“ฉันกำลังจะกลับแล้วนะ” โจเซฟินยืนขึ้นและแนะนำโรสด้วยจุดหมายถึงเบื้องลึกเบื้องหลังที่อยากจะบอก “พี่สะใภ้ โทรหาฉันได้ทุกเมื่อถ้าเกิดอะไรขึ้น!”โรสพยักหน้าให้เธอเจย์มองขึ้นและจ้องที่โจเซฟินอย่างเย็นชา “ที่นี่เราไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”โจเซฟินโบกมือลาหลังจากที่เธอจากไป โรสก็เริ่มบทสนทนาว่า “โอ้ ใช่สิ ว่าแต่เรื่องครอบครัวเป็นยังไงบ้าง?”เจย์กล่าวว่า “พวกเขาเป็นแค่วายร้ายกลุ่มหนึ่ง”เมื่อได้ยินคำตอบของเขา โรสก็ตกใจเล็กน้อย เธอนึกถึงเสียงร้องของภรรยาสามในหัวและแววตาที่เศร้าโศกของหญิงสาวอีกคนที่สูญเสียลูกไปในเหตุการณ์ไฟไหม้ครั้งนั้นเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับชะตากรรมอันน่าเศร้าของพวกเขา“อ๊ะ!”เขาเอื้อมมือออกไปและยกคางของเธอขึ้น บังคับให้เธอมองมาที่เขา“อย่ากังวลไปเลย ฉันจะไม่สร้างปัญหาเหล่านี้ให้เธอ” เขาพูดด้วยความจริงจัง เคร่งขรึม และสง่างามราวกับเป็นคำสาบานโรสตกใจเล็กน้อยและพยักหน้า“ตกลง” เธอไม่รู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคืออะไรที่จะสื่อกับเธอเขาต้องการได้รับความไว้วางใจจากเธอผ่านการหลอกลวงหรือเปล่านะ?“อารองของนายโหดร้ายกับน้าสะใภ้รองของนายมาก” โรสพูดอย่างขุ
คฤหาสน์กุหลาบจีนส์ปล่อยให้เมียน้อยเข้ามาในโลกของเขาด้วยสิ่งที่โหดร้ายโดยไม่ทราบชื่อของพวกเธอด้วยซ้ำ สิ่งนี้จุดชนวนให้เกิดการทะเลาะวิวาทที่รุนแรงที่สุดระหว่างเจมส์และจีนส์ อาเรส ผู้เป็นพ่อและลูกชาย“จีนส์ นายกล้าดียังไงที่ไม่เชื่อฟังฉัน?” เจมส์โกรธมากจึงคว้าแก้วไวน์และถือมันไปทางที่จีนส์ยืนอยู่จีนส์ยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงง ปล่อยให้พ่อของเขาระบายเมื่อเห็นว่าแก้วไวน์กำลังจะตกใส่บนร่างของจีนส์ น้าสะใภ้รองซึ่งรักลูกชายของเธออย่างสุดซึ้งจึงรีบวิ่งเข้าไปทันที แก้วไวน์กระทบหน้าผากของเธอ และทันใดนั้น เลือดสด ๆ ของเธอก็ไหลออกมาทันทีเจมส์ไม่มีความเมตตา เขาตะคอกอย่างโกรธจัดไปที่แม่และลูกชาย “ออกไปจากที่นี่ซะ!”จีนส์จับมือแม่ของเขาและจ้องไปที่พ่อของเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำ ในที่สุด เขาก็กัดฟันพูดอย่างขมขื่นว่า “แม่ ได้ยินไหม? พ่อสั่งให้พวกเราออกไปใช่ไหม?”น้าสะใภ้รองกำลังจับหน้าผากของเธอ ความเจ็บปวดจากบาดแผลไม่สามารถชดเชยความเจ็บปวดในหัวใจของเธอได้ “เจมส์ อาเรส คุณใจร้ายกับเราอย่างนี้ได้ยังไง?”“หืม” ใบหน้าของเจมส์เย็นชา “ฉันดูใจร้ายเหรอ? ถ้าเธอไม่ได้ขอฉันแต่งงาน ฉันจะแต่งงานกับผู้หญิงท
ถ้าเจมส์ไม่ต้องการหย่า เธอก็จะไม่หย่ากับเขาเจมส์เกลียดเจย์มาตลอดที่ทำลายชื่อเสียงของเขาทุกครั้ง และความแค้นที่มีมายาวนานของเขาก็ระเบิดขึ้นในที่สุด “เจย์ อาเรส ฉันจะพูดอีกครั้ง นี่เป็นเรื่องของครอบครัวฉัน มันไม่ใช่ธุระของนาย”ดวงตานกอินทรีของเจย์หรี่ลง เขาไม่ใช่คนที่มีความอดทนอยู่แล้วและต้องมาจัดการกับเรื่องต่าง ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับกิจการของเจมส์และทำให้เขาหมดความอดทนเพิ่มขึ้นอีก คำพูดของเจมส์ราวกับฟิวส์ขาด ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันทีทั้งอาและหลานชายต่างมองหน้ากันด้วยความไม่พอใจ เจมส์ ผู้เงียบขรึม ในที่สุดก็เกิดอาการก่อความไม่สงบ เจย์กลับถูกเหยียบย่ำด้วยมารยาทและความด้อยกว่าระหว่างอากับหลานชายด้วยดวงตาสองคู่ที่จ้องมองกันและกัน การดวลที่ปราศจากอาวุธดินปืนได้เริ่มต้นขึ้น“คุณไม่ต้องการให้ผมเข้าไปยุ่งเรื่องของคุณ?”“อารองอยากอยู่แยกบ้าน ใช่ไหม?”เจมส์คิดต้องการแยกตัวออกจากครอบครัวตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ด้วยวิธีนี้ เขาจะได้รับส่วนหนึ่งของทรัพย์สินของครอบครัวและใช้ชีวิตอย่างเสเพลได้อย่างสบาย จากนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องระมัดระวังตัวอย่างมากอีกต่อไปเขาแค่ไม่รู้ว่าท่านปู่อาเรสจะให
ในเวลาเดียวกันโรสและโจเซฟินรีบเปลี่ยนชุดและแอบเข้าไปในสวนหลังบ้านของหอท่าเรือหอมหวนโรสปลอมตัวเป็นเจย์ ขณะที่โจเซฟินปลอมตัวเป็นโรส ทั้งสองคนสนุกกันมากกับการแกล้งเป็นสามีภรรยากัน“พี่สะใภ้ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าการปลอมตัวของเธอจะดูเหมือนพี่ชายของฉันมาก! โดยเฉพาะท่าทางของเธอ มันลึกซึ้งมาก” โจเซฟินกล่าวโรสกล่าวว่า “พี่ชายของเธอมีใบหน้าที่ไร้ซึ่งการเปลี่ยนแปลงมาเป็นเวลาหลายพันปี ฉันแค่ต้องรักษาท่าทางบนหน้าให้เหมือนตรงกับเขาก็เท่านั้น”โรสเดินตามเส้นทางโดยอาศัยความทรงจำของเธอและเดินไปจนสุดทางเท้าของบลูสโตน ด้านหน้าเส้นทางเป็นโคลน เถาวัลย์และไม้พุ่มขึ้นหนาแน่นทั้งสองข้างทาง ลมหนาวพัดมาทำให้เงาของต้นไม้เคลื่อนไหวเหมือนกำลังเต้นรำจู่ ๆ โจเซฟินก็จับมือโรสแน่น เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ที่นี่ค่อนข้างน่าขนลุก”“ชู่ว์!” โรสลดเสียงลง “ฉันจำได้ว่าฉันเคยเจอผู้หญิงแปลก ๆ คลานมาที่นี่”โรสดึงเธอให้หมอบอยู่ในพุ่มไม้ แล้วพวกเธอก็เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้า ๆทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ มันฟังเหมือนเสียงสะอื้นไห้ มันเตือนให้นึกถึงเสียงคร่ำครวญของสัตว์ตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งตอนที่แม่ของมันทิ้งไว้ข้าง
“ท่านอาเรส นายคิดว่าฉันหน้าเหมือนใคร?” โรสหัวเราะเยาะกับเขาอย่างใจเย็นเจย์อยู่ท่ามกลางเสียงหัวเราะและน้ำตา “ใช่ฉันหรือเปล่า?”โรสแสร้งทำเป็นรำคาญและพูดว่า “ท่านอาเรส เห็นได้ชัดว่าฉันแต่งตัวเป็นนักแสดงนำชายที่เป็นพระรองในละครของนภาเดือนหงายเลยนะ”เจย์ขมวดคิ้ว “เธอกำลังพูดถึงคนร้ายที่ดูใจดีภายนอกแต่ภายในชั่วร้ายงั้นเหรอ?”เธอพยักหน้าซ้ำ ๆเมื่อเห็นใบหน้าที่มืดมนของเจย์มากขึ้น ดูเหมือนว่าเธอจะถูกสะกดด้วยมนต์สะกดเธอโกรธอยู่ข้างใน แต่เธอก็ยังต้องพิจารณาสถานการณ์หากเธอต้องการระบายบางอย่างออกมาประพฤติชั่วต่อหน้าเสือร้าย ก็เหมือนเธอกำลังถามหาความตายจากเสือร้ายนั่นเอง!“โรส เธอได้หนีหายไปสามวันโดยไม่ถูกตีและอีกทั้งตอนที่เธอต้องการปีนขึ้นไปบนหลังคาก็ยังไม่โดนทำโทษ ใช่ไหม?” เธอกล้าดียังไงไปพูดเยาะเย้ยเขา?โรสกลืนน้ำลาย “ท่านอาเรส อย่าโกรธเลยนะ ฉันแค่เห็นนายด้วยใบหน้าและท่าทางที่ดื้อดึงอยู่ตลอดทั้งวัน ฉันจึงเลียนแบบรูปลักษณ์ของนายเพื่อแสดงใบหน้าของนาย มันดูน่ากลัวจนไม่รู้จะพูดออกเป็นคำพูดยังไงเลยใช่ไหม?“ท่านอาเรส นายควรยิ้มให้มากกว่านี้ จริงไหม? แบบนี้ไงล่ะ?” โรสยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาว
โรสเดินถอยไปพิงขนาบหน้าต่างและกำหมัดไว้แน่น“โจเซฟิน ฉันจะจับเขาไว้ เธอหนีไปเร็วเข้า!”“ไม่นะ ฉันจะทิ้งเธอไปไม่ได้”“ถ้าเธออยู่ เราทั้งคู่จะตาย” โรสกล่าวโจเซฟินหน้าซีดในที่สุด เธอตัดสินใจพูดสั่งกับโรสอย่างเคร่งขรึม “เธอต้องอดทนรอฉันกลับมานะ”โจเซฟินจึงกระโดดลงบนเตียงและเธอต้องการไปที่ประตูเพื่อหนีชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชัง “เธอต้องการที่จะหนีงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” เขาเตรียมเข็มพุ่งไปแทงที่หลังของโจเซฟิน“พี่ชาย ฉันเป็นน้องสาวขอนายนะ นายจะไม่ปล่อยฉันไปเหรอ?” โจเซฟินแสดงความกลัวและกังวลใจบนใบหน้าของเธอเธอค่อย ๆ ถอยกลับไปที่ประตูจู่ ๆ โรสก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วหมันตัวเตะจรเข้ฟาดหางไปที่คอของชายคนนั้นผู้ชายคนนั้นโกรธโรสมาก เขาหันกลับมาและเหวี่ยงหมัดใส่เธอโจเซฟินใช้โอกาสนี้หลบหนีชายคนนั้นต้องการจะจัดการโรสให้เรียบร้อยโดยเร็ว แต่เธอก็กอดตัวรัดเขาไว้แน่น หลังจากลูกเตะของเธอ เธอถูกเหวี่ยงหมัดล้มลงกับพื้นขอบคุณความว่องไวของเธอจากชีวิตที่แล้วของเธอจริง ๆ ความชื่นชอบของเธอในกีฬาเทควันโดมันใช้ได้เสมอ และความรักกีฬาของเธอยังต้องใช้ต่อสู้กับเจย์ตอนนี้อีก เธอยังคงสงบสติอา
เจย์ที่นอนสลบไสลกลับช็อกกับฝันร้ายจนสะดุ้งลุกขึ้นนั่งทันที!เหงื่อพลันเต็มไปทั่วหน้าผากขณะที่หน้าอกเต้นแรงจากการหายใจอย่างรวดเร็ว“แองเจลีน!”เจย์สะบัดผ้าห่มออก ในตอนนี้เขาสวมชุดนอนสีขาวเหมือนหิมะเท่านั้น เขาลุกออกมาข้างนอกอย่างสิ้นหวังระยะทางระหว่างหอท่าเรือหอมหวนห่างจากบ้านของโจเซฟินเพียงไม่กี่ร้อยเมตร แต่เจย์รู้สึกว่าเขาไม่สามารถไปถึงจุดหมายปลายทางได้ในทันทีคฤหาสน์ของโจเซฟินขนาดใหญ่ขณะนี้ดูปิดมืดประตูสู่ทางเข้าสวนก็เปิดกว้าง!ประตูสู่คฤหาสน์ก็เปิดด้วย!เจย์รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที เขาเปล่งเสียงจากลำคอและตะโกนขณะวิ่งขึ้นบันไดไป “โรส?”“โจเซฟิน?”แต่ทว่า ไม่มีใครตอบ!เจย์เดินตรงไปที่ห้องนอนของโจเซฟิน ประตูห้องนอนยังเปิดกว้างและมีลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างเจย์มองดูหน้าต่างที่มีรอยแตกขณะที่สายตาของเขาถึงกับตื่นตระหนก“แองเจลีน?”เขาเปิดไฟพรางมองไปรอบ ๆ เห็นร่องรอยของการต่อสู้บนพื้นที่ยังคงมีอยู่ เศษกระจกคราบเลือด… และทุกอย่างทำให้เขาตกใจราวกับว่าเขามีลางสังหรณ์ ทันใดนั้น เขาก็วิ่งไปที่หน้าต่าง เมื่อเขาเห็นกองเลือดอยู่บนพื้น เจย์รู้สึกได้เพียงว่าการหายใจของเขาแทบจะหยุดล
เจย์เปิดปากพูดอย่างสบาย ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ชั่วร้าย “ในวันที่ภรรยาของผมประสบอุบัติเหตุ ครอบครัวของคุณสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ คุณบอกผมว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ผมมีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าเป็นการสมรู้ร่วมคิดของคุณโดยเจตนาที่จะทำร้ายผู้อื่นเสียมากกว่า“เจมส์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับภรรยาของผม ผมอยากให้คุณและครอบครัวของคุณถูกฝังพร้อมกับเธอ”เจมส์กลืนน้ำลายทุกเซลล์ในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกแช่แข็งมันทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บเขาคิดว่าการมองการณ์ไกลของเจย์นั้นเฉียบแหลมและแม่นยำมาตลอดชีวิต ทว่าสำหรับการดูแลเอาใจใส่โรส เขาได้ละเลยมันไปจริง ๆ เจย์ไม่เคยสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหน แล้วทำไมเขาต้องรัก โรส ลอยล์อย่างคลั่งไคล้ ซึ่งเธอไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย?“เกรย์สัน ช่วยเชิญแขกออกไปด้วย” เจย์พูดอย่างเฉยเมย“ครับ ท่านอาเรส!” เกรย์สันได้ตอบกลับเจย์มองเจมส์อย่างดูถูก “ในอนาคต ถ้าคนนี้กลับมาหาฉันอีก ก็แค่ทุบตีและไล่เขาออกไปได้เลย”เจมส์พลันหน้าซีด...“เจย์ นายเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”เกรย์สันจ้องไปที่บอร์ดี้การ์ดให้สายตาเตือน “พวกนายยังรออะไรอยู่อีก? ไล่เขาออกไปซะ”บอร์ดี้การ์ดเดินมาข้างหน้าและลากเ