นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน

“นี่คือ...” 

“จดหมายของคุณชายหาน” 

“คุณชายหาน!” หลินอวี้เหม่ยอุทานอย่างงุนงง ก็นางกำลังจะแต่งงานกับเขาอยู่นี่แล้ว ทำไมคนผู้นั้นต้องส่งจดหมายลับมาให้อีกล่ะ ไวเท่าใจคิดหญิงสาวรีบเปิดอ่านจดหมายนั่นอ่านทันที 

ข้าจะเฝ้ารอเจ้าอยู่ที่ประตูด้านหลัง เมื่อถึงเวลานั้นเราจะหนีไปด้วยกันให้ไกลสุดฟ้า ข้ารักเจ้าเหนือสิ่งอื่นใด...หานเจี้ยนจวิ้น

“หานเจี้ยนจวิ้น...” 

หลินอวี้เหม่ยขมวดคิ้วแน่น พลางอ่านทวนจดหมายนั่นถึงสองรอบ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองสบตาน้องสาว

“ข้ารู้ว่าท่านพี่ไม่อยากเข้าพิธีแต่งงานครั้งนี้ ท่านรักคุณชายหานผู้นั้น แล้วเขาก็รักท่านพี่สุดหัวใจมิใช่หรือ เช่นนั้นพวกท่านก็ควรหนีไปด้วยกันเสียเถิด ข้าผู้เป็นน้องสาวจะคอยช่วยรับหน้าบิดาให้เอง”

ฟังดูราวกับเป็นผู้เสียสละและรักพี่สาวอย่างยิ่ง หากหลินอวี้เหม่ยไม่ได้ผ่านฝันร้ายนั่นมาก่อนย่อมหลงกลเชื่อน้องสาวแสนดีผู้นี้จนหมดใจไปแล้ว แต่อีกใจนางก็อดสงสัยไม่ได้ ในฝันวันนี้นางควรจะต้องแต่งงานกับหานเจี้ยนจวิ้นมิใช่หรือ แล้วทำไมตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเขามาชวนให้นางหนีตามกันไปเสียได้เล่า 

ถ้าเจ้าบ่าวไม่ใช่หานเจี้ยนจวิ้นแล้ว จะเป็นผู้ใดได้เล่า หลินอวี้เหม่ยพยายามนึกทบทวนเหตุการณ์ในความฝันที่นางเองก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเป็นฝันหรือเรื่องที่เกิดขึ้นจริง

นี่มันเรื่องบ้าอันใดกัน 

“ท่านพี่รีบไปสิเจ้าคะ อีกเดี๋ยวทุกคนก็จะเข้ามาแล้ว ห่อผ้าของท่านข้าเตรียมไว้ให้ท่านแล้ว ซ่อนที่ใต้ต้นไห่ถังข้างประตูหลัง ในนั้นมีตั๋วแลกเงินอยู่จำนวนหนึ่งและเครื่องประดับของมีค่าน่าจะพอให้พวกท่านไปตั้งตัวได้”

หลินอวี้เหม่ยสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากล แต่ยังคงเก็บสีหน้า ดูอีกฝ่ายแสดงงิ้วต่อไป นางเองก็อยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะเล่นลูกไม้อะไรกันแน่

“แล้วเจ้าล่ะ เจ้าช่วยให้ข้าหนีไป หากท่านพ่อรู้เข้า เจ้าเองก็จะถูกลงโทษนะ ไหนจะงานแต่งวันนี้อีก”

“โธ่ ท่านพี่จะมัวมาคิดมากอันใดกันตอนนี้ ท่านพ่อรักข้าจะตายไป ท่านไม่ลงโทษข้าหรอก ห่วงแต่ท่านดีกว่า หากต้องแต่งงานกับบุรุษที่ไม่ได้มีใจให้ มิเท่ากับว่าชีวิตนี้ท่านต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิตหรือ รีบไปเถอะเจ้าค่ะ ทางนี้ข้าจะรับหน้าให้เอง เร็วสิเจ้าคะ” 

หลินอวี้เหม่ยนิ่งคิดไปชั่วอึดใจ ก่อนที่จะตัดสินใจลองเล่นตามน้ำ 

“งั้นก็ลำบากเจ้าแล้ว พี่ขอบใจเจ้านัก” 

“โธ่ พี่หญิงรองจะต้องมาเกรงอกเกรงใจอันใด ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกัน ข้าไม่ช่วยท่านแล้วจะให้ช่วยผู้ใด พี่หญิงใหญ่ก็ถูกส่งเข้าวังไปคนแล้ว ข้าก็เหลือแต่ท่านนี่แหละ ข้าไม่อยากเห็นท่านพี่ต้องถูกบังคับแต่งงานอย่างไม่เต็มใจเหมือนพี่หญิงใหญ่ของข้าอีกคน”

หลินซูหนิงหมายถึงหลินจือหาน หรือคุณหนูใหญ่ ซึ่งเป็นพี่สาวร่วมบิดามารดาเดียวกันกับตนที่ถูกส่งเข้าไปเป็นสนมในวังเมื่อปีก่อน แม้จะไม่เป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาท แต่กระนั้นก็ยังมีตำแหน่งเป็นถึงผิน ทำให้บิดามารดาพลอยมีหน้ามีตา

ส่วนหลินอวี้เหม่ยแม้ได้ชื่อว่าเกิดจากอวิ๋นซูเหม่ยผู้เป็นฮูหยินใหญ่คนเก่า แต่มารดาของนางล้มป่วยหนักจนสิ้นใจไปตั้งแต่นางอายุได้เพียงไม่กี่ขวบ สุดท้ายท่านพ่อของนางก็ยกย่องเฉินซิวเจิน อนุภรรยาคนโปรดขึ้นมาเป็นฮูหยิน เอกแทนภรรยาเก่าที่ล่วงลับ ทำให้บุตรีทั้งสองของอนุกลายเป็นลูกสาวของฮูหยินเอกแทนอย่างมีหน้ามีตา ส่วนลูกสาวฮูหยินเอกคนก่อนแม้ภายนอกจะดูเหมือนไม่มีปัญหากับแม่เลี้ยงและพี่น้องต่างมารดา แต่ชีวิตก็ไม่ได้สุขสบายเหมือนเดิมอีกต่อไป เมื่อมีบิดาที่ลำเอียงรักลูกไม่เท่ากันอย่างหลินจื่อชิง

“ท่านพี่รีบไปเถิด เดี๋ยวพวกสาวใช้นั่นกลับมาก็จะหมดโอกาสหนีแล้วนะ” 

“อืม...งั้นข้าไปก่อนนะ เจ้าเองก็รักษาตัวด้วย” หลินอวี้เหม่ยรีบเดินไปทางประตูด้านหลังและรีบออกไปทันที โดยที่ไม่ได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของน้องสาว

หึ นางพี่สาวหน้าโง่ วาสนาและสามีดีๆ ที่ควรเป็นของเจ้า ข้าจะเป็นคนรับไว้เองแล้วกัน!