บทที่ 14
"ทำไมป้าถึงเงียบหรือว่าป้าสมเพชในตัวของฉัน ป้าไม่ต้องสมเพชหรอกชีวิตของฉันมันไม่มีอะไรดีตั้งแต่แรกอยู่แล้วมีความสุขกับครอบครัวเพียงไม่นานพวกเขาก็จากไป"
ประโยคที่ 2 ยิ่งทำให้เหมราชนั้นงงกับคำพูดที่เหม่อลอยของเรือนร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดออกมาไม่เป็นถ้อยคำหรือว่าเธอจะเข้าสู่อาการโรคซึมเศร้าแล้วจริงๆ ถึงนั่งคุยคนเดียว
แจกันด้านข้างประตูนั้นถูกเท้าของเขาเตะกระเด็นจนแตกเรือนร่างบางสะดุ้งหันกลับมามองคิดว่าเป็นป้าแม่บ้านแต่จริงๆ แต่กลับเป็นคนใจร้าย
มือน้อยรีบปาดน้ำตาตัวเองเขาได้ยินในสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่าหรือว่าเขาเพิ่งมา เมื่อเขาก้าวขาเข้าไปใกล้ๆ เธอขยับหนีจนสุดเตียง
"เธอพูดอะไรครอบครัวอะไรที่พังพ่อแม่อะไรที่ตายไปแล้ว?”
สายตาคู่ร้ายจับจ้องมองใบหน้าที่ส่ายไปมาเธอปฏิเสธในคำพูดของตัวเอง
"นี่เธอกำลังจะเป็นบ้าเหรอ?? ก็ดีทรมานดีสะใจ" ไม่เพียงแต่คำพูดที่สะใจคนตัวโตยังกระโดดขึ้นมาบนเตียงพุ่งตรงมาหาเธอ มือทั้งสองข้างคว้าแขนเรียวบางจับกดทับบนเรือนร่างบางจนหงายราบลงไปกับเตียง เธอพยายามที่จะขัดขืนแต่ด้วยที่เขานั้นตัวใหญ่กว่า
"หยุดนะ ไอ้คนชั่ว คุณนี่มันโคตรชั่วเลยคุณทำร้ายฉันทุกอย่างมันก็จบแล้ว แต่คุณยังไม่เลิกลาจากครอบครัวของฉันคุณทำพ่อฉันทำไม!"
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอันนาอยู่ที่โรงพยาบาลทำไมถึงรู้เรื่องราวของพ่อตัวเองแต่นั่นก็ไม่มีประโยชน์ที่เขาต้องรู้ว่าทำไมเธอถึงรู้มีแต่รอยยิ้มแห่งความสะใจและเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง
"ฮ่าๆ สะใจว่ะ ดีเสียใจและเจ็บปวดกันให้หมดทุกคน ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันใช้อำนาจและบารมีในทางที่ไม่ควรไง เธอควรที่จะโดนตำรวจจับและติดคุกเพราะว่าฆ่าน้องสาวของฉันแต่ตำรวจทำอะไรเธอไม่ได้ก็ต้องเป็นฉันนี่แหละที่เป็นคนทำ! เสียใจด้วยนะ ใครที่มาทำน้องสาวของฉันเจ็บปวดและไม่ได้รับกรรมฉันจะให้พวกมันได้รับผลกรรมกันหมดทุกคน"
“ถุ้ย! หน้าตัวเมีย"
อันนาหมดความอดทนกับผู้ชายใจร้ายคนนี้เธอถ่มน้ำลายใส่หน้าของเขา และยิ่งทำให้เหมราชโกรธมากไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำกับเขาได้แบบนี้ มือหนาแบมือขึ้นยกเตรียมที่จะตบหน้าเธอแต่เขาไม่กล้าที่จะทำเธอ
"ตบสิแน่จริงตบเอาให้ตายไปเลยนะ เพราะฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้วฉันไม่อยากเป็นเครื่องสังเวยให้กับคุณ คนชั่วแบบคุณจะไม่มีวันได้เจอ…”
“กรี๊ดด!! โอ๊ย”
ในขณะที่อันนากำลังเอ่ยแช่งเขา เรือนร่างบางถูกกดทับและเขาขึ้นคร่อมเอาไว้ซอกคอของเธอทั้งซ้ายและขวาถูกกัดด้วยริมฝีปากหนา เธอยังพูดไม่ทันพูดจบประโยคต้องร้องโอดโอยเสียงดังเพราะว่าหน้าอกถูกมือหนาบีบเคล้น
เสียงดังแคว๊ก! ของเสื้อผ้าที่ฉีกขาดเนินอกนั้นโชว์เด้งหลังจากที่ถูกฉีกเสื้อผ้าเพียงไม่นานบราของเธอถูกกระชากออกจนเนื้อตัวนั้นแดงเป็นรอย
ร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นพยายามปกป้องตัวเองแต่สู้คนแรงเยอะไม่ได้ มือน้อยทั้งสองข้างถูกจับเหนือหัวและกดลงเอาไว้ เขาเชยชมเนินอกของเธอด้วยริมฝีปาก ดูดดื่มเพราะความหื่นกระหายและความโกรธจึงกลายเป็นอารมณ์ฟุ้งซ่าน
กลิ่นไอความสาวยิ่งทำให้เขานั้นต้องการที่จะปลดปล่อยแท่งเอ็นร้อนด้านล่างแข็งแกร่งจนมันอูมออกมานอกกางเกง
"ฉันบอกให้ปล่อย….ปล่อยฉัน คุณมันคนชั่ว!!"
เธอไม่ได้ยอมเขาแต่เหตุการณ์ต้องทำให้เธอหยุดขัดขืน มือหนาค่อยๆ ปล่อยออกจากมือน้อยเลื่อนต่ำลงไประหว่างขาพร้อมทั้งสอดนิ้วเข้ายังช่องสวาทโดยที่เธอไม่เต็มใจ
"ฉันเจ็บ" ใบหน้าน้อยบิดเบือนด้วยความเจ็บตรงจุดเสียวของเธอถูกนิ้วมือของเขานั้นบดขยี้
เขาไม่สนใจเสียงร้องโอดโอย แต่กลับลุกขึ้นยืนจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองและเขวี้ยงมันลงไปพื้นด้านล่าง มือหนาจับเข้าแท่งเอ็นร้อนชักเข้าและออก
"ปากดีนักใช่ไหม" เขานั่งยองๆ ลงด้านข้างขวาเสมอกับใบหน้าน้อยที่นอนอยู่มือนั้นเอื้อมจับลงไปตรงช่วงผมของเธอให้กระดกหน้าขึ้น
"ไม่" อันนาขัดขืนไม่ยอมทำตามในสิ่งที่เขาต้องการเธอไม่ยอมอ้าปากจึงถูกมือหนาแน่นบีบเข้าที่นม
"โอ๊ะ อื้ม" ในขณะที่เรือนร่างบางนั้นร้องอ้าปากเพราะความเจ็บปลายแท่งเอ็นร้อนกระแทกเข้ายังปากน้อยจนไม่สามารถขัดขืนได้
เขาสะใจในการกระทำตนเองกระแทกแท่งเอ็นร้อนเข้าปากให้สาแก่ใจก่อนที่จะดึงมันออกมา
"นอนเป็นท่อนไม้ให้ตลอดก็แล้วกัน" ในเมื่อต่อสู้ไม่ไหวเธอก็ใช้ความนิ่งไม่ร่วมมือกับการกระทำของเขา
เหมราชขยับมาระหว่างขาของเธอจับเรียวขายกชันขึ้นและถ่างออกตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มปลายหัวเอ็นร้อนถูเข้าจุดเสียวตรงจนมาถึงรูคับแคบ เขากระแทกพรวดเดียวร่างบางนั้นสะดุ้งเธอยกมือทั้งสองข้างปิดปากเอาไว้
"หึ! ทนได้ให้มันรู้ไป" ช่องสวาทที่คับแคบตอดรับแท่งเอ็นร้อนของเขามันดูดจนใบหน้าหล่อนั้นหยาดเยิ้มด้วยความเสียว
เอวบางถูกมือหนาจับทั้งสองข้างแท่งเอ็นร้อนสอดเข้าออกช่องสวาทซ้ำแล้วซ้ำอีกขาเรียวบางถูกยกพาดไหล่และกระแทกแรง
เต้านมทั้งสองข้างกระเพื่อมไปมาและถูกบีบด้วยมือหนาแรงๆ ใบหน้าน้อยบิดเบือนสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลรินไม่มีความเสียวในเรือนร่างของตนเองเจอแต่ความเจ็บปวดกับจากการกระทำของเขา
ในขณะที่เขาก้มลงไปจูบปากของเธอเพื่อที่จะสร้างอรรถรสในการมีเซ็กซ์แต่เรือนร่างบางนั้นไม่ตอบสนอง เธอกลับกัดปากของเขาจนเลือด
"ชอบซาดิสม์ใช่ไหม" มือหนาคว้าจับปลายคางบีบเอาไว้เพื่อไม่ให้ใบหน้าหันหนีดวงตาคู่น้อยแดงก่ำจับจ้องมองเต็มไปด้วยความโกรธ ส่วนเขานั้นเผยรอยยิ้มยิ่งได้ลิ้มรสเลือดกลิ่นฟุ้งเข้าปากเขายิ่งชอบและมันทำให้แท่งเอ็นร้อนของเขานั้นพองตัวขึ้นมาก
ปากเปื้อนเลือดสัมผัสเข้าที่หัวนมอวบอิ่มอมชมพูเลียวนรอบๆ จนคราบเลือดนั้นหลุดออกจนหมด ฟันกัดลงบนหัวนมและดึงขึ้นเรือนร่างบางเจ็บปวดจนบิดพริ้ว
เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นโอดโอยออกมาเสียงดังเขากระทำทั้งซ้ายและขวามือหนาฟาดตบเข้าเนินนมทั้งสองเต้า
"ชอบใช่ไหมความเจ็บปวด ชอบใช่ไหมซาดิสม์ ได้เดี๋ยวกูจัดให้" เขาปล่อยออกจากเต้านมทั้งสองเลื่อนจับเข้ายังจับต้นขากดลงเอาไว้ในขณะที่ขาบางตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มทำให้กลีบบางด้านล่างที่ปลิ้นนั้นโดนกระแทกได้อย่างถนัด
เอ็นร้อนถูเข้าช่องสวาทรุนแรงเรือนร่างบางถูกจับหันหลังพลิกหน้าลงบนเตียงแขนน้อยทั้งสองถูกมือหนารวบไปทางด้านหลังดั่งผู้ต้องหา
ต้นแขนทั้งซ้ายและขวาเต็มไปด้วยรอยฟันและรอยดูดที่เขากระทำต่อเรือนร่างของเธอ แผ่นหลังอันขาวเพิ่งจะหายจากแผลเดิมเกิดรอยช้ำขึ้นอีก
ฟันของเขานั้นขบเม้มตามผิวกายของเธอจนไม่เหลือชิ้นดีเอ็นร้อนกระแทกเข้าช่องสวาทจนฉีก
เขาดึงแท่งเอ็นร้อนตนเองออกสอดเข้าช่องรักทางด้านหลังและกระแทกพรวดจนเรือนร่างบางนั้นสะดุ้งตัวโยกไปทางด้านหน้า เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมือน้อยคว้าจิกหมอนเอาไว้รอให้เขาหยุดการกระทำแต่ยิ่งนานเธอยิ่งหายใจโรยริน
"ปากดีอีกไหม"
"การกระทำของคุณคือต้องการตัวฉันมากกว่าการแก้แค้น! ไหนบอกว่ารังเกียจและขยะแขยงไงแล้วที่ทำอยู่มันคืออะไร" อันนาไม่ใช่คนที่ชอบเถียงแต่เธอมักจะเถียงด้วยเหตุผล เขาด่าว่าให้กับเธอเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยงแต่ทำไมการกระทำของเขาซึ่งไม่เหมือนกับคำพูดที่ว่าให้เธอ
ในขณะที่เรือนร่างบางนั้นเอ่ยเถียงเขาหยุดชะงักในการกระทำตัวเอง
"ปากดีใช่ไหมยังไม่ยอมหยุดใช่ไหม ได้ กูจะเอาให้ฉีกไปเลย" มือหนาสอดเข้ายังใต้ท้องน้อยดึงให้เธอโก้งโค้งแต่เรือนร่างบางไม่ทำ เธอดื้อรั้นจนเขานั้นจับเธอกระชากลงมาจากเตียงผลักให้โน้มตัวลงเหมือนอยู่ในท่ายืนและโก้งโค้ง
เอ็นร้อนกระแทกเข้าช่องสวาทแรงด้วยแรงโน้มที่เขายืนอย่างถนัด
"ฮื่อๆ โอ๊ยเจ็บ" มือหนาจับต้นคอของเธอกดเอาไว้กระแทกเอ็นร้อนของตนเองเข้าออกรุนแรงจนเรือนร่างบางร้องโอดโอยสะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด
น้ำหล่อลื่นไหลปนออกมากับแท่งเอ็นร้อนแถมทั้งยังมีคราบเลือดติดออกมาด้วยคงจะฉีกขาดเพราะการกระทำของเขาแน่นอน
ใบหน้าหนาโน้มตัวลงไปที่แผ่นหลังขาวอีกครั้งมือของเขาสอดเข้ายังด้านล่างจับบีบเนินนมขยำแรงๆ
"โอ้~" ช่องสวาทตอดรัดจนแท่งเอ็นร้อนของเขานั้นอยากปลดปล่อย เขาขยับยืนตั้งฉากฟาดฝ่ามือทั้งซ้ายและขวาลงที่แก้มก้นขาวจับบีบกระแทกเอ็นร้อนสวนเข้าออกจนเขานั้นอดที่จะปลดปล่อยไม่ไหวเตรียมที่จะดึงออกแต่ด้วยอารมณ์ความเสียวที่เอาไม่ทันเขาจึงปลดปล่อยด้านใน
"โอ้~อ้าส์" ร่างหนากระแทกถี่ๆ เพียงแค่ไม่นานเขาปลดปล่อยน้ำกามพุ่งกระฉอกเข้าช่องสวาทของเธอจนหมดเกลี้ยง
เรือนร่างบางโน้มตัวนอนลงไปกับที่นอนในขณะที่เขานั่งอยู่โซฟาจับจ้องมองด้วยความสมเพช ในมือนั้นถือบุหรี่ไฟฟ้าและสูบปล่อยควันออกด้วยความสะใจ
"เธอรู้ตัวไว้ด้วยอันนาผู้หญิงแบบเธอมันไร้ค่าและน่าสมเพช! ชีวิตของเธอไม่ได้มีค่าอะไรเลย" เขาลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาใกล้ๆ เธอโดยใช้มือหนานั้นจับเข้าที่ผมอันนาดึงให้เธอนั้นเงยหน้าขึ้นใบหน้าหนาขยับเข้าไปใกล้ๆ พูดด้วยความสะใจ
"ชั่ว! เลว!"
"จะชั่วหรือเลวกูก็เป็นผัวคนแรกไม่ใช่เหรอ ต้องภูมิใจนะที่ได้กูเป็นผัวคนแรก แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอกเพราะกูไม่มีเอาผู้หญิงที่ฆ่าน้องกูมาเป็นเมีย! ชาตินี้กูก็ไม่มีวันเอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมียมันน่าทุเรศ"
เขาปล่อยมือออกจากเธอและเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำอย่างสบายใจเพราะว่าปลดปล่อยในสิ่งอัดอั้นออกมาแล้ว
บทที่ 15 เขาปล่อยเธอให้อยู่บนห้องส่วนเขานั้นเดินมาด้านล่างที่สระน้ำ ความรู้สึกที่เคยมีน้องสาวอยู่ด้วยมีเสียงหัวเราะที่อยู่ด้วยกันในตอนนี้กลับมีแต่เงียบงันกลับความเคว้งคว้างที่อยู่ในจิตใจ เหมราชยังทำใจไม่ได้ที่น้องสาวของเขานั้นจากไปกะทันหันบุหรี่ไฟฟ้าราคาแพงถูกหยิบขึ้นมาสูบและปล่อยออกเป็นควันลอยละล่องไปตามอากาศเขาเอื้อมหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะกระดกดื่ม ในทุกๆ วันไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงน้องสาวตัวเองอยากจะดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดในการสูญเสียคนที่รัก อยากจะดื่มและตื่นขึ้นมาเจอแต่ความสุขที่มีน้องสาวอยู่ด้วยแต่มันกลับไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว"นายครับ นายทำกับคุณอันนามากเกินไปหรือเปล่า" เหมราชกวาดสายตามองลูกน้องคนสนิทด้วยความไม่พอใจเพราะในขณะที่กำลังคิดถึงน้องสาวคิดในเรื่องความตายที่เธอนั้นจากเขาไปเร็วเกินไป จนไม่มีโอกาสได้ร่ำลา แต่ลูกน้องคนสนิทของเขานั้นกลับเอ่ยพูดว่าทำกับอันนาผู้ฆ่าน้องสาวตนเองเกินไป แก้วไวน์ในมือของเขาถูกเขวี้ยงลงด้านข้าง ลำตัวหนาลุกขึ้นพรวดพราดคว้าจับคอเสื้อของลูกน้องคนสนิทกระชากเข้าหาตัวเองแววตาและใบหน้าจับจ้องมองด้วยความโกรธน้ำเสียงเข้มตะคอกใส่"ทำไมมึงเห็นผู้หญิงคนนั้น
บทที่ 16 อันนารู้สึกเกลียดตัวเองในขณะที่เธออยู่ในห้องน้ำมือน้อยกำหมัดและทุบลงไปที่อ่างล้างหน้าได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมเมื่อคืนเธอถึงเผลอตัวเผลอใจให้กับผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่เขาโกรธและเกลียดเธอมากยิ่งรู้สึกน้อยใจเมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วเขาบอกว่าเกลียดตัวเองทั้งที่บอกรักเธอมื้อคืนนี้ เรือนร่างบางจับจ้องมองตัวเองในกระจกร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นตัวและยังมีรอยช้ำมากมายบนผิวกาย ได้เพียงแต่ถามตัวเองว่าถูกเขากระทำขนาดนี้ทำไมถึงยังรู้สึกดีกับผู้ชายใจร้ายคนนี้อยู่ เหมราชลงมาด้านล่างนั่งดื่มกาแฟอย่างสบายใจ "ขอโทษค่ะ ป้าหนูไปตามแล้วคนสวนไม่ว่างมาจริงๆ จะให้หนูทำยังไง" ในขณะที่เหมราชนั่งดื่มกาแฟอยู่นั้นได้ยินเสียงแม่บ้านกำลังคุยกันและเหมือนจะมีปัญหาเกี่ยวกับคนสวนที่ไม่มาทำงานเหมราชจึงลุกขึ้นเดินตรงมาหาป้าแม่บ้านพร้อมกับแม่บ้านอีกคนที่เข้ามารายงาน"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับป้า" ป้าแม่บ้านคนนี้อยู่ที่นี่มานานจนเหมราชเรียกว่าป้า"ก็คนสวนสิคะ เบี้ยวแถมทั้งยังโกงเงินไปเป็นพันให้มาใช้หนี้โดยการตัดหญ้าก็ไม่ยอมมา ป้าต้องขอโทษด้วยนะคะ" เหมราชพยักหน้าให้กับป้าแม่บ้านเงินพันเดียวเขาไม่ได้รู้สึกเสียดายเลย"ช่างเถ
บทที่ 17 หญิงสาวคนสวยเธอชื่อควีนเป็นเพื่อนสนิทของเหมราชและคลาสตั้งแต่สมัยเรียน วันนี้เธอไปเซอร์ไพรส์คลาสที่บ้านก่อนที่จะให้คลาสพามาเซอร์ไพรส์เหมราช ทั้ง 3 คน เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกว่าคนอื่นมักจะโทรคุยกันอยู่เรื่อยๆ ควีนเธอเคยมีใจให้กับเหมราชแต่หยุดความสัมพันธ์กลัวว่าจะเสียเพื่อน ทั้งสามจึงเป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดแต่คนที่สนิทกันและรักกันมากคือเหมราชกับคลาส "ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าวันนี้จะโดนเซอร์ไพรส์ดีใจมากๆ เลยนะที่มาหา" เหมราชขยับเข้าไปใกล้ๆ ควีนโดยที่ใช้มือนั้นโอบกอดไหล่เหมือนกับสมัยเรียน แต่ว่าสายตาของเธอที่มองมือของเหมราชนั้นไม่ได้คิดเพียงแค่เพื่อนใบหน้าน้อยแดงระเรื่อพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นดั่งกับคนที่เขินอาย"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าเขินเหมราชมัน" คลาสเอ่ยแซวควีนเพื่อนของตัวเองจนเขานั้นต้องถูกควีนตีเอา "พูดอะไรเพื่อนกันต่างหากป่ะ อื้อลืมถามเลยในตอนที่เรามาผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นเธอเป็นใครเหรอ แล้วเธอโดนอะไรทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้นล่ะ" เหมราชกับคลาสหันมองหน้ากันในขณะที่ควีนเอ่ยถามถึงอันนา"ไม่มีอะไรหรอกแค่คนใช้ที่นั่งล้างอ่างปลาเท่านั้น" อันนาเธอเดินออกมาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูด
บทที่ 18 หลังจากที่ควีนและเหมราชทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอนที่ห้องของแต่ละคน เมื่อเขานอนลงกลับรู้สึกกระสับกระส่ายและร้อนวูบวาบราวกับว่าตัวเองนั้นมีอารมณ์เกิดขึ้นๆ แท่งเอ็นร้อนของเขานั้นก็พองตัวขึ้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นแบบนี้ "หรือว่าฉันจะเสพติดร่างกายของเธอแล้วนะ" เสียงหายใจหืดหอบยิ่งพยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้นแต่มันก็ฟุ้งซ่านจนทำให้เขาจับเข้ายังเป้าของตัวเอง ร่างหนาลุกขึ้นเดินมายังหน้าต่างเพื่อก้มมองไปที่ห้องของอันนาเห็นเธอนั่งอยู่หน้าห้อง เขาไม่รอช้าที่จะพุ่งตัวเตรียมออกมาหาแต่ทันใดที่เปิดประตู เขาเห็นควีนเพื่อนของตนเองนั้นยืนอยู่เธอสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางๆ จนมองเห็นแทบจะทะลุเนื้อ เหมราชหลบสายตาของเพื่อนเขายิ่งครวญคิดสิ่งที่ไม่ดีแถมทั้งอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านที่เกิดขึ้นอยากจะดึงเรือนร่างสวยของเพื่อนเข้าไปกระทำ "เป็นอะไรหรือเปล่าเหมราชทำไมเหงื่อถึงเต็มใบหน้าขนาดนั้น" เรือนร่างบางขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อน เธอใช้ความสวยอ่อยและทันใดที่เอ่ยถามหลังมือของเธออันนุ่มสัมผัสเข้ายังหน้าผากของเหมราช "เดี๋ยวมานะ" เหมราชฟุ้งซ่านกลัวจะหักห้ามใจไม่ไหว เขารีบดันตัวของควีนเพื่อนสนิทของตนเองนั้น
บทที่ 19 ลำตัวหนาดีดออกจากร่างบางสายตายังคงจับจ้องมองเรือนร่างบางและช่วงล่างที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำกามของเขาไหลออกมาจากรูน้อย "ผู้หญิงแบบเธอมันน่าสมเพชจริงๆ นี่ เธอร่านจนต้องเอายาปลุกเซ็กส์ให้กับฉันกินเลยเหรอ มันยังไม่สาแก่ใจเหรอที่ฉันเอาเธออยู่ทุกวัน" ความผิดที่เธอไม่ได้ทำแต่ถูกกล่าวหาพร้อมทั้งคำพูดที่ต่อว่าด่าทอรุนเเรง"แน่ใจเหรอคะ ว่าฉันเป็นคนทำฉันจะไปเอายาปลุกเซ็กส์พวกนั้นมาจากที่ไหนวันๆ ฉันอยู่แต่ในห้องอยู่แต่ในบ้าน" มือน้อยคว้าจับผ้าห่มปกคลุมเรือนร่างของตัวเอง เธอขยับลุกขึ้นเอ่ยเถียงเขาด้วยแววตาแดงก่ำ แต่ทันใดนั้นมือหนาคว้าจับปลายคางของเธอบีบเอาไว้"ไม่มีสิทธิ์เถียงกู!! จำเอาไว้ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตไม่มีวันที่คนแบบกูจะให้อภัยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวตัวเอง" คำต่อว่าให้เธอเพียงเท่านั้นและเขาปล่อยมือออกจากตัวเธอ เข้าไปในห้องน้ำส่วนเธอนั้นได้เพียงแต่นั่งร้องไห้ ทำไมตัวเองต้องหวั่นไหวกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ ทำไมเธอต้องน้อยใจในคำพูดด่าทอของเขาที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่มีวันเป็นไปได้ ร่างบางนั่งมองผ้าปูที่นอนที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบเลือด เธออดที่จะมองไม่ได้จึงลุกขึ้นดึงผ้าปูที่นอนนั้
บทที่ 20 อันนารู้สึกหิวน้ำเธอจึงเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเหยือกน้ำในห้องแต่เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อออกมาเจอคนใจร้ายที่ตนเองหวั่นไหวและรู้สึกดีกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นที่จ้องจะเอาเขาทำสามีทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทกันในขณะที่เขาทั้งคู่ยืนโอบกอดกันแน่นดั่งคู่รักร่างบางได้เพียงแต่เงียบอยู่ๆ น้ำตาไหลเอ่อล้นทำไมจะต้องหวงหึงผู้ชายคนนี้ด้วย เธอได้เพียงแต่ถามตัวเองจนกระทั่งมือน้อยเผลอปล่อยเหยือกน้ำตกร่วงลงพื้นเสียงเพร๊งดังสนั่นเมื่อเหยือกน้ำในมือของอันนานั้นร่วงหลุดลงพื้นเหมราชกับควีนรีบดีดตัวออกจากกันด้วยความตกใจ เหมราชหันไปมองเสียงที่เกิดขึ้นเห็นเป็นอันนา เขารีบดีดตนเองออกจากเพื่อน เหมือนดั่งว่ากลัวอันนานั้นเข้าใจผิดทั้งๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องแก้ตัวก็ได้"ขอโทษค่ะ…พอดีว่าจะมาเอาน้ำ" อันนารีบก้มลงเก็บเศษแก้วที่แตกกระจายทั่วพื้น เธอทำท่าทีรนจนเศษแก้วนั้นบาดมือ "โอ๊ย!"ร่างน้อยสะดุ้งจนตัวโยกปลายนิ้วมือของเธอเต็มไปด้วยเลือด เหมราชส่ายหน้าไปมาเขาเดินมามองใกล้ๆ พร้อมกับเปิดไฟสว่างทั่วบ้าน"ทำบ้าอะไรเนี่ยเลือดออกขนาดนี้มานี่ไม่ต้องเก็บเอาไว้ให้คนอื่นเก็บ" แขนน้อยถูกจับกระชากให้ลุ
บทที่ 21 ประตูนั้นถูกปิดแต่ไม่สามารถใส่กลอนได้เหมือนเดิมเพราะว่าเขาถีบมัน ประตูพังหลังจากควีนเดินออกมาแล้ว เขาจับจ้องมองหน้าอันนา"เมื่อคืนนี้คุณคงมีความสุขกับเพื่อนของคุณมากสินะ โอบกอดกันขึ้นไปบนห้องขนาดนั้น" อันนาหึงเขาจนเผลอหลุดพูดและทำให้เหมราชรู้ว่าเธอนั้นหึงตัวเอง"พูดแบบนี้หึงฉันอยู่เหรอ? เธอไม่มีสิทธิ์มาหึงฉัน ผู้หญิงแบบเธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอของฉันก็เท่านั้น เมื่อฉันเบื่อฉันก็ฆ่าเธอทิ้งเพราะว่าฉันไม่มีวันปล่อยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของฉันไปใช้อย่างมีชีวิตอยู่หรอก" "ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าเลยสิ เพราะฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่เหมือนกัน""อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะอันนา! อย่าคิดว่าฉันจะหลงรักในตัวของเธอ เพราะว่าเธอมันไม่มีอะไรดีเลย! ส่วนเรื่องเมื่อคืนที่ฉันมีอะไรกับเธอก็เพราะว่าฤทธิ์ยา ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลยสักนิด ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งนั้นและฉันสามารถเอาใครก็ได้ เอาผู้หญิงสวยที่ไหนก็ได้ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเธอ" "ผัวะ!" อันนาทนคำพูดดูถูกของเขาไม่ไหวจึงยกมือตบหน้าของเหมราชทันที เขาหันกลับมาพร้อมกับมือหนาจับเข้าที่มุมปากตัวเอง"หึงเหรอ! จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงฉัน อยากตายมากใช่ไหม! ไ
บทที่ 22หลังจากที่เขากลับไปเพื่อนของเขานั้นได้เข้ามาหาเธอหลังจากที่พยาบาลและหมอได้ทำแผลแล้วใส่น้ำเกลือให้เธอเหมือนเดิม ร่างบางหันไปมองหน้าประตูในขณะที่มองทีวีอยู่ได้รับรู้ข่าวของลุงตัวเอง"เขากลับไปแล้วเหรอคะ' คลาสเดินเข้ามาพร้อมกับถุงของกินที่ใช้ลูกน้องนั้นไปซื้อ เขาพยักหน้าให้กับเธอเพื่อตอบคำถามคลาสวางถุงของกินไว้บนโต๊ะและมองไปที่หน้าจอทีวีเพราะอันนาเอ่ยถามเขาโดยที่ไม่ละมองจากทีวี"ฉันคุยกับเหมราชแล้วนะ" อันนาเธอหันมองหน้าของคลาสเธอไม่เข้าใจความหมายที่เขานั้นกำลังจะบอกว่าคุยกับเพื่อนแล้ว“คุยอะไรเหรอ หรือว่าพร้อมที่จะฆ่าฉันกันแล้ว ฉันเองก็พร้อมแล้วเหมือนกัน" ร่างบางน้ำตาไหลออกมาพูดตอบกลับแต่ก็ยังไม่มองหน้าเขาเช่นเคย "ถ้าคนแบบฉันจะฆ่าเธอ ฉันเอาปืนยิงเข้าที่หัวมันก็จบแล้วฉันคงไม่เอาไปทรมานแบบนั้นหรอก!""ทำไมคุณถึงไม่ช่วยให้ลุงของฉันได้ทุกอย่างคืนมาเหมือนเดิม ทำไมต้องทำร้ายเขาด้วย" อันนาหันมองหน้าคลาสทั้งน้ำตาและเธอเผลอหลุดพูดว่าลุงจนทำให้เขาคิ้วขมวดเข้าหากันแต่อันนาเธอไม่รู้ตัวว่าตนเองนั้นหลุดพูดว่าลุง"เธอเป็นลูกสาวของกรณ์จริงๆ เหรอ" "โอเคไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ฉันมีอะไรจะบอกกับเธอ ฉัน