บทที่ 601

เซ็ตตี้น้อยวิ่งกลับขึ้นไปชั้นบนและยืนอยู่ที่ทางเข้าห้องเรียนของเธอ เธอแสดงด้วยท่าทีที่เอามือเล็ก ๆ ของเธอจับไปที่สะโพกขณะมองแองเจลีนอย่างมีจุดประสงค์แรงกล้า “คุณพ่อของหนุบอกให้คุณลงไป เขาต้องการคุยกับคุณ”

แองเจลีนกลืนน้ำลาย “คุยเรื่องอะไร?”

การแสดงออกที่เย่อหยิ่งของเซ็ตตี้น้อยบอกเธอว่าเจย์จะทำให้เธอเจอเรื่องยุ่งยากอย่างแน่นอน

แองเจลีนลุกขึ้นยืนด้วยความรำคาญใจและเดินลงบันไดไปอย่างเศร้าใจ

เซ็ตตี้น้อยเอามือเช็ดน้ำตาของเธอออกจากดวงตาทันทีและอวดร็อบบี้น้อยอย่างภาคภูมิใจ “ลองเดาดูสิ คุณน้าอะไรก็ได้คนนี้ จะอยู่ได้กี่วัน?”

ร็อบบี้น้อยกล่าวว่า “ดูจากกรณีก่อนหน้านี้แล้ว ฉันขอเดาว่าสามวัน”

ในส่วนของเจนสันกำลังหมกมุ่นอยู่กับการอ่านหนังสือราวกับว่าเขาไม่สนใจกับเกมคาดเดานี้

“เจนส์ เดามาเร็ว!” เซ็ตตี้น้อยเร่งเร้า

เจนสันเงยหน้าขึ้นมองเธอ “เธอคิดไว้ว่ากี่วัน?”

เซ็ตตี้น้อยยกนิ้วขึ้น “ฉันอยากให้เธอเก็บของแล้วออกไปพรุ่งนี้เลย”

เจนสันส่ายหัว “ฉันเดาว่าเธอจะไม่ออกไป”

ทั้งร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยไม่พอใจอย่างมากกับคำตอบของเจนสัน

“เจนส์ นายลืมแม่ของเราไปแล้วเหรอ? เพราะผู้หญิงคนนี้สวยและมีบุคลิกแบบ