บทที่ 716

แองเจลีนตกตะลึง

โคลหัวเราะอย่างเขินอาย “คุณควรรู้ไว้ว่าผมเป็นพวกชอบคนที่สมบูรณ์แบบ ผมก็แค่กังวลว่าผมจะจูบคุณไม่ได้ถ้าผมรู้ว่าคุณมีรอยแผลเป็นที่น่าเกลียดบนร่างกายของคุณ”

ใบหน้าของแองเจลีนเริ่มแดงเมื่อเธอเบี่ยงหน้าหนี มีท่าทางแสดงออกบนใบหน้าของเธอ เธอกล่าวว่า “คุณและฉันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”

โคลถอนหายใจเมื่อมองดูระยะห่างระหว่างพวกเขา “มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมอยู่แล้ว คนอย่าง โคล ยอร์ก ที่จะหาผู้หญิงที่ผมจริงจังด้วย ถึงอย่างนั้น คุณก็ไม่ชอบผมอยู่ดี”

ใบหน้าของคนขับรถซีดทันที ขณะที่เขาเริ่มมีเหงื่อออกมามาก

เป็นครั้งคราว เขาได้แวบมองแองเจลีนผ่านกระจกมองหลัง ด้วยความกลัวแทนเธอ

ผู้หญิงทุกคนที่ปฏิเสธนายท่านจะไม่ได้เจอเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับพวกเธออย่างแน่นอน

แองเจลีนไม่รู้ตัวว่าเธอทำให้ใครขุ่นเคืองใจอยู่และเธอยังคงรู้สึกเขินอายโคลต่อไป “คุณส่งฉันทิ้งไว้ได้เลยนะเมื่อเราถึงเมืองอิมพีเรียลแล้ว ฉันคุ้นเคยกับสถานที่นี้ดีและจะไม่หลงทางอย่างแน่นอน”

โคลจ้องไปที่เธอโดยไม่พูดอะไรมาก “คุณอยากไล่ผมไปขนาดนั้นเลยเหรอ?”

แองเจลีนมองดูท่าทางที่ไม่พอใจ ซึ่งเขาทำเหมือนว่าถูกภรรยาทอดทิ้ง ความรู้สึกผิดชอบของเ