โรสจับมือของเจย์แล้ววางบนใบหน้าของเธอเองดวงตาของโจเซฟินขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเธอมองไปที่เจย์ด้วยความหวาดกลัวในดวงตาของเธอถ้าพี่ชายของเธอทนได้ถึงขั้นนี้ เธอจะได้กินฝ่าเท้าเป็นมื้ออาหารเช้าแน่เจย์ไม่โกรธ แต่เขากลับให้นิ้วมือทั้งหมดกับเธอเพื่อลูบไล้ใบหน้าที่แดงก่ำเหมือนลูกตำลึงของเธอเขาถามอย่างอ่อนโยนว่า “เธอรู้ไหมว่านี่คือมือของใคร?”“ฉันรู้” โรสพึมพำ“เจย์บี้”โจเซฟินกรีดร้อง “อ่าห์!”เธอปิดปากและจ้องมองไปที่เจย์ อย่างหวาดกลัวนี่คือชื่อเล่นต้องห้ามของเจย์มีผู้หญิงคนหนึ่งโทรหาเขาแบบนั้นในตอนนั้น ท้ายที่สุด ชื่อเสียงของเธอก็ถูกทำลายโดยพี่ชายของเธอและผู้หญิงคนนั้นก็ฆ่าตัวตายโรส ลอยล์ ถึง คราวเคราะห์แล้วแน่ถึงกระนั้น ดวงตาที่เย็นชาของเจย์ก็ค่อย ๆ อบอุ่นขึ้น รอยยิ้มอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา“โรส กลับบ้านไปกับฉัน” เจย์พูดด้วยความรักทันใดนั้น โรสก็รู้สึกคลุ้มคลั่ง เธอปล่อยมือของเจย์และดึงผมของเธออย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอคร่ำครวญอย่างเสียใจ“ฉันไม่มีบ้าน!“ฉันไม่มีบ้าน“ฉันเป็นยัยบ้า ฉันทิ้งบ้านไปแล้ว”โรสทรุดตัวลงกับพื้น คุกเข่า แล้วตบตัวเอง “คุณปู่ ฉันคิดผิด ฉันผิดไปแล
“เขาฉีดโรคเอชไอวีให้ฉัน รักษาระยะห่างของเธอไว้เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ส่งผลต่อเธอ” โรสกล่าวใบหน้าของโจเซฟินซีดลง “พี่สะใภ้ เธอไม่ได้โกหกฉัน ใช่ไหม? เธออ้วกไปทั่วตัวฉันเมื่อวานนี้ แล้วฉันก็นอนกับเธอด้วย”“ทำไมฉันต้องโกหกเธอล่ะ? ไอ้พี่ชายสารเลวของเธอทำเกินกว่าเหตุมากไปแล้ว ถ้าเขาเกลียดฉัน เขาก็สามารถเอามีดแทงฉันจนตายก็ได้ แต่ทำไมเขาถึงใช้วิธีที่ไร้ยางอายเช่นนี้?”ยิ่งโรสพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็ยิ่งโกรธและเสียใจมากขึ้น น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด “ตอนนี้ฉันเป็นโรคแบบนี้ไปแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะตายก็ไม่มีใครฝังศพของฉัน ในที่สุดฉันก็ได้เห็นความโหดร้ายและความป่าเถื่อนของเขาแล้ว”โจเซฟินตะลึงเมื่อเธอเห็นโรสเล่าเรื่องราวของเธอด้วยความจริงใจทุกอย่างและได้ยินเสียงครวญครางที่ทำให้หัวใจของเธอฟังดูเหมือนไม่ได้สร้างเรื่องขึ้น ดังนั้น โจเซฟินก็ร้องไห้ออกมาเช่นกัน“นี่คือผลกรรมจากสวรรค์แน่นอน พี่ชายของฉันต้องการแก้แค้นเธอ แต่เขาก็พาฉันเข้าไปในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ตอนนี้ฉันป่วยแล้ว มันก็ไม่เป็นไรถ้าฉันตาย แต่ฉันไม่สามารถกอดหลานชายตัวน้อยที่น่ารักของฉันก่อนที่ฉันจะตายได้... เซ็ตตี้น้อยก็เช่นกัน... ฮือ ฮือ... ”พ
รอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเจย์เด็ก ๆ วิ่งข้ามถนนด้วยความตื่นเต้นทว่า รถได้เตรียมเลี้ยวหมุนกลับไปอย่างรวดเร็วสีหน้าของเจย์มืดลง...เธอตัดสินใจมาที่ สวนคฤหาสน์ แต่ไม่ลงมาเจอลูก ๆ ของเธอ หมายความว่ายังไง?เจย์เดินไปด้วยสีหน้ามัวหมองเด็ก ๆ กระโจนใส่ข้าง ๆ รถขณะที่พวกเขายืนร้องไห้ออกมา“คุณแม่…”“คุณแม่ ทำไมคุณแม่ไม่ลงมา?”“คุณแม่ หนูคิดถึงคุณแม่…”เซ็ตตี้น้อยและร็อบบี้น้อยเกือบจะหมดลมหายใจจากเสียงโหยหวนและคร่ำครวญอย่างต่อเนื่องเเจ็คสันยืนอยู่ด้านข้าง ในขณะที่ดวงตาคู่สวยของเขาเต็มไปด้วยน้ำตาโรสปิดหน้าและสะอื้น “ฉันเสียใจกับเรื่องนี้ โจเซฟิน ฉันไม่ควรมาที่นี่”โจเซฟินร้องไห้ไปกับเธอ “พี่สาว ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย”“โจเซฟิน เราไปกันเถอะ” โรสพูด โดยไม่เต็มใจที่เสียเวลาอยู่ต่อไปแล้วเสียงเด็ก ๆ ของเธอร้องไห้แทบจะทำให้เธอขาดใจโจเซฟินเหยียบเครื่องยนต์รถ กระนั้น เมื่อพวกเขากำลังจะจากไป เจย์ก็มายืนขวางอยู่หน้ารถ ใบหน้าของเขาซีดเซียวทันใดนั้น โจเซฟินก็ดับเครื่องยนต์“พี่ชาย นายมันบ้า!”“ลงมาจากรถซะ!” เจย์คำรามโจเซฟินมองกลับไปที่โรส “พี่คะ เราจะทำยังไงกันดี?”โรสกำลังเกา
โรสม้วนแขนเสื้อขึ้นเผยให้เห็นแขนทั้งสองข้างของเธอที่มีรอยแดงช้ำไปทั่ว เธอตะคอกใส่เขา “นายเห็นสิ่งนี้ไหม? ทั้งหมดนี้เป็นเพราะนาย!”เจย์รู้สึกว่าดวงตาของเขาหดลงขณะที่เขาจับข้อมือของเธอขึ้น “ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับอะไร?”เมื่อนิ้วของเขาสัมผัสกับผิวหนังของเธอ โรสก็เห็นความเป็นห่วงและความกังวลในดวงตาของเจย์มันเป็นภาพลวงตาสินะ?เธอไม่ได้ตั้งใจที่อยากจะลงโทษเขา แต่เธอเตะเข้าไปที่เป้าของเขาด้วยกำลังทั้งหมดของเธอเจย์อดไม่ได้ที่จะจุกจนเดินโซเซ—“โจเซฟิน ขับรถออกไปเร็ว” โรสคำรามด้วยอาการจิตตกเสียงแตรรถดังนานและดังขึ้นในทางกลับกัน เด็ก ๆ วิ่งไล่ตามรถพร้อมกับร่ำไห้ “คุณแม่ คุณแม่ กลับมาเถอะ อย่าทิ้งเราไปได้ไหม?”น้ำตาไหลท่วมใบหน้าของโรสขณะที่เธอร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังเจย์มองดูขณะที่รถเร่งความเร็วออกไปในระยะไกล เสียงร้องโหยหวนของลูก ๆ ของเขากระตุ้นความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาที่จะเอาชนะให้ได้มันกลับคืนมา“เจนสัน กลับมา ทุกคนเลย กลับมา”เด็ก ๆ มองกลับมาที่เขา โดยที่ทำอะไรไม่ถูก“ทำไมคุณแม่ถึงทิ้งหนูไปอีกคะ?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างเศร้า ๆเจย์เดินไปหาเธอแล้วลูบหัวเธอ “คุณแม่ป่วย และเธอไม่สบ
ทั้งคู่ยืนอยู่บนถนนที่มีผู้คนพลุกพล่านขณะที่พวกเขายังคงจูบกันอยู่ มันดึงดูดความสนใจของทุกคนรอบตัวพวกเขาเจย์ปิดตาของเขา พร้อมประสานมือของเขารอบเอวของเธอ และผลักตัวเองประกบไปข้างหน้ากับตัวเธอทั้งคู่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งซึ่งกันและกันเมื่อโรสอยากจะหยุดเพียงเท่านั้น แล้วเธอก็ผลักเขาออกไป“โรส ลอยล์ เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้?” เจย์ถามขณะที่เขาแตะริมฝีปากของเขา เขายังทำตัวดูร้อนแรงโรสสังเกตเห็นคนรอบข้างชี้นิ้วมาที่เธอ “นี่คือผู้หญิงที่ท่านอาเรสปราถนา พวกเขาเป็นประเด็นร้อนเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขากำลังฮันนีมูนกันหรือเปล่า?”โทรศัพท์มือถือถูกยกขึ้นและแสงไฟส่องมาที่เจย์หลาย ๆ ครั้ง“ท่านอาเรสเจ๋งมากเลย เขาเจ๋งกว่านายแบบเหล่านั้นมาก เพื่อให้เธอได้รับความโปรดปรานจากท่านอาเรส ผู้หญิงคนนั้นในชาติก่อนทำบุญด้วยอะไร?”……..หัวใจของโรสเริ่มสั่นสะเทือนและดังก้อง ด้วยเหตุนี้ เธอจึงจ้องมองอย่างโกรธแค้นไปที่ผู้หญิงที่สาปแช่งและรุมเร้าเธอ “ไม่ ฉันต้องทำลายล้างจักรวาลที่เลวร้ายในชาติก่อนมาเพื่อที่จะได้พบกับเขาต่างหาก”สีหน้าของเจย์มืดลง “เธอเป็นบ้าอะไร?”โรสมองเขาอย่างเศร้าหมองเ
“คนจะเข้าใจผิดฉัน” โรสพูดขณะที่เธอกัดริมฝีปาก นอกจากนี้ ดวงตาของเธอเริ่มฉีกขาด เผยให้เห็นใบหน้าของเธอที่น่าเวทนา“คนจะเข้าใจผิดอะไร?” เจย์ขมวดคิ้ว‘เธอมาจากนอกโลกหรือไง? ทำไมทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเธอดูลึกลับและสับสนขนาดนี้?’ดวงตาสีดำไข่มุกของโรส จ้องมองมาที่เขา “มันเป็นเพราะนาย ถ้านายต้องการให้ฉันตาย นายสามารถบอกฉันได้เลย ฉันสามารถกระโดดลงจากตึก กระโดดลงไปในมหาสมุทร หรือแม้แต่กรีดข้อมือ มีหลายพันวิธีที่ฉันจะทำให้นายพอใจ ทำไมนายต้องบังคับให้ฉันดื่มของน่าขยะแขยงขนาดนั้น?”เจย์ดึงเบรกรถโรลส์-รอยซ์ ทำให้รถหยุดอยู่ข้างถนนเขามองกลับไปที่เธอ ยัยบ๊องผู้น่าสงสารที่มีน้ำตานองหน้า และเขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี“เธอหมายถึงวันนั้นที่บอกว่าฉันทำเอชไอวีเหลวเข้าไปในตัวเธอ ทำให้เธอติดเชื้อโรคนั่น— เป็นโรคแปลก ๆ ที่เธอพูดใช่ไหม?” เขาถามด้วยความไม่แน่ใจ“นายจะบอกไม่ได้เป็นคนทำงั้นเหรอ? ฉันมีตุ่มแดงทั่วผิวหนัง และฉันรู้สึกอ่อนแอ ทั้งหมดนี้เป็นอาการของมัน” โรสตอบอย่างเย็นชาเจย์เป็น… คนโง่“โรส ลอยล์ ทำไมลูกหมูถึงตายรู้ไหม?”เขารู้สึกแย่เพียงรู้ว่าเขาถูกคนโง่ทั้งสองทำให
เจย์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเสริมว่า "ให้เธอทำการตรวจเอชไอวีด้วย!"สายตาของคุณหมอกลายเป็นสิ่งที่ยากจะอธิบาย'ท่านประธานมีบุคลิกประหลาดอย่างสมบูรณ์ สิ่งนี้คือข้อกำหนดสำหรับการเป็นผู้หญิงของเขาเหรอ?'โรสปฏิเสธข้อเสนอของเขา "อืม… ฉันไม่ต้องการแบบนั้น"เจย์มองไปที่โรสและรอยยิ้มก็มีมากขึ้นบนใบหน้าของเขา อีกคนหนึ่งเธอมีหัวที่ห้อยจนต่ำ มันแทบจะมุดลงไปในพื้นดินหากมีโอกาส'เธออายเหรอ?""แค่ตรวจเท่านั้น อีกอย่างหนึ่ง..." สายตาของเจย์ขยับไปทางโจเซฟินที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา "ตรวจสุขภาพเธอด้วยก็ดี"โจเซฟินกระเด้งขึ้น “พี่ชายทำแบบนี้หมายความหมายว่าอะไร? น้องสาวนายปฏิบัติตนให้ละเว้นอบายมุขและใช้ชีวิตเหมือนแม่ชีพรหมจรรย์ นายจะสงสัยในตัวฉันได้อย่างไร?"เจย์ผ่อนคลายในที่นั่งของเขา ทันทีที่เขาออกคำสั่งในทางกลับกันโรสและโจเซฟินรู้สึกตัวลีบหดอย่างหดหู่หลังจากนั้นไม่นานพยาบาลก็เข้ามาพร้อมกับเข็มฉีดยาและเข็มเพื่อเจาะเลือดของหญิงสาวทั้งสองผลตรวจออกมาทันที แต่เจย์ขอตัวมันไว้ก่อนมันจะไปถึงหญิงสาวทั้งสองคน "เอามาให้ฉัน!"โรสต้องการที่จะแย่งผลตรวจ แต่เจย์ยกมือขึ้น เขาสูง และด้วยแขนที่ยาว โรสแทบจะเ
โจเซฟินเปิดประตูรถโรลส์-รอยซ์อย่างรวดเร็วและเข้าไปนั่งที่เบาะหลังเหมือนกับปลาโลช "ฉันก็อยากไปด้วย ฉันคิดถึงหลานรักเจนส์,ร็อบบี้น้อย และเซ็ตตี้น้อยมาก ๆ "ในทางกลับกันโรสเดินอย่างช้า ๆ ตามทางของเธอเข้าไปในรถเธอกังวลว่าเจย์จะทำอะไรไม่ดีกับเธอ แต่เธอก็คิดถึงลูกมากเกินไปเจย์มองไปที่ผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่อยากขับรถ”โจเซฟินและโรสมองหน้ากันนั่นหมายความว่าหนึ่งในนั้นจะต้องนั่งร่วมกับปีศาจชั่วครู่ต่อมา โรสถลาออกจากรถแล้วพูดว่า "งั้นฉันจะขับไปเอง"เธอยอมตายดีกว่านั่งกับเจย์เจย์ถามเธออย่างเย็นชาว่า "เธอมีใบขับขี่เหรอ?"โรสกลับไปนั่งอย่างหดหู่ใจแองเจลีนมีใบขับขี่และรู้วิธีขับรถ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่ โรส ลอยล์โจเซฟินถอนหายใจด้วยความจำนน “โอเคฉันจะขับรถ”เธอเริ่มสงสัยว่าพี่ชายของเธอจะใช้เธอเป็นคนขับรถที่ไม่ได้รับค่าจ้างในขณะที่โจเซฟินออกจากเบาะหลัง เจย์ก็เข้าไปในรถอย่างสง่างามโดยนั่งข้างโรส ทันใดนั้น อีกคนก็รู้สึกราวกับว่าฤดูหนาวมาถึงก่อนกำหนดเธอติดกระดุมคอเสื้อ แต่ก็ยังไม่สามารถป้องกันตัวเองจากความหนาวเย็นที่ส่งมาจากชายข้าง ๆ เธอได้ เจย์เป็