LOGINShare
บทที่ 132 คนหนึ่งยินดี คนหนึ่งโศกเศร้า
Last Updated:
2024-10-31 17:00:01Related chapters
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 133 เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
อวี๋เฟยเหยียนและเย่เทียนซูต่างก็ยกถ้วยชาแสดงความยินดีอย่างเต็มที่ ซ่างกวนซีนั่งสงบนิ่ง ยกถ้วยชาขึ้นดื่มเอง ไม่ได้แสดงความยินดีอย่างกระตือรือร้นเช่นพวกเขาอวี๋เฟยเหยียนเห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า “ศิษย์พี่ใหญ่ เหตุใดจึงไม่ยินดีเลยเล่า วันนี้เราชนะอย่างงดงามเชียวนะ”เย่เทียนซูพยักหน้า “ใช่แล้ว ได้ตัดปีกอันกั๋วกง และยังได้ดันหยางอวิ๋นเฟิงขึ้นเป็นเจ้ากรมขุนนาง เราขึ้นนำสองแต้มเชียวนะ”ซ่างกวนซีพยักหน้าเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ดูภายนอกแล้วอาจเป็นเช่นนั้น”“ภายนอก? แล้วภายในเล่า?” อวี๋เฟยเหยียนถามด้วยความสงสัยซ่างกวนซีกำลังจะตอบ แต่หันไปมองเยี่ยนเว่ยฉือที่กำลังกินข้าวอยู่เขามองนางด้วยความสนใจ เอ่ยถามว่า “เจ้าคิดว่าสถานการณ์ภายในเป็นอย่างไร?”เยี่ยนเว่ยฉือกำลังเคี้ยวผักอยู่ ประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นทุกคนมองมา นางคิดว่าคายออกคงไม่เหมาะสม จึงรีบกลืนลงไปอย่างรวดเร็วแล้วตอบว่า “ภายใน… ภายในหากจะมีปัญหาคงเป็นเพราะอีกฝ่ายเริ่มสงสัยแล้ว ต่อไปเราจะทำอะไรก็ยิ่งยากลำบาก อีกทั้งหยางอวิ๋นเฟิงก็ไม่ได้เป็นพวกเรา ดังนั้นการกล่าวว่าเราชนะอาจยังเร็วเกินไป ที่สำคัญที่สุด หลังจากเหตุการณ์นี้ ค
Last Updated : 2024-11-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 134 เชือดไก่ให้ลิงดู
เยี่ยนเว่ยฉือหันไปมองซ่างกวนซี “ฝ่าบาท เราไปดูกันเถิด”ซ่างกวนซีไม่ได้ปฏิเสธทั้งสองรีบรุดไปยังลานด้านหน้า พบว่ามีคนยืนมุงอยู่มากมายในบรรดาคนเหล่านั้นมีนางกำนัลทั้งสามจากสี่นางสีหน้าของซูเค่อซีดเซียว แต่ยังคงรักษาท่าทีสงบไว้ได้ส่วนชวนหงนั้นตกใจจนไม่กล้าสบตา ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังซูเค่อฝูฉวีกล้าหาญน้อยที่สุด เอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลาเยี่ยนเว่ยฉือเหลือบมองพวกนาง ไม่ได้กล่าวอะไรแต่เดินไปหาร่างไร้วิญญาณของหว่านฉิงศีรษะของหว่านฉิงเต็มไปด้วยเลือด ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ดูเหมือนจะหัวแตกจนเสียเลือดมากเกินไปกระทั่งเสียชีวิตแต่เยี่ยนเว่ยฉือกลับพบรอยแดงที่ลำคอของนางรอยช้ำแดงม่วง เป็นรอยที่เกิดขึ้นก่อนเจ้าตัวเสียชีวิตเยี่ยนเว่ยฉือเข้าใจแล้ว นี่คือการลอบสังหาร ก่อนจะผลักนางตกลงไปในบ่อน้ำตัวผู้ลงมือไม่ต้องคิดก็รู้ ต้องเป็นองค์ชายรองซ่างกวนหลีที่เสียเปรียบแน่ จึงคิดฆ่าคนเพื่อระบายความแค้นพวกเขาเหิมเกริมอย่างยิ่ง ไม่เพียงแต่จะกล้าลงมือในจวนองค์รัชทายาท แม้แต่ศพก็ไม่คิดจะซ่อนเร้นอำพราง ผลักทิ้งลงบ่อน้ำโดยตรงหากฆาตกรไม่รู้ว่าในจวนองค์รัชทายาทมีบ่อน้ำแห้ง อาจจะผลักลงบ่อน้ำที่พวกเขาใช้บริ
Last Updated : 2024-11-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 135 คนเจ้าชู้
ปลายคิ้วของอวี๋เฟยเหยียนขมวดแน่นด้วยความโกรธ รู้สึกว่าความสุขเมื่อวานนี้หายไปหมดสิ้นนี่มันเหมือนกับย่ำยีศักดิ์ศรีของจวนรัชทายาทอย่างโจ่งแจ้งความโกรธทำให้เขาอยากจะบุกไปฆ่าคนที่จวนองค์ชายรองเพื่อระบายความแค้นเสียให้รู้แล้วรู้รอดซ่างกวนซีมองออกถึงเจตนาของอวี๋เฟยเหยียน จึงกล่าวเตือนว่า “อย่าได้โกรธแค้นเพราะอารมณ์ชั่ววูบ และอย่าได้กระทำการโดยพลการ ต่อไปนี้เราต้องรอข่าวจากหยางอวิ๋นเฟิง บุคคลผู้นี้ซื่อสัตย์ นิสัยเคร่งครัด หากเขารู้ว่าเราฆ่าคนบริสุทธิ์ เขาก็จะไม่ยอมเข้าร่วมกับเรา ดังนั้นอย่าได้ใจร้อน”อวี๋เฟยเหยียนพยักหน้า “ข้าเข้าใจ ข้าไม่ฆ่าคนบริสุทธิ์ เพียงแค่รู้สึกอึดอัดใจเท่านั้น”“อ้อ จริงด้วย พี่สะใภ้ ครั้งก่อนท่านทำลายจวนเขาด้วยวิธีใด? ทำอีกได้หรือไม่? ข้าเห็นว่าขณะนี้จวนองค์ชายรองกำลังอยู่ในระหว่างซ่อมแซม”เยี่ยนเว่ยฉือยิ้ม “เรื่องนั้นเป็นเพียงความบังเอิญ ข้าได้ยินชาวนาพูดตอนออกไปเดินเล่นว่าช่วงนี้มีพายุฝนฟ้าคะนอง จึงใช้ว่าวล่อสายฟ้า ทว่าทำได้ครั้งเดียวเท่านั้น แต่หากท่านอยากระบายความแค้นก็ไม่ยากนักหรอก”“เจ้ามีวิธีหรือ?” ดวงตาของอวี๋เฟยเหยียนเป็นประกาย ราวกับสุนัขเห็นกระดูก
Last Updated : 2024-11-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 136 ตามแกะรอยจนเกือบจะเจอตัวแล้ว
อย่างไรก็ตาม เยี่ยนเว่ยฉือไม่รู้เลยว่าขณะที่นางกำลังวางแผนกับซ่างกวนหลีอยู่นั้นพวกของซ่างกวนหลีก็กำลังตามแกะรอย จนเกือบจะเจอตัวปีศาจน้อยจอมหลอกโกงเงินผู้นี้แล้วองครักษ์คนสนิทจี้อู๋ถือปิ่นปักผมและภาพร่างเดินเข้ามาจากด้านนอกภาพร่างนี้เป็นภาพร่างที่เจ้ามือของบ่อนพนันบีบบังคับให้เถ้าแก่โรงรับจำนำวาดขึ้นส่วนปิ่นปักผม ก็เป็นอันเดียวกับที่เยี่ยนเว่ยฉือทำตกไว้ส่วนจี้อู๋หามาได้อย่างไร นั่นเป็นเรื่องที่น่าสนใจ“ทูลองค์ชายรอง พบเบาะแสแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จี้อู๋เดินไปหาซ่างกวนหลีจากนั้นก็มอบสิ่งของให้ซ่างกวนหลีดูซ่างกวนหลีถาม “เจ้าจะบอกว่าคนชั่วที่หลอกโกงเงินในบ่อนพนัน ซื้อปิ่นมาจากโรงจำนำงั้นหรือ?”จี้อู๋พยักหน้า “ใช่พ่ะย่ะค่ะ สิ่งนี้กระหม่อมได้ให้เถ้าแก่โรงจำนำตรวจสอบแล้ว ปิ่นนี้เป็นปิ่นคู่ที่มีลักษณะสมมาตรกันทั้งซ้ายและขวา”ซ่างกวนหลีถามด้วยความตื่นเต้น “หาเจอจากที่ใด จับตัวคนผู้นั้นได้หรือไม่?”หากจับตัวได้ เขาก็จะได้เงินคืนกว่าหมื่นตำลึงจี้อู๋ขมวดคิ้ว “องค์ชายรอง ยังจับตัวไม่ได้ กระนั้นสถานที่ที่พบปิ่นก็ค่อนข้างพิเศษพ่ะย่ะค่ะ”“พิเศษหรือ? ที่ใดกัน?”จี้อู๋กล่าวต่อ “บนภูเขารกร้
Last Updated : 2024-11-01ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 137 ผู้ใดจะสืบสวนคดีมือสังหารจากเป่ยอิน
ข่าวการพบศพของชาวเป่ยอินที่ชานเมืองได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว ประชาชนต่างหวาดกลัว ระแวงซึ่งกันและกัน เกรงว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นชาวเป่ยอินที่แฝงตัวอยู่ในเมืองหลวงมานานในราชสำนักยิ่งตึงเครียดหนักกว่าเก่า ชาวเป่ยอินสามารถหลบเลี่ยงด่านตรวจต่าง ๆ ได้อย่างไร? พวกเขาเข้ามาที่เมืองหลวงเพื่ออะไร? พวกเขาร่วมมือกับขุนนางในเมืองหลวงหรือไม่? หรือพวกเขาวางแผนลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ เหล่าขุนนางต่างก็ไม่รู้คำตอบในเช้าวันนั้น อ๋องจ่างซิ่นเสนอตัวขึ้นทูลว่า “ฝ่าบาท ขอโปรดพระราชทานมอบหมายให้กระหม่อมเป็นผู้สืบสวนเรื่องนี้ กระหม่อมจะเร่งสืบสวนจนรู้ความจริงให้ได้พ่ะย่ะค่ะ”อันกั๋วกงส่งสายตาไปยังเหล่าขุนนาง ทันใดนั้น ขุนนางคนหนึ่งก็ทูลว่า “กราบบังคมทูลฝ่าบาท เรื่องนี้ควรให้สำนักตรวจสอบสืบสวน อ๋องจ่างซิ่นในเวลานี้ทรงควบคุมกรมพระคลังซึ่งสำคัญมากเกินไปอยู่ นี่อาจดูไม่เหมาะสมกระมังพ่ะย่ะค่ะ?”“ไม่เหมาะสมอย่างไร เจ้าจะพูดอะไรกันแน่?” อ๋องจ่างซิ่นถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นขุนนางผู้นั้นตัวสั่น ดูเหมือนหวาดกลัวแต่ก็ยังคงพูดต่อ “ชาวเป่ยอินเดินทางมาถึงเมืองหลวง หากไม่ใช่เพราะมีเจตนาร้าย
Last Updated : 2024-11-02ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 138 หยางอวิ๋นเฟิงมาเสียที
“ฝ่าบาท เขาทำให้ข้าสลบไป ตื่นขึ้นมาก็เจอพวกมือสังหารแล้ว ไม่มีเวลาพูดคุยอะไรหรอก ข้าเพียงรู้สึกว่าเขาแปลก ไม่มีกงการใดแล้วไปขุดสุสานของคนอื่นทำไม? นี่ไม่ใช่การขุดหลุมศพบรรพบุรุษของคนอื่นหรือ?”ซ่างกวนซีขมวดคิ้ว “เจ้าบอกว่า… เขาไปขุดสุสานหลวงของเป่ยอิน?”เยี่ยนเว่ยฉือพยักหน้า “พวกมือสังหารกล่าวเช่นนั้น”อวี๋เฟยเหยียนถามแทรก “พวกเขาบอกหรือไม่ว่าขโมยอะไรไปบ้าง?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่เลย พวกเขาเพียงบอกให้เขาส่งของคืน”ซ่างกวนซีถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดูเหมือนว่าชาวเป่ยอินไม่ได้มาเพราะมุ่งร้ายต่อต้าหลี่ แต่มาตามหาชายแปลกหน้าคนนั้น เช่นนั้นก็ดีแล้ว”กล่าวจบซ่างกวนซีก็มองเยี่ยนเว่ยฉือด้วยสายตาราวกับจะตรวจสอบ “เจ้า… ปิดบังอะไรไว้หรือไม่?”“ไม่มี ไม่มีแน่นอน คำพูดของข้าจริงใจยิ่งกว่าทองคำ” เยี่ยนเว่ยฉือตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นซ่างกวนซีเองก็ดูไม่ออกว่าจริงหรือเท็จ แต่รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าจะง่ายดายอย่างที่เห็นฮวาอวี๋มาเจอเยี่ยนเว่ยฉือได้อย่างไร?เรื่องนี้ต้องสืบสวนอย่างละเอียดขณะที่ทั้งสามกำลังสนทนากัน พ่อบ้านจางก็เดินเข้ามา“ทูลองค์รัชทายาท เจ้ากรมขุนนาง หยางอวิ๋นเฟิง มาขอเ
Last Updated : 2024-11-02ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 139 ร้อนหรือไม่
เห็นได้ชัดว่าหยางอวิ๋นเฟิงรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างแท้จริงแต่เขากล่าวขอบคุณเพียงเท่านั้น มิได้เอ่ยถึงการตอบแทน แสดงให้เห็นว่าเขาไม่มีความคิดที่จะสวามิภักดิ์เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาต่อจวนองค์รัชทายาทซ่างกวนซีก็ไม่รีบร้อน กล่าวอย่างเรียบเฉยเช่นกัน “ที่จริงเจ้าไม่จำเป็นต้องมาขอบคุณข้า ข้าทำเช่นนี้ไม่ใช่เพื่อเจ้า แต่เพื่อมิให้ผู้บริสุทธิ์ต้องเดือดร้อน”หยางอวิ๋นเฟิงประหลาดใจเล็กน้อย มองซ่างกวนซีด้วยความสงสัยซ่างกวนซีหัวเราะเบา ๆ “ใต้เท้าหยางคิดว่า เหตุใดจู่ ๆ ข้าจึงไปที่ร้านแลกเงิน เพราะเกิดนึกสนุกขึ้นมาเฉย ๆ หรือ?”หยางอวิ๋นเฟิงได้ทราบเรื่องราวมาบ้างแล้ว จึงรู้ว่าตั๋วเงินที่ได้จากร้านแลกเงินถือเป็นกุญแจสำคัญในการช่วยชีวิตเขาบัดนี้เมื่อซ่างกวนซีกล่าวเช่นนี้ เขาจึงคิดทบทวนอีกครั้ง แล้วก็เบิกตากว้างเอ่ย “หรือว่า...”หรือว่าองค์รัชทายาทจะวางแผนจัดการกับเจ้ากรมขุนนางตู้เต๋อชาง?หยางอวิ๋นเฟิงไม่กล้าพูดต่อแต่ซ่างกวนซีกลับตอบอย่างตรงไปตรงมา “ถูกต้อง เป็นแผนการของข้าเอง แต่ข้าไม่ได้วางแผนจะจัดการกับตู้เต๋อชาง แต่เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังเขาต่างหาก ข้าตั้งใจจะทำให้เรื่องนี้บานปลาย ทว่าคาดไม่ถึ
Last Updated : 2024-11-02ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 140 เกือบจะหมอบกราบอยู่แล้ว
ซ่างกวนซีไม่ได้กล่าวอะไรมาก แต่เห็นได้ชัดว่าหยางอวิ๋นเฟิงเข้าใจแล้ว เป็นคนที่มีไหวพริบในการตระหนักรู้ดีจริง ๆ การพูดคุยกับคนฉลาดย่อมง่ายดายเช่นนี้ดังนั้นซ่างกวนซีจึงรินน้ำชาอีกถ้วยหนึ่ง คราวนี้เป็นน้ำอุ่น แล้วส่งถ้วยชาไปยังหยางอวิ๋นเฟิง แล้วเอ่ยต่อ “คราวนี้เปลี่ยนเป็นชาถ้วยใหม่แล้ว ใต้เท้าหยางยินดีดื่มหรือไม่?”การดื่มชาถ้วยนี้หมายความว่าเขาจะไม่ต้องไปพึ่งพาผู้อื่น และไม่ยอมอยู่ใต้อำนาจของอันกั๋วกงอีกต่อไป แต่จะกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาขององค์รัชทายาท เข้าร่วมกับองค์รัชทายาท กวาดล้างราชสำนักให้กลับมาสะอาดหยางอวิ๋นเฟิงดูตื่นเต้น รีบใช้มือทั้งสองข้างรับถ้วยชา แล้วยกดื่มรวดเดียว ใบชายังติดอยู่ที่ริมฝีปาก กระนั้นเขาก็เคี้ยวกินเข้าไปด้วยซ่างกวนซียิ้มด้วยความพอใจ…… หลังจากหยางอวิ๋นเฟิงจากไป เยี่ยนเว่ยฉือและอวี๋เฟยเหยียนจึงออกมาจากหลังฉากกั้นอวี๋เฟยเหยียนเกาศีรษะ “ศิษย์พี่ใหญ่ พวกท่านพูดอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจเลย เขายอมสวามิภักดิ์แล้วหรือ?”เยี่ยนเว่ยฉือยิ้ม “ใต้เท้าหยางเกือบจะหมอบกราบอยู่แล้ว จะไม่ยอมได้อย่างไร?”“อะไรกัน ข้าไม่เห็นได้ยินเลย” อวี๋เฟยเหยียนไม่เข้าใจซ่างกวนซีส่าย
Last Updated : 2024-11-02
Latest chapter
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 287 ขวดใบเล็ก
เยี่ยนเว่ยฉือล่วงรู้แต่แรกแล้วว่าเรื่องราวคงไม่ยุ่งยากทว่านางไม่คาดคิดว่าทุกสิ่งจะราบรื่นถึงเพียงนี้ครั้นเห็นท่านหญิงหมิงหยางหยิบเงินหมื่นตำลึงออกจากห้องบัญชีได้อย่างง่ายดายเยี่ยนเว่ยฉือก็ล่วงรู้ว่าบิดาจอมปลอมของนางคงไม่ได้ละเว้นการยักยอกสินบนท่านหญิงหมิงหยางยื่นเงินให้แก่ฝูกวง น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยว่า “ท่าน...ท่านจอมยุทธ์ เรื่องราวค่ำคืนนี้...ล้วน ไม่ใช่...ไม่ใช่ความต้องการของข้า มันล้วน...ล้วน...”“ค่ำคืนนี้มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรือ? ข้าไม่เห็นสิ่งใดเลย!” ฝูกวงเอ่ยรับอย่างรู้ใจท่านหญิงหมิงหยางได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจยาว รีบหันไปมองเยี่ยนเว่ยฉือที่ปิดบังใบหน้าเยี่ยนเว่ยฉือกอดอก เลิกคิ้วกล่าว “เขาถูกเงินปิดตา ย่อมไม่เห็นสิ่งใด ดวงตาข้านี่ต่างหากที่สว่างไสว”ท่านหญิงหมิงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกว่าน้ำเสียงและคำพูดของคนตรงหน้าคุ้นหูอยู่บ้าง แต่ชั่วขณะนั้นกลับนึกไม่ออกนางปิดบังใบหน้า ท่านหญิงหมิงหยางจึงไม่อาจเห็นโฉมหน้าของนางเยี่ยนเว่ยฉือเห็นท่านหญิงหมิงหยางจ้องมองนาง รีบชี้ไปยังกล่องใบเล็กที่วางอยู่บนหิ้งสูง “ท่านสามารถใช้สิ่งนั้นมาปิดตาข้าได้”ท่านหญิงหมิงหยางเงยหน้ามอง เ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 286 ขู่กรรโชก
พูดจบ เยี่ยนเว่ยฉือเงี่ยหูฟัง ยืนยันว่าด้านล่างไม่มีเสียงอะไรแล้ว จึงกล่าวต่อ “เอาล่ะ ตอนนี้ไปเอาเงินได้แล้ว!”ฝูกวงเข้าใจแล้ว เยี่ยนเว่ยฉือจะใช้เรื่อง ‘จับได้คาหนังคาเขา’ บีบบังคับท่านหญิงหมิงหยางให้ยอมจ่ายเงินนี่เองปัง!ห้องมืดมิดถูกจุดเทียนขึ้นมาทันทีชายหญิงบนเตียงที่ยังคงมีความสุขอยู่ต่างก็ตกใจ“นั่นใคร?!” ท่านหญิงหมิงหยางร้องออกมาด้วยความตกใจ มองไปรอบ ๆ ห้องขณะนั้นลู่อู๋ไม่สนใจใครแล้ว รีบใส่กางเกงเยี่ยนเว่ยฉือเบี่ยงหน้าเล็กน้อย นางไม่อยากเห็นภาพอุจาดตานั้นท่านหญิงหมิงหยางเห็นชายหญิงสองคนสวมหน้ากากยืนอยู่ในห้องก็ตั้งท่าจะตะโกนแต่ฝูกวงพูดก่อน “ตะโกนสิ ตะโกนเรียกสามีเจ้าเข้ามา ให้เห็นกับตาว่าเจ้ามีความสัมพันธ์กับชายอื่น ทำให้เขาขายหน้าอย่างไร”“ชายอื่น?” ท่านหญิงหมิงหยางหันไปมองชายที่กำลังใส่กางเกงอยู่ที่ปลายเตียงเมื่อนางเห็นใบหน้าของคนผู้นั้น ก็ร้องออกมาทันที “กรี๊ดดด!!!”ปัง!ลู่อู๋รีบใช้มือสกัดจุดท่านหญิงหมิงหยาง ขัดจังหวะเสียงกรีดร้องของนางเขากล่าวด้วยความโกรธ “ฝูกวง เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”ฝูกวงหัวเราะเยาะ “เปล่านี่ ข้าไม่ได้มาหาเจ้า แต่มาหานางต่างหาก”ฝ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 285 ละครดี ๆ
“จะให้ไปที่ห้องบัญชีโดยตรงหรือ?” ฝูกวงถามซ้ำเยี่ยนเว่ยฉือยังคงส่ายหัว “ข้าไม่ได้กลับจวนผิงอี้โหวมานานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าข้าไม่รู้ว่าห้องบัญชีอยู่ห้องไหน ถึงแม้ข้าจะรู้ ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาเก็บตั๋วเงินไว้ที่ไหนอีก”“พูดมาก เจ้าอยากตายหรือไร?” ฝูกวงขู่เยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจอย่างหมดหนทาง “โอ๊ย อย่าใจร้อนสิ นี่ เราไปที่เรือนหลังนั้นกัน!”เยี่ยนเว่ยฉือชี้ไปที่เรือนหลังหนึ่งฝูกวงจับเอวของเยี่ยนเว่ยฉือ พานางกระโดดไปที่เรือนหลังนั้นทั้งสองซ่อนตัวอยู่บนหลังคา ฝูกวงกำลังจะถามว่านี่เป็นเรือนพักของใคร แต่ก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาใกล้เขาจับหัวเยี่ยนเว่ยฉือกดลง ทั้งสองนอนราบไปกับร่มเงาของหลังคา“อย่าขยับ มีคนมา!”ฝูกวงบอกอย่าขยับ เยี่ยนเว่ยฉือยิ่งอยากขยับเข้าไปใหญ่เพราะนางรู้ว่าคืนนี้ต้องมีคนมาที่นี่แน่เยี่ยนเว่ยฉือพยายามเงยหน้า ฝูกวงก็กดหัวนางลงอย่างแรงเยี่ยนเว่ยฉือพูดอย่างหมดหนทาง “เป็นลู่อู๋!”“ลู่อู๋?” ฝูกวงปล่อยมือ มองเยี่ยนเว่ยฉืออย่างสงสัยเยี่ยนเว่ยฉือทำท่าบอกให้เงียบครู่ต่อมาทั้งสองเห็นลู่อู๋ลงมาที่หลังคาฝั่งตรงข้ามเขาดูระมัดระวัง ค่อย ๆ เปิดกระเบื้องออก มองลอดเ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 284 ขอเงินตรง ๆ
ฝูกวงไม่เชื่อนาง พูดเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือ? ไม่ต้องพูดถึงว่าซ่างกวนซีจะยอมจ่ายเงินให้เจ้าหรือไม่ แค่ปล่อยเจ้ากลับไป จะจับเจ้าอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว!”“เช่นนั้นเจ้าจะเอาอย่างไร? ข้าบอกแล้วว่าไม่มีเงินจริง ๆ!” เยี่ยนเว่ยฉือเอ่ยอย่างหมดหนทางฝูกวงฮึดฮัด “ง่ายมาก ขายเจ้าไปที่หอลมวสันต์ห่างไปสิบหลี่บนถนนหยางโจว ด้วยรูปร่างหน้าตาของเจ้า หาเงินหนึ่งหมื่นตำลึงก็ไม่ใช่เรื่องยาก”เยี่ยนเว่ยฉือเบิกตากว้าง กล่าวอย่างไม่เชื่อ “เจ้าก็เป็นมือสังหาร เหตุใดมาทำธุรกิจค้าประเวณีได้!”“บังอาจ!” ฝูกวงดุเสียงเย็นชาเยี่ยนเว่ยฉือเบ้ปาก “งั้น...ข้าเขียนจดหมายถึงองค์รัชทายาทได้หรือไม่?”“ไม่ได้! ซ่างกวนซีฉลาดออกปานนั้น ข้าไม่อยากมีเรื่อง!”เยี่ยนเว่ยฉือถึงกับพูดไม่ออก‘ไอ้บ้านี่ ต้องให้นางควักเงินหมื่นตำลึงออกมาเองสินะ?’นั่นจะเป็นไปได้เช่นไร ต่อให้มีข้าก็ต้องกลับไปหาวิธี ไม่ใช่อยู่ดี ๆ เอาออกมาได้เลยทันทีนางไม่ได้มีพลังวิเศษเสียหน่อยขณะที่เยี่ยนเว่ยฉือกำลังกังวลใจฝูกวงพูดเสียงเย็นชา “ดูเหมือนเจ้าจะคิดหาวิธีที่ดีไม่ได้แล้ว เช่นนั้นก็ไปกับข้าเถอะ ขายเจ้าไป ได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 283 ลักพาตัว
ซ่างกวนซีพยักหน้า บอกให้ฉินเซียงหรูไปพักผ่อนได้แล้วหลังจากฉินเซียงหรูจากไป ซ่างกวนซีเงยหน้ามองแสงจันทร์ แต่ในใจอดคิดถึงลู่อู๋ไม่ได้ว่าเขาจะไปหาท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือไม่?แท้จริงแล้ว ตอนนี้มีคนอีกคนที่สงสัยมากกว่าซ่างกวนซีนั่นก็คือเยี่ยนเว่ยฉือ ผู้วางแผนการนี้นั่นเองนางอยากเห็นผลลัพธ์ของแผนการตนเองมากกว่าใคร ๆเยี่ยนเว่ยฉือถอนหายใจ มองดวงจันทร์ “เสียดายจริง โลกนี้ไม่มีกล้องถ่ายรูป ไม่เช่นนั้นจะได้ถ่ายภาพท่านหญิงหมิงหยางกับลู่อู๋ต่อสู้กันแปดร้อยยก แล้วพิมพ์ออกมาหนึ่งหมื่นชุดแจกจ่ายออกไป จะสาแก่ใจแค่ไหนนะ! จุ๊ ๆ!”“กล้องถ่ายรูป คืออะไรกัน?” เสียงใสไพเราะดังขึ้นจากด้านหลังอย่างกะทันหันเสียงนี้เหมือนเสียงสะท้อนในภูเขา ทำให้แยกไม่ออกว่ามาจากทิศทางไหนเยี่ยนเว่ยฉือตัวแข็งทื่อ รีบหันไปมองด้านหลัง แต่ก็เห็นเพียงเงาสีขาวที่พุ่งเข้ามาหาปัง!นางถูกสกัดจุดอีกแล้วครั้งนี้ไม่เพียงแต่ขยับไม่ได้ ยังพูดไม่ได้อีกด้วยเยี่ยนเว่ยฉือมองคนที่บุกเข้ามาอย่างตื่นตระหนก พบว่าเป็นฝูกวง มือสังหารชุดขาวทองคำเวรกรรมแท้ ๆ!นางดวงซวยอะไรขนาดนี้ เพิ่งจัดการลู่อู๋ให้พ้นตัวไปหมาด ๆ ก็มาเจอฝูกวงอีกแ
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 282 เติมพิษ
เขารีบถอยหลัง หลบหลีกการเคาะของธนูเขาเห็นปลายธนูที่เปล่งแสงเย็นยะเยือกในมือของเยี่ยนเว่ยฉือ สุดท้ายก็ไม่มีความกล้าที่จะแทงตัวเองแม้เพียงสองรูดังนั้นจึงหันหลังแล้วรีบหนีไป!จนกระทั่งลู่อู๋จากไป อวี๋เฟยเหยียนจึงอดไม่ได้ที่จะถาม “พี่สะใภ้ เขาถูกพิษจริงหรือ? ยาแก้พิษอยู่ที่ท่านหญิงหมิงหยางจริงหรือ?”ฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ ก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลเช่นกันต่างคนต่างมองไปที่เยี่ยนเว่ยฉือด้วยความอยากรู้เยี่ยนเว่ยฉือหัวเราะเบา ๆ “ข้าหลอกเขาน่ะสิ ใครจะเอายาแก้พิษไปไว้ที่คนอื่นกัน แล้วข้าก็ไม่ได้ติดต่อกับท่านหญิงหมิงหยางมานานแล้ว”“อะไรกัน?” อวี๋เฟยเหยียนเบิกตากว้าง “เช่นนั้นเขาจะตายหรือไม่?”เยี่ยนเว่ยฉือส่ายหน้า “ไม่ตายหรอก ข้าแค่ให้ยาปลุกกำหนัดชนิดเรื้อรังเขาไปนิดหน่อย ของแบบนี้ถ้าโดนแล้วจะอดทนอยู่ได้เจ็ดวันกว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ หากเขาหาคนมาร่วมรักได้ทันเวลาก็จะรู้สึกสบายตัวขึ้น!”“เรื้อ...รัง?” อวี๋เฟยเหยียนไม่เคยได้ยินมาก่อนฉินเซียงหรูที่อยู่ข้าง ๆ รู้สึกสนุกมาก รีบถาม “แม่นางเยี่ยนมีฝีมือ แต่เจ็ดวันแรกผ่านไป วันนี้เขาได้ระบายความใคร่แล้ว เจ็ดวันต่อไปจะทำอย่างไร?”เยี่ยนเว่ย
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 281 อึ้งโดยสมบูรณ์
ซ่างกวนซีอุ้มนางไว้ พูดว่ากล่าวด้วยน้ำเสียง “ต่อไปนี้เจ้าอยากทำอะไรก็ทำได้ มีเงื่อนไขเดียวคือห้ามโกหก และห้ามกระทำการโดยพลการ”นั่นหมายความว่า ไม่ว่านางจะทำอะไร ก็ต้องรายงานเขาล่วงหน้าก่อนตอนนี้นางอยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ซ้ำยังถูกชายหนุ่มรูปงามกอดอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นก็คือสามีของนางเองเยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกว่าหากนางปฏิเสธ ต่อไประยะห่างระหว่างกันอาจจะกลายเป็นติดลบนางไม่ต้องการแบบนั้น! นางแค่...ยังคิดไม่ตกเท่านั้นเอง!เยี่ยนเว่ยฉือพิงอยู่บนอกของซ่างกวนซี พยักหน้าเบา ๆ เหมือนแมวน้อยเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง “ทราบแล้วเจ้าค่ะ ต่อไปนี้ข้าจะไม่โกหกอีกแล้ว”ซ่างกวนซีหัวเราะอย่างเหนื่อยหน่าย จะให้เชื่อนางได้อย่างไรกัน!…… ห้องโถงด้านหน้าเมื่อซ่างกวนซีพาเยี่ยนเว่ยฉือกลับมาที่ห้องโถงด้านหน้าอีกครั้ง ท้องฟ้าก็มืดมนแล้วแต่บรรดาชายหนุ่มทั้งสามคนในห้องโถงหน้ายังไม่จากไปไหนอวี๋เฟยเหยียนมองไปที่ซ่างกวนซีและเยี่ยนเว่ยฉือ พบว่าทั้งสองมีสีหน้าแปลก ๆดูเหมือนว่าซ่างกวนซีจะไม่โกรธแล้ว ใบหน้าสงบเรียบเฉยแต่ทำไมใบหน้าและใบหูของเยี่ยนเว่ยฉือถึงแดงก่ำ หรือถูกซ่างกวนซีทารุณหนัก?“จุ๊
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 280 เอวบางร่างอรชร ผิวนวลเนียนยิ่งกว่าหิมะ
เห็นเยี่ยนเว่ยฉือสายตาเป็นประกายวาววับดุจหยาดน้ำค้าง ซ่างกวนซีก็รู้ได้ทันทีว่านางกำลังโกหกอยู่ในใจเป็นแน่แท้และเช่นนั้นเอง เยี่ยนเว่ยฉือก็เอ่ยตอบออกมาว่า “ก็...ก็เก็บไว้กับตัวอย่างไรล่ะ เพียงแต่ว่าข้าชำนาญกว่าคนทั่วไป ท่านเคยได้ยินเรื่อง ‘มือวิเศษ’ หรือไม่? สมัยก่อนข้าเลี้ยงหมู ชีวิตแสนจะน่าเบื่อหน่าย จึงได้ไปเรียนวิชาลักขโมยจากนักเวทมายา รู้ไว้ใช่ว่า… อ๊ะ!”ยังไม่ทันได้พูดจบ ซ่างกวนซีก็ใช้ฝ่ามือหวดไปที่นางทันทีกระแสลมปราณอันทรงพลังพุ่งเข้าใส่ เยี่ยนเว่ยฉือรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว และฉับพลันนั้น ผ้ายาวสีขาวที่นางสวมอยู่ก็กลายเป็นเศษผ้ากระจัดกระจายลงสู่พื้นโอ้ แม่เจ้า!นี่มันฝีมือการถอดเสื้อผ้าอันหาที่เปรียบมิได้ในแผ่นดินบัดนี้ เยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงผ้าบาง ๆ ที่ปิดบังความงามไว้ได้เพียงน้อยนิดสายลมหนาวพัดโชยมา แม้ร่างกายนางไม่อาจเคลื่อนไหว แต่ก็อดที่จะตัวสั่นไม่ได้การสั่นไหวเล็กน้อยนั้น ทำให้ความงามบางส่วนปรากฏออกมาเมื่อได้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอันงดงาม ซ่างกวนซีก็ร้อนรุ่มในดวงตา รีบเบี่ยงสายตาไปทางอื่นเขาเพียงแต่ไม่ปรารถนาจะฟังเยี่ยนเว่ยฉือพูดโกหก จึงควบคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท บทที่ 279 ความจริงก็อยากฟัง เสื้อผ้าก็อยากถอด
การกระทำเช่นนี้ทำให้เยี่ยนเว่ยฉือรู้ว่าซ่างกวนซีไม่ได้ขู่เล่น ๆแต่จะลงโทษนางจริง ๆ!ซ่างกวนซีใช้นิ้วเรียวสวยเปิดปกเสื้อของเยี่ยนเว่ยฉือเบา ๆ สีหน้าเรียบเฉย ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "เหตุใดลู่อู๋จึงมาหาเจ้า?""เพ... เพราะ... เขา... เขา..." เยี่ยนเว่ยฉืออ้ำอึ้ง ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรขณะที่นางลังเลอยู่นั้น เสื้อคลุมตัวนอกก็ถูกดึงออกเยี่ยนเว่ยฉือกล่าวอย่างร้อนรน "ฝ่าบาท ข้ายังไม่ได้พูดเลย!"ซ่างกวนซีตอบอย่างใจเย็น "ตอบช้า ก็ต้องถอด"สิ้นคำ ซ่างกวนซีก็ปลดเชือกเสื้อตัวในของนางอีกไม่นานก็จะถึงฤดูร้อนแล้ว สวมเสื้อผ้าบางน้อยชิ้น หากถอดต่อไปเช่นนี้ ไม่กี่คำถาม นางก็คงจะเปลือยเปล่าเสื้อตัวในเปิดออก เผยให้เห็นเสื้อตัวในสีขาวในที่สุดเยี่ยนเว่ยฉือก็ทนไม่ไหว "เขามาหาข้าเพื่อขอยาถอนพิษ!"มือที่กำลังจะถอดเสื้อผ้าของซ่างกวนซีหยุดชะงัก มองนาง แล้วถามต่อ "เขาโดนพิษเมื่อใด? โดนพิษอะไร? เจ้าใช้พิษกับเขาอย่างไร?"เยี่ยนเว่ยฉือมีสีหน้าลำบากใจ "เรื่อง... เรื่องนี้พูดแล้วยาว..."พรึ่บ!ซ่างกวนซีดึงเสื้อตัวในของนางออกโดยไม่ลังเลตอนนี้บนร่างของเยี่ยนเว่ยฉือเหลือเพียงเสื้อตัวในสีขาว และตู้โตวสี
