Home / โรแมนติก / ล่วงร้ายพ่ายเลว / EP : 14 ชั่วอย่างไงก็ผัวคนแรกNC+

Share

EP : 14 ชั่วอย่างไงก็ผัวคนแรกNC+

บทที่ 14

 "ทำไมป้าถึงเงียบหรือว่าป้าสมเพชในตัวของฉัน ป้าไม่ต้องสมเพชหรอกชีวิตของฉันมันไม่มีอะไรดีตั้งแต่แรกอยู่แล้วมีความสุขกับครอบครัวเพียงไม่นานพวกเขาก็จากไป"

ประโยคที่ 2 ยิ่งทำให้เหมราชนั้นงงกับคำพูดที่เหม่อลอยของเรือนร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดออกมาไม่เป็นถ้อยคำหรือว่าเธอจะเข้าสู่อาการโรคซึมเศร้าแล้วจริงๆ ถึงนั่งคุยคนเดียว

แจกันด้านข้างประตูนั้นถูกเท้าของเขาเตะกระเด็นจนแตกเรือนร่างบางสะดุ้งหันกลับมามองคิดว่าเป็นป้าแม่บ้านแต่จริงๆ แต่กลับเป็นคนใจร้าย 

มือน้อยรีบปาดน้ำตาตัวเองเขาได้ยินในสิ่งที่เธอพูดหรือเปล่าหรือว่าเขาเพิ่งมา เมื่อเขาก้าวขาเข้าไปใกล้ๆ เธอขยับหนีจนสุดเตียง 

"เธอพูดอะไรครอบครัวอะไรที่พังพ่อแม่อะไรที่ตายไปแล้ว?”

สายตาคู่ร้ายจับจ้องมองใบหน้าที่ส่ายไปมาเธอปฏิเสธในคำพูดของตัวเอง

"นี่เธอกำลังจะเป็นบ้าเหรอ?? ก็ดีทรมานดีสะใจ" ไม่เพียงแต่คำพูดที่สะใจคนตัวโตยังกระโดดขึ้นมาบนเตียงพุ่งตรงมาหาเธอ มือทั้งสองข้างคว้าแขนเรียวบางจับกดทับบนเรือนร่างบางจนหงายราบลงไปกับเตียง เธอพยายามที่จะขัดขืนแต่ด้วยที่เขานั้นตัวใหญ่กว่า 

"หยุดนะ ไอ้คนชั่ว คุณนี่มันโคตรชั่วเลยคุณทำร้ายฉันทุกอย่างมันก็จบแล้ว แต่คุณยังไม่เลิกลาจากครอบครัวของฉันคุณทำพ่อฉันทำไม!" 

คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอันนาอยู่ที่โรงพยาบาลทำไมถึงรู้เรื่องราวของพ่อตัวเองแต่นั่นก็ไม่มีประโยชน์ที่เขาต้องรู้ว่าทำไมเธอถึงรู้มีแต่รอยยิ้มแห่งความสะใจและเสียงหัวเราะดังลั่นห้อง

"ฮ่าๆ สะใจว่ะ ดีเสียใจและเจ็บปวดกันให้หมดทุกคน ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่ามันใช้อำนาจและบารมีในทางที่ไม่ควรไง เธอควรที่จะโดนตำรวจจับและติดคุกเพราะว่าฆ่าน้องสาวของฉันแต่ตำรวจทำอะไรเธอไม่ได้ก็ต้องเป็นฉันนี่แหละที่เป็นคนทำ! เสียใจด้วยนะ ใครที่มาทำน้องสาวของฉันเจ็บปวดและไม่ได้รับกรรมฉันจะให้พวกมันได้รับผลกรรมกันหมดทุกคน"

“ถุ้ย! หน้าตัวเมีย" 

อันนาหมดความอดทนกับผู้ชายใจร้ายคนนี้เธอถ่มน้ำลายใส่หน้าของเขา และยิ่งทำให้เหมราชโกรธมากไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำกับเขาได้แบบนี้ มือหนาแบมือขึ้นยกเตรียมที่จะตบหน้าเธอแต่เขาไม่กล้าที่จะทำเธอ 

"ตบสิแน่จริงตบเอาให้ตายไปเลยนะ เพราะฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้วฉันไม่อยากเป็นเครื่องสังเวยให้กับคุณ คนชั่วแบบคุณจะไม่มีวันได้เจอ…”

“กรี๊ดด!! โอ๊ย”

ในขณะที่อันนากำลังเอ่ยแช่งเขา เรือนร่างบางถูกกดทับและเขาขึ้นคร่อมเอาไว้ซอกคอของเธอทั้งซ้ายและขวาถูกกัดด้วยริมฝีปากหนา เธอยังพูดไม่ทันพูดจบประโยคต้องร้องโอดโอยเสียงดังเพราะว่าหน้าอกถูกมือหนาบีบเคล้น 

เสียงดังแคว๊ก! ของเสื้อผ้าที่ฉีกขาดเนินอกนั้นโชว์เด้งหลังจากที่ถูกฉีกเสื้อผ้าเพียงไม่นานบราของเธอถูกกระชากออกจนเนื้อตัวนั้นแดงเป็นรอย 

ร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นพยายามปกป้องตัวเองแต่สู้คนแรงเยอะไม่ได้ มือน้อยทั้งสองข้างถูกจับเหนือหัวและกดลงเอาไว้ เขาเชยชมเนินอกของเธอด้วยริมฝีปาก ดูดดื่มเพราะความหื่นกระหายและความโกรธจึงกลายเป็นอารมณ์ฟุ้งซ่าน 

กลิ่นไอความสาวยิ่งทำให้เขานั้นต้องการที่จะปลดปล่อยแท่งเอ็นร้อนด้านล่างแข็งแกร่งจนมันอูมออกมานอกกางเกง 

"ฉันบอกให้ปล่อย….ปล่อยฉัน คุณมันคนชั่ว!!"

เธอไม่ได้ยอมเขาแต่เหตุการณ์ต้องทำให้เธอหยุดขัดขืน มือหนาค่อยๆ ปล่อยออกจากมือน้อยเลื่อนต่ำลงไประหว่างขาพร้อมทั้งสอดนิ้วเข้ายังช่องสวาทโดยที่เธอไม่เต็มใจ

"ฉันเจ็บ" ใบหน้าน้อยบิดเบือนด้วยความเจ็บตรงจุดเสียวของเธอถูกนิ้วมือของเขานั้นบดขยี้ 

เขาไม่สนใจเสียงร้องโอดโอย แต่กลับลุกขึ้นยืนจัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองและเขวี้ยงมันลงไปพื้นด้านล่าง มือหนาจับเข้าแท่งเอ็นร้อนชักเข้าและออก 

"ปากดีนักใช่ไหม" เขานั่งยองๆ ลงด้านข้างขวาเสมอกับใบหน้าน้อยที่นอนอยู่มือนั้นเอื้อมจับลงไปตรงช่วงผมของเธอให้กระดกหน้าขึ้น 

"ไม่" อันนาขัดขืนไม่ยอมทำตามในสิ่งที่เขาต้องการเธอไม่ยอมอ้าปากจึงถูกมือหนาแน่นบีบเข้าที่นม

"โอ๊ะ อื้ม" ในขณะที่เรือนร่างบางนั้นร้องอ้าปากเพราะความเจ็บปลายแท่งเอ็นร้อนกระแทกเข้ายังปากน้อยจนไม่สามารถขัดขืนได้ 

เขาสะใจในการกระทำตนเองกระแทกแท่งเอ็นร้อนเข้าปากให้สาแก่ใจก่อนที่จะดึงมันออกมา 

"นอนเป็นท่อนไม้ให้ตลอดก็แล้วกัน" ในเมื่อต่อสู้ไม่ไหวเธอก็ใช้ความนิ่งไม่ร่วมมือกับการกระทำของเขา 

เหมราชขยับมาระหว่างขาของเธอจับเรียวขายกชันขึ้นและถ่างออกตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มปลายหัวเอ็นร้อนถูเข้าจุดเสียวตรงจนมาถึงรูคับแคบ เขากระแทกพรวดเดียวร่างบางนั้นสะดุ้งเธอยกมือทั้งสองข้างปิดปากเอาไว้

"หึ! ทนได้ให้มันรู้ไป" ช่องสวาทที่คับแคบตอดรับแท่งเอ็นร้อนของเขามันดูดจนใบหน้าหล่อนั้นหยาดเยิ้มด้วยความเสียว 

เอวบางถูกมือหนาจับทั้งสองข้างแท่งเอ็นร้อนสอดเข้าออกช่องสวาทซ้ำแล้วซ้ำอีกขาเรียวบางถูกยกพาดไหล่และกระแทกแรง 

เต้านมทั้งสองข้างกระเพื่อมไปมาและถูกบีบด้วยมือหนาแรงๆ ใบหน้าน้อยบิดเบือนสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลรินไม่มีความเสียวในเรือนร่างของตนเองเจอแต่ความเจ็บปวดกับจากการกระทำของเขา

ในขณะที่เขาก้มลงไปจูบปากของเธอเพื่อที่จะสร้างอรรถรสในการมีเซ็กซ์แต่เรือนร่างบางนั้นไม่ตอบสนอง เธอกลับกัดปากของเขาจนเลือด

"ชอบซาดิสม์ใช่ไหม" มือหนาคว้าจับปลายคางบีบเอาไว้เพื่อไม่ให้ใบหน้าหันหนีดวงตาคู่น้อยแดงก่ำจับจ้องมองเต็มไปด้วยความโกรธ ส่วนเขานั้นเผยรอยยิ้มยิ่งได้ลิ้มรสเลือดกลิ่นฟุ้งเข้าปากเขายิ่งชอบและมันทำให้แท่งเอ็นร้อนของเขานั้นพองตัวขึ้นมาก 

ปากเปื้อนเลือดสัมผัสเข้าที่หัวนมอวบอิ่มอมชมพูเลียวนรอบๆ จนคราบเลือดนั้นหลุดออกจนหมด ฟันกัดลงบนหัวนมและดึงขึ้นเรือนร่างบางเจ็บปวดจนบิดพริ้ว 

เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นโอดโอยออกมาเสียงดังเขากระทำทั้งซ้ายและขวามือหนาฟาดตบเข้าเนินนมทั้งสองเต้า 

"ชอบใช่ไหมความเจ็บปวด ชอบใช่ไหมซาดิสม์ ได้เดี๋ยวกูจัดให้" เขาปล่อยออกจากเต้านมทั้งสองเลื่อนจับเข้ายังจับต้นขากดลงเอาไว้ในขณะที่ขาบางตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มทำให้กลีบบางด้านล่างที่ปลิ้นนั้นโดนกระแทกได้อย่างถนัด

เอ็นร้อนถูเข้าช่องสวาทรุนแรงเรือนร่างบางถูกจับหันหลังพลิกหน้าลงบนเตียงแขนน้อยทั้งสองถูกมือหนารวบไปทางด้านหลังดั่งผู้ต้องหา

ต้นแขนทั้งซ้ายและขวาเต็มไปด้วยรอยฟันและรอยดูดที่เขากระทำต่อเรือนร่างของเธอ แผ่นหลังอันขาวเพิ่งจะหายจากแผลเดิมเกิดรอยช้ำขึ้นอีก

ฟันของเขานั้นขบเม้มตามผิวกายของเธอจนไม่เหลือชิ้นดีเอ็นร้อนกระแทกเข้าช่องสวาทจนฉีก 

เขาดึงแท่งเอ็นร้อนตนเองออกสอดเข้าช่องรักทางด้านหลังและกระแทกพรวดจนเรือนร่างบางนั้นสะดุ้งตัวโยกไปทางด้านหน้า เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมือน้อยคว้าจิกหมอนเอาไว้รอให้เขาหยุดการกระทำแต่ยิ่งนานเธอยิ่งหายใจโรยริน

"ปากดีอีกไหม" 

"การกระทำของคุณคือต้องการตัวฉันมากกว่าการแก้แค้น! ไหนบอกว่ารังเกียจและขยะแขยงไงแล้วที่ทำอยู่มันคืออะไร" อันนาไม่ใช่คนที่ชอบเถียงแต่เธอมักจะเถียงด้วยเหตุผล เขาด่าว่าให้กับเธอเป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยงแต่ทำไมการกระทำของเขาซึ่งไม่เหมือนกับคำพูดที่ว่าให้เธอ

ในขณะที่เรือนร่างบางนั้นเอ่ยเถียงเขาหยุดชะงักในการกระทำตัวเอง 

"ปากดีใช่ไหมยังไม่ยอมหยุดใช่ไหม ได้ กูจะเอาให้ฉีกไปเลย" มือหนาสอดเข้ายังใต้ท้องน้อยดึงให้เธอโก้งโค้งแต่เรือนร่างบางไม่ทำ เธอดื้อรั้นจนเขานั้นจับเธอกระชากลงมาจากเตียงผลักให้โน้มตัวลงเหมือนอยู่ในท่ายืนและโก้งโค้ง 

เอ็นร้อนกระแทกเข้าช่องสวาทแรงด้วยแรงโน้มที่เขายืนอย่างถนัด 

"ฮื่อๆ โอ๊ยเจ็บ" มือหนาจับต้นคอของเธอกดเอาไว้กระแทกเอ็นร้อนของตนเองเข้าออกรุนแรงจนเรือนร่างบางร้องโอดโอยสะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวด 

น้ำหล่อลื่นไหลปนออกมากับแท่งเอ็นร้อนแถมทั้งยังมีคราบเลือดติดออกมาด้วยคงจะฉีกขาดเพราะการกระทำของเขาแน่นอน 

ใบหน้าหนาโน้มตัวลงไปที่แผ่นหลังขาวอีกครั้งมือของเขาสอดเข้ายังด้านล่างจับบีบเนินนมขยำแรงๆ

"โอ้~" ช่องสวาทตอดรัดจนแท่งเอ็นร้อนของเขานั้นอยากปลดปล่อย เขาขยับยืนตั้งฉากฟาดฝ่ามือทั้งซ้ายและขวาลงที่แก้มก้นขาวจับบีบกระแทกเอ็นร้อนสวนเข้าออกจนเขานั้นอดที่จะปลดปล่อยไม่ไหวเตรียมที่จะดึงออกแต่ด้วยอารมณ์ความเสียวที่เอาไม่ทันเขาจึงปลดปล่อยด้านใน 

"โอ้~อ้าส์" ร่างหนากระแทกถี่ๆ เพียงแค่ไม่นานเขาปลดปล่อยน้ำกามพุ่งกระฉอกเข้าช่องสวาทของเธอจนหมดเกลี้ยง 

เรือนร่างบางโน้มตัวนอนลงไปกับที่นอนในขณะที่เขานั่งอยู่โซฟาจับจ้องมองด้วยความสมเพช ในมือนั้นถือบุหรี่ไฟฟ้าและสูบปล่อยควันออกด้วยความสะใจ

"เธอรู้ตัวไว้ด้วยอันนาผู้หญิงแบบเธอมันไร้ค่าและน่าสมเพช! ชีวิตของเธอไม่ได้มีค่าอะไรเลย" เขาลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาใกล้ๆ เธอโดยใช้มือหนานั้นจับเข้าที่ผมอันนาดึงให้เธอนั้นเงยหน้าขึ้นใบหน้าหนาขยับเข้าไปใกล้ๆ พูดด้วยความสะใจ

"ชั่ว! เลว!"

"จะชั่วหรือเลวกูก็เป็นผัวคนแรกไม่ใช่เหรอ ต้องภูมิใจนะที่ได้กูเป็นผัวคนแรก แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอกเพราะกูไม่มีเอาผู้หญิงที่ฆ่าน้องกูมาเป็นเมีย! ชาตินี้กูก็ไม่มีวันเอาผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมียมันน่าทุเรศ" 

เขาปล่อยมือออกจากเธอและเดินหันหลังเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำอย่างสบายใจเพราะว่าปลดปล่อยในสิ่งอัดอั้นออกมาแล้ว 

Related chapters

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 15เพราะฤทธิ์เหล้า NC+++

    บทที่ 15 เขาปล่อยเธอให้อยู่บนห้องส่วนเขานั้นเดินมาด้านล่างที่สระน้ำ ความรู้สึกที่เคยมีน้องสาวอยู่ด้วยมีเสียงหัวเราะที่อยู่ด้วยกันในตอนนี้กลับมีแต่เงียบงันกลับความเคว้งคว้างที่อยู่ในจิตใจ เหมราชยังทำใจไม่ได้ที่น้องสาวของเขานั้นจากไปกะทันหันบุหรี่ไฟฟ้าราคาแพงถูกหยิบขึ้นมาสูบและปล่อยออกเป็นควันลอยละล่องไปตามอากาศเขาเอื้อมหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะกระดกดื่ม ในทุกๆ วันไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงน้องสาวตัวเองอยากจะดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดในการสูญเสียคนที่รัก อยากจะดื่มและตื่นขึ้นมาเจอแต่ความสุขที่มีน้องสาวอยู่ด้วยแต่มันกลับไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว"นายครับ นายทำกับคุณอันนามากเกินไปหรือเปล่า" เหมราชกวาดสายตามองลูกน้องคนสนิทด้วยความไม่พอใจเพราะในขณะที่กำลังคิดถึงน้องสาวคิดในเรื่องความตายที่เธอนั้นจากเขาไปเร็วเกินไป จนไม่มีโอกาสได้ร่ำลา แต่ลูกน้องคนสนิทของเขานั้นกลับเอ่ยพูดว่าทำกับอันนาผู้ฆ่าน้องสาวตนเองเกินไป แก้วไวน์ในมือของเขาถูกเขวี้ยงลงด้านข้าง ลำตัวหนาลุกขึ้นพรวดพราดคว้าจับคอเสื้อของลูกน้องคนสนิทกระชากเข้าหาตัวเองแววตาและใบหน้าจับจ้องมองด้วยความโกรธน้ำเสียงเข้มตะคอกใส่"ทำไมมึงเห็นผู้หญิงคนนั้น

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 16 ชีวิตเธอมันน่าสมเพช

    บทที่ 16 อันนารู้สึกเกลียดตัวเองในขณะที่เธออยู่ในห้องน้ำมือน้อยกำหมัดและทุบลงไปที่อ่างล้างหน้าได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมเมื่อคืนเธอถึงเผลอตัวเผลอใจให้กับผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่เขาโกรธและเกลียดเธอมากยิ่งรู้สึกน้อยใจเมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วเขาบอกว่าเกลียดตัวเองทั้งที่บอกรักเธอมื้อคืนนี้ เรือนร่างบางจับจ้องมองตัวเองในกระจกร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นตัวและยังมีรอยช้ำมากมายบนผิวกาย ได้เพียงแต่ถามตัวเองว่าถูกเขากระทำขนาดนี้ทำไมถึงยังรู้สึกดีกับผู้ชายใจร้ายคนนี้อยู่ เหมราชลงมาด้านล่างนั่งดื่มกาแฟอย่างสบายใจ "ขอโทษค่ะ ป้าหนูไปตามแล้วคนสวนไม่ว่างมาจริงๆ จะให้หนูทำยังไง" ในขณะที่เหมราชนั่งดื่มกาแฟอยู่นั้นได้ยินเสียงแม่บ้านกำลังคุยกันและเหมือนจะมีปัญหาเกี่ยวกับคนสวนที่ไม่มาทำงานเหมราชจึงลุกขึ้นเดินตรงมาหาป้าแม่บ้านพร้อมกับแม่บ้านอีกคนที่เข้ามารายงาน"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับป้า" ป้าแม่บ้านคนนี้อยู่ที่นี่มานานจนเหมราชเรียกว่าป้า"ก็คนสวนสิคะ เบี้ยวแถมทั้งยังโกงเงินไปเป็นพันให้มาใช้หนี้โดยการตัดหญ้าก็ไม่ยอมมา ป้าต้องขอโทษด้วยนะคะ" เหมราชพยักหน้าให้กับป้าแม่บ้านเงินพันเดียวเขาไม่ได้รู้สึกเสียดายเลย"ช่างเถ

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP :17 ความสตอ~ของเพื่อนเขา

    บทที่ 17 หญิงสาวคนสวยเธอชื่อควีนเป็นเพื่อนสนิทของเหมราชและคลาสตั้งแต่สมัยเรียน วันนี้เธอไปเซอร์ไพรส์คลาสที่บ้านก่อนที่จะให้คลาสพามาเซอร์ไพรส์เหมราช ทั้ง 3 คน เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกว่าคนอื่นมักจะโทรคุยกันอยู่เรื่อยๆ ควีนเธอเคยมีใจให้กับเหมราชแต่หยุดความสัมพันธ์กลัวว่าจะเสียเพื่อน ทั้งสามจึงเป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดแต่คนที่สนิทกันและรักกันมากคือเหมราชกับคลาส "ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าวันนี้จะโดนเซอร์ไพรส์ดีใจมากๆ เลยนะที่มาหา" เหมราชขยับเข้าไปใกล้ๆ ควีนโดยที่ใช้มือนั้นโอบกอดไหล่เหมือนกับสมัยเรียน แต่ว่าสายตาของเธอที่มองมือของเหมราชนั้นไม่ได้คิดเพียงแค่เพื่อนใบหน้าน้อยแดงระเรื่อพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นดั่งกับคนที่เขินอาย"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าเขินเหมราชมัน" คลาสเอ่ยแซวควีนเพื่อนของตัวเองจนเขานั้นต้องถูกควีนตีเอา "พูดอะไรเพื่อนกันต่างหากป่ะ อื้อลืมถามเลยในตอนที่เรามาผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นเธอเป็นใครเหรอ แล้วเธอโดนอะไรทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้นล่ะ" เหมราชกับคลาสหันมองหน้ากันในขณะที่ควีนเอ่ยถามถึงอันนา"ไม่มีอะไรหรอกแค่คนใช้ที่นั่งล้างอ่างปลาเท่านั้น" อันนาเธอเดินออกมาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูด

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 18 ฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ NC+

    บทที่ 18 หลังจากที่ควีนและเหมราชทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอนที่ห้องของแต่ละคน เมื่อเขานอนลงกลับรู้สึกกระสับกระส่ายและร้อนวูบวาบราวกับว่าตัวเองนั้นมีอารมณ์เกิดขึ้นๆ แท่งเอ็นร้อนของเขานั้นก็พองตัวขึ้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นแบบนี้ "หรือว่าฉันจะเสพติดร่างกายของเธอแล้วนะ" เสียงหายใจหืดหอบยิ่งพยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้นแต่มันก็ฟุ้งซ่านจนทำให้เขาจับเข้ายังเป้าของตัวเอง ร่างหนาลุกขึ้นเดินมายังหน้าต่างเพื่อก้มมองไปที่ห้องของอันนาเห็นเธอนั่งอยู่หน้าห้อง เขาไม่รอช้าที่จะพุ่งตัวเตรียมออกมาหาแต่ทันใดที่เปิดประตู เขาเห็นควีนเพื่อนของตนเองนั้นยืนอยู่เธอสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางๆ จนมองเห็นแทบจะทะลุเนื้อ เหมราชหลบสายตาของเพื่อนเขายิ่งครวญคิดสิ่งที่ไม่ดีแถมทั้งอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านที่เกิดขึ้นอยากจะดึงเรือนร่างสวยของเพื่อนเข้าไปกระทำ "เป็นอะไรหรือเปล่าเหมราชทำไมเหงื่อถึงเต็มใบหน้าขนาดนั้น" เรือนร่างบางขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อน เธอใช้ความสวยอ่อยและทันใดที่เอ่ยถามหลังมือของเธออันนุ่มสัมผัสเข้ายังหน้าผากของเหมราช "เดี๋ยวมานะ" เหมราชฟุ้งซ่านกลัวจะหักห้ามใจไม่ไหว เขารีบดันตัวของควีนเพื่อนสนิทของตนเองนั้น

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 19 อยากได้เพื่อนทำผัวอยากได้เพื่อนทำผัว

    บทที่ 19 ลำตัวหนาดีดออกจากร่างบางสายตายังคงจับจ้องมองเรือนร่างบางและช่วงล่างที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำกามของเขาไหลออกมาจากรูน้อย "ผู้หญิงแบบเธอมันน่าสมเพชจริงๆ นี่ เธอร่านจนต้องเอายาปลุกเซ็กส์ให้กับฉันกินเลยเหรอ มันยังไม่สาแก่ใจเหรอที่ฉันเอาเธออยู่ทุกวัน" ความผิดที่เธอไม่ได้ทำแต่ถูกกล่าวหาพร้อมทั้งคำพูดที่ต่อว่าด่าทอรุนเเรง"แน่ใจเหรอคะ ว่าฉันเป็นคนทำฉันจะไปเอายาปลุกเซ็กส์พวกนั้นมาจากที่ไหนวันๆ ฉันอยู่แต่ในห้องอยู่แต่ในบ้าน" มือน้อยคว้าจับผ้าห่มปกคลุมเรือนร่างของตัวเอง เธอขยับลุกขึ้นเอ่ยเถียงเขาด้วยแววตาแดงก่ำ แต่ทันใดนั้นมือหนาคว้าจับปลายคางของเธอบีบเอาไว้"ไม่มีสิทธิ์เถียงกู!! จำเอาไว้ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตไม่มีวันที่คนแบบกูจะให้อภัยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวตัวเอง" คำต่อว่าให้เธอเพียงเท่านั้นและเขาปล่อยมือออกจากตัวเธอ เข้าไปในห้องน้ำส่วนเธอนั้นได้เพียงแต่นั่งร้องไห้ ทำไมตัวเองต้องหวั่นไหวกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ ทำไมเธอต้องน้อยใจในคำพูดด่าทอของเขาที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่มีวันเป็นไปได้ ร่างบางนั่งมองผ้าปูที่นอนที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบเลือด เธออดที่จะมองไม่ได้จึงลุกขึ้นดึงผ้าปูที่นอนนั้

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 20 เพื่อนำฉันสำคัญกว่าเธอ

    บทที่ 20 อันนารู้สึกหิวน้ำเธอจึงเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเหยือกน้ำในห้องแต่เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อออกมาเจอคนใจร้ายที่ตนเองหวั่นไหวและรู้สึกดีกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นที่จ้องจะเอาเขาทำสามีทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทกันในขณะที่เขาทั้งคู่ยืนโอบกอดกันแน่นดั่งคู่รักร่างบางได้เพียงแต่เงียบอยู่ๆ น้ำตาไหลเอ่อล้นทำไมจะต้องหวงหึงผู้ชายคนนี้ด้วย เธอได้เพียงแต่ถามตัวเองจนกระทั่งมือน้อยเผลอปล่อยเหยือกน้ำตกร่วงลงพื้นเสียงเพร๊งดังสนั่นเมื่อเหยือกน้ำในมือของอันนานั้นร่วงหลุดลงพื้นเหมราชกับควีนรีบดีดตัวออกจากกันด้วยความตกใจ เหมราชหันไปมองเสียงที่เกิดขึ้นเห็นเป็นอันนา เขารีบดีดตนเองออกจากเพื่อน เหมือนดั่งว่ากลัวอันนานั้นเข้าใจผิดทั้งๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องแก้ตัวก็ได้"ขอโทษค่ะ…พอดีว่าจะมาเอาน้ำ" อันนารีบก้มลงเก็บเศษแก้วที่แตกกระจายทั่วพื้น เธอทำท่าทีรนจนเศษแก้วนั้นบาดมือ "โอ๊ย!"ร่างน้อยสะดุ้งจนตัวโยกปลายนิ้วมือของเธอเต็มไปด้วยเลือด เหมราชส่ายหน้าไปมาเขาเดินมามองใกล้ๆ พร้อมกับเปิดไฟสว่างทั่วบ้าน"ทำบ้าอะไรเนี่ยเลือดออกขนาดนี้มานี่ไม่ต้องเก็บเอาไว้ให้คนอื่นเก็บ" แขนน้อยถูกจับกระชากให้ลุ

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP 21 เธอไม่มีสิทธิ์หวงฉัน

    ​ บทที่ 21 ประตูนั้นถูกปิดแต่ไม่สามารถใส่กลอนได้เหมือนเดิมเพราะว่าเขาถีบมัน ประตูพังหลังจากควีนเดินออกมาแล้ว เขาจับจ้องมองหน้าอันนา"เมื่อคืนนี้คุณคงมีความสุขกับเพื่อนของคุณมากสินะ โอบกอดกันขึ้นไปบนห้องขนาดนั้น" อันนาหึงเขาจนเผลอหลุดพูดและทำให้เหมราชรู้ว่าเธอนั้นหึงตัวเอง"พูดแบบนี้หึงฉันอยู่เหรอ? เธอไม่มีสิทธิ์มาหึงฉัน ผู้หญิงแบบเธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอของฉันก็เท่านั้น เมื่อฉันเบื่อฉันก็ฆ่าเธอทิ้งเพราะว่าฉันไม่มีวันปล่อยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของฉันไปใช้อย่างมีชีวิตอยู่หรอก" "ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าเลยสิ เพราะฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่เหมือนกัน""อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะอันนา! อย่าคิดว่าฉันจะหลงรักในตัวของเธอ เพราะว่าเธอมันไม่มีอะไรดีเลย! ส่วนเรื่องเมื่อคืนที่ฉันมีอะไรกับเธอก็เพราะว่าฤทธิ์ยา ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลยสักนิด ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งนั้นและฉันสามารถเอาใครก็ได้ เอาผู้หญิงสวยที่ไหนก็ได้ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเธอ" "ผัวะ!" อันนาทนคำพูดดูถูกของเขาไม่ไหวจึงยกมือตบหน้าของเหมราชทันที เขาหันกลับมาพร้อมกับมือหนาจับเข้าที่มุมปากตัวเอง"หึงเหรอ! จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงฉัน อยากตายมากใช่ไหม! ไ

    Last Updated : 2024-11-10
  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP 22 : เธอมันน่ารังเกียจ

    บทที่ 22หลังจากที่เขากลับไปเพื่อนของเขานั้นได้เข้ามาหาเธอหลังจากที่พยาบาลและหมอได้ทำแผลแล้วใส่น้ำเกลือให้เธอเหมือนเดิม ร่างบางหันไปมองหน้าประตูในขณะที่มองทีวีอยู่ได้รับรู้ข่าวของลุงตัวเอง"เขากลับไปแล้วเหรอคะ' คลาสเดินเข้ามาพร้อมกับถุงของกินที่ใช้ลูกน้องนั้นไปซื้อ เขาพยักหน้าให้กับเธอเพื่อตอบคำถามคลาสวางถุงของกินไว้บนโต๊ะและมองไปที่หน้าจอทีวีเพราะอันนาเอ่ยถามเขาโดยที่ไม่ละมองจากทีวี"ฉันคุยกับเหมราชแล้วนะ" อันนาเธอหันมองหน้าของคลาสเธอไม่เข้าใจความหมายที่เขานั้นกำลังจะบอกว่าคุยกับเพื่อนแล้ว“คุยอะไรเหรอ หรือว่าพร้อมที่จะฆ่าฉันกันแล้ว ฉันเองก็พร้อมแล้วเหมือนกัน" ร่างบางน้ำตาไหลออกมาพูดตอบกลับแต่ก็ยังไม่มองหน้าเขาเช่นเคย "ถ้าคนแบบฉันจะฆ่าเธอ ฉันเอาปืนยิงเข้าที่หัวมันก็จบแล้วฉันคงไม่เอาไปทรมานแบบนั้นหรอก!""ทำไมคุณถึงไม่ช่วยให้ลุงของฉันได้ทุกอย่างคืนมาเหมือนเดิม ทำไมต้องทำร้ายเขาด้วย" อันนาหันมองหน้าคลาสทั้งน้ำตาและเธอเผลอหลุดพูดว่าลุงจนทำให้เขาคิ้วขมวดเข้าหากันแต่อันนาเธอไม่รู้ตัวว่าตนเองนั้นหลุดพูดว่าลุง"เธอเป็นลูกสาวของกรณ์จริงๆ เหรอ" "โอเคไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ฉันมีอะไรจะบอกกับเธอ ฉัน

    Last Updated : 2024-11-10

Latest chapter

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 43

    บทที่ 43เด็กชายตัวเล็กนั้นยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะว่าบาดแผลยังไม่หายดีแต่หมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เหมราชพาอัคคีและอันนามาที่ห้างเพราะอันนาจะมาซื้อของใช้ส่วนตัวให้กับลูกและจะพาลูกมาทานไอศกรีมด้วย ระหว่างที่อยู่ในร้านไอศกรีมแสดงเหมือนครอบครัวที่อบอุ่นต่อหน้าลูกทั้งคุยกันและหัวเราะหยอกกันอย่างกับว่าสามีภรรยาที่รักกันมากแต่จริงๆ แล้วอันนาเธอแกล้งแสดงต่อหน้าลูกเพียงเท่านั้น"อัคคีดีใจดีใจมากๆ ที่คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ด้วยกันไม่เหมือนเมื่อก่อนที่อัคคีอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่สนุกเลย" "อัคคีครับคุณพ่อซื้อบ้านให้อัคคีหลังอย่างใหญ่เลยนะ วันนี้เราไปดูกันไหมครับ" มือหนาลูบหัวของลูกชายเบาๆ บ้านหลังนั้นเหมราชตั้งใจซื้อให้อันนากับอัคคีตั้งแต่วันคลอดแต่เธอกลับพาลูกหนีไปซะก่อนจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ส่วนเหมราชให้คนดูแลแต่ไม่เคยเข้าไปอยู่เลยสักครั้ง"คุณพ่อซื้อบ้านหลังใหม่ให้เลยเหรอครับ""ใช่แล้วครับ จริงๆ คุณพ่อตั้งใจซื้อให้อัคคีตั้งแต่อัคคีคลอดเลยนะ""คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงาน" "คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปทำงานเหรอครับ" เหมราชยิ้มด้วยความดีใจที่แท้แล้วอันนาไม่เคยสอนให้ลูกเกลียดพ่อเลยสักนิด"ขอบคุณนะที่ไม่ทำ

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 42

    บทที่ 42 อันนานั่งกุมมือของลูกชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงเฝ้ารอให้ลูกชายฟื้นตื่นขึ้นมานั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงทุกคนกลับบ้านเหลือเพียงแต่เหมราชที่ยังไม่ยอมกลับ เขานั่งอยู่ที่โซฟากังวลใจและก็รอลูกชายตื่นด้วยเช่นเดียวกัน"ตื่นมาสิครับเดี๋ยวคุณแม่จะพาไปกินไอศกรีมนะ คุณแม่ไม่อยากให้อัคคีนอนหลับนานแบบนี้เลย" น้ำเสียงสั่นเอ่ยบอกกับลูกชายที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงในแววตาคู่น้อยกั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ยิ่งเห็นลูกเจ็บเธอนั้นเจ็บยิ่งกว่า ถ้าเป็นไปได้คนเป็นแม่ขอยอมเจ็บแทนเหมราชลุกขึ้น เขาเดินไปอยู่อีกฝั่งของเตียงตรงข้ามกับอันนามือหนากุมจับมือน้อยของลูกชาย"พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้มีโอกาสดูแลลูกเลยตื่นขึ้นมานะครับ" ใบหน้าของลูกชายช่างคล้ายกับเขาในวัยเด็กสายตาของผู้เป็นพ่อจับจ้องมองหัวใจดวงน้อยที่พลัดพรากหายไป 2 ปี"หิวน้ำ" ทั้งคู่สายตาเบิกกว้างเมื่อได้ยินเสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้น อันนาเธอยิ้มทั้งน้ำตาลูกชายของเธอตื่นขึ้นมาแล้ว"น้ำเหรอเดี๋ยวคุณแม่เอาน้ำให้นะครับ' ดวงตาคู่น้อยมองหน้าเหมราชในระยะใกล้ชิดซึ่งเขาตกใจและแปลกใจทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มาอยู่ตรงนี้"คุณลุงคุณลุงมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงครับ" เหมราชยกมือลูบ

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 41

    บทที่ 41 เหมราชไม่ได้ใช้ความรุนแรงอย่างเช่นเคยเขาจับเธอเข้ามาในบ้านก็จริงแต่เป็นการกระทำที่อ่อนโยน เรือนร่างน้อยถูกโอบกอดด้วยแขนหนาทั้งสองข้างด้วยความคิดถึงและความโหยหาของเหมราชมากเกินกว่าจะยับยั้งใจ"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" มือน้อยทั้งสองทั้งผลักหน้าอกและทุบตีแต่เหมราชไม่ปล่อย เขากระชับกอดแน่นมากกว่าเดิมยิ่งเธอดิ้นแขนหนาทั้งสองยิ่งรัดแน่น"ฉันคิดถึงเธอนะ…คิดถึงเธอกับลูกมากตลอดระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมาฉันตามหาเธอทุกวันอย่าไปไหนนะ" อันนาผลักหน้าอกของเขาออกจนสำเร็จใบหน้าน้อยจ้องมองเพียงไม่นาน ฝ่ามือฟาดตบเข้าที่ใบหน้าของเหมราชสายตาของเขามองกลับมาหาอันนาด้วยแววตาจำนนและยอมทุกอย่าง"ฉันไม่เคยมีความสงสารคุณเลยและฉันก็ไม่ได้สมเพชคุณด้วยแต่ที่ฉันไป ฉันสะใจและรู้สึกดีที่เห็นคุณเป็นแบบนี้เป็นยังไงล่ะลิ้มรสกับความเจ็บปวด" "รู้สึกหมดทุกอย่างแล้วและเจ็บปวดมาเกือบ 2 ปี ฉันไม่รู้หรอกนะว่าผู้ชายข้างนอกเป็นใครหรือว่าเป็นคนใหม่ของเธอจริงๆ ฉันอยากขอโอกาสได้ดูแลลูกได้ใกล้ชิดกับลูกบ้าง" "ผัวใหม่คุณคิดถูกแล้วผู้ชายข้างนอกคือผัวใหม่ของฉันและเขาก็ใจกว้างพอที่ให้ฉันมาคุยกับคนแบบคุณ ที่ฉันมาในวันนี้ฉันต้องการของข

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 40

    บทที่ 40 เหมราชดีใจมากจนเขาทำอะไรไม่ถูกได้เห็นหน้าลูกชายตัวเล็ก เขาช่างเหมือนกับตัวเองอย่างกับฝาแฝดใบหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มกลับบ้านมาด้วยความดีใจ ตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเหมราชไม่เคยหยุดตามหาอันนากับลูกเลย แต่เขานั้นจนปัญญาแล้วจริงๆ ให้ผู้มีอำนาจช่วยตามก็ไร้วี่เเววที่จะตามหาเธอเจอ จนกระทั่งวันนี้เธอปรากฏตัวอยู่ที่บริษัทของเธอเองและเธอตั้งใจที่จะมาขอบริษัทคืน "นายครับแล้วจะทำยังไงต่อไป" ลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามาใกล้เหมราชเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิท เขายกยิ้มด้วยมุมปากหัวใจที่เหี่ยวเฉามา 2 ปี เต็มเริ่มพองโตขึ้นมีความหวังอีกครั้งจนกลายเป็นรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าร้าย"มึงคิดเหรอวะ ว่ากูจะยอมปล่อยเมียกับลูกไปได้อีก กูต้องเอาอันนากลับมาเป็นเมียกูเหมือนเดิมให้ได้" "แล้วนายจะทำยังไงเหรอครับ ดูเหมือนว่าการกลับมาของคุณอันนาครั้งนี้ก็ไม่ได้ง่ายเลยนะครับ และอยู่ๆ ทำไมถึงไปหานายที่บริษัท ถ้าตั้งใจไปขอบริษัทคืนจริงๆ เธอต้องมีข้อต่อรองแต่นี่ดูเหมือนว่าจะไปของ่ายๆ มันต้องมีอะไรสักอย่าง" เหมราชลุกขึ้นจากโซฟามือถือแก้วไวน์กระดกดื่มจนหมดแก้ว ลูกน้องคนสนิทพูดก็ถูกทำไมอยู่ๆ อันนาถึงไปที่บริษัทและตั้งใจเอาลู

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 39

    บทที่ 392 ปีผ่านไป กาลเวลาหมุนเวียนตามเข็มนาฬิกา วันเวลาที่ผ่านไปนั้นล้วนมีทั้งความสุขและความทุกข์ ทว่าชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งกุมมืออยู่บนโซฟาตลอดระยะเวลา 2 ปี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีความสุขเลยสักวัน การรอคอยและตามหานั้นช่างทรมานสำหรับเขาเหลือเกิน มีทุกอย่างยกเว้นความสุขเหมราชใช้ชีวิตไปวันๆ ด้วยความหวังที่จะได้เจอลูกชายและอันนาอีกครั้งเสียงถอนหายใจดังขึ้นชายหนุ่มร่างโตลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเปิดประตูห้องเดินออกมาพรวดพราดไม่ทันจะได้ตั้งตัว ทว่ามือของเขานั้นจึงคว้าเด็กตัวเล็กที่วิ่งมาด้วยความซุกซนชนกับเขาจนจะล้ม"มือหนาทั้งสองข้างประคองเด็กผู้ชายไว้ เด็กวัยสองขวบที่กำลังวิ่งซุกซนสายตาของเขาจ้องมองหน้าเด็กชายคนนั้นเพียงแค่ไม่นานหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นรู้สึกหวั่นไหว"ใครเอาลูกมาทำงาน" เหมราชกวาดสายตามองเลขาหน้าห้องตนเองสายตาของเลขามองไปยังด้านข้าง "คุณแม่" มือน้อยของเด็กชายตัวเล็กชี้ไปทางด้านหลัง เขาจึงเงยมอง เหมราชแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเขาลุกขึ้นยืนจับจ้องมองหญิงสาวเดินเข้ามาอย่างสง่า ลมหายใจแผ่วเบาผายออกเบาๆ อันนาเดินเข้ามาใกล้ๆ และเด็กผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งเข้าไปหา"อันนา" ยิ่งกว่าฟ้าผ่าลงกลาง

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 38

    บทที่ 38เหมราชเดินออกมาจากบ้านของคลาสด้วยความว่างเปล่าเขาไม่ได้คำตอบจากแม่ของคลาส แต่รู้อยู่ในใจว่ายังไงต้องเป็นเขาที่ช่วยอันนาหนีไป"มึงส่งคนไปดูทีว่าคลาสไปจังหวัดไหน" ในขณะที่นั่งรถกลับเหมราชสั่งกับลูกน้องคนสนิทให้จัดการส่งคนไปดูว่าคลาสไปอยู่ที่ไหน เขาพยายามทำทุกทางและตามหาทุกที่จนกว่าจะเจอเมียกับลูก "ได้ครับนาย" ใช้เวลาเพียงไม่นานไมถึง 10 นาที ด้วยซ้ำภาพของคลาสและที่อยู่นั้นปรากฏขึ้นบนหน้าจอช่องแชทในไลน์ของมือถือเหมราช คลาสอยู่จังหวัดกำแพงเพชรซึ่งอยู่บ้านพักตากอากาศแต่ไม่ได้อยู่กับอันนาคนที่อยู่ด้วยนั้นคือนิตาเหมราชคิ้วขมวดเข้าหากันทำไมเพื่อนสนิทของตัวเองถึงอยู่กับผู้หญิงฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของเขา"หมายความว่ายังไงวะ…ทำไมคลาสถึงอยู่กับนิตา?"เหมราชเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องคนสนิทที่ไร้คำตอบเช่นเคยเขาได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมา"แล้วอันนากับลูกอยู่ไหน" เหมราชไม่ยอมหยุดที่จะตามหาภรรยาและลูกอย่างแน่นอน เขาส่งข้อความไปบอกกับท่านรองให้ช่วยตามหาอันนากับลูกให้เขา ไม่ว่าจะเสียเงินสักเท่าไรเขายอมเสียเพื่อที่จะได้เจอเมียกับลูก มือหนาทั้งสองข้างกุมเข้าหากัน เขานั่งอยู่โซฟากลางบ้านใบหน้าที่เหม่อลอยห

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 37

    บทที่ 37 เรือนร่างหนาเดินออกมาท่ามกลางฝนตกหนักอย่างไร้เรี่ยวแรงใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินออกมาสู้กับสายฝนในแววตาแดงก่ำได้เพียงแต่กำหมัดทุบลงพื้นด้วยความเจ็บปวด เขาได้เห็นหน้าเจ้าตัวเล็กผู้เป็นสายเลือดและดวงใจของเขาเพียงแค่ไม่กี่วัน เธอก็นั้นพาลูกหนีไปจากเขา"อันนาได้โปรดกลับมาเดี๋ยวนี้ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอกับลูกฉันขอโทษได้โปรดกลับมาหาฉัน" เสียงฟ้าที่ผ่าดังเปรี้ยงยังไม่ทำให้เหมราชตกใจหวาดกลัว เขาร้องไห้สู้กับสายฝนระบายความเจ็บปวดนั้นเป็นน้ำตามากมายทุกอย่างที่เคยหวังไว้พังทลายลงสิ้นดี บ้านหลังใหม่กับครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างที่หวังนั้นไม่มีอีกต่อไป"กลับมาได้ไหม ฉันอยู่ไม่ได้ขอร้องพาลูกชายของฉันกลับมาเถอะนะ" หลับตาลงก็เห็นเพียงแต่ใบหน้าลูกชายตัวเล็กในอ้อมกอดเขาได้สัมผัสและจับลูกเพียงแค่ 3 วัน เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขานั้นไม่รู้เลยว่าจะต้องเสียลูกกับเธอไปเพื่อนสนิทอย่างคลาสได้เพียงแต่ส่ายหน้าไปมามองเหมราชเจ็บปวดท่ามกลางสายฝน เขาเองก็ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขานั้นไปไหนพยายามถามแม่แล้วแต่ก็ไม่รู้"เหมราชมึงทำแบบนี้ร่างกายของมึงจะแย่เอานะ ทำไมไม่เก็บแรงไว้ตามหาลูกกับเมียล่ะ" คลาสทนเห

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 36

    บทที่ 36 อันนาลืมตาตื่นหลังจากฤทธิ์ยาสลบนั้นหมดฤทธิ์แล้วในช่วงเวลากลางคืน เธอได้ยินเสียงของเด็กน้อยร้องอยู่ด้านข้างดวงใจของเธอที่เคยหดหู่และเจ็บปวดมานานได้ยินเสียงของเด็กน้อยนั้นมันเริ่มกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ดีใจจนน้ำตาไหล เรือนร่างบางขยับร่างกายเตรียมที่จะลุกขึ้นแต่รู้สึกเจ็บที่หน้าท้องเพราะว่าแผลผ่าตัด"อันนาใจเย็นๆ นะ แผลจะฉีก" คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันคนที่พูดขึ้นนั้นคือเขา ผู้ชายใจร้ายที่เธอเกลียดมากที่สุดในชีวิตเขาพุ่งตัวเข้ามาประคองเธอ"มาที่นี่ทำไม" สายตาคู่น้อยกวาดมองด้วยความไม่พอใจน้ำเสียงกระชากพูดใส่เขาอย่างไม่พอยังสะบัดมือออกไม่ให้เขาจับตัวเอง"มาดูแลเมียกับลูกสิอันนา ลูกของเราน่ารักมากๆ เลยนะไม่สิเขาต้องเรียกว่าน่าเกลียดน่าชังมากๆ เลย ดูสิเขาเลี้ยงง่ายด้วย" อันนาเธอได้เพียงแต่มองหน้าเขานิ่งๆ ในครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกๆ ครั้งที่เธอเอ่ยไล่เขาและใช้อารมณ์รุนแรงไม่เขวี้ยงข้าวของใส่เขา อันนาก็มักจะเขวี้ยงข้าวของใส่เขาแต่ในครั้งนี้เธอกลับนิ่งสายตาคู่น้อยหันไปมองลูกตัวเอง "อันนาอยากเห็นลูกใกล้ๆ ใช่ไหมเดี๋ยวฉันขยับลูกเข้าไปใกล้ๆ ให้นะ" เหมราชดีใจจนเนื้อตัวสั่นเขารีบขยับลูกเข้าไปใกล้

  • ล่วงร้ายพ่ายเลว   EP : 35

    บทที่ 35 8 เดือนผ่านไป อันนาเธอขออยู่บ้านพักต่างจังหวัดติดทะเลของป้า เธอและไม่กลับมาที่กรุงเทพฯอีกไม่ติดต่อกับนิตาเพราะยังโกรธในสิ่งที่พ่อของนิตาทำกับพ่อแม่ตัวเอง อันนาอยู่ที่บ้านหลังนี้เพียงคนเดียวแต่มีแม่บ้านคอยแวะเวียนมาทำความสะอาดให้แทบจะทุกวัน อันนาท้องโตมาก คลาสลูกพี่ลูกน้องนั้นแวะเวียนมาบ่อยเพราะว่าพาอันนาไปฝากท้องและในทุกๆ ครั้งที่หมอนัดคลาสจะเป็นคนพาไป ส่วนเหมราชตั้งแต่วันนั้นเขาไม่มาให้เธอเห็นหน้าอีก ความโกรธเบาลงด้วยตามกาลเวลาแต่เธอนั้นยังไม่ลืมสิ่งที่เหมราชกระทำกับเธอได้เลย"อันนาแต่งตัวเสร็จหรือยัง วันนี้หมอนัดแต่เช้านะ" จากเด็กสาวตัวเล็กในวันนั้นกลายเป็นคุณแม่ท้องแก่ที่ท้องใหญ่มากเหมือนกับว่าได้ลูกแฝด แต่หมอดูแล้วเด็กในท้องเป็นเด็กผู้ชายไม่ใช่แฝดเพียงแต่เขาตัวใหญ่และสมบูรณ์มากน้ำหนักจึงเกินเกณฑ์ "เสร็จแล้วค่ะ…วันนี้คุณหมอบอกว่าให้เตรียมข้าวของไปด้วยเพราะว่าใกล้ถึงกำหนดคลอดแล้ว ถ้าเกิดปากมดลูกไม่เปิดคุณหมอจะให้นอนโรงพยาบาลเพื่อที่เตรียมเข้าห้องผ่าตัดในวันพรุ่งนี้" ใบหน้าน้อยฉีกยิ้มให้กับผู้เป็นพี่ชายและสะพายกระเป๋าข้าวของที่ตนเองนั้นเตรียมไว้ออกมาด้วย"วันนี้ทำไมรอยยิ

DMCA.com Protection Status