เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 47
บทที่เกี่ยวข้อง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 48
แววตาของเจย์แคบลงดูอันตรายเมื่อเขาเห็นโรสที่กำลังบัง "เจนสัน" ไว้เหมือนแม่ไก่ปกป้องลูกเจี๊ยบเขารู้สึกหุงดหงิด ยังไงก็ตาม เจนสันก็เป็นลูกชายของเขา 'เธอคิดว่าเธอเป็นใคร จะมาเอาเจนสันไปจากฉัน?'"มานี่สิเจนสัน" เจย์เอิ้อมมือไปเพื่อจะพาตัว "เจนสัน" ไปร็อบบี้น้อยก้มหน้า คำสั่งนั้นยากที่จะทำตามแต่เมื่อคิดถึงเหตผลที่ว่าตัวจนของเขาตอนนี้คือ "เจนสัน" เขาจึงควรตามพ่ออย่างไรก็ตาม คุณแม่เห็นเขาเป็นร็อบบี้น้อย และเธอไม่มีทางยอมปล่อยให้เขาโดนลักพาตัวไปโดยพ่อแน่ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังแย่งชิงเขา เขาควรทำอะไร?โรสอุ้มร็อบบี้น้อยไว้แน่นในอ้อมแขน แสดงอย่างชัดเจนว่าจะไม่ยอมปล่อยเขาไปแน่เธอกลัวว่าร็อบบี้น้อยจะถูกพาตัวกลับไปที่บ้านอาเรส และเจย์จะรู้ว่าเขามีลูกชายสองคนเมื่อเวลานั้นมาถึง เขาจะต้องนำตัวทั้งเจนสันและร็อบบี้น้อยไป และเธอจะสูญเสียลูกชายทั้งสองและนั่นเธอยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน"เจนสัน?" ดวงตาของเจย์มีความฉงน'แม้ว่าเจนสันจะชอบโรสมาก แต่เขาจะยอมทิ้งพ่อจริง ๆ เพื่อเธอเลยเหรอ?' เขาคิด'และเจนสันเองก็ยังไม่รู้ว่าโรสเป็นแม่แท้ ๆ เลยด้วยซ้ำ! มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เขาจะยึดติดกับโรสขนาดนี้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 49
"แต่ถ้าคุณหายไป คุณพ่อจะลงโทษผมอย่างไร?" ร็อบบี้น้อยถามอย่างใสซื่อเกรยส์สันลดการป้องกันลงเพราะคำถามของเขา "ถ้าผมหายไป" เขากล่าวเสียงน่าขนลุก "คุณอาเรสคงจะไม่ได้คิดมากอะไร"ร็อบบี้น้อยขยิบตาใส "โอ้ ถ้าอย่างนั้นมันคงดีกว่าถ้าคุณหายไป"เกรย์สันมองร็อบบี้น้อยด้วยความสงสัย "ฮึ่ม นี่ดวงอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกรึเปล่าวันนี้? คุณดูแปลกไปเล็กน้อยนะครับ ท่านเจนสัน"ร็อบบี้น้อยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปหาเกรย์สันพร้อมแขนที่กำลังบิดขี้เกียจ มีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าจองเขา"คุณผู้ชาย มันเป็นเพราะวันนี้ผมพูดมากรึเปล่า?""ไม่ใช่แค่นั้นครับ ใบหน้าของคุณเองก็ดูมีความรู้สึกมากขึ้นในวันนี้เช่นกัน" เกรย์สันกล่าวด้วยความคิดร็อบบี้น้อยเดินไปหาเขา "คุณผู้ชาย ถ้าคุณชูมือขึ้น มันมีเซอร์ไพรส์เกิดขึ้นอีกล่ะ!"เกรยส์สันค่อย ๆ ยกมือของเขาขึ้นโดยไม่ถาม ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ดึงไทออก แล้วมัดแขนของเกรย์สันแนบคอของเขาไปด้วย"ท่านเจนสัน คุณกำลังทำอะไรครับ?" เกรย์สันส่งเสียง"ไม่ต้องกลัวนะ คุณผู้ชาย ผมก็แค่อยากเล่นเกมกับคุณ" ร็อบบี้น้อยเอาเชือกมาจากในห้องทำงานแล้วมัดเกรย์สัน"เจนสัน คุณกำลังพยายามทำอะไร?""คุ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 50
หลังจากที่ร็อบบี้น้อยถูกทิ้งไว้ที่แกรนด์เอเซีย เขาก็โทรหาเจนสันผ่านบนสมาร์ทวอชท์ทันที และบรรยายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เจนสันฟังถึงวิธีที่คุณพ่อแลคุณแม่แย่งชิงเขาตั้งแต่ต้นจนจบเมื่อเขาเล่าจบเขาก็ถามเจนสันอย่างลนลาน “เจนสัน นายคิดว่าตอนนี้ฉันควรทำอย่างไร? แม่ดูเหมือนจะจำฉันได้แล้วสิ คุณแม่ต้องคิดว่าคุณพ่อพาฉันไปด้วย ฉันพนันเลยว่าตอนนี้แม่ต้องเสียใจจริง ๆ”เจนสันคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เปลี่ยนกลับกันเถอะ”ร็อบบี้น้อยตระหนักถึงความหมายที่เจนสันหมายถึงอยู่พักหนึ่ง “นายหมายถึงเปลี่ยนกลับไปใช้ ตัวตนจริง ๆ ของเราน่ะเหรอ?”“ใช่ มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้พ่อกับแม่สงสัยน้อยลง” เจนสันกล่าวอย่างหนักแน่น“ฉันเดาได้ว่านี่คือวิธีเดียวในตอนนี้” ร็อบบี้น้อยกล่าว “ฉันจะกลับไปที่ชุมชนเจิดจรัสในตอนนี้เลย ส่วนนายก็กลับไปที่โฮไรซอน คอลเลอร์”“ตามนั้น”ในขณะที่เด็กสองคนวางแผนการเคลื่อนไหวครั้งต่อไป ทั้งเจย์และโรสต่างก็ต้องใจสลายไปพร้อม ๆ กันโรสรู้สึกหวั่นไหวกับความเป็นไปได้ที่จะสูญเสียร็อบบี้น้อยไปตลอดกาลในทางกลับกันเจย์รู้สึกว้าวุ่นใจอย่างมากเพราะดูเหมือนว่าเจนสันจะชอบแม่ผู้ให้กำเนิดมากกว่าพ่อของเขาเสียอีก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 51
‘เขาใข้น้ำเสียงเหมือนโรสเป๊ะ! เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าโรสจะปลูกความคิดประเภทนี้ไว้ในหัวของลูก!‘โรส เธอเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากผู้หญิงที่เลวร้าย’"ใครเป็นคนบอกลูก?" เจย์ถามเขา อารมณ์ของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเจนสันเห็นใบหน้าของคุณพ่อที่กำลังโกรธ เขาก็หยุดพูดทันที เพราะเขารู้ว่ายิ่งพูดไปก็จะทำให้คุณพ่อโกรธมากขึ้นเท่านั้นเจย์เริ่มหมายหัวความผิดของโรสเช้าวันรุ่งขึ้นแนนซี่ มาถึงที่บ้านของเจนสันตามที่กำหนดไว้ เธอนำของขวัญและเสื้อผ้ามาให้เจนสันมากมาย“ขอบคุณมากครับ คุณแนนซี่” เจย์เอ่ยอย่างสุภาพ “เจย์ คุณก็พูดเกินไป” แนนซี่พูด “เจนสันเป็นเด็กน่ารัก ฉันรู้สึกดีที่ได้ดูแลเขา”เจนสันทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ เจย์อย่างไม่สบอารมณ์ เขาจ้องมองไปที่กองเสื้อผ้าหรูหราที่แนนซี่ซื่อมาให้เขา…แนนซี่ เมื่อเธอเห็นเขาจ้องมอง เธอก็รีบถามเจนสันว่า “หนูชอบเสื้อผ้าที่ฉันซื้อมาไหม?” เจนสันชอบเสื้อยืดที่ดูเรียบ ๆ ใส่สบายที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าของร็อบบี๊น้อยมากกว่า ลวดลายสีสันบนเสื้อผ้าพวกนั้นก็ดูดี เสื้อผ้าพวกนั้นราคาก็เป็นมิตรกับเงินในกระเป๋าสตางค์อยู่มาก เขารู้สึกสบายตัวหลังจากที่ได้ลองสวมใส่ในสองวันนั้น
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 52
เจนสัน ไม่เคยใส่เสื้อผ้าเท่ ๆ และสบายเหมือนกับตอนที่ใส่ ‘สมาร์ท เบบี้ ไทเกอร์’ มาก่อนหลังจากที่แนนซี่พยายามค้นหาเสื้อผ้าของ ‘สมาร์ท เบบี้ ไทเกอร์’ และแล้วเธอก็โทรศัพท์ให้เจย์ดู เมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด เขาขมวดคิ้วทันที “ลูกไปหัดใส่เสื้อผ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? สีมันดูฉูดฉาดเกินไป!”เจนสันเริ่มรู้สึกแย่ “ผมก็เป็นแค่เด็ก!” เขาเริ่มรู้สึกไม่พอใจเจย์สังเกตดูที่ป้ายราคา มีตั้งหลักสิบหยวนไปจนถึงร้อยหยวน แล้วเขาก็กลับไปจ้องมองที่เจนสันอย่างสงสัย “แน่ใจนะว่า จะใส่เสื้อผ้าถูก ๆ แบบนี้?”เจนสันรีบพยักหน้า เขาแค่อยากใส่เสื้อผ้าที่เหมือนกับร็อบบี้น้อย มันจะได้ทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เจย์ถอนหายใจ เขาแสดงสีหน้าดูถูกออกมา “คุณพ่อไม่เคยซื้อเสื้อผ้าออนไลน์พวกนี้เลย”เจนสันรีบโต้กลับอย่างหน้าตาย “มันไม่ได้มีไว้สำหรับคุณพ่อนี่ครับ”เจย์สบตาของเจนสัน เขาเริ่มโตขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพยายามต่อสู้ในสิ่งที่เขาอยากได้เจย์เลือกที่จะรักษาน้ำใจของลูก เขายื่นโทรศัพท์ให้เจนสัน “ลูกเลือกของที่ลูกต้องการลงไปในรถเข็น เดี๋ยวพ่อจะจ่ายเงินให้”เจนสันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาเลือกเสื้อผ้าอย่างกระตืนรือ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 53
โจเซฟินเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับเอามือกุมหน้าผากที่ฟกช้ำของเธอไว้ เธอเดินเข้าไปหาเจย์ ร้องไห้เข้าฟ้องเขา “เจย์ ลูกชายของนายทำร้ายฉัน นายจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ?”เจย์มองโจเซฟินเงียบ ๆ… “เธอก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้เธอไปแตะต้องเนื้อตัวเขา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระด้าง “แต่เธอก็ยังจะหาเรื่องใส่ตัวเอง”โจเซฟินรู้สึกแย่เป็นอย่างมาก “ก็ฉันคิดว่าเขาคงดีขึ้นแล้ว ฉันถึงได้มาหาเขาที่นี่เพื่อดูแลเขา ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นอีก”ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์เริ่มบูดบึ้ง “เจนสันไม่ได้ป่วย”โจเซฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่แห้งแหบ “นายรู้ดีแก่ใจว่าเขาป่วยหรือไม่ป่วยเจย์ ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะว่า เจนสันคนเดิมนั้นมีนิสัยเย็นชาและหยิ่งจองหอง นายก็เคยเห็นมันด้วยตาของนายที่วันนั้นนายพาเขามาที่บ้าน เขาแตกต่างจากเดิมวันนั้นเขาดูมีชีวิตชีวา สดใสร่างเริงและสุภาพ เดิมทีฉันคิดว่าแม่ของเขาสามารถรักษาอาการที่เขาเป็นอยู่ได้ แต่นี่มันดูเหมือนจะเลวร้ายลงไปอีก เจนสันดูเงียบมากขึ้นไปอีก เขากลายเป็นคนต่อต้านสังคม ฉันพูดจริง ๆ นะ ฉันอดสงสัยไม่ได้เขาป่วยเป็นโรคจิต!”เงาดำกระจายไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาของเจย์“นายรีบพาเขาไปหาจิตแพทย์ในโรงพยาบาลแก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 54
เจนสันจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เย็นชาก่อนที่จะพยักหน้าหงึก ๆ โจเซฟินกอดเจนสันอย่างมีความสุข เธอส่งเสียงให้กำลัง “เจนสัน เธอเปลี่ยนไป เธอน่ารักขึ้นเรื่อย ๆ เลย น้าขอคืนคำพูดที่หาว่าเธอเป็นโรคออทสติกหรือโรคจิต เธอเป็นเด็กที่น่ารักที่สุดในโลกเลย”เจนสันแสดงสีหน้ารังเกียจบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา“เจย์ พวกเราไปกันก่อน”“กลับมากันเร็ว ๆ ล่ะ” เจย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่แน่ใจ โจเซฟินพาเจนสันออกจากบ้านพัก และเข้าไปนั่งในรถซุปเปอร์คาร์สีแดงของเธอ เธอกำลังรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ อยู่ในห้วงความฝันที่เธอปรารถนานั้นเป็นจริงเสียงที่เย็นชาของเจนสันได้ขัดฝันกลางวันของเธอ “ผมอยากไปเที่ยวสวนสนุก”รอยยิ้มสดใสของโจเซฟินหยุดชะงักทันที "ทำไมล่ะ?"เธอโตกว่าเขาตั้งมากมาย ทำไมถึงต้องให้เด็กตัวเล็ก ๆ อย่างเจนสันต้องมาบอกเธอว่าจะไปที่ไหน?“เจนสัน ฉันจะไปที่กองถ่ายภาพยนตร์ก่อน” โจเซฟินตอบด้วยรอยยิ้ม เธอตัดสินใจที่จะหลอกพาเจนสันไปที่กองถ่ายให้ได้ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็ตาม เธอตั้งใจว่าจะให้ผู้กำกับหนัง ได้เห็นใบหน้าของเจนสัน ใบหน้าที่หล่อเหลาดูเป็นธรรมชาติของเขาที่สามารถเป็นดาราได้อย่างสยาย ไม่แน่ในอน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 55
หลังจากที่เจนสันยักไหล่โจเซฟินก็วิ่งเข้าไปที่สวนสนุกคนที่ชวนเขามาเที่ยวสวนสนุกก็คือ ร็อบบี้น้อย พี่ชายทั้งสองคนแต่งตัวเข้ากันมาก เขาใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน ซึ่งมีเพียงไม่กี่ตัว เสื้อยืดของ Adidas สีดำ และกางเกงสีขาว กับร้องเท้าผ้าใบ ความแตกต่างก็คือร็อบบี้น้อย ใส่หมวกปากเป็ดสไตล์ฮิปฮอปหญิงสาวสวมหมวกฟางขนาดใหญ่ ที่สามารถซ่อนหัวของเธอไว้ในทั้งหัว เธอสวมชุดสีแดงและเธอเว้นระยะห่างจากเจนสันประมาณห้าเมตร เธอพยายามใช้ทุกอย่างเพื่อปิดบังตัวเธอเองร็อบบี้น้อย ใช้สมาร์ทวอทช์เพื่อส่งข้อความหาเจนสัน “ผู้หญิงชุดสีแดงกำลังไล่ตามนายอยู่”เจนสันไม่ต้องหันกลับไปมองด้วยซ้ำ เขาก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นน้าที่สติไม่ดีของเขาอย่างแน่นอน“เธอคือ โจเซฟิน อาเรส” เจนสันตอบร็อบบี้ร็อบบี้น้อยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขาส่งข้อความเสียงไปให้เจนสัน “นายไม่ใช่เคยบอกเหรอว่า เธอชอบกลั่นแกล้งนายอยู่เสมอ? นายต้องการให้ฉันช่วยนายแก้แค้นไหม?”มุมริมฝีปากของเจนสัน ยกขึ้นเล็กน้อย "ตกลง!"“หาที่ซ่อนตัว ฉันจะย้ายที่ทันที”ทันทีที่เจนสันได้รับข้อความร็อบบี้น้อย เขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำด้านข้าง โจเซฟินกลัวว่าเจนสันนั้นจะหา
บทล่าสุด
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
