-09- พบเจอ"ดินแดน พรุ่งนี้เช้าเตรียมตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่ให้กูหน่อย" ซีโร่ไม่ได้ลืมว่าเขายังมีภารกิจไปเคลียร์กับแม่ของลูก แต่ที่ปล่อยผ่านเพราะไม่อยากให้มิลล่าลำบากใจ และเขาเองก็ต้องจัดการงานที่คั่งค้างให้เสร็จเสียก่อน แต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาอันสมควรแล้วที่ต้องไปเจรจากับแม่ของลูกเสียที"เอ่อ บอสครับ คุณหญิงโทรมาถามว่าไปรับคุณหนูลันตาแล้วยังครับ""แม่งเอ้ย กูลืม!!! แม่กูเอาตายแน่งานนี้" เขาลืมไปเสียสนิทว่าแม่ให้ไปรับน้องลันตาจากสนามบิน ป่านนี้คุณหญิงญาตาวีคงรอบ่นอยู่แน่ๆ"คุณหญิงบอกว่าคุณหนูลันตาเลื่อนวันกลับครับ ไม่ต้องไปรับแล้ว แหะๆ""เห้อออ รอดตัวไป" ซีโร่ถอนหายพรืดใหญ่"บอสไปเชียงใหม่ทำไมหรอครับ หรืองานที่นั่นมีปัญหา ให้ผมไปด้วยไหม" ปกติถ้าเจ้านายมีงานด่วน หรือต้องไปดูผับZE สาขาอื่นๆที่ต่างจังหวัด จะมีดินแดนติดตามไปด้วยเสมอ"ไม่ต้อง!! ถ้าแม่กูถามบอกว่าไปดูผับที่นั่นละกัน ถ้าไม่อยากตกงาน อย่าปากมาก" ดินแดนรีบหุบปากฉับพลัน เขาเป็นลูกน้องที่ภักดีต่อเจ้านายมาก แต่ก็สู้อำนาจของคุณหญิงญาตาวีไม่ได้ เลยต้องเป็นกบฏบ้างเป็นครั้งคราว"เอ๊ะ ทำไมวันนี้ตากระตุกทั้งวันแล้วเนี่ยะ" มิลล่าเริ่มสัง
-10- พ่อลูกเจอกัน"คุณพ่ออออออ หนูเนียร์มาแล้วค้าาา~" ซีเนียร์ตะโกนเรียกหาพ่อมาแต่ไกลหวังจะโผกอดให้หายคิดถึง เธอจินตนาการถึงพ่อไว้มากมายตามประสาเด็ก"สวัสดีครับหนูเนียร์ลูกพะ..พ่อ" ซีโร่ปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น เขาได้แต่นั่งดูรูปถ่ายหลากหลายอิริยาบทของลูกสาวตัวน้อยมาหลายวันแล้ว ลูกของเขาน่ารักเหลือเกิน "เอ๋...~ คุณลุงซีนี่นา ...แล้วคุณพ่ออยู่ที่ไหน" หนูน้อยเอียงคอถามซีโร่อย่างน่ารัก"หนูเนียร์อยากเจอคุณพ่อไหมครับ" "เอ๋.. คุณพ่อหรอคะ มามี๊บอกว่าถ้าอยากมีคุณพ่อให้บอกมามี๊ค่ะ เดี๋ยวมามี๊ไปหามาให้หลายๆคนเลยค้า คริคริ""..!!!.." ซีโร่ใบ้กินทันที ทำไมมิลล่าบอกลูกสาวเขาแบบนี้ น่าจับมาตีก้นเสียให้เข็ด"แต่มามี๊บอกว่าถ้าหนูเนียร์เป็นเด็กดี คุณพ่อจะมาหาหนูเนียร์ค่ะ คุณลุงรู้จักคุณพ่อไหมคะ" "ละลุง คือ.." ไม่ทันตอบลูกสาวก็มีเสียงคุ้นเคยเหวดังขึ้นมาจากข้างหลังเสียก่อน"หยุดนะ!!! นายมีสิทธิ์อะไรมาเจอลูกฉัน" มิลล่ารีบอุ้มซีเนียร์ออกมาจากเขาทันที วันนี้เธอมารับลูกสาว แต่คุณครูพี่เลี้ยงบอกว่าคุณพ่อมารับและรอเธออยู่ที่สนามเด็กเล่น เธอเดาได้ไม่ยากว่าเป็นฝีมือของซีโร่ เขายังไม่เลิกยุ่งกับเธอและลูก ม
-11- ว่าที่ลูกเขย"มามี๊ขา ให้คุณพ่อไปส่งหนูเนียร์ที่บ้านได้ไหมคะ? นะคะ! นะคะ!" ซีเนียร์เริ่มงอแงตั้งแต่ออกมาจากห้างสรรพสินค้าแล้ว"มิลล่า ถ้าผมจะขอไปส่งลูกได้ไหม" เขาเองก็อยากไปส่งลูกสาว"อืมก็ได้ งั้นคุณช่วยแวะส่งฉันเอารถที่หน้าโรงเรียนลูกก่อนนะ" บรรยากาศในรถกลับมาเงียบอีกครั้ง หนูเนียร์เริ่มตาปรือจะปิดแล้ว"คุณขับได้รึเปล่า รถคุณไม่มีคาร์ซีท ลูกจะหลับแล้ว""งั้นคุณนั่งไปกับลูกเลยแล้วกัน พรุ่งนี้เช้าผมเข้าไปรับคุณกับลูกเอง" ทางเลือกนี้ทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับลูกอีกด้วย ซีโร่ได้แต่ยิ้มกริ่มอยู่ในใจลำพัง"เอางั้นก็ได้ ที่ฉันยอมให้คุณไปส่งเพราะเห็นแก่ลูกหรอกนะ" เธอกระซิบบอกเขา เพราะกลัวลูกสาวจะสะดุ้งตื่น ตอนนี้ซีเนียร์หลับซบอกเธอไปเรียบร้อยแล้ว"เอ่อ ผมขอโทษนะที่ปล่อยให้คุณเลี้ยงลูกคนเดียว" ซีโร่เอ่ยทำลายความเงียบขึ้น"คุณไม่ผิดหรอก ที่จริงมันเป็นความผิดฉันเองแหละ" ใช่ มันคือความผิดของเธอ ถ้าเธอไม่แพ้ยาคุมฉุกเฉิน เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ "แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว เอาเป็นว่าผมพร้อมรับผิดชอบลูก และคุณ" ซีโร่มีความรับผิดชอบมากพอ เขากล้าทำก็กล้ารับ "แค่ลูกก็พอเถอะยะ ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยมิทราบ" ใจดวงน
-12- ใกล้ชิด"ฉันต้องขอโทษพ่อหนุ่มด้วย สำหรับเรื่องที่มิลล่าไปขืนใจ" คุณอคินเปิดประเด็นด้วยคำพูดที่ทำเอาซีโร่ต้องกลั้นขำสุดฤทธิ์ ส่วนมิลล่าได้แต่อ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่าพ่อจะพูดแบบนี้ ให้ตายสิ น่าอายชะมัด เธอแค่ยั่วยวนเขาเองนะ ไม่ได้ไปข่มขืนเขาเหมือนที่พ่อเข้าใจ!!! "เอ่อ เรียกผมว่าซีก็ได้ครับคุณพ่อ" "หืมม ว่าแต่ซีตกลงกับยัยมิลเรื่องหนูเนียร์แล้วใช่ไหม" แม้จะฉงนกับสรรพนามที่ถูกเรียก แต่ท่านก็ไม่ติดใจอะไรมาก"ครับ มิลล่าให้ผมมาหาลูกได้ ผมยินดีจะรับผิดชอบครับ" "มิลตกลงกับเขาแล้วค่ะพ่อ สิทธิการเลี้ยงดูยังเป็นของมิลค่ะ" มิลล่า บอกให้พ่อสบายใจ เธอรู้ว่าพ่อรักหลานมากและกลัวซีเนียร์จะโดนแย่งไป"อืมๆ พ่อก็ไม่อยากให้มีปัญหาตามมาทีหลังหรอกนะ ถ้าซีจะมาหาหลานพ่อก็มาได้ บ้านนี้ยินดีต้อนรับ" คุณอคินไม่ได้หัวโบราณที่จะกีดกันพ่อลูกไม่ให้เจอกัน เขาปล่อยให้ลูกสาวเป็นคนตัดสินใจเอง เรื่องคนหนุ่มสาว คนแก่อย่างเขาจะคอยดูอยู่ห่างๆ "ครับ ผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า รบกวนทุกคนนานแล้ว สวัสดีครับ" ซีโร่บอกลาพ่อแม่ของมิลล่าเสร็จก็เดินออกมาที่รถ โดยมีมิลล่าเดินตามออกมาส่ง"คุณพรุ่งนี้ผมเข้ามารับตอนเช้านะ ผมไปก่อน" "
-13- ปล่อยตั้งแต่กลับจากมาบ้านของมิลล่า ซีโร่ได้แต่ครุ่นคิดว่าเขารู้สึกกับเธออย่างไรกันแน่ ทำไมตอนเห็นเธออยู่ผู้ชายคนอื่นแล้วใจมันร้อนรนชอบกล แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ หรือเขาจะชอบเธอ ความคิดสับสนไปหมดไม่เป็นอันทำงาน คุณแม่ก็ยังโทรมาตามให้กลับกรุงเทพฯไปคุยเรื่องงานหมั้นหมายระหว่างเขากับลันตา เรื่องมันชักอิรุงตุงนังไปหมด มิลล่าเองก็ไม่เป็นอันทำอะไร มัวแต่ขบคิดเรื่องพ่อของลูก วันนี้มาแปลก รุกเธอหนักมาก ไม่รู้ว่าผีเข้าหรืออย่างไรกัน 'ผมไม่ยอมให้คุณหาพ่อใหม่ให้ลูกหรอกนะ อย่าได้คิดเชียวละ มิลล่า' วันนี้พ่อเลี้ยงธันวามาเอาคำตอบจากเธอ ซึ่งเธอก็บอกไปตามความจริงไม่คิดที่จะให้ความหวังให้เขา เธอขอเป็นเพียงน้องสาวของเขาแทน แม้จะรู้สึกผิดที่ทำให้เขาเสียใจ แต่มันคือทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว เธอไม่ใช่ผู้หญิงตัวเปล่า ผู้ชายดีๆอย่างเขาควรได้เจอผู้หญิงที่ดีกว่านี้ ลันตาหายป่วยแล้ว เธอเพิ่งรู้ว่าคนใจร้ายชื่อปกรณ์ เขาไม่ได้รังแกเธอเลยตั้งแต่วันนั้น เธอพยายามทำตัวให้เงียบ และไม่มีปากเสียง เพราะไม่อยากเจ็บตัวอีก รอเพียงอีกฝ่ายพอใจ เธอถึงจะได้รับอิสระ"มานี่สิ คุณหนูลันตา" แม้จะกลัว แต่ไม่อยากมีปัญหากับเขา จ
-14- สารภาพเช้านี้ซีโร่ยังคงไปรับลูกสาวมาส่งโรงเรียนเหมือนอย่างเคย เขาอยากใช้เวลากับลูกให้มากที่สุด เพราะเมื่อเช้าตรู่คุณหญิงญาตาวีโทรมาบอกให้เขากลับบ้านด่วน เห็นทีว่ากลับบ้านไปรอบนี้เขาต้องกล่อมให้แม่ยอมรับหลานสาวตัวน้อยให้ได้" ..มิลล่า วันนี้คุณไปส่งลูกพร้อมผมเลยแล้วกัน ผมมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย ขากลับจะแวะมาส่ง""คุณมีอะไรก็คุยตอนนี้เลยสิ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาขับรถไปมาหลายรอบเลย""...เอ่อ คือ" ใบหน้าเขาเหมือนคนมีเรื่องหนักใจ เธอไม่อยากเซ้าซี้มาก เลยยอมนั่งรถไปกับเขาด้วย"คุณพ่อขา พรุ่งนี้วันหยุด คุณพ่อพาหนูเนียร์ไปเที่ยวได้ไหมคะ นะคะ! นะคะ!" น้ำเสียงออดอ้อนของลูกสาวยิ่งทำให้ ซีโร่ทำหน้าคิดหนักเข้าไปใหญ่ "คะ..คือพรุ่งนี้พ่อต้องกลับไปทำธุระที่กรุงเทพฯครับลูก" เขาตัดสินใจบอกให้ลูกสาวรู้ "...หรอคะ" น้ำเสียงเศร้าและใบหน้าหงอยๆของซีเนียร์ทำเอาใจคนเป็นพ่อกระตุกวูบ เขาอยากพาลูกไปด้วย แต่มิลล่าคงไม่ยอมแน่ๆ หลังจากนั้นลูกสาวก็นั่งเงียบตลอดทางจนถึงโรงเรียน ใบหน้าไร้ความร่าเริงเหมือนก่อน ยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่ดีเลยส่งลูกสาวเสร็จซีโร่พามิลล่ามานั่งคุยกันที่ร้านกาแฟใกล้ๆโรงเรียนอนุบาล เขาอยาก
-15- คุณย่าจะเป็นลม@สนามบิน"ซีเนียร์ จำที่มามี๊บอกได้ไหมคะ" มิลล่ามาส่งซีโร่และซีเนียร์ขึ้นเครื่องตั้งแต่เช้า เธอไม่อยากห่างลูกเลย แต่ช่วงนี้งานล้นมือ จะให้ทิ้งงานไปด้วยคงไม่ได้ ต้องลองเสี่ยงไว้ใจพ่อของลูกดูสักตั้ง"จำได้ค่ะ ห้ามดื้อ ห้ามซน ห้ามเอาแต่ใจค่ะ" เสียงฉะฉานของลูกสาวทำให้มิลล่ายิ้มขำ เมื่อคืนกำชับไปหลายรอบ กลัวซีโร่จะรับมือกับความดื้อไม่ไหว"อย่าห่วงไปเลยมามี๊ เดี๋ยวคุณพ่อจะดูแลลูกสาวของเราเป็นอย่างดีเลย" ลูกสาวของเรา ฟังแล้วอบอุ่นใจจัง ช่วงนี้ซีโร่ชอบมาทำให้ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะบ่อยๆ อารมณ์เขาไม่ค่อยคงที่ บางวันหน้าตึง บางวันอารมณ์ดี เธอเดาใจเขาไม่ถูกจริงๆ "บะ..บ้า ดูแลลูกให้ดีๆละ ถ้ามีอะไรรีบโทรมาหาฉันนะ" "ครับๆ อย่างอแงสิ ผมพาลูกไปแค่สองวันเอง" เขาเห็นมิลล่าทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ก็อดเอ็นดูไม่ได้"ผมไปก่อนนะ หนูเนียร์บอกลามามี๊ก่อนลูก" "หนูเนียร์จะซื้อขนมมาฝากมามี๊นะคะ ฟอด~ ฟอด~ บ๊ายบายค่ะ" "ผมไปก่อนนะมิลล่า ฟอด~" ซีโร่อยากแกล้ง เลยหอมแก้มคนเป็นแม่เหมือนที่ลูกสาวทำ สร้างความเขิลอายจนใบหน้าสวยแดงระเรื่อ"ซะ..ซีโร่ ทำบ้าอะไรเนี่ย ถึงแล้วโทรมาบอกด้วยนะ" มิลล่าเขิล
-16- คุณพ่อสายเปย์ มิลล่าไม่เคยต้องห่างลูกสาวตัวน้อยเลยตั้งแต่คลอดออกมา อาจจะมีบ้างเป็นบางคืนที่คุณตาคุณยายมาเอาหลานสาวไปนอนค้างด้วย แต่ครั้งนี้เธออยากให้ซีเนียร์คุ้นเคยกับซีโร่มากขึ้นจึงยอมอนุญาตให้ไป ตอนถึงกรุงเทพฯเขาโทรมาบอกเธอแล้ว ลูกสาวเธอยังคงร่าเริงไม่ได้งอแงเหมือนที่เธอกังวล เขาบอกว่าจะพาไปซีเนียร์ไปพบครอบครัว เธอหวังว่าคุณหญิงญาตาวีจะเอ็นดูลูกสาวของเธอบ้าง"คุณเป็นพนักงานที่นี่หรอครับ""คะ? ดิฉันเป็นผู้จัดการของรีสอร์ทค่ะ คุณลูกค้าต้องการความช่วยเหลืออะไรคะ" มิลล่าตอบด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร"ผมขอเบอร์โทรคุณผู้จัดการคนสวยหน่อยได้ไหมครับ" "ดิฉันไม่สะดวกค่ะ ถ้าคุณลูกค้าต้องการความช่วยเหลือติดต่อที่เคาน์เตอร์ได้เลยนะคะ" งานของเธอต้องใช้ความอดทนค่อนข้างสูง ลูกค้ามีหลายรูปแบบ แรกๆเธอก็ทนไม่ไหวด่าเปิงเผ่นแนบไปหลายราย พอเจอบ่อยๆเริ่มชินก็พอจะรับมือได้ดีขึ้นวันนี้คุณญาตาวีอารมณ์ดีเป็นพิเศษเธอคอยเอาอกเอาใจหลานสาวตัวน้อยตัวติดกันแทบจะตลอดเวลา ส่วนคุณปู่เวลล์ก็ไม่น้อยหน้า ชวนซีเนียร์ทำกิจกรรมร่วมกันอย่างสนุกสนาน ซีโร่โล่งอกไปเปราะหนึ่ง ทีแรกกลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่ยอมรับหลาน ที่ไหนได้ ติดหลา