เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 170
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-08-14 19:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 171
“หยิงเซี่ย แล้วหานซานเฉียนล่ะ ทำไมเขายังไม่มาอีก” เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาอันโจ่งแจ้งของกลุ่มนักเลงเหล่านั้น เฉินหลิงเหยาก็พูดเสียงแผ่วเบาด้วยความหวาดกลัว “คนสวย กระซิบอะไรกันจ๊ะ มีอะไรก็พูดให้พวกเราฟังบ้างสิ” นักเลงคนหนึ่งพูดพร้อมกับวางมือลงบนหัวไหล่ของเฉินหลิงเหยาเฉินหลิงเหยาเบี่ยงตัวหลบ แล้วพูดด้วยความโมโหว่า “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” “โอ้ อารมณ์รุนแรงซะด้วย ผมชอบ” สีหน้าซูหยิงเซี่ยเริ่มเคร่งขรึมขึ้น เธอรู้ว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหรงหลิ่ว จึงลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “หรงหลิ่ว ความขัดแย้งระหว่างเรา ทำให้เธอจำเป็นต้องทำเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ?” “ซูหยิงเซี่ย เธอไปคั่วผู้ชายข้างนอกมากี่คนแล้ว ตัวเองไม่ได้นับเลยเหรอ? ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าพวกเขามีความเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ” หรงหลิ่วพูดอย่างเย็นชา “คนสวย คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อคืนเราตื่นเต้นกันมากแค่ไหน? คุณลุกจากเตียงไม่ได้เลย ยังไม่ยอมรับอีกเหรอ” นักเลงพูดกับซูหยิงเซี่ยด้วยรอยยิ้ม “พูดจาเหลวไหล ฉันไปรู้จักกับคุณตอนไหน อย่ามาพูดจาซี้ซั้วนะ” ซูหยิงเซี่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “โธ่เว้ย ยัยพวกนี้ กล้าทำแบบนี้เหรอ” นักเลงตบเข้าไปหน้าซูหยิงเซี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-14ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 172
ณ ห้องทำงานของหยางฉี หานซานเฉียนนั่งลงบนโซฟาและมีหยางฉียืนตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ “พี่ซานเฉียน คุณมาที่นี่ทำไมเหรอ” หยางฉีเอ่ยถาม เมื่อสามปีก่อนเขายังเป็นเพียงคนไร้ประโยชน์คนหนึ่งเท่านั้น หานซานเฉียนพบเขาและให้โอกาสเขาได้ประสบความสำเร็จในวันนี้ แม้ว่าหยางฉีจะมีเส้นสายอยู่ในมือแล้วในตอนนี้ แต่เขาก็ยังไม่กล้ามองข้ามหานซานเฉียน เพราะเขารู้ดีว่าถ้าหานซานเฉียนสามารถให้ทุกอย่างแก่เขาได้ก็สามารถเรียกคืนกลับไปได้เช่นกัน “วันนี้ผมมางานคืนสู่เหย้าเป็นเพื่อนภรรยา ก็เลยถือโอกาสมาหาคุณด้วย เราไม่ได้เจอกันสามปีแล้ว ผมกลัวว่าคุณจะลืมผมไปแล้ว” หานซานเฉียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เมื่อได้ยินดังนั้นหยางฉีก็ลนลานรีบบอกว่า “พี่ซานเฉียน ผมจะลืมพี่ได้ยังไง ต่อให้ลืมว่าตัวเองแซ่อะไร แต่ก็ไม่อาจลืมบุญคุณอันยิ่งใหญ่ที่พี่ซานเฉียนมีให้ผมได้” "หยางฉี สิ่งที่ผมให้คุณได้ ก็เอากลับคืนมาได้เช่นกัน คุณรู้ใช่ไหม?” หานซานเฉียนเอ่ย หยางฉีตกใจมาก ทำไมจู่ ๆ ถึงได้พูดจาเช่นนี้ล่ะ? “พี่ซานเฉียน ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า” หยางฉีถามด้วยความประหม่า หานซานเฉียนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรผิด แค่อยากจะมาเตือนคุณไว้เท่านั้น ผมไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-14ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 173
ช่างน่าขำ! ถ้าเขามีความสามารถเช่นนี้ จะมีชื่อกระฉ่อนทั่วเมืองหยุนเฉิงว่าเป็นคนไร้ค่าได้อย่างไร “ซูหยิงเซี่ย ฉันต้องการให้เธอคุกเข่าลง” หรงหลิ่วพูดประโยคนี้กับซูหยิงเซี่ยมามากกว่าหนึ่งครั้งแล้ว ซูหยิงเซี่ยเชิดหน้าขึ้นอย่างดื้อรั้น แล้วพูดอย่างคลุมเครือว่า “ฝันไปเถอะ” หรงหลิ่วรู้ว่าหยางฉีปฏิบัติต่อหยางเหวินเหมือนเป็นลูกชายของเขา ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ ตราบใดที่หยางฉีช่วยหนุนหลังเธอ เธอก็รู้สึกปลอดภัย เธอกระชากเส้นผมของซูหยิงเซี่ยอย่างแรง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “เชื่อไหม ฉันจะบอกให้พวกเขาสำเร็จความใคร่กับเธอที่นี่ก็ได้ เธอบริสุทธิ์นักไม่ใช่เหรอ? งั้นก็ให้เพื่อนนักเรียนทั้งหมดดูเธอยั่วยวนเพศตรงข้ามหน่อยเป็นไง?” “ปล่อยเธอ!” เสียงตวาดดังสะเทือนฟ้าดินมาจากในห้องโถง เมื่อหานซานเฉียนเห็นสภาพของซูหยิงเซี่ย ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำในทันที เขารีบวิ่งเข้าไปหาเธอ นักเลงสองคนที่จับซูหยิงเซี่ยอยู่ถูกหานซานเฉียนต่อยเข้าที่ศีรษะ พวกเขาล้มลงกับพื้นราวกับโคลนแหยะ ไม่รู้ว่าตายหรือเปล่า หานซานเฉียนกอดซูหยิงเซี่ยเอาไว้ด้วยร่างกายที่สั่นเทา มองดูบาดแผลบนใบหน้าซูหยิงเซี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-15ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 174
“ฉันจะบอกให้คุณน้าฆ่าแก ฉันจะบอกให้คุณน้าฆ่าแก” หรงหลิ่วคลำบริเวณเหนือศีรษะที่ผมหลุดออกไป พร้อมกับแผดเสียงลั่นใส่หานซานเฉียน เมื่อเห็นสภาพที่น่าสังเวชของหรงหลิ่ว หยางเหวินกุมปากที่ยังคงมีเลือดไหลอยู่วิ่งเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง วันนี้ผมจะไม่ปล่อยให้เขาออกไปจากที่นี่โดยที่ยังมีชีวิตอยู่แน่นอน” “หานซานเฉียน แกตายแน่ ฉันจะทำให้แกต้องชดใช้อย่างเจ็บปวด” หยางเหวินหันกลับมามองหานซานเฉียนอย่างโหดเหี้ยม หยางฉีเห็นเขาเหมือนลูกชายแท้ ๆ ส่วนหรงหลิ่วก็เป็นลูกสะใภ้ของเขา ตอนนี้เธอถูกหานซานเฉียนดึงทึ้งผมออกจนหัวล้าน แล้วหยางฉีจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร “หยางฉี” หานซานเฉียนตะโกนเรียกด้วยเสียงเย็นชา หยางฉีที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่พื้นหน้าประตู พอได้ยินเสียงตะโกนเรียกก็ตกใจและได้สติ เขาจึงรีบลุกขึ้น แล้ววิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปในห้องโถงทันที “จบเห่แน่ หยางฉีมาแล้ว!” “คราวนี้หานซานเฉียนหนีไม่รอดแล้ว โง่จริง ๆ” “ใครใช้ให้เขาอวดดีแบบนี้ล่ะ มีโอกาสหนีก็ไม่หนี ตอนนี้หยางเหวินต้องการให้เขาตาย หยางฉีไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน” พอหยางเหวินเห็นหยางฉี ก็เหมือนได้เห็นผู้กอบกู้โลก เขาพูดทั้งน้ำตาและน้ำม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-15ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 175
หยางฉีเรียกชื่อหานซานเฉียนว่า พี่ซานเฉียน! เพื่อนนักเรียนที่เคยมั่นใจว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซูหยิงเซี่ยนั้นได้ถูกตบหน้าอย่างจัง แต่… แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่า ทำไมหานซานเฉียนเก่งกาจถึงขนาดทำให้หยางฉีคุกเข่าขอโทษได้ ไม่ใช่แค่นักเรียนเหล่านั้นที่ไม่เข้าใจ แต่ซูหยิงเซี่ยและเฉินหลิงเหยาก็มีสีหน้าสับสนเช่นกัน ทำไมแม้แต่คนอย่างหยางฉี ถึงเรียกเขาว่าพี่ซานเฉียน? “เมื่อกี้นี้ มีคนคิดจะสำเร็จความใคร่ภรรยาของผมใช่ไหม?” หานซานเฉียนพูดอย่างเฉยชา หยางฉีพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “เข้าใจแล้วครับ” เพียงไม่นานนัก หยางฉีก็เรียกลูกน้องหลายคนเข้ามา แล้วออกคำสั่งว่า “จัดการผู้หญิงคนนี้ให้กลายเป็นของแกซะ ตรงนี้แหละ” แม้ว่าลูกน้องหลายคนจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของหยางฉี หรงหลิ่วมองดูผู้คนที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยความหวาดกลัว แม้ว่าเธอจะเคยเป็นคนอวดดีอย่างเหลือทน แต่หลังจากที่ได้คบกับหยางเหวินแล้ว เธอก็พยายามสำรวมไว้ เพราะหยางเหวินมีเงินทอง สามารถทำให้เธอมีชีวิตที่ดีได้ หากวันนี้เธอถูกคนเหล่านี้ย่ำยี หยางเหวินต้องไม่เอาเธอแล้วแน่ ๆ “หยางเหวิน ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย”
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-15ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 176
ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ภายในใจซูหยิงเซี่ยรู้สึกสงสัยมาก แต่ว่าเธอไม่ได้ถามอะไรมากมาย หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าไม่ใช่เหรอ กาลเวลาจะเป็นตัวพิสูจน์เขาเอง สุดท้ายเขาจะเป็นคนแบบไหน กาลเวลาก็จะเป็นคนบอกเธอเองเช่นกันซูหยิงเซี่ยขอแค่ได้รู้ว่าหานซานเฉียนรักเธอเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว“หานซานเฉียน คุณรู้จักหยางฉีเหรอ?” เฉินหลิงเหยาที่นั่งเบาะหลังถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดี“เคยเจอกันครั้งหนึ่ง” หานซานเฉียนตอบ หลังจากพบกับหยางฉีเมื่อสามปีก่อน หานซานเฉียนก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา ดังนั้นคำพูดที่ว่าเคยเจอกันครั้งหนึ่ง จึงไม่นับว่าเป็นเรื่องโกหกเฉินหลิงเหยาเบะปากใส่ เธอไม่เชื่อในสิ่งที่หานซานเฉียนพูด แต่ซูหยิงเซี่ยที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย เธอถึงรู้ว่าตัวเองไม่ควรไปยุ่งไม่เข้าเรื่องมากกว่านี้แต่ว่าเฉินหลิงเหยารู้สึกมั่นใจอยู่บ้างว่าหานซานเฉียนนั้นไม่ใช่คนไร้ค่า สายตาคนเหล่านั้นในเมืองหยุนเฉิง ความเก่งกาจของเขา คนธรรมดา ๆ เกรงว่าไม่อาจจินตนาการได้ แต่น่าเสียดายที่ผู้ชายแบบนี้ถูกกำหนดไว้ให้เธอกับเขาต้องไร้วาสนาต่อกัน เพราะเขาเป็นสามีของเพื่อนสนิทที่สุดของเธอหลังจากมาถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-15ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 177
“ซานเฉียน คุณนี่ฉลาดจริง ๆ นะเนี่ย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณให้ฉันมาที่ไซต์งานก่อสร้าง คราวนี้ก็คงโดนซูไห่เฉาจับพิรุธได้” ซูหยิงเซี่ยพูดพร้อมหัวเราะกับหานซานเฉียน เมื่อวานเธอมาที่ไซต์งานก่อสร้าง เนื่องจากเป็นคำแนะนำของหานซานเฉียนเมื่อวานตอนที่เขาแนะนำเรื่องนี้ ซูหยิงเซี่ยไม่เข้าใจความคิดของหานซานเฉียน จนกระทั่งตอนนี้เธอถึงได้เข้าใจ ที่แท้หานซานเฉียนก็รู้ล่วงหน้ามาตั้งนานแล้วว่าซูไห่เฉาจะนำเอาเรื่องนี้มาเป็นตัวจับพิรุธเธอ“พฤติกรรมของซูไห่เฉาแทบจะพุ่งเป้าต่อต้านคุณทุกวินาที ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่คุณไม่ได้เข้าบริษัทคิดว่าเขาจะปล่อยคุณไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?” หานซานเฉียนพูดพร้อมกับหัวเราะ แล้วมองไปที่ใบหน้าของซูหยิงเซี่ยที่ฟื้นสภาพกลับเป็นเหมือนเดิมแล้ว ทำให้เขาค่อนข้างพอใจมากซูหยิงเซี่ยเห็นว่าหานซานเฉียนจ้องมองที่ใบหน้ารูปไข่ของตัวเอง ทันใดนั้นก็คิดถึงเหตุการณ์เมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน และคำพูดของเขาตอนที่ออกจากฟาร์มผลไม้ฝูหยางขึ้นมา“ซานเฉียน ถ้าบนใบหน้าของฉันทิ้งรอยแผลเป็นไว้จริง ๆ คุณจะให้หยางฉีเตรียมโลงศพไว้จริง ๆ เหรอ?” ซูหยิงเซี่ยถามอย่างสงสัยหานซานเฉียนส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ใช่หยางฉี แต่เป็นตร
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-15ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 178
ทุกคนในตระกูลซูมาถึงที่ไซต์งานก่อสร้าง สีหน้าของหญิงชราเต็มไปด้วยความปลื้มปีติ พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้เป็นสถานที่ที่กำลังดำเนินการพัฒนา มีความเป็นไปได้มากว่าจะเข้ามาแทนที่เขตเหมืองหลักของเมืองหยุนเฉิงในอนาคต เนื่องจากตระกูลซูอาศัยช่องทางนี้ หมายความว่าพวกเขาจะกลายเป็นตระกูลแนวหน้าของเมืองหยุนเฉิงได้อย่างไม่ยากเย็น นี่คือสิ่งที่หญิงชราปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง จนเก็บเอาไปฝัน“ฉันคิดว่าชั่วชีวิตของฉันคงไม่มีวันได้เห็นตระกูลซูโผล่เข้ามาเป็นตระกูลแนวหน้าของเมืองหยุนเฉิง คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะเมตตามอบโอกาสนี้ให้กับฉันอย่างไม่คาดคิด” นี่เป็นครั้งแรกของหญิงชราที่ได้มาสำรวจทางตะวันตกของเมือง จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นดีใจเล็กน้อย“คุณย่าครับ คุณย่าไม่ต้องกังวลนะครับ ภายใต้การนำของผม ตระกูลซูจะสามารถทัดเทียมกับตระกูลเทียนได้อย่างแน่นอนครับ บางทีอาจจะอยู่เหนือตระกูลเทียนก็ได้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย” ซูไห่เฉาพูดด้วยรอยยิ้มหญิงชราพยักหน้าและพูดชื่นชมว่า “ไม่เลว แกเป็นคนทะเยอทะยานอย่างนี้ ภายหลังฉันก็สามารถตายตาหลับได้แล้ว”“คุณย่าครับ ผมจะโทรศัพท์หาซูหยิงเซี่ย เพื่อดูว่าเธออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-16
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
