อมเหรอ? เธอต้องเอาของที่ใหญ่ขนาดนี้เข้าปากจริงๆ เหรอ แล้วมันเข้าได้จริงดิ ดูจากขนาดแล้ววัดด้วยสายตาก็รู้แล้วว่ามันใส่เข้าไปไม่ได้หรอก
“อมสิ มองอย่างเดียวมันจะแตกให้หรือไง”
“อะ โอเค...” เธอจับแก่นกายใหญ่รูดกับสองมืออย่างเนิบนาบ ตานั้นจ้องกับเอ็นร้อนอย่างไม่วางตา ได้แต่พูดในใจว่าใหญ่ขนาดนี้จะอมเข้าปากไปได้ยังไง ไม่ฉีกหมดเหรอ
“ซี๊ดอ่าส์...เธอจะรูดอีกนานมั้ย ฉันเงี่ยนแล้วนะ”
“.....” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าเล็กน้อย เธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นท่อนเอ็นลำยาวที่ผงาดอยู่ต่อหน้า ก่อนจะค่อยๆ โน้มศีรษะลงไปใช้ปากอมรูดแก่นกายให้แก่เขา
“อึก...”
“ระวังฟัน ถ้าโดนเอ็นฉันเจ็บ เธอโดนดีแน่”
“อึก...” ใหญ่ขนาดนี้จะให้ยัดเข้าปากรวดเดียวเลยได้ยังไงกัน เพิ่งเคยเห็นนะเนี่ย ของผู้ชายมันใหญ่ขนาดนี้เชียวเหรอ หรือว่าเป็นขนาดเฉพาะบุคคล
อืม...แก่นกายนี่มันร้อนผ่าว มีกลิ่นของส่วนนี้ของเขาแหละ ทั้งแข็งทั้งร้อน อมเข้าไปทีไม่มิดลำเลย ได้แค่ส่วนหัวเอง พยายามจะยัดเข้าไปให้ถึงครึ่งลำก็ยังยาก
“ซี๊ด...อมเป็นมั้ยวะเนี่ย เขี้ยวมันขูดหนัง”
“.....” ฉันพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วนะ แต่นี่มันเป็นครั้งแรกของฉันเลย ครั้งแรกที่เคยทำแบบนี้ อีกอย่างมันก็ไม่ใช่เล็กๆ ด้วยนะ โคตรจะใหญ่เลย
“เอามือรูดด้วยสิ อ่าส์ โถ่เว้ย! เธอนี่มันห่วยจริงๆ!!”
“???” เขาเป็นอะไรของเขา ให้ทำฉันก็ทำแล้วไง แต่คนมันทำไม่เป็นจะให้ทำไง ถ้าห่วยขนาดนั้นก็ทำเองสิตาบ้า!
อั่ก!! จู่ๆ เขาก็รั้งคอของฉันกดเข้าไปกับแก่นกายใหญ่ของเขา ใช่! มันเข้ามาลึกมาก และมันก็ทำเอาจุกคอไปหมด จุกคอจนหายใจไม่ออก น้ำตาไหลพรากอาบแก้มสองข้าง อึก!!
“อะอ่า ซี๊ดอื้ม...อ๊า...”
“อื้อ...!!”
“อ่า....”
มือหยาบขยุ้มเส้นผมไว้แน่นพร้อมกับรั้งแขนกดเข้าไป จนฉันสำลักน้ำอะไรก็ไม่รู้ที่พุ่งเข้ามาในคอของฉัน มันเหม็นคาว รสชาติแย่สุดๆ
พรึ่บ!!
“แค่กๆๆ !! จะฆ่ากันเหรอคะ แบบนี้ฉันตายได้เลยนะ”
“ไม่มีใครตายเพราะอม...หรอก! อย่าเวอร์ให้มาก”
“เฮอะ!!” ฉันแค่นหัวเราะ เวอร์เหรอ แบบนี้น่ะเหรอ สภาพของฉันตอนนี้เนี่ยนะ ที่เรียกว่าเวอร์
“ถอดกางเกงในแล้วไปนอนอ้าขากว้างๆ ซะ”
“ฉันอยาก...”
“ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น” เขาพูดเสียงแข็ง ก่อนจะก้มลงหยิบกล่องถุงยางมาแกะแล้วสวมมันเข้าไปในแท่งใหญ่ของเขาต่อหน้าต่อตาของฉัน
“.....”
“จะลีลาอีกนานมั้ย ฉันรำคาญ!”
มือเล็กค่อยๆ ถอดชุดชั้นในออกอย่างช้าๆ ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงตามคำสั่งของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เอาก็เอาวะ นี่ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว จะเสียครั้งแรกไปมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าเสียใจหรอก เพราะเธอเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้เองมาตั้งแต่แรกแล้ว เธอเป็นคนเสนอตัวเข้ามาในเรื่องนี้เอง ไม่ได้มีใครบังคับให้ทำสักหน่อย
ไม่มีอะไรน่าเสียใจ เจ็บใจ เท่ากับการได้รับมรดกเป็นหนี้สินแล้วล่ะ
“อย่าขัดขืน ถ้าเธอไม่อยากเจ็บตัว”
หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความกลัว หัวใจนี่เต้นตึกตักราวกับว่ามันจะทะลุออกมานอกอก เขาไม่ได้เล้าโลมให้เธอรู้สึกดีอะไรเลย เซ็กซ์ในครั้งแรกสำหรับเธอมันเต็มไปด้วยความกลัวเต็มไปหมด
ฟึ่บ!
“ทะ ทำอะไรคะ?”
“ทำหน้าแบบนั้นใครมันจะไปมีอารมณ์วะ” เขาพูดอย่างหัวเสียและผละตัวออกไปเล็กน้อย แต่ท่าทีก็กำลังบ่งบอกว่าเขาไม่ได้ล้มเลิกความคิดที่จะเอากับเธอ
ชายหนุ่มจับมือเรียวเล็กของคนใต้ร่างนั้นชูขึ้นไปเหนือศีรษะ ก่อนที่ร่างหนาจะโน้มตัวลงมาไซร้ลำคอขาวของเธอ ปลายจมูกค่อยๆ ซุกไซร้ไปตามสัดส่วนอ่อนไหวของเธอ
“อึกอือ...”
เขาไม่ได้อ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น ขณะที่ปลายจมูกของเขานั้นกำลังซุกไซร้ตามเรือนร่างมือของเขาก็ลูบไปทั่วเช่นกัน บีบเคล้นเต้าอวบใหญ่อย่างมันมือ การกระทำของเขามันทำให้เธอเคลิบเคลิ้มและลืมความกลัวไปชั่วขณะนึง
กึด!
“อึกอ๊ะ!”
“ซี๊ด ใส่ยากอะไรงี้วะ”
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียอีกครั้งเมื่อแก่นกายใหญ่ที่กำลังใส่เข้าไปในช่องทางแคบนั้นมันถูกบีบรัดเสียจนสอดใส่เข้าไปต่อไม่ได้แล้ว
“จะ เจ็บคุณฮึก” หญิงสาวน้ำตาไหลพราก มันเจ็บปวดแบบบอกไม่ถูก ครั้งนั้นมันร้าวราวเหมือนถูกฉีกออกแบบสดๆ นี่สินะเซ็กซ์ครั้งแรก
“แม่งเอ้ย! จริงเหรอวะเนี่ย” อีกครั้งที่เขาดูหัวเสีย แต่แล้วไอ้อาการนั้นมันก็หายไปก่อนที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จะเผยขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลานั้น
“ฮึกฉันเจ็บ”
“ซิงแบบนี้มันน่าเก็บไว้ใช้งานยาวๆ ซะแล้วสิ”
ความรู้สึกของฉันในตอนนี้มันร้าวระบมไปทั่วทั้งร่างกายเลย ทั้งที่มันเกิดขึ้นแค่ส่วนเดียว เพราะของใหญ่ๆ มันกำลังเข้ามาในตัวของฉันหรือเปล่านะ มันถึงเป็นได้ขนาดนี้
“มองหน้าฉัน..”
“.....” มองก็มอง แต่เห็นหน้าเขาแล้วฉันกลัวมากกว่าเดิมอีก ครั้งแรกนี่มันไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด
“อย่าเกร็ง ถ้าไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้”
“ฉันทำไม่ได้”
“งั้นก็เจ็บต่อไป”
เขาพยายามดันส่วนกายใหญ่ยาวของตัวเองเข้ามาเรื่อยๆ และมันก็เจ็บมากขึ้น เข้ามาลึกจนฉันก็รู้สึกจุกจนหายใจแทบไม่ทั่วท้อง
“อึก...”
“ซี๊ด...แน่นรัดลำไปหมด!”
มันทรมานตอนที่เขานั้นกำลังดันเข้ามาเรื่อยๆ ลำกายใหญ่ยาวของเขามันกำลังรุกล้ำเข้ามาในตัวของฉัน มันเจ็บจนน้ำตาไหลไปหมด ในใจได้แต่ภาวนาให้เรื่องนี้มันจบลงโดนเร็ว เพราะฉันทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“อึก...”
“นอนร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะ”
“คะ คุณ”
“อะไร?”
“คะ ครั้งเดียวก่อนได้มั้ย”
“บ้าจริง! เธอนี่มันเจ้าน้ำตาชะมัด!”
“ฮึก...” ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่มันเจ็บไงก็เลยร้องไห้ ปกติก็เป็นคนที่เข้มแข็งอยู่หรอก
ลองเอาของตัวเองใส่เข้าไปในตัวเองบ้างสิ จะได้รู้ว่าคนอื่นเขาเจ็บกันยังไง
จากนั้นบทรักที่แสนเจ็บปวดในครั้งแรกของฉันมันก็เริ่มต้นขึ้น อย่าว่าแต่ฉันเลย เขาเองก็ดูเจ็บเหมือนกัน แต่มันเพราะอะไรกันล่ะเขาถึงเจ็บ สำหรับเขามันไม่ใช่ครั้งแรก แต่สำหรับฉันมันคือครั้งแรกนี่นา
“ซี๊ดแม่งเอ้ย รัดแน่นจังวะ แค่ขยับก็จะแตกแล้ว อ่าส์”
“อึก...” ฉันได้แต่เม้มปากแน่น ไม่ได้กลั้นเสียงหรอก แต่มันเจ็บจนไม่มีเสียงร้องเลยต่างหาก
ในหัวของฉันมันมีแต่คำว่า เมื่อไหร่เขาจะเสร็จสักที ทำไมมันถึงได้นานขนาดนี้กันล่ะ
วันถัดมา....เมื่อคืนหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ จะเรียกว่าหลับก็ไม่ได้สิ เพราะเธอสลบตั้งแต่ที่ยังมีเซ็กซ์กันอยู่เลย ทั้งที่ทำรอบเดียวแท้ๆ แต่มันกลับยาวนานเอามากๆ ตื่นเช้ามาก็ไม่เจอเขา และไม่เจอใครเลย ทุกอย่างเงียบกริบราวกับว่าเธอถูกทิ้งเข้าให้แล้ว"อือ..."หญิงสาวพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะประคองตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียง คิดว่าบนเตียงคงจะมีร่องรอยอะไรหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ทุกอย่างกลับสะอาดไปหมด ไม่มีร่องรอยอะไรเลยแม้กระทั่งรอยเลือด ร่างกายของเธอก็ดูสะอาดสะอ้านดีราวกับว่าเขาทำความสะอาดให้แกร๊ก~"ตื่นละเหรอ?" ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้อง เขาแต่งตัวใส่เสื้อผ้าเหมือนกับว่ากำลังจะออกไปข้างนอก การแต่งตัวดูดี ถึงจะไม่ใช่ชุดสูทซะทีเดียวแต่มันก็ดูดีสำหรับเขา"......""เสื้อผ้าอยู่ในตู้ เสร็จแล้วก็ลงไปกินข้าว""คุณจะไปไหนคะ?""มันไม่ใช่เรื่องของเธอ และฉันก็ไม่ได้มีหน้าที่คอยรายงานเธอ ว่าจะไปไหนมาไหน""ฉันขอกระเป๋า กับโทรศัพท์ได้หรือเปล่าคะ""ของไม่จำเป็นเธอจะใช้ทำไม ครอบครัวก็ไม่มีแล้วนี่ เพื่อนก็ไม่เห็นมี เธอจะติดต่อหาใคร?""......." คำพูดของเขามันทำเอาเธอเจ็บแปล๊บที่อกข้างซ้าย เหมือนกำลังตอกย้ำว่าเธอตั
พอผู้หญิงคนนั้นบอกมันก็เหมือนเป็นการชี้นำทางให้ฉันคิดที่จะหนีออกจากที่นี่ จากที่ตอนแรกนั้นคิดจะถอดใจไปแล้ว สัญญาเลยว่าถ้าหนีไปได้ฉันจะหนีจากผู้ชายคนนี้ให้พ้นไปเลย เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าจะโดนคิลเมื่อไหร่นี่ฉันคงคิดผิดไปสินะที่เอาตัวเองมาประมูลแบบนี้ แต่ก็ไม่คิดด้วยแหละ ว่าคนที่ประมูลฉันจะเป็นเขา"เดี๋ยวตอนบ่ายๆ ฉันจะขึ้นมาเก็บจานนะคะ อยากได้อะไรเพิ่มไหม?""ของใช้ส่วนตัวค่ะ สำหรับผู้หญิงคุณน่าจะรู้""ค่ะ มีอะไรอีกไหมคะ?""มะ ไม่มีค่ะ"ของที่ฉันอยากได้จริงๆ ต่อให้เอ่ยปากขอเขาไปก็คงไม่ได้หรอก เพราะดูเหมือนว่าของไม่ได้อยู่ที่เธอแต่อยู่ที่เขาคนนั้นต่างหาก"งั้นฉันไปก่อนนะคะ""ค่ะ"เราสนทนากันอยู่ไม่กี่ประโยค ถึงผู้หญิงคนนี้จะดีกว่าคนก่อนหน้านั้น แต่การสนทนาก็ยังเย็นชาอยู่เหมือนเดิม สายตาก็ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ ดูแข็งๆ ไร้อารมณ์..เวลาต่อมาฉันลงมาที่ด้านล่างตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก ชื่ออะไรก็ไม่รู้สิไม่ทันได้ถาม ประตูด้านหลังที่จะออกไปข้างนอกได้ไม่มีคนอยู่จริงๆ ไม่มีใครเฝ้าด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเป็นประตูหลังบ้านก็ไม่รู้นะด้านนอกเป็นป่าล้อมรอบ บ้านของเขาเหมือนเป็นบ้านเดี่ยวที่ตั้งอยู่กลางป่
เฌอรีนถูกขังไว้ในห้องนอนและถูกสั่งห้ามไม่ให้ออกไปไหน ข้อเท้าก็ถูกโซ่เส้นเล็กๆ นั้นคล้องเอาไว้ด้วย ข้าวปลาอาหารก็จะมีคนคอยเอามาให้ อึดอัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่อยากอยู่แบบนี้แต่พูดไปมันก็เท่านั้นแหละ เพราะเธอเองที่เชื่อใจคนแปลกหน้าคิดว่าเขาจะเห็นใจ สุดท้ายก็เลยมาเป็นแบบนี้ต่อจากนี้เธอจะไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว ต่อให้คนนั้นจะดีมากแค่ไหนก็ตามก๊อกๆๆ แกร๊ก..."???" ประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ฉันได้แต่มองนิ่งๆ เพราะคนที่เข้ามาคือคนที่เป็นแม่บ้าน"ทำไมไม่กินข้าวตอนเช้าคะ?""ฉันไม่หิว" ฉันตอบกลับแบบไม่มองหน้าเลยสักนิด ไม่อยากพูดอะไรกับใครเลย"ไม่หิวก็ต้องกินนะคะ""อย่ามายุ่งกับฉัน" เอ่ยออกไปตัดความน่ารำคาญ ฉันอยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่อยากให้มีใครอยู่ด้วยทั้งนั้น"ตามใจค่ะ ฉันช่วยคุณไม่ได้นะคะ""....." ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไร ช่วยเหรอ พูดออกมาได้นะ เป็นคนล่อให้ฉันตกอยู่ในกับดักนี้แท้ๆ ยังจะกล้าพูดอีกนะ ไม่ต้องพูดอะไรเลยดีกว่าซะอีก..เวลาต่อมาแกร๊ก!!".....""ทำไมไม่กินข้าว?""ไม่อยากกิน""จะอดข้าวประท้วงเรียกร้องความสนใจหรือไง""ฉันไม่โง่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ""ก็นั่นน่ะสิ เด็กจบนอกมีการศึกษาแท้ๆ จะทำอะไ
ไม่รู้ว่าเซ็กซ์มันยาวนานไปแค่ไหน เธอหลับไปเพราะหมดแรงมาก ข้าวก็ไม่ได้กิน วันทั้งวันก็จิบแค่น้ำแก้หิวเท่านั้น ประชดเหรอ? ไม่เลยสักนิด ทำไมต้องประชดด้วยล่ะ คนอย่างเขามีค่าให้เธอต้องประชดด้วยหรือไง เธอคิดแค่ว่าคนอย่างเธอตายไปมันก็จบแล้วตอนแรกก็คิดว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบลงด้วยดี เพราะเธอเองก็แสดงความรับผิดชอบ ไม่ได้หนีอะไร ตอนนี้เพิ่งรู้แล้วว่า ความรับผิดชอบมันใช้ไม่ได้กับคนอย่างเขา..ฟึ่บ~'อะไรกัน ที่นี่ที่ไหน?' ฉันพูดกับตัวเอง พูดอยู่ในใจพร้อมกับมองรอบๆ ไม่รู้ว่าตัวเองหลุดมาอยู่ที่ไหน รอบตัวของฉันมันเต็มไปด้วยป่า บ้านของเขาเหรอ ป่าที่อยู่รอบๆ บ้านตรงที่ฉันกำลังจะวิ่งหนีมา อย่าบอกนะว่าฉันหนีมาได้ หรือว่าฉันตายไปแล้ววิญญาณก็เลยหลุดล่องลอยออกไปเร่ร่อนถ้าไม่อย่างนั้นมันก็คงจะเป็นความฝัน แต่ก็เป็นความฝันที่เหมือนจริงมากๆ เหมือนจริงจนฉันรู้สึกได้ถึงความเย็นรอบๆ ตัว บรรยากาศที่หนาวเหน็บ ฉันรู้สึกถึงมันจริงๆ และความหนาวเหน็บที่อยู่รอบๆ ตัวมันทำให้ฉันไม่สามารถยืนนิ่งอยู่ได้ ฉันต้องเดินออกไปจากตรงนี้"เฌอรีนดา..." เสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ฉันต้องชะงัก ฉันจำเสียงนี้ได้ดี เสียงหวาน
เวลาผ่านไปเพราะหนีออกไปไหนไม่ได้เธอเลยต้องทำใจยอมรับ ต่อจะให้พยายามหาทางหนีแต่เธอก็แค่ผู้หญิงตัวคนเดียวมันจะไปทำอะไรได้ นอกจากรอเวลาให้มันมีช่องโหว่อยู่จริงๆ เพราะเธอสัญญากับตัวเองตลอดว่า ตราบใดที่มีโอกาสเธอจะไม่ปล่อยให้มันผ่านไป เธอจะหนีไปจากเขาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ปึก!"อะไรคะ?""ยาคุมไง เห็นวันนั้นบอกอยากได้""....." ของสิ่งนั้นน่ะเหรอ เธอขอไปตั้งนานแล้ว ถ้าเธอจะท้องมันคงหลุดไปตั้งนานแล้วล่ะ"ทำไมมองงั้น ไม่พอใจอะไรอีก?""ฉันขอคุณไปตั้งนานแล้ว แต่คุณเพิ่งจะเอามาให้ฉัน คุณไม่รู้หรือไงว่าการกินยาคุมมันต้องกินแบบไหนเวลาไหน""ถ้างั้นก็ช่างมัน เอาไว้กินวันอื่นหลังจากที่เอากันเสร็จ""......" เธอไม่ได้พูดอะไรกับเขา ไม่อยากพูดไม่อยากคุย แม้แต่หน้าของเขาเธอยังไม่อยากมองเลยด้วยซ้ำ"ดูเรียบร้อยขึ้นเยอะเลยนะ""แค่เอายาคุมมาให้ เสร็จแล้วก็ออกไปสิคะ""อย่าปีกกล้าขาแข็งให้มันมากนัก การที่ฉันยอมเธอ มันไม่ได้แปลว่าเธอจะทำอะไรก็ได้" เขาพูดเสียงแข็งใส่"เอาสิ ที่ฉันทำแบบนี้ ก็เพราะรอให้คุณมาฆ่าอยู่นี่ไง ทำไมถึงยังไม่ทำสักทีล่ะ?""เฌอรีน!"".......""เธอนี่ท้าทายฉันไม่เว้นแต่ละวันเลยนะ"มือหนาจ
เวลาผ่านไปอีกไม่รู้เท่าไหร่ รู้แต่ว่าฉันยังอยู่ที่เดิม ถึงจะได้ของใช้ส่วนตัวกลับคืนมาฉันก็ใช้งานอะไรไม่ได้เพราะโทรศัพท์ถูกตัดสัญญาณไปแล้ว และมันก็น่าจะเป็นฝีมือของเขาที่กลัวว่าฉันจะติดต่อหาใครสักคนด้านนอก สุดท้ายแล้วต่อให้ฉันจะได้โทรศัพท์คืนกลับมาแต่มันก็เท่านั้นแหละ เพราะมันใช้งานอะไรไม่ได้เลย ทั้งที่เขาเป็นคนย้ำเองว่าฉันไม่เหลือใครแล้ว แต่กลับกลัวว่าฉันจะติดต่อไปหาคนอื่น ดูย้อนแย้งดีเหมือนกันนะ“พอฉันอนุญาตให้ออกข้างนอกได้เข้าหน่อยก็เอายกใหญ่เลยนะ”“พูดอะไรมากเรื่อง จะให้ฉันอยู่แต่ห้องหรือไง สมอง!”“เฌอรีน! ปากเธอนี่มันดีเหลือเกินนะ”“แล้วไง ใครบอกให้มาหาเรื่องฉันก่อนล่ะ คิดว่าฉันจะยอมหรือไง”ฉันเถียงเขากลับ ก็ฉันเดินมาของฉันดีๆ แต่กลับเจอเขาพูดแบบนี้ใส่ อีลูกคุณหนูไม่เคยยอมใครแบบฉันจะยอมได้ยังไงด่ามาก็สวนกลับ กับคนอื่นฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขาเคารพกันยังไง แต่ฉันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนที่นี่ แล้วทำไมฉันต้องพูดดีด้วยล่ะ ไม่อาละวาดใส่ก็ดีแค่ไหนแล้ว รู้จักคนอย่างฉันน้อยไปสินะ“จะไปไหน?”“เดินเล่น ทำไมกลัวฉันหนีเหรอ?”“กลัวเธอจะไปผูกคอตายมากกว่า อย่างที่บอก ไม่อยากให้ใครตายที่บ้าน ก
สายๆ ของวันหนึ่ง เฌอรีนออกมาจากห้องนอนและเดินเล่นไปรอบๆ ตัวห้องด้านบน เพราะเป็นชั้นสองที่วนแบบวงกลมและมีห้องไม่กี่ห้องนัก แต่ด้านในกว้าง ซึ่งมีอยู่ห้องนึงที่เธอนั้นถูกสั่งห้ามอย่างเด็ดขาดว่าไม่ให้เข้าไปยุ่ง และเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือห้องอะไร ทำไมเขาถึงหวงนักหนา หรือว่ามันมีอะไรที่เขาไม่อยากให้เธอเห็นสิ่งผิดกฎหมายเหรอ หรือว่าอะไรที่มันมากกว่านั้น แบบว่าคงไม่ใช่เรื่องดีอะไรเขาถึงได้ไม่อยากให้เธอเอาไปเห็นแต่ถามว่าฟังไหม ก็ไม่ เพราะเธอพูดแล้วว่าจะทำทุกทางเพื่อท้าทายคนอย่างเขา ไม่ได้เกรงกลัว ตายเป็นตาย ถ้าเขากล้าทำเธอก็กล้าจะเอาชีวิตเข้าแลกแกร๊ก!หญิงสาวค่อยๆ เดินเข้าไปด้านในอย่างระมัดระวัง ก่อนปิดประตูเธอก็หันมองด้านนอกก่อนด้วยด้านในเป็นเหมือนห้องทำงานใหญ่ๆ มีโต๊ะทำงาน ตู้หนังสือสูงๆ และมีหนังสือเรียงรายเต็มไปหมด มันก็ห้องทำงานธรรมดานี่นาไม่เห็นจะมีอะไรดูน่าปิดบังขนาดนั้นเลย ก็แค่ห้องทำงานธรรมดาๆ“เธอเข้ามาได้ยังไงเฌอรีน!” เสียงเข้มน่าสะพรึงดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ ทำเอาเธอนั้นตกใจจนสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ“นะ ไหนว่าออกไป...”“ใครให้เธอเข้ามา?”“ไม่มี แค่อยากเข้ามา มีไรมั้ย”
หลังจากวันนั้นเขาก็หายไปอยู่หลายวัน ดูท่าจะเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ด้วยแหละ เพราะหายกันไปนานทั้งเจ้านายและลูกน้องคนสนิทเลย ที่บ้านนี้เลยเหลือกันอยู่แค่ไม่กี่คน แต่มันก็ดีนะ ดูเงียบสงบขึ้นเยอะเลย ไม่ต้องวุ่นวายกับใคร โดยเฉพาะคนอย่างเขา เพราะเขามันน่ารำคาญสำหรับคนอย่างฉันมาก“คุณเฌอรีนจะขึ้นนอนแล้วเหรอคะ”“อืม ไม่ต้องขึ้นไปกวนฉันนะ ฉันอยากอยู่เงียบๆ”“ได้ค่ะ” คงกลัวว่าฉันจะหนีล่ะมั้งถึงชอบตามขึ้นไปอยู่ด้วย บางทีก็ไม่ชอบเพราะฉันต้องการความเป็นส่วนตัว อยากอยู่เงียบๆ แบบไม่ต้องมีใครอยู่ในสายตาไงกลับขึ้นมาบนห้องฉันก็นั่งเล่นอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสา จนกระทั่งเวลาผ่านไปไม่รู้ว่าดึกแค่ไหนแล้ว ฉันผล็อยหลับไป...*******“อือ...!!” เฌอรีนรู้สึกตัวและก็ต้องตกใจเพราะบางอย่างที่ทับอยู่บนตัวของเธอด้วยสัญชาตญาณของตัวเองมันทำให้เธอรู้ได้เลยว่านี่คือคน แต่ใครกันล่ะ? กำลังขึ้นคร่อมอยู่บนตัวของเธอด้วย เธอสัมผัสได้ว่าเขาตัวใหญ่ ร่างกำยำ หัวใจของเธอมันเต้นโครมๆ รุนแรงเอามากๆ ในใจของเธอมันได้แต่คิดว่าจะเอาตัวรอดจากตอนนี้ยังไงดีไม่รู้จะเอาตัวรอดด้วยวิธีไหนแล้วโว้ย อย่างน้อยๆ เป็นผู้ชายก็ต้องมีจุดอ่อนเป็น
...ภายในห้องฉุกเฉิน “อะ โอย...” เสียงร้องแผ่วจากปากของหญิงสาว พร้อมกับใบหน้าที่เหยเกของเธอ มันบ่งบอกถึงความเจ็บร้าวที่แผลรอยเย็บซึ่งเกิดจากการผ่าตัดคลอดก่อนหน้านี้“เฌอรีน ฉันอยู่นี่นะ”“อืม..คุณสิงห์”“นอนนิ่งๆ ก่อนนะ อย่าเพิ่งขยับตัวเดี๋ยวแผลปริ”“ลูกล่ะคะ?” เอ่ยถามเสียงแหบ“พยาบาลดูแลให้อยู่น่ะ น่าจะป้อนนมให้อยู่”“อืม...ลูกเราน่ารักมั้ยคะ?”“น่ารักสิ น่ารักมากๆ เลยด้วย”“.....” เฌอรีนได้แต่ยิ้มตอบรับ“นอนพักเถอะนะ อย่าเพิ่งขยับตัวเลย เดี๋ยวเจ็บแผล”“ฉันนอนพอแล้วล่ะ นอนไม่หลับแล้ว” เธอตื่นเต้นที่จะได้เจอหน้าลูกของเธอมากกว่า เขาทั้งสองต้องน่ารักมากๆ เลยล่ะ“แล้วน้องกันต์ล่ะคะ อยู่กับใคร?”“นมบอกว่าไม่ให้พามาโรงพยาบาล กลัวจะงอแงไม่เอาใคร เลยดูแลให้ก่อนน่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะแกไม่ดื้อกับนมเลย”“ค่ะคุณสิงห์”ถึงจะมีลูกแฝดที่เป็นลูกแท้ๆ ในไส้ของตัวเองแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ลืมเลยว่ายังมีลูกชายคนโตอีกคนนึง เขายังคือคนในครอบครัวที่สำคัญมากที่สุดอีกคนนึงเสมอ และก็ไม่ลืมว่าจะต้องดูแลเขาด้วยเช่นกัน แต่ในเวลานี้ต้องรักษาตัวเองให้หายก่อน....เวลาต่อมาก๊อกๆๆๆ“ขออนุญาตนะคะ พาน้องมาส่งค่ะ”เฌอรีนพยาย
...เก้าเดือนต่อมา โรงพยาบาลHH“ขั้นตอนแรกต้องตรวจร่างกายของคุณพ่อคุณแม่ก่อนนะครับ”“ฉันต้องตรวจอะไรบ้างคะ?”“คุณแม่ต้องตรวจอย่างละเอียดเลยนะครับ เพื่อป้องกันการผิดพลาด”“ค่ะคุณหมอ”ไม่ค่อยเข้าใจหรอกเพราะเพิ่งเคยทำแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย ยอมรับว่าแอบเกร็งไม่น้อยเหมือนกัน มันกลัวยังไงก็ไม่รู้ ปกติก็ไม่ชอบโรงพยาบาลอยู่แล้ว พอต้องมาห้องตรวจแคบๆ ฉันรู้สึกหวั่นไปหมดเลยพรึ่บ!!“คุณเฌอรีนคะ!”“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคงกลัวที่แคบ อยู่ๆ ก็เวียนหัวขึ้นมา”“นั่งพักก่อนนะคะ รอผลตรวจก่อนนะคะ เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ”“ค่ะ”ให้ตายสินี่ฉันเป็นอะไรไปกันแน่เนี่ย อยู่ๆ ก็เวียนหัวขึ้นมาซะงั้น เพราะกลัวเหรอ กดดันเหรอ รู้สึกร้อนหน้าร้อนตาไปหมด หัวใจก็เต้นเร็วกว่าเดิมมากพยาบาลพาฉันเดินออกมาจากห้องตรวจ มาเจอกับคุณสิงห์ พอเขาเห็นฉันเดินกุมหน้าออกมาก็รีบเข้ามาประคองทันที“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดแบบนั้น เจ็บเหรอ?”“เปล่าค่ะ แค่เวียนหัว”“คุณเฌอบอกว่ากลัวที่แคบน่ะค่ะ ก็เลยเวียนหัว นั่งพักก่อนนะคะ เดี๋ยวผลตรวจก็เรียบร้อยแล้ว”“ครับ”“อืม...”“เป็นยังไงบ้าง”“ฉันตื่นเต้นน่ะ ครั้งแรกด้วยที่ทำแบบนี้ มันเลยกังวลไปหมด
หนึ่งปีต่อมานี่ก็ปีกว่าแล้วที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน มีความสุขกันมากๆ เลยด้วย เพราะยังไม่มีเจ้าตัวเล็กการใช้ชีวิตมันเลยค่อนข้างอิสระ ได้ไปเที่ยวแบบไม่ต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลัง แต่ก็เงียบเหงาไม่น้อยเลยเหมือนกัน ระหว่างนี้ก็เลี้ยงหลาน (ลูกของเสือ+น้ำหนึ่ง) พลางๆ ไปก่อน แต่ก็อยากมีลูกเป็นของตัวเองเหมือนกัน ถึงเวลานั้นก็คงจะมีความสุขปนความวุ่นวาย ดูน่าสนุกดีไม่น้อยเลยล่ะนะพรึ่บ!"คุณสิงห์ตกใจหมดเลยค่ะ!" จู่ๆ เขาก็เข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง ด้วยความตกใจเธอสะดุ้งจนของในมือแทบจะหล่นลงพื้น"คิดถึงจัง" เสียงทุ้มกระซิบแหบพร่าข้างหู"คิดถึงอะไรกัน ก็เจอกันอยู่ทุกวันนี่คะ""แค่วินาทีเดียวฉันก็คิดถึงแล้วล่ะเมียสุดที่รัก""เวอร์ละ อะไรมันจะขนาดนั้น""อืม จะพูดอะไรก็พูด แต่อย่าผลักออกนะ ฉันอยากกอดแบบนี้นานๆ หน่อย""ว่าแต่วันนี้กลับเร็วกว่าปกตินะคะ""ก็คิดถึงเมียไงครับ เลยกลับเร็วกว่าปกติ""งั้นเหรอคะ นับวันนี่ปากหวานนะคะ""เหงาหรือเปล่า""ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ หาอะไรทำเรื่อยเปื่อยก็หายเหงาแล้วค่ะ""เธอตัดสินใจได้หรือยัง เรื่องทำเด็กหลอดแก้วน่ะ ฉันจะได้ไปปรึกษาหมอเอาไว้""....." พอได้ยินอย่างนั้นเธ
กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากงานแต่งงาน “อึกอืม คุณสิงห์ คุณอย่าเพิ่งรีบ อ๊ะ...!!” เธอพยายามดันเขาออกไปเพราะมันรุนแรงจนเธอตั้งรับไม่ทันทั้งๆ ที่หลังแต่งงานก็มีเซ็กซ์กันอยู่ทุกวันทุกคืน แต่สำหรับเขาเท่าไหร่มันก็ไม่พอเลยจริงๆ นะ“เมียจ๋า อยากเอาแล้ว”“ดะ เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณสิงห์อื้อ” ไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วจริงๆ เขารุนแรงจนเธอตั้งตัวไม่ทันเลย“อืม ตัวหอมจังเลยเมียจ๋า”“คนบ้า อ๊ะอ๊า!!”เขาสูดดมตามตัวของเธอ แถมไม่วายขบเม้มตามลำคอขาวจนเธอสะดุ้งเพราะมันเจ็บแปล๊บไปอยู่ชั่วขณะไอ้คนบ้า ทำไมถึงได้ทำกันแบบนี้นะ ไม่รู้หรือไงว่ามันเจ็บ!“อืม...”“อยะ อย่าทำแรง มันเจ็บนะคุณสิงห์”“แฮ่ก ขอโทษครับ ลืมตัวไปหน่อย”มาเฟียหนุ่มพูดเสียงแหบพร่า ก่อนที่เขานั้นจะค่อยๆ เล้าโลมเธออย่างนุ่มนวลและตั้งใจเอามากๆ มือหนาบีบเคล้นหน้าอกของเธอไม่ยอมปล่อยเลย มันทั้งเสียว รู้สึกดี ทั้งร่างกายของเธอนั้นสั่นสะท้านจนต้องจิกปลายเท้าลงกับเตียง“อึกอือ...”“จ๊วบ จ๊วบ อืม...นมโคตรหวานเลยครับ”“แฮ่ก! อย่าพูดสิคะ ฉันเขินนะ”“ก็มันอร่อยนี่นา หอมด้วย”ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ถึงได้พูดออกมาแบบนี้ แต่ท่าทางของเขามันทำเอาเธอเขินมากๆ สายตาข
เวลาผ่านไปจนกระทั่งถึงวันแต่งงาน สิงห์ดูแลเจ้าสาวของเขาเป็นอย่างดีมากๆ ใส่ใจแม้กระทั่งเรื่องรองเท้าของเธอ ที่กลัวว่าเธอนั้นจะเจ็บเพราะต้องใส่และอยู่ในงานแทบทั้งวัน แต่เธอก็ไม่ได้เป็นอะไร เพราะชินกับการใส่รองเท้าส้นสูงไปแล้ว ถึงเดี๋ยวนี้จะไม่ได้ใส่บ่อยนักแต่มันก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะใส่ไม่ได้อีกแล้วเฌอรีนไม่มีครอบครัวที่ไหน หลังจากที่พ่อแม่เสียไปญาติผู้ใหญ่บางคนที่รู้ข่าวเรื่องพ่อแม่เธอก็พร้อมใจกันตัดขาดเธอเพราะไม่อยากเกี่ยวข้อง ไม่อยากมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องพวกนั้นแต่เธอก็ไม่ได้เสียใจมากนักหรอกถึงวันนี้เธอเลยได้แม่หยกผู้ดูแลมูลนิธิเด็กกำพร้าที่เธอทำงานอยู่มาเป็นญาติผู้ใหญ่ให้ งานแต่งนั้นถูกจัดขึ้นแบบเล็กๆ ภายในบ้านของเขา คนร่วมงานก็ไม่ได้มีใครที่ไหนนอกจากคนในครอบครัว กินเลี้ยงกันแบบปาร์ตี้เล็กๆ แต่มีความสุขมาก และจดทะเบียนสมรสกันได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายสมดั่งใจ"เจ็บมากหรือเปล่า ตรงข้อตรงนี้มันแดงมากเลยนะ" มาเฟียหนุ่มย่อตัวนั่งลงพร้อมกับจับเท้าของเธอนั้นพลิกดูอย่างระมัดระวัง เพราะต้องใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ตลอด มันจึงมีรอยแดงบริเวณรอบๆ เท้า ซึ่งมันคล้ายกับการถูกรองเท้ากัด"คงเป็น
บ้านของสิงห์ฉันได้มีโอกาสกลับมาที่บ้านของเขาอีกครั้ง นานมากๆ แล้วที่ไม่ได้มา แต่อะไรๆ ที่นี่ไม่ได้เปลี่ยนเลย ห้องนอนที่ฉันเคยอยู่ ของบางอย่างที่ฉันเคยใช้งาน มันยังคงถูกดูแลทำความสะอาดให้เหมือนกับมีคนใช้อยู่ทุกวัน ไม่มีฝุ่นเกาะเลยสักนิดเดียวแต่ก็มีบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไป เหมือนตั้งใจปรับให้มันดูโล่งกว่านี้"มีอะไรหรือเปล่า มองแปลกๆ นะ""แปลกสิคุณ ทำไมถึง...เปลี่ยนล่ะ คุณเคยบอกว่าหวงจะตาย"เขาเคยพูดกับฉันว่าเขาหวงทุกอย่างในบ้านหลังนี้ และไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ถ้าจะมีคนหยิบจับไปตามอำเภอใจ หรือเปลี่ยนที่วางของมันไปที่อื่น"ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่ามันรกตาน่ะ ก็เลยให้แม่บ้านเอาออกไป""....."บางอย่างที่เขาเคยเอาวางไว้มันกลับกลายเป็นแจกันและมีดอกไม้หลากสีใส่เอาไว้อยู่ ที่ฉันรู้ว่ามันแปลกไป ก็เพราะเขาไม่ใช่คนที่จะชอบดอกไม้หรือชอบสีสันอะไรสักเท่าไร"ฉันอยากให้เธอกลับมา""ฉันขอจัดการอะไรให้เสร็จก่อนนะ""บ้านหลังนี้ รอต้อนรับเธอกลับมาเสมอนะ""เฮ้อ..." ฉันถอนหายใจออกมา บ้านหลังนี้มันก็ไม่ได้แย่เลยนะหลังใหญ่น่าอยู่ ถึงมันจะไม่ได้อยู่โซนในตัวเมืองแต่มันก็เงียบสงบ เหมาะสำหรับคนที่ไม่ชอบความวุ่นวาย ตอนมา
เวลาผ่านไปไวจนคิดว่าฝันไปหรือเปล่า สิงห์พาเฌอรีนมาที่บ้านของเขาตามที่เคยบอกเธอเอาไว้เมื่อไหร่ที่เธอพร้อมเขาจะพาเธอมารู้จักกับทุกคนที่บ้าน ทุกอย่างมันไม่ได้ผ่านไปแบบกระทันหันหรอก แต่เวลามันผ่านไปนานมากแล้วจริงๆ"บ้านหลังนี้ของคุณเหรอ?""อื้ม เป็นบ้านของพ่อแม่ แต่ฉันไม่ค่อยได้อยู่หรอก ส่วนใหญ่พี่ชายกับเมียเขาอยู่ แล้วก็แม่นมอยู่ด้วย""หลังใหญ่จังเลยคุณ""เข้ามาสิ ฉันจะแนะนำทุกคนให้รู้จัก"เธอเดินเข้าไปด้านในพร้อมกับเขา แล้วก็ได้เจอผู้หญิงมีอายุคนนึง กับผู้หญิงอีกคนนึงที่กำลังยืนอุ้มลูกอยู่"แม่นมครับ""คุณหนูสิงห์""???" เฌอรีนทำท่าทางตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หน้าตาแบบนี้ ท่าทางแบบนี้เนี่ยนะที่เรียกว่าคุณหนู เรียกซะเพราะเลย สวนทางกับบุคลิกของเขามากๆ"นี่ครับแม่นม ผู้หญิงที่ผมเคยเล่าให้แม่นมฟัง""สวัสดีค่ะ""สวัสดีค่ะคุณเฌอ สวยสวยมากๆ เลย""ขะ ขอบคุณมากๆ ค่ะ""ส่วนคนนั้น ชื่อน้ำหนึ่ง เป็นพี่สะใภ้ของฉันเอง แต่อายุน่าจะเท่ากันกับเธอนะ""สวัสดีค่ะ""สวัสดีค่ะ ตามสบายนะคะ หนึ่งขอตัวพาลูกนอนก่อน"เฌอรีนได้แต่ยืนเกร็งไปหมด เธอทำตัวไม่ถูก เพราะเพิ่งเคยมาทำอะไรแบบนี้เป็นคร
**วันและเวลาผ่านล่วงเลยไปเรื่อยๆ อะไรที่คิดว่ามันจะไม่ดี มันก็กลับดีไปหมดซะทุกอย่าง มันดีมากจริงๆ ในสิ่งที่เขาทำให้เธอและทุกคนในที่นี่ อย่างที่เขาว่าจะเอาชนะใจใครสักคนได้ ไม่ใช่แค่ทำดีกับคนๆ นั้นเพียงอย่างเดียว แต่เป็นการทำดีกับคนรอบข้าง หรือคนที่คนนั้นเขารักด้วยเขาทำให้เธอได้เห็นว่าคนเรานั้นก็เปลี่ยนแปลงกันได้ อะไรที่เคยทำไม่ดีมันก็ไม่ได้แปลว่าปัจจุบันเขายังทำแบบนั้นอยู่มันขึ้นอยู่กับว่าคนๆ นั้นเขาจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี หรือในทางที่แย่ลง"เธอชอบมาเดินเล่นแถวนี้หรือไงกัน?""เปล่าหรอก เมื่อก่อนตอนที่ออกมาซื้อของ ฉันได้แวะมาบ่อยๆ น่ะ ได้มาเดินเล่นแล้วมันก็สบายใจดี""อ่อ...ก็ดีนะ บรรยากาศดี""ฉันนึกว่าคุณจะถอดใจไปแล้วซะอีกนะ""ใครบอก ก็แค่หายไปจัดการเรื่องต่างๆ มา ฉันไม่ได้ถอดใจสักหน่อย""......" มันมีอยู่ช่วงนึงที่จู่ๆ เขาก็หายตัวไป หายไปแบบไม่ติดต่อกลับมา ร่วมเดือนเลยก็ว่าได้ จนเธอคิดไปแล้วว่าเขาคงถอดใจแล้วมั้ง เพราะเธอใจแข็งเอามากๆ เลย ในความคิดเขาคงคิดว่าเธอคงไม่มีวันให้อภัย"คิดถึงกันเหรอ?""เปล่า เห็นหายไป คนที่นี่เขาตามหามากกว่า""น่ารักกันจริง""......""เฌอรีน...""หืม?""ฉ
สองวันต่อมาครืด ครืด ครืดสายเรียกเข้า >>> เบอร์แปลกฉันขมวดคิ้วมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา มันแปลกที่เป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น แถมโทรมาจากต่างประเทศอีกต่างหาก ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่รับหรอก แต่พอนึกถึงใครบางคนเข้าก็ทำให้พอจะเดาออกว่าใครโทรมา"ฮัลโหล"( ทำไมรับช้าจัง ) ปลายสายพูดเชิงบ่น"เบอร์แปลกโทรมา ใครมันจะไปรู้ล่ะ"( ทำอะไรอยู่ จะนอนแล้วเหรอ? )"อืม กำลังจะนอนน่ะ ดึกแล้ว"( อยากนอนด้วยจัง ไม่มีเธอนอนด้วยแล้วมันนอนไม่หลับ )"อย่ามาเวอร์หน่อยเลยน่า มีอะไรถึงโทรมาล่ะ"( ก็คิดถึง )"....." ฉันเงียบไม่ได้ตอบกลับเขา บอกตรงๆ ก็เขินแหละ เดี๋ยวนี้นี่เก่งนักเรื่องปากหวาน รู้ว่าฉันแพ้อะไรก็ชอบทำแบบนั้น ไม่รู้ว่าอยากเอาใจหรืออยากได้ตัวฉันกันแน่เขายังไว้ใจไม่ได้หรอกสำหรับฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะไม่ดีอะไรหรอกนะ แค่สิ่งที่เขาเคยทำมันยังทำให้ฉันรู้สึกระแวง กลัวว่าเขายังต้องการอะไรจากตัวฉันอยู่( ทำไมเงียบล่ะ ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า? )"เปล่าไม่ได้พูดผิดอะไร ฉันก็แค่ไม่รู้ว่าจะต้องตอบอะไร"( เธอไม่คิดถึงฉันบ้างหรือไง )"ไม่หรอกสบายหูสบายตาดี ตอนคุณอยู่ก็ชอบเกะกะฉัน ใครมันจะไปคิดถึงกันล่ะ