บทที่  31 เริ่มสงสัย

บทที่ 31 เริ่มสงสัย

กาเนสหน้าแดงปลั่งรู้สึกเขินอายจนไม่รู้จะพูดอะไร เธอมองหน้าเขาอย่างยิ้ม ๆ แล้วยกมือข้างซ้ายที่โอโซนเพิ่งสวมแหวนให้ขึ้นมาเสมอใบหน้า

"กี่กะรัตเหรอ" คำถามที่ทำเอาคนถูกถามยิ้มไม่หุบ โอโซนผลักศีรษะกาเนสเบา ๆ แล้วยื่นหน้าไปจูบปากเธอเบา ๆ

"ห้ากะรัต"

"น้ำเท่าไหร่"

"น้ำร้อยครับคุณนาย" เธอยิ้มพอใจและชื่นชมอยู่ครู่หนึ่ง

"ก็ดีเผื่ออยากได้กระเป๋าใบใหม่จะได้ขายเลย อ๊ะ!" โอโซนตีหน้าผากเธอเบา ๆ "พูดเล่นไหม! ตีมาได้"

"ก็ใครใช้ให้คิดแบบนั้น"

"ก็แค่คิดไหม ตีจนรอยหยักในสมองหายหมดแล้วเนี่ย" เธอยู่ปากเข้าหากันก่อนจะถูกโอโซนรั้งศีรษะมากอดแล้วหอมหนัก ๆ กาเนสลอบยิ้มแล้วสวมกอดเขา "จองแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะ ถ้าแกเปลี่ยนใจฉันจะฆ่าแกให้ตายทั้งเป็นเลย"

"กลัว"

"เหอะ!" หญิงสาวสะบัดผมใส่ก่อนจะเดินกลับไปที่รถตัวเอง ขณะเดียวกันก็ชื่นชมแหวนเพชรที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายตัวเองด้วย โอโซนเองก็ยิ้มตามเมื่อเห็นแก้มทั้งสองข้างเธอป่องออกมาเขาก็รู้ได้ทันทีว่ากาเนสกำลังยิ้ม

"เจอกันที่ห้อง"

"ห้องใคร"

"ห้องกู" โอโซนเลิกคิ้วให้คนตัวเล็ก "มีอะไรจะให้อีก ถ้าไม่ไปก็อด"

"พูดดี ๆ ก่อนแล้วจะรีบไป" เธอต่อรองเสียงหวานพลางชูน