Share
บทที่ 397
Related chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 398
รถมินิแวนคันหนึ่งหยุดลงตรงหน้าซูหยิงเซี่ยกับแม่ของเธอตอนนี้ผู้คนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านปี้หลินล้วนแต่เป็นแม่ม่ายและผู้สูงอายุ ไม่ค่อยมีเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงมากนัก ดังนั้นเมื่อรถคันนี้มาปรากฏที่นี่จึงทำให้ซูหยิงเซี่ยค่อนข้างแปลกใจหรือญาติพวกเขาจะมาเยี่ยมงั้นเหรอ?จนกระทั่งคนในรถลงมาจากรถและเดินตรงมาทางพวกเธอ ซูหยิงเซี่ยจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ“แม่คะ รีบวิ่งค่ะ” ซูหยิงเซี่ยกระซิบบอกแม่ของเธอเจี่ยงหลานที่ไม่ทันสังเกตเห็นอันตรายใด ๆ จึงพูดขึ้นด้วยความมึนงงว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ซูหยิงเซี่ยไม่มีเวลาจะอธิบาย เธอรีบจูงมือแม่ของเธอวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว เมื่อคนพวกนั้นเห็นจึงรีบวิ่งตามไปทันทีเจี่ยงหลานวิ่งช้า แถมยังเป็นภาระของซูหยิงเซี่ย จึงทำให้ถูกคนพวกนั้นจับได้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าไปในหมู่บ้าน“ยังอยากวิ่งต่ออีกเหรอคนสวย หุ่นดีไม่เบาเลยนะเนี่ย อยากจะกลับไปเล่นกับพวกพี่ไหม พวกพี่จะปรนนิบัติน้องอย่างดีเลยนะ” ชายคนที่เป็นหัวหน้าพูดด้วยรอยยิ้มลามกพลางมองไปที่รูปร่างของซูหยิงเซี่ยอย่างไม่วางตา“พวกแกเป็นใคร” ซูหยิงเซี่ยเอ่ยถาม“พวกพี่ก็เป็นผู้ชายน่ะสิ น้องอยากลองไหมล่ะ?” ขณะที่พ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 399
เจี่ยงเชิงได้เงินจากเรื่องนี้กว่าสองหมื่นหยวน เขาไม่สนใจแล้วว่าซูหยิงเซี่ยกับหานซานเฉียนจะมีจุดจบอย่างไร เขาหวังแค่ว่าอยากให้ฟ้ามืดเร็ว ๆ เพื่อที่เขาจะได้ออกไปทำตัวเป็นเศรษฐีอยู่ที่ไนท์คลับ“แม่ครับ แม่โง่หรือเปล่าเนี่ย เราจะให้ซูหยิงเซี่ยรู้ว่าเราเป็นคนทำเรื่องนี้ได้ยังไง?” เจี่ยงเชิงกล่าว“เจ้าลูกคนนี้ จ่ายเงินไปตั้งหมื่นหยวนมันคุ้มค่าที่ไหนกัน? ถ้าไม่ได้เห็นพวกมันโดนทุบตีด้วยตาตัวเอง แกก็ไปเอาเงินคืนมาเลย ไม่ต้องให้เขาช่วยแล้วก็ได้” หลิวฮวากล่าว“เงินไปถึงมือพี่หลงแล้ว แม่ยังคิดว่าจะเอากลับมาได้อีก แม่ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหมครับ? ในเมืองปินเซี่ยนคิดจะหาเรื่องใครก็ได้ทั้งนั้น แต่ถ้าคิดจะหาเรื่องพี่หลง แม้แต่ลมหายใจของเราสามคนก็จะไม่มีนะครับ” เจี่ยงเชิงกล่าว“นี่คุณ เราจะทำให้เรื่องนี้ยุ่งเหยิงไม่ได้นะ พี่หลงเป็นคนแบบไหนคุณไม่รู้หรือไง” เจี่ยงเฟิงกวางเตือนหลิวฮวา เขาไม่ต้องการให้เธอทำให้เรื่องยุ่งเหยิง“เขาจะเก่งสักแค่ไหนกัน เราแค่โทรหาตำรวจให้มาจับพวกเขาไปซะก็จบเรื่อง” หลิวฮวากล่าวเจี่ยงเฟิงกวางถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณคิดในแง่ดีเกินไปแล้ว คิดว่าเรื่องเลว ๆ ที่เขาทำในเมืองป
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 400
ณ บ้านของเจี่ยงหว่านสีหน้าของเจี่ยงป๋อทุกข์ทรมานราวกับถูกซ้อมดวงตาทั้งสองข้างของสวี่ฟางเป็นสีแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักสีหน้าของเจี่ยงหงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เมื่อสักครู่นี้อยู่ ๆ ก็มีคนมาที่บ้านและจับตัวเจี่ยงหว่านไป ในสถานการณ์ที่เขายังไม่รู้ว่าคนพวกนั้นคือใคร เจี่ยงหงจึงไม่กล้าแจ้งตำรวจเพราะกลัวว่าเหตุการณ์จะยิ่งบานปลาย“ต้องเป็นฝีมือของหานซานเฉียนแน่ ๆ นอกจากเขาแล้วยังมีใครคิดจะจับเจี่ยงหว่านได้อีก เขาต้องการแก้แค้นเรา คุณพ่อคะ คุณพ่อต้องเป็นคนช่วยเจี่ยงหว่านนะคะ” เมื่อสวี่ฟางนึกถึงลูกสาวที่ถูกจับไปก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้งเจี่ยงหงเองก็คิดว่าเรื่องนี้ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับหานซานเฉียนเช่นกัน แต่ถ้าหากหานซานเฉียนเป็นคนทำจริง ๆ แล้วครอบครัวเจี่ยงจะรับมือกับเรื่องนี้อย่างไรล่ะ!แถมคราวนี้เจี่ยงหว่านก็หาเรื่องใส่ตัวเอง เจี่ยงหงเองก็ไม่สามารถที่จะใช้ความอาวุโสปราบปรามหานซานเฉียนได้“เจี่ยงหว่านแอบทำอะไรลับหลังฉันอีกหรือเปล่า?” เจี่ยงหงเอ่ยถาม ปัญหาคราวก่อนจบไปแล้ว ในมุมมองของเจี่ยงหง หานซานเฉียนก็คงไม่โกรธแค้นจนถึงขั้นมาหาเรื่องเจี่ยงหว่านท
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 401
“แก...” เจี่ยงหงโมโหจนตัวสั่น เขาพูดพลางชี้นิ้วไปทางหานซานเฉียน “ถ้าซูหยิงเซี่ยเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว ตระกูลเจี่ยงทุกคนได้ตายสมใจแน่” หานซานเฉียนพูดอย่างเยือกเย็น แล้วออกจากบ้านตระกูลเจี่ยงไปเจี่ยงหงอายุมากแล้ว เมื่อโดนข่มขู่ก็รู้สึกหวาดกลัวจนลงไปนั่งกองอยู่บนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงเดิมทีเขาคิดว่าหลังจากเจี่ยงหว่านแต่งงานกับหลิ่วจื้อเจี๋ย ตระกูลเจี่ยงจะมีโอกาสต้อนรับสมาชิกใหม่ และตระกูลเจี่ยงสามารถก้าวหน้าต่อไปได้รวดเร็ว จึงต้องฝากความหวังทั้งหมดเอาไว้กับเจี่ยงหว่าน แต่เพราะเจี่ยงหว่านประเมินตัวเองสูงเกินไป จนเกือบทำให้ตระกูลเจี่ยงถึงทางตันเจี่ยงหงไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการเลยว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับซูหยิงเซี่ยแม้แต่ปลายเล็บ ความเดือดดาลของหานซานเฉียนจะทำให้เกิดความวุ่นวายอะไรกับพวกเขาบ้างบางทีในสายตาของเขา ตระกูลเจี่ยงคงเป็นแค่มดฝูงหนึ่งเท่านั้น“คุณพ่อ เราทำยังไงกันดีคะ? เขากำลังไปฆ่าเจี่ยงหว่านแล้ว คุณพ่อต้องรีบคิดหาวิธีช่วยเจี่ยงหว่านนะคะ” สวี่ฟางคุกเข่าพลางร้องไห้อยู่ตรงหน้าเจี่ยงหง“นิสัยของเจี่ยงหว่านเย่อหยิ่งมาก เธอคิดว่าซูหยิงเซี่ยด้อยกว่าเธอทุกอย่าง เลยพยายามกดขี่ซูหยิงเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 402
คำพูดของซูหยิงเซี่ยทำให้ลูกน้องที่อยู่ด้านหลังพี่หลงหัวเราะเสียงดังสนั่น แม้แต่เจี่ยงหว่านยังอดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บแนมว่า “ซูหยิงเซี่ย แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าขู่พี่หลง”พี่หลงนั่งลงยอง ๆ พร้อมกับใช้มือจับคางซูหยิงเซี่ยแล้วพูดว่า “ฉันขอแนะนำให้เธอฟังเจี่ยงหว่านดีกว่า รู้นะว่าเธอฉลาดมาก แต่ก็ควรรู้ว่าไม่ควรมายั่วโมโหฉันแล้วมาพูดพล่อย ๆ แบบนี้ อยากอายุสั้นนักเหรอ?”“สามีฉันเป็นเพื่อนของถังจง” ซูหยิงเซี่ยเอ่ยถังจงเหรอ?！ประโยคเมื่อครู่นี้ทำให้พี่หลงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นทันที ก่อนรีบปล่อยมืออย่างรวดเร็วภรรยาของเพื่อนถังจงงั้นเหรอ ใช่เรื่องจะมาพูดเล่น ๆ หรือไง?“พี่หลง พี่อย่าไปฟังคำพูดเหลวไหลของเธอเลย ยัยนี่ก็แค่ขู่พี่ไปงั้นแหละ เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องฉันเอง ครอบครัวเจี่ยงเชิงไงพี่จำไม่ได้เหรอ?” เจี่ยงหว่านกล่าวเจี่ยงเชิงเป็นใครเขารู้เรื่องทั้งหมดอยู่แล้ว เขาเป็นแค่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง แม้แต่ครอบครัวตระกูลเจี่ยงทั้งหมดก็เป็นพวกไร้อนาคต คนแบบครอบครัวนี้จะไปรู้จักกับถังจงได้อย่างไร?“ยัยบ้า ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้าขู่ฉันแบบนี้” พี่หลงพูดพร้อมกับกระชากเส้นผมซูหยิงเซี่ยอ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 403
ภายในห้องสนุกเกอร์ ไม่นานถังจงก็มาถึงพร้อมกับหานซานเฉียนพี่หลงเหลือบมองหานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายคนนี้เป็นใครมาจากไหน ถ้าเขาเป็นผู้ช่วยของถังจงก็คงไม่เดินนำหน้าถังจงแบบนี้“คุณถังครับ ผมจับตัวเจี่ยงหว่านมาให้เรียบร้อยแล้วครับ คุณมีอะไรจะสั่งผมอีกไหมครับ?” พี่หลงเอ่ยถามถังจงมองหานซานเฉียนแล้วตอบว่า “ไปถามเธอ ว่าเธอสั่งให้คนจับตัวคุณซูหยิงเซี่ยมาด้วยหรือเปล่า? คุณซูหยิงเซี่ยเป็นภรรยาของพี่หาน ถ้าคุณซูหยิงเซี่ยบาดเจ็บแม้แต่ปลายนิ้วก้อย นายจะต้องรับผลที่ตามมาร้ายแรงแน่”พี่หาน!ซูหยิงเซี่ย!สองชื่อนี้ทำให้พี่หลงถึงกับขาอ่อนซูหยิงเซี่ยถูกจับตัวมาด้วยจริง และเขาเป็นคนจับเธอมาขังในห้องใต้ดินเมื่อครู่นี้เอง ถ้าถังจงไม่โทรมาขัดจังหวะ เขาคงขืนใจและชื่นชมเรือนร่างของซูหยิงเซี่ยไปแล้วพี่หาน！ชายคนนี้สูงส่งขนาดไหนเนี่ย นึกไม่ถึงเลยว่าแม้แต่คุณถังจงก็ยังให้ความเคารพถ้าบอกว่าทำอะไรกับซูหยิงเซี่ยไปบ้าง เราคงไม่ได้ตายดีแน่!“พี่หาน พี่หานครับ ผมรู้ว่าคุณซูหยิงเซี่ยอยู่ที่ไหน” พี่หลงรู้สึกหวาดกลัวจนขนหัวลุกราวกับถูกไฟดูด“เธออยู่ไหน?” หานซานเฉียนถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทาด้วยความโก
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 404
การได้เห็นจุดจบของซูหยิงเซี่ยไม่ใช่สิ่งที่หลิวฮวาต้องการหรืออย่างไร？ก่อนหน้านี้เธอเคยบอกว่าถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ก็รู้สึกว่ามันไม่คุ้มกับเงินหนึ่งหมื่นหยวนที่เสียไป แล้วตอนนี้เสียเงินไปตั้งสามหมื่นหยวนแถมเอาคืนก็ไม่ได้ ถ้ามีโอกาสแล้วเธอจะพลาดชมการแสดงดี ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?“พี่หลงคะ เราไปดูด้วยก็ได้ แต่อย่าให้ซูหยิงเซี่ยเจอพวกเราได้ไหม?” หลิวฮวาเอ่ยถามเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลิวฮวา ภายในใจของพี่หลงก็อยากจะด่าและประนามหญิงโง่รนหาที่ตายนี่จริง ๆ ตัวเองกำลังเล่นอยู่กับใครยังไม่รู้ตัวอีก“ได้แน่นอน พวกเธอจ่ายเงินมาแล้วนี่ ฉันก็ต้องช่วยพวกเธอจัดการสิถึงจะถูก” พี่หลงกล่าวหลิวฮวาพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างมีความสุข “ตกลงตามนี้ งั้นเราไปกันเถอะ”เจี่ยงเชิงรู้สึกค่อนข้างประหลาดใจ พี่หลงไม่ใช่คนที่พูดจาดีแบบนี้ แต่ทำไมจู่ ๆ ถึงแสดงท่าทีเป็นมิตรล่ะ?เมื่อถึงห้องสนุกเกอร์ พี่หลงพาทั้งสามคนไปยังห้องใต้ดินทันทีเจี่ยงหว่านและซูหยิงเซี่ยอยู่กันคนละมุมห้อง นอกจากเธอทั้งสองคนแล้วยังมีอีกสองคนยืนอยู่อีกมุมหนึ่งแต่ครอบครัวเจี่ยงเชิงทั้งสามคนไม่ได้สนใจสองคนนั้น พวกเขาคิดว่าคงเป็นลูกน้องขอ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 405
“พี่หานครับ เรื่องที่ขอให้ผมทำ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะครับ” พี่หลงพูดกับหานซานเฉียน พลางโขกหัวตัวเองเพื่อเป็นการลงโทษ“หานซานเฉียน นี่เป็นกับดักของแกงั้นเหรอ?!” หลิวฮวาที่ได้ยินคำพูดของพี่หลง ในที่สุดก็เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด ความจริงแล้วพี่หลงไม่ได้พาพวกเธอมาเพื่อดูจุดจบของซูหยิงเซี่ย แต่ทั้งหมดเป็นเรื่องราวที่หานซานเฉียนจงใจจัดฉากขึ้น เพื่อล่อให้เธอพูดเรื่องพวกนี้ออกมา“หลิวฮวา ถึงผมจะวางกับดักเพื่อล่อให้คุณมาติดกับดักจริง แต่คำพูดของคุณที่พูดมาทั้งหมดผมไม่ได้ง้างปากคุณให้พูดออกมาเลยสักนิด ในสายตาคุณนั้นไม่ได้สนใจความสัมพันธ์แบบเครือญาติกันเลยใช่ไหม?” หานซานเฉียนพูดอย่างเย็นชาหลิวฮวาไม่รู้ว่าหานซานเฉียนคิดจะทำอะไร แต่เธอรับรู้ได้ว่าหานซานเฉียนจะไม่ปล่อยเธอไปโดยง่ายแน่นอน“ฉันพูดเองแล้วมันจะทำไมล่ะ ฉันไม่สนใจแล้วจะทำไม แกกล้าฆ่าฉันเหรอ?” หลิวฮวาพูดอย่างไม่เกรงกลัว ราวกับรนหาที่ตายหานซานเฉียนหายใจเข้าออกอย่างสงบสติอารมณ์ พูดกับซูหยิงเซี่ยว่า “หยิงเซี่ย เดี๋ยวให้ถังจงไปส่งคุณกลับบ้านก่อนนะ”แม้ซูหยิงเซี่ยจะรู้สึกโกรธมาก แต่ถึงอย่างไรหลิวฮวาก็เป็นแค่มนุษย์ที
Latest chapter
