ร็อบบี้และเจนส์เก็บสปาเก็ตตี้ไว้ส่วนหนึ่งและเทไปยังจานของเซ็ตตี้ เจย์สังเกตเห็นสิ่งนั้นและตำหนิพวกเขา “อย่าไปแบ่งให้เธอ” ร็อบบี้และเจนส์ทำได้เพียงนำสปาเก็ตตี้กลับไปที่จาน “ฮึ่ม!” เซ็ตตี้ฮึดฮัดอย่างไม่มีความสุข เธอวิ่งเข้าไปในห้องนอนของเธอและปิดกระแทกประตูเสียงดัง เสียงดังนั่นทำให้หัวใจของเจย์เต้นรัว เขาหันไปมองประตูที่ปิดแน่น “อารมณ์ร้ายของเธอทำให้พวกนายนึกถึงใคร?” เขากล่าวอย่างเศร้าโศก ร็อบบี้และเจนส์กำลังกินเกลี้ยงจานของพวกเขาจนหมด พวกเขาเงยหน้าขึ้นจากจานและกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา “พ่อของเธอครับ” พวกเขาพูดพร้อมเพรียงกัน เจย์รู้สึกประหลาดใจ เขาคิดอยู่สักพักแล้วพยักหน้า “ถูกต้อง แม่ของนายไม่ได้มีอารมณ์ชั่ววูบ เซ็ตตี้ต้องได้รับการถ่ายทอดอารมณ์จากพ่อขี้ขลาดของเธอ” ร็อบบี้และเจนส์หัวเราะในเวลาเดียวกัน “นายสองคนหัวเราะอะไรกัน?” เจย์ถามอย่างสงสัยเมื่อมองดูเด็กชายทั้งสองอย่างเสียสติ “คุณพ่อครับ บางครั้งเมื่อคุณพ่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พ่อมีอารมณ์ฉุนเฉียวและกระแทกประตูแบบนี้” เจนส์เตือนเขา เจย์ ซึ่งเคยหยิ่งผยองมาโดยตลอด ดูเหมือนจะยังไม่ได้สังเกตว่าเจนส์หมายถึงอะไร “ผู้ชาย
โรสวางสาย ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอเห็นได้ชัด ฌอนยื่นแก้วไวน์แดงให้เธอด้วยรอยยิ้ม “ดื่มเถอะ คุณอาจจะลืมความกังวลไปชั่วขณะ” โรสหยิบแก้วขึ้นมา แต่เมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเจย์ห้ามเธอดื่มหลังจากที่เธอเมาครั้งสุดท้าย เธอก็วางแก้วลงบนโต๊ะ “ฉันไม่ถนัดดื่มเหล้า ฉันเลิกดื่มมันแล้ว” โรสพูดอย่างตรงไปตรงมา ฌอนมองตาใสเป็นประกายของโรส เขานึกถึงวิธีที่เธอปฏิเสธคำขอที่ไม่มีเหตุผลของเขา เมื่อพวกเขาพบกันครั้งแรก หลักการที่ไม่ยอมแพ้ของเธอทำให้เขาประทับใจไม่รู้ลืม “ทำไมคุณถึงต้องการหางาน?” ฌอนถามเธอ โรสรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่าฌอนจะจำได้ว่าเธอเคยขอให้เขาช่วยหางานเมื่อสองสามวันก่อน โรสคิดอยู่พักหนึ่งและตอบว่า “บางคนทำงานเพื่อความอยู่รอด และบางคนทำงานเพื่อความสุขส่วนตัว และฉันเอง ฉันทำงานเพื่อพิสูจน์คุณค่าของตัวเองกับคนที่ฉันดูแล” ฌอนคว่ำแก้วไวน์ในมือ น้ำสีแดงเลือดหมุนอยู่ในแก้วและดูชวนมองเช่นเดียวกับรอยยิ้มของเขา “คุณเป็นผู้หญิงที่พิเศษที่สุดที่ผมเคยเห็น มาทำงานที่บริษัทของผมเถอะ โรส ลอยล์!” โรสจับช้อนส้อมแน่น จนรอบ ๆ ข้อนิ้วของเธอขาวขึ้น พวกเขาดูอ่อนแอแต่มีความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่
”แม่ขอโทษนะฌอน แม่ไม่อยากทิ้งลูกไว้ข้างหลัง แต่โรคประสาทของแม่แย่ลงในแต่ละวันแม่กลัวว่าจะทำร้ายลูก ให้อภัยแม่ที่ทิ้งลูกไปด้วย” ย้อนกลับไปตอนนั้นเขายังไม่เด็กหรือแก่เกินไป เขาอยู่ในช่วงวัยไม่เชื่อฟัง เขาเป็นเด็กที่น่ารังเกียจที่สุดในโรงเรียน และเขามักจะมีปัญหากับการต่อสู้และการละทิ้งหน้าที่การเรียน ทุกคนคิดว่าเขาเป็นคนเกเร แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำทุกอย่างเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพ่อแม่ พ่อของเขามักมีความสุขกับผู้หญิงคนอื่น ๆ บรรดานายหญิงของเขาจะโทรหาแม่ของเขาทางโทรศัพท์ทุกวันและทำให้เธอเสียใจด้วยวาจาแย่ ๆ แม่ที่ใจดีและอ่อนโยนของเขาไม่สามารถทนต่อความเครียดได้และในที่สุดก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้าและโรคประสาท สุขภาพของเธอล้มเหลวและอารมณ์ของเธอแย่ลง เขาคิดว่าเมื่อแม่บอกว่าเธอจะ ‘จากไป’ เธอจะหนีออกจากบ้านเหมือนอย่างที่เคยทำ เขาไม่คาดคิดว่านั่นคือจดหมายลาตาย แม่กระโดดลงจากตึกสูงหลังจากเขียนมัน … “พวกเขาฆ่าแม่ของผม โรส ตั้งแต่นั้นมาผมไม่สามารถหยุดคิดที่จะแก้แค้นได้แม้จะอยู่ในความฝันก็ตาม” ฌอนพูดอย่างไม่พอใจ เขาฟังราวกับว่ากำลังเล่าเรื่องเกี่ยวกับคนอื่น โรสวางแผนท
“ทำไมนาย… ยังไม่นอนอีกล่ะ ท่านอาเรส” โรสอยากถามเขาว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่บ้านเช่าของเธอ แต่เธอก็รู้ได้อย่างรวดเร็วว่าบ้านหลังนี้เป็นของเขาไปแล้ว “โรส เธอเพิ่งละเลยลูก ๆ ของเธอเพราะเธอไปเดทกับผู้ชายคนอื่นมาใช่ไหม?” เจย์พูดเสียงแหบ เขาคีบบุหรี่ระหว่างนิ้วของเขาบนที่เขี่ยบุหรี่ เอาปลายเขี่ยบุหรี่เข้าไปข้างใน และยื่นไปที่โรส โรสตกใจมากเมื่อเห็นกองก้นบุหรี่อยู่ในที่เขี่ยบุหรี่ เขารอเธอมานานแค่ไหนกัน? “ท่านอาเรส” เธอเดินมาและอธิบายกับเขาว่า “ฉันอยากกลับมาก่อนหน้านี้เพื่อดูแลเด็ก ๆ แต่วันนี้คุณเบลรู้สึกไม่ค่อยสบายใจและในฐานะเพื่อนของเขา ฉันคิดว่าฉันจะอยู่คุยกับเขา…” ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ความโกรธเกรี้ยวก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเจย์ “ผู้ชายขี้ขลาดหลายคนต้องทนทุกข์ทรมานจากความเศร้าและจิตใจที่พังทลายทุกวัน โรส ลอยล์ เธอจะคุยกับพวกเขาทั้งหมดหรือไงกัน?” เขาบอกเป็นนัยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่โลภขี้ใจออ่อนไปทั่ว ดวงตาของโรสเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยน้ำตา แม้ว่าเธอจะยังคงเถียงอย่างท้าทาย “ท่านอาเรส นายไม่รู้หรอกว่าชีวิตของฉันลำบากแค่ไหน พ่อแม่และสามีของฉันทิ้งฉันไป คุณเบลเป็นเพื่อนที่
เซ็ตตี้เดินเข้าไปกอดโรสทันทีที่เธอลุกจากเตียง “เมื่อคืนคุณแม่อยู่ที่ไหนคะ คุณแม่? หนูคิดถึงคุณแม่!” โรสลูบหัวเซ็ตตี้และพูดกับเธอเบา ๆ “เมื่อคืนหนูกับพ่อทะเลาะกันหรือเปล่า และหนูอดอาหารเย็นด้วยไหม? หนูต้องอดอาหารแน่เลย!”เซ็ตตี้ตบท้องของเธอและพูดอย่างหวาน ๆ ว่า “คุณพ่อทำซุปบะหมี่ให้หนูเมื่อคืน คุณแม่ หนูไม่ได้อดอาหารค่ะ” “เขาปรุงน้ำซุปให้หนูหรอ?” โรสตกใจมาก “อืมม” เซ็ตตี้พยักหน้า โรสบีบแก้มของเซ็ตตี้เบา ๆ “แม่บอกหนูแล้วว่าเขาเป็นคนใจดีภายใต้ท่าทางที่เย็นชาของเขาอย่าทำให้เขาเดือดร้อนในครั้งต่อไปอีกล่ะ!” เซ็ตตี้พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะ คุณแม่” โรสส่งลูกทั้งสามคนไปโรงเรียนอนุบาลหลังอาหารเช้า แล้วรีบไปที่สำนักงานบริษัท เบล ทันที เป็นวันแรกที่เธอทำงานในบริษัทเบล เพื่อนำเสนอความประทับใจแรกที่ดีให้กับเพื่อนร่วมงานของเธอ เธอแต่งหน้าเบา ๆ และสวมชุดพนักงานที่เหมาะสม ภาพลักษณ์ที่บริสุทธิ์และสะอาดของเธอหายไปแล้ว และตอนนี้บุคลิกแทนที่ก็จะดูเป็นคนขยันและมีความสามารถเท่านั้น เธอดึงดูดสายตามากมายเมื่อก้าวเข้าไปในอาคารกลางของบริษัท เบล เธอมีรูปลักษณ์ที่สดชื่นและบ
โรสยกมือตบแก้มของแนนซี่เพี๊ยะ -ทุกคนต่างตกตะลึงเมื่อได้ยินเสียงตบแหลมที่ดังก้องไปทั่วห้องแนนซี่มองไปที่โรสอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อเธอถูกจัดการกับผิวที่ไหม้เกรียมของแก้มแนนซี่ “นี่แกกล้าตบฉันได้ยังไง?”เห็นได้ชัดว่าฌอน เบล ตกใจมากแม้จะมีความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดที่เขามีต่อ แนนซี่ เบล น้องสาวของเขา ฌอนก็ยังคงพยายามอย่างเต็มที่ในการแสร้งทำเป็นสวมกอดผู้หญิงคนนี้ในฐานะน้องสาวของเขา ปิดตาของเขาเพื่อกลบดูอารมณ์ฉุนเฉียวของแนนซี่ และเพื่อรักษาความอ่อนโยนและสง่างามที่เขาวางไว้ต่อหน้าท่านประธานเบลมันไม่เคยคิดมาก่อนเลยที่โรส ลอยล์ จะล้างแค้นให้เขาลึก ๆ อย่างเด็ดเดี่ยวสำหรับบางสิ่งที่เขายอมทิ้งตัวเองเพื่อความอดทนรู้สึกดีมาก!อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับคู่หูที่ดูเข้ากันแบบมีตัวตนพิเศษ ฌอนอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับผลที่ตามมาที่แนนซี่ต้องเผชิญ“พี่เห็น ใช่ไหมพี่ฌอน? ผู้ช่วยของพี่ตบฉัน! ฉันจะไปบอกพ่อ” แนนซี่ร้องเสียงหลงขณะที่เธอวิ่งออกไปการแสดงออกของฌอนดูมืดมนต่อการคุกคามของน้องสาว เมื่อรู้ว่าการกระทำของแนนซี่ในการนำเรื่องนี้ไปฟ้องกับพ่อของพวกเขาจะทำลายความไว้วางใจที่สร้างขึ้นใหม่ท
ส่วนใหญ่ไม่มีใครรู้ถึงเหตุการณ์ดังกล่าว ประธานเบลตกใจกับคำพูดที่ได้ยินและหันไปมองแนนซี่ด้วยความประหลาดใจแน่นอนว่า มันถูกดำเนินเรื่องอย่างต่อเนื่องไม่มีทางที่แนนซี่จะยอมรับการกระทำเช่นนี้ต่อหน้าพ่อของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตัดสินใจทำเช่นนั้นหมายความว่าเธอวางแผนต่อต้านทั้ง โรส ลอยล์ และฌอน พ่อของเธอคงจะต้องเสียใจ เมื่อรู้ว่าเธอวางแผนต่อต้านพี่ชายของเธอเองแนนซี่ เบล ปฏิเสธอย่างยืนกรานว่า “เธอโกหกค่ะ พ่อ”โดยปกติแล้ว ประธานเบลเชื่อลูกสาวของเขามากกว่าโรสอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงชื่อเสียงของโรสว่าห่างไกลจากความยิ่งใหญ่แค่ไหน สิ่งนี้ทำให้เขาโกรธมากขึ้นเท่านั้น “โรส ลอยล์! เธอกล้าใส่ร้ายแนนซี่ได้ยังไง?”คำพูดต่อไปนี้ของโรส แสดงท่าทางประหลาดใจ อย่างมีจุดประสงค์ ทำให้คนที่อยู่ข้างเธอต้องปิดปากลง“นั่นคือสิ่งที่ท่านอาเรสบอกฉันค่ะ ท่านประธาน ไม่ว่านั่นจะเป็นความจริงหรือไม่ ฉันเชื่อว่ามีทางที่ดีที่สุดคือท่านควรถามท่านอาเรสเอง”ทั้งพ่อและลูกสาวเบลเหมือนสติแตกเมื่อได้ยินแบบนั้น ความกลัวเขียนอยู่บนใบหน้าของแนนซี่ “เธอกำลังโกหก โรส ลอยล์ ทำไมท่านอาเรสถึงต้องช่วยเธอในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก?”ท่าท
พูดตามตรงฌอนไม่รู้แน่ชัดว่าโรส ลอยล์ มีความหมายกับเจย์ อาเรส มากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะชอบเธอมากพอที่จะสร้างศัตรูให้กับบริษัท เบล ก็ตาม อย่างไรก็ตาม เจย์ อาเรส อาจเป็นทางเลือกเดียวของเขาในตอนนี้“ท่านอาเรส โรส ลอยล์ คือ… พ่อของผม เธอ” ฌอนถ่ายทอดด้วยความวิตกกังวลและความไม่สบายใจที่ถูกระงับไว้“นายหมายถึงอะไร?” หน้าตาที่หล่อเหลาของเจย์แข็งทื่อขึ้นทันทีเปล่งออร่าที่อึดอัดใจ“เธอมีความขัดแย้งกับน้องสาวของผม…” ผลลัพธ์คือเจย์ อาเรส ไม่เข้าใจ ฌอนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสงบการเต้นของหัวใจที่โกรธเกรี้ยวเพื่อที่เขาจะได้อธิบายสถานการณ์ได้ดีขึ้นแต่แล้วเจย์อาเรสวางสายทันที ความสับสนเกิดขึ้นในใจ ฌอน เบล จ้องไปที่โทรศัพท์ที่ถูกวางสายในมืออย่างสับสน ‘เขาทำแบบนี้หมายความอะไร?’‘เขาจะมาเพื่อช่วยเธอหรือเปล่า?’เจย์ อาเรส ยืนอยู่บนโซฟาหนังสีดำให้กลิ่นอายตามธรรมชาติของผู้ชายที่หมายถึงการยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก ออร่าที่คุกคามอย่างกะทันหันจนสามารถฆ่าชายสามพันคนได้ทำให้เกรย์สันที่ยืนอยู่ด้านข้างตัวสั่นทันทีเป็นเวลานานแล้วที่ประธานสวมสีหน้าน่ากลัวเช่นนี้ ความกระหายเลือดในดวงตาของเขาเป็นสัญญาณกับความหายนะขอ