LOGINShare
บทที่ 1209
Related chapters
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1210
อี้เหล่าที่นอนอยู่บนกิ่งไม้ลุกขึ้นนั่งเช่นกัน และสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมมากในฐานะคู่ต่อสู้ ฟางจ้านรู้สึกได้ว่าหานซานเฉียนแข็งแกร่งขึ้น และอี้เหล่าในฐานะผู้สังเกตการณ์ ก็ยิ่งสัมผัสถึงจุดนี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นในสายตาของอี้เหล่า การเริ่มโจมตีของหานซานเฉียนสองครั้งนี้ก็เหมือนกับการฆ่าตัวตาย แต่หานซานเฉียนกลับแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือสิ่งที่เขาไม่คิดไม่ถึง“เด็กคนนี้ทำให้ฉันประหลาดใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เลย นายจะทำให้ฉันประหลาดใจได้อีกกี่ครั้งกันนะ” อี้เหล่าจ้องไปที่หานซานเฉียนด้วยดวงตาลุกโชน เห็นได้ชัดว่ามีความร้อนแรงในดวงตาของเขา ราวกับว่าได้เห็นของสะสมที่ล้ำค่า และอยากเอามาอยู่ในครอบครองในฐานะคนธรรมดา ซูหยิงเซี่ยไม่สามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของหานซานเฉียนได้ เธอรู้แค่ว่าหานซานเฉียนได้รับบาดเจ็บสาหัส และเลือดที่ไหลล้นออกมาจากมุมปากของเขาก็เกือบจะทำให้หัวใจของเธอแตกสลาย“คุณปู่เหยียน ปู่ช่วยซานเฉียนได้ไหมคะ?” ซูหยิงเซี่ยพูดกับเหยียนจุนด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนเหยียนจุนมีสีหน้าจมดิ่งที่สับสน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างกายของหานซานเฉียนเป็นอย่างไร แต่เขารู้สึกได้ว่า หานซานเฉียนต้องมีจุดประสง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1211
ในฝูงชน ชายคนหนึ่งสวมหมวกปากเป็ดก้มหัวลงต่ำจนแทบจะมองไม่เห็นใบหน้า บุคคลนี้กำหมัดแน่น เขาคือหลินตง และกำลังกำหมัดแน่น เขาปะปนอยู่ในฝูงชนเพราะต้องการดูว่าคนไร้ประโยชน์อย่างหานซานเฉียนจะตายด้วยน้ำมือของฟางจ้านอย่างไรอย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าความแข็งแกร่งที่หานซานเฉียนแสดงออกมา จะสามารถบังคับให้ฟางจ้านให้ถอยกลับได้ แถมยังทำให้ฟางจ้านได้รับบาดเจ็บอีกด้วยเขาดำรงตำแหน่งความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ในเทียนฉี แต่หลังจากเห็นความแข็งแกร่งของหานซานเฉียน เขาก็รู้ว่าเมื่อหานซานเฉียนเข้าร่วมเทียนฉีอย่างแท้จริงแล้ว หานซานเฉียนจะลบชื่อของเขาออกไปอย่างแน่นอน นี่คือสิ่งที่เขาไม่สามารถหยุดยั้งได้ ไม่ว่าอะไรก็ตามดังนั้นสิ่งที่หลินตงจะทำได้คือ ต้องฆ่าหานซานเฉียนให้ตายก่อนที่เขาจะเข้าร่วมเทียนฉีในใจของหลินตง หานซานเฉียนเป็นเพียงขยะ แถมเขายังเรียกหานซานเฉียนว่าคนไร้ประโยชน์มาโดยตลอด แต่ในใจของเขาถือว่าหานซานเฉียนเป็นภัยคุกคามอย่างใหญ่ ภายใต้สถานการณ์นี้ เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียกหานซานเฉียนแบบนั้น เพียงแต่ว่าหลินตงไม่เต็มใจที่จะยอมรับมันเท่านั้นเอง“นายกำลังทำอะไรอยู่!” หลินตงกัดฟันและมองไปที่ฟางจ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1212
พื้นผิวของทะเลสาบกระเพื่อมเบา ๆ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของอี้เหล่า พวกเขาเพียงแค่รู้สึกว่าจู่ ๆ ก็มีคนบนเกาะมรกตเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน“นั่นใครน่ะ แล้วมาได้ยังไง!”“ทำไมจู่ ๆ ถึงมีคนเพิ่มขึ้นมาล่ะ เกิดอะไรขึ้น!”“เขาหายตัวได้งั้นเหรอ ทำไมจู่ ๆ ถึงไปโผล่ที่นั่นได้”ผู้คนต่างรู้สึกประหลาดใจ และแสดงสีหน้าเหลือเชื่อเมื่ออี้เหล่าปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันในเวลานี้ คนที่ตกใจที่สุดคือซูหยิงเซี่ย เพราะเธอยืนอยู่ข้าง ๆ อี้เหล่า และแม้จะอยู่ในระยะใกล้ขนาดนั้น เธอก็ยังไม่รู้ว่าอี้เหล่าไปโผล่ตรงนั้นได้อย่างไรดูเหมือนว่าในพริบตาเดียว อี้เหล่าที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็ไปโผล่บนเกาะมรกตแล้ว“นี่…” ซูหยิงเซี่ยมองไปที่อี้เหล่าบนเกาะมรกตอย่างตกตะลึง โดยที่ไม่รู้ว่าจะใช้คำใดมาอธิบายความรู้สึกของเธอตอนนี้ดาบอรหันต์ของฟางจ้านเล็งไปที่คอของหานซานเฉียนแล้ว หากดาบเล่มนี้แทงลงไปในลำคอ หานซานเฉียนจะต้องจมกองเลือดอย่างแน่นอนในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ได้ยินแค่เสียงหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่ดาบในฝ่ามือของเขาถูกสะบัดออกไปด้วยนิ้วของอี้เหล่า“เป็นไปได้ยังไง!” ฟางจ้านโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว สาเหตุที่ดาบอรหันต์ของเข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1213
หลังจากการหยุดชะงักช่วงสั้นๆ งานเลี้ยงร้อยวันก็ดำเนินไปตามปกติ แขกทุกคนที่เข้าร่วมในวันนี้รู้สึกว่าของขวัญที่พวกเขานำมาในงานเลี้ยงนั้นคุ้มค่ามาก ท้ายที่สุด พวกเขาได้เห็นการต่อสู้อันน่าตื่นเต้น แม้ว่าจะไม่สิ้นสุดด้วยชีวิตหรือความตาย แต่การแสดงของหานซานเฉียน ในการต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้เขามีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้นในเมืองหยุนเฉิงอย่างแน่นอนหลังจากที่ได้เห็นทักษะของหานซานเฉียนแล้ว คนที่กลัวหานซานเฉียนอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งไม่กล้าร้ายต่อหานซานเฉียน ตำแหน่งที่มั่นคงของเขาในหยุนเฉิงไม่มีใครสามารถสั่นคลอนได้“ซานเฉียนต้องไปโรงพยาบาลไหม?” หลังจากกลับมาที่ทะเลสาบ ซูหยิงเซี่ยก็วิ่งไปหาหานซานเฉียนทันที และถามด้วยความกังวลหานซานเฉียนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ในขณะนี้ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้นในตัวเขา มีพลังแปลกประหลาดที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา และค่อยๆ ช่วยในการฟื้นตัวของเขา นี่คือสิ่งที่เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนหลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับหานเซี่ยว หานซานเฉียนก็ยังเคยไม่รู้สึกแบบนี้ เขารู้ว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะได้รับการเปลี่ยนแปลงบางอย่างหานซานเฉียนส่ายหัวแล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1214
คำพูดของซูหยิงเซี่ยทำให้หญิงชราตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมทั้งขมวดคิ้วผู้หญิงคนนี้คือซู่หยิงเซี่ยเนี่ยนะ จะเป็นไปได้ยังไง?วันนี้เป็นงานเลี้ยงหนึ่งร้อยวันของหานเนี่ยน ทุกคนในตระกูลหานอยู่ที่คฤหาสน์ปี้เฟิง ซูหยิงเซี่ยตัวจริงจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไรสัญชาตญาณแรกของหญิงชราบอกเธอว่า ผู้หญิงตรงหน้าจงใจใช้ชื่อของซูหยิงเซี่ยมาขู่ให้เธอกลัว“ยัยจิ้งจอก เธอนี่ไม่เจียมตัวเอาซะเลย คนอย่างเธอเนี่ยนะจะเป็นซูหยิงเซี่ย ล้อเล่นอยู่หรือไง” หญิงชราพูดอย่างดูถูกพูดจบเธอก็มองไปที่หานซานเฉียน เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้มาด้วยกัน หญิงชราอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดต่อ "ถ้าเธอคือซูหยิงเซี่ย งั้นเขาก็คือหานซานเฉียนงั้นเหรอ"หานซานเฉียนพยักหน้าและกล่าวว่า "หญิงชรา คุณเดาถูกแล้ว ผมคือหานซานเฉียน"หญิงชรายิ้ม สองคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ พวกเขากล้าแกล้งเป็นหานซานเฉียนกับซูหยิงเซี่ย ที่นี่คือหยุนเฉิงนะ ถ้าหานซานเฉียนตัวจริงรู้เรื่องนี้ พวกเขาจะมีชีวิตรอดอยู่ไหม?“พวกเธอคุยโวกันไปเถอะ ฉันไม่อยากจะเสียเวลากับพวกเธอแล้ว เสียเวลาลงทะเบียนของฉันหมด” พูดจบ หญิงชราก็ผลักซูหยิงเซี่ยออกไปอย่างแรงแม้ว่าเธอจะอายุมาก แต่ควา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1215
แม้ว่าเขาจะลังเลใจมากที่จะออกจากงานเลี้ยง และไม่อยากพลาดโอกาสครั้งนี้ แต่หลิวอี้ก็ไม่สามารถละทิ้งแม่ที่บ้านได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่กลับไปก่อนเวลาอย่างไม่เต็มใจเท่านั้นหลิวอี้รู้ว่าเขาพลาดโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต และโอกาสนี้มันอาจจะไม่เกิดขึ้นกับเขาอีกเลยเมื่อเขากลับมาถึงบ้านและเห็นแม่ที่ตื่นตระหนก หลิวอี้ก็รีบนั่งลงข้าง ๆ เธอแล้วปลอบเธอว่า "แม่ครับ ไม่ต้องกลัว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยู่ตรงนี้เสมอ"หญิงชราส่ายหัว ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว ปกติแล้วเธอเป็นคนไร้เหตุผลมาก เป็นเรื่องปกติที่เธอจะทะเลาะกับคนอื่น ๆ ในชุมชน แม้แต่เพื่อนบ้านที่อยู่ชั้นเดียวกันก็ยังมีความสัมพันธ์ที่แย่มาก จนไม่เต็มใจที่จะขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกับเธอด้วยซ้ำ จากจุดนี้จะเห็นได้ว่าไม่มีใครชื่นชอบหญิงชราคนนี้เลยแต่หญิงชรากลับไม่รู้ตัว เพราะเธอมีหลิวอี้มาคอยช่วยแก้ปัญหาทุกครั้งจนเธอเคยชินกับมันแต่คราวนี้ หญิงชรารู้ดีว่าความไร้เหตุผลของเธอก่อให้เกิดปัญหามากมายเพียงใด หลิวอี้อาจแก้ปัญหาอื่นได้ แต่การที่ทำให้หานซานเฉียนและซูหยิงเซี่ยขุ่นเคืองนั้นมันเกินความสามารถของหลิวอี้มาก“แม่ไปทะเลาะกับเจ้าของคนอื่นในชุมชนอีกแล้วเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1216
เมื่อมองไปทางด้านหลังของหานซานเฉียนที่จากไป อี้เหล่าก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ในเทียนฉีไม่มีใครกล้าปฏิบัติต่อเขาด้วยท่าทีเช่นนี้ และหากยังไม่ได้รับสัญญาณจากเขา ใครจะกล้าเดินออกไปด้วยท่าทางแบบนี้ต่อหน้าเขากันแต่อี้เหล่ารู้สึกไร้พลัง เมื่อเผชิญหน้ากับหานซานเฉียน เขารู้ว่าการข่มขู่หานซานเฉียนด้วยวิธีการพิเศษนั้นไม่มีประโยชน์ อีกอย่างหานซานเฉียนมีความสำคัญต่อเทียนฉีเป็นอย่างมาก แม้แต่อี้เหล่าก็ยังไม่เต็มใจที่จะใช้อำนาจของตัวเองมาข่มขู่เขาจุดนี้ฟางจ้านเองก็สัมผัสได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงประหลาดใจมากกับสถานะของหานซานเฉียน หากเป็นใครในเทียนฉี เขาคงถูกซื่อเหมินลงโทษไปแล้ว“อี้เหล่า ถ้าคุณยอมเขาแบบนี้ มันจะทำให้เขาหยิ่งผยองมากขึ้น และไม่สนใจเทียนฉีเลยหรือเปล่าครับ” ฟางจ้านพูดกับอี้เหล่าอี้เหล่าส่ายหัวแล้วพูดว่า "ถ้านายรู้จักชีวิตของเขา นายก็จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น ตรงกันข้าม ยิ่งกดเขามากเท่าไรก็จะยิ่งปลุกเร้าความต่อต้านจากเขามากขึ้นเท่านั้น ผู้ชายคนนี้โดนกดตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาจึงอ่อนไหวกับสิ่งนี้มาก”ในวัยเด็กหานซานเฉียนถูกทุกคนในตระกูลปฏิเสธ แม้แต่คนรับใช้ที่บ้านก็ยังดูถูกเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1217
ถังหลงและครอบครัว ทั้งสามคนยืนอยู่ไกลออกไป เมื่อพวกเขาเห็นหานซานเฉียนก็ตัวแข็งทื่อและทำตัวไม่ถูก ถังเฉิงเย่เป็นเพื่อนร่วมรุ่นของซูกั๋วเย่า ตอนที่ถังเฉิงเย่เพิ่งย้ายไปอยู่บ้านใหม่ เขานัดเพื่อนร่วมรุ่นไปเพื่อโอ้อวดบ้านใหม่ของเขา และใช้โอกาสนี้ดูถูกถากถางถูกหานซานเฉียนในอดีต ถังเฉิงเย่หวังเป็นอย่างยิ่งว่าซูหยิงเซี่ยจะแต่งงานกับถังหลง ในความคิดของเขา คนไร้ค่าอย่าง หานซานเฉียนจะคู่ควรกับซูหยิงเซี่ยได้อย่างไร มีเพียงลูกชายที่โดดเด่นของเขาเท่านั้นที่จะมีคุณสมบัตินั้นแต่เนื่องจากตัวตนของหานซานเฉียนค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาในหยุนเฉิง และในที่สุดถังเฉิงเย่ได้ก็รู้ช่องว่างระหว่างถังหลงกับหานซานเฉียนว่ามีขนาดใหญ่เพียงใดถังหลงค่อนข้างมีความสามารถก็จริง แต่ก็ยังต่างกับหานซานเฉียนอยู่มาก ปัจจุบันในหยุนเฉิง หานซานเฉียนกลายเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง ส่วนถังหลงกลายเป็นคนเร่ร่อนว่างงานเพราะครั้งหนึ่งเขาเคยทำให้หานซานเฉียนขุ่นเคืองสมาชิกทั้งสามคนในครอบครัวรู้ดีว่า หากถังหลงต้องการพัฒนาอีกครั้งในหยุนเฉิง เขาต้องได้รับการให้อภัยจากหานซานเฉียนก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงใช้โอกาสในวันนี้เพื่อมาขอโทษหานซานเฉียนแต่เม
Latest chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
