EP :17 ความสตอ~ของเพื่อนเขา

บทที่ 17 

 

หญิงสาวคนสวยเธอชื่อควีนเป็นเพื่อนสนิทของเหมราชและคลาสตั้งแต่สมัยเรียน วันนี้เธอไปเซอร์ไพรส์คลาสที่บ้านก่อนที่จะให้คลาสพามาเซอร์ไพรส์เหมราช ทั้ง 3 คน เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกว่าคนอื่นมักจะโทรคุยกันอยู่เรื่อยๆ ควีนเธอเคยมีใจให้กับเหมราชแต่หยุดความสัมพันธ์กลัวว่าจะเสียเพื่อน ทั้งสามจึงเป็นเพื่อนกันมาโดยตลอดแต่คนที่สนิทกันและรักกันมากคือเหมราชกับคลาส 

"ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าวันนี้จะโดนเซอร์ไพรส์ดีใจมากๆ เลยนะที่มาหา" เหมราชขยับเข้าไปใกล้ๆ ควีนโดยที่ใช้มือนั้นโอบกอดไหล่เหมือนกับสมัยเรียน แต่ว่าสายตาของเธอที่มองมือของเหมราชนั้นไม่ได้คิดเพียงแค่เพื่อนใบหน้าน้อยแดงระเรื่อพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นดั่งกับคนที่เขินอาย

"ยิ้มแบบนี้อย่าบอกนะว่าเขินเหมราชมัน" คลาสเอ่ยแซวควีนเพื่อนของตัวเองจนเขานั้นต้องถูกควีนตีเอา 

"พูดอะไรเพื่อนกันต่างหากป่ะ อื้อลืมถามเลยในตอนที่เรามาผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นเธอเป็นใครเหรอ แล้วเธอโดนอะไรทำไมสภาพถึงเป็นแบบนั้นล่ะ" เหมราชกับคลาสหันมองหน้ากันในขณะที่ควีนเอ่ยถามถึงอันนา

"ไม่มีอะไรหรอกแค่คนใช้ที่นั่งล้างอ่างปลาเท่านั้น" อันนาเธอเดินออกมาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเหมราช 

"อ้าวเหรอหน้าตาสวยผิวพรรณดี…เราก็คิดว่าแฟนของเหมราชซะอีกแต่อย่างว่าอยู่ๆ ทำไมปล่อยให้แฟนนั่งอยู่แบบนั้น"

"ไม่ใช่หรอก…เรายังไม่มีแฟนอีกอย่างเราเพิ่งเสียน้องไปยังไม่อยากมีใครในตอนนี้" 

"ห๊ะ!!…เสียน้องไปหมายความว่าเพลงพิณ…”

เหมราชพยักหน้าให้กับควีนที่เธอเอ่ยถามเขา ที่ไม่รู้ว่าน้องสาวของเขานั้นเสียไปตั้งแต่เมื่อไร

"อย่าไปถามอะไรมันมากเลยเอาไว้จะเล่าให้ฟังนะ" คลาสไม่อยากให้ควีนนั้นเอ่ยถามอะไรเหมราชมากเพราะไม่อยากให้เพื่อนเครียดไม่อยากให้เพื่อนเสียใจจมปลักอยู่กับอดีตเพราะคนที่จะเจ็บตัวคืออันนา

ควีนเธอลุกขึ้นแล้วเดินออกมาเข้าห้องน้ำเมื่อเธอเดินมาเจอกับอันนาตรงสายตาคู่น้อยกับจ้องมองตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ตัวของหญิงสาวคนนี้เต็มไปด้วยรอยแดงและขีดข่วนแถมต้นคอยังเกิดรอยจ้ำราวกับว่าโดนรุมโทรมมา เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับที่นั่งอยู่หน้าบ้านในตอนที่ตนเองมาถึง เหมราชบอกว่าหญิงสาวคนนี้เป็นคนใช้แต่ทำไมหน้าตาของเธอผิวกายของเธอไม่เหมือนกับคนใช้เลย

"ขอโทษนะคะ" อันนาเธอจ้องมองควีนและรีบเอ่ยคำขอโทษร่างบางหันหลังเตรียมจะเดินหนี แต่ถูกมือของควีนคว้าจับเอาไว้จนเธอต้องหันกลับมาเช่นเดิม

"เธอไม่ได้เป็นคนใช้ที่นี่ใช่ไหม??”

อันนาหยุดชะงักอยู่ๆ ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงถามแบบนี้ เธอไม่โต้ตอบอะไรกับเขาได้เพียงแต่ดึงมือของตัวเองออก 

"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ" อันนาใช้คำพูดที่ดูแข็งกระด้างถ้าคิดในอีกมุมก็เป็นคนที่ไม่เคารพเพื่อนเจ้านายตัวเอง 

ในขณะที่อันนาหันหลังเธอถูกจับผมและกระชากเอาไว้ ควีนกัดฟันเข้าหากันกล้าลองดีกับคนแบบเธอเหรอ แค่มองแวบเดียวเธอก็รู้สึกเกลียดผู้หญิงคนนี้แล้ว

"คุณทำอะไรฉัน" 

"ฉันถามเธอดีๆ เธอกวนประสาทฉันเองนี่ มันก็ไม่แปลกที่ฉันจะเอาคืน! ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรกับเหมราช" การกระทำของควีนเหมือนกับว่าเธอนั้นหึงหวงเหมราชให้กับอันนา

"ฉันจะเป็นอะไรกับเขามันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ ได้ข่าวว่าเป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่เหรอหรือว่าหวงเขา" ดวงตาคู่น้อยเปล่งสีหน้าไม่พอใจใช้คำพูดยั่วประสาท อันนาได้ยินแม่บ้านพูดก่อนที่จะเดินแอบมาดูว่าหญิงสาวคนนี้เป็นเพื่อนสนิทและดูเหมือนเธอจะชอบเพื่อนตัวเองอย่างเหมราช

ควีนโกรธมากที่อันนาตอบเธอแบบนั้น ประตูห้องน้ำถูกเปิดด้วยมือของควีนเรือนร่างบางของอันนาถูกผลักเข้ามาพร้อมกับมือที่กระชากผมของอันนา

"คุณจะทำอะไรฉัน" น้ำในอ่างล้างหน้าถูกเปิดทันที สายตาของควีนจับจ้องมองอันนาผ่านกระจกบานใหญ่ที่จับกระชากผมของอันนาเอาไว้ควีนยิ้มด้วยความสะใจในแววตาดูเจ้าเล่ห์และร้ายกาจ

"ฉันกลับมาเอาของฉันคืนเหมราชต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น! ผู้หญิงแบบเธอคงจะเป็นนางบำเรอสินะ เก็บข้าวของแล้วออกไปจากบ้านผัวฉันได้แล้ว" อันนาสะบัดมือของควีนออกจนสุดแรงทำเอาควีนเธอแทบหงายท้อง

"เรียกได้เต็มปากเต็มคำว่าเขาคือผัวตัวเอง ทำไมต่อหน้าถึงไม่เรียกผัวละ เคยได้เขาแล้วเหรอถึงเรียกเขาว่าผัวขนาดนี้ นี่เขาเรียกหน้าด้านหรือเปล่า" 

"อีคนชั้นต่ำ…กล้าว่ากูใช่ไหมมานี่" อันนาเธอไม่ยอมให้คนอื่นมาทำตัวเองได้ง่ายๆ ร่างกายที่บอบบางและหัวใจบอบช้ำนั้นยอมแค่เขาที่เข้าใจผิดไม่มีวันให้คนอื่นมากระทำแบบที่เขากระทำกับเธอ

เมื่อหญิงสาวใจร้ายคนนี้พุ่งตัวเข้าหาอันนา เธอจึงหลบและทำให้ควีนพลาดท่าลื่นล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง เรือนร่างบางกรีดร้องเสียงแว้ดๆ ราวกับนกหวีด

"เวรกรรมตามทันดีจริงๆ" อันนาเธอถอนหายใจกอดอกมองคนที่ล้มลงไปต่อหน้าและเธอไม่คิดจะช่วยเหลือในขณะเดียวกัน ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพรวดพราด และคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเหมราช 

"เธอทำอะไรควีน" สายตาไม่พอใจของเหมราชจับจ้องมองอันนาเขารีบพุ่งตัวเข้าไปประคองควีนเพื่อนของตนเอง 

"ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เกิดบ้าอะไรอยู่ๆ ก็ผลักเราเข้ามาในห้องน้ำทั้งตบทั้งถีบ ถ้านายไม่รีบเปิดประตูเข้ามาป่านนี้คงกระทืบเราไปแล้ว ช่วยเราด้วยนะเหมราชไม่คิดว่าการมาหาเพื่อนในวันนี้จะเจอผู้หญิงคนนี้หึงหวงนายด้วย" 

คิ้วน้อยขมวดเข้าหากันทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเสแสร้งและใส่ร้ายเธอ

"เธอมีสิทธิ์มาทำอะไรควีนเพื่อนของฉัน!!"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะ…อาจจะเข้าใจอะไรกันผิดก็ได้" คลาสมองไปที่ควีนเพื่อนของตัวเองสายตาของเธอไม่กล้าสบสายตาของคลาสเพราะเธอนั้นแต่งเรื่องโกหกเหมราช แต่คลาสกลับมองว่าอันนาดูน่าสงสาร เธอถูกใส่ร้าย

"เดี๋ยวควีนไปเช็ดหน้าเช็ดตัวก่อนนะ คลาสกูฝากที”

เหมราชโกรธที่อันนานั้นทำกับควีนแบบนั้น เธอปล่อยมือออกจากเพื่อนตนเองจับเข้ายังต้นแขนของอันนาไว้ กระชากออกมาจากห้องน้ำ เรือนร่างบางแทบจะกระเด็นเมื่อมาถึงสระน้ำหลังบ้าน เขาปล่อยเธอออกจากมือดั่งกับว่าแรงเหวี่ยงทำให้เธอนั้นนั่งพับเพียบลงไปกับพื้นดิน

"มีอะไรจะแก้ตัวไหม"

"ฉันมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอคะ มันก็คงเป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นใส่ร้ายฉันนั่นแหละ" ปลายคางน้อยถูกมือหนาบีบในขณะที่เขานั่งยองๆ ลงเสมอกับลำตัวของเธอ

"เธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรกับควีนเพราะเขาคือ….”

"แฟนของคุณ!!"

เหมราชกำลังจะบอกว่าควีนนั้นคือเพื่อนสนิทของตัวเอง แต่อันนาเธอพูดแทรกขึ้นก่อนเหมือนกับว่าเธอกำลังหึงหวงเหมราช

"ทำไมหึงฉันเหรอ" 

"ฉันไม่เคยคิดจะหึงคุณ คุณรู้ไว้ซะด้วยว่าในหัวใจของฉันทั้งเกลียดและโกรธคุณมากขยะแขยงคุณที่สุด!”

"ปากดีนักใช่ไหม อย่างนั้นก็ลงไปเล่นในน้ำนั่นแหละ ขยะแขยงมากใช่ไหมอยู่ในน้ำสกปรกไป" เขาจับต้นแขนของเธอแล้วผลักให้ลงมาในสระ สระหลังบ้านเป็นเพียงสระลูกเล็กๆ ปลูกดอกบัวเอาไว้พร้อมกับเลี้ยงปลาที่ไม่ได้ดูแลด้านหลังมีซุ้มไม้ด้านข้างนั้นเป็นสวนหย่อม 

อันนาเธอถูกผลักลงมาในน้ำและเขาเดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน 

"ฉันไม่มีวันหึงหวงผู้ชายแบบคุณหรอก และฉันก็รอวันที่ฉันหลุดพ้นจากคนใจร้ายแบบคุณ" 

หลังจากที่เขาเดินออกไปเธอได้เพียงแต่พูดกับตัวเองคนเดียว!"

กว่าอันนาจะขึ้นมาจากสระก็ผ่านเป็นเวลาหลายนาที เธอเดินมาหลังบ้านเพื่อที่จะเข้ามาอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดลงไปในนั้นทั้งแสบทั้งคันจนร่างบางทนไม่ไหว เมื่อเธอก้าวขาเข้ามาประตูหลังบ้านใบหน้าน้อยถูกตบทันที

“ผัวะ!” อันนาไม่ทันได้ตั้งตัวเธอมัวแต่ก้มหน้าเตรียมจะก้าวขาขึ้นมาประตูหลังบ้าน แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเธอถูกตบจนสะดุ้งเธอหันกลับไปมองเป็นควีนเพื่อนเขาที่ตบเธอ 

"นี่คือสิ่งที่เธอทำกับฉัน! เห็นทีเราต้องเป็นศัตรูกันจริงๆ แล้วแหละ ถ้าเธอยังไม่ออกไปจากบ้านของเหมราชอย่าหาว่าฉันไม่เตือน คนของฉันก็คือคนของฉัน" ควีนที่เป็นเพื่อนนั้นแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของราวกับว่าเหมราชเป็นสามีตัวเองพยายามที่จะไล่ให้อันนาออกจากบ้าน

"คุณก็ไปบอกกับเขาสิว่าให้ไล่ฉันออกจากบ้านสักที ฉันจะได้หมดเวรหมดกรรม" อันนาเธอท้าทายพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยให้กับควีน

"นี่เธอท้าเหรอ…เมื่อกี้ก็เห็นแล้วนะว่าเหมราชเข้าข้างใคร" 

"เขาจะเข้าข้างใครมันก็เรื่องของเขา แต่ที่มายืนเห่าคนอื่นอยู่นี่กำลังหวงเขาอยู่นะ ได้เขาเป็นผัวหรือยังถึงเรียกเขาว่าผัวและที่ขู่ฟ่อๆ อย่างกับงูเห่ากับชาติมาเกิดหรือไง" 

อันนาเธอผลักควีนจนลำตัวไปกระแทกกับผนังอีกข้างร่างบางรีบก้าวฝีเท้าจ้ำเดินขึ้นไปด้านบนเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เลอะเปรอะเปื้อนออก 

ควีนเดินกลับมาด้วยความไม่พอใจ เธอเห็นว่าอันนากำลังจะเข้ามาทางหลังบ้านด้วยความเสแสร้ง เธอจึงแกล้งบอกว่าจะมาเข้าห้องน้ำอีกครั้งและมาดักรออันนา เธอได้ตบหน้าของอันนาไป 1 ครั้ง และถูกด่ากลับมาด้วยความไม่พอใจและอยากเอาคืนจึงทำท่าทีคุยโทรศัพท์กับใครคนหนึ่งและโมโหจนร้องไห้

เหมราชกับคลาสเห็นจึงรีบเอ่ยถามควีนเธอจึงแต่งเรื่องขึ้นมาว่าที่บ้านนั้นทะเลาะกัน เธอจึงไม่อยากกลับบ้านขอนอนบ้านเหมราชสักคืน

"ได้สิ ไม่ใช่ปัญหาเลย ห้องก็มีเยอะแยะ เดี๋ยวเราให้แม่บ้านเตรียมห้องให้นะ" เหมราชไม่ขัดที่เพื่อนสนิทจะนอนบ้านตัวเองทั้งยังให้แม่บ้านจัดเตรียมห้องที่ใหญ่ที่สุดสำหรับรับแขกให้กับเพื่อน

คลาสเดินออกมาเพียงคนเดียวเขาส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะถอนหายใจ

"อันนาเธอเจอศึกหนักถึงสองด้านเลยจะรับมือไหวหรือเปล่า!!"