน้าตื่นลนลาน เธอจำได้ นั่นมันคุณแม่ของซีโร่ทำไมมาอยู่กับหนูเนียร์ได้ล่ะ"ฉันญาตาวีนะจ๊ะ เอ่อหนู...""หนูมิลล่าค่ะ ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะที่ช่วยเหลือซีเนียร์" มิลล่าหันไปส่งยิ้มหวานให้แม่ของซีโร่"จ๊ะหนูมิลล่า บังเอิญเจอหนูเนียร์หลงทาง ฉันกับลูกชายเลยพามาที่นี่" "ละ...ลูกชายหรอคะ" มิลล่าทำตาโตตกใจ ลูกชายคุณหญิงญาตาวีก็ ซะ...ซีโร่ "ใช่จ๊ะ ลูกชาย นั่นไงมาโน้นแล้ว ตาซีหนูเนียร์เจอมามี๊แล้วค่ะ เรากลับกันเลยไหมลูก" คุณหญิงญาตาวีหันมาถามลูกชายที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบ"…มิลล่า" ซีโร่เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงเบาหวิวราวกระซิบ"..!!!.." ซะ..ซีโร่"ซีเนียร์ ขอบคุณคุณหญิงด้วยค่ะลูก" เสียงหวานบอกกับลูกสาวตัวน้อย"ขอบคุณค่ะคุณย่า ขอบคุณค่ะคุณลุงซี บ๊าย บายค่า" หนูน้อยพนมมือขอบคุณพร้อมโบกมือลา"หน
-07- กังวลเช้าวันต่อมามิลล่าแทบไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืนเธอมัวแต่กังวลเรื่องของซีโร่ ถึงแม้ทั้งเขาและเธอต่างก็พลาดจนมีซีเนียร์ออกมา แต่เธอก็เลี้ยงดูลูกด้วยความรัก และไม่มีทางที่จะยอมยกลูกให้ซีโร่ง่ายๆ เขาก็มีคนรักอยู่แล้วอีกไม่นานคงมีลูกด้วยกัน จะมาตามวุ่นวายเธอกับลูกไปทำไมกัน ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ "มามี๊ เป็นอะไรคะ หนูเนียร์เรียกตั้งนานแล้ว" เสียงใสๆของลูกสาวปลุกให้มิลล่าออกจากภวังค์ ต่อไปนี้อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด เธอจะไม่กีดกันระหว่างซีโร่กับซีเนียร์ เพราะอำนาจเงินสมัยนี้สามารถสืบหาได้ไม่ยากว่าซีเนียร์เป็นลูกใคร"เอ่อ นายครับ เมื่อคืนคุณปกรณ์ เจ้าของผับคู่แข่ง ส่งคนมาป่วนที่ผับเราอีกแล้วครับ" ดินแดน เข้ามารายงานให้ผู้เป็นนายทราบ เพราะปกรณ์อดีตเพื่อนรักของเจ้านายที่ผันตัวไปเป็นศัตรูทางธุรกิจส่งคนมาก่อความวุ่นวายให้กับผับไม่เว้นวัน"เห้อ เมื่อไหร่มันจะหยุดสักทีวะ ส่งคนไปสั่งสอนมันหน่อยละกัน" ใช่ว่าเขาจะอยากมีเรื่องกับปกรณ์ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมหยุดก็คงต้องสั่งสอนกลับไปบ้าง ไม่อย่างนั้นคงไม่เลิกราง่ายๆ เขาและปกรณ์ เคยเป็นเพื่อนรักกัน แต่มาผิดใจเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียวสมัยเรียนมห
-08- ตัวแทนความเจ็บปวด"ซีโร่ลูกรัก คุณป้ามัณฑนาโทรมาบอกแม่ว่าวันนี้หนูลันตากลับมาแล้ว ซีช่วยแวะไปรับน้องที่สนามบินหน่อยนะคะ" คุณหญิงญาตาวีบอกลูกชายอย่างตื่นเต้นและมีความหวัง เพราะลันตาขอทางครอบครัวไปศึกษาต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เมื่อ 2 ปีก่อน หลังจากกลับมาเธอตั้งใจจะจัดงานมงคลระหว่างซีโร่กับลันตาทันที"คุณแม่ยังไม่เลิกจับคู่ผมกับน้องลันตาอีกหรอครับ ผมคิดกับน้องลันตาแค่น้องสาวจริงๆ" เขาต้องคุยกับแม่ให้รู้เรื่องเสียที นี่แม่เขาถึงขั้นโทรตามให้เข้ามาพบ จนต้องเสียการเสียงาน เพียงเพราะลูกสาวของเพื่อนกลับมาเนี่ยนะ "หนูลันตาน่ารัก เพียบพร้อม และเหมาะสมกับซีที่สุดเลย คุณแม่มองคนไม่ผิดแน่นอน อ๊ะๆ อย่าค่ะอย่าเถียงคุณแม่ นี่ถ้าไม่โทรตามก็คงไม่กลับมาบ้านเลยใช่ไหมคะ" "เห้อออ ครับๆ ผมจะไปรับน้องลันตาให้ละกัน ว่าแต่คุณแม่อยากมีหลานใช่ไหมครับ?" ซีโร่ลองเกริ่นถาม"แน่นอนสิคะ ลูกสะใภ้คุณแม่ต้องเป็นหนูลันตาเท่านั้น!!" คำสั่งประกาศิตทำเอาซีโร่ต้องกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย "ถ้าผมมีหลานให้คุณแม่แล้วละครับ ยังจะต้องแต่งงานกับน้องลันตาอีกไหม" "เลอะเทอะ พูดจาอะไรไม่รู้ ไปรับหนูลันตาด้วยนะ แม่จะไปหาคุณพ
-09- พบเจอ"ดินแดน พรุ่งนี้เช้าเตรียมตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่ให้กูหน่อย" ซีโร่ไม่ได้ลืมว่าเขายังมีภารกิจไปเคลียร์กับแม่ของลูก แต่ที่ปล่อยผ่านเพราะไม่อยากให้มิลล่าลำบากใจ และเขาเองก็ต้องจัดการงานที่คั่งค้างให้เสร็จเสียก่อน แต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาอันสมควรแล้วที่ต้องไปเจรจากับแม่ของลูกเสียที"เอ่อ บอสครับ คุณหญิงโทรมาถามว่าไปรับคุณหนูลันตาแล้วยังครับ""แม่งเอ้ย กูลืม!!! แม่กูเอาตายแน่งานนี้" เขาลืมไปเสียสนิทว่าแม่ให้ไปรับน้องลันตาจากสนามบิน ป่านนี้คุณหญิงญาตาวีคงรอบ่นอยู่แน่ๆ"คุณหญิงบอกว่าคุณหนูลันตาเลื่อนวันกลับครับ ไม่ต้องไปรับแล้ว แหะๆ""เห้อออ รอดตัวไป" ซีโร่ถอนหายพรืดใหญ่"บอสไปเชียงใหม่ทำไมหรอครับ หรืองานที่นั่นมีปัญหา ให้ผมไปด้วยไหม" ปกติถ้าเจ้านายมีงานด่วน หรือต้องไปดูผับZE สาขาอื่นๆที่ต่างจังหวัด จะมีดินแดนติดตามไปด้วยเสมอ"ไม่ต้อง!! ถ้าแม่กูถามบอกว่าไปดูผับที่นั่นละกัน ถ้าไม่อยากตกงาน อย่าปากมาก" ดินแดนรีบหุบปากฉับพลัน เขาเป็นลูกน้องที่ภักดีต่อเจ้านายมาก แต่ก็สู้อำนาจของคุณหญิงญาตาวีไม่ได้ เลยต้องเป็นกบฏบ้างเป็นครั้งคราว"เอ๊ะ ทำไมวันนี้ตากระตุกทั้งวันแล้วเนี่ยะ" มิลล่าเริ่มสัง
-10- พ่อลูกเจอกัน"คุณพ่ออออออ หนูเนียร์มาแล้วค้าาา~" ซีเนียร์ตะโกนเรียกหาพ่อมาแต่ไกลหวังจะโผกอดให้หายคิดถึง เธอจินตนาการถึงพ่อไว้มากมายตามประสาเด็ก"สวัสดีครับหนูเนียร์ลูกพะ..พ่อ" ซีโร่ปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น เขาได้แต่นั่งดูรูปถ่ายหลากหลายอิริยาบทของลูกสาวตัวน้อยมาหลายวันแล้ว ลูกของเขาน่ารักเหลือเกิน "เอ๋...~ คุณลุงซีนี่นา ...แล้วคุณพ่ออยู่ที่ไหน" หนูน้อยเอียงคอถามซีโร่อย่างน่ารัก"หนูเนียร์อยากเจอคุณพ่อไหมครับ" "เอ๋.. คุณพ่อหรอคะ มามี๊บอกว่าถ้าอยากมีคุณพ่อให้บอกมามี๊ค่ะ เดี๋ยวมามี๊ไปหามาให้หลายๆคนเลยค้า คริคริ""..!!!.." ซีโร่ใบ้กินทันที ทำไมมิลล่าบอกลูกสาวเขาแบบนี้ น่าจับมาตีก้นเสียให้เข็ด"แต่มามี๊บอกว่าถ้าหนูเนียร์เป็นเด็กดี คุณพ่อจะมาหาหนูเนียร์ค่ะ คุณลุงรู้จักคุณพ่อไหมคะ" "ละลุง คือ.." ไม่ทันตอบลูกสาวก็มีเสียงคุ้นเคยเหวดังขึ้นมาจากข้างหลังเสียก่อน"หยุดนะ!!! นายมีสิทธิ์อะไรมาเจอลูกฉัน" มิลล่ารีบอุ้มซีเนียร์ออกมาจากเขาทันที วันนี้เธอมารับลูกสาว แต่คุณครูพี่เลี้ยงบอกว่าคุณพ่อมารับและรอเธออยู่ที่สนามเด็กเล่น เธอเดาได้ไม่ยากว่าเป็นฝีมือของซีโร่ เขายังไม่เลิกยุ่งกับเธอและลูก ม
-11- ว่าที่ลูกเขย"มามี๊ขา ให้คุณพ่อไปส่งหนูเนียร์ที่บ้านได้ไหมคะ? นะคะ! นะคะ!" ซีเนียร์เริ่มงอแงตั้งแต่ออกมาจากห้างสรรพสินค้าแล้ว"มิลล่า ถ้าผมจะขอไปส่งลูกได้ไหม" เขาเองก็อยากไปส่งลูกสาว"อืมก็ได้ งั้นคุณช่วยแวะส่งฉันเอารถที่หน้าโรงเรียนลูกก่อนนะ" บรรยากาศในรถกลับมาเงียบอีกครั้ง หนูเนียร์เริ่มตาปรือจะปิดแล้ว"คุณขับได้รึเปล่า รถคุณไม่มีคาร์ซีท ลูกจะหลับแล้ว""งั้นคุณนั่งไปกับลูกเลยแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าผมเข้าไปรับคุณกับลูกเอง" ทางเลือกนี้ทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับลูกอีกด้วย ซีโร่ได้แต่ยิ้มกริ่มอยู่ในใจลำพัง"เอางั้นก็ได้ ที่ฉันยอมให้คุณไปส่งเพราะเห็นแก่ลูกหรอกนะ" เธอกระซิบบอกเขา เพราะกลัวลูกสาวจะสะดุ้งตื่น ตอนนี้ซีเนียร์หลับซบอกเธอไปเรียบร้อยแล้ว"เอ่อ ผมขอโทษนะที่ปล่อยให้คุณเลี้ยงลูกคนเดียว" ซีโร่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้น"คุณไม่ผิดหรอก ที่จริงมันเป็นความผิดฉันเองแหละ" ใช่ มันคือความผิดของเธอ ถ้าเธอไม่แพ้ยาคุมฉุกเฉิน เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ "แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว เอาเป็นว่าผมพร้อมรับผิดชอบลูก และคุณ" ซีโร่มีความรับผิดชอบมากพอ เขากล้าทำก็กล้ารับ "แค่ลูกก็พอเถอะยะ ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยมิทราบ" ใจดวงน