ตอนที่ 15 ทวนความจำ1

เวลาดึกดื่นยามจื่อ(23.00-24.59)

หลังจากที่ฟงชินหยางสั่งการบ่าวไพร่ให้พาแขกที่เป็นลูกน้องทหารทั้งห้าเข้าพักที่เรือนรับรองเรียบร้อยดีแล้ว เขาจึงพาเรือนร่างสูงใหญ่พร้อมอารมณ์โกรธกรุ่นใบหน้าคมคร้ามฉายแววอำมหิตเดินทางมายังเรือนนอนของน้องเล็กในทันที

“พี่ใหญ่!” ฟงลี่หลินถึงกับตกใจเมื่อจู่ๆ พี่ใหญ่ของนางที่คล้ายกับท่านจอมมารมาดทะมึนเดินมาเคาะประตูห้องกลางดึกอย่างนี้

“เมียพี่อยู่ไหน?” ฟงชินหยางถามเสียงเย็น เขายังมิได้เข้าหอกับนางเลยจะแยกกันนอนได้อย่างไร คืนนี้เขาต้องจัดการนางให้หลายท่า

“หลับไปแล้ว พี่ใหญ่กลับไปเลย” ฟงลี่หลินเบ้ปากบอกอย่างแง่งอนประหนึ่งว่าเป็นเมียพี่ชายเสียเอง

ฟงชินหยางมีหรือจะฟังเขาพาร่างสูงกำยำของตนเดินอาดๆ เข้ามายังห้องด้านในสุดจนมาเจอเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ภรรยาตัวดีของเขากำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่

เมื่อเขาเจอตัวการที่ทำให้อาหารมื้อค่ำหมดรสชาติเนื่องจากถูกฟาดด้วยสายตาคาดโทษ เขาจึงรีบโน้มตัวลงอุ้มร่างบางเจ้าปัญหาของเขาขึ้นแนบอกในทันที

“พี่ใหญ่จะทำอะไร หยุดนะ! ไม่นะ!” ฟงลี่หลินถามขึ้นอย่างตกอกตกใจเมื่อพี่สะใภ้ของนางกำลังจะถูกมารลักพาตัว 

ฟงชินหยางเริ่มหรี่ตามองน้องเล็กของตนอย่างเข่นเขี้ยว

“นี่เมียพี่...” เขาเอ่ยเตือนสติน้องสาวคนเล็กอย่างนึกระอาเหลือเกิน  

ฟงลี่หลินถึงกับเงียบงัน อืม...นางลืมไป

หญิงสาวรีบส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่ชาย ก็มันช่วยไม่ได้ ในเมื่อพี่ใหญ่คล้ายกับปีศาจกำลังจะมาพรากนางฟ้าไปต่อหน้ากระนั้น

ชายหนุ่มร่างใหญ่หรี่ตามองน้องสาวของตนด้วยสายตาพิฆาตอีกอึดใจก่อนจะอุ้มหญิงสาวร่างเล็กแนบอกกระชับให้แนบแน่นแล้วพานางเดินออกจากห้องนอนของน้องสาวไปอย่างหงุดหงิดเหลือประมาณ นางเมาหลับไปแบบนี้ได้อย่างไร แล้วคืนนี้จะได้เข้าหอกันหรือไม่ เมื่อคืนก็ยังมิได้เข้าหอมิใช่หรือไร มันผิดประเพณีมากรู้หรือไม่ ไยถึงเป็นแบบนี้

 ฟงชินหยางผู้มีเหตุผลในเรื่องนี้อย่างจริงจังเพียงโอบอุ้มภรรยาของตนเดินออกจากเรือนนอนของน้องสาวแล้วเดินอาดๆ มาตามทางระหว่างเรือนโดยไม่สนใจสายตาของบ่าวไพร่ที่มองตามเขาด้วยใบหน้าแดงก่ำสะเทิ้นอายกันอย่างถ้วนหน้า

พวกบ่าวไพร่ทั้งหลายยังคงไม่ชินชากับภาพของคุณชายใหญ่ผู้ทระนงองอาจเข้มข้นดุดันพลันมีเมียกลับกันเป็นสตรีผู้งดงามอ่อนหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า   

ชายหนุ่มร่างหนาอุ้มสตรีร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนกำยำโอบกระชับนางแนบแน่นตลอดทาง จนเดินมาถึงเรือนหอของตนที่ยังมิได้เข้าหอเป็นเรื่องเป็นราว  

เขาอุ้มนางผู้เป็นภรรยากระทั่งถึงเตียงนอนหนานุ่มจึงวางนางลงไม่หนักไม่เบา ไม่นุ่มนวลเอาเสียเลย

เขาต้องการให้นางตื่น จงตื่นมาเดี๋ยวนี้!

มาร่วมรักกันเสีย!

ยามเช้าสว่างไสวแสงแดดทอประกายนำพาความอบอุ่นเข้าปกคลุมเรือนกาย  

หลิงเวยตื่นงัวเงียขึ้นมาในสภาพร่างกายอิดโรยรู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรงคล้ายกับผ่านการกรำศึกมากระนั้น นางกำลังรู้สึกว่าเนื้อตัวของตนมีความอุ่นชื้นครอบคลุมไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เมื่อตื่นเต็มตานางจึงได้เห็นว่าเรือนร่างของนางกำลังเปล่าเปลือยไร้อาภรณ์ใดๆ สวมใส่ กระทั่งผ้าห่มยังอยู่ที่ปลายเท้าเผยเรียวขาขาวเนียนนวลเสลาและเมื่อเงยหน้ามองไปจึงได้เห็นบุรุษร่างใหญ่แผงอกหนั่นแน่นนอนเคียงข้างกายด้วยสภาพเปล่าเปลือยเฉกเช่นเดียวกัน

“...!!!”

หลิงเวยพลันตื่นตะลึง

บุรุษผู้นั้นกำลังนอนตะแคงข้างมองนางด้วยสายตาเรียวคมแต่ดุดันเข้มข้น ใบหน้าของเขาถึงแม้จะหล่อเหลาแต่เย็นชาเรียบนิ่ง ผมยาวสยายลู่ลงไปทางด้านหลังเผยแผงอกกำยำมีรอยเล็บขีดข่วนมากมายหลากหลายริ้วรอย  

นี่คือสามีของนางนั่นเอง! แต่รอยเล็บนั่นของใคร?

หลิงเวยมองฟงชินหยางอย่างตาโตตกใจขีดสุด ใบหน้างามตื่นผวา ลำตัวชะงักเกร็ง ตามด้วยรู้สึกปวดหนึบไปทั่วทั้งลำตัวและปวดหน่วงๆ ตั้งแต่ช่วงเอวลงไป 

“อา...ท่าน!” หญิงสาวเริ่มเข้าใจ

“ท่าน...ท่าน...” นางเอ่ยติดขัดออกไปด้วยเสียงอันแหบแห้งผิดไปจากเดิมเป็นอย่างมาก นางตกใจยิ่ง!

นางจำได้ว่าเมื่อคืนนางไปนอนกับลี่หลินแล้วเช้านี้นางมานอนแก้ผ้าเคียงข้างกับสามีแบบนี้ ได้อย่างไร ทำไม ไยเขาถึง

“ท่านทำสิ่งใดข้า!?” นางกล่าวคำพลางเอื้อมฝ่ามือน้อยๆ ปิดบังหน้าอกอวบนูนบิดเรียวขาเบียดกลางลำตัวเพื่อหมายจะปิดบังเรือนร่างเปล่าเปลือยปิดบังส่วนสงวนกลางลำตัวจากบุรุษตรงหน้า แต่ทว่า...ช่างยากเย็น  

เขาขืนใจนาง!

ฟงชินหยางที่นอนมองหลิงเวยอยู่เป็นนานเพียงแค่นเสียงฮึอยู่ในลำคอ

ดูเถิดดูมารยานาง เมื่อคืนกับยามนี้ช่างแตกต่างราวกับเป็นคนละคน

ชายหนุ่มหรี่ตามองนางผู้เป็นภรรยาพลันระลึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนอันร้อนแรงถึงใจ

เขาอุ้มนางมาจากเรือนของน้องเล็ก เขาวางนางลงบนเตียงนอนในเรือนหอ

เขาพยายามปลุกนาง ทั้งตีแขนนาง ทั้งตีก้นนาง ทั้งบีบแก้มนวล ทั้งบีบหน้าอกนุ่มๆ ของนาง เขาบีบหน้าอกของนางอยู่หลายที แต่นางก็ยังไม่ยอมตื่น  

นางหลับลึกจนเขาต้องถอดใจ เขาจึงนอนลงไปอย่างปลดปลงและหลับใหลในที่สุด  

แต่ทว่านางกลับตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่มิทราบได้ เขาลืมตาขึ้นมาก็พบว่านางปีนขึ้นมานอนทาบทับอยู่บนแผงอกของเขา