ตอนที่ : 03 เจ้าหนี้

  เพราะเป็นผู้หญิงที่ถูกประมูลได้ และตามที่ได้ตกลงเอาไว้กับเจ๊ต้นอ้อตั้งแต่ตอนแรกคือเธอจะต้องไปอยู่กับเขาคนนั้น

คิดแล้วก็หดหู่ใจ เธอไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ แต่ก็เป็นวิธีหาเงินทางเดียวที่สามารถได้เงินก้อนใหญ่ได้

ปึก!

“อ๊ะคุณ...?” เฌอรีนกำลังจะต่อว่าที่ถูกชนทั้งๆ ที่เธอยืนหลบอยู่แล้วแท้ๆ การที่เขาเข้ามาชนขนาดนี้แสดงว่าเขาต้องตั้งใจมากๆ เลยล่ะ  แต่ทว่าพอหันกลับไปเห็นเธอก็ต้องตกใจรีบหุบปากที่กำลังจะก่นด่าใส่เขาเพราะจำเสื้อผ้าที่เขาใส่ได้ เป็นผู้ชายที่ประมูลเธอ ในราคาหลักสิบล้าน! “คุณ?”

“ไปได้ยัง?”

“ปะ ไปไหนคะ?” เฌอรีนถามอย่างงๆ ก็เขาไม่ได้บอกก่อนนี่นา จู่ๆ ก็จะมาพากันไปเลย อย่างน้อยๆ ก็ควรคุยสักนิด

“ที่ถามนี่โง่หรือแกล้งซื่อเรียกร้องอะไร?” พูดจบเขาก็ถอนหายใจใส่เธอแรงๆ พร้อมกับมองหน้าเธอตาแข็งกร้าวที่กำลังบ่งบอกว่าไม่พอใจเธอ  

“ปะ เปล่านะคะ ก็คุณจะพาฉันไปไหนล่ะ?”

“ขายตัวให้ฉันแล้ว จะให้ฉันพาเธอกลับไปส่งบ้านเหรอ หน้าก็ไม่ได้โง่นะ”

“เฮ้ยคุณ ด่ากันแรงไปป่ะ พูดดีๆ ก็ได้ไหม? ฉันแค่ถามว่าเราจะไปไหนกันแค่นั้นเอง”

“.....” พอเห็นว่าเธอกล้าตอบกลับ ไม่ได้กลัวก้มหน้าร้องไห้เหมือนที่เคยเจอก็แสดงความไม่พอใจมากกว่าเดิมอีก มือหนาคว้าจับที่แขนของเธออย่างแรงก่อนจะดึงเธอไปที่รถของเขาที่จอดอยู่ ถึงจะเจ็บแต่ก็ขัดขืนแรงของเขาไม่ได้ จนกระทั่งเธอถูกผลักให้เขาไปอยู่ในรถ

“มันเจ็บนะคุณ! พูดกันดีๆ ก็ได้ไหม?”

หมับ!!

ชายหนุ่มจับที่คางเรียวของเธอและออกแรงบีบจนคิ้วของเธอนั้นขมวดย่นเพราะความเจ็บปวดที่รุกรานเข้าหาแบบไม่ได้ตั้งตัว

“จะ เจ็บนะ!!”

“คิดว่าฉันใจดีกับเธอขนาดนั้นเลยหรือไง!?” สายตาและน้ำเสียงของเขาน่ากลัวเอามากๆ มันน่ากลัวจนเธอทำตัวไม่ถูกเลย จนเธอรู้สึกว่าเขาอยากจะฆ่าเธอ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน

“ก็ถ้าไม่ชอบ จะประมูลฉันมาทำไม?”

“ของเล่นที่ฉันอยากได้ ต่อให้มันจะแพงแค่ไหน ฉันก็จะเอามาให้ได้”

“ของเล่นเหรอ?”

“เธอคงยังไม่รู้จักฉันสินะ”

“......” คราวนี้เธอไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะเขาเริ่มน่ากลัวขึ้นมาแล้วจริงๆ ผู้ชายที่เธอไม่ได้รู้จักมาก่อน แต่กลับทำกับเธอราวกับว่าเธอไปฆ่าใครมา

“คุ้นนามสกุล อธิวัฒน์ไพศาล ไหมสาวน้อย”

พอได้ยินชื่อนี้แล้วก็ถึงกับขนลุกวูบหนาวสั่นจนบอกไม่ถูก นามสกุลนี้เธอจำได้ จำได้ขึ้นใจเลยว่าของใคร

“คุณคือ...”

“จำหน้าฉันไว้ให้ดีๆ ฉันนี่แหละเจ้าหนี้ของเธอสาวน้อย จำชื่อของฉันไว้ให้ดีด้วย ฉันชื่อ สิงห์ ต่อไปจะได้ไม่ลืม”

“......”

“ออกรถ!”

“ครับนาย”

“เพราะเรื่องนี้หรือเปล่าคะ คุณถึงมาประมูลฉันด้วยเงินขนาดนี้”

“คิดว่าตัวเองมีค่าขนาดนั้นเลยหรือไง”

“แค่ไม่เข้าใจค่ะ”

“เห็นเธอกล้าขายตัวแล้วฉันก็เลยอยากได้น่ะ ไว้เป็นของเล่น”

“งั้นเหรอคะ”

“ทำงานแบบนั้นกี่ชาติจะหาเงินมาใช้ฉันหมด?”

“ถ้าคุณอยากได้เร็วๆ ก็ไปจุดธูปทวงเขากับพ่อแม่ฉันสิคะ”

หมับ!

“โอ้ย!!”

“ฉันไม่ได้ตลกกับเธอด้วยหรอกนะ อย่ามาพูดเล่นลิ้นกับฉัน”

“ฉันก็ไม่ได้เล่นลิ้น ฉันพูดจริง ก็ถ้าคุณอยากได้ก็ไปขอเอาสิ บ้านฉันล้มละลาย พ่อแม่ตาย ฉันเป็นลูกก็จริงแต่ฉันไม่ได้มีอะไรเลย แต่ต้องมารับชดใช้ทุกอย่าง อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เฉย ฉันหาเงินมาคืนให้อยู่เหมือนกัน แต่ก็คิดด้วยสิคุณเงินเดือนฉันเท่านี้เอง แต่ละวันฉันต้องอดๆ อยากๆ เพื่อเอาเงินสะสมใช้หนี้ให้ได้มากที่สุดนะ”

“เรื่องนั้นฉันไม่สน ที่ฉันสนคือเงินของฉัน ที่พ่อแม่ของเธอโกงไปปรนเปรอตัวเอง เธอเองก็คงได้ใช้เหมือนกัน เพราะไม่งั้นเธอไม่ไปเรียนถึงเมืองนอกได้หรอก”

“เห็นแก่ตัว” เฌอรีนพูดเสียงแผ่วเหมือนกำลังพึมพำกับตัวเอง

เธอเป็นเด็กเรียนนอกก็จริงแต่ยังไม่ทันเรียนจบเลย อีกอย่างสมัยนี้ต่อให้จะเรียนสูงแค่ไหนเดือนเงินสตาร์ทก็เท่าๆ กันทั้งนั้น แล้วยิ่งไม่ใช่สายตรงด้วย ยิ่งยากเลย

**********************

เวลาต่อมา

หลังจากที่มาถึงได้สักพักใหญ่ๆ

“แก้ผ้าแล้วนอนลง ฉันจะเอาเธอ”

“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ มันดึกแล้วนะคะ”

“แล้วไง? ฉันจะเอาเธอ ต้องมีเวลาด้วยเหรอ?”

“แต่มันก็ต้อง..”

“จะพร่ำอีกนานไหม ถ้าฉันอารมณ์เสีย เธอจะเจ็บตัวเอานะ เตือนไว้ก่อน”

เอิ่ม! คำพูดคำจานี่แบบ แย่มากนะผู้ชายคนนี้ ตอนอยู่บนรถก็ขู่ฟ่อๆ อย่างกับงูเห่ามาแล้ว มาถึงที่นี่ยังจะเบ่งอำนาจอีก

“ฉะ ฉัน”

“อะไร? จะยื้อเวลาเอาอะไร? ค่าตัวไม่มีหรอกนะ เพราะฉันประมูลเธอขาดมาแล้ว ต่อจากนี้ฉันจะเอาเธอเวลาไหน ตอนไหน ที่ไหน กี่ครั้ง เธอก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืน”

“ฉันรู้ แต่ฉันจะบอกว่า ฉันยัง...ไม่เคย” เธอพูดกับเขาอย่างจริงจังมากๆ เพราะยังไม่เคย เธอเลยไม่รู้ว่าต้องเริ่มจากตรงไหน และทำยังไง

“ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ? ผู้หญิงขายตัว แต่โกหกว่ายังซิง เธอบ้าหรือเปล่าเฌอรีน ฉันเคยเอาผู้หญิงแบบเธอมาก่อนนะ ฉันรู้ว่าที่พูดแบบนี้เนี่ย เพื่อต้องการโก่งราคาค่าตัว แต่บอกแล้วไง ฉันประมูลเธอขาดมาแล้ว”

พอได้ยินเขาพูดอย่างนั้นใบหน้าของเธอมันก็ชาวาบไปหมด ทำตัวไม่ถูกเลย จะพูดแต่มันก็อ้ำอึ้งไปหมด

“ถอดเสื้อผ้าออกซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฉีกให้หมด”

“.....” เฌอรีนค่อยๆ ลุกขึ้นและถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น ยังกล้าๆ กลัวๆ แล้วก็เกร็งไปหมดเลย

“ตอนนี้เธอจะซิงหรือไม่ซิง ฉันก็ไม่สน”

“ถะ ถุงยางล่ะ?”

“ฉันเตรียมไว้หมดแล้ว” พูดจบกล่องถุงยางอนามัยก็ถูกโยนลงบนเตียงให้กับเธอได้เห็น ท่าทางของเขามันบ่งบอกว่าเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว จะมีก็แต่เธอที่ยังลีลาเพื่อยื้อเวลาอยู่ รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้เขาอารมณ์เสีย แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก

“เมื่อไหร่จะเสร็จ เสื้อใน กางเกงใน แค่นี้จะถอดเป็นวันเลยหรือไง?”

“ฉันต้องทำยังไง คุณถึงจะเชื่อฉัน?”

“ไม่ต้องทำ เพราะฉันไม่เชื่อ ผู้หญิงขายตัวแต่กลับมาบอกว่าตัวเองยังซิงเนี่ยนะ”

“ก็ฉันเพิ่งรับงานนี้ครั้งแรก”

“......” เขามองด้วยสายตานิ่งๆ แต่เหมือนกับกำลังถามว่า แล้วยังไง?

“ฉันไม่ได้จะโก่งค่าตัวหรืออะไร ฉันแค่อยากให้คุณเบาๆ ก่อน ครั้งแรกฉันรู้ว่ามันเจ็บ”

“จะพยายามก็แล้วกัน”

เขาตอบรับแบบหัวเสียเล็กน้อย ก่อนจะรูดซิปกางเกงลงและก็ควักเอาแก่นกายใหญ่ออกมาโชว์ต่อหน้าเธอ

“อมให้เสร็จก่อนรอบนึง”