เสียงแตรรถดังขึ้น และประตูเหล็กแกะสลักดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงออร่าของเจ้าของบ้านที่กำลังเข้ามาเมื่อมันเปิดออก ต่อจากนั้น รถโรลส์ - รอยซ์ สุดหรูก็ขับเข้าไปข้างในอย่างช้า ๆทันใดนั้น หน้าต่างรถก็เปิดออก และเจย์ อาเรส ก็ชะเง้อหน้าออกไปมองที่ โรส ลอย์แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดหรือทำอะไรเลยนอกจากมองไปที่เธอ แต่ดวงตาที่น่าทึ่งของเขาก็มีชีวิตชีวา ดวงตาคู่นั้นทำให้โรสรู้สึกเคลิบเคลิ้ม“ท่านอาเรส นายกลับมาแล้วเหรอ?”โรสลงจากวงสวิงของชิงช้า เธอรู้สึกประหลาดใจ ท้ายที่สุดแล้ว สถานที่แห่งนี้ก็ค่อนข้างไกลจากที่เขาทำงาน ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเขาจะไม่กลับมาเจย์จอดรถไว้ตรงทางเปิดประตูและลงจากรถเขายืนอยู่ตรงหน้าโรสพร้อมกับรอยยิ้มตื้น ๆ แสดงออกถึงดวงตาของเขา เขาพูดด้วยความร่าเริงว่า “เธอรอฉันอยู่เหรอ?”ความหวังในฉากนับไม่ถ้วนที่เขาจินตนาการมาก่อนนั้น รวมถึงแองเจลีนนั่งอยู่บนชิงช้าและรอให้เขากลับบ้านมันจบลงด้วยความเป็นจริงในวันนี้โรสรู้สึกเขินเล็กน้อย เธอยื่นมือไปจัดผมที่หลังหูของเธอและพูดอย่างเชื่องช้า “ท่านอาเรส ฉันมีข้อสงสัยมากมายในใจ ฉันจะคุยกับนายได้ไหม?”เจย์กล่าวว่า “ยังมีเวลาอีกนานมากในการพิ
หลังจากออกมาจากห้องอาบน้ำ เจย์ก็เหลือบมองไปที่ทางเดินที่มีแสงสลัวบนชั้นสอง เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าประตูห้องนอนทุกบานปิดแน่นเขาบอกโรสและเด็ก ๆ ให้เลือกห้องที่พวกเขาชอบ และดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะหลีกเลี่ยงการเลือกห้องนอนใกล้ ๆ จากที่เขาอยู่เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?เจย์เดินลงไปชั้นล่าง มองเห็นคนรับใช้ แม่แซคคารี่ กำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารเย็นเมื่อเห็นเจย์ แม่แซคคารี่ก็พูดอย่างใจดีว่า “นายท่าน อาหารเย็นจะพร้อมเสิร์ฟแล้วเร็ว ๆ นี้ ดิฉันจะไปเรียกนายหญิงและเด็ก ๆ ลงมาทานอาหารเย็นนะ”เดิมแล้ว แม่แซคคารี่เป็นซุปเปอร์เชฟในบริษัท อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน เธอเป็นคนที่อยู่ที่นั่นเป็นเวลานานที่สุด แม่ของเจย์ได้ช่วยเธอแก้ปัญหาครอบครัวของเธอมากมาย ดังนั้นแม่แซคคารี่ผู้แสนกตัญญูจึงใจดีกับภรรยาคนแรกของครอบครัวอาเรสมาโดยตลอด เธอมองว่าเจย์เป็นลูกของเธอเองด้วยซ้ำเจย์ยังไว้วางใจแม่แซคคารี่มาก ดังนั้นเขาจึงพาแม่แซคคารี่ออกไปโดยไม่คำนึงถึงการคัดค้านของภรรยาคนอื่น ๆ เขาอนุญาตให้เธอดูแลโรสและลูก ๆ ของเขาทักษะการทำอาหารและอันดับทางศีลธรรมของแม่แซคคารี่เป็นสิ่งที่ดีที่เขาเชื่อใจ และเป็นสิ่
เธอแค่ไม่ต้องการที่จะย้ายเจย์พูด “แต่แม่แซคคารี่ของฉันแก่เกินไปที่จะเดินขึ้นบันไดแล้ว”โรสทำได้แค่ยอมจำนนดังนั้น หลังอาหารค่ำ โรสจึงขึ้นไปชั้นบนเพื่อย้ายข้าวของของเธอเจย์เรียกเด็กน่ารักทั้งสามคนว่า “ลูก ๆ เลือกห้องไหนก็ได้บนชั้นสองนะ แต่อย่าลืมอยู่ห่างจากคุณพ่อด้วย”เจนสัน อาเรส สอดมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋ากางเกงและพยักหน้าอย่างเย็นชา “ผมเข้าใจแล้วครับ”ร็อบบี้น้อยรู้สึกสับสนเล็กน้อยและถามเจนสันว่า “เจนส์ ทำไมพ่อไม่ปล่อยให้เราอยู่ข้าง ๆ เขาล่ะ?”เจนสันพูดโดยไม่หันกลับไปมองว่า “นั่นเป็นเพราะนายไม่ใช่แม่”ร็อบบี้น้อยมีความเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งทันที “โอ้!”เซ็ตตี้น้อยทำหน้าตาบูดบึ้งใส่เจย์ “ไม่มีใครอยากอยู่ข้าง ๆ คุณลุงหรอก!”เมื่อโรสย้ายเครื่องใช้ในห้องน้ำของเธอลงมาจากชั้นสี่ เธอพบว่าห้องส่วนใหญ่บนชั้นสองถูกเด็กซนทั้งสามเข้าใช้งานจนเต็มเหลือแต่ห้องข้าง ๆ เจย์ห้องทั้งสามห้องที่อยู่ห่างจากห้องคุณพ่อของพวกเขามากที่สุดถูกครอบครองโดยเจนสันซึ่งจะใช้เป็นห้องศึกษา ห้องนอน และห้องของเล่นของเขาสำหรับร็อบบี้น้อย เขาอาศัยอยู่ในห้องสามห้องถัดจากเจนสัน เป็นห้องนอน ห้องเปียโนและห้องออกก
“ท่านอาเรส ทำไมห้องนี้ถึงได้รับการตกแต่งที่แตกต่างจากห้องอื่น ๆ?” โรส ลอยล์ รู้สึกประหลาดใจคฤหาสน์เน้นความเรียบง่ายและสง่างามโดยรวม เว้นแต่ว่า ห้องนั้นดูคลาสสิกและชวนฝันเหมือนกับห้องส่วนตัวของเด็กผู้หญิงในสมัยโบราณเจย์ อาเรส จ้องไปที่โรสที่มีสีหน้าประหลาดใจบนใบหน้าของเธอ ต่อจากนั้น เขาเม้มริมฝีปากอย่างร่าเริง “เดาสิ?”โรสจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่าและความทรงจำของเธอย้อนกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนแองเจลีน เซเวียร์ ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งร้ายแรง และหลังจากดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดเธอก็ได้ยินข่าวที่น่าตกใจว่าเจย์กำลังจะแต่งงาน แต่ว่า เจ้าสาวไม่สามารถปรากฏตัวในฉากแต่งงานได้ด้วยเหตุผลบางประการ -สำหรับเธอตัวตนตอนนี้ เธอใช้กลอุบายบางอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจของเขาได้สำเร็จและทำให้เขาเลือกตัวเธอเองเป็นภรรยาของเขาท่ามกลางฝูงชนเธออยากรู้มาตลอดว่าใครคือเจ้าสาวที่ไม่ใช่สำหรับเขา?เธอเป็นผู้หญิงที่เจย์ห่วงใยอยู่ ใช่ไหม?“การออกแบบนี้ออกแบบมาเพื่อผู้หญิงที่คุณชอบ!” เธอไม่สามารถซ่อนความขุ่นมัวของเธอได้ และเสียงของเธอก็ฟังดูต่ำมากเจย์พยักหน้า “ใช่”ห้องนี้ออกแบบมาสำหรับแองเจลีนจริง ๆ! เขาเพีย
เจย์มองไปที่โรสที่งุนงง เขาก้มหน้าลงทันทีทันใด แล้วจูบที่ริมฝีปากของเธออย่างหลงใหลทันใดนั้น โรสก็เหมือนวิญญารออกจากร่างเขาเป็นเหมือนดั่งทะเลเพลิง และเธอกลายเป็นประกายไฟที่ลุกโชนโดยเขา เกือบจะในทันที เธอเหมือนถูกลดขนาดเป็นขี้เถ้าในวินาทีนี้หลังจากได้สติ เธอก็ผลักเขาออกไป ในทางกลับกัน เขาเลียริมฝีปากบาง ๆ ที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ของเขาโรสรู้สึกเขินอายทำให้แก้มของเธอเริ่มแดง“ท่านอาเรส ถ้านายไม่ชอบฉัน อย่ายั่วโมโหฉัน” เธอตำหนิเขาอย่างไม่พอใจเจย์ยกคางของเธอขึ้น “โรส ลอยล์ เรากำลังจะแต่งงานกันอีกไม่นานนะ เธอคิดว่าฉันจะยังคงยอมบริสุทธิ์หลังจากที่เราแต่งงานกันเหรอ?”โรสมองเขาด้วยความประหลาดใจ——ความปรารถนาของเขากำลังเผาไหม้ในร่างกายที่เย็นฉ่ำของเขา“ท่านอาเรส นายไม่รู้สึกผิดเหรอ?”“ฉันดีใจที่ได้อดทนกับความยากลำบากนี้” เขาพูดออกมา“แต่ฉันรู้สึกผิด——” เธอลุกขึ้นยืนและพูดทั้งน้ำตา “ฉันไม่สามารถเผชิญหน้ากับผู้ชายที่เกลียดฉันได้ ในขณะที่ตัวฉันยังคงรักษาท่าทางที่เป็นกุลสตรีของตัวเองเอาไว้ ฉันก็ไม่สามารถ——เผชิญหน้ากับผู้ชายที่ทำร้ายฉันมาก่อน ตั้งแต่ตอนที่ฉันมอบหัวใจให้กับเขาได้”ใครบอก
หุ้นของบริษัท เบล แตะจุดต่ำสุดในแต่ละครั้งติดต่อกันสามวันแล้วสินทรัพย์ของบริษัท เบล อาจลดลงอย่างรวดเร็วในอัตราที่มองเห็นได้ ดังนั้น มันจึงนำไปสู่การลดลงและเป็นผลต่อความน่าเชื่อถือของธนาคารสแตนลีย์ เบล รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้คณะกรรมการกำลังเริ่มขอเรียกร้องพิจารณากันเป็นอย่างมากกับเรื่องนี้ เพียงแค่ แนนซี่ เบล ผู้ก่อเหตุไปขอโทษ โรส ลอยล์ ไม่เช่นนั้น ความโกรธของท่านอาเรสก็ยากที่จะหายไปและบริษัท เบล ก็ใกล้จะล้มละลายเต็มทีแม้ว่าสแตนลีย์มักจะตามใจให้ท้ายลูกสาวของเขาตลอด แต่ภายใต้แรงกดดันของคณะกรรมการบริหาร ทำให้เขาก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจของพวกเขาอย่างไรก็ตาม หลังจากที่แนนซี่รู้ข่าวเธอก็เหวี่ยงอารมณ์ฉุนเฉียวเหมือนเจ้าหญิงในคฤหาสน์ของตัวเอง“พ่อคะ หนูขอโทษผู้หญิงบ้านนอกที่ต่ำต้อยอย่าง โรส ลอยล์ ไม่ได้”นายหญิงเบลมองลูกสาวที่ร้องไห้และรู้สึกปวดใจอย่างรุนแรง“โรสใช้กลอุบายเพื่อยกเลิกการแต่งงานที่ดีระหว่างแนนซี่และท่านอาเรส แนนซี่ควรจะเกลียดเธอ แต่ในเมื่อ ตอนนี้คุณกำลังบังคับให้เธอขอโทษหล่อน แนนซี่จะรู้สึกแย่แค่ไหน?”ฌอน เบล กำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาถือรีโมทคอนโทรลของทีวีไว้ในม
แนนซี่คิดว่าเรื่องนี้แปลกมาก ทำไมซอนเดอร์จึงทำงานเป็นคนรับใช้เองทั้งหมด? “โรสอยู่ไหนหรอคะ?” เธอถามอย่างสงสัย“ออกไปกับเด็ก ๆ” เจย์พูดอย่างเย็นชาเจย์เป็นคนที่หวงแหนคำพูดเหมือนทองคำที่หลุดออกจากปาก ดังนั้นหลังจากทักทายเสร็จ เขาก็นั่งที่นั่นอย่างสง่างามโดยไม่พูดอะไรสักคำบรรยากาศเริ่มหดหู่เป็นพิเศษซอนเดอร์ถือชามาให้และยิ้ม “ท่านคะ ฉันควรไปตามนายหญิงลอยล์ดีไหมคะ?”“ไม่เป็นไร ให้เธอเล่นกับเด็ก ๆ ไปเถอะ”มีความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขาโชคดีที่โรสรู้ว่าฌอนจะมา เธอจึงเดินกลับมาในบ้านพร้อมกับเด็ก ๆ ในไม่ช้าจากนั้นทุกคนในบ้านหันไปมองด้วยความประหลาดใจ ซึ่งเห็นเป็นผู้ใหญ่หนึ่งคนและเด็กสามคนถูกปกคลุมเลอะเทอะไปด้วยโคลนทั่วร่างพวกเขาพวกเขามีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าแนนซี่รู้สึกแอบภูมิใจเมื่อเห็นโรสอยู่ในสภาพสกปรกเช่นนั้นผู้หญิงคนนี้โง่มากที่เปิดเผยภาพลักษณ์ที่บ้านนอกของเธอต่อหน้าท่านอาเรสผู้สูงศักดิ์เช่นนี้ คนอย่างท่านอาเรสที่เป็นโรคกลัวเชื้อโรค จะตกหลุมรักคนอย่างเธอได้อย่างไร?“ฌอน!” โรสวิ่งไปอย่างกระตือรือร้น“คุณฌอน!” เจย์แก้ไขเธอด้วยความไม่พอใจโรสสะดุ้ง นี่เป็นชื่อเรียกทางการไป!“ทำ
โรสเดินไปนั่งข้างเจย์ อย่างกลัวจนคิดอะไรไไม่ออกจู่ ๆ แนนซี่ก็ลุกขึ้นและโค้งขยับตัวไปเพื่อให้โรสนั่ง “คุณโรส ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรื่องล่าสุด ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัยความประมาทและความหุนหันพลันแล่นของฉันได้”โรสมองแนนซี่ด้วยความตกใจ จิตใจของเธอไม่สามารถเข้าใจได้แนนซี่ เบล ผู้สูงศักดิ์และยิ่งใหญ่กำลังขอโทษเธองั้นเหรอ?โรสมองไปทางเจย์ เป็นไปได้ไหมว่าเขาใช้อำนาจของแกรนด์ เอเซีย กดดันบริษัท เบล และบังคับให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษเธอ?ใบหน้าของโรสพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีด้วยความละอายใจแบบบอกไม่ถูกเธอไม่ต้องการพึ่งพาผู้ชายเพื่อกอบกู้ศักดิ์ศรีของเธอศักดิ์ศรีและสถานะของเธอจำเป็นต้องได้รับจากพรสวรรค์ของตัวเธอเองก่อนแล้วมันจะดูน่าชื่นชมได้ดีกว่า“คุณเบล เรื่องที่แล้วมาปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ!” โรสกล่าวแนนซี่ “ ... ”เธอให้อภัยหล่อนง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?เธอแอบดีใจอยู่ในใจ อืมม! ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะรู้แนวทางของเธอ และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่ทำให้มันเป็นเรื่องยุ่งยาก ถ้าเธอกล้าที่จะทำให้หล่อนอับอายในวันนี้ เธอก็จะไม่สามารถเจอเรื่องง่าย ๆ ได้สำหรับเธอในอนาคตเช่นกันสายตาข