โรสเผลองีบหลับไปขณะที่โลกภายนอกกำลังโกลาหลโลกแห่งโซเชียล ณ ตอนนี้ เมื่อมีการค้นหาหัวข้อข่าวประจำวันยอดนิยมบนทวิตเตอร์ และข่าวเด่นจากแพลตฟอร์มหลักทั้งหมดได้เผยแพร่ภาพถ่ายของเจย์และโรสจูบกันอย่างเร่าร้อนหลังจากที่หนุ่มเพลย์บอยอย่างจอห์นซึ่งเป็นคนในตระกูลอาเรสได้เห็นการค้นหาที่ร้อนแรงนี้ เขาก็แพร่ข่าวซุบซิบในแท็บลอยด์ข่าวทันที ในเวลาไม่นานผู้อาวุโสทุกคนใน อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ก็เริ่มรู้เรื่องนี้ท่านปู่อาเรส แห่งแกรนด์เอเซียรู้สึกโกรธกับเหตุการณ์นั้นมาก “แม้ว่า โรส ลอยล์ จะเป็นแม่ของเจนสันและร็อบบี้น้อย แต่เธอก็เกิดมาต่ำต้อยและมีประวัติชีวิตสมรสมาแล้วหลายครั้ง ไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสำหรับเจย์ที่จะต้องการเธอ ถ้าเขาเลือกที่จะแต่งงานใหม่เพราะเห็นแก่ลูก เขาก็ควรทำแบบนั้นได้ แต่ทำไมพวกเขาต้องทำให้เกิดความโกลาหลในเมืองจากการถูกเผยแพร่ข่าวออกไปทั่วเช่นนี้?”จอห์นต้องการที่จะเห็นโลกเกิดความสับสนวุ่นวาย “ผู้หญิงสมัยนี้จะทำทุกอย่างเพื่อที่จะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดเพื่อให้ได้ความสำเร็จที่ตัวเองต้องการสินะ โรสคงใช้ประโยชน์จากความร้อนแรงเพื่อก้าวเข้ามา มันคงเป็นวิธีที่ชาญฉลาดที่สุด จากนั้นก็ใช้
โรสงุนงง “ภาพถ่ายที่ใกล้ชิดคืออะไร? การค้นหายอดนิยมยังไงกันคะ?”“อะไรก็ตาม สิ่งที่ท่านปู่อาเรสหมายถึง ก็คือเธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อยและมีประวัติสมรสที่ซับซ้อน ดังนั้นแล้ว เดิมทีเธอไม่คู่ควรกับเจย์ของฉัน แต่ถ้าเจย์เลือกที่จะแต่งงานใหม่กับเธอเเพราะเด็ก ๆ ก็จงแต่งงานแบบเรียบง่าย ไม่จำเป็นต้องปลุกปั่นความวุ่นวายขึ้นมา”ใบหน้าของโรสเปลี่ยนไปอย่างประหลาดใจแม้ว่าเธอจะไม่ชอบการแสดงความรักที่ทำให้มีชื่อเสียงไปทั่วก็ตาม แต่ตระกูลอาเรสก็ดูถูกเหยียดหยามต่อเธอนั้นชัดเจนเกินไปเธอยังมีศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจ เธอจะไม่ปล่อยให้คนอื่นเข้าใจผิดและเหยียบย่ำเธอโรสกล่าวว่า “ท่านผู้หญิงคะ อย่างที่คุณพูด ฉันมาจากภูมิหลังที่ต่ำต้อยและมีอำนาจเพียงเล็กน้อย ดังนั้นท่านผู้หญิงควรรู้ว่าสิ่งต่าง ๆ เช่นการเข้าสู่สังคมหรือโลกโซเชียลที่ร้อนแรง การแต่งงานกับท่านอาเรส และอื่น ๆ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันสามารถควบคุมได้”“เธอหมายถึงอะไร? ฉันได้ยินไม่ผิด ใช่ไหม? อย่าบอกนะว่าเป็นเจย์ของฉันที่บังคับให้เธอแต่งงานกับเขา?” ท่านผู้หญิงลุกขึ้นและกล่าวด้วยความไม่เชื่อโรสพยักหน้า “ถูกต้องค่ะ”ท่านผู้หญิงไม่เชื่ออย่างชัดเจนขณะที่เธ
ในตอนเย็น เจย์กลับบ้านพร้อมกับลูกน้อยที่น่ารักทั้งสามคนซอนเดอร์รีบเดินเข้ามาแจ้งอย่างใจจดใจจ่อถึงการออกไปของโรส “นายท่าน นายหญิงลอยล์ออกไปแล้ว”เจย์พยักหน้าด้วยสีหน้าสงบและตอบว่า “โอเค”ในเวลานั้น เขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่า ‘ออกไป’ ที่ซอนเดอร์หมายถึงคือการแยกทางกันในระยะยาวเขาคิดว่าถ้าโรสตั้งใจที่จะจากเขาไปอย่างถาวร อย่างน้อยเธอก็ควรพาลูกสาวของตัวเองไปด้วยดังนั้น เขาจึงคิดว่าโรสเพิ่งออกจากสวนคฤหาสน์ไปชั่วคราวเพื่อออกไปพบเพื่อนหรือไปช้อปปิ้งเมื่อเห็นว่านายท่านไม่ได้ดูแปลกใจ ซอนเดอร์คิดว่าเขาได้รับทราบอย่างดีเกี่ยวกับการจากไปของโรส ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีกใครจะคิดว่าในตอนเย็น เซ็ตตี้น้อยเริ่มร้องไห้หาแม่เพราะเธอไม่เห็นแม่?เจย์ไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ เขาจึงโทรหาโรสเมื่อเขาโทรออก เขาพบว่าโทรศัพท์ของโรสถูกปิดเครื่องไว้หลังจากนั้น เจย์ก็รู้ว่า “โรสออกไปแล้ว” หมายถึงอะไรทันใดนั้น ก็รู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังแตกสลาย เจย์อ้าปากและตะโกนว่า “ซอนเดอร์ โรสไปไหน?”ซอนเดอร์จ้องมองไปที่นายท่านที่กระวนกระวายใจอย่างว่างเปล่า ด้วยความตกใจนายท่านฉลาดเป็นพิเศษมาโดยตลอด แล้วทำไมวันนี้เขาถ
เจย์พูดเสียงแหบ “ทุกคนไปเข้านอน คุณพ่อจะหาวิธีให้คุณแม่กลับมาให้ได้”เซ็ตตี้น้อยยังคงร้องไห้และเสียงดังโวยวาย “ไม่ หนูไม่อยากนอน หนูต้องการแม่…”“เด็กคนนี้…ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฟัง?” เจย์สูญเสียทัศนคติที่ยึดติดกับเซ็ตตี้น้อยจนทนไม่ไหว“ถ้าเธอร้องไห้อีก เธอจะไม่สามารถเห็นคุณแม่ได้อีกต่อไป” เจย์ขู่เซ็ตตี้น้อยโกรธ แต่เธอไม่กล้าพูดและจ้องมองเขาอย่างเศร้า ๆตอนนี้ไม่มีแม่ช่วยเธอแล้ว เซ็ตตี้น้อยก็ตกใจกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอจะต้องคล้อยตามการบีบบังคับโดยที่ไม่ได้ถูกปลอบโยนใด ๆ เจย์จึงเพิ่มการข่มขู่ของเขา “คุณแม่ของเธอไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอต้องฟังลุงต่อจากนี้ไป ไม่อย่างนั้น ลุงก็ไม่ต้องการเธอเช่นกัน”เซ็ตตี้น้อยหยุดสะอื้น แต่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยความกลัวร็อบบี้น้อยจับมือน้องสาวตัวน้อยของเขา “เซ็ตตี้น้อย อย่ากลัวเลย ยังไงพี่ก็ต้องการเธอ!”ในที่สุด เซ็ตตี้น้อยก็หยุดร้องไห้และเจย์ก็สงบลงได้ เขาสงสัยว่าการหนีออกจากบ้านครั้งนี้ของโรสเป็นเรื่องที่เธอตัดสินใจเองอย่างเด็ดขาดหรือแค่ถูกถูกยุยงเขารู้สึกเสมอว่าเธอรักลูกมาก แม้ว่าเธอจะได้รับความเจ็บปวดจากสมาชิกในตระกูลอา
ทันทีที่เจย์มาถึงประตูสู่ แกรนด์ เอเซีย เกรย์สันก็ยืนรอด้วยความเคารพพร้อมกับถือโฟลเดอร์เอกสารข้อมูลบางอย่างในมือ หน้าผากของเขามีเหงื่อออกการจ้องมองที่มุ่งร้ายของเจย์กวาดมองไปที่เกรย์สัน ทำให้เขาร่างกายสั่นสะท้านเจย์พูดด้วยอารมณ์ไม่ดี “นายทำอะไรผิดอีกแล้ว?”เกรย์สันกล่าวด้วยความกลัวและกังวลใจมากจริง ๆ “นายท่านอาเรสครับ คราวนี้… ไม่ใช่ผมที่ทำอะไรผิด แต่เป็น…คุณ”เจย์สะดุ้งเล็กน้อย สายตาของเขาจ้องไปที่เอกสารซองสีชมพูในอ้อมแขนของเกรย์สัน ขณะที่ดวงตานกอินทรีของเขาหดลง “นี่คืออะไร?”“นายท่านอาเรส นี่คือรายงานการทดสอบทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อย” เกรย์สันกล่าวเมื่อเจย์เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา เขาสั่งเกรย์สันว่า “ฉันไม่ได้สั่งให้นายร่างบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลของเธอหรือไง? มันออกมาแล้วใช่ไหม?”เกรย์สันหัวเราะน่าเกลียดมากกว่าที่เขาร้องไห้อีกคราวนี้ “นายท่านอาเรส ผมใช้วิธีทางลัดสรุปผลทั้งหมดนี้ครับ”ถ้าท่านประธานรู้ว่าเขาขโมยข้อมูลต้นกำเนิดลำดับวงศ์ตระกูลอาเรส การแสดงออกของเขาจะมีสีสันมากกว่าสายรุ้งที่สับสนในตอนนี้เสียอีก“อ่านให้ฉันฟังหน่อย” เจย์กล่าวเกรย์สันมองไปรอบ ๆ เป็นชั่วโมงที
เจย์หยิบเอกสารข้อมูลและตรงเข้าไปชิดตัวเกรย์สัน “นายใช้ทางลัดงั้นเหรอ? บ้าเอ๊ย นายกล้าหลอกฉันเหรอ?”เกรย์สันหมอบอยู่ที่มุมลิฟต์ในอ้อมแขนของตัวเอง เขามองไปที่ประธานด้วยสีหน้าอย่างน่าสงสาร “นายท่ายอาเรส ตอนนี้ผมได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมอยู่ ฟังผมก่อน จากเท่าที่รู้มา ลำดับวงศ์ตระกูลนี้ เป็นเรื่องจริง ถ้าคุณไม่เชื่อผม คุณดูรายงานการทดสอบทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อยเอาเองเลยครับ”เจย์เห็นว่าเกรย์สันยังคงดื้อดึงแม้ว่าความตายจะมาเยือนเขาก็ตาม ซึ่งหมายความว่ามีข้อมูลบางอย่างยังบอกมาไม่หมดเขาขว้างเอกสารใส่เกรย์สันอย่างรุนแรง “เปิดมาดู”เกรย์สันยืนขึ้นดึงรายงานผลการทดสอบทางพันธุกรรมของเซ็ตตี้น้อยและส่งให้เจย์ในขณะนี้ ประตูลิฟต์เปิดออกอย่างกะทันหันและเจย์ก็เดินเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับรายงานผลการทดสอบของเซ็ตตี้น้อยระหว่างทาง เกรย์สันสาปแช่งอย่างเงียบ ๆ ด้วยความหวาดกลัว ถ้าประธานรู้ว่าเซ็ตตี้น้อยเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของเขา เขาจะต้องเสียใจกับพฤติกรรม ‘ทารุณกรรม’ กับเซ็ตตี้น้อยในอดีตอย่างแน่นอน!เจย์เข้ามาในห้องทำงาน ถอดเสื้อโค้ทและนั่งบนเก้าอี้หนังสีดำหมุนได้ของเขา เขากำลังศึกษารายงานการทด
รถโรลส์ - รอยซ์ กำลังเร่งความเร็วอย่างดุเดือดบนเส้นทางจากเมืองไปยังชานเมืองความน่ากลัวของเขาเมื่อผู้คนมองเห็นเข้าไปในรถจากที่นั่งคนขับมีอ่อร่าหยิ่งยโส รูปร่างมีแสงแห่งความมืดออกมาที่ทำให้ผู้คนกลัวเกินกว่าที่จะเข้าใกล้เขาเมื่อรถโรลส์ - รอยซ์ เลี้ยวเข้าสู่เส้นทางถนนที่ตัดเข้าถนนยางมะตอยนำไปสู่สวนคฤหาสน์ของเขาเอง เมื่อถึงบ้านพักเจย์ก็เห็นหัวเล็ก ๆ สองสามหัวโผล่ออกจากระเบียงหินอ่อนสีขาวที่เปิดโล่งจากระยะไกลเหมือนมีการวิ่งเล่นกันอยู่เมื่อเห็นรถเขาเข้ามา ร่างเล็ก ๆ หลายคนก็วิ่งหนีไปทันที“พ่อกลับมาแล้ว เซ็ตตี้น้อยรีบเข้าไปเร็ว”เซ็ตตี้น้อยยัดช็อกโกแลตโดฟใส่มือของเจนสันแล้ววิ่งเข้าไปในห้องมืดเล็ก ๆ ในพริบตาซอนเดอร์รีบล็อคประตูห้องมืดอย่างรวดเร็วเมื่อเจย์เข้ามาในบ้าน เขาเห็นซอนเดอร์นั่งอยู่บนโซฟาโดยมีเจนสันและร็อบบี้น้อยกำลังช่วยกันต่อเลโก้ที่ยังต่อไม่เสร็จกองอยู่บนโต๊ะ“คุณพ่อครับ ทำไมกลับมาเร็วจัง?” ร็อบบี้น้อยวางเลโก้ลงในมือของเขาแล้ววิ่งไปหาเจย์เพื่อขอสิ่งที่อยากได้จากเขา“คุณพ่อครับ ลืมเอาของบางอย่างมาหรือเปล่า? ให้ผมไปเอาให้ไหมครับ?เจย์เหลือบมองไปที่ห้องด้านข้างชั้นสอง เน
น้ำตาไหลออกมาในดวงตาของเจย์ เขารู้สึกประทับใจอย่างยิ่งกับหัวใจอันบอบบางของเด็กน้อย“คุณลุงจะไม่ตีเธอนะ ลุงจะไม่ดุเธอเช่นกัน เพราะลุงรักเธอ” เขากล่าวน้ำตาในขอบตาของเซ็ตตี้น้อยกลิ้งไหลลงขณะที่เธอพูดอย่างเศร้า ๆ ว่า “คุณลุงกำลังโกหกหนู”เจย์“…”“ตั้งแต่แม่กลับไปจีน คุณลุงมักจะทำให้แม่ร้องไห้ แม่มักจะร้องไห้ตอนกลางคืนเสมอ…”เจย์ “…”“คุณลุงเป็นคนไม่ดี”เจย์ “…”คำพูดของเซ็ตตี้น้อยทำให้เขารู้สึกหนักอึ้งโดยไม่มีเหตุผล ดูเหมือนว่าเขายังรู้น้อยเกินไปเกี่ยวกับความทุกข์ในใจของแองเจลีนเจย์อุ้มเซ็ตตี้น้อยไปชั้นหนึ่งแล้วสั่งซอนเดอร์ว่า “ซอนเดอร์ ทำอะไรอร่อย ๆ ให้เด็ก ๆ ทานด้วย”“ได้เลยค่ะ” ซอนเดอร์ตอบอย่างมีความสุขเธอรู้ว่านายท่านเป็นคนแค่ขู่ให้กลัวแต่ไม่ทำอะไรเจย์วางเซ็ตตี้น้อยลง แล้วเธอก็นั่งลงบนโซฟาตัวเล็ก มือทั้งสองข้างประคองแก้มและน้ำตาคลอเบ้าของเธอ เธอมองเขาอย่างน่ารัก“ทำไมหนูมองมาที่ฉันแบบนั้น?” เจย์ถามอย่างสงสัย“คุณลุงจะไม่ส่งหนูออกไปจากที่นี้เหรอคะ?” เซ็ตตี้น้อยถามอย่างน่าสงสารเจย์ตกใจมาก เธอเป็นลูกสาวของเขา มีเหตุผลอะไรที่เขาจะส่งเธอออกไป?เซ็ตตี้น้อยพูดด้วยความมั่น