Se connecterShare
บทที่ 254
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 255
โคมไฟถนนสว่างขึ้นเมื่อท้องฟ้ามืดลงโรส ลอยล์ ยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่โดยกอดอกตัวเธอเอง มองดูถนนเหมือนสีวาดของเมืองนกนางแอ่นกาลครั้งหนึ่ง ตระกูลเซเวียร์มีอิทธิพลมากที่สุดในเมืองนกนางแอ่นเกิดอะไรขึ้น?แม่ของเธออาศัยอยู่ในคฤหาสน์อันเงียบสงบ ปู่ของเธอยังคงใช้ชีวิตในโรงพยาบาลของรัฐบาลและบริษัทย่อยภายใต้ตระกูลเซเวียร์ถูกซื้อไปทีละนิด ยิ่งไปกว่านั้น ครอบครัวกำลังเผชิญกับภาวะล้มละลายที่อาจเกิดขึ้นพี่ชายของเธอได้ก่อตั้งเอมิเนนท์ ออเนอร์ ขึ้นมาเพราะเขาไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเซเวียร์ เขาหวังที่จะลุกขึ้นอีกครั้งโดยใช้การร่วมมือกับเพื่อนและญาติที่ครั้งหนึ่งเคยใกล้ชิดกับครอบครัวเซเวียร์ สิ่งที่พี่ชายของเธอไม่เข้าใจก็คือคนเหล่านั้นไม่มีความน่าเชื่อถือและไม่มีประโยชน์เนื่องจากครอบครัวเซเวียร์จะไม่อยู่ในสถานะเช่นนี้หากเป็นไปในทางที่ดีกับธุรกิจซึ่งตอนนี้บริษัทเกือบจะล้มละลายพวกคนเหล่านั้นจึงเปลี่ยนไปมีความหวังที่น้อยเกินไปสำหรับบริษัทเซเวียร์ที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้งเมื่อท่านปู่เซเวียร์ต้องนอนโรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ใครกันที่คิดอยากที่จะเดิมพันครอบครัวเซเวียร์ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 256
สายตาเย็นชาที่โรสมุ่งมาที่เขาทำให้เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ เขางงว่าทำไมการจ้องมองของหญิงสาวทำให้เขารู้สึกกลัวโยเซมิตีปัดความรู้สึกนั้นออกไป เขายืนปรับเสื้อผ้าของเขาให้ดูดี และเดินจากไปอย่างเร่งรีบโรสเข้าไปในห้องคุณปู่ของเธออย่างรวดเร็วและเห็นว่าท่อของเขาถูกดึงออกไปแล้ว เธอเชื่อมต่อพวกท่อเหล่านั้นอีกครั้ง อย่างระมัดระวังทันใดนั้น ท่านปู่เซเวียร์ก็ลืมตาขึ้น สายตาของเขาเป็นแววตาของชายชราที่มีอายุและดูอ่อนแอ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นหญิงสาวนั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้าเขา แสงแห่งความสุขก็บินผ่านดวงตาของเขาไป“นางฟ้า…”เขาจับมือของโรสอย่างตื่นเต้น “มองหาเจย์ซะ... เขาเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยเธอได้... กอบกู้บริษัทเซเวียร์ด้วย!”ท่านปู่เซเวียร์เป็นลมหมดสติอีกครั้งเมื่อพูดจบประโยคโรสรีบโทรหาหมอทันที หมอเดินเข้ามาแจ้งอย่างไม่แยแสต่อท่านปู่เซเวียร์เลยขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ “ครอบครัวของคนไข้ทิ้งเขาที่นี่และมาจ่ายค่าโรงพยาบาลทุกสองสามวันเท่านั้น คุณทำได้เพียงโทษความเจ็บป่วยที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้ซึ่งไม่ได้ทำให้เขาเสียชีวิต แต่ไม่สามารถรักษาได้ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ เวลาผ่านไปไม่มีใครเต็มใจที่จะดูแล
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 257
น้ำเสียงที่ได้ยินฟังดูน่าหลงใหลกว่าผู้ประกาศข่าว โรสจำผู้ชายคนนั้นได้จากน้ำเสียงของเขา และเธอก็หันกลับมาด้วยความตกใจก่อนจะจ้องมองไปที่เจย์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้“ท่านอาเรส?” ดวงตาที่ตกใจของเธอเบิกกว้างราวกับระฆังใบใหญ่มองมาที่เขาด้วยความไม่เชื่อ “ทำไมนายถึงอยู่ที่นี่?”เจย์ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าเธอ ผ่านไปเพียงวันเดียวตอนนี้เธอผอม และซีดเซียวต่อหน้าเขา แก้มที่อ้วนและร่าเริงของเธอได้ลดน้อยลงไปมากหัวใจของเขาปวดร้าวการจ้องมองของเจย์เปลี่ยนไปที่ท่านปู่เซเวียร์ที่กำลังนอนอยู่บนเตียง ความทรงจำของเขาเกี่ยวกับชายชราที่มีพลังและมีชีวิตชีวาถูกแทนที่ด้วยชายคนหนึ่งที่ไม่มีพลังงานเหลืออยู่ในกล้ามเนื้อที่ผอมของเขาและดูเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า“เธอต้องการช่วยเขาไหม?” เจย์มองไปที่โรสโรสพยักหน้าความอึดอัดเติมเต็มหัวใจของเธอ เจย์เป็นคนที่มีความคิดพิถีพิถัน ถ้าเขาตัดสินใจที่จะสืบสวนเพิ่มเติมและถามว่าทำไมเธอถึงต้องการช่วยท่านปู่เซเวียร์ เธอจะตอบเขาอย่างไร?“โรส แต่งงานกับฉัน แล้วฉันจะช่วยเขา” เจย์พูดอย่างเคร่งขรึมขณะที่เขามองไปที่ความมุ่งมั่นในดวงตาของเธอเขาไม่อยากเอาเปรียบเธอตอนที่เธอลำบาก อย่างไรก็
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 258
เจย์จับมือของเธอไว้แน่นและดึงมันเข้ามาพร้อมกับพูดยกย่องตัวเองว่า “ฉันแค่ให้ความสำคัญกับคนที่อ่อนแอเท่านั้น”โรสจ้องมองเขา “ฉันไม่ใช่คนอ่อนแอสักหน่อย เข้าใจไหม?”เจย์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้าเธอไม่ต้องการให้ฉันจัดประเภทว่าเธอเป็นคนอ่อนแอ จงเข้มแข็งขึ้นและพิสูจน์ว่าฉันคิดผิด”โรสมองเขาอย่างขมขื่น ‘ถ้าเขาเกลียดฉัน เขาควรอยู่ห่าง ๆ ฉัน เขาไม่รู้หรือว่าฉันไม่มีภูมิต้านทานกับเขาเลย?’เธอตัดสินใจยากที่จะทิ้งเขาไป อย่างไรก็ตาม เขาได้เข้ามาในชีวิตของเธออย่างไม่อายอีกครั้งทำให้เธอไม่สามารถป้องกันความรู้สึกตัวเองได้อีก“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?” เธอถามเขาด้วยความสงสัยเขาจับมือเธอแล้วเดินต่อไปเรื่อย ๆ ในขณะที่จับมือของเธอ เขารู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบถูกยึดไว้กับตัวเอง เขาอารมณ์ดีและริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้ม“เธอยังไม่ได้บอกฉันว่าทำไมเธอถึงมาที่นี่?” ในทางกลับกันเขาถามกลับมาโรสก้มหัวลง “ท่านปู่เซเวียร์ช่วยฉันมาแล้วครั้งหนึ่ง ตอนนี้เขาตกที่นั่งลำบาก ฉันอยากช่วยเขาอย่างจริงจังตอบแทน”มีรอยยิ้มในดวงตาของเจย์ “แล้วเธอต้องการช่วยเขาอย่างไร?”โรสหยุดก้าวอย่างกะทันหันและมองไปที่เจย์ก่อนจะพู
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 259
ด้วยความคิดที่ว่าเจย์ไม่ชอบนอนค้างที่โรงแรมในสถานที่ไม่คุ้นเคย โรสจึงกลับไปที่โรงแรมเพื่อไปหาเซ็ตตี้น้อย จากนั้น พวกเขาทั้งหมดก็กลับไปที่เมืองอิมพีเรียลในคืนนั้นรถเก๋งขับไปตามทางหลวงที่มืดมิด ที่เบาะหลัง มีเด็กทั้งสามคนหลับไปอย่างรวดเร็ว พนักพิงถูกพับลงเพื่อขยายที่นั่งให้กับพวกเขาในขณะเดียวกัน โรสนั่งที่เบาะผู้โดยสารด้านหน้าและมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ายามค่ำคืนเป็นสีดำสนิทและไม่พบดาวแม้แต่ดวงเดียว มันเหมือนกับหัวใจของเธอที่ตกอยู่ในความมืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด“ท่านอาเรส นายไม่รู้สึกว่าเสียเวลาที่จะมาแต่งงานกับฉันอีกครั้งเหรอ?” เสียงของเธอแผ่วเบาราวกับมาจากสายลมมันนำมาซึ่งความลังเลและความกลัวเธอทำอะไรไม่ถูกกับอนาคตที่มันกำลังมาถึงเจย์ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “ฉันไม่เคยทำอะไรที่จะต้องเสียเวลา”โรสหันมามองเขา ดวงตาที่เป็นหินสีดำวาวของเขาเปล่งประกายสดใส “ทำไมนายถึงอยากแต่งงานกับฉัน?”“เธออยากรู้คำตอบไหม?” น้ำเสียงที่ชวนให้หลงใหลของเจย์ดึงดูดเธอและเธอก็หลงเขาไปชั่วขณะเธอพยักหน้า “อืม”เจย์หันหลังกลับทันที และริมฝีปากของเขาก็โค้งขึ้น ดังนั้น เธอยืนงงจากการถูกทิ้งให้ยืนดูร่าง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 260
“ ... ”เธอมีสมุดบันทึกความรัก แต่ไดอารี่นั้นหยุดเขียนหลังจาก 3650 วันทั้งหมดที่บันทึกไว้เป็นสิบปี!“ถ้าเธอไม่ชอบ เธอสามารถเปลี่ยนชื่อมันได้นะ” เจย์พูดทิ้งไว้แบบนั้น แต่น้ำเสียงของเขาเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาชอบชื่อ “สวนบันทึกรัก”โรสยักไหล่ “นายชอบมันอยู่แล้วนี่”เด็กทั้งสามหลับไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้น เจย์จึงเปิดประตูด้วยความตั้งใจที่จะพาพวกเขาออกไปจากรถในขณะที่โรสเดินตามไปเขายื่นกุญแจที่อยู่ในมือให้เธอแล้วพูดว่า “เปิดประตูให้หน่อย”โรสหันไปทางประตูแกะสลักแบบยุโรปเจย์ปลุกเจนสันและร็อบบี้น้อยแล้วอุ้มเซ็ตตี้น้อยออกจากรถเมื่อโรสปลดล็อกประตู เธอก็หันกลับมาและตะลึงเมื่อเห็นเจย์อุ้มเซตตี้น้อยยืนอยู่ตรงหน้าเธอ“ท่านอาเรส ปล่อยให้ฉันทำ!” โรสรีบเสนอทันทีเจย์กล่าวว่า “เธอยังคงรักษาอาการบาดเจ็บอยู่! ให้ฉันทำเถอะ”จากนั้น เขาก็อุ้มเซ็ตตี้น้อยและมุ่งหน้าเข้าไปข้างในโรสยังคงยืนอึ้งอยู่ในจุดเดิมด้วยจิตใจที่ว่างเปล่าหลังจากที่เจย์เสนออุ้มแทน เธอดูเหมือนว่าเขาจะไม่ชอบเซ็ตตี้น้อยลงจากเดิม ถือว่าความโชคร้ายที่ผ่านมาก็ถือเป็นความโชคดีสำหรับตอนนี้ของเซ็ตตี้ใช่ไหม?“เธอจะไม่เข้ามาเหรอ?”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 261
ณ ศูนย์การแพทย์แกรนด์ เอเซียเจย์เดินเข้าห้องวีไอพีสุดพิเศษกับผู้เชี่ยวชาญและที่ปรึกษาที่มีชื่อเสียงมากมายจากทั่วทุกมุมโลกคนไข้ที่อยู่ในห้องไม่ใช่ใครอื่นนอกเสียจากคุณปู่ของโรส ... ท่านประธานเซเวียร์เจย์ได้จัดเตรียมการย้ายท่านประธานเซเวียร์จากเมืองนางแอ่นไปยังเมืองอิมพีเรียลในชั่วข้ามคืน นอกจากนี้ เขายังมีผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเพื่อทำการตรวจร่างกายชายชราคนนี้ การวินิจฉัยการทำงานของพวกเขาคือ... ชายชรามีอาการเจ็บป่วยที่หายาก เขาเป็นโรคฮิสทีเรียอัมพาตผู้เชี่ยวชาญในสาขาที่เกี่ยวข้องอธิบายโรคนี้กับเจย์ว่า “ผู้ป่วยคนนี้สามารถรู้สึกตัวได้ แต่แขนขาทั้งหมดของเขาเป็นอัมพาต การตรวจร่างกายและการทดสอบเสริมอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคหัวใจขาดเลือดซึ่งดูเหมือนจะควบคุมให้คงที่ได้ค่อนข้างดีอยู่ การที่เป็นอัมพาตทั้งตัวของเขาอาจเกี่ยวข้องกับบาดแผลทางจิตใจที่เขาประสบเมื่อเจ็ดปีก่อน”ผู้เชี่ยวชาญกำลังจดบันทึกข้อมูลผู้ป่วยกรณีของท่านประธานเซเวียร์ในขณะที่อธิบายสภาพของผู้ป่วยการจ้องมองของเจย์จ้องไปที่แฟ้มข้อมูลที่ผู้เชี่ยวชาญกำลังเก็บไว้และนำไปวิเคราะห์อย่างละเอียดอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 262
“พูดสิ!” เจย์ตะคอกเกรย์สันกล่าวว่า “ท่านประธาน อย่าโกรธนะครับ ถ้าผมจะบอกว่า ประธานเบลไม่มีความสำนึกผิดต่อการกระทำของเขาหลังจากเหตุการณ์นั้นเลย และเขาพยายามติดสินบนผมเพียงเพื่อให้ผมยอมหาแพะรับบาปเรื่องนี้มาแทน”เจย์กระแทกโต๊ะและทำให้ขาโต๊ะข้างหนึ่งหัก ดังนั้น โต๊ะจึงเอนทรุดตกไปด้านข้างเกรย์สันตัวสั่น ‘ท่านประธานไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมาแบบนี้เป็นเวลานานแล้ว’“สแตนลีย์ เบล เนื่องจากคุณต้องการเข้าข้างลูกสาวของคุณ อย่ามาตำหนิผมที่ต้องการเข้าข้างภรรยาของผมอย่างเต็มที่เช่นกัน!”ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้าง เขาไม่เข้าใจความหมายของคำว่า ‘เข้าข้างภรรยาอย่างเต็มที่’ ที่เจย์พูดถึง‘โรสเป็นภรรยาเก่าที่ท่านประธานเกลียดที่สุดไม่ใช่เหรอ?‘ทำไมเขามีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน?‘เขาเกลียดเธอมากในอดีต แต่ตอนนี้เขาให้ความสำคัญกับเธอมากได้อย่างไรกัน?’เกรย์สันรู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับโรสใหม่อีกครั้ง ไม่อย่างนั้น คนที่จะได้รับความโกรธจากท่านประธานของเขาคงจะไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง“เกรย์สัน เตรียมประกาศยกเลิกการลงทุนและเทคโนโลยีทั้งหมดของแกรนด์ เอเซีย ในบริษัท เบล ทันที
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
