"นายครับ นายใหญ่เรียกพบ"ราฟเดินมาเคาะประตูห้องเรียกผู้เป็นนายอยู่หน้าประตู เขาไม่มีสิทธิและไม่กล้าเข้ามาในห้องนอนใหญ่ของชารีฟสถานที่ที่เป็นส่วนตัวมากที่สุด"เดี๋ยวกูไป"ชารีฟกำลังเช็ดตัวให้ร่างเล็กตามที่หมอสั่งเอาไว้อย่างเบามือหันไปตอบลูกน้องด้วยเสียงเบาพอได้ยินเพราะเขาไม่อยากให้คนไข้ต้องตกใจตื่น"แกพาใครมา"อาหมัดผู้เป็นพ่อและเป็นประมุขใหญ่ของบ้านเอ่ยถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ไม่เคยพาหญิงใดเข้าบ้านแต่นี้แอบพามาแบบเงียบๆทำให้เขาต้องสอบถามถึงเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่เคยเข้าไปยุ้ง"ผมขอไม่ตอบ"ด้วยนิสัยที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กทำให้ชารีฟไม่เคยกลัวใครแม้แต่พ่อและเป็นที่เข้าใจกันว่าเขาเลือกที่จะพูดหรือไม่พูดก็ได้เพราะมันคือเรื่องส่วนตัว"อย่าให้เกิดเรื่องผู้หญิงก็แล้วกัน"อาหมัดกล่าวเตือนอีกครั้งและก็รู้สึกเสียดายที่ลูกไม่บอกเพราะเขาคิดไปไกลแล้วว่านั้นอาจคือสะใภ้ที่เขารอคอยถึงเธอจะเป็นใครก็ตาม"แล้วธุระของพ่อคืออะไร""หมั้นหมายกับไอซ่า บุตรสาวของมูซา""ไม่"คำตอบเดียวที่ไม่ต้องใช่ความคิดอะไรมากมาย คนอย่างชารีฟไม่เคยคิดจะผูกมัดกับใครและไม่จำเป็นที่ต้องมีชีวิตคู่เพราะเขามีความสุขได้ถึงแม้จะต
"ไม่มีคนเฝ้า ไม่มีวี่แววของพี่หนูสวยเลย"สมาร์ททรุดร่างนั่งลงกับโซฟาตัวใหญ่ เมื่อคืนเขากับคอนเนอร์ไปที่คฤหาสน์ที่เหมือนฮาเร็มนั้นของชารีฟมาแล้วแต่ไม่พบใครนอกจากผู้หญิงเกือบสิบคนที่ชารีฟไม่สนใจแล้วแต่ยังคงเลี้ยงดู"ไม่มีใครรู้อะไรอีกด้วย"คอนเนอร์กล่าวเสริมพร้อมนั่งลงตรงข้ามกับสามร์ทโดนมีแมกซ์แวลล์ผู้เป็นบิดานั่งอยู่ตรงกลางฟังเหตุการณ์ทั้งหมดที่ลูกๆของเขากำลังเล่า"เราคงต้องไปขอให้อาหมัดช่วย"สมาร์ทที่กำลังหมดหวังเขาไม่เคยเอ่ยปากขอร้องใครแต่ครั้งนี้มันสุดจะทนจริงๆห้าวันแล้วที่เขาไม่ได้ข่าวของพี่สาวเลย"ไม่ พ่อไม่ชอบพวกมัน ยังไงเราก็ต้องหาหนูสวยให้เจอ เดี๋ยวพ่อจะเอาคนมาเพิ่ม"ห้องกว้างของโรงแรมหรูกลายเป็นฐานทัพให้สามคนพ่อลูกใช้วางแผนตามหาคนสำคัญในชีวิตให้เจอถึงหนทางจะมืดแปดด้านแต่ความหวังยังคงมีอยู่สายของแมกซ์แวลล์ทำงานด้วยความอยากลำบากไหนจะเรื่องของภาษาและอำนาจของอาหมัดและชารีฟที่ปกคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ แต่ยังไงพวกเขาสามคนก็ไม่มีทางยอมแพ้...."ทำไมพี่ชารีฟต้องทานข้าวในห้องนอนด้วยคะ น่าจะมาทานกับไอซ่า"ไอซ่ามองหน้าอาหมัดอย่างคาดคั้น เธออุส่ารีบลงมากินมื้อเช้าเพื่อจะได้เจอชารีฟแต่เขา
"ไปข้างนอกกันฉัน"ชารีฟที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกปลุกหญิงสาวที่หลับอยู่ในห้วงนินทราให้ตืนขึ้นกลางดึกเพราะเขานึกอะไรบางสิ่งออกและมันก็จำเป็นที่สุดสำหรับเธอไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ปลุกคนน่ารักที่เขาสูบแรงเธอจนเช้าแทบทุกวันให้ตื่นหรอก"ไปไหนคะ"บิวตี้ลืมตามองร่างใหญ่ที่นอนลงข้างเธอเอาใบหน้าหล่อคมมาแนบไว้กับอกอิ่มที่มีเพียงเสื้อตัวบางของเขาปิดอยู่"ซื้อเสื้อผ้าไง""เที่ยงคืนแล้วนะคะ ""ฉันพาเธอไปได้ก็แล้วกัน"ชารีฟพาร่างเล็กขับรถออกมาที่ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่โตตั้งอยู่กลางเมืองและที่สำคัญมันเป็นของเขา วันนี้หญิงสาวดูไม่ดื้อและไม่พูดถึงบ้านให้เขาได้ยินเหมือนที่เขาต้องการเพราะไม่อยากให้เธอไปไหนทั้งนั้นไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ตามเขาไม่สนบิวตี้นั่งข้างมากับชารีฟแอบมองเขายิ้มอย่างมีความสุขแต่อีกใจของเธอก็อยากกลับบ้านไม่ว่าจะต้องจากเขาไปก็ตามเพราะยังไงบ้านก็ตอนรับเธอเสมอที่นั้นยังมีคนที่เธอรักรออยู่ไม่ใช่มาอยู่กับเขาโดยไม่มีสถานะแบบนี้"ไม่เห็นมีคนเลย"หญิงสาวในชุดเด็กรับใช้ในบ้านของชารีฟที่เขายืมมาให้เธอใส่เดินลงจากรถตัวปลิวเพราะนี้คือโอกาสที่เธอจะเจอใครบ้างเพื่อเป็นหนทางได้กลับบ้านโดยไม่มีเขาคอยห้าม แต่
"พ่อค่ะ หนูสวยจะเรียนหมอนะคะ หนูสวยอยากช่วยคนค่ะ"ลูกสาวบุญธรรมหรือลูกสาวคนโตของคุณแมกซ์แวลล์ที่เพิ่งจบไฮสคูลกำลังหาสถานที่เพื่อเรียนต่อ และเธอก็ชอบช่วยเหลือคนอาชีพหมอน่าจะเหมาะกับเธอ"หนูโอ๋ก็เห็นด้วย อีกอย่างพี่หนูสวยก็เรียนเก่ง"โอลิเวียเอ่ยชมพี่สาวของตัวเองพร้อมกับลงนอนที่ตักของผู้เป็นพ่อภายในห้องนั่งเล่น"แล้วหนูสวยเลือกสาขาหรือยัง"แมกซ์แวลล์เอ่ยถามลูกสาวที่นอนตะแคงหนุนตักเขาอยู่คนละข้างกับลูกสาวคนเล็ก เขาใช้สองมือวางไว้บนบ่าเล็กของทั้งคู่อย่างเอ็นดู"ยังเลยค่ะ""พ่อว่าเรียนสูติน่าจะเหมาะกับหนูสวยนะ""แต่หนูสวยว่าเกี่ยวกับสมองน่าจะดีกว่านะคะ หนูสวยสนใจอยู่เหมือนกัน"เธอบอกความชอบของเธอให้พ่อฟัง และพ่อก็รับฟังแต่"สูติดีกว่า ชื่อพ่อสิ"แมกซ์แวลล์ยังคงตอบแบบเดิม หมอสาขานี้เจอผู้ชายน้อยที่สุดหรือไม่ก็ไม่ต้องเจอเขาก็พอทำใจให้ลูกเรียนได้ และเขาก็มองถึงอนาคตถ้าลูกต้องทำงาน""ค่ะ รักพ่อแมกซ์นะคะ"ร่างเล็กลุกขึ้นกอดร่างใหญ่ที่อบอุ่นและปกป้องเธอได้ตลอดนี้ วันนี้เธอเรียนอะไรก็ได้ที่พ่อแมกซ์ของเธอจะสบายใจแล้วเอาไว้ค่อยไปหาความรู้เรียนเพิ่มเอาใหม่ไม่กี่ปีบิ๊วตี้ก็คว้าความ
"พ่อไม่ให้ไป"คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั้นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ นะคะพ่อแมกซ์"บิวตี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อกำลังใช้สายตาออดอ้อนราวเด็กน้อยที่ต้องการของเล่น แต่ดูท่าทุกอย่างคงไม่สำเร็จตามที่หวังพ่อดูจะใจแข็งเกิดไป"งานที่โรงพยาบาลก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปที่อื่นด้วย""พ่อค่ะ""ไม่งั้นพ่อจะให้ลาออก ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้"แมกซ์แวลล์ฉุนเฉียวจนแทบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ต่อหน้าลูกเพราะแค่คิดว่าสาวน้อยต้องห่างอกพ่อไม่มีคนดูแลใกล้ชิดแล้วเกิดมีผู้ชายเข้ามายุ่งเกี่ยวกับลูกเขาจะทำยังไงละทีนี้"พ่อแมกซ์"บิวตี้ส่งสายตาค้อนใส่แมกซ์แวลล์ผู้เป็นพ่อให้รู้ว่าเธอไม่พอใจที่พ่อสั่งห้ามไม่เห็นถึงเหตุผลของเธอ แต่ก็ไม่เถียงเสียงดังอะไรเพราะแม่แพรอบรมมารยาทเธอมาอย่างดี"คุยอะไรกันสองคนพ่อลูก เสียงดังออกไปถึงข้างนอก"แพรพลอยเดินผ่านหน้าห้องพอดีได้ยินเสียงสองคนพ่อลูกคุยกัน เธอพอจับใจความได้ว่าพ่อหวงลูกสาวจนเกินเหตุอีกแล้ว แต่จะมีใค
"อะไรกัน จับฉันทำไม ปล่อยนะ"พอก้าวออกจากร้านเสื้อผ้าเธอก็โดยชายร่างใหญ่สองคนเข้ามาจับตัวเอาไว้ เขาสองคนไม่ฟังคำพูดอะไรของเธอลากเธอโยนใส่รถขับพาออกไปยังจุดหมายตามคำสั่งของใครบางคน"ปล่อยฉันนะ มาจับตัวฉันทำไม""พูดอะไรว่ะฟังไม่ออก อย่าดิ้นเดี๋ยวช้ำ นายด่ากูสองคนอีก"ราฟชายอาหรับร่างใหญ่จับหญิงสาวให้นั่งนิ่งอยู่ตรงเบาะหลังรถ เขาฟังสิ่งที่เธอพูดไม่ออก และรู้เพียงแค่ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นของขวัญของผู้เป็นนายเขามีหน้าที่ดูแลและนำไปมอบให้ผู้เป็นนายเท่านั้น"ฉันจะฟ้องพ่อแมกซ์ พ่อฉันเป็นมาเฟีย ฆ่าพวกนายได้นะ ปล่อยยย กรี๊ดดดด""ไอ้ราฟ คนนี้แน่นะ ทำไมมันดิ้นนักว่ะ โวยวายอีกตั้งหาก"นาฟน้องชายฝาแฝดของราฟ เขาฟังสิ่งที่หญิงสาวผู้ไม่ออก รู้แต่ว่าจากตรงนี้อีกไกลกว่าจะถึงคฤหาสเขามีหน้าที่ต้องขับรถไปให้ทันเวลาที่นายของเขาจะกลับมา"คนนี้แหละ ชุดก็ใช้ สีเหลืองนวลและเป็นคนเอเชีย มันก็เล่นตัวไปงั้น"ราฟพูดย้ำอีกรอบให้นาฟฟังว่าเขาได้รับสารมาจากนายแบบนี้ไม่ผิดแน่นอน และดูท่าหญิงตรงหน้าเขาจะฉลาดไม่ใช่ย่อยดูจากสายตาที่ถูกถ่ายทอดออกมาราฟกับนาฟสองพี่น้องทั้งดึงทั้งลากแม่รางวัลสาวที่พวกเขามารับตัวไปส่งให้นายตา
"งั้นก็เป็นซะ ยังไงก็หนีไปไม่ได้"เขาต้องการแบบนั้นจริงๆ นางบำเรอที่ถูกใจเขาคงมีแค่เธอ และคงเป็นได้แค่นั้นเพราะคนอย่างชารีฟไม่ยกย่องใครเป็นเมียแน่นอน"เลว""หึ ด่าอีกสิ ผัวชอบ"เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหยิบผ้าเช็ดตัวที่ใส่ตอนเดินเข้ามาขึ้นมาพันรอยกาย รีบเดินออกไปนอกห้องวันนี้เขามีงานตอนบ่ายแล้วนี้ก็เกือบเที่ยงเขาไม่มีเวลามาเถียงกับเธอเอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันเขาจะเถียงกับเธอให้เตียงสั่นเลยแม่ของขวัญของชารีฟ"ไอ้ชาติชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้บ้ากาม ไอ้เห็นแก่ตัว"เสียงด่าถอดังตามแผ่นหลังใหญ่ออกมาเป็นระยะ เธอไม่มีทางเลือกแล้วนิด่าให้เขาโมโหแล้วฆ่าเธอทิ้งสะดีกว่าต้องอยู่กับผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นที่บำเรอความใคร่มันน่าขยะแขยงสิ้นดี"ไอ้แฝดนรก มึงสองคนเฝ้าให้ดี อย่าให้หนีออกไปได้ ไม่งั้นกูจะส่งพวกมึงไปตายกลางทะเลทราย""ครับนาย"นาฟรับคำผู้เป็นนายอย่างแข็งขัน เขารู้ว่าผู้เป็นนายอย่างชารีฟพูดจริง และการตายกลางทะเลทรายมันก็โหดร้ายมากสำหรับคนที่เกลียดทะเลทรายอย่างเขา"ปกตินายต้องให้เราส่งเธอกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ทำไมเธอยังอยู่"ราฟอดสงสัยไม่ได้เขาเอ่ยถามคำถามโง่เง้าออกมาและนั้นคือจุดจบของปากเขา"ไ
"คิดว่าไปไหนไกล"เขาส่งสัญญาณให้ไอ้แฝดนรกหยุดเดินและเงียบเพราะเขามองเห็นเจ้าของร่างหอมมที่เขาซุกไซร์มาทั้งคืนกำลังแอบเขาอยู่ข้างถังขยะใบใหญ่"กรี๊ดดดดดดดดด ออกไป"ร่างเล็กที่กลัวจนตัวสั่น นั่งแอบอยู่ข้างถังขยะหลบแสงไฟจากรถที่ขับวนไปมาอยู่หลายรอบแล้วคงเป็นรถที่ตามหาเธอ แต่แล้วมือใหญ่แข็งกร้านของใครก็ไม่รู้วางบนบ่าเล็กที่เปลือยเปล่าของเธอคราวนี้จะเป็นใครอีกละแต่ที่เจอมาก็ร้ายเกินพอแล้วนะ"เงียบ แล้วไปขึ้นรถ"ชารีฟยกมือขึ้นปิดหูไม่ทันรับเสียงแหลมเข้าไปเต็มๆจนแก้วหูแทบฉีกขาดรวมถึงแฝดนรกที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาด้วย"ไม่ไป ฉันจะไม่ไปกับคุณ ได้ยินไหมว่าไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน"ร่างอรชรรีบลุกขึ้นหันมาประจันหน้ากับเขา กลัวแค่ไหนก็ต้องสู้จะได้รอดกลับไปหาครอบครัว"เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด"คำพูดกระแทกดังใส่หน้าบิวตี้ ร่างบางที่กลั่นน้ำตาเอาไว้ต้องปล่อยมันร่วงหล่นลงมาอาบแก้มขาว ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ เขาเป็นใครมาบังคับให้เธอต้องเป็นนางบำเรอให้เขา ไอ้คนใจร้าย"โอ้ย""อะไรอีกละ เธอทำฉันวุ่นวายมากนะวันนี้"ชารีฟดึงแขนเล็กให้เดินตามเขาไปที่รถ เขาโมโหจนออกแรงกระชากแขนเธอแรงไปนิด ด้วยความหงุดห
"ไปข้างนอกกันฉัน"ชารีฟที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกปลุกหญิงสาวที่หลับอยู่ในห้วงนินทราให้ตืนขึ้นกลางดึกเพราะเขานึกอะไรบางสิ่งออกและมันก็จำเป็นที่สุดสำหรับเธอไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ปลุกคนน่ารักที่เขาสูบแรงเธอจนเช้าแทบทุกวันให้ตื่นหรอก"ไปไหนคะ"บิวตี้ลืมตามองร่างใหญ่ที่นอนลงข้างเธอเอาใบหน้าหล่อคมมาแนบไว้กับอกอิ่มที่มีเพียงเสื้อตัวบางของเขาปิดอยู่"ซื้อเสื้อผ้าไง""เที่ยงคืนแล้วนะคะ ""ฉันพาเธอไปได้ก็แล้วกัน"ชารีฟพาร่างเล็กขับรถออกมาที่ห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่โตตั้งอยู่กลางเมืองและที่สำคัญมันเป็นของเขา วันนี้หญิงสาวดูไม่ดื้อและไม่พูดถึงบ้านให้เขาได้ยินเหมือนที่เขาต้องการเพราะไม่อยากให้เธอไปไหนทั้งนั้นไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ตามเขาไม่สนบิวตี้นั่งข้างมากับชารีฟแอบมองเขายิ้มอย่างมีความสุขแต่อีกใจของเธอก็อยากกลับบ้านไม่ว่าจะต้องจากเขาไปก็ตามเพราะยังไงบ้านก็ตอนรับเธอเสมอที่นั้นยังมีคนที่เธอรักรออยู่ไม่ใช่มาอยู่กับเขาโดยไม่มีสถานะแบบนี้"ไม่เห็นมีคนเลย"หญิงสาวในชุดเด็กรับใช้ในบ้านของชารีฟที่เขายืมมาให้เธอใส่เดินลงจากรถตัวปลิวเพราะนี้คือโอกาสที่เธอจะเจอใครบ้างเพื่อเป็นหนทางได้กลับบ้านโดยไม่มีเขาคอยห้าม แต่
"ไม่มีคนเฝ้า ไม่มีวี่แววของพี่หนูสวยเลย"สมาร์ททรุดร่างนั่งลงกับโซฟาตัวใหญ่ เมื่อคืนเขากับคอนเนอร์ไปที่คฤหาสน์ที่เหมือนฮาเร็มนั้นของชารีฟมาแล้วแต่ไม่พบใครนอกจากผู้หญิงเกือบสิบคนที่ชารีฟไม่สนใจแล้วแต่ยังคงเลี้ยงดู"ไม่มีใครรู้อะไรอีกด้วย"คอนเนอร์กล่าวเสริมพร้อมนั่งลงตรงข้ามกับสามร์ทโดนมีแมกซ์แวลล์ผู้เป็นบิดานั่งอยู่ตรงกลางฟังเหตุการณ์ทั้งหมดที่ลูกๆของเขากำลังเล่า"เราคงต้องไปขอให้อาหมัดช่วย"สมาร์ทที่กำลังหมดหวังเขาไม่เคยเอ่ยปากขอร้องใครแต่ครั้งนี้มันสุดจะทนจริงๆห้าวันแล้วที่เขาไม่ได้ข่าวของพี่สาวเลย"ไม่ พ่อไม่ชอบพวกมัน ยังไงเราก็ต้องหาหนูสวยให้เจอ เดี๋ยวพ่อจะเอาคนมาเพิ่ม"ห้องกว้างของโรงแรมหรูกลายเป็นฐานทัพให้สามคนพ่อลูกใช้วางแผนตามหาคนสำคัญในชีวิตให้เจอถึงหนทางจะมืดแปดด้านแต่ความหวังยังคงมีอยู่สายของแมกซ์แวลล์ทำงานด้วยความอยากลำบากไหนจะเรื่องของภาษาและอำนาจของอาหมัดและชารีฟที่ปกคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ แต่ยังไงพวกเขาสามคนก็ไม่มีทางยอมแพ้...."ทำไมพี่ชารีฟต้องทานข้าวในห้องนอนด้วยคะ น่าจะมาทานกับไอซ่า"ไอซ่ามองหน้าอาหมัดอย่างคาดคั้น เธออุส่ารีบลงมากินมื้อเช้าเพื่อจะได้เจอชารีฟแต่เขา
"นายครับ นายใหญ่เรียกพบ"ราฟเดินมาเคาะประตูห้องเรียกผู้เป็นนายอยู่หน้าประตู เขาไม่มีสิทธิและไม่กล้าเข้ามาในห้องนอนใหญ่ของชารีฟสถานที่ที่เป็นส่วนตัวมากที่สุด"เดี๋ยวกูไป"ชารีฟกำลังเช็ดตัวให้ร่างเล็กตามที่หมอสั่งเอาไว้อย่างเบามือหันไปตอบลูกน้องด้วยเสียงเบาพอได้ยินเพราะเขาไม่อยากให้คนไข้ต้องตกใจตื่น"แกพาใครมา"อาหมัดผู้เป็นพ่อและเป็นประมุขใหญ่ของบ้านเอ่ยถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ไม่เคยพาหญิงใดเข้าบ้านแต่นี้แอบพามาแบบเงียบๆทำให้เขาต้องสอบถามถึงเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่เคยเข้าไปยุ้ง"ผมขอไม่ตอบ"ด้วยนิสัยที่ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กทำให้ชารีฟไม่เคยกลัวใครแม้แต่พ่อและเป็นที่เข้าใจกันว่าเขาเลือกที่จะพูดหรือไม่พูดก็ได้เพราะมันคือเรื่องส่วนตัว"อย่าให้เกิดเรื่องผู้หญิงก็แล้วกัน"อาหมัดกล่าวเตือนอีกครั้งและก็รู้สึกเสียดายที่ลูกไม่บอกเพราะเขาคิดไปไกลแล้วว่านั้นอาจคือสะใภ้ที่เขารอคอยถึงเธอจะเป็นใครก็ตาม"แล้วธุระของพ่อคืออะไร""หมั้นหมายกับไอซ่า บุตรสาวของมูซา""ไม่"คำตอบเดียวที่ไม่ต้องใช่ความคิดอะไรมากมาย คนอย่างชารีฟไม่เคยคิดจะผูกมัดกับใครและไม่จำเป็นที่ต้องมีชีวิตคู่เพราะเขามีความสุขได้ถึงแม้จะต
"คุณบิวตี้หายไปแถวคฤหาสน์ของคุณชารีฟครับ แต่พวกผมไม่กล้าเข้าไปสืบในคฤหาสน์""ไอ้ชารีฟ มึงไม่ตายดีแน่"ร่างใหญ่ที่ยังดูหนุ่มแน่นไม่มีเปลี่ยนลุกขึ้นหยิบปืนกำลังจะออกไปตามลูกสาวสุดที่รักตามที่ลูกน้องบอก"พ่อครับ ใจเย็นก่อน"คอนเนอร์นั่งฟังอยู่ด้วย ลุกขึ้นห้ามพ่อของเขา เพราะชารีฟมีอิทธิพลมากในถิ่นนี้การเข้าไปประจันหน้ากันตรงๆคงไม่ดีแน่สำหรับผู้มาเยือนต่างถิ่นอย่างพวกเขา"คืนนี้ผมกับคอนเนอร์จะแอบเข้าในคฤหาสน์""พ่อใจเย็นนะครับ"ทั้งสมาร์ทและคอนเนอร์ช่วยกันพูดจนแมกซ์แวลล์ใจเย็นลง พวกเขาจึงไปเตรียมตัวสำหรับคืนนี้"มีแผนไหมพี่สมาร์ท"ด้วยอายุที่ห่างกันไม่กี่เดือนทำให้เขาสองคนสนิทกันและเก่งพอๆกันในทุกด้านจนเป็นมือขวาและซ้ายให้ผู้เป็นพ่อได้"ไม่มี แค่หาพี่หนูสวยให้เจอ นี้คือแผน""แล้วถ้าพี่หนูสวยอยู่ที่นั้น คนอย่างชารีฟจะจับตัวคุณหมอไปทำอะไรเพื่ออะไรในเมื่อการเจรจาธุรกิจในครั้งนั้นมันก็จบลงไปแล้ว""ขออย่างให้พี่หนูสวยอยู่ที่นั้นเลย และก่อนที่เราจะไปกันคืนนี้ขอให้พี่สาวของเรากลับมาที่ค่ายอาสาก่อนเถอะ พี่หวั่นใจยังไงไม่รู้"สมาร์ทเครียดมาหลายวันเริ่มจะท้อให้คอนเนอร์เห็นเพราะเขาคิดถึงพี่สาวเหลือ
"ให้อาบน้ำดันมานอน ลุกขึ้นอย่าให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ แม่นางบำเรอ"ร่างเล็กที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อของเธอยังคงนอนงอตัวหันหลังให้ขาเงียบไม่เถียงอะไรซักคำ จะมาไม้ไหนอีกละที่นี้ยัยตัวดี"ลุกขึ้น ฉันไม่มีอารมณ์จะมาเล่นกับเธอหรอกนะ"เขาเดินเข้ามาใกล้คนที่นอนอยู่แล้วก้มลงมองเธอ ร้องไห้นี้เธอจะร้องให้มันได้อะไรขึ้นมาผผู้หญิงนี้มันเหมือนกันหมด"โอ้ย ฉันเจ็บนะ"ชารีฟกระชากไหล่บางจนร่างเล็กหงายหลังมาเผชิญหน้ากับเขา แรงของเขาทำให้ร่างเล็กเจ็บช้ำเข้าไปอีก ทำไมเขาต้องมารุนแรงกับเธอด้วยแค่นี้มันยังไม่พอใช่ไหมเขาจะต้องการอะไรจากเธอหนักหนา"ไปอาบน้ำ แล้วรีบมาทำหน้าที่ของเธอ""ย้ำอยู่นั้นแหละ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันเจ็บเท้า ฉันเดินไม่ไหว พอใจหรือยัง จะต้องการอะไรอีก"เธอพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มขาวให้แห้งจะต้องไม่ร้องไห้อีกแล้วกับผู้ชายคนนี้"เธอดื้อหนีไปเอง อย่ามาสำออย ลุกไม่ไหวใช่ไหม""ปล่อยนะ ปล่อยกรี๊ดดดดดดดด"ชารีฟช้อนร่างบางข้นพลาดบ่า เดินพาไปห้องน้ำ จะให้เขาใจดีกับเธอเขาคงทำได้แค่นี้เพราะเธอไม่เชื่อฟังเขาเอง ไม่มีใครเคยคิดหนีเขามาก่อนมีแต่ผู้หญิงอยากจะขึ้นเตียง
"คิดว่าไปไหนไกล"เขาส่งสัญญาณให้ไอ้แฝดนรกหยุดเดินและเงียบเพราะเขามองเห็นเจ้าของร่างหอมมที่เขาซุกไซร์มาทั้งคืนกำลังแอบเขาอยู่ข้างถังขยะใบใหญ่"กรี๊ดดดดดดดดด ออกไป"ร่างเล็กที่กลัวจนตัวสั่น นั่งแอบอยู่ข้างถังขยะหลบแสงไฟจากรถที่ขับวนไปมาอยู่หลายรอบแล้วคงเป็นรถที่ตามหาเธอ แต่แล้วมือใหญ่แข็งกร้านของใครก็ไม่รู้วางบนบ่าเล็กที่เปลือยเปล่าของเธอคราวนี้จะเป็นใครอีกละแต่ที่เจอมาก็ร้ายเกินพอแล้วนะ"เงียบ แล้วไปขึ้นรถ"ชารีฟยกมือขึ้นปิดหูไม่ทันรับเสียงแหลมเข้าไปเต็มๆจนแก้วหูแทบฉีกขาดรวมถึงแฝดนรกที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาด้วย"ไม่ไป ฉันจะไม่ไปกับคุณ ได้ยินไหมว่าไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน"ร่างอรชรรีบลุกขึ้นหันมาประจันหน้ากับเขา กลัวแค่ไหนก็ต้องสู้จะได้รอดกลับไปหาครอบครัว"เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด"คำพูดกระแทกดังใส่หน้าบิวตี้ ร่างบางที่กลั่นน้ำตาเอาไว้ต้องปล่อยมันร่วงหล่นลงมาอาบแก้มขาว ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ เขาเป็นใครมาบังคับให้เธอต้องเป็นนางบำเรอให้เขา ไอ้คนใจร้าย"โอ้ย""อะไรอีกละ เธอทำฉันวุ่นวายมากนะวันนี้"ชารีฟดึงแขนเล็กให้เดินตามเขาไปที่รถ เขาโมโหจนออกแรงกระชากแขนเธอแรงไปนิด ด้วยความหงุดห
"งั้นก็เป็นซะ ยังไงก็หนีไปไม่ได้"เขาต้องการแบบนั้นจริงๆ นางบำเรอที่ถูกใจเขาคงมีแค่เธอ และคงเป็นได้แค่นั้นเพราะคนอย่างชารีฟไม่ยกย่องใครเป็นเมียแน่นอน"เลว""หึ ด่าอีกสิ ผัวชอบ"เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหยิบผ้าเช็ดตัวที่ใส่ตอนเดินเข้ามาขึ้นมาพันรอยกาย รีบเดินออกไปนอกห้องวันนี้เขามีงานตอนบ่ายแล้วนี้ก็เกือบเที่ยงเขาไม่มีเวลามาเถียงกับเธอเอาไว้พรุ่งนี้แล้วกันเขาจะเถียงกับเธอให้เตียงสั่นเลยแม่ของขวัญของชารีฟ"ไอ้ชาติชั่ว ไอ้สารเลว ไอ้บ้ากาม ไอ้เห็นแก่ตัว"เสียงด่าถอดังตามแผ่นหลังใหญ่ออกมาเป็นระยะ เธอไม่มีทางเลือกแล้วนิด่าให้เขาโมโหแล้วฆ่าเธอทิ้งสะดีกว่าต้องอยู่กับผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นที่บำเรอความใคร่มันน่าขยะแขยงสิ้นดี"ไอ้แฝดนรก มึงสองคนเฝ้าให้ดี อย่าให้หนีออกไปได้ ไม่งั้นกูจะส่งพวกมึงไปตายกลางทะเลทราย""ครับนาย"นาฟรับคำผู้เป็นนายอย่างแข็งขัน เขารู้ว่าผู้เป็นนายอย่างชารีฟพูดจริง และการตายกลางทะเลทรายมันก็โหดร้ายมากสำหรับคนที่เกลียดทะเลทรายอย่างเขา"ปกตินายต้องให้เราส่งเธอกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ทำไมเธอยังอยู่"ราฟอดสงสัยไม่ได้เขาเอ่ยถามคำถามโง่เง้าออกมาและนั้นคือจุดจบของปากเขา"ไ
"อะไรกัน จับฉันทำไม ปล่อยนะ"พอก้าวออกจากร้านเสื้อผ้าเธอก็โดยชายร่างใหญ่สองคนเข้ามาจับตัวเอาไว้ เขาสองคนไม่ฟังคำพูดอะไรของเธอลากเธอโยนใส่รถขับพาออกไปยังจุดหมายตามคำสั่งของใครบางคน"ปล่อยฉันนะ มาจับตัวฉันทำไม""พูดอะไรว่ะฟังไม่ออก อย่าดิ้นเดี๋ยวช้ำ นายด่ากูสองคนอีก"ราฟชายอาหรับร่างใหญ่จับหญิงสาวให้นั่งนิ่งอยู่ตรงเบาะหลังรถ เขาฟังสิ่งที่เธอพูดไม่ออก และรู้เพียงแค่ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นของขวัญของผู้เป็นนายเขามีหน้าที่ดูแลและนำไปมอบให้ผู้เป็นนายเท่านั้น"ฉันจะฟ้องพ่อแมกซ์ พ่อฉันเป็นมาเฟีย ฆ่าพวกนายได้นะ ปล่อยยย กรี๊ดดดด""ไอ้ราฟ คนนี้แน่นะ ทำไมมันดิ้นนักว่ะ โวยวายอีกตั้งหาก"นาฟน้องชายฝาแฝดของราฟ เขาฟังสิ่งที่หญิงสาวผู้ไม่ออก รู้แต่ว่าจากตรงนี้อีกไกลกว่าจะถึงคฤหาสเขามีหน้าที่ต้องขับรถไปให้ทันเวลาที่นายของเขาจะกลับมา"คนนี้แหละ ชุดก็ใช้ สีเหลืองนวลและเป็นคนเอเชีย มันก็เล่นตัวไปงั้น"ราฟพูดย้ำอีกรอบให้นาฟฟังว่าเขาได้รับสารมาจากนายแบบนี้ไม่ผิดแน่นอน และดูท่าหญิงตรงหน้าเขาจะฉลาดไม่ใช่ย่อยดูจากสายตาที่ถูกถ่ายทอดออกมาราฟกับนาฟสองพี่น้องทั้งดึงทั้งลากแม่รางวัลสาวที่พวกเขามารับตัวไปส่งให้นายตา
"พ่อไม่ให้ไป"คำแรกจากปากประมุขของบ้าน เขายอมให้ลูกสาวออกไปทำงานนอกบ้านได้เพราะอยู่ในสายตาของเขาด้วยบอดี้การ์ดเกือบสิบคนแต่ครั้งนี้เขาให้ไม่ได้ที่นั้นมันไกลเกินกว่าที่อิทธิพลของเขาจะไปถึง"พ่อค่ะ แต่หนูอยากไปหาประสบการณ์ ให้หนูสวยไปนะคะ นะคะพ่อแมกซ์"บิวตี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อกำลังใช้สายตาออดอ้อนราวเด็กน้อยที่ต้องการของเล่น แต่ดูท่าทุกอย่างคงไม่สำเร็จตามที่หวังพ่อดูจะใจแข็งเกิดไป"งานที่โรงพยาบาลก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปที่อื่นด้วย""พ่อค่ะ""ไม่งั้นพ่อจะให้ลาออก ลูกสาวคนเดียวพ่อเลี้ยงได้"แมกซ์แวลล์ฉุนเฉียวจนแทบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ต่อหน้าลูกเพราะแค่คิดว่าสาวน้อยต้องห่างอกพ่อไม่มีคนดูแลใกล้ชิดแล้วเกิดมีผู้ชายเข้ามายุ่งเกี่ยวกับลูกเขาจะทำยังไงละทีนี้"พ่อแมกซ์"บิวตี้ส่งสายตาค้อนใส่แมกซ์แวลล์ผู้เป็นพ่อให้รู้ว่าเธอไม่พอใจที่พ่อสั่งห้ามไม่เห็นถึงเหตุผลของเธอ แต่ก็ไม่เถียงเสียงดังอะไรเพราะแม่แพรอบรมมารยาทเธอมาอย่างดี"คุยอะไรกันสองคนพ่อลูก เสียงดังออกไปถึงข้างนอก"แพรพลอยเดินผ่านหน้าห้องพอดีได้ยินเสียงสองคนพ่อลูกคุยกัน เธอพอจับใจความได้ว่าพ่อหวงลูกสาวจนเกินเหตุอีกแล้ว แต่จะมีใค