เขาปล่อยเธอให้อยู่บนห้องส่วนเขานั้นเดินมาด้านล่างที่สระน้ำ ความรู้สึกที่เคยมีน้องสาวอยู่ด้วยมีเสียงหัวเราะที่อยู่ด้วยกันในตอนนี้กลับมีแต่เงียบงันกลับความเคว้งคว้างที่อยู่ในจิตใจ เหมราชยังทำใจไม่ได้ที่น้องสาวของเขานั้นจากไปกะทันหันบุหรี่ไฟฟ้าราคาแพงถูกหยิบขึ้นมาสูบและปล่อยออกเป็นควันลอยละล่องไปตามอากาศ
เขาเอื้อมหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะกระดกดื่ม ในทุกๆ วันไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงน้องสาวตัวเองอยากจะดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดในการสูญเสียคนที่รัก อยากจะดื่มและตื่นขึ้นมาเจอแต่ความสุขที่มีน้องสาวอยู่ด้วยแต่มันกลับไม่มีแบบนั้นอีกแล้ว
"นายครับ นายทำกับคุณอันนามากเกินไปหรือเปล่า" เหมราชกวาดสายตามองลูกน้องคนสนิทด้วยความไม่พอใจเพราะในขณะที่กำลังคิดถึงน้องสาวคิดในเรื่องความตายที่เธอนั้นจากเขาไปเร็วเกินไป จนไม่มีโอกาสได้ร่ำลา แต่ลูกน้องคนสนิทของเขานั้นกลับเอ่ยพูดว่าทำกับอันนาผู้ฆ่าน้องสาวตนเองเกินไป
แก้วไวน์ในมือของเขาถูกเขวี้ยงลงด้านข้าง ลำตัวหนาลุกขึ้นพรวดพราดคว้าจับคอเสื้อของลูกน้องคนสนิทกระชากเข้าหาตัวเองแววตาและใบหน้าจับจ้องมองด้วยความโกรธน้ำเสียงเข้มตะคอกใส่
"ทำไมมึงเห็นผู้หญิงคนนั้นดีกว่ากูอย่างนั้นเหรอ กูเคยบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นคือฆาตกรที่มันฆ่าน้องสาวกู! มึงไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นมึงเป็นเพียงแค่ลูกน้อง ผู้หญิงคนนั้นน่าเกลียดและน่าขยะแขยงไม่ได้น่าสงสารเลยมีแต่น่าสมเพช!!"
เขาไม่ได้ที่จะสู้เจ้านายตัวเองแต่ในทุกครั้งที่เห็นอันนาเจ็บปวด ผู้เป็นลูกน้องอยากจะช่วยแต่เขาไม่สามารถช่วยได้จึงพยายามบอกกับเจ้านายและในครั้งนี้เขาใช้คำพูดที่ทำให้เจ้านายโกรธ
"ขอโทษครับนาย แต่ถ้านายตั้งใจที่จะให้ชดใช้ทำไมนายถึงไม่ฆ่าให้คุณอันนาตายไป มันจะได้จบอีกอย่างพ่อของคุณอันนาก็ไม่ได้สนใจลูกสาวคนโตอยู่แล้วไม่ว่าจะเป็นหรือตายยิ่งในตอนนี้ ถ้านายจัดการฆ่าก็ไม่มีใครสนใจเผลอๆ นายโยนความผิดให้กับพ่อของคุณอันนาได้ด้วยซ้ำ"
เขาไม่มีคำตอบให้กับลูกน้องคนสนิทได้เพียงแต่ปล่อยคอเสื้อออก
"รับรองว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แน่นอน วันที่กูหมดสนุกเธอก็ต้องตาย"
สิ้นสุดคำพูดเหมราชเดินหันหลังให้กับลูกน้องกลับเข้ามาบนห้อง เมื่อเขาเปิดประตูเข้ามาเรือนร่างบางนอนอยู่บนเตียง เธอหันหลังหลับตาพริ้มอยู่ในชุดนอน
"อย่ามาแกล้งนอน ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้หลับ" ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ฟุ้งซ่านกับความโกรธที่มีต่อเธอในขณะที่อันนานอนหลับอยู่นั้นเขากระชากผ้าห่มออกและจับข้อมือของเธอกระชากขึ้นตามแรง
ดวงตาคู่น้อยเบิกกว้างเธอตื่นมาตกใจกับการกระทำของเขาจนสะดุ้งร่างบางต้องการพักผ่อนเพราะร่างกายของเธอนั้นยังไม่แข็งแรงพอ
"คุณเหมราช โอ๊ย คุณเหมราชหยุดเดี๋ยวนี้ คุณจะทำอะไร ฉันบอกให้คุณหยุด เดี๋ยวสิคุณ…"
ใบหน้าแดงก่ำจับจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเสน่หา เธอพยายามขัดขืนจนกระทั่งหยุดยอมใบหน้านิ่งเฉยถูกบดขยี้ด้วยริมฝีปากหนาของเขา
มือน้อยจากที่พยายามผลักกลายเป็นโอบกอดคอดึงให้ชายหนุ่มโน้มขยับเข้ามาใกล้ๆ จนลำตัวเองลงนอนราบไปกับเตียง
ร่างหนาแทรกกายเข้าระหว่างกลางบดขยี้ริมฝีปากน้อยที่กำลังโต้ตอบเขา
ใบหน้าหนาซุกไซ้เข้ายังซอกคอทั้งซ้ายและขวามือที่ซุกซนเลื่อนจับชุดนอนกระชากออกจนเผยให้เห็นด้านในต้นไหล่ทั้งสองข้างสัมผัสกับความเสียวของปากร้อนผ่าว
"คุณกำลังเมา" เขาหยุดชะงักในขณะที่เสพสมเรือนร่างบางด้วยความโหยหาดื่มด่ำผิวกายขาวอวบอิ่มอมชมพูพร้อมกลิ่นฟุ้งความสาวของเรือนร่างเธอ
"ไม่ได้เมา"คนใบหน้าแดงก่ำจับจ้องมองหน้าเธอเอ่ยเถียงว่าตนเองนั้นไม่ได้เมา
"ฉันไม่ได้เมาอย่าไปไหนนะ แล้วก็ห้ามรักใครเธอต้องมีฉันและฉันก็เป็นผัวเพียงแค่คนเดียวเธอ" ใบหน้าน้อยเผยรอยยิ้มถึงแม้ว่าคนที่จู่โจมเธอนั้นจะเมามายแต่ในครั้งนี้เขาบอกรักเธอจนหัวใจน้อยเต้นตึกๆ ตักๆ
เมื่อเธอส่งรอยยิ้มให้กับเขาและลิ้มรสจูบของริมฝีปากหนาที่บดขยี้ริมฝีกปากของกันและกันอย่างดูดดื่มจนกระทั่งเรือนร่างบางถูกพลิกขึ้นให้คล่อมเขา
"นมสวยจังเลย" มือหนาทั้งสองข้างขยำเต้านมทั้งซ้ายและขวาบีบเคล้นในขณะที่เรือนร่างบางจัดการถอดเสื้อที่เหลืออยู่และเขวี้ยงลงไปด้านล่าง
มือน้อยจับลูบไล้เข้าแผงอกของเขาเลื่อนไปจนถึงเป้าอูม
"ชอบเหรอ…ถ้าชอบก็ช่วยดูดมันที??"
เรือนร่างบางที่เร่าร้อนไม่สามารถหยุดยั้งอารมณ์ตัวเองได้ เมื่อเธอได้รับคำบอกรักยิ่งทำให้อารมณ์ที่ฟุ้งซ่านนั้นมากจนลืมความเจ็บปวดที่เขากระทำต่อตัวเองลำตัวน้อยแทรกกายลงไประหว่างขาปลดกางเกงของเขาออกเผยให้เห็นแท่งเอ็นร้อนที่ชู้ชันอยู่ตรงหน้า
ดวงตาคู่น้อยเบิกกว้างมืออ่อนโยนสัมผัสจับเข้าที่แท่งเอ็นชักเข้าและออก ใบหน้าของเธอค่อยๆ โน้มต่ำลงไป
ลิ้นน้อยตวัดรูด้านบนเงี่ยงเล่นอย่างตื่นเต้นที่ได้ลิ้มรสชาติของแท่งเอ็นร้อน มีน้ำใสๆ เอ่อล้นออกจากปลายรูเล็กน้อยปากนุ่มค่อยๆ สัมผัสลงไปวนรอบๆ แท่งเอ็นร้อนที่ปูดและอูมออก
ใบหน้าหนาเงยขึ้นลิ้มรสความเสียวและฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ฟุ้งซ่านจึงกลายเป็นความร้อนและเม็ดเหงื่อมากมายบนใบหน้า
เสียงร้องครวญครางในขณะที่ปากน้อยครอบงับแท่งเอ็นร้อน เรียวปากน้อยเม้มเข้าดูดแท่งเอ็นร้อนรางกับว่าเป็นไอติมอันโปรด
"เสียวมากๆ เลย" เสียงหายใจถี่ๆ กับน้ำเสียงที่สั่นเครือ มือหนาเอื้อมลงไปจับหัวและกดให้เรือนร่างบางครอบงับแท่งเอ็นอยู่ในปากที่คับแคบเขาใช้จังหวะเร่งสวนเอวหนาขึ้น
"อื้ม~อ้าส์"
ใบหน้าน้อยเผยรอยยิ้มเธอรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ตอนไหนกันทั้งๆ ที่เขาทำร้ายเธอและด่าเธอสารพัดอีกอย่างเธอยังเป็นเหมือนผู้ต้องหาที่ไม่รู้ว่าเขาจะฆ่าเธอเพื่อชดใช้ให้กับน้องสาวหรือเปล่า เหมราชกระดกใบหน้าขึ้นมามองพร้อมกับรอยยิ้มหลังจากที่เธอขยับตัวขึ้นนั่งบนหน้าท้องแกร่ง
"เดี๋ยวสิ" เหมือนว่าร่างบางจะดูรีบเธอเอื้อมจับแท่งเอ็นร้อนที่อยู่ด้านหลังตนเองเตรียมที่จะยกก้นขึ้นเพื่อให้ขยับตรงกับแท่งเอ็นร้อนแต่ร่างบางถูกเหวี่ยงลงที่นอนก่อน
เรือนร่างหนาแทรกายลงไประหว่างขาที่ตั้งฉากเป็นรูปตัวเอ็มเรียวรอขาบางถูกกดด้วยมือหนาถ่างออกเห็นโหนกนูนได้ชัด
ใบหน้าหล่อพุ่งตรงเข้าไปเชยชมกลีบอูมขาวอวบอิ่มอมชมพูด้านในขาวดั่งกลีบกุหลาบ ลิ้นหยาบตวัดเข้าปลายจุดเสียวเลื่อนลงจนถึงรูคับแคบ
ใบหน้าน้อยลิ้มรสความเสียวซ่านเงยขึ้นเฉิดฉายด้วยเม็ดเหงื่อที่มากมาย มือทั้งสองจิกผ้าปูที่นอนบิดไปมา
ลิ้นหยาบยิ่งตวัดในขณะที่เรือนร่างของเธอนั้นดิ้นทุรนทุราย
เขาเผยรอยยิ้มเงยมองเธอแต่ปากยังไม่ละออกจากกลีบบาง นิ้วทั้งสามสอดเข้าช่องสวาทชักเข้าออกและมีน้ำหล่อลื่นไหลหยาดเยิ้มมาตามนิ้วมือของเขา
"ไม่ไหวแล้ว" เขาเชยชมเรือนร่างของเธอจนอดใจไม่ไหวเรือนร่างหนาขยับขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างขาในระยะใกล้ชิดจนปลายแท่งเอ็นร้อนที่ชูชันถูสัมผัสกับกลีบบาง
เหมราชยกก้นกระดกเพียงเล็กน้อยขยับเลื่อนมาใกล้ๆ เนินนูนกลั่นแกล้งเรือนร่างบางให้ร้องครวญครางโดยที่ใช้ปลายเงี่ยงของเอ็นร้อนเขี่ยเลื่อนขึ้นและลงตรงจุดเสียวสอดเข้าช่องสวาทถอดออกยังไม่ทันจะได้เข้าลึก
"อ๊อย" ร่างบางเกร็งเพราะความเสียวที่แท่งเอ็นร้อนนั้นกลั่นแกล้งตนเองยังไม่ยอมสอดเข้าช่องสวาทให้กับเธอ
แท่งเอ็นร้อนอันใหญ่สอดเข้าช่องสวาทดันพรวดกระแทกจนเรือนร่างบางนั้นสะดุ้งเธอผวาจนมือทั้งสองข้างจับแขนของเขาที่ค้ำลงบนที่นอน เอวหนาเริ่มออกแรงกระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าช่องสวาทอย่างใจเย็น
"เสียวมากเลย" ร่างบางหายใจหอบเหนื่อยลิ้มรสความเสียวจนใบหน้าเฉิดฉายรอยยิ้มออกมา
ครั้งแรกที่เธอนั้นยอมเขาและเขากระทำอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหนาก้มลงมาสัมผัสเนินนมทั้งสองเต้าบีบขยำเคล้นดูดดื่มในขณะที่เอวนั้นกระแทกแท่งเอ็นร้อนเข้าออก
"อุ๊ย! อื้ม~อ๊อย" ร่างบางต้องการปลดปล่อยเพราะเขากระแทกเข้าถี่ๆ อยู่หลายครั้งเธอร้องครวญครางโอบกอดคอของเขาและแอ่นสะโพกให้เขากระแทกแรงๆ ใบหน้าน้อยหลับตาลง
"จะเสร็จแล้วเหรอ…จะเสร็จแล้วเหมือนกัน" มือหนาคว้าจับเอวทั้งสองดึงให้เข้าหาตนเองโน้มเอวมาข้างหน้าเอนลำตัวไปข้างหลังเงยหน้าขึ้นในขณะที่ร่างกายของเขาเสียวซ่านและอยากปลดปล่อยพร้อมกับเธอเขายิ่งเร่งจังหวะกระแทกเอ็นร้อนเข้าออก
"อ๊อย~อู๊ยเสียวไม่ไหวแล้ว" เสียงร้องครวญครางของอันนายิ่งทำให้เขาอยากปลดปล่อย เหมราชกระแทกเพียงแค่ไม่นานช่องสวาทของเธอตอดรัดเอ็นร้อนของเขาและก้นน้อยกระตุกถี่ๆ ความรู้สึกอัดอั้นของเขานั้นต้องการที่จะปล่อยตามเธอจึงกระแทกเข้าอีก
"แตกในนะ ไม่ไหวแล้ว" เสียงหอบเพียงครั้งสุดท้ายเขาดันแท่งเอ็นร้อนเข้ามาจนสุดความรู้สึกที่เหมือนน้ำอุ่นๆ พุ่งเข้าไปในโพรงน้อย
หลังจากเสร็จสิ้นคนตัวโตโน้มตัวลงนอนหมอนด้านข้าง
"คุณเหมราช!”
อันนาขยับลุกขึ้นนั่งเธอดึงผ้าห่มปกปิดร่างกายตัวเองก้มหน้าลงครวญคิดว่าทำอะไรลงไปทำไมเธอถึงยอมเขาทั้งๆ ที่ทั้งเกลียดและโกรธผู้ชายใจร้ายคนนี้ใบหน้าน้อยเอียงคอหันมองคนตัวโตนอนหลับอยู่ด้านข้าง
"นี่เราทำอะไรลงไป"
"นอนได้แล้วไม่ไหวแล้ว" อยู่ๆ มือหนาของเขาคว้าลำตัวน้อยเข้าไปโอบกอดใต้ผ้าห่มแถมทั้งยังไม่ปล่อยให้เธอขยับเคลื่อนออกจากเขาจนต้องนอนหลับไปพร้อมๆ กัน
ในยามเช้า
แสงอาทิตย์สอดส่องผ่านหน้าต่างบานน้อยทะลุม่านเข้าไปจนถึงดวงตาของทั้งคู่ เหมราชรู้สึกตัวและปวดหัวมากเขาจึงยกมือจับหัวของตัวเองแต่ทำไมแขนอีกข้างถึงยกไม่ขึ้นเหมือนมีอะไรกดทับลำตัวหนาสะดุ้งเมื่อสายตาของเขามองเห็นร่างบางอยู่ในอ้อมแขน
"เกิดอะไรขึ้นวะ!”
มือหนาคว้าจับผ้าห่มตนเองยกขึ้นมองด้านในไม่ใช่แค่ตัวของเขาเปลือยเปล่าแต่หญิงสาวด้านข้างที่อยู่ในอ้อมแขนของตนเองนั้นก็ไม่มีอะไรปกปิด ยิ่งเขามองความรู้สึกต้องการก็เกิดขึ้น
"อื้อ" ร่างบางหันตนเองพลิกไปอีกทางเมื่อออกจากแขนของเขาเหมราชจึงลุกขึ้นนั่งทำให้อันนาสะดุ้งตื่น เธอลืมตาขึ้นยังไม่ทันจะได้ขยับ ร่างบางถูกเท้าของเขานั้นถีบจนหล่นเตียง !!
"โอ๊ย!!"
คนตัวโตลุกขึ้นยืนจับจ้องมองเรือนร่างบางที่ตนเองนั้นถีบ
"ผู้หญิงแบบเธอไม่สมควรนอนกับฉัน! ฉันเกลียดเธอได้ยินไหมว่าฉันเกลียดเธอ"
เธอได้เพียงแต่จ้องมองเขา เมื่อคืนเขายังพูดว่ารักเธอแต่ทำไมในตอนเช้ากลับกลายเป็นความเกลียด อันนาได้เพียงแต่ก้มหน้ายอมรับเพราะว่าเมื่อคืนเขาเมาจนไม่รู้สติ
"ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้! ออกไป!!"
บทที่ 16 อันนารู้สึกเกลียดตัวเองในขณะที่เธออยู่ในห้องน้ำมือน้อยกำหมัดและทุบลงไปที่อ่างล้างหน้าได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมเมื่อคืนเธอถึงเผลอตัวเผลอใจให้กับผู้ชายคนนี้ทั้งๆ ที่เขาโกรธและเกลียดเธอมากยิ่งรู้สึกน้อยใจเมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วเขาบอกว่าเกลียดตัวเองทั้งที่บอกรักเธอมื้อคืนนี้ เรือนร่างบางจับจ้องมองตัวเองในกระจกร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นตัวและยังมีรอยช้ำมากมายบนผิวกาย ได้เพียงแต่ถามตัวเองว่าถูกเขากระทำขนาดนี้ทำไมถึงยังรู้สึกดีกับผู้ชายใจร้ายคนนี้อยู่ เหมราชลงมาด้านล่างนั่งดื่มกาแฟอย่างสบายใจ "ขอโทษค่ะ ป้าหนูไปตามแล้วคนสวนไม่ว่างมาจริงๆ จะให้หนูทำยังไง" ในขณะที่เหมราชนั่งดื่มกาแฟอยู่นั้นได้ยินเสียงแม่บ้านกำลังคุยกันและเหมือนจะมีปัญหาเกี่ยวกับคนสวนที่ไม่มาทำงานเหมราชจึงลุกขึ้นเดินตรงมาหาป้าแม่บ้านพร้อมกับแม่บ้านอีกคนที่เข้ามารายงาน"เกิดอะไรขึ้นเหรอครับป้า" ป้าแม่บ้านคนนี้อยู่ที่นี่มานานจนเหมราชเรียกว่าป้า"ก็คนสวนสิคะ เบี้ยวแถมทั้งยังโกงเงินไปเป็นพันให้มาใช้หนี้โดยการตัดหญ้าก็ไม่ยอมมา ป้าต้องขอโทษด้วยนะคะ" เหมราชพยักหน้าให้กับป้าแม่บ้านเงินพันเดียวเขาไม่ได้รู้สึกเสียดายเลย"ช่างเถ
บทที่ 17 หญิงสาวคนสวยเธอชื่อควีนเป็นเพื่อนสนิทของเหมราชและคลาสตั้งแต่สมัยเรียน วันนี้เธอไปเซอร์ไพรส์คลาสที่บ้านก่อนที่จะให้คลาสพามาเซอร์ไพรส์เหมราช ทั้ง 3 คน เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกว่าคนอื่นมักจะโทรคุยกันอยู่เรื่อยๆ ควีนเธอเคยมีใจให้กับเหมราชแต่หยุดความสัมพันธ์กลัวว่าจะเสียเพื่อน ทั้งสามจึงเป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดแต่คนที่สนิทกันและรักกันมากคือเหมราชกับคลาส "ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าวันนี้จะโดนเซอร์ไพรส์ดีใจมากๆ เลยนะที่มาหา" เหมราชขยับเข้าไปใกล้ๆ ควีนโดยที่ใช้มือนั้นโอบกอดไหล่เหมือนกับสมัยเรียน แต่ว่าสายตาของเธอที่มองมือของเหมราชนั้นไม่ได้คิดเพียงแค่เพื่อนใบหน้าน้อยแดงระเรื่อพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นดั่งกับคนที่เขินอาย"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าเขินเหมราชมัน" คลาสเอ่ยแซวควีนเพื่อนของตัวเองจนเขานั้นต้องถูกควีนตีเอา "พูดอะไรเพื่อนกันต่างหากป่ะ อื้อลืมถามเลยในตอนที่เรามาผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นเธอเป็นใครเหรอ แล้วเธอโดนอะไรทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้นล่ะ" เหมราชกับคลาสหันมองหน้ากันในขณะที่ควีนเอ่ยถามถึงอันนา"ไม่มีอะไรหรอกแค่คนใช้ที่นั่งล้างอ่างปลาเท่านั้น" อันนาเธอเดินออกมาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูด
บทที่ 18 หลังจากที่ควีนและเหมราชทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอนที่ห้องของแต่ละคน เมื่อเขานอนลงกลับรู้สึกกระสับกระส่ายและร้อนวูบวาบราวกับว่าตัวเองนั้นมีอารมณ์เกิดขึ้นๆ แท่งเอ็นร้อนของเขานั้นก็พองตัวขึ้นทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นแบบนี้ "หรือว่าฉันจะเสพติดร่างกายของเธอแล้วนะ" เสียงหายใจหืดหอบยิ่งพยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้นแต่มันก็ฟุ้งซ่านจนทำให้เขาจับเข้ายังเป้าของตัวเอง ร่างหนาลุกขึ้นเดินมายังหน้าต่างเพื่อก้มมองไปที่ห้องของอันนาเห็นเธอนั่งอยู่หน้าห้อง เขาไม่รอช้าที่จะพุ่งตัวเตรียมออกมาหาแต่ทันใดที่เปิดประตู เขาเห็นควีนเพื่อนของตนเองนั้นยืนอยู่เธอสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางๆ จนมองเห็นแทบจะทะลุเนื้อ เหมราชหลบสายตาของเพื่อนเขายิ่งครวญคิดสิ่งที่ไม่ดีแถมทั้งอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านที่เกิดขึ้นอยากจะดึงเรือนร่างสวยของเพื่อนเข้าไปกระทำ "เป็นอะไรหรือเปล่าเหมราชทำไมเหงื่อถึงเต็มใบหน้าขนาดนั้น" เรือนร่างบางขยับเข้ามาใกล้ๆ เพื่อน เธอใช้ความสวยอ่อยและทันใดที่เอ่ยถามหลังมือของเธออันนุ่มสัมผัสเข้ายังหน้าผากของเหมราช "เดี๋ยวมานะ" เหมราชฟุ้งซ่านกลัวจะหักห้ามใจไม่ไหว เขารีบดันตัวของควีนเพื่อนสนิทของตนเองนั้น
บทที่ 19 ลำตัวหนาดีดออกจากร่างบางสายตายังคงจับจ้องมองเรือนร่างบางและช่วงล่างที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำกามของเขาไหลออกมาจากรูน้อย "ผู้หญิงแบบเธอมันน่าสมเพชจริงๆ นี่ เธอร่านจนต้องเอายาปลุกเซ็กส์ให้กับฉันกินเลยเหรอ มันยังไม่สาแก่ใจเหรอที่ฉันเอาเธออยู่ทุกวัน" ความผิดที่เธอไม่ได้ทำแต่ถูกกล่าวหาพร้อมทั้งคำพูดที่ต่อว่าด่าทอรุนเเรง"แน่ใจเหรอคะ ว่าฉันเป็นคนทำฉันจะไปเอายาปลุกเซ็กส์พวกนั้นมาจากที่ไหนวันๆ ฉันอยู่แต่ในห้องอยู่แต่ในบ้าน" มือน้อยคว้าจับผ้าห่มปกคลุมเรือนร่างของตัวเอง เธอขยับลุกขึ้นเอ่ยเถียงเขาด้วยแววตาแดงก่ำ แต่ทันใดนั้นมือหนาคว้าจับปลายคางของเธอบีบเอาไว้"ไม่มีสิทธิ์เถียงกู!! จำเอาไว้ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตไม่มีวันที่คนแบบกูจะให้อภัยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวตัวเอง" คำต่อว่าให้เธอเพียงเท่านั้นและเขาปล่อยมือออกจากตัวเธอ เข้าไปในห้องน้ำส่วนเธอนั้นได้เพียงแต่นั่งร้องไห้ ทำไมตัวเองต้องหวั่นไหวกับผู้ชายใจร้ายคนนี้ ทำไมเธอต้องน้อยใจในคำพูดด่าทอของเขาที่รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่มีวันเป็นไปได้ ร่างบางนั่งมองผ้าปูที่นอนที่เปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบเลือด เธออดที่จะมองไม่ได้จึงลุกขึ้นดึงผ้าปูที่นอนนั้
บทที่ 20 อันนารู้สึกหิวน้ำเธอจึงเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับเหยือกน้ำในห้องแต่เธอต้องหยุดชะงัก เมื่อออกมาเจอคนใจร้ายที่ตนเองหวั่นไหวและรู้สึกดีกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นที่จ้องจะเอาเขาทำสามีทั้งๆ ที่เป็นเพื่อนสนิทกันในขณะที่เขาทั้งคู่ยืนโอบกอดกันแน่นดั่งคู่รักร่างบางได้เพียงแต่เงียบอยู่ๆ น้ำตาไหลเอ่อล้นทำไมจะต้องหวงหึงผู้ชายคนนี้ด้วย เธอได้เพียงแต่ถามตัวเองจนกระทั่งมือน้อยเผลอปล่อยเหยือกน้ำตกร่วงลงพื้นเสียงเพร๊งดังสนั่นเมื่อเหยือกน้ำในมือของอันนานั้นร่วงหลุดลงพื้นเหมราชกับควีนรีบดีดตัวออกจากกันด้วยความตกใจ เหมราชหันไปมองเสียงที่เกิดขึ้นเห็นเป็นอันนา เขารีบดีดตนเองออกจากเพื่อน เหมือนดั่งว่ากลัวอันนานั้นเข้าใจผิดทั้งๆ ที่เขาไม่จำเป็นต้องแก้ตัวก็ได้"ขอโทษค่ะ…พอดีว่าจะมาเอาน้ำ" อันนารีบก้มลงเก็บเศษแก้วที่แตกกระจายทั่วพื้น เธอทำท่าทีรนจนเศษแก้วนั้นบาดมือ "โอ๊ย!"ร่างน้อยสะดุ้งจนตัวโยกปลายนิ้วมือของเธอเต็มไปด้วยเลือด เหมราชส่ายหน้าไปมาเขาเดินมามองใกล้ๆ พร้อมกับเปิดไฟสว่างทั่วบ้าน"ทำบ้าอะไรเนี่ยเลือดออกขนาดนี้มานี่ไม่ต้องเก็บเอาไว้ให้คนอื่นเก็บ" แขนน้อยถูกจับกระชากให้ลุ
บทที่ 21 ประตูนั้นถูกปิดแต่ไม่สามารถใส่กลอนได้เหมือนเดิมเพราะว่าเขาถีบมัน ประตูพังหลังจากควีนเดินออกมาแล้ว เขาจับจ้องมองหน้าอันนา"เมื่อคืนนี้คุณคงมีความสุขกับเพื่อนของคุณมากสินะ โอบกอดกันขึ้นไปบนห้องขนาดนั้น" อันนาหึงเขาจนเผลอหลุดพูดและทำให้เหมราชรู้ว่าเธอนั้นหึงตัวเอง"พูดแบบนี้หึงฉันอยู่เหรอ? เธอไม่มีสิทธิ์มาหึงฉัน ผู้หญิงแบบเธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอของฉันก็เท่านั้น เมื่อฉันเบื่อฉันก็ฆ่าเธอทิ้งเพราะว่าฉันไม่มีวันปล่อยฆาตกรที่ฆ่าน้องสาวของฉันไปใช้อย่างมีชีวิตอยู่หรอก" "ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าเลยสิ เพราะฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่เหมือนกัน""อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะอันนา! อย่าคิดว่าฉันจะหลงรักในตัวของเธอ เพราะว่าเธอมันไม่มีอะไรดีเลย! ส่วนเรื่องเมื่อคืนที่ฉันมีอะไรกับเธอก็เพราะว่าฤทธิ์ยา ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลยสักนิด ผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งนั้นและฉันสามารถเอาใครก็ได้ เอาผู้หญิงสวยที่ไหนก็ได้ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเธอ" "ผัวะ!" อันนาทนคำพูดดูถูกของเขาไม่ไหวจึงยกมือตบหน้าของเหมราชทันที เขาหันกลับมาพร้อมกับมือหนาจับเข้าที่มุมปากตัวเอง"หึงเหรอ! จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงฉัน อยากตายมากใช่ไหม! ไ
บทที่ 22หลังจากที่เขากลับไปเพื่อนของเขานั้นได้เข้ามาหาเธอหลังจากที่พยาบาลและหมอได้ทำแผลแล้วใส่น้ำเกลือให้เธอเหมือนเดิม ร่างบางหันไปมองหน้าประตูในขณะที่มองทีวีอยู่ได้รับรู้ข่าวของลุงตัวเอง"เขากลับไปแล้วเหรอคะ' คลาสเดินเข้ามาพร้อมกับถุงของกินที่ใช้ลูกน้องนั้นไปซื้อ เขาพยักหน้าให้กับเธอเพื่อตอบคำถามคลาสวางถุงของกินไว้บนโต๊ะและมองไปที่หน้าจอทีวีเพราะอันนาเอ่ยถามเขาโดยที่ไม่ละมองจากทีวี"ฉันคุยกับเหมราชแล้วนะ" อันนาเธอหันมองหน้าของคลาสเธอไม่เข้าใจความหมายที่เขานั้นกำลังจะบอกว่าคุยกับเพื่อนแล้ว“คุยอะไรเหรอ หรือว่าพร้อมที่จะฆ่าฉันกันแล้ว ฉันเองก็พร้อมแล้วเหมือนกัน" ร่างบางน้ำตาไหลออกมาพูดตอบกลับแต่ก็ยังไม่มองหน้าเขาเช่นเคย "ถ้าคนแบบฉันจะฆ่าเธอ ฉันเอาปืนยิงเข้าที่หัวมันก็จบแล้วฉันคงไม่เอาไปทรมานแบบนั้นหรอก!""ทำไมคุณถึงไม่ช่วยให้ลุงของฉันได้ทุกอย่างคืนมาเหมือนเดิม ทำไมต้องทำร้ายเขาด้วย" อันนาหันมองหน้าคลาสทั้งน้ำตาและเธอเผลอหลุดพูดว่าลุงจนทำให้เขาคิ้วขมวดเข้าหากันแต่อันนาเธอไม่รู้ตัวว่าตนเองนั้นหลุดพูดว่าลุง"เธอเป็นลูกสาวของกรณ์จริงๆ เหรอ" "โอเคไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ฉันมีอะไรจะบอกกับเธอ ฉัน
บทที่ 23วันเวลาล่วงผ่านเลยมาหลายวันจากวันจนกลายเป็นเดือน สายตาคู่ร้ายจับจ้องมองนาฬิกาทรายบนโต๊ะทำงานเขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ทำไมในใจของเขาถึงไม่มีความสุขยิ่งเห็นเวลาที่ผ่านไปเร็วเหลือเพียงอีกแค่ไม่ถึงอาทิตย์แล้วเหรอ "ป้าฮ่าๆ อย่าแกล้งอันนา" คนตัวโตเดินออกมาจากห้องทำงานหลังจากที่รู้สึกหงุดหงิดยิ่งจับจ้องมองนาฬิกาทรายที่ควรจะใจเย็น แต่เขานั้นรู้สึกร้อนรุ่มและกลุ้มใจมากกว่าเดิมยิ่งเห็นนาฬิกาเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ เขายิ่งรู้สึกเหมือนจะสูญเสียอะไรบางอย่างจนไม่อยากอยู่ในห้องทำงาน เขาเดินออกมาด้านนอกได้ยินเสียงแว่วจากสนามหญ้าข้างบ้านเสียงนี้ทำไมคุ้นๆ สายตาของเหมราชจับจ้องมองสนามหญ้าจึงรู้ว่าอันนากับแม่บ้านกำลังวิ่งหยอกล้อกัน เขากอดอกมองเธอดั่งเด็กสาวคนหนึ่งที่ร่าเริงแจ่มใส"พรึ่บ!" เสียงพื้นดังสนั่นเมื่ออันนาสะดุดขาตัวเองล้มเขาตกใจจนจะพุ่งตัวเข้าไปช่วยแต่นึกขึ้นได้และไม่ควรที่เขานั้นจะช่วยเหลือเธอเพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้น้องสาวของเขาตาย แม่บ้านที่วิ่งเล่นด้วยกันอยู่นั้นตกใจรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงอันนาลุกขึ้นพร้อมกับขอโทษ ส่วนอันนาเธอได้เพียงแต่ยิ้มและหัวเราะบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไร "ดูเธอมีความสุ