บทที่ 838

“แม่ตีหน้าตัวเองทำไมครับ” ตอนนั้นเองเด็กชายตัวเล็ก ๆ บนเตียงในโรงพยาบาลก็ตื่นขึ้นมาเห็นพอดีจึงเอ่ยถามขึ้น

หญิงสาวเดินไปที่เตียงในโรงพยาบาลด้วยความตื่นเต้น จับมือเด็กน้อยแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า "ลูกเอ๋ย ลูกรอดแล้ว มีคนบริจาคค่ารักษาพยาบาลให้ลูก ลูกจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว"

เด็กน้อยยังคงอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาฟังคำพูดของแม่ด้วยความงุนงง และยังรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง แม้ว่าเขาจะยังเด็ก แต่เขาก็เป็นคนที่มีเหตุผลและรู้ความ และเขารู้ดีว่าต้องใช้เงินมากมายแค่ไหนในการรักษาตัวเอง แล้วจะมีคนยอมบริจาคเงินมากมายนี้ให้เขาได้อย่างไร

“แม่ครับ แม่คงจะเหนื่อยเกินไป ที่นี่ไม่มีใครอยู่นอกจากพวกเรา” เด็กน้อยพูดด้วยความปวดใจ

หญิงสาวหันศีรษะไปมอง และเห็นว่าจงเหลียงออกไปแล้ว

เธอจึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตามออกไปทันที แต่พอเปิดประตูก็ไม่พบร่างของจงเหลียงเสียแล้ว นั่นทำให้หญิงวัยกลางคนตกตะลึงไปชั่วขณะ

หรือว่าทุกอย่างเมื่อครู่เป็นเพียงภาพหลอน? ตอนนั้นเองพยาบาลเดินมาที่วอร์ดเพื่อตรวจร่างกายของเด็กน้อย

หญิงสาวจับมือพยาบาลแล้วถามเธอว่า "คุณพยาบาล คุณเห็นชายอายุประมาณสามสิบ รูปร่างผอมสูง ที่บอกว่าเขาจะจ