บทที่ 1216

เมื่อมองไปทางด้านหลังของหานซานเฉียนที่จากไป อี้เหล่าก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ในเทียนฉีไม่มีใครกล้าปฏิบัติต่อเขาด้วยท่าทีเช่นนี้ และหากยังไม่ได้รับสัญญาณจากเขา ใครจะกล้าเดินออกไปด้วยท่าทางแบบนี้ต่อหน้าเขากัน

แต่อี้เหล่ารู้สึกไร้พลัง เมื่อเผชิญหน้ากับหานซานเฉียน เขารู้ว่าการข่มขู่หานซานเฉียนด้วยวิธีการพิเศษนั้นไม่มีประโยชน์ อีกอย่างหานซานเฉียนมีความสำคัญต่อเทียนฉีเป็นอย่างมาก แม้แต่อี้เหล่าก็ยังไม่เต็มใจที่จะใช้อำนาจของตัวเองมาข่มขู่เขา

จุดนี้ฟางจ้านเองก็สัมผัสได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงประหลาดใจมากกับสถานะของหานซานเฉียน หากเป็นใครในเทียนฉี เขาคงถูกซื่อเหมินลงโทษไปแล้ว

“อี้เหล่า ถ้าคุณยอมเขาแบบนี้ มันจะทำให้เขาหยิ่งผยองมากขึ้น และไม่สนใจเทียนฉีเลยหรือเปล่าครับ” ฟางจ้านพูดกับอี้เหล่า

อี้เหล่าส่ายหัวแล้วพูดว่า "ถ้านายรู้จักชีวิตของเขา นายก็จะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น ตรงกันข้าม ยิ่งกดเขามากเท่าไรก็จะยิ่งปลุกเร้าความต่อต้านจากเขามากขึ้นเท่านั้น ผู้ชายคนนี้โดนกดตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาจึงอ่อนไหวกับสิ่งนี้มาก”

ในวัยเด็กหานซานเฉียนถูกทุกคนในตระกูลปฏิเสธ แม้แต่คนรับใช้ที่บ้านก็ยังดูถูกเ