แชร์

บทที่ 32 ความแตก

บทที่ 32 ความแตก

รอยยิ้มบนใบหน้าขุนเริ่มจางหายเมื่อเขาเห็นปกป้องเดินตรงมาหา

"ไมยังไม่กลับวะ" ขุนเขาเอ่ยถาม

"ลืมของเลยไปเอา ไปกลับบ้านกันเถอะ" ปกป้องเดินเลี่ยงไปเอารถตัวเองขณะที่ขุนเขายังยืนนิ่ง

"กูต้องไปร้านอะ วันนี้นัดลูกค้าไว้สี่คน"

"เออ…งั้นกูไปร้านกับมึงดีกว่า" ปกป้องยิ้มกว้างแล้วขับรถตามขุนเขาไปที่ร้าน

ครืด~ ครืด~

โอโซนละสายตาจากจอโทรศัพท์มือถือของกาเนสมามองโทรศัพท์ตัวเองที่กำลังส่งเสียงร้องดัง เขากดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นบดินทร์

"มีไรวะ"

(ไอ้ขุนมันรู้แล้วนะว่ามึงกับกาเนสเป็นอะไรกัน)

"รู้ได้ไงวะ"

(มึงคิดว่าเพื่อนทุกคนโง่เหมือนมึงเหรอ)

"เอ้า หลอกด่ากูเปล่าเนี่ย"

(ไปเล่นไกล ๆ ตีนกูไป)

"เออ…รู้ก็รู้ดิ เดี๋ยวดูอธิบายให้มันฟังเองแต่ขออย่าให้มันไปบอกคยอื่นเถอะนะ"

(ฮึฮึ..สิบเอ็ดนาที)

"สิบเอ็ดนาทีคืออะไรวะ" โอโซนเอียงคอถามบดินทร์

(สิบเอ็ดนาทีที่ความลับไม่เป็นความลับ ไอ้พวกเหี้ย!)

"เอ้า…" บดินทร์กดวางสายไปอย่างหัวร้อนเมื่อนึกถึงอดีต โอโซนหันไปมองกาเนสที่กำลังออกกำลังกายอยู่

"ใครโทรมาเหรอ" เธอเอ่ยถามเสียงติดหอบ โอโซนยักไหล่แล้วลุกขึ้นเดินมายืนอยู่ด้านหน้าลู่วิ่ง "ใครโทรมา" เธอถามย้ำอีกครั้ง
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status