บทที่ 492

มันเป็นความเจ็บปวดที่ทำให้หายใจยากลำบาก!

เมื่อออกจากห้องจิตวิทยา โรสลากร่างที่ไร้ชีวิตชีวาของเธอกลับไปที่หอพัก

โจเซฟินมองไปที่โรส “เป็นอะไรไป พี่แองเจลีน?”

โรสนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงและพึมพำ "ห้ามบอกพี่ชายของเธอเกี่ยวกับใบหน้าของฉันนะ โจซี่"

กล้วยในปากของโจเซฟินตกลงบนพื้นขณะที่รู้สึกว่าความผิดไล่ทันเธอแล้ว

เธอบอกพี่ชายของเธอ เรื่องรูปลักษณ์ที่เสียโฉมของแองเจลีนเมื่อนานมาแล้ว

ไม่เพียงแต่พี่ชายของเธอยังเห็นเท่านั้นแต่เขายังสัมผัสใบหน้านั้นด้วย

โจเซฟินถามอย่างฉุนเฉียวว่า “ทำไมล่ะ พี่แองเจลีน?”

“เขาคงรับไม่ได้” หยดน้ำตาร่วงหล่นจากดวงตาของโรส

โจเซฟินนั่งบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยอ่อน…

ในขณะนั้น เธออาจเข้าใจว่าทำไมพี่ชายที่ไม่มีใครแตะต้องได้ของเธอถึงได้หลั่งน้ำตาเพื่อหล่อนมากมาย หลังจากได้มองหน้าพี่สะใภ้

หัวใจของเขาจะต้องเจ็บปวดเพราะเธอ!

โจเซฟินเปิดแล็ปท็อปและลงชื่อเข้าใช้ในเกม

หากความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของแองเจลีนคือ พี่ชายของเธอ เธอจะแก้ไขปัญหาที่ต้นตอ

ถึงเวลาแล้วที่จะขุดหาผู้กระทำผิด ที่อยู่เบื้องหลังน้ำตาของแองเจลีน

เธอส่งข้อความถึง จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ว่า 'ออนไลน์หน่อยค่ะ'