ประธานรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย “ลูกพูดถูก ท่านอาเรสเป็นนักธุรกิจที่ให้ความสำคัญกับการแสวงหาผลกำไร ไม่น่าเป็นไปได้ที่เขาจะสร้างศัตรูจากบริษัท เบล เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง”เมื่อหันไปมองโรส ลอยล์ เขาก็ขมวดคิ้วมองร่างที่ไม่เคลื่อนไหวบนพื้น “ผู้หญิง มีความอดทนต่ำสำหรับความเจ็บปวด โยนเธอออกไป”บอดี้การ์ดของประธานกำลังเดินเข้าไปหาโรส เมื่อจู่ ๆ ประตูห้องทำงานของประธานก็เปิดออกอย่างรุนแรงมันเป็นเสียงที่ดังดึงดูดความสนใจของทุกคน ทำให้หันกันไปมองด้วยความตกใจที่ประตูมีชายสองคนในชุดสีดำสวมแว่นกันแดด ผู้ชายพวกนั้นยืนนิ่ง ยืนอยู่ตรงข้างประตูตามมาข้างหลังคือร่างของคน ๆ หนึ่งร่างของเขากำลังปรากฏตัวเข้ามา เดินก้าวเข้ามาในห้องด้วยความมีเกียรติและอำนาจสูงเมื่อเห็นใบหน้าของเขา ประธานรีบยืนทันทีคุณสมบัติอันละเอียดอ่อนของแนนซี่ เบล ก็ผลิบานเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์เช่นกัน ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความร่าเริงที่แทบจะปกปิดไม่ได้ บางทีการมาเยี่ยมบริษัท เบล ครั้งใหญ่ของ เจย์ อาเรสก็เพื่อเธอแนนเดินเข้ามาหาเขาอย่างตั้งใจ “คุณมาทำไมคะ ท่านอาเรส?”เจย์ อาเรส ส่งสายตาที่ดูถูกเธอขณะที่พวกเขาเริ่มทำท่าทางปัดไ
เจย์ อาเรส มาและจากไปเหมือนพายุไซโคลนทิ้งร่องรอยของความอับอายและความอึดอัดใจไว้ให้เขาตื่น ทำให้บริษัท เบล ไปสู่จุดสูงสุดใหม่ของความบ้าคลั่งตามคำสั่งที่ได้รับ เกรย์สันอยู่เบื้องหลังเพื่อตรวจสอบสาเหตุของการบาดเจ็บของโรส เขาเหมือนเป็นศูนย์รวมของจิตวิญญาณแห่งโลกของ แกรนด์ เอเซีย“ประธานเบล ประธานของผมต้องการสอบถามข้อมูลประจำตัวของบุคคลที่อยู่เบื้องหลังการบาดเจ็บของโรส ลอยล์” เกรย์สันพูดเสริม ในกรณีที่เขาไม่ชัดเจนเพียงพอ “ที่จะกล่าวก็คือ บุคคลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับสาเหตุของโรส ลอยล์ ทั้งทางตรงและทางอ้อมทำให้เธอเกิดอันตราย ผมจะขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่งหากท่านประธานสามารถกรุณาแจ้งชื่อของพวกเขาตามคำสั่งของประธานของผมด้วยครับ”ประธานเบลกำลังทำอะไรไม่ถูก เพียงเพราะเจย์ อาเรส เป็นนักธุรกิจที่อยู่ยงคงกระพัน แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะกลัวผู้ใต้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดของเจย์“แกรนด์ เอเซีย และบริษัท เบล เป็นสายสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด เกรย์สัน ฉันค่อนข้างแน่ใจว่า ท่านอาเรสบอกให้นายตามหาผู้ร้ายเพราะเขารู้สึกขุ่นมัวไปชั่วขณะด้วยความโกรธ แล้วฉันจะหาแพะรับบาปให้นายได้อย่างไร? นายอาจไล่ทุกคนออกจากบริษัท
เขากลัวมากทันใดนั้น เขาก็ตระหนักว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะสามารถแทนที่แองเจลีน เซเวียร์ได้เลยเขาจะให้ความร่ำรวยของเขาหากสิ่งนั้นรับประกันชีวิตที่มีความสุขสำหรับเธอเขาจะให้ชีวิตของเขาถ้านั่นหมายความว่าเธอจะทำให้มันมีชีวิตอยู่ได้ตราบใดที่เธอตื่นขึ้น การต่อสู้ทุกครั้งที่พวกเขามีตั้งแต่วินาทีนั้นเป็นต้นไปจะคุ้มค่าวินาทีให้ความรู้สึกเหมือนนาทีและรู้สึกเหมือนชั่วโมงเมื่อเวลาค่อย ๆ ไหลผ่านไปเหมือนทรายในนาฬิกาทรายเจย์ อาเรส รู้สึกราวกับว่าเวลานานผ่านไปเหมือนเป็นศตวรรษจากนั้นประตูห้องผู้ป่วยหนักก็เปิดออก เจย์ อาเรส ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพบคุณหมอ “เธอเป็นอย่างไร?” เขาถาม ทั้งมองไปข้างหน้าและกลัวการประเมินของหมอ“ผู้ป่วยไม่ตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตอีกต่อไปแล้ว ท่านประธาน”เมื่อได้ยินแบบนั้น การแสดงออกที่น่ากลัวของเจย์ อาเรส เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มอย่างไรก็ตาม หมอยังคงรายงานต่อไปว่า “มีอาการเลือดออกภายในช่องท้องของผู้ป่วย ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดภาวะมีบุตรยากได้ ผู้ป่วยเองก็มีร่างกายที่อ่อนแอ ซึ่งอธิบายได้ว่าทำไมเธอถึงเป็นลมเป็นเวลานานทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ ก็ตาม”การแสดงออกของเจย์ อาเรส
โรส ลอยล์ ได้หลับไปอีกครั้งหลังจากฟื้นขึ้นมาได้ไม่นานแพทย์ได้แนะนำให้เจย์ อาเรส ปล่อยให้ผู้ป่วยนอน เนื่องจากเธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยที่ศีรษะดังนั้นจึงมีแนวโน้มที่จะได้รับการกระทบกระแทกเล็กน้อย ผู้ป่วยอาจมีอาการเซื่องซึมเป็นพิเศษเจย์ อาเรส ไม่ได้คิดที่จะรบกวนเธอ เขานั่งเงียบ ๆ ในขณะที่เขาเฝ้าดูเธอนอนหลับ น้ำตาหยดลงบนหลังมือของเขา โดยไม่รู้ตัวไม่เคยมีใครคาดคิดว่าเจอาเรสผู้เย็นชาและไร้ความรู้สึกที่ไม่เคยร้องไห้มาก่อน จะมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเขาเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง!ในที่สุด เจย์ อาเรสก็เข้าใจคำพูดที่ว่า 'ผู้ชายไม่หลั่งน้ำตาจนกว่าใจสลาย!'เขาค่อย ๆ ห่มผ้าให้เธอ เขากดริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้ากับเธอเบา ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเขาหยิบโจ๊กชามเล็กมาให้เธอจากแผงขายของชั้นล่างและรับโทรศัพท์ก่อนที่เขาจะกลับไปที่ห้องของเธอ ในท้ายที่สุดเพียงเห็นมือทั้งสองข้างของโรส ลอยล์ กำโทรศัพท์ของเธอแน่นแทบตาย ดวงตาของเธอปิดลง แต่น้ำตาก็ไหลออกมาจากมุมดวงตาทั้งสองข้างหัวใจของเจย์กุมแน่นอย่างเจ็บปวดเมื่อเห็นขณะที่เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ มีข้อความที่ถูกบันทึกไว้ในระบบมือถือเด้งขึ้นบนหน้าจอจากระบบเครื่อง
หลังจากอ่านจดหมายรักเธอก็เริ่มลบทุกคำออก...ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตาขณะที่เธอพร้อมอำลาเจย์ อาเรส “ลาก่อน เจย์บี้ คราวนี้ฉันจะออกเดินทางจริง นายจะไม่ต้องเจอฉันอีก”โรส ลอยล์ออกจากโรงพยาบาลโดยดึงเข็มฉีดยาน้ำเกลือที่อยู่ด้านหลังมือ เธอออกจากโรงพยาบาลโดยไม่มีใครสังเกตเห็นทันที ที่เขากลับมาที่บริษัท เจย์ อาเรส ได้รับโทรศัพท์ที่ห้องวีไอพีจากโรงพยาบาลแกรนด์เอเเซีย “ฉันขอโทษด้วย ท่านประธาน คุณโรสหายไปแล้ว”เมื่อได้ยินข่าว เจย์รู้สึกตัวสั่นตั้งแต่คอจนถึงกระดูกสันหลัง มันผ่านขายาวและนิ้วเท้าของเขาด้วย จากนั้น เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่เธอหลอกเขาแบบเดียวกับเมื่อ 7 ปีก่อน ความวิตกกังวลเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วหน้าอกของเขา เหตุการณ์ในอดีตคือเหตุการณ์ที่ทำให้เขาใช้ตัวเปล่า ๆ รวมทั้งที่คนของเขาตามหาทั้งเมือง“เกรย์สัน ผมต้องการให้ทุกทางออกของเมืองปิดทันที เราจะไม่ปล่อยให้โรสหนีไปในครั้งนี้”ขาของเกรย์สันอ่อนแรงตามคำสั่งเท่าที่เกรย์สันกังวล การจับแมลงวันจะใช้ความพยายามน้อยกว่าการจับโรส ลอยล์เสียอีก“เข้าใจแล้วครับ”เจย์ อาเรส บังคับให้จิตใจของเขาเสมอ เขาต้องการสติปัญญาหากต้องการตอบโต้แผนการหลบหนี
หลังจากสตาร์ทรถ เจย์ อาเรส ก็ขับรถไปตามทิศทางของสนามบินเพื่อเปลี่ยนจุดหมายปลายทางหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเกรย์สันอย่างกะทันหัน“ท่านประธาน มีใครบางคนรายงานว่ามีคนเห็นโรส ลอยล์ บริเวณทางเข้าของเอมิเนนท์ ออเนอร์ อย่างไรก็ตาม เธอเห็นที่นั่นเพียงชั่วครู่ก่อนที่เธอจะหายตัวไปอีกครั้ง นั่นคือเบาะแสสุดท้ายของ โรส ลอยล์ ที่เรามี กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หนึ่งชั่วโมงที่แล้วเราพรากจากเธอไป”“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ค้นหาต่อไป!” เขาวางสายโทรศัพท์ เจย์ อาเรส กลับรถและขับรถไปในทิศทางของเมืองนางแอ่นทันทีพูดตามตรง ไม่มีการรับประกันว่าโรส ลอยล์ จะอยู่ในเมืองนกนางแอ่น เจย์เพียงแค่คิดว่าเนื่องจากเธอยังไม่ยอมแพ้กับบริษัท เซเวียร์ เธออาจจะแวะไปเยี่ยมปู่ของเธอซึ่งก็คือปู่เซเวียร์อย่างแน่นอนแม้ว่าเมืองนกนางแอ่นจะอยู่ห่างจากเมืองอิมพีเรียล 120 กิโลเมตร แต่เจย์ อาเรส ก็ไปถึงที่นั่นได้ภายในเวลาไม่ถึง 40 นาทีดังนั้น เมื่อเหยียบคันเร่งแรงเกินไปเล็กน้อย เจย์ อาเรส จึงปล่อยให้เด็ก ๆ เกาะกันด้วยความกลัวเจย์หันไปรอบ ๆ เพื่อมองลูก ๆ ของเขา เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่าลูกจะเห็นใครก็ตาม อย่าลืมมารยาทของลูกล่ะ”ร็
ความสงสัยที่เกิดขึ้นในดวงตาของแม่เซเวียร์เมื่อเด็กสองคนถูกลากจูง เจย์ อาเรส วิ่งไปจนสุดทางแยกที่ซึ่งเขาพบว่าโรสเดินไปอย่างไร้จุดหมายพร้อมกับเซ็ตตี้น้อยในมือข้างหนึ่งและกระเป๋าเดินทางของเธออีกใบ“นั่นคือแม่!” ร็อบบี้น้อยแทบจะร้องโหยหวนด้วยความตื่นเต้นเจย์ อาาเรส ปิดปากขณะที่เขากระซิบกับเด็ก ๆ ว่า “ตอนนี้เราต้องซ่อนตัวไว้ก่อน เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องกลัวแม่หายไปไหนอีก โอเคไหม?”ร็อบบี้น้อยรีบกดมือปิดเข้าที่ปากของเขาเช่นกัน “แล้วตอนนี้เราจะทำยังไงดีล่ะ คุณพ่อ?”“ตามแม่ไปอย่างลับ ๆ กันเถอะ”“ตกลง”เมื่อมาถึงที่พักแห่งหนึ่งของบริษัทเซเวียร์นั่นคือ — โรงแรมเลอ เลเชอร์ ดูว์ เทมส์ เปอร์ดู โรส ลอยล์ ได้เตรียมบัตรประจำตัวของเธอและจองห้องเดี่ยวสำหรับคืนนี้หลังจากแน่ใจว่าโรสขึ้นไปบนห้องของเธอแล้วเจย์ อาเรสก็พาทั้งร็อบบี้น้อยและเจนสันเข้าไปข้างในเจย์ อาเรส ส่งสัญญาณด้วยสายตาให้ร็อบบี้น้อยเพื่อช่วยดึงดูดพนักงานผู้หญิงที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ด้วยความน่ารักของเขา “เฮ้ แม่สาวน้อย ผมอยากอยู่ห้องข้าง ๆ ผู้หญิงสวยตรงนั้นตั้งแต่ตอนนี้เลย”เจย์ อาเรสตกใจ แน่นอนว่า เขาสั่งให้ร็อบบี้น้อยทำอะไรบางอย่า
โคมไฟถนนสว่างขึ้นเมื่อท้องฟ้ามืดลงโรส ลอยล์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่โดยกอดอกตัวเธอเอง มองดูถนนเหมือนสีวาดของเมืองนกนางแอ่นกาลครั้งหนึ่ง ตระกูลเซเวียร์มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนกนางแอ่นเกิดอะไรขึ้น?แม่ของเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบ ปู่ของเธอยังคงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลของรัฐบาลและบริษัทย่อยภายใต้ตระกูลเซเวียร์ถูกซื้อไปทีละนิด ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวกำลังเผชิญกับภาวะล้มละลายที่อาจเกิดขึ้นพี่ชายของเธอได้ก่อตั้งเอมิเนนท์ ออเนอร์ ขึ้นมาเพราะเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเซเวียร์ เขาหวังที่จะลุกขึ้นอีกครั้งโดยใช้การร่วมมือกับเพื่อนและญาติที่ครั้งหนึ่งเคยใกล้ชิดกับครอบครัวเซเวียร์ สิ่งที่พี่ชายของเธอไม่เข้าใจก็คือคนเหล่านั้นไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่มีประโยชน์เนื่องจากครอบครัวเซเวียร์จะไม่อยู่ในสถานะเช่นนี้หากเป็นไปในทางที่ดีกับธุรกิจซึ่งตอนนี้บริษัทเกือบจะล้มละลายพวกคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไปมีความหวังที่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทเซเวียร์ที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่านปู่เซเวียร์ต้องนอนโรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ใครกันที่คิดอยากที่จะเดิมพันครอบครัวเซเวียร์ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีก